• Nightmare of Dance

    Voel je de muziek door je aderen stromen? Voel je de beat, die je botten laat trillen? Zie je hoe bezwete en gebroken lichamen samenwerken om toch nog een prachtig geheel te leveren?
    De groep DanceRule lijkt op het eerste zicht een gewone dansschow. Je kan er kijken naar ballet, modern, streetdance, hiphop en ballroom, allemaal uitgevoerd op topniveau, maar wat niemand weet...
    De leden zijn een voor een van straat geplukt. Ze zijn wees, weggelopen of gewoon ontvoerd en zo in Zwitserland terecht gekomen. In het trainingskamp van DanceRule.
    Deze RPG begint als er een nieuwe lading nieuwelingen aankomt. Ze weten niet wat ze daar doen, maar hebben 1 ding gemeen. Ze hebben wonderlijk veel danstalent.
    In DanceRule kan je jezelf laten uitgroeien tot een betere danser, tot een ster! wordt aan buitenstaanders verteld, maar eigenlijk worden de dansers daar verplicht.
    Ze hebben te veel en te lange lichamelijke trainingen en krijgen maar net genoeg slaap en eten. Al snel wordt hun leven een aaneenschakeling van dansen, eten en slapen, maar tussendoor krijgen ze af en toe de kans om met hun medeslachtoffers te spreken.
    Zullen er relaties ontstaan? Weten ze te ontsnappen? Of blijven ze in deze hel? Waar het enige waar ze van hielden, plots veranderde in een kwelling?


    Outfits!!
    Jongens
    Meisjes
    In het begin zullen hun kleren worden afgenomen en krijgen ze een beperkt aantal kledingstukken van dit. Ze zullen het hiermee moeten doen. Later bij shows zullen ze zelf hun kleren en make-up mogen kiezen.
    Dan mogen ze zich nog eens uitleven ;)


    Ballet:
    -Rose McCartney 1DILoveUx
    -Claire Bealaux dracoluvvv
    -Amy Michels Demi1309
    -Austin Sandén SupahBaby
    -Jaden Collens 1DILoveUx
    -Grey Pritchett EDWESTWICK

    modern:
    -Alexis Ramirez Prisoner
    -Kimberley McKenze Paralyzedx
    -Jack Collins JokerBaby
    -Jamy Black EDWESTWICK

    Streetdance:
    -Nala Garcia JokerBaby
    -Naomi Micheal. 1DLovertje
    -Gereserveerd Poeh
    -Ian Silvas Demi1309

    Hiphop:
    -Luna del Monte 1DILoveUx
    -Ruby Mayer delicato
    -Abbigail Rogriguéz Prisoner
    -Damen Johnson WillNotLearn

    Ballroom:
    -Eleadora Alonso SerpentEyes
    -addelynn Beaquarthe dracoluvvv
    -Mario Estevez JokerBaby

    Regels
    - Schelden en geweld mag IC, OCC niet
    - 16+ is toegestaan
    - als je een personage aanmaakt is het de bedoeling dat je er wel degelijk iets mee doet. Dus niet na een dag al stoppen.
    - Ik verplicht je niet om een bepaalt aantal regels te posten, maar weet dat een langere tekst leuker leest
    - OCC het liefste met {}, [], (), \/, /\, ||, **, ~~, <> etc.
    - IC met de naam van het personage erboven
    - Speel je eigen personage, niet dat van iemand anders
    -Als het topic vol is en ik ben niet online om een nieuw te maken mag SupahBaby dat in mijn plaats doen. En als zij ook niet online is, zal Demi1309 ervoor zorgen dat er een nieuw topic wordt aangemaakt. (;


    rollentopic

    [ bericht aangepast op 28 juli 2012 - 18:38 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Amy Michels

    Ik heb geen zin meer. Ik kan niet meer. Ik wil niet meer. Ik wil neervallen en niet meer hoeven te bewegen. Als ik doe alsof ik flauwval, zou ik dan rust mogen? Zouden ze dat doen? Ik kijk even om me heen en zie Grey naast me. Ik glimlach even kort naar hem en kijk dan weer voor me uit. Ik kan het proberen toch? Maar iets zegt dat ik er niet veel verder mee kom, dus dans ik door. Ik wilde veilig in de armen van mijn vader zitten, terwijl hij me troostende woordjes toe fluistert en een kus op mijn voorhoofd drukt. Ik wil mijn moeder die me thee geeft en een deken over me heen legt om vervolgens samen met mij een leuke film kijkt. Ik wil dat, niet dit. Ik sluit mijn ogen en alle herinneringen spelen zich af. Ik heb niet meer door wat ik in het echt aan het doen mee, maar waarschijnlijk sta ik stil, want het volgende moment val ik met een klap op de grond. Eindelijk.... Eindelijk. ik lag stil. Ik blijf liggen en sluit mijn ogen. Om me heen hoor ik een gefloek en een paar lage mannenstemmen. 'Hebben we haar bewusteloos geslagen?' Ik wil mijn ogen openen, maar ik besluit dat ik ze liever gesloten houd. 'Pak water.' Ik hoor voetstappen en laat me wegzakken in een slaap.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Grey Pritchett
    "AMY, GODVER AMY!" Schreeuw ik als ik Amy zie liggen, ik stop met dansen en ren op haar af. Mijn hoofd duizelt maar ik blijf naar haar kijken. Dan doet de vrouw iets verwonderlijks, ze kijkt mij aan en zegt dan: "Jullie twee zijn klaar voor vandaag, ga naar de slaapzaal en neem haar mee." Ze knikt naar twee bewakers, die pakken Amy vast en tillen haar op. Met trillende benen loop ik achter ze aan. Hier moet iets achter zitten, anders zouden ze dit nooit doen. Ik weet alleen nog niet wat. Zodra we in de slaapzaal zijn, val ik neer op een bed. Ik kan niks meer, het enige wat ik nog weet is dat ik moe ben, en hongerig.

    [Ik moet even gaan, maar ben 16.30 weer terug. Ik moet de hond uitlaten, en nog wat dingetjes ;s. Sorry! x]


    Don't let your life be lived by somebody else.

    [Maakt niet uit. Ik moet om 4 uur weg... Ben om kwart over vijf weer terug dan...]


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Amy Michels

    Ik voel hoe ik op een bed wordt gelegd, al hoewel... Het lijkt ook wel op gegooi. Toch merk ik niks. Ik houd mijn ogen gesloten. Ik was wakker geworden van gepraat. Waarschijnlijk had ik echt maar tien minuutjes geslapen, maar het was even genoeg. Ik open langzaam mijn ogen en zie Grey op het bed liggen. Ik zucht opgelucht, maar zie verder niemand. 'Grey?' Ik kijk hem aan. Mijn stem klinkt zacht en gebroken en zo voel ik me ook. Gebroken. Letterlijk. 'Waarom lag ik ineens op de grond? Wie heef me geslagen en waarom?' Ik kijk hem vragend aan. Ik wist het echt niet.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Jack Collins
    Ik kijk verwonderd als ik hem zie blozen.
    "Euhm... zou er eigenlijk iemand zijn die weet waar we zijn?" Het landschap dat ik net maar half had gezien daarbuiten kwam me niet bekend voor, maar ik stelde de vraag vooral om het gesprek een beetje op gang te houden.

    Nala Garcia
    Ik keek naar de donkere man die de kamer binnenkwam. Ondanks de plek waar we waren had hij een vriendelijke uitstraling... maar ja... die hadden mijn ouders ook.
    "Ok, opstaan en vorm een rij." zei hij kort. Ik trek mijn wenkbrauwen op, maar besluit nog niet meteen tegen te gaan werken... dat kwam later wel. Ik ging naast Ian staan en keek naar hem op. Letterlijk.
    Ik moest steeds omhoog kijken als ik iemand zijn gezicht wou zien.
    "Nu begint het echt, i guess." mompelde ik.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Ian

    Ik kijk haar even aan. En tja. Ze was niet zo groot dus moest ik naar beneden kijken 'Ja, denk het ook,' mompel ik. Ik glimlach kort en kijk strak voor me uit. Wachtend op wat zou gaan gebeuren. Ik had geen heimwee, een thuis had ik toch niet, maar ik wilde wel naar huis. En dat zo snel mogelijk. Ik kijk haar aan. 'Ik dat ze nu die nummers gaan doen,' fluister ik zachtjes.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Nala Garcia
    "Ja." stemde ik stil in.
    "Goed. Ik roep nu jullie namen af en jullie krijgen je nummers. Ian Silvast, nummer 10, Nala Garcia, 11 en Naomi Micheal, nummer 12." hij keek ons even kort aan en liep toen naar een stereo om wat muziek op te zetten. De muziek had echt een vette beat en ik zou graag beginnen dansen, maar ik vertikte het. De enige reden waarom we hier waren, was zodat we zouden dansen? Nou, dan ging ik echt niet dansen! Ik zou alles doen om tegen het systeem in te gaan.
    "Ok, jullie krijgen 10 minuten om jezelf op te warmen."
    Ik bleef gewoon staan en deed niets.

    [ bericht aangepast op 27 juli 2012 - 15:32 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Ian Silvas

    Nummer 10 dus. Ik kijk om me heen. Nala bleef staan. Ikwas in tweestrijd. Ik had zin om te dansen, maar ik weer niet wat het nut er van was. Waren we hier echt alleen om te dansen?
    Waarom dan al die martelingen en aanrakingen? Ik keek naar Nala en keek haar aan. 'Ik denk dat je beter mee kan werken,' fluister ik zachtjes en kijk haar aan. Ik zou haar beschermen, dat had ik beloofd.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Nala Garcia
    Ik kijk hem even met een domme blik aan, maar achter dat masker waren mijn hersenen snel aan het werken.
    Wat moest ik doen? Als ik tegenwerkte, voelde ik mezelf beter, maar liep ik het risico dat ze me zouden... nou ja, straffen en dan zou Ian zich ermee bemoeien en zou hij door mij in de problemen geraken. Nee, dat mocht niet nog eens gebeuren.
    Maar als ik meewerkte, ging dat tegen al mijn principe's in. Dansen was mijn laatste en enige toevlucht geweest. Het enige voor mij alleen, waarom moest nu zelfs dat veranderen? Mijn enige manier om te ontspannen, werd ook een nachtmerrie, een hel, net als de rest van mijn leven.
    Ik knipperde de tranen uit mijn ogen en knikte toen naar hem. Hij mocht niet door mij in de problemen komen. Ik had dit gevoel al zo vaak gehad. Alsof ik in twee werd gescheurd. Alsof er een stukje van mijn hart uit werd gesneden. Ik had het gevoel al zo vaak gehad, maar het kwam steeds terug, alsof mijn hart al niet helemaal weggesneden was, alsof er nog iets van over was. Het laatste waar ik nog van hield, zou nu tegen mij gebruikt worden en ik werkte erin mee. Ik besloot nog niet echt te gaan dansen en me gewoon op te warmen met wat stretch-oefeningen.
    Zo heb ik mezelf nog niet helemaal gewonnen gegeven, maakte ik mezelf wijs.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Ian Silvas

    Ze vond het moeilijk en wilde zich niet gewonnen geven. Ik was niet dom en ze had gelijk. Alleen als we nu al tegen gingen werken, kreeg je problemen. We moesten geduld hebben en sluw zijn. Ik kijk even om me heen, maar besloot dat ik wil iets kon zeggen. 'Nu luisteren. We verzinnen vanavond een plan met zijn alle. Iedereen wilt wel meedenken. Samen sta je sterken.' Ik kijk haar aan en glimlach kleintjes. 'Maar nu moeten we meewerken, anders kan je vanavond nog amper liggen omdat je bont en blauw bent geslagen. Oké?' Ik kijk haar aarzelend aan. Ik bijt op mijn lip en glimlach kort.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Nala Garcia
    Ik zie hoe hij op zijn lip bijt en vindt het plots enorm sexy en schattig. Euh... wat?
    Wat dacht ik nu net? Ik schud even verward mijn hoofd en ga weer helemaal rechtop staan. Nu wist ik het zeker! Er was maar 1 ding dat me nu uit deze toestand van totale verwarring en hopeloosheid kon brengen.
    "Ian, ik daag je uit. Batlle, hier en nu." De woorden klinken nogal boos en cru, dus glimlach ik zodat hij zou zien dat ik het goed bedoelde.
    Misschien deelde hij mijn mening wel en had hij het ook nodig om zich even in de muziek te laten gaan.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Ian Silvas

    Ik werp even een blik op iedereen en kijk haar dan langzaam weer aan. Langzaam komt er een glimlach op mijn gezicht. 'Bring it on,' grinnik ik. Ik ga recht op staan en luister naar de muziek. Ik laat de muziek me meevoeren en mijn lichaam meegaan op de muziek. Met een grote grijns ga ik door. Het deed er niet meer toe waar ik was, ik kon genieten van de muziek, dansen en mezelf. Dat was het.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Naomi Micheal

    Ik kijk naar de twee. Ik was wel benieuwd wat ze in huis hadden. Een battle. Toen ik nog niet hier was deed ik dat ook vaak. Ik won bijna alles, zelfs van jongens. Ik wachte tot de muziek begon e keek toe.


    "I don't pretend to be captain weird. I just do what I do." - Johnny Depp

    Nala Garcia
    Ik liet de muziek in me stromen en vertaalde het naar bewegingen. Ik stopte mijn emotie's erin, waardoor er best wat ruwe en woedende bewegingen tussen zaten. Ik grijnsde even naar Ian en besloot wat tricks te gebruiken. Ik liep op de hoek af en liep een stuk de muur op. Ik draaide me om door op de andere stuk muur van de hoek te lopen en duwde me af. Ik vloog voorover door de lucht en grijnsde. Dit had ik gemist.
    De grond kwam dichterbij, maar ik was niet bang. Ik had dit zo vaak gedaan. Op de juiste moment maakte ik een koprol naar voren en rolde door tot ik een handstand kon maken. Ik beet op mijn lip van concentratie, terwijl ik een hand van de grond losmaakte, zodat mijn gehele gewicht nu op die ene arm stond. Ik maakte even een soort van pompbeweging door helemaal mijn arm te plooien en weer rechtop te gaan. Met een grijns op mijn gezicht, omdat het zover al gelukt was, zette ik mijn andere hand weer neer. Ik begon te draaien en leunde steeds op een ander deel van mijn lichaam, zodat ik naar beneden zakte. Van mijn handen, naar mijn ellebogen, naar mijn schouders, mijn rug,... Ik bleef met een schok stilliggen en duwde me in een vloeiende sprong overeind. Ik hijgde toen ik Ian recht aankeek en grijnzend een uitdagende beweging maakte.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Naomi Micheal

    Ik keek nog steeds toe naar wat er voor me gebeurde, ze was goed, erg goed, z'n dansers kwam je echt niet in mijn buurt tegen. Plotseling begon ik erg aanmezelf te twijfelen, misschien was ik helemaal niet zo goed. Ik keek weer voor me uit en zag dat de jongen ging beginnen.


    "I don't pretend to be captain weird. I just do what I do." - Johnny Depp