[RPG] The Real Gleeks 48 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 22 sep 2012 - 16:37 ]

El Diablo.

Cooper Anderson

Toen ik hoorde dat mijn broertje, Blaine in het ziekenhuis lag pakte ik meteen de auto en reed ik richting Lima, Ohio. Toevallig was ik in de buurt voor een hele grote auditie die mijn carrière een grote boost kon geven. Daarom was het heel belangrijk voor me. Mijn carrière was het belangrijkste uit mijn hele leven en tot mijn grote spijt ging het soms boven mijn familie. Maar deze keer ging ik wel naar het ziekenhuis toe omdat het echt serieus klonk. Ik liep de kamer binnen, waardoor ik meteen de stilte brak. Ik was nogal laat, omdat de kamer redelijk vol was. 'Ik heb net een enorme auditie achter de rug, het ging geweldig zoals altijd.' zei ik waarna ik mijn vader omhelsde en daarna Jordan. Doordat ik eigenlijk nog met mijn hoofd bij de auditie zat merkte ik nu pas de andere mensen op. Ik zag een lange jongen staan, met zijn vriendin en een baby. Dat was jong, maar daar hadden ze ook niet om gevraagd. 'Ik ben Cooper Anderson, Blaine's oudere beroemde broer.' stelde ik mezelf trots voor, en gaf ze beiden een hand. Daarna merkte ik de andere jongen op, waarbij het meteen het idee kreeg dat dit Blaine's vriendje was. 'Jij moet vast Kurt zijn, Blaine's vriendje. Ik ben Cooper, leuk je te ontmoeten.' zei ik. De jongen keek mij aan met een puzzelende blik en schudde mij nu ook de hand. Ik pakte nu ook een stoel en ging bij de rest zitten.

Finn Hudson

Ik sloeg troostend mijn armen om Isabella heen, en zette Emily op een tafeltje, maar wel zo zodat de Maxi-Cosi niet kon omvallen. Ik wreef over haar rug heen en drukte een kus op haar wang. 'Hij is sterk, hij overleeft het.' fluisterde ik naar Bella, om haar gerust te stellen. Op dat moment ging de deur open en kwam er een man binnen, het bleek Blaine's broer te zijn. Hij stelde zichzelf voor en ik deed hetzelfde en ging verder met Bella te troosten. Ik keek even ongemerkt naar Cooper, hij vroeg niet eens hoe het ging met Blaine..

Kurt Hummel

Ik luisterde aandachtig naar Jordan's woorden, die me echt raakten. Zijn toestand was kritisch. Ik kon het gewoon niet geloven. Dit kon nog weleens slecht aflopen. Ik kreeg op dat moment nog meer buikpijn en huilde geluidloos. Ik zat met mijn handen in mijn gezicht, terwijl mijn schouder schokten en ik even niet meer kon stoppen met huilen. Ik kon echt niet zonder Blaine. Ik wilde niet zonder hem leven en hij mocht me niet verlaten. Hij moest bij me blijven. We zouden gaan trouwen, kinderen krijgen en een lang en gelukkig leven tegemoet gaan. Vaag hoorde ik de deur open gaan en haalde ik mijn handen voor mijn gezicht weg. Een man kwam binnen, die zeker wel goed op het oog lag. Hij was echt knap en iets streelde mijn geheugen. Waar ken ik hem toch van? Was hij niet van de televisie? Ik kon het niet naar boven halen, omdat het enige waar ik aan kon denken, Blaine was. Nadat hij zich aan iedereen had voorgesteld, stelde Cooper zichzelf aan mij voor. Ik schudde hem de hand en kon het niet opbrengen om nog iets te zeggen en zette mijn handen weer in mijn gezicht. Ik kon dit echt niet meer aan.

Jayden Ian Archibald

'Ik heb er ook zin in,' zei ik naar waarheid, automatisch vormde er een glimlach op mijn lippen als ik aan alles dacht. 'Ik ben blij dat het morgen al is, ik kan niet wachten om dit alles achter te laten en weer opnieuw te beginnen.' zei ik.

Logan Hudson

We botsten tegen iemand op, die een jonge leraar bleek te zijn. 'Goedemiddag.' begroette ik hem vriendelijk, net zoals Rachel. Ik voelde haar hand in de mijne glijden en keek even rond door de school. Volgens mij ging ik hier een hele leuke schooltijd tegemoet.

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Rachel [ was eten]
Ik glimlach even naar de docent en kijk daarna weer naar Logan "zal ikj e het Glee lokaal laten zien? Misschien is Mr. Shue er oko" stel ik voor

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Everett anderson:

Ik zag dat Kurt ging huilen, nadat Jordan klaar was en ik keek bezorgd naar de jongen. Hij hield echt van Blaine en Blaine van hem. Nu voelde ik me al helemaal schuldig en rot. Waarom wou ik de relatie van mijn zoon verbeken toen, nu natuurlijk niet meer. Ik begreep het nu en ben nu trots op Blaine. Mijn lieve zoon. Ik hoorde de deur openen en kijk die kant op, waarnaar ik Cooper zag staan. Ik was blij dat hij kwam voor zijn broertje, maar wist natuurlijk wel dat ze geen goede band hadden met elkaar. Natuurlijk wisten ze dat niet, dat ik het wist, maar ik had het allang door. Cooper omhelsde me en ik omhelsde hem terug en hij omhelsde Jordan ook. Jordan keek mij even aan, waarnaar hij weer naar Cooper keek. Ze waren beiden evenveel voor me en ik hield ongelovelijk van ze. Ik probeerde dat allebei aan hun te laten zien, wat af en toe mislukt. Maar ik deed mijn best als ouder. Cooper zei iets over zijn auditie, waarnaar ik streng naar hem keek. 'Cooper, het gaat nu niet om jou, maar om Blaine. Je broertje ligt in het ziekenhuis' zeg ik streng tegen hem. Ik had het zwaar en de andere hier ook, het was niet gepast om weer over zichzelf te praten. Jordan keek me zwak glimlachend aan, doelend dat ik het goed gedaan heb. Blaine vertelde alles aan Jordan en Jordan vertelde alles door aan mij. Blaine vond het nooit leuk, als Cooper kwam en dan voelde Blaine zich gelijk waardeloos. Ik keek weer naar Kurt en zuchtte en stond op. Ik ging nu naast Kurt zitten, ook al was het tussen ons ongemakkelijk, hij werd dalijk familie van mij en ik moest nog even met Kurt alleen praten. Ik sla mijn arm om Kurt heen en trek hem dichter tegen mij aan en wreef over zijn arm, doelend dat het me speet en dat hij niet alleen was.

Isabella Elizabeth Espinoza:

Ik luisterde naar Finn en knikte zwak. Vervolgens veegde ik mijn tranen weg en toen kwam er een man binnen. Hij zag er knap uit, maar ik hield toch van Finn en hoorde wat hij zei. Hij was Blaine's broer, ik schudde hem ook de hand en keek weer naar Finn. Ik zoen hem zachtjes om mezelf weer even op orde te krijgen en moest positief blijven. Blaine was inderdaad sterk en hij overleft het wel. Hij was geliefd en we houden ziels veel van hem, dus hij moest het overleven. Ik pakte Kurt's hand om hem te steunen en dat hij niet alleen was. Ik kijk vervolgens naar Blaine en zuchtte zachtjes. Hij moest nu wakker worden, het moest. Kurt kon niet zonder hem en wij ook niet zonder hem. Waarom moest dit elke ker gebeuren? Blaine had helemaal niets gedaan en waarom hij nou weer. Ik kijk bezorgd naar Kurt en wreef met mijn duim over zijn hand.

David Lopez:

Ik knikte dat ik daarmee het eens was en glimlachte lief naar hem. Opeens ging mijn mobiel af en ik nam op. Ik luisterde er naar en mijn glimlach werd steeds breder. Ik maakte een paar dingen wat duidelijker en regelden nu alles. Ik hing daarnaar op en keek jayden glimlachend aan. 'We kunnen nu al weg. Alles is verkocht en de vliegtuig vertrekt dalijk en wacht dus op ons. We kunnen nu naar canada' zeg ik glimlachend en zoen hem harsttochtelijk. Snel pakte ik nog de laatste dingen in, in mijn koffer. En zei de overige mannen gedag en wees hun nieuwe bende aan. Ze gingen ook weg en nu waren Jayden en ik alleen. Er kwam een busje aanrijden en namen mijn spullen die ik wou meenemen mee en gingen naar de andere busje toe waar Jayden's spullen inzaten. Ik checkte nog alles en liep samen met Jayden naar mijn auto, mijn auto ging ook mee naar canada en Jayden's auto, die werd de volgende dag naar canada vervoerd. De bus waar onze spullen in zaten ging gelijk naar een aparte vliegtuig, die gelijk na onze spullen weg ging naar canada en de spullen naar ons huis ging brengen. Ik reed de vliegveld op en Jayden en ik stapten uit en ging de vliegtuig in. Mijn auto werd ook weer in de die andere vliegveld gebracht. Na een tijdje kwamen Jayden en ik aan in canada. Er werd tegen mij gezegd, dat al onze spullen en mijn auto al bij onze huis gebracht waren en dat we geen zorgen moesten maken en dat Jayden's auto morgen kwam en het geld werd gelijk direckt op mijn bank gestort. Ik knikte dat ik het begreep en hield Jayden's hand stevug vast. 'Ons leven samen kan nu beginnen' zeg ik verliefd en gelukkig. (The end :') )

One Who Travels A Higher Path.

Logan Hudson

'Ik vind het goed, ik wil ook wel in de Glee club, dus..' zei ik gemeend, en knikte als teken dat ik het een goed idee vond. Ook wilde ik wel bij de schoolkrant, als dat hier was. Ik was altijd wel goed met woorden, ook schreef ik gedichten, maar dat wisten mensen niet echt van me. Natuurlijk zou ik sowieso bij het Footballteam gaan.

Cooper Anderson

Ik zuchtte, ze hadden gelijk. Soms leek het alsof het niet doordrong, wat ik allemaal deed en zei. Ik keek nu naar Blaine en voelde mijzelf meteen schuldig. Soms was het ook een manier om de werkelijkheid niet onder de ogen te hoeven zien. 'Ik ga even koffie en thee halen.' zei ik maar, ik besloot om mezelf maar eens nuttig te maken voor de rest. Ik liep naar de kantine toe en nam een dienblad, waar ik een paar bekers koffie inschonk en thee en liep terug naar Blaine's kamer en zette het dienblad neer, zodat iedereen wat kon pakken. En zuchtte, ik wist dat de band tussen Blaine en mij niet echt goed was. En telkens als ik het wilde verbeteren, verpestte ik het op één of andere manier weer door negatief te doen over hem. Dat heb ik van mezelf dan nooit door en daarna begon ik gauw weer over mezelf. Ik nam een beker druipende koffie en keek naar hem.

Finn Hudson

Het leven was gewoon zo oneerlijk. Blaine wilde altijd het beste voor iedereen en telkens kreeg hij maar tegenspoed. Net zoals ons allemaal trouwens. Waar hadden we dat aan verdiend? We deden nooit een vlieg kwaad en het enige wat we wilden was voor een normaal, gelukkig leven met elkaar. Was dat teveel gevraagd. Ik keek even rond naar de mensen in de kamer, die hier speciaal voor Blaine waren. We hielden allemaal van Blaine. Ik pakte een beker koffie, die Cooper gehaald had en gaf Bella een beker thee, zodat ze haar handen kon warmen en iets warms binnen zou krijgen. Ik maakte me ook zorgen om haar.

Kurt Hummel

Everett stond nu op en ging naast mij zitten. Hij sloeg mijn arm om me heen en trok me tegen zich aan en wreef over mijn arm. Langzaam haalde ik mijn handen weer weg voor mijn gezicht. Ik was verrast door zijn actie, maar ik vond het zeker niet erg, in tegendeel zelfs. Ik wilde oprecht dat ik een goede band kreeg met zijn familie. Dat was echt belangrijk voor me. Ik greep mezelf op één of andere manier weer bij elkaar en vond een manier om te stoppen met huilen. Ik keek Everett nu aan en glimlachte dankbaar naar hem, omdat hij me troostte en het ijs nu echt gebroken had. Ik voelde me een stuk meer op mijn gemak nu. 'Bedankt.' zei ik nog met een trillende stem tegen hem. Ik greep Bella's hand ietsje steviger vast, omdat het me echt steun gaf. Ik keek weer naar Blaine en hoopte dat hij gauw wakker werd. Dan zou hij zien, hoe geliefd hij was.

Jayden Ian Archibald

Ineens ging David's mobiel af, en werd zijn glimlach steeds breder. Waardoor ik een goed gevoel kreeg. Hij had vast goed nieuws te horen gekregen, dat kon niet anders. Mijn vermoeden werd bevestigd toen hij vertelde dat we nu al konden vertrekken. Ik kon wel een gat in de muur springen, ik was zo blij dat we eindelijk ver weg gingen van hier. Ik had zo'n beetje alles we gedaan wat ik wilde. En trouwens, de politie zou ons helemaal niet meer kunnen vinden nu. We gingen gewoon aan een nieuw leven beginnen in Canada en samen gelukkig worden. Alleen bij David vond ik geluk, en dat zou voor altijd zijn. We kwamen na een tijdje aan in Canada en ik kon mijn geluk echt niet meer op. Hier zouden David en ik extreem gelukkig worden en van elkaar kunnen genieten, ongestoord. Hij hield mijn hand stevig vast en ik keek hem nu ook verliefd en gelukkig aan. 'Ik hou zoveel van je.' zuchtte ik gelukkig waarna ik recht voor me uitkeek. Nu was ik eindelijk gelukkig en had ik een mooi toekomst voor ogen. [Yep, the end! ^^]

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

rachel
Ik glimlach en zeg even doei tegen de man die schijnbaar docent is.
"ow wat heb ik een zin in school" roep ik sarcastisch maar lachend. Logan zou het een stuk leuker maken. Ik begeleidde hem naar het Glee lokaal waar bijna niemand was aangezien het nog geen glee tijd was. "tadaa"

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Everett anderson:

Ik glimlachte zwak naar Kurt en wreef over zijn arm en samen keken we naar Blaine. Kurt hield echt van hem, dat zag ik nu echt. Kurt en ik moesten nog even goed met elkaar praten en ik moest ook goed met Blaine praten. Natuurlijk vond ik het nu goed dat ze gaan trouwen en dat ze daarmee een paar jaar mee wachten, was ook logisch. Wat ik deed was niet gepast en ik deed Blaine hiermee pijn. Opeens hoor ik een kreun en ik kijk weer naar Blaine. Hij word wakker, wat me doet glimlachen en ik zuchtte opgelucht, net als Jordan. Jordan keek me glimlachend aan en ik hoorde wat hij zei en ik knikte glimlachend. Blaine moest even wennen aan het licht en keek ons allemaal aan. Ik zag dat zijn blik bleef hangen bij Cooper en wist gelijk wat hij dacht. Daarna keek hij naar mij en Kurt. Ik glimlachte zwak en zag hem nadenken en keek weer naar Cooper, waarnaar hij wat zei. 'Blaine' zeg ik waarschuwend maar toch bezorgd. Hij moest zijn energie niet verspillen en zijn broer maakte zorgen om hem. Ik voelde nu weer een ongemakkelijke sfeer op komen en ik zuchtte.

Isabella Elizabeth Espinoza:

Trillend nam ik een slokje van mijn thee en werd gelijk warm van binnen en had ik het niet meer zo koud. Ik nestel me intussen tegen Finn aan en keek naar Blaine. Kurt greep mijn hand iets steviger vast en het deed ook mij goed. ik hoorde opeens gekreun en ik keek naar Blaine. Hij word wakker! Mijn glimlach werd steeds breder en ik kreeg weer tranen in mijn ogen. Blaine knipperde en deed zijn ogen weer dicht vanwege het felle licht. Hij opende zijn ogen en keek ons allemaal aan. ik hoorde wat Jordan zei en knikte zachtjes. Ik denk gewoon dat Blaine even moet bijkomen van alles. En ik hoorde wat hij opeen gegevend moment zei en ik hield me maar stil en stilletjes dronk ik verder van mijn thee. Blijkbaar had Blaine en Cooper geen goede band met elkaar en zijn vader waarschuwde hem, maar toch bezorgd. Ik kijk ongemakkelijk naar Finn en er begon weer een ongemakkelijke sfeer te hangen.

Blaine Anderson:

Ik hoorde vage stemmen wat zeggen en zachtjes kreunde ik. Ik wou me bewegen, maar gelijk kreeg ik een felle pijnscheut in mijn ribben en kreunde pijnlijk. Ik deed mijn ogen open en felle licht scheen in mijn ogen, ik deed ze gelijk dicht, maar probeerde ze weer open te krijgen, wat half lukt. Met spleetoogjes keek ik de kamer rond en zag naast me Finn en Bella, daarnaast Kurt met mijn vader. Aan de overkant zat Cooper met Jordan. Dit was de eerste keer dat er zoveel mensen er waren en ik voelde me gelijk geliefd. Jordan keek me bezorgd aan, maar hij had een opgeluchte indruk op zijn gezicht. 'Hij is wakker' zegt Jordan tegen de rest en kijk mij weer aan. Mijn blik gleed naar Cooper, wat deed hij hier? Hij was nooit bezorgd om mij, alleen maar in zijn carriere. Ik keek naar mijn vader die Kurt vasthield. Wanneer is dat gebeurd? Volgens mij heb ik iets gemist. Ik zuchtte en kijk Cooper aan. 'Wat doe jij hier?' vraag ik sarcastisch tegen Cooper. 'Blaine' zegt mijn vader waarschuwend, maar toch bezorgd.

One Who Travels A Higher Path.

Cooper Anderson

Ik had mijn koffie opgedronken en gooide mijn lege koffiebeker weg, op dat moment hoorde ik Blaine zachtjes kreunen en opende hij zijn ogen. Eerst had hij last van het licht. Ik glimlachte zwak, hij was ondanks alles toch mijn broertje en natuurlijk gaf ik om hem, maar liet ik dat nooit merken. Ik keek hem neutraal aan toen hij iets sarcastisch aan me vroeg. 'Ik was gewoon in de buurt,' zei ik neutraal, om een ruzie te voorkomen. 'Ik had een auditie in Pittsburgh.' vertelde ik kort erachter aan, op één of andere manier kon ik het niet laten.

Finn Hudson

Ik glimlachte toen Blaine bij kwam, dat was in ieder geval een zorg minder. Als iemand bij kwam, was dat altijd een goed teken. We moesten positief en optimistisch blijven. Dat was het belangrijkste. Ineens hoorde ik Blaine iets tegen Cooper zeggen, daarna waarschuwde zijn vader hem bezorgd en zei Cooper nog wat over zijn auditie. Typisch. Het was niet moeilijk om te zien dat die twee geen goede band hadden als broers. Nu hadden broers altijd wel ruzies en zo. Kurt en ik waren het ook vaak niet eens met elkaar, en we zijn niet eens echte broers. Maar goed, zoiets kan gewoon heel erg lastig zijn. Ik bemoeide me er niet mee, net zoals Bella en dronk rustig aan mijn koffie.

Kurt Hummel

Mijn ogen schoten naar Blaine toen hij kreunde. Bezorgd keek ik naar hem omdat hij pijnlijk kreunde. Ik wilde echt zo graag dat ik zijn pijn weg kon nemen. Er sierde een brede en ontroerde glimlach op mijn gezicht, en met betraande ogen keek ik naar Blaine. Ik was zo blij dat hij wakker was. Met mijn vrije hand pakte ik zijn hand en keek ik hem teder aan, doelend op dat alles nu helemaal goed kwam. Blaine leek op zijn vader, het was een geweldige man en hij had een fout gemaakt. Maar dat was menselijk, hij deed het uit liefde voor Blaine maar handelde gewoon verkeerd. Ik mocht zijn vader meteen al, en zijn oom. Maar zijn broer, had ik nog mijn twijfels over. Op dat moment zei Blaine iets tegen Cooper, waardoor hij weer over zijn auditie begon. Ik zei er ook maar niets over en wreef met mijn duim over de rug van Blaine's hand.

Logan Hudson

Rachel begeleidde me naar het Glee-lokaal, en gefascineerd keek ik rond. 'Ziet er gezellig uit,' zei ik naar waarheid terwijl ik rond bleef kijken.

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Rachel
Ik grinnik "is het ook, we kletsen hier vaak en als je wilt kun je wat zingen en vaak maken we ook opdrachten voor de wedstrijen." zeg ik snel. Ik neem hem mee "dus zing eens wat" ik wiebel met mijn wenkbrauwen en kijk hem lachend aan

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Blaine Anderson:

'Typisch, je begint weer over jezelf' zeg ik nog steeds sarcastisch en kijk hem aan. Cooper en ik hadden echt geen goede band met elkaar. Hij haalde me altijd naar beneden met iets en vond me nooit goed, als ik iets deed. Hij dacht elke keer weer aan zichzelf en nooit aan iemand anders. Waarom kwam hij uberhaupt hier naar toe, ik hoefde hem toch niet te zien. Dan zit hij nu toch alleen maar over zichzelf te praten. Ik voelde dat iemand mijn hand vastpakte en keek degene aan. Het was Kurt en gelijk kreeg ik een steek in mijn hart. Ik begon weer alles te herrineren en ook over dat smsje. Hij wreef over mijn hand en ik trok ruw mijn hand uit de zijne en legde mijn handen op mijn buik, zodat hij er niet bij kon. Ik keek hem niet meer aan. Het was zijn schuld, als hij geen smsje naar me had gestuurd, kreeg ik geen auto-ongeluk en hij was me gewoon gevolgd en mijn gesprek afgeluisterd met Jordan. Ik voelde me benauwd en voelde me niet lekker. Er waren zoveel gedachtes nu in mijn hoofd en dacht nu niet meer helder na. 'Eruit' zeg ik zachtjes en Jordan keek me bezorgd aan. Ik werd nu echt helemaal benauwd. 'Jullie moeten eruit!' riep ik hard en boos. Jordan stond op en wreef troostend over mijn arm en keek gelijk naar mijn vader, die de hint snapte. 'Jongens en dame, we gaan even weg' zegt mijn vader kalm en staat op.

Everett anderson:

Ik zuchtte gekweld, wat Cooper op zijn vraag had geantwoord en keek weer naar Blaine die wat zei. Het werd weer stil en Kurt hield Blaine's hand vast, waarnaar Blaine ruw zijn hand uit de zijne trok. Gelijk kijk ik bezorgd en zie hoe moeilijk Blaine het nu heeft en Jordan kijkt me aan en we kijken beiden naar Blaine. Hij zei een paar keer iets en gelijk kijkt Jordan weer naar mij en ik snapte de hint. 'Jongens en dame, we gaan even weg' zeg ik kalm en sta op. Ik pak Kurt, zodat hij ook opstaat en kijk naar Cooper dat hij het ook moet doen. Blaine had op dit moment gewoon teveel aan zijn hoofd en Jordan praatte wel met hem, zoals altijd. Ik wil het liefst dat Blaine rustig wordt en dat hij beter word.

Isabella Elizabeth Espinoza:

De hele situatie bekeek ik en had na een tijdje mijn thee op. Opeens word Blaine onrustig en zei wat. Ik voelde een steek door mijn hart gaan, maar stond toch op, waarnaar zijn vader iets zei. Ik trok Finn ook mee en pakte maxi-cosi van Emily en hield het vast. Blaine had het op dit moment het gewoon moeilijk en wou even alleen zijn, misschien werd het gewoon teveel, dat er veel mensen hier waren. We kwamen heus wel terug als Blaine rustig word. Het belangrijkste was dat hij beter wordt.

One Who Travels A Higher Path.

Cooper Anderson

Ik zuchtte nu ook en liep maar gewoon met de rest mee. Ik wilde nog wel een keer met Blaine praten, maar niet nu. Soms antwoordde ik gewoon verkeerd en zei ik dingen die ik niet meende. Er was ook een andere reden, waarom ik zo deed, maar dat mocht niemand weten. Op dat moment ging mijn mobiel af, vast het castingbureau. Zonder nog wat tegen de andere te zeggen liep ik verder de gang op en nam ik mijn mobiel op.

Kurt Hummel

Mijn hart brak echt toen Blaine ruw zijn hand uit de mijne trok, pijnlijk keek ik hem aan en wist ik wat hij dacht. Het was allemaal mijn schuld, ik kon beter maar gewoon verdwijnen voor hem. Hij was nog steeds boos en dat begreep ik. Everett trok me omhoog, ik keek Blaine alleen nog maar aan met waterige ogen en liep zonder tegen te stribbelen mee met de rest. Ik zuchtte gekweld toen we op de gang stonden. Het was allemaal mijn schuld, wie weet was hij zo overstuur van wat ik gedaan had, dat hij niet goed op lette in het verkeer. Ik voelde me echt rot slecht, maar probeerde om niemand wat te laten merken. Al was dat nooit zo moeilijk te zien aan me, dat ik me vreselijk voelde. Want mijn gezicht sprak immers altijd boekdelen.

Finn Hudson

Ik begreep Blaine wel, het werd gewoon even allemaal te veel. En hoe Cooper reageerde sloeg gewoon nergens op. Ik wist natuurlijk niet wat er tussen die twee was gebeurt dus ik kon er niet over oordelen. De rest kwam ook naar ons toe en Jordan bleef bij Blaine. Misschien was dat even beter voor hem. Dan was er rust en kon hij even goed praten met zijn oom.

Logan Hudson

Ik schudde lachend mijn hoofd en keek haar aan. 'Vooruit dan.' zei ik lachend tegen haar. 'Deze is voor jou,' zei ik een cd in de cd-speler stopte en haar aankeek en begon te zingen.

'Oh her eyes, her eyes
make the stars look like they’re not shining
her hair, her hair
falls perfectly without her trying
She’s so beautiful, and I tell her every day

Yeah I know, I know
When I compliment her, she won’t believe me
and it’s so, it’s so
sad to think that she don't see what I see
But every time she asks me do I look oke
I say

Refrein:
when I see your face
there’s not a thing that I would change
cause you’re amazing just the way you are
and when you smile, the whole world stops
and stares for a while, cause girl you’re amazing
just the way you are

Her lips, her lips
I could kiss them all day if she’d let me
her laugh, her laugh
She hates but I think it’s so sexy
She’s so beautiful and I tell her every day

You know, you know I never ask you to change
If perfect is what you’re searching for
Then just stay the same
So don’t even bother asking if you look okay
You know I’ll say

Refrein:
when I see your face
there’s not a thing that I would change
cause you’re amazing just the way you are
and when you smile, the whole world stops
and stares for a while, cause girl you’re amazing
just the way you are

the way you are
the way you are
girl you're amazing
just the way you are

when I see your face
there’s not a thing that I would change
cause you’re amazing just the way you are
and when you smile, the whole world stops
and stares for a while, cause girl you’re amazing
just the way you are'

[ bericht aangepast op 29 sep 2012 - 21:08 ]

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Blaine Anderson:

Iedereen liep weg, behalve Jordan die nog steeds over mijn arm wreef. Ik probeerde rustig te ademen en het werd me gewoon teveel. 'Ik ben het zo zat' begon ik te snikken en Jordan keek me vol medelijden aan en bezorgd. 'Elke keer gebeurd er wat, elke keer gebeurd er wat met mij. Misschien kan ik beter dood gaan, dan mist niemand me en lig ik niet elke keer in het ziekenhuis' zeg ik snikkend en gefrustreerd. 'Blaine, dat moet je niet zeggen. Iedereen houdt van je en iedereen kan niet zonder je' zegt mijn oom gemeend en liefdevol. 'Het is allemaal Kurt's zijn schuld, als hij die verdomde smsje niet had gestuurd, had ik geen auto-ongeluk gehad! Hij heeft gewoon ons zitten afluisteren, Jordan! Het is allemaal zijn schuld, ik moest nooit iets beginnen met hem! Elke keer komt er wel wat tussen ons, we zijn gewoon niet voor elkaar bestemd!' roep ik snikkend en kwaad. Jordan keek me vol medelijden aan en sloeg zijn armen om me heen. Als een klein kind begon ik hard te huilen en was het gewoon allemaal zat. 'Hij vertrouwd me gewoon niet, als ik iets zeg gelooft hij het allemaal niet. Ik heb hem iets beloofd en hij vertrouwd me gewoon niet! En als ik tijd nodig heb, gelooft hij het ook niet en denkt hij dat ik weg ben! Ik haat hem!!' riep ik kwaad en wist niet dat de deur op een kier stond en dat Kurt alles kon horen. Jordan suste me en ik huilde gekwets en pijnlijk en kreunde elke keer van de pijn. Ik wou het liefst gewoon weg hier vandaan. Ik was het gewoon spuugzat.

Everett anderson:

Ik hield nog steeds een arm om Kurt heen en troosten hem zachtjes. 'Het komt goed, Kurt' zeg ik bemoedigend en kijk hem aan. Opeens hoor ik wat Blaine allemaal zei en ik kijk geschrokken en ongemakkelijk voor me. Ik kijk gelijk naar Kurt en voelde me nu helemaal rot. Nadat hij helemaal uitgeraasd is, kijk ik Finn en Bella aan. 'Kurt, dat meent hij niet, hij is van streek' zeg ik kalm, maar was toch redelijk bang, dat Kurt nu zou weglopen.

Isabella Elizabeth Espinoza:

Ik omhelsde Finn en de maxi-cosi legde ik op de grond bij ons. Ik zuchtte gekweld en opeens hoor ik wat Blaine allemaal zei en keek geschrokken naar Finn. 'We hebben een probleem' zeg ik zachtjes tegen Finn, zodat hij het alleen hoort. We hoorden wat Blaine allemaal zei en keek bang naar Kurt. Hij zou het echt niet trekken. Eenmaal toen Blaine helemaal uitgeraasd was, zei Blaine's vader wat en ik hoopte maar dat Kurt niet zou flippen en weglopen.

One Who Travels A Higher Path.

Finn Hudson

Ineens hoorde ik wat Blaine allemaal zei en daarna wat Bella alleen tegen mij zei. Oei, dit was flink mis. Ik keek net als de rest bang naar Kurt en hoorde wat Blaine's vader zei. Maar uiteindelijk, rende Kurt toch snel weg. 'Kurt!' riep ik hem na, maar hij hoorde me niet meer en ik zuchtte. Ik zag dit al aankomen. Ik liet even mijn hand door mijn haren gaan, door de stress. Wat een gedoe allemaal, kon het dan niet voor één keer goed gaan? Blaine wist niet wat hij zei, dat wist ik en ook dat hij het niet meende, zoals Blaine's vader zei. Ik zuchtte en keek Bella aan, niet wetend wat we moesten doen.

Kurt Hummel

Ik glimlachte zwak toen hij dat zei en keek Everett weer dankbaar aan. Ineens hoorde ik wat Blaine allemaal zei. Mijn hart werd langzamerhand verscheurd tot een miljoen kleine stukjes. Mijn ogen vulde zich weer met tranen en mijn onderlip trilde enkel. Toen hij als laatste zei dat hij me haatte, had ik het gewoon echt niet meer. Ik hoorde niet meer wat Everett zei en rende zo hard als mijn benen het toe lieten weg. Ik wist even niet precies waar naar toe, zolang het maar ver weg was van het ziekenhuis, ver weg van iedereen. Ik kon net zo goed verdwijnen. Als Blaine me haatte, trok ik dat gewoon niet. Hij vond dat het mijn schuld was en was nog gewoon woedend. Ik rende zo ver en zo snel dat mijn benen het toe lieten ergens naar toe. Ik stak de straat over zonder op te letten, waardoor ik een stel woedende automobilisten hoorde toeteren. Ik kwam op gegeven moment in het bos aan in mijn eentje. Blijkbaar was ik automatisch hierheen naar toe gerend. Ik had een aardig eindje gerend, maar nu was ik helemaal op. Vermoeid en uitgeput liet ik me op het gras vallen en snikte ik pijnlijk. Mijn hart deed echt vreselijke pijn, en dat was het enige wat ik voelde buiten de enorme spierpijn in mijn kuiten om en de vreselijke benauwdheid van het rennen. De tranen stroomden als watervallen over mijn wangen. Ik beschermde mezelf niet eens tegen de kou, door mijn vestje dicht te knopen. Het kon me niets meer schelen. Ik verpestte gewoon alles, en het was allemaal mijn schuld. Blaine haatte me. Ik kon mezelf wel voor mijn hoofd slaan. We waren niet voor elkaar bestemd, zei hij ook nog eens. Al zijn woorden herhaalden in mijn hoofd. Mijn mobiel zette ik uit, de komende tijd hoefde ik niets van iemand te horen en wilde ik gewoon alleen zijn. Blaine was gewoon alles wat ik had, de belangrijkste jongen in mijn leven, mijn rots in de branding en mijn reden om door te zetten. Maar dat was er allemaal niet meer. Eigenlijk kwelde ik ergens mezelf alleen nog maar meer, om in het bos te blijven. Aangezien dit 'ons plekje' was. Maar het was misschien wel goed voor me, misschien zou ik hier beter de hele nacht blijven. Het kon me niets meer schelen, ik kon net zo goed dood zijn nu.

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Rachel
met tranen in mijn ogen omhelsde ik hem, "dat was zo lief en mooi" zeg ik zacht terwijl een traan ontsnapte. Ik gaf hem een lange kus " ik hou van je'.Ik glimlach, dat was echt lief van hem dat hij dat nummer vor mij zong "en ik weet nu al dat Mr. Shue je erbij laat komen

[ bericht aangepast op 30 sep 2012 - 7:45 ]

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Mercedes

Aangezien me mezelf al een hele tijd niet op school had laten zien,
Werd het toch echt eens tijd om weer ijverig aan de slag te gaan.
Belangrijk is dat ik wel mijn diploma haal,
Ondanks de tegenslagen die mijn dierbare vrienden meemaken.
Op mijn oude vertrapte Strechters sneakers, die ik twee jaar geleden met Kurt gekocht had
Wandel ik het Glee lokaal binnen.
‘Dag liefjes,’ begroet ik Logan en Rachel aangenaam verrast.
‘Het doet me goed om eindelijk wat meer mensen te zien.’

Every scrap of you would be taken from me, watched as you signed your name Marjorie

rachel
Ineens komt Meredes het lokaal in gewandeld en begroet ons "heey Cedes" zegik vrolijker, ik had haar lang niet meer gezien. Eigenlijk sinds die ruzie met Finn in de winkel. Ik pak automaisch Logans hand weer vast

[kom zo boven online ik maak wel topic aan


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

Change is for weirdos ~ Niall Horan