[Jup. Here it comes ^.^]
SuperMars/Marcell/Man
Ondanks dat het meisje voor me enorm veel pijn lijdt, raak ik niet in paniek, zoals menig ander waarschijnlijk wel gedaan zou hebben. Maar daar werk ik hier voor. Ik probeer de pijn af te laten nemen door het koele washandje, al weet ik dat het waarschijnlijk niet veel helpt, terwijl ik tegelijkertijd beredeneer wat Nala kan hebben, zodat ik een goede oplossing kan bedenken en dus weet wat er het best en het snelst werkt. Wat haar pijn vermindert. Want ik wil haar pijn absoluut verminderen.. Tussen haar kreten van pijn door zegt ze woorden, maar ik kan ze niet goed verstaan. Het snelle gepiep van Sams hartmonitor op de achtergrond leidt me af. Maar ik moet op Aireal vertrouwen en me op Nala richten. Ik kan nu eenmaal niet iederéén helpen..
Ineens lijkt er iets te gebeuren in mijn hoofd. Het gepiep bestaat niet meer, ik hoor alleen nog maar een waas. Een lange, zachte pieptoon in de verte, samen met pijnlijk geschreeuw. En op de voorgrond hoor ik het heel duidelijk. Dat ene, kleine woordje. Baby. Één woordje. Baby. Klein woordje. Baby. Alles door elkaar heen. Baby baby baby. Als in een slow motion. Baby. Baby baby baby.. Laat het ophouden! De slow motion slaat accuut om, alles lijkt weer te leven. Ik weet precies wat ik moet doen. Baby. Niks dringt nog tot me door. Alleen alles wat Nala doet en zegt. Laat het ophouden! "Ja Nala. Dat doe ik" Beloof ik haar. "Ik doe het.." Ik ben waarschijnlijk de enige die dit kan. Die dit weet. Die dit kent. En ik ga dit doen. Voor Nala.
In diezelfde waas pak ik een stel schone handschoentjes en leg Nala op haar rug neer. Zonder me nog als een man druk te maken om wat ik zie trek ik alle kledingstukken van haar onderlichaam af, ik wil haar alleen maar helpen. En zij wil van haar pijn af. Dus moeten we even niet nadenken zoals we normaal zouden doen. Ik laat me leiden door de waas. Het bloed wat ik zie maakt duidelijk wat er gebeurd is. Ik weet het meteen. Miskraam. Ik weet waarom ze zoveel pijn heeft, ik weet waarom ze bloedt. Miskraam. Ik weet zelfs wat ik moet doen om de pijn te stoppen. Miskraam. En ik weet ook dat de komende momenten een levende nachtmerrie gaan worden, dat ze me gaan laten herbeleven wat ik al een aantal jaar zo diep probeer weg te stoppen..
Maar daar maak ik me niet lang druk om. Ik schuif haar kledingstukken van het bed af en loop met een koud, verbeten gezicht van haar bed weg, sla het gordijn opzij. Met grote passen loop ik naar het kamertje met medicijnen, pak daar een emmer, een doekje, een pakje zetpillen, een schone pot met water erin, en nog meer schone handschoentjes. Met deze spullen loop ik weer naar het bed terug, naar Nala. Ik zet de spullen neer op het dichtstbijzijnde kastje, zonder de mensen buiten het gordijn ook maar één blik waardig gekeurd te hebben. Ik denk alleen nu een paar seconden aan ze. Ik ga ervan uit dat Aireal het daar overneemt, of dat er Collega's komen, desnoods. Ik kan me er nu even niet mee bezig houden. Ik heb een meisje te helpen. Dus ik snoer mijn gedachten de mond en focus me op Nala. Baby. Miskraam. Bloed. Ik pak het doekje en de emmer met water, en probeer eerst het ergste bloed een beetje weg te krijgen. Voordat er weer nieuw bloed komt wil ik eerst nog iets doen. Dat wat ik beloofd heb. Laat het ophouden! Ik pak het pakje met zetpillen, die werken het best bij dit soort pijn. En ga er maar vanuit dat Nala ouder als twaalf is, want het zijn zetpillen van 1000 mg.. Al zal het nu niet heel erg veel uitmaken denk ik. Twaalf.. Zwanger.. Miskraam.. Ik pak het doekje weer en maak het opnieuw een beetje schoon, waarna ik haar benen ietwat spreid en de zetpil in haar anus druk. Dan klem ik haar benen weer bij elkaar zodat ik zeker weet dat het ding goed zit en zo snel mogelijk gaat werken. "Meer kan ik niet doen tegen de pijn.." Ik maak het doekje schoon in het water en veeg zo nu en dan zo goed als ik kan het ergste bloed weg. Baby.. Miskraam.. Ik hou haar voortdurend goed in de gaten. Ze moet bij bewustzijn blijven, hoeveel pijn het ook doet. Deze momenten zijn een hel voor haar, maar de vruchtzak moet eruit komen, dat moet, zoals bij alle miskramen. De vruchtzak.. Miskraam.. Mijn hele besef van tijd en plaats zijn weg. Ik hoor voortdurend gepiep in de verte, en gegil. Of de geluiden er echt zijn weet ik niet, maar ze hangen in ieder geval in mijn hoofd, en herhalen zich steeds opnieuw.. Baby.. Pijn.. Miskraam.. Gegil, gepiep. Baby, pijn, miskraam.. Gegil, gepiep. Bloed. Wegvegen. Baby, pijn, miskraam.. Gegil, gepiep. Wegvegen. Baby, pijn, miskraam.. Gegil, bloed, gepiep. Baby, pijn, miskraam.. Vruchtzak. Hoe lang het heeft geduurd weet ik niet. Baby, pijn, miskraam.. Gegil, gepiep. Bloed. Vruchtzak. Wegvegen. Baby, pijn, miskraam.. Gegil, gepiep, bloed, wegvegen. Vruchtzak. Bloed, pijn, miskraam... Vruchtzak. Pas bij de derde of vierde keer dat ik het woord in mijn gedachten hoor dringt het tot me door dat mijn ogen het vruchtzakje zien. Vruchtzakje. Vruchtzakje! Ik trek schone handschoentjes aan en open de pot met schoon water, waarna ik het vruchtzakje -met de placenta en de vliezen eraan vast- achter Nala vandaan pak. Heel zacht en voorzichtig laat ik het in het water zakken. Met een vruchtzakje moet je heel erg voorzichtig zijn. Het is natuurlijk wel een beginnend kindje.. En erin zit het kleine, heel kleine embryootje. Het kleine, beginnende leventje, wat ontstaan is in Nala. Wat voor haar voelt als een kindje, enkel omdat het in haar gezeten heeft. Van haar is.. Laat het ophouden! Nala's wanhopige kreet lijkt eindelijk wat naar de achtergrond verdrongen te worden. Haar pijn was waardoor ik haar zo graag wilde helpen. Maar het was niet de reden waarom ik in een trance gehandeld heb. Vruchtzakje.. Ik sluit de pot zorgvuldig en zet die dan weer terug op het kastje. Bloed, pijn.. Geluiden dringen weer tot me door. Ik hoor dat Nala's ergste geschreeuw is gestopt, dat het ergste bloeden is afgenomen. Baby. Ik kom langzaam een beetje uit mijn trance. Maar.. Daar wil ik liever niet aan denken. Nu heb ik mijn gedachten nog grotendeels kunnen uitschakelen, maar als ik straks weer kan denken.. Dat ga ik niet volhouden. Ik ga instorten als ik mijn gedachten terug krijg, en May ook, als ze dit hoort.. May.. Baby.. Vruchtzakje.. Miskraam.. Dit gaat zo de verkeerde kant op. Laat het ophouden! Nala's woorden lijken door iemand anders uitgesproken te worden. Vervormd. Laat.. Verkeerde kant op. Helemaal verkeerd. Laat het ophouden! Gelukkig kan ik me nog vasthouden aan een bepaald deel van de trance en word ik afgeleid als ik weer wat bij Nala moet doen. Kan ik mijn gedachten weer uitschakelen. Baby, miskraam.. Ik dreig weer de verkeerde kant op te gaan. Gejaagd. Maar dan word ik weer rustiger. Door één naam. Nala.. Hoe lang ik Nala nu eigenlijk al help weet ik niet, maar ik weet wel dat er bijna een eind komt aan de miskraam. Baby, miskraam.. Nala.. Na een tijdje lijkt het allemaal weer rustig te worden. Ik grijp me -geestelijk- wanhopig vast aan de trance. Aan de waas die al mijn bewuste gedachten uitschakelt. Het stukje van mijn hersenen die dingen aan elkaar koppelt uit zet. Precies wat ik nodig heb. Baby, miskraam, Nala.. Het werkt. Het stukje staat uit. Ik kan veilig denken. Baby, miskraam, Nala.. Het wordt weer rustig. Het veilige deel van de trance is er nog, heb ik bij me gehouden. Het deel wat alles verder uitschakelde is weg. Nala.. Ik richt me op Nala. Laat haar los. Leg een dekentje onder haar onderlichaam en een dekentje over haar onderlichaam heen. Trek mijn handschoentjes uit. Veeg mijn voorhoofd af. En kijk haar dan rustig aan. "Hoe voel je je?" De woorden klinken alsof ze me geen moeite kosten, ik krijg zelfs een kleine glimlach op mijn gezicht. Het gaat beter met Nala als voor dit alles, dat kan ik aan haar zien. Maar hoe goed? Ik weet het niet. Natuurlijk was het een hel voor haar net, maar ik hoop dat ze nu kan inzien dat het achteraf beter voor haar is. Stel ze was zwanger gebleven? Wat was er dán met haar gebeurd? Ik weet zeker dat ze dan grotere problemen had gekregen. Ik glimlach nog steeds. Ja, het is beter voor haar. Maar voor mij? Nee. Ik heb niet lang meer voor ik mijn gedachten terug krijg en dan stort mijn hele leven weer in. En ik weet niet of ik er dit keer nog bovenop kom.. Niet aan denken. Veilig. Nala. Ik glimlach nog steeds. Haar antwoord moet ik nog vol kunnen houden, en dan moet ik de anderen vertellen wat er aan de hand was en wat ze nu moeten doen. Daarna.. Als ik het zolang red zonder al mijn gedachten, mogen ze op dat moment allemaal aanvallen. Dan is het het moment om heel snel weg te gaan en in te storten. Maar nu nog niet. Nala.. Door Nala kan ik kalm blijven, omdat zij de persoon is die ik kan helpen. En andere mensen helpen doet me goed, maakt me sterker, houdt de nare gedachten weg. Vooral noodgevallen werken goed. Maar eindes van noodgevallen niet.. Al helpt het wel een beetje om te weten dat, als het noodgeval goed afgelopen is, ik iemand geholpen heb. Dat geeft me vaak nog net de kracht om mezelf er weer bovenop te krijgen, nog niet in te storten. Maar een miskraam is wat anders. Heel wat anders. Nala.. Weten hoe het met haar gaat, de rest instructies geven, wegwezen. Waar naartoe weet ik niet. Maar weg van hier. Een miskraam heeft veel meer impact op me. Vooral als ik hem live meemaak. Zwakkeling.. Glimlach.
[Awwhh.. Drama drama drama. Morgen ben ik niet online, overmorgen misschien 's avonds. Dat weet ik niet. Plz niks invullen voor Mars want jullie weten nog niet hoe het zit.. Al zullen jullie er nu wel meer van snappen (; Ik kom echt zo vaak als ik kan. Maar ik ga nu slapen.. Trusten! Xxxxxx]
Stop acting normal. It gets bored.
]
]
]
