• Regels:
    - Typ alleen wat je eigen speler zegt(dus niet: Toen ik vroeg hoe het ging, zei ze: 'Goed.'), behalve als het de Doctor is. Want de Doctor is van niemand, en toch van iedereen. Je mag, net zoals alle anderen, bepalen wat hij zegt, maar niet in "Doctor POV" schrijven.
    - Als je een tijd weg bent even melden a.u.b.
    - 16+ mag (maar het liefst niet, als je het doet, geen enorme porno).
    - Max. 3 personages per persoon
    - Geen gevloek en gescheld (Ships of flut mag wel, of: Ik vloekte.)
    - Graag met leestekens schrijven.
    - Minimaal 3 regels per bericht. (geld alleen voor de RPG!)
    - Probeer het liefst 1 keer per dag te posten (max. 2 dagen, maar ik ben er niet zo streng op).
    - Ooc tussen () of []
    - Zet de naam van het personage boven het stuk wat je gaat typen, dan is het duidelijk vanuit wie dat word gezegd.
    - Andere personages niet vermoorden! Behalve als diegene daar toestemming voor heeft gegeven.
    - De Companions komen allemaal uit verschillende tijden. Je kan dus niet uit dezelfde tijd komen als iemand anders.
    - Je kan van elke soort zijn, maar dan vriendelijk. Dus je bent bijvoorbeeld een vriendelijke Dalek (maar onthoudt; "The Only Good Dalek, is a Death Dalek" ) .
    - Je mag een bestaan persoon kiezen. Mag van Doctor Who en/of Torchwood zijn.
    - Relaties mogen.


    Meiden:
    ~ Manyetha "Tweety" - Sylvesti
    ~ Elizabeth Victoria Silent - Ianto

    Jongens:
    ~ Jack Harkness - Ianto (bestaand personage)

    [ bericht aangepast op 22 dec 2012 - 23:28 ]


    "You can't avoid death, when you're digging your own grave."

    Tweety
    Ik keek hem verontschuldigend aan. "Het spijt me." Hij leek wel boos. Ik dacht even na over wat hij zei. Eigenlijk had ik het meeste wel gevonden, maar ik wilde zijn kant van het verhaal wel horen. "Ik heb alles wel gelezen, maar ik wil graag ook jouw verhaal wel horen. Hoe ben je zo gekomen? Van een jochie ver van huis naar een onsterfelijke time-agent en een van de companions die the Doctor nooit zal vergeten."


    Bowties were never Cooler

    Jack
    Ik lachte om het compliment. Dus ik begon mijn verhaal te vertellen. "Ik ging van huis, omdat ik daar niet kon blijven. Door alles wat er was gebeurt. Mijn vader vermoordt en mijn broertje spoorloos verdwenen.
    Na jaren bij te Time-Agency stal die twee jaar van mijn geheugen. Dus ik kapte en ging tijd-zooi verkopen, en ze zo oplichten. Toen kwamen de Doctor en Rose en ging ik met hun mee, nadat ik hun leven had gered. Anders zouden ze namelijk geraakt zijn door een bom.
    Op Gamestation vielen de Daleks binnen. De Doctor steurde Rose terug naar huis, maar zo dat ze niet terug kon. De Doctor zou iets maken waardoor alle Daleks de dood zouden vinden, maar ook een groot deel van de mensheid. Ik vond daar ook de dood, door een Dalek, niet door de Doctor. En Rose had de binnenkant van de Tardis geopend, en was terug gevlogen. Ze vernietigde alle Daleks en bracht mij terug tot leven. Maar ze had er geen controle over, en bracht me dus terug voor eeuwig.
    De Doctor liet me achter en ik reisde terug naar de aarde, ging bij Torchwood en herstelde het in de Doctors eer."
    Ik vertelde het verhaal in het kort, al kon ik het veel langer maken. "Wil je nog meer weten?"


    "You can't avoid death, when you're digging your own grave."

    Tweety
    Ik luisterde aandachtig naar zijn verhaal. Het was de korte versie, maar het gaf me toch wat meer informatie. "Dank je" zei ik zacht, terwijl de puppy nu hem probeerde te bespringen. "Jasey hier." zei ik. Die pup was echt veels te hyper. "Sorry, hij moet nog leren geen mensen zomaar te bespringen." ik klikte hem aan de lijn vast die aan een stalen pijp rond de controlepanelen liep. Zo kon hij wel rennen, maar geen mensen lastig vallen. "Waarom heb je eigenlijk besloten om mee te gaan?" vroeg ik voorzichtig. Ik was toch benieuwt, ookal kon ik nu aan een vrij pijnlijk onderwerp beginnen.


    Bowties were never Cooler

    Jack
    "Geeft niet hoor," zei ik toen ze haar hond aanlijnde. "De vorige keer dat de Doctor me vroeg, wees ik het aanbod af. Maar toen had ik nog een team, nu niet meer. Met mijn Vortex Munupilatur kan ik ook niets meer." Ik tikte op het ding om mijn pols. "Heb jij toevallig iets sonics?" vroeg ik toen ik me iets besefte.


    "You can't avoid death, when you're digging your own grave."

    Tweety
    Dat klonk vrij logisch. Ik keek toen even naar zijn pols. "Ja, wacht even." Die vortex manipulators waren vrij riskant om te gebruiken, maar opzich wel geinig. Vroeger had ik er ook een gehad, maar alleen om mee van plaats te reizen, want tijdreizen ermee was echt heel turbulent. Ik liep naar hem toe en richtte mijn sonic armband op zijn vortex manipulater. Met wat geklooi aan de schakeltjes vond ik de juiste stand om zijn ding weer werkend te krijgen. "Dat is dat" Ik glimlachte en zette mijn armband weer uit.


    Bowties were never Cooler

    Jack
    "Dankje," glmlachte ik. "De Doctor wou niet dat ik met een werkende Vortex Manipulator rond liep. Zo erg kan het echt niet zijn, toch? Ik ben een man van meer dan tweehonderd jaar oud."
    Ik keek naar het ding om mijn arm en dacht aan John, die hem wel meerdere keren had gestolen, in het verleden. Ik zuchtte, al die herinneringen, al die mensen, maar nooit een die ik niet dood zou zien gaan. "Weet je, we zouden de Doctor ook eens een bezoekje kunnen brengen," grijnsde ik. "Met dit ding -" ik wees naar mijn pols "- is hij niet zo moeilijk te vinden."


    "You can't avoid death, when you're digging your own grave."

    Tweety
    Ik keek hem aan. "Tweehonderd maar?!" zei ik verbaast. Zijn ogen leken me zo veel ouder... En ik was Time-Lord schaal gewent, geen menselijke schaal van leeftijd. Ik hoorde hem wat over the Doctor zeggen. "Misschien is het handiger als ik dan je Vortex Manupulator aan mijn Time and Space Manipulator and ciontroller koppel zodat we in de tardis kunnen blijven. Die Vortex dingen zorgen namelijk altijd voor een turbulent ritje, zeker als je mensen wil volgen." Ik begon nog zonder zijn andwoord af te wachten op knoppen te drukken en ons klaar te maken voor vertrek. Ik had nog nooit een andere Time-Lord gezien buiten het tijdsslot. Ik hoopte alleen niet dat hij boos zou worden als hij mij zou zien, zoals ook wel eens gebeurde.


    Bowties were never Cooler

    Jack
    "Wat? Ik zit tenminste niet vol met rimpels. Of ben ik niet oud genoeg om met je mee te reizen," lachte ik. Ik deed de Manipulator af en koppelde hem aan de controller was haar Tardis. "Hoe oud ben jij dan, als ik vragen mag."
    Ik draaide me om en keek haar aan, maar ze keek wat bedenkelijk, en niet om mijn vraag. Ik kon haar gedachten bijna in haar ogen lezen. Ze maakte zich druk om de Doctor te ontmoeten. "Hoe oud ben jij dan," herhaalde ik, om haar uit haar gedachten te krijgen.


    "You can't avoid death, when you're digging your own grave."

    Tweety
    Ik schrok op uit gedachte van zijn vraag. "600 en een beetje." Ik sloeg mijn ogen weer neer en ging verder met het werken aan de reis. Het was nog best lastig. Zijn Vortex Manipulator wilde maar niet synchroniseren met mijn Tardis, alsof hij al aan een andere Tardis was gekoppelt... "Jabbers!" riep ik random uit en ik begon andersom te werken. Ik moest hem niet aan mijn Tardis koppelen, ik moest mijn Tardis tijdelijk aan zijn ding koppelen. Dan zou het allemaal moeten werken.


    Bowties were never Cooler

    Jack
    Verbaast keek ik haar aan, en begon toen te lachen. "Je maakt een grapje zeker?" vroeg ik nog half lachend. Toen bedacht ik iets wat ik helemaal vergeten was: Ze was een Tim-Lord. "Oh, sorry, laat maar. Je maakt geen grapje." mompelde ik. Oke, dat was echt stom van mij. Ik moest altijd eerst nadenken voor ik wat zei, maar natuurlijk deed ik dat zelden.
    Ik zag haar moeite hebben met mijn Vortex Manupilator. "Wat is er mis?" vroeg ik.


    "You can't avoid death, when you're digging your own grave."

    Tweety
    Ik kijk om van mijn werk. "Leeftijden zijn maar relatief" zeg ik dan voor ik met veel moeite verder werk. "Mijn tardis en jou vortex manupulator lijken elkaar tegen te werken. Het lukt langzaam om ze te koppelen, maar ze vinden het bijde niet echt leuk." Ik sonic wat hier en daar om het wat beter te laten verlopen. Plots schiet alles op z'n plek en schieten we met hevige turbulentie weg. Ik grijp me vast aan Jasey's stalen pijp en hoop dat dit snel over is. Het probleem is dat ik helemaal niks qua stuurwerk kan doen. Ik kan alleen maar hopen dat mijn berekeningen goed zijn geweest dat we precies een meter van de andere Tardis zouden landen.


    Bowties were never Cooler

    Jack
    We schoten opeens met zo'n kracht weg, en ik kon me niet vasthouden. Door de kracht werd ik tegen een stang aan gegooid. Toen ik weer goed kon staan voelde ik iets kleven, bloed. "Oh," mompelde ik geërgerd. Dat moest mij weer overkomen, al heelde het bij mij wel veel sneller dan bij normale mensen. Alsnog, dat betekende niet dat ik het niet kon voelen.
    De Tardis kwam tot stilstand. Ik keek Tweety aan en liep naar de deur toe.


    "You can't avoid death, when you're digging your own grave."

    Tweety
    De tardis komt met een schok tot stilstand. Ik ben nog niet opgekrabbelt van de vloer of Jack staat al bij de deur. "Ik kom eraan." zei ik. Ik klik Jasey los van de stang en aan een gewone hondenriem en dan loop ik naar de deur toe. "Zullen we eens kijken waar we zijn?" vraag ik met mijn hand op de deurklink. Ik was eigenlijk best benieuwt. Dit had ik niet veel vaker gedaan, gewoon random vliegen, en zeker niet met een vortex manipulator als besturing. Gelukkig leek mijn tardis nu weer normaal te doen. nu maar hopen dat we niet op Skaro ofzo waren beland. Dat zou echt heel erg balen zijn.


    Bowties were never Cooler

    Jack
    "Ja, maar wacht even." Ik liep naar de controller. "Kan ik ken er nu weer afhalen." Misschien klonk het raar, maar mijn pols voelde best leeg aan. Zonder op een antwoord te wachten pakte ik hem eraf en gaf ik haar een knipoog. Voor we naar buiten gingen voelde ik even aan mijn achterhoofd, er zat nog wat bloed, maar het was al wel dicht.
    Toen we de Tardis uitliepen stonden we op een planeet die ik al wel kon. Dat is niet zo moeilijk, ik heb al zo veel planeten gezien, maar het bleef wel... Laten we zeggen Uniek.


    "You can't avoid death, when you're digging your own grave."

    Tweety
    Ik keek naar hem. "Tuurlijk." Nu hadden we het niet meer nodig. De deur ging open en ik keek mijn ogen uit. De planeet van de Ood. Wat deed hij hier nou weer?! Ik had echt geen idee. Zelf had ik het hier altijd best saai gevonden. "Waar zou die zijn?" vroeg ik me af terwijl ik rond keek. Een meter verderop zag ik een blauwe telefooncel staan. "Hij is hier wel." zei ik voorzichtig. Ik liep met Jasey de tardis uit en deed hem op slot. "Weet jij waar we moeten zoeken, Jack?" vroeg ik aan hem terwijl ik keek naar de geweldige ijsstad die aan onze voeten lag.


    Bowties were never Cooler