-3- This is my life now -RPG- - Speeltopics

Deze RPG is in principe een vervolg op; My school's Glee club. die dood is gelopen.

Toen kwam er iemand op het idee er nieuw leven in te blazen;
Vijf jaar later. Iedereen is opgegroeid, nog samen of uit elkaar. Heeft een super baan of juist helemaal niet. Heeft kinderen of studeert nog verder. Woont in een groot huis of in een klein huisje in een achterbuurt.

Dit speelt zich dus af na hun schooltijd en dezelfde personen.
-Natuurlijk mag je meedoen, maar doe dan wel een goed verleden met hoe het was op die school en wat die allemaal heeft meegemaakt.-

Wil je meedoen? Klik dan hier.

===================
Nieuwe mensen;
-
-
-

De al bestaande mensen;
- Levi Unknown Ninuturu
- Michael Thomas Brown Boira
- Charlotte Suavez Roane
- Mary Elizabeth Santiago Colfer
- Kyle Noah Morgan. KellyBelly
- William Irial Smelting Roane
- Arion O'Leary Roane
- Donna Banu Ganj Heimersson - Jalili Boira
- André Sean Stenvers KellyBelly
- Maya Hart AroonCat
- Dimitry Hart AroonCat
-

Jongeren/Kinderen;
-Diederik Jared Morgan - Mengelmoes
-Nathan Connor Finley - quin98
===================
Regels;
*Schrijf gelieve meer dan 5 regels.
*Ga niet aanstellen of juist niets doen.
*Speel alleen je eigen personage, niet die van andere.
*Géén perfecte personen.
*Wees beleefd -in RPg hoeft dat niet persé-
*Personen hoeven elkaar niet persé meer te kennen, het kan zijn dat ze elkaar niet meer herkennen of niet willen kennen.

[ bericht aangepast op 30 maart 2013 - 15:39 ]

[ bericht aangepast door een moderator op 31 dec 2012 - 16:10 ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

(KellyBelly leuke pf!! )

[ bericht aangepast op 30 maart 2013 - 1:01 ]

« The "earth" without "art" is just "eh." »

Arion

"Wie weet is Auryn helemaal anders dan hoe onze dochter zou zijn. En het is niet alsof we op voorhand kunnen beslissen of het een meisje of jongen wordt, toch?"
Ik glimlach zachtjes tegen haar lippen aan als ze me kust. Ik weet heus wel dat we niet op voorhand kunnen beslissen, maar net zoals zij waarschijnlijk om haar redenen liever een dochter zou hebben, zou ik me beter voelen met een zoon. Die kan niet zwanger naar huis komen, die kan al eens wat beter tegen een klap in het gezicht, die zeggen rechtaf wat ze willen zeggen in plaats van heel mysterieus erover te gaan doen.
"Kuisheidsgordel? Dit ga je toch niet menen?" vraag ik lachend.
Ik haal mijn schouders even op, en sluit dan genietend mijn ogen terwijl ze haar vingers door mijn haar haalt. Opnieuw verschijnt er een kleine glimlach op mijn gezicht als ik haar lippen op de mijne voel. Voor ik haar echter terug kan kussen, zijn haar lippen weer verdwenen.
"Eigenlijk maakt het voor mij niet zoveel uit. Zolang hij of zij jou 'papa' en mij 'mama' noemt, ben ik tevreden."
Ik weet niet precies waarom, maar ik schiet in de lach. In gedachten zie ik mezelf al staan, met een schoort aan, een plumeau in één hand en een houten lepel in de andere, terwijl er een klein blond krullenkopje naar me toegerend terwijl het enthousiast "mama!" roept. Dan zie ik Mary binnen komen, met een veel te grote trui aan, de handen in de zakken en een ietwat lompe pas, terwijl ze zegt "oh, dus papa is niet goed genoeg meer?"
Voor ik het kan tegen houden lig ik te schateren van het lachen.
"Je wilt het niet weten," breng ik zo verstaanbaar mogelijk uit.
Ik veeg een paar traantjes weg en neem vervolgens Mary weer in mijn armen. Ik streel met mijn vingertoppen zachtjes over haar rug en leg mijn hoofd tegen het hare aan.
"Misschien moeten we toch maar gaan douchen?" stel ik dan voor.

Irial

"Je weet dat ik je er nooit verschrikkelijk uit vind zien... Je ziet er aangedaan uit, je hand zit in het gips, je zit onder de blauwe plekken en schrammen. En je ogen zijn in verband gewikkeld, al wist je dat wel al..."
Ik hou op mijn beurt Kyle's hand wat steviger vast en breng hem naar mijn lippen toe om er een kusje op te geven. Ik heb even geen idee wat ik moet zeggen, wat ik verder moet doen. Hoe moet het nu verder? Ik kan niet meer tatoeëren, als ik blind ben. Wil ik mijn studie nog verder zetten zal het ook heel wat meer moeite kosten en hoe moet het nu verder met Kyle? Hoe kan ik hem gelukkig houden als ik niet eens zijn gezicht kan zien, als ik grotendeels afhankelijk van hem wordt? In slechts secondes spoken duizend vragen door mijn hoofd.
"Je- Als je- Als je liever stopt... hiermee... met ons, dan- dan begrijp ik dat," breng ik stotterend uit. Ik moet hem los laten, hij verdient beter dan een blinde.
Ik voel het verband voor mijn ogen nat wordt door de tranen die nu rijkelijk vloeien. Ik kan een schreeuw van pijn niet onderdrukken als de wonden in mijn ogen gaan branden door het zoute van de tranen. Tegen mijn zin ruk ik mijn hand uit die van Kyle, om naar het verband te beginnen klauwen.
"Het brandt!" sis ik tussen geklemde kaken door.
Ik voel me zo zielig nu, zo'n zielig hoopje mens. Hoe kan ik verwachten dat hij bij me wil blijven?

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Kyle

Ik kijk toe hoe Irial mijn hand wat strakker vast pakt en hem naar zijn lippen toe brengt om het een kus op te geven. Een klein glimlachje komt om mijn lippen. Wat een schat is het ook.
"Je- Als je- Als je liever stopt... hiermee... met ons, dan- dan begrijp ik dat," brengt Irial stotterend uit en ik kijk geschrokken naar hem. Zei hij nou net wat ik denk dat hij zei? Stoppen? Met ons!? Geen denken aan!
Ik wilde net wat zeggen maar ineens rukt Irial zijn hand uit de mijne, ik zie hoe hij met zijn verband loopt de klooien. "Het brandt!" sist hij dan en ik kijk paniekerig om me heen. "Irial, rustig ik- ik haal een dokter, of iemand!" zeg ik en ik spring op, vervolgens ren ik de kamer uit en roep of er iemand naar Irial kan gaan. Ik kijk rond en uiteindelijk zie ik iemand mijn kant op komen.
"Irial heeft pijn, zijn ogen branden of zo!" Roep ik en de dokter knikt, ik volg hem op de voet en kijk meteen hoe hij met Irial aan de slag gaat. Ik ga aan het bed zitten op een plek waar ik de dokter niet van last zal zijn. Ik slik een keer en pak Irial zijn hand vast, zodat hij niet meer aan het verband kan zitten. Ik kijk met brandende tranen toe. "When I look into your eyes, it's like watching the night sky," terwijl ik zing knijp ik zachtjes een aantal keer in Irial zijn hand en blijf mijn ogen op onze handen houden.

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Irial

"Irial, rustig ik- ik haal een dokter, of iemand!" zegt Kyle. Ik kan de paniek in zijn stem horen.
Het is vreemd hoe ik tot nu toe nog nooit beseft heb dat ik niet persé Kyle's gezicht moet zien om te weten wat er in hem omgaat. Ik ken die toon waarop hij sprak, en die toon is zeker weten paniek. Dit gaat gewoon helemaal niet de goede kant op, in plaats van het makkelijker te maken voor Kyle maak ik het alleen maar moeilijker voor ons beiden.
Wanneer ik merk dat hij niet meer naast me zit, spits ik mijn oren en ik kan hem op de gang horen praten. Tenminste, ik vermoed dat het de gang is, tenzij hij vleugeltjes gekregen heeft en door het raam gevlogen is, maar de kans dat hij daar iemand zal vinden om te helpen lijkt me miniem. Ondertussen blijf ik aan het verband trekken, in de hoop het los te krijgen en een beetje frisse lucht aan mijn ogen te hebben, zodat de tranen niet meer zo kunnen branden. Zelfs wanneer ik twee paar voetstappen hoor binnen komen geef ik mijn gevecht met het verband niet op, tot Kyle er een stokje besluit voor te steken en mijn hand vastneemt. Het zint me niet, maar ik wil Kyle niet afwijzen.
Mijn hartslag daalt langzaam maar zeker naar een gezond tempo wanneer ik hoor hoe Kyle begint te zingen, en als ook de tekst tot me doordringt beginnen de tranen opnieuw te vloeien. Die jongen weet me altijd te raken.
"Kyle," zeg ik met een lachje tussen de tranen door. "Hou op, je doet me nog meer huilen en het doet pijn," zeg ik zo zacht mogelijk. Ik streel met mijn duim over de rug van zijn hand om hem duidelijk te maken dat ik het niet slecht bedoel. Ik hoor iets ritselen en vervolgens krijg ik de indruk dat het donkerder geworden is in de kamer. Ik richt mijn gezicht naar de dokter toe, als ik voel hoe hij het verband los maakt. Blijkbaar snapt de man welke vragen er in me om gaan, want ik hoor een stem die ik niet ken en die bovendien nogal plechtig klinkt.
"Oké, jongeman. Ik ga je verband eraf halen, maar je mag onder geen beding in je ogen wrijven gezien ze nog aan het genezen zijn. Ik heb de gordijnen dicht gedaan, omdat het me beter lijkt dat je nog niet teveel licht moet filteren."
Ik knik zachtjes als teken dat ik hem begrijp, en knijp wat steviger in Kyle's hand. Ik word steeds ongeduldiger terwijl de dokter het verband om mijn hoofd vandaan wikkelt. Wanneer het echter weg is, heb ik de moed niet mijn ogen te openen.

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Mary

Dolverliefd kijk ik mijn verloofde aan wanneer hij zijn ogen gesloten heeft en ik hou me in om niet te gaan giechelen of hem te beladen onder kusjes. Plots begint hij te schaterlachen en het is zo aantstekelijk dat ik mezelf niet kan inhouden ook te lachen.
"Wat krijg jij nu?" vraag ik grinnikend.
"Je wilt het niet weten," versta ik uit zijn woorden.
Lachend haal ik mijn schouders op en vlei me dichter tegen hem aan. Hij legt zijn armen weer om me heen en genietend sluit ik mijn ogen wanneer hij over mijn rug streelt. Ik voel me zo gelukkig en veilig in zijn armen.
"Misschien moeten we toch maar gaan douchen?"
Dit keer ben ik degene die tegensputtert.
"Jij wou toch niet?" gebruik ik morrend als argument. Lachend kijk ik hem aan en druk een kusje op zijn lippen.
"Nou, vooruit dan. Omdat je het zo lief vraagt."
Niet dat hij het lief vraagt, maar ik kan gewoon geen nee zeggen. Plus ik weet ook wel dat we wat beters kunnen doen, dan de godganse dag in bed te liggen. Hoewel dat ook heel verleidelijk is. Met veel tegenzin krabbel ik recht, neem zijn hand in de mijne en kruip richting de bedrand.
"Kom, liefje," zeg ik zacht.
Ik buig me voorover en druk nog een kusje op zijn lippen voordat ik volledig recht ga staan en loop heupwiegend richting de badkamer. Zachtjes neuriend draai ik me even om en wenk hem plagerig met mijn vinger.

But I still have this faith in the truth of my dreams.

[Roane -> Theodora]

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

[Colfer is Tamino]

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Maya

Ik grijns naar André.
Dit kan echt nog eens leuk gaan worden vandaag.
Dan breng ik mijn mond naar zijn oor, en fluister zachtjes:
''Dan heb je pech''
En ik stap heel gewoon bij hem weg en loop naar de PS3.
Ik start het spel op en dim het licht een beetje in de kamer, waarop ik de gordijnen ook dichtschuif voor een leuker effect.
Ik druk een controler in zijn hand en maak daarna een personage voor hem aan, waarna ik hem lachend aankijk.
''Kies jij het eerste liedje maar'' lach ik dan liefjes, en zet grote onschuldige ogen op, terwijl ik hem lief aan blijf kijken wacht ik op zijn reactie.

« The "earth" without "art" is just "eh." »

Arion

"Jij wou toch niet? Nou, vooruit dan. Omdat je het zo lief vraagt."
Ik trek een wenbrauw op, omdat ik het helemaal niet op een lieve manier gevraagd had. Niet dat ik het bruut vroeg, het was eerder een neutrale vraag. Ik grinnik even en schud mijn hoofd. Ondertussen hou ik Mary, die met mijn hand in de hare uit bed krabbelt, in de gaten. Ze ziet er zo leuk uit s ochtends, met haar haar dat alle kanten uitspringt. En haar kleine oogjes. Zelfs haar ochtendhumeur is soms schattig, ookal is daar nu geen enkel spoor van aanwezig.
"Kom, liefje."
Nadat ze me een kusje gegeven heeft, verschijnt er een brede grijns op mijn gezicht. Ze weet verdomd goed dat ze nu heel sexy naar de badkamer aan het lopen is, en dat het niet eens nodig was geweest om me te laten volgen.
In mijn enthousiasme om uit bed te raken, merk ik niet dat mijn voet vast zit tussen de lakens, waardoor ik na een gevecht van enkele seconden met een smak op de grond terecht kom. Gelukkig val ik achterover, en niet voorover. Gezien ik poedelnaakt ben zou dat nog wel eens voor een zeer pijnlijke situatie kunnen gezorgd hebben. Hoewel, mijn kont is op dit moment ook niet gelukkig.
Met een pruillip sta ik op en loop, wrijvend over mijn pijnlijke billen, naar Mary toe.
"Auw," zeg ik met een zacht stemmetje. "Da's jouw schuld. Kusje?"
Ik zet grote ogen op en hou mijn armen open. Als zij niet zo verleidelijk had gedaan, was ik niet in zo'n haast geweest. Waarschijnlijk. Misschien. Of wel.

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Mary

Grinnikend houd ik in de gaten hoe Arion het bed probeert uit te krabbelen, iets wat niet meteen lijkt te lukken. Na wat gespartel belandt hij op de grond, en ik moet me inhouden niet te beginnen lachen. Ergens heeft hij dat zelf gezocht, maar het lijkt al niet te erg te zijn. Hij staat alweer recht en komt op me afgelopen, en ik kan het niet laten toch even te grinniken.
"Auw. Da's jouw schuld. Kusje?"
Ik bijt op mijn tong om niet nog harder te lachen wanneer ik merk dat hij echt wel degelijk over zijn pijnlijke zitvlak aan het wrijven is en probeer een zo neutraal mogelijk gezicht te trekken. Wanneer hij me met grote ogen aankijkt, en zijn armen spreidt, smelt ik haast.
"Aaawh," zeg ik zacht met een blik vol medelijden.
Ik doe nog enkele stappen naar hem toe en laat mijn armen om zijn middel glijden.
"Arme Arion auwtje gedaan?" zeg ik, net of ik het tegen een kindje heb. Zachtjes giechelend kijk ik hem aan.
Ik ga op mijn tenen staan en druk een kusje op zijn lippen. Een kusje dat veel te aanlokkelijk is voor meer, en zacht druk ik mijn lichaam tegen het zijne en streel met mijn neus langs die van hem. Grijnzend kijk ik hem in de ogen aan en druk nog een kort kusje op zijn lippen voordat ik enkele stappen achteruit zet, verder de badkamer in.

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Kyle

"Kyle," zegt Irial met een lachje tussen de tranen door. Ik kijk naar hem. "Hou op, je doet me nog meer huilen en het doet pijn," zegt hij dan en gaat met zijn duim over mijn hand. Ik vind het niet erg dat hij me stopte, ik snap het wel een beetje. Ik kijk naar de dokter in de kamer die de gordijnen sluit en naar ons toe komt. Ik ga een beetje aan de kant maar hou zijn hand wel vast.
"Oké, jongeman. Ik ga je verband eraf halen, maar je mag onder geen beding in je ogen wrijven gezien ze nog aan het genezen zijn. Ik heb de gordijnen dicht gedaan, omdat het me beter lijkt dat je nog niet teveel licht moet filteren." zegt de dokter en ik voel hoe Irial in mijn hand knijpt als de dokter het verband eraf aan het wikkelen is. Wanneer het eraf ik kijk ik afwachtend naar Irial. Het lijkt wel of hij zijn ogen niet open durft te doen.
"Irial," fluister ik zachtjes in zijn oor. "Open je ogen maar," zeg ik net zo zacht. En geef een zacht kneepje in zijn hand. Ik moet eerlijk zeggen, ik schrok wel een beetje toen dat verband weg was, het is namelijk best wel rood rondom zijn ogen. Waarom heeft hij dat verdomde ongeluk gehad!? Waarom Irial... Zal hij wat zien als hij zijn ogen opent? Misschien is hij wel helemaal blind. Of... Of... Nee erger dan blind kan niet. Ik kijk naar de dokter die rustig naast het bed staat. Ik glimlacht eventjes lichtjes naar me en kijkt dan naar Irial terug. Ik hou Irial zijn hand onbewust strakker vast door de angst dat hij misschien wel blind is.

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Arion

"Aaawh. Arme Arion auwtje gedaan?" zegt Mary terwijl ze haar armen om me heen laat glijden en me een kusje op de lippen geeft.
Ik ril zachtjes als ik voel hoe ze haar lichaam steviger tegen het mijne aandrukt. Automatisch zucht ik tegen haar lippen aan en net wanneer ik de kus wat passioneler wil maken, zijn haar lippen van de mijne verwijderd. Ik krijg nog een klein zoentje, waar ik eerlijk gezegd niet zat op te wachten -ik heb een grotere prijs in gedachten- en moet vervolgens toekijken hoe Mary achterwaarts de badkamer in wandelt.
Ik lach even, ondeugend en rol een keer met mijn ogen. Vervolgens kijk ik Mary recht in de ogen en bijt op mijn onderlip. Als een kat die haar prooi besluipt, wandel ik langzaam naar haar toe, zonder mijn ogen van haar af te halen.
"Oh, we gaan zeker wel douchen. Want jij bent een dirty meisje, MaryMarySantiago," zeg ik met een schuine grijns op mijn lippen.
Wanneer ik vlak voor haar sta, veeg ik mijn lippen plagerig even over de hare en vervolgens til ik haar zonder enige waarschuwing op. Ik leg haar over mijn schouder en geef haar een klapje op de kont terwijl ik met haar de badkamer in stap. Ik fluit een vrolijk deuntje terwijl ik de kraan open zet en de knop omdraai zodat de douche aangaat. Ik heb met opzet de koude kraan opengedraaid. Ik zet Mary als eerste onder de douche en hou haar stevig vast zodat ze er niet uit kan.
"Liefje moet een beetje afkoelen," grinnik ik.
Vervolgens stap ik zelf ook onder de douche. Door het koude water verdwijnen alle restjes slaap die nog n mijn lichaam hingen. Toch draai ik nu ook de warme kraan open terwijl ik een kusje op Mary's lippen druk.

Irial

"Irial. Open je ogen maar," fluistert Kyle. Zijn stem klinkt zo aangenaam als hij fluistert. Het is zo geruststellend dat de woorden bijna aan me voorbijgaan. Ik bijt even op mijn tanden als Kyle in mijn hand knijpt, hoe zacht het dan ook mag zijn. Het lijkt alsof mijn hele lichaam veel gevoeliger is dan anders. Waarschijnlijk is dat ook zo, volgens mij sta ik vol met blauwe plekken. Ik doe mijn best hem niet te laten merken, maar als hij nog harder knijpt, kan ik het niet meer onderdrukken.
"Gn- Kyle," breng ik zo zacht mogelijk uit terwijl ik even met mijn hand schud. Voorzichtig laat ik mijn hand uit de zijne glijden, om vervolgens die van hem vast te nemen. Op die manier heb ik hem nog altijd bij me, maar kan hij niet meer zo gaan knijpen.
"Ik durf niet," geef ik dan uiteindelijk toe. Ik ben te bang dat Kyle gelijk zal hebben en dat ik niet meer zal kunnen zien. Wat moet ik doen, als Kyle nooit meer kan zien lachen? Als ik zijn haar nooit meer kan zien dansen, tot zijn ongenoegen? Ik kijk zo graag naar Kyle. Ik kijk elke dag naar Kyle, soms zit ik gewoon ronduit te staren. Dat kan ik echt uren doen, Kyle bekijken. Als hij slaapt, en ik weer wakker ben geworden door de nachtmerries, dan kan ik niet anders dan toekijken hoe hij zo schattig ligt te wezen.
Nu is het mijn beurt om in Kyle's hand te knijpen. Langzaam open ik dan toch mijn ogen. Dan maar beter de korte pijn. Het lijkt alsof er iemand een vuil gordijn voor mijn ogen houdt. Ik knijp mijn ogen even tot spleetjes, maar het helpt geen moer. Het enige dat ik kan zien is een bleke vorm, met iets zwarts bovenop.
"Kyle? Beloof me dat je nooit grijs zal worden," fluister ik, terwijl ik mijn handen naar zijn zwarte haren breng. Ik zit er even naast, maar al snel kan ik er dan toch over aaien.

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Mary

Zijn blik haakt zich vast in de mijne en giechelend kijk ik toe hoe hij steeds dichter en dichterbij komt. Er trekt een rilling door me heen wanneer ik zijn blik zie.
"Oh, we gaan zeker wel douchen. Want jij bent een dirty meisje, MaryMarySantiago."
Ik begin alleen maar harder te grinniken en voel de vlinders door mijn lichaam razen. Hij veegt zijn lippen over de mijne en ik wil mijn armen om hem heen leggen en hem laten zien hoe dirty zijn MaryMary kan zijn, wanneer hij me plots optilt, over zijn schouder legt en een klapje op mijn billen plaatst. Ik slaak een korte gil, die gevolgd wordt door een iets grotere wanneer hij me onder de douche neerzet en de koude kraan opendraait. Gelukkig voel ik Arions stevige armen om me heen en ik probeer tevergeefs vanonder het koude water vandaan te komen, maar hij heeft me te stevig vast.
“Liefje moet een beetje afkoelen,” grinnikt hij.
Toch kan ik het niet laten even te rillen, en bijna begin ik geïrriteerd te geraken, maar dan voel ik Arions lippen op de mijne en merk ik dat de temperatuur van het water iets warmer wordt. Toch geef ik nog een speels tikje tegen zijn arm waarna ik hem lachend aankijk. Ik ga op mijn tenen staan en druk mijn lichaam weer zo dicht mogelijk tegen dat van hem aan terwijl ik mijn lippen liefdevol op de zijne plaats.
“Liefje heeft het toch nog heel erg warm,” fluister ik zacht in zijn oor, en bijt zachtjes op zijn oorlel. Mijn handen glijden over zijn bovenlichaam, en ik voel zijn huid onder mijn aanraking, het water dat tussen mijn vingers spoelt en ik voel bijna merkbaar de opwinding in mijn lichaam toenemen. Lipbijtend haal ik mijn handen door zijn haar en kijk hem aan in zijn ogen. Telkens ik dat doe, word ik opnieuw verliefd op hem. Weer zorg ik ervoor dat ik wat groter ben en druk allemaal kleine kusjes op zijn lippen.
“Ik hou van je,” zeg ik zacht.

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Topic 4 alvast

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Kyle

Ik zie Irial op zijn lip bijten maar waarom weet ik niet. Ik bekijk hem onderzoekend. Ja, hij heeft pijn, daardoor doet hij dat. Waarom ben ik zo dom bezig nu?
"Gn- Kyle," Als Irial zijn hand uit de mijne haalt besef ik dat ik net iets te hard kneep. Nu bijt ik op mijn lip. Oh, ik ben zo een sukkel! Wanneer Irial mijn hand terug vastneemt ontspan ik weer iets meer. Ik zou het me echt niet vergeven mocht ik hem nu pijn gaan doen.
"Ik durf niet," hoor ik Irial zeggen. Ik geloof mijn oren niet. Irial durft bijna nooit iets niet. Ik slik een keer, nu besef ik pas echt dat hij bang is. Ik leg mijn andere hand op zijn hand waarmee hij de mijne vasthoud, nu zorg ik ervoor dat ik hem niet ga knijpen. Ik voel Irial op zijn beurt nu in mijn hand knijpen. Ik zie zijn ogen langzaam open gaan en zie zijn blik op mij gericht. Wanneer hij zijn ogen tot spleetjes doet besef ik dat hij slecht ziet.
"Kyle? Beloof me dat je nooit grijs zal worden," fluistert Irial en ik voel na een aantal seconden zijn hand op mijn hoofd. Ik sluit mijn ogen en geniet even van zijn hand door mijn haren. Het maakt me nu geen bal uit dat hij het uit model brengt. Ik ben alleen zo dankbaar dat Irial er nog is, dat hij me überhaupt nog aan kan raken, en ik hem. "Ik zal nooit grijs worden, dat weet je," zeg ik zachtjes terug en ik kijk naar hem. Ik pak Irial zijn hand die op mijn hoofd ligt vast en verstrengel onze vingers voorzichtig. Nu zorg ik ervoor dat ik hem niet zal knijpen.
"Wat zie je," vraag ik zacht en kijk naar onze handen. Mijn kleine hand in zijn grotere hand. Niet dat Irial zulke hele grote handen heeft, maar ik bedoel dat ik gewoon kleine handjes heb. Ik rol even met mijn ogen door mijn gedachten en blijf naar onze handen staren. Zou Irial ooit wel weer goed kunnen gaan zien? Ik hoop erop, ik geloof in hem. Zijn wilskracht is groot, en als hij iets wil, komt dat ook voor elkaar!


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.