• DIMENSION TRAVEL.


    ––––––––––––
    Eindelijk zijn er wetenschappers met het idee gekomen om een tijdmachine te gaan maken. Ze hebben deze klaar, maar hebben nog proefpersonen nodig..
    Zodra ze deze gevonden hadden komen ze erachter dat deze machine niet in de tijd reist, maar in verschillende dimensies..
    Met een (mislukte) tijdmachine zijn er 15 jongeren belandt in een echte horror wereld. Ze zitten vast en kunnen hier never meer uitkomen.. Tenminste, als het de wetenschappers niet meer lukt om ze er weer uit te halen. Dan moeten de jongeren hun draai in deze wereld vinden.
    Gelukkig hebben de wetenschappers een speciale horloge bij ze om gedaan waarmee ze contact kunnen houden. Als je deze kwijt raakt dan heb je een groot probleem..


    Rollentopic.
    Lees dit, zodat je weet hoe de dimensie eruit ziet.


    Wezens:
    Assassin - James.
    Nychta - Athan Romanescu
    Tortura | Hidan - Andrei Shade Vaughn / Lilith.

    Meisjes:
    Aurorea - Willow Nastya Reyes.
    Nychta - Amberlynn Lee Jefferson.
    Assassin - Sage Evangeline Clark
    Aurorea - Erin Naveen Lightwood

    Jongens:
    Exasperated - Jack Rush.
    Oromis - Damien Hunter.

    Wetenschappers:
    Tortura | Hidan. - Xavier Hush Gray.

    Regels RPG:
    • Ooc binnen de haakjes: (), [], {}.
    • 16 + teksten mag.
    • Geen perfecte rollen. Iedereen heeft wel wat minpuntjes.
    • Max. 2 Personage's p.p.
    • Schrijf meer dan 1 á 2 zinnetjes. Anders valt de Rpg dood en het is echt niet zo moeilijk.
    • Geen ruzie maken. Hou het gezellig! De personage's zelf mogen wel ruzie maken.
    • Geen andere dingen verzinnen van de verhaallijn of ervan afwijken. Hou je er gewoon aan.
    • Maak geen grote beslissingen in je eentje en je bestuurt de personage van de ander niet! Alleen die van jezelf.
    • Have fun! (:

    [ bericht aangepast op 23 dec 2012 - 16:52 ]


    Xavier Hush Gray, wetenschapper.
    Op zijn vraag had ik alleen iets gegrijnsd, terwijl ik hem uitdagend aankeek en mijn lippen weer op de huid bij zijn nek druk. Hierdoor kreunt hij zacht en uit zijn zachte, duidelijke smeekbede. Ergens vind ik het ongelooflijk leuk van hem eruitzien dat hij dat zo had gebracht, zo bracht het ook een triomfantelijk gevoel bij me op, maar ik weet dat ik ook bijna sta op knappen en hem wil, dus het is geen goed idee hem nog meer te plagen. Ik draaide ons weer om, zodat ik opnieuw tegen de boom stond. Er kwam een kreun over mijn lippen en hij trok mijn boxer naar beneden. Ik had opgemerkt dat hij niet meer wist hoe hij verder moest gaan, dus liet ik mijn vrije hand over zijn borstkas naar zijn nek en door zijn haren gaan, terwijl ik wat ruwer in zijn nek bijt, vlakbij zijn oor. Hij stoot een verlangende kreun uit en ik merk dat elke keer als ik dit van hem hoor, mijn ademhaling iets in de hoogte schiet, maar ook dat ik hem steeds meer wil. Dat lijkt nu bijna onmogelijk omdat we allebei, ik in elk geval, vol met een hongerige wellust zit die ik op hem uit wil oefenen.
          Ondertussen gleed mijn boxer naar beneden, terwijl ik nu wel zijn lid vastpak, waardoor hij wat onverwachts kreunt. Het doet me goed dat het onverwachts is, misschien wel iets omdat hij zo nog meer uit wil proberen en me niet opeens verlaat of denkt dat er niets aan is omdat het zo voorspelbaar is. Zijn boxer trek ik naar beneden, waarna hij mijn voorbeeld volgt om de boxer van ons af te schoppen. Eerlijk gezegd, had ik niet gedacht op dit moment nog naakt tegenover James te staan, aangezien ik dacht dat hij me helemaal niet wilde of mocht. Dat het op de één of andere manier allemaal bij zijn plannetje hoorde. Direct maakte ik ruwe bewegingen, vastbesloten met een grijns op mijn gezicht, die hem even zijn adem benemen. Ik wil nog meer, hij alleen lijkt nog maar te bestaan in mijn gedachten en op dit moment. De geladen sfeer laat ook in mijn buik allemaal tintelingen achter, welke de binnenkant op de een of andere manier lijken te kietelen. James wordt ruwer en mijn ademhaling is nog altijd erg ongecontroleerd door hem. Toen ik hem abrupt, na de steeds snellere bewegingen, richting de grond duwde, sperde hij zijn ogen even open. Laag was ik op zijn middel gaan zitten, zodat mijn onderlichaam expres tegen hem aanleunt en het iets wrijft tegen zijn lid aan. Mijn handen naast zijn hoofd neer gezet, terwijl er een uitdagende en plagerig blik in mijn ogen ligt. Ik vroeg hem of hij het zeker wist, of hij er wel klaar voor was.
          “Helemaal zeker.” Gromt hij opgewonden. Ik wil hem nog iets uitdagen, plagen totdat hij het niet meer kan houden, maar hij onderneemt al direct actie. Er komt dan ook een verbaasde blik in mijn ogen toen hij zijn eigen lid vastpakte en deze wat ruw bij mij naar binnen brengt, gepaard met een rauwe kreun uit zijn mond, waarbij hij zijn ogen kort sluit. Mijn ogen waren kort groter geworden, maar toen ik voelde hoe hij bij mij naar binnen kwam, bracht ik toch echt een luide kreun uit, iets luider dan de vorige. Ook ik sluit mijn ogen, helemaal genietend omdat het ook zo onverwachts kwam. “Zo zeker.” Hijgt hij vervolgens en pakt me bij mijn heupen vast om me aan te sturen, terwijl hij zijn eigen heupen ook begint te bewegen. Zijn nagels dringen gelijk in het vlees van mijn heupen en hij stoot diep naar binnen, waardoor er een goedkeurende grom en kreun uit mijn mond kwam. Ik moet aan het meertje denken, waar het de eerste keer was en ik al helemaal niet had gedacht dat ik überhaupt seks met hem zou hebben, hij leek er echt tegen te zijn, maar nu hij hier zo lag… Direct was mijn hoofd weer een grote warboel en kon ik niet helder nadenken, overwelmd door het genot dat bij mij binnen gebeurde.
          Direct begon ik te bewegen, eerst zacht, maar vervolgens steeds ruwer en sneller, terwijl ik mijn handen over zijn borstkas liet gaan. Mijn korte nagels liet ik expres hierbij over zijn huid gaan en zette ik soms erin, welke eindigde bij zijn schouders. Kort bewoog ik naar voren, zodat ik bij zijn nek kon en beet hier weer in. “Ik wilde je eigenlijk nog iets verder plagen…” gaf ik dan toe, met tussenpauzes en veel gehijg, welke tegen zijn huid aan sloeg. Zijn aanrakingen waren warm en zijn lichaam was wel bijna heet geworden, maar dat kon ook komen doordat mijn lijf nu wel in brand leek te staan, de goede kant dan. Hoewel ik het niet zou toegeven, tenminste niet nu, tenzij hij iets zou doen of erom vroeg, hield ik van zijn ruwe kant. Ik wil heel graag dominant bij hem zijn, maar soms maakt het me totaal niet uit dat hij dit bij mij doet, omdat ik te erg nieuwsgierig ben naar wat hij bij mij wil doen of wat hij verwacht. Mijn lippen druk ik vervolgens op die van hem, waarbij ik mijn tong ook gelijk gebruik en over zijn lippen laat gaan. Al kan ik me er niet echt bijhouden, omdat we nog steeds bewegen en ik zo nu en dan nog steeds een kreun laat. Het is veel te lekker om het niet te laten blijken. Zou hij willen dat ik het straks bij hem doe? Ik was nog steeds een beetje onzeker daarom. Ik kon wel van alles willen, meer van hem en zijn lichaam willen, maar wat als hij het helemaal niets vond? Om mijn gedachten te verzetten liet ik mijn handen weer over zijn lijf gaan en verbrak ik de kus om hem kort in zijn lip te bijten, terwijl ik zijn reactie peilde.

    [ bericht aangepast op 2 jan 2013 - 23:50 ]


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Willow Nastya Reyes
    Ik probeer te verzinnen wat ik tegen James zal zeggen als ik hem weer zie, er vanuit gaande dat ik de weg naar het kamp weet terug te vinden, wat een kleine kans is. Eerst was ik van plan hem straal te negeren, maar dat gaat nu lastig, aangezien ik mijn slaapzak nog moeten hebben. Als ik tegen hem zeg dat ik wil dat hij mij naar zijn grot brengt, zodat ik mijn slaapzak kan pakken, en dat hij mij daarna weer naar het kamp moet brengen, wil hij vast weten waarom, maar ik ben niet van plan dat aan hem te vertellen. Ik kan het beste zo kortaf mogelijk zijn, en als hij mij eenmaal terug naar het kamp heeft gebracht kan ik hem wel negeren. Hij kan erin stikken. Waarschijnlijk wilt hij me toch niet naar zijn grot brengen, nu hij Xavier toch al heeft.
    Ik zal dan eerst een manier moeten zien te vinden om terug bij het kamp te komen, of anders bij James grot. Als ik dat niet voor elkaar weet te krijgen, dan sterf ik waarschijnlijk hier in het bos aan uithongering, als een ander wezen me dan tenminste nog niet gevonden heeft.
    'Waarom lig je hier, alsof je al dood vlees bent?' hoor ik een mannelijke stem ineens nonchalant murmelen, waardoor ik op schrik uit mijn gedachten, snel wat overige tranen van mijn wangen veeg en daarna richting het geluid kijk. Het is het mannelijke wezen waar ik James eerder vandaag me hoorde praten. Gelijk bijt ik op mijn volle onderlip, omdat ik me bedenk dat James het waarschijnlijk wel echt meende van dat ik een dom wicht ben. Dit is echter maar voor een enkele seconde en ik laat mijn blik verstrakken, omdat ik niet wil dat dit wezen voor me straks uit gaat lachen wanneer hij er achter komt dat James me pijn heeft gedaan. 'Omdat ik daar zin in had,' brom ik. 'Jij bent Willow, toch, die prooi van James?' Ik werp hem een dodelijke blik toe. 'Ik ben géén prooi van die klootzak.'

    [ bericht aangepast op 3 jan 2013 - 0:48 ]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    James - wezen

    Er komt dan ook een verbaasde blik in zijn ogen als ik mijn eigen lid vastpak en deze wat ruw bij hem naar binnen brengt, gepaard met een rauwe kreun uit mijn mond, waarbij ik mijn ogen kort sluit. Ik zag nog net hoe zijn ogen groter waren geworden en hoor hoe hij een echt luide kreun uit brengt, iets luider dan de vorige. Ik open mijn ogen weer voor ik spreek en zie dat die van hem gesloten zijn, waarschijnlijk van het genot dat hij er bij voelt, te merken aan zijn luide kreun van daarnet. Als ik diep bij hem naar binnen stoot, komt er een goedkeurende grom en kreun uit zijn mond die zorgen dat ik hier absoluut niet mee ga stoppen. Blijkbaar vind hij het net zo lekker als ik en eindelijk worden de kriebels in mijn onderbuik tot hun recht gebracht. Bijna meteen worden ze erger en ik kreun zacht.
    Direct begint hij te bewegen, eerst zacht, maar vervolgens steeds ruwer en sneller, terwijl hij zijn handen over mijn borstkas laat gaan. Zijn korte nagels laat hij expres hierbij over mijn huid gaan en zet hij soms erin, welke eindigt bij mijn schouders. Mijn ademhaling is nog amper te herkennen op het moment. Kort beweegt hij naar voren, zodat hij bij mijn nek kan en bij hier weer in, wat opnieuw een luide kreun uitlokt. "Ik wilde je eigenlijk nog iets verder plagen…" geeft hij dan toe, met tussenpauzes en veel gehijg, welke tegen mijn huid aan slaat en zijn woorden al gelijk laten oplossen in het niets. Het duurt dan ook even voor ik het weer weet. "Ik wilde niet meer geplaagd worden." breng ik hijgerig en hees uit. Ik heb het enorm warm, maar de koele buitenlucht voelt goed op mijn huid. Niet zo goed als de hete Xavier die zich op mij beweegt. Kleine druppeltjes zweet vormen zich over mijn lichaam heen als ik hem aan blijft raken.
    Zijn lippen drukt hij vervolgens op die van mij, waarbij hij zijn tong ook gelijk gebruik en over mijn lippen laat gaan. Ik merk hoe hij zich er niet helemaal bij kan houden, maar ik kan dat ook echt niet op dit moment. Samen met hem gaat er nog flink wat gekreun van af, ik hou me niet meer in zoals ik eerst wel deed en laat alles er nu luid genoeg uitkomen. Ik wil dat hij weet hoe erg ik geniet van zijn lichaam en zijn bewegingen, terwijl ik in hem beweeg. Ik begin wilder en harder in hem te stoten. Zijn handen laat hij weer over mijn lichaam gaan en hij verbreekt de kus om hem kort op mijn lip te bijten, terwijl hij mijn reactie peilt. Dit lokt bij mij vooral een wat luidere kreun uit terwijl ik net iets harder stoot en even uit het tempo raak. Ik laat mijn ogen steeds gretig over zijn gespierde lichaam glijden terwijl ik afvraag hoe het zou voelen als hij dit bij mij zou doen. Hij kreunt, dus het moet wel lekker zijn. Zou ik het durven te vragen?
    Ik besluit het nog even uit te stellen en te genieten, maar ik zou het zo zeker vragen. Ik neem een ander tempo aan omdat ik wel wil dat dit voor eeuwig duurt en we dit genot voor eeuwig kunnen voelen, hoewel mijn eeuwig een stuk langer zou duren dan dat van hem, iets waar ik nu niet eens over na kan denken. "Xavier?" begin ik dan ook hijgend en ik sluit mijn ogen voor een paar tellen terwijl ik iets oppervlakkiger stoot, maar dat al snel weer verander om hem wat te plagen. "Is dit alles of..." Ik weet niet zo goed hoe ik het moet vragen en omdat ik enorm hijg breng ik alles ook niet erg goed eruit. "Ik bedoel... wissel we nog?" Ik probeer nonchalant te klinken, maar volgens mij valt alles weg omdat ik zo hees praat en klinkt alles daardoor opgewonden. Ja, ik moet toegeven dat het idee me dan ook flink opwind en de lust vlamt nog eens op in mijn ogen.


    Your make-up is terrible

    Andrei / Lilith, wezen.
    Het is duidelijk dat het nietige mensje opschrikt, waarschijnlijk lag ze ergens over na te denken toen ze er zo zielig bij lag. Emotieloos kijk ik toe hoe ze snel wat tranen van haar wangen veegt, om vervolgens in mijn richting te kijken. Toen ze opmerkte dat ik het was, beet ze direct op haar volle onderlip, maar ik keek nog steeds op dezelfde manier naar haar. Misschien nog wel iets harder, terwijl er een ongeduldige blik in mijn ogen voor een flits was te zien. Ik had er dan ook niet op verwacht haar te zien. Had ik het ene irritante kind de mond gesnoerd, komt er een ander voor in de plaats.
          Dan laat ze haar blik abrupt verstrakken en daarmee verdwijnt ook de ongeduldige blik. “Omdat ik daar zin in had,” bromt ze. Ik snuif gelijk spottend. “Je had zin om dood vlees te zijn of te liggen? Dat kan natuurlijk voor je geregeld worden,” zeg ik, een gevaarlijke glinstering in mijn ogen. Daarna vroeg ik haar of zij de prooi van James was. Direct werpt ze mij een dodelijke blik toe. “Ik ben géén prooi van die klootzak.” Aangenaam wuif ik het een beetje met mijn handen weg.
          “Wow, chill, meid. Ik wist niet dat je ‘m zou flippen hierom.” Grijnsde ik zelfvoldaan, omdat ik het eigenlijk wel gehoopt had. “Waarom jan–” Ik zuchtte diep en besloot het een andere boeg over te gooien, met tegenzin. “Waarom huilde je eigenlijk?” Hoewel ze het vast toch niet zou zeggen, ze was vast net zo koppig en irritant als dat andere kind, die ik nu in mijn slaapkamer had gesloten. Zonder haar te vragen of ik haar moest helpen op te staan, hielp ik haar al recht door haar aan de arm overeind te sleuren. Het irriteerde me mateloos dat ik anders de hele tijd naar beneden moest kijken.

    [ bericht aangepast op 3 jan 2013 - 1:04 ]


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Xavier Hush Gray, wetenschapper.
    Het voelt gewoon goed en dan heb ik het niet alleen over dit, hoe onze lichamen tegen elkaar bewegen, maar ook over de drang die ik nu eindelijk kan vervullen. De gehele tijd had ik die in moeten houden, omdat ik van alles niet zeker weet en nu kan het hongerige gevoel van begeerte het waar maken. Het deed me al veel toen ik hem aan kon raken over zijn borstkas, waar ik maar niet vanaf lijk te kunnen blijven. Hij is gewoon een soort rare drug voor mij waarvan ik steeds meer en meer moet, wil. De zachte kreun die hij laat over zijn lippen, laat mijn lichaamswarmte dan ook iets warmer worden. Het is als een soort melodie die ik telkens opnieuw wil horen, omdat ik dan weet dat ik het goed doe en dat bij hem wil vervullen – niet alleen meer bij mijzelf. Ik vraag me af of hij het weet, dat ik zo erg mijn best wil doen voor hem. Ik begin dus ook direct te bewegen, eerst zacht, maar vervolgens steeds ruwer.
          Mijn handen liet ik over zijn borstkas gaan, de korte nagels streek ik eroverheen en zette ik er zo nu en dan in, het eindigde bij zijn schouders. Net zoals zijn ademhaling amper nog te herkennen is, is die van mij al helemaal niet meer te herkennen. Het gaat van het ene op het andere moment heel hees, zwaar en dan weer snel en hakkelig. Kort bewoog ik iets naar voren, zodat ik bij zijn nek kon en hier iets in beet, wat opnieuw een luide kreun uitlokt. Het triomfantelijke, goede gevoel stroomt zich weer door me heen, mijn buik vol met aangename tintelingen en overal op mijn huid blijven de brandende plekken van James zijn aanrakingen. Ik wil ook dat ze er blijven. Met tussenpauzes en veel gehijg geef ik iets toe, maar het duurt even voordat hij er antwoord op geeft. Iets wat ik wel kan snappen, aangezien ik ook niet direct antwoord zou kunnen geven, helder nadenken is voor ons allebei dus nu weg.
          “Ik wilde niet meer geplaagd worden.” Brengt hij hijgerig en hees uit, waardoor ik mijn ademhaling probeer te controleren, maar het werkt gewoon niet. Het antwoord komt eerst ook niet echt bij me binnen, omdat mijn aandacht nog grotendeels bij onze lichamen zit, die nog altijd bewegen op een manier waarvan mijn huid warmer word. Ik ben niet de enige merkte ik, James zijn huid is ook ongelooflijk warm, maar de koele buitenlucht lijkt ons wel iets af te koelen, wat goed voelt. Ik wil niet eens antwoorden, alleen maar bezig zijn, maar toch humde ik iets hijgerig. “Jammer, het was… erg aangenaam…” kreeg ik er toen uiteindelijk toch uit, wat een hele opgave voor mij was op het moment. Kleine druppeltjes zweet vormen zich over zijn lichaam heen als hij mij aan blijft raken, waardoor ik niet eens had opgemerkt dat er bij mij ook enkele kleine druppeltjes zweer waren. Mijn lippen had ik vervolgens weer op die van hem gedrukt, waarbij ik mijn tong ook gelijk gebruik en over zijn lippen laat gaan. We kunnen ons beide er echter niet echt bijhouden en samen met mij gaat er nog flink wat gekreun van af. Alles klinkt ook veel luider dan eerder, hij houdt zich niet meer in, waardoor ik hem verleidelijk met een licht grijnsje aan probeer te kijken, omdat ik weet dat hij dat ook voor mij doet.
          Mijn kreunen worden dan ook luider, terwijl ik zijn voorbeeld opneem, zeker toen hij wilder en harder in mij begon te stoten. Mijn handen had ik over zijn lichaam laten gaan en ik verbrak de kus om hem kort op zijn lip te bijten, terwijl ik kort zijn reactie peilde. Er kwam een wat luidere kreun uit, terwijl hij net iets harder stoot en even uit het tempo raakt. Gretig laat hij zijn ogen over mijn gespierde lijf glijden, maar ik kan het niet meer houden en sluit dan ook een paar keer mijn ogen vanwege het vele genot dat er nu plaatsvind. “Aah.” Kreun ik hijgerig, terwijl ik weer iets rechtop ging zitten, zo kwam hij ook iets dieper weer. Opeens neemt hij een ander tempo aan, waardoor ik mijn ogen terug open en bijna smekend naar hem kijk om het iets op te voeren, hoewel ik het helemaal niet had willen laten blijken. Zijn we net lekker bezig, begint hij mij te plagen met dit, het moet toch niet gekker worden… “Xavier?” begint hij hijgend en hij sluit zijn ogen voor een paar tellen terwijl hij iets oppervlakkiger stoot, waardoor ik hard op mijn lip bijt en begin te kreunen. Hij veranderd het echter snel weer om me wat te plagen, dus probeer ik hem boos aan te kijken, maar het werkt niet en dus kijk ik hem alleen weer iets smekend aan. Wat wilde hij trouwens vragen of zeggen?
          “Is dit alles of…” James hijgt enorm, maar hoewel mijn aandacht daar eerst naartoe ging, kwam daarna de vraag bij me binnen en fronste ik iets. Opnieuw beet ik op mijn lip, terwijl ik mijn blik iets afwendde. Vond hij het dan niets? Ik snapte er niets meer van. “Ik bedoel… wisselen we nog?” Hij probeerde nonchalant te klinken, maar hij praat zo hees dat daardoor alles opgewonden klinkt. Hierdoor kijk ik terug en peil ik zijn blik, de lust vlamt erin op en ik grijns iets schaapachtig. “Ik dacht dat je dat niet zou willen…” kwam er net zo hees, maar vol wellust uit, hoewel er ook een spoortje onzekerheid in voor kwam. Misschien vond hij het wel helemaal niets, waardoor ik direct weer van hem wegkeek en zijn aandacht terug op onze bewegende lichamen wilde vestigen. Ik wilde niet dat hij me plaagde, dus besloot ik zelf het tempo maar weer iets op te voeren door mijn lichaam heen en weer te laten gaan. Mijn handen streelden over zijn armen, zijn borstkas, maar ook bij zijn heupen en vervolgens keek ik hem toch weer aan. Hopend dat het gewerkt had. “Plaag me niet.” Breng ik dan uit, standvastig over het feit dat hij het tempo steeds veranderde en dit zo met mij deed, mij zo liet voelen.


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Willow Nastya Reyes
    Hij snuift spottend. 'Je had zin om dood vlees te zijn of te liggen? Dat kan natuurlijk voor je geregeld worden,' zegt hij met een gevaarlijke glinstering in zijn ogen. 'Nee dank je,' antwoord ik. 'Je vindt maar iemand anders die je op kan eten.' Ik wilde eigenlijk zeggen dat James hem zou vermoorden, als hij mij zou vermoorden, maar ik ben er eigenlijk wel zeker van dat James dat niet zou doen, aangezien hij nu toch Xavier heeft.
    Aangenaam wuift hij het weg wanneer ik met een dodelijk blik zeg dat ik James' prooi niet ben. 'Wow, chill, meid. Ik wist niet dat je 'm zou flippen hierom,' grijnst hij zelfingenomen, waardoor ik de neiging krijg iets tegen zijn hoofd aan te gooien. 'Waarom jan-' hij zucht diep en maakt zijn zin niet af. 'Waarom huilde je eigenlijk?' vraagt hij. Ik snuif spottend, maar voordat ik nog iets kan zeggen sleurt hij mij overeind aan mijn arm. 'Ja, alsof jou dat ook maar iets uit zou maken,' antwoord ik terwijl hij dat doet. Mooi niet dat ik het hem vertel, dan gaat hij me zeker weten uitlachen. 'En als je mij weer eens overeind trekt mag het wel wat zachter,' mompel ik binnensmonds.
    'Het was gezellig met je te hebben gepraat, maar ik moet gaan.' Ik glimlach quasi-lieflijk naar hem, en ben me er van bewust dat het verdriet en pijn steeds meer over begint te gaan op woede, waarna ik willekeurig een kant op begin te lopen.


    Meh, mijn post zijn zo klein tussen die van jullie ._.

    [ bericht aangepast op 3 jan 2013 - 1:59 ]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Ga ook seksposts schrijven met Andrei? /wbw. Hij zal dat vast niet erg vinden, ghehe.
    Edit: O fuckies, Cheryl. Hij had haar al overeind gesleurd.

    [ bericht aangepast op 3 jan 2013 - 1:53 ]


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Yeah, maar dan komt er bij mij alsnog niet zoveel uit haha.

    Edit: Ik zal het even aanpassen xd

    Edit 2.0: Aangepast

    [ bericht aangepast op 3 jan 2013 - 1:59 ]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Hahaha edit 2.0
    Ik reageer morgen wel, ik ben nu echt te moe. Slaap lekker iedereen.


    Your make-up is terrible

    Tuurlijk Nikki, slaapze. :]. Ghehe.
    Ik zal nog even voor je reageren Cheryl, maar eerst bij Camp Wolfe. Daarna ga ik ook eens slapen.


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Andrei / Lilith, wezen.
    “Nee dank je,” antwoord ze. “Je vindt maar iemand anders die je op kan eten.” Ik grijns hier iets sluw op, terwijl ik terugdenk aan Erin. Wat zou ze nu aan het flikken zijn? Daar weg proberen te komen, zou haar echter niet lukken, want er is geen enkele manier om uit die kamer te komen behalve dat ik die zelf open zou doen. Bovendien had ze dan ook een obstakel om naar beneden te komen. Nee, ze zat daar nog wel eventjes vast. “O, die heb ik ook hoor.” Vertel ik haar dan, een blik dat ik terugdenk ergens aan in mijn ogen. Hoewel mijn ogen nog wel iets donkerder waren hierdoor.
          Spottend snuift ze, maar ik sleur haar al hardhandig overeind. Ik had al een koppig antwoord verwacht, zo voorspelbaar die mensen. Vooral vrouwen. “Ja, alsof jou dat ook maar iets uit zou maken,” antwoord ze. “En als je mij weer eens overeind trekt, mag het wel wat zachter,” mompelt ze binnensmonds. “Ah, bang dat ik per ongeluk je lieflijke, mooie lichaampje uit elkaar trek?” vraag ik, een amusante grijns op mijn lippen, ondanks dat er ook wat pervers in zit. “Het was gezellig met je te hebben gepraat, maar ik moet gaan.” Quasi-lieflijk glimlacht ze naar me, waarna ze een kant op begint te lopen, maar ik heb het idee dat ze die kant alleen maar oploopt zodat ze van me af is.
          Ik loop haar dus achterna, omdat ik wel zin heb in wat mensen plagen, zeker als het een prooi van James is. Waar was hij trouwens? Hoorde hij niet een oogje op haar te letten? Misschien was hij nu bij die ander… Xavier? “Hé, hé, kleintje.” Zeg ik, een haastige stem terwijl ik weer naast haar loop. Het was me echter wel opgevallen dat ze iets hinkte, waardoor ik me al helemaal begon af te vragen what the hel ze had uitgespookt. “Wacht eens even. Waar is je –” Ik lette op mijn woorden en kuchte iets. Ik had ‘baasje’ willen zeggen. “Waar is James? En vertel het me waarom je lag te huilen, ik ben nieuwsgierig.” Vervolgde ik, terwijl ik een blik op haar richtte.

    [ bericht aangepast op 3 jan 2013 - 2:33 ]


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Oja fuck.
    Willow hinkt een beetje tijdens het lopen xd was vergeten dat ze tegen een boom had aangetrapt :x


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Done, nu ga ik slapen. I'm deadtired.
    Good night en ik hoop dat je er wat mee kunt.. xo'.


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    James - wezen

    Net zoals mijn ademhaling amper nog te herkennen is, is die van hem al helemaal niet meer te herkennen. Het gaat van het ene op het andere moment heel hees, zwaar en dan weer snel en hakkelig. Hierna zeg ik hijgerig en hees dat ik niet geplaagd wil worden, waardoor hij zijn ademhaling probeert te controleren, maar het werkt gewoon niet. Het antwoord lijkt niet echt bij hem binnen te komen, maar toch humt hij iets hijgerig. "Jammer, het was… erg aangenaam…" krijgt hij er toen uiteindelijk toch uit, wat een hele opgave voor hem lijkt te zijn. Ik grijns tevreden, maar zeg niets meer. Op het moment zal ik geen zinnige zin kunnen vormen als antwoord, deels omdat mijn hoofd alleen maar vol zit met onze lichamen die bewegen. Ik ben niet de enige wiens lichaam kleine zweetdruppeltjes vertoont, die van Xavier hebben ze eveneens en als ze elkaar raken, vermengen ze zich. Zijn lippen had hij vervolgens weer op die van mij gedrukt, waarbij hij zijn tong ook gelijk gebruikt en over mijn lippen laat gaan. We kunnen ons beide er echter niet echt bijhouden en samen met hem gaat er nog flink wat gekreun van af. Alles klinkt ook veel luider dan eerder, ik hou me niet meer in, waardoor Xavier me verleidelijk met een licht grijnsje aan probeert te kijken, omdat hij weet dat ik dat ook voor mij doet. Ik geef hem een schuine knipoog, maar meer komt er ook niet uit.
    Zijn kreunen worden dan ook luider, terwijl hij mijn voorbeeld opneemt, zeker als ik wilder en harder in hem begin te stoten. Xavier houd het echt niet meer en sluit een paar keer zijn ogen vanwege het vele genot dat er nu plaatsvind. "Aah." kreunt hij hijgerig, terwijl hij weer iets rechtop gaat zitten, zo kom ik ook iets dieper weer, waardoor ik echt wel een ander tempo aan moet gaan houden voor het alweer voorbij is. Xavier opent hierop zijn ogen om me bijna smekend aan te kijken om het iets op te voeren, wat ik nog niet wil doen. Dat komt zo meteen wel weer. Ik spreek zijn naam hijgerig en vragend uit waarop ik toch iets anders begin te stoten en hij kreunt luid, maar daarop probeert hij me boos aan te kijken, wat niet werkt en dus kijkt hij me alleen weer iets smekend aan. Ik reageer er verder niet op en stel mijn vraag, met flinke tussenpozen. Denk na, James, en stel je vraag gewoon.
    Na mijn is dit alles, fronst hij iets. Opnieuw bijt hij op zijn lip, terwijl hij zijn blik iets afwend. Ik snap gelijk dat het best wel heel verkeerd over komt en probeer mijn vraag dan beter te stellen. Hierdoor kijkt hij weer terug en peilt hij mijn blik, de lust vlamt erin op en hij grijnst iets schaapachtig. "Ik dacht dat je dat niet zou willen…" komt er net zo hees, maar vol wellust uit, hoewel er ook een spoortje onzekerheid in voor kwam. Xavier kijkt direct weer van mij weg en ik frons. Voor ik ook maar wat kan zeggen vestigt hij zijn aandacht op onze lichamen en besluit hij het tempo zelf iets op te voeren door zijn lichaam heen en weer te laten gaan. Zijn handen strelen over mijn armen, mijn borstkas, maar ook bij mijn heupen en vervolgens kijkt hij me toch weer aan terwijl ik geniet van zijn aanraking. "Plaag me niet." brengt hij dan uit, standvastig over het feit dat ik het tempo steeds verander en dit zo met hem doe, hem zo laat voelen.
    Ik grijns wat dominant naar hem. "Dat krijg je ervan als je mij wilt plagen." is mijn antwoord, wat ik toch nog redelijk uit weet te brengen. Ik ben even vergeten wat ik ook alweer wilde en grijp daarom zijn lid vast, waar ik begerig aan begin te trekken en mee te spelen. "Volgens mij wil je het gewoon niet delen." uit ik vervolgens, over het vorige onderwerp dat langzaam terug mijn warrige en volle hoofd in drijft. "Ik wil het ook voelen, het lijkt bij jou geweldig te zijn." Mijn stem veranderd en ik klink wat onzeker en toch enorm verlangend, omdat ik hetzelfde wil voelen als hij voelt. Toch weet ik nog niet zeker of ik hier al mee wil stoppen en hoe het dan in zijn werking gaat, dus blijf ik gewoon met zijn lid in mijn handen zitten terwijl ik die andere opnieuw op zijn heup leg en expres het tempo steeds was aanpas en langzamer of sneller laat gaat, vooral om hem ermee te plagen. Ik wil die smekende blik weer zien, daar hou ik gewoon van.


    Your make-up is terrible

    Willow Nastya Reyes
    Hij grijnst sluw wanneer ik zeg dat hij maar ander eten moet vinden. 'O, die heb ik ook wel hoor,' vertelt hij me, met een blik zijn ogen dat hij ergens aan denkt waardoor zijn ogen iets donkerder worden. Gelijk moet ik denken aan het blonde meisje dat over zijn schouders hing toen ik James en hem hoorde praten. Volgens mij heet ze Erin. Misschien kan ik dat beter tegen Xavier zeggen, ik neem tenminste aan dat hij met zoveel mogelijk van ons weer terug wil.
    Daarna trekt hij me hardhandig overeind waarop ik hem meld dat het volgende keer wel wat zachter mag. 'Ah, bang dat ik per ongeluk je lieflijke, mooie lichaampje uit elkaar trek?' vraagt hij met een amusante, maar ook iets perverse grijns. 'Nee, ik –' ik pers mijn lippen op elkaar. 'Ja, ik blijf voorlopig liever nog heel als je het niet erg vindt.' Vervolgens zeg ik tegen hem dat het gezellig was met hem te praten waarna ik wegloop, iets hinkend door mijn enkel.
    'Hé, hé, kleintje,' zegt hij met een haastige stem terwijl hij weer naast me loopt. Geïrriteerd kijk ik hem aan. Ik heb er een hekel aan als mensen mij “kleintje” noemen, vooral wanneer mannen het doen. Hoewel ze het meestal niet beledigend bedoelen, maar eerder als een grapje omdat ze het schattig vinden dat ik ruim een kop kleiner ben als hunzelf, bij deze wezens heb ik echter meer het gevoel dat het neerbuigend bedoeld is. 'Wacht eens even. Waar is je –' hij kucht even. 'Waar is James? En vertel het me waarom je lag te huilen, ik ben nieuwsgierig.' Hij is gek als hij denkt dat ik het hem ga vertellen, waarom ik moest huilen. Hij is volgens mij nog onbetrouwbaarder dan Athan en James bij elkaar, en dat zegt heel wat. 'Ik weet niet waar James is. Het enige wat ik weet is dat hij nu waarschijnlijk met Xavier aan het spelen is,' antwoord ik op een wat spottende toon, maar er klinkt ook een heel licht kwetste toon in, doordat ik terug denk aan James' woorden. 'En zoals ik eerder al zei: het gaat je niks aan waarom ik lag te huilen.'


    To the stars who listen — and the dreams that are answered