RPG || Living is the only price - the Hunger Games - Speeltopics

- Je schrijft posts van minimaal drie regels
- Maximaal 2 personen. Niet hetzelfde District of baan.
- Graag alles invullen in het lijstje.
- Foto's van bekende mensen mogen.
- Iedereen weet hoe het spel gaat, niemand weet meer dan de ander.
- Mentoren zijn 18+
- Opgelet: Net zoals in de Hunger Games ben je dood, blijf je dood. Je kan niet op de een of andere magische reden weer tot leven komen.
- Je kan niet voor een ander bepalen wat hij doet. Zoals: "Ik schoot de pijl, die doodde hem meteen." Misschien dood hij hem net niet. Wel realistisch en eerlijk spelen

Uitleg Arena:
Gebied: Het is een bosachtig gebied. Aan het einde van de arena staan hoge bergen. Precies in het midden is een meer, verder zijn er nog een paar kleinere riviertjes.
Tempratuur: 's Morgens is het ong. 10 graden, 's middags 15 tot 20 graden, 's avonds 5 graden.
Pas op: In de bergen is het twee keer zo koud.

Roluitleg
Spelmaker: De Spelmaker heeft een groot deel van het spel in handen. Als het spel te langzaam gaat, zorgt de Spelmaker ervoor dat het spel sneller gaat. Hij/Zij kan bijvoorbeeld het bos voor een deel in de brand zetten, de rivier droogleggen, of dodelijke dieren in het spel brengen.
Tributen: De Tributen worden na de trainingsdagen in een arena gezet, om daar te vechten tot de dood. De laatste overlevende wint het spel.
Mentoren: De Mentoren helpen de Tributen zich voor te bereiden op het spel. Ook bepalen ze wat ze kopen en geven aan hun Tributen.

Spelmaker: Liz Harkness (Ianto)


District 1 - Luxeartikelen:

Mentor:

Tributen:
- Rosa Angel Diamand (glimmur)
-

District 2 - Wapens:

Mentor:

Tributen:
- Jillana Alexys Fox (Malino)
- Noah Shaw (Bastard)

District 4 - Visvangst:

Mentor: Daphne Bree Grayson (Pebble)

Tributen:
- Flora Sarah Skyes (Ruexx)
-

District 6 - DNA manipulaties & mutaties:

Mentor:

Tributen
- Helena Jackson (Ianto)
-

District 7 - Hout:

Mentor: Vector Robert Banner (Bastard)

Tributen:
-
- Nathaniel Aiden Delouris (Malino)

[ bericht aangepast op 31 dec 2012 - 11:44 ]

---

"You can't avoid death, when you're digging your own grave."

[Misschien reageer ik de komende dagen weinig tot niet, Upc heeft weer eens een storing dus het internet valt misschien vaak uit.]

---

El Diablo.

Malino schreef:
[Misschien reageer ik de komende dagen weinig tot niet, Upc heeft weer eens een storing dus het internet valt misschien vaak uit.]

// Ok, bedankt voor het melden. \\

---

"You can't avoid death, when you're digging your own grave."

Florah Sarah Skyes | District 4
Michael en ik worden een luxe gebouw ingebracht. We krijgen 3min de tijd om afscheid te nemen. Natuurlijk komen als eerst mijn ouders naar binnen. Mijn vader zegt bijna niets, behalve dat het me toch gelukt is om mee te doen. Mijn moeder is ongelooflijk emotioneel en vindt alles verschrikkelijk. Eigenlijk ben ik blij als ze eindelijk weggehaald worden. Dan komen mijn vriendinnen. Gelukkig gaan ze niet huilen, ze wensen me succes en zeggen dat ik het kan en dat district 4 weer een winnaar gaat krijgen. Yarah, mijn beste vriendin, geeft mij een kettinkje met 3 hartjes eraan. 'Als district aandenken' zegt ze. Als mijn vriendinnen ook weg moeten, voel ik me even heel alleen. Maar meteen daarna worden Michael en ik naar de trein gebracht. Ik begin meteen druk te praten, maar Michael lijkt nog wat in shock te zijn. Dan richt ik mijn aandacht op de trein, waar zou onze mentor zijn?

---

Aerials, in the sky. When you lose small mind you free your life .

Daphne Bree Grayson.
De automatische deuren openden en de twee tributen van mijn district, mijn "leerlingen" stonden voor mijn neus. De jongen leek nogal van streek, het meisje was druk aan het praten, waarschijnlijk door de zenuwen. Gelukkig wist ik hun namen, daar was ik al op voorbereid. 'Micheal, Florah, hallo. Ik ben jullie mentor, Daphne. Herkennen jullie me nog?' Ik glimlachte warm naar de twee kinderen en liet ze de trein instappen. Aangezien mijn spelen pas twee jaar geleden was herkenden ze me misschien nog, wat het misschien makkelijker voor ze maakte. 'Het spijt me van de uitslag,' zei ik, toen we door de gangen liepen. Meestal werden de tributen gefeliciteerd, maar ik vond dit helemaal geen reden om feest te vieren. De kinderen werden gewoon de dood in gejaagd! 'Zal ik jullie naar jullie cabines brengen of willen jullie naar de gezamelijke?'

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Liz Harkness District 6
Wow, wat was het daar lux! Ik keek even naar mijn mede tribuut toen de deuren openschoven. Een vrouw in de vijftig begroette ons en vroeg of we haar misschien kenden. Ja, alleen van de Boetes, niet van de Games, dat was veel te lang geleden. Ik was toen nog niet eens geboren. Ze wees ons onze kamers en vroeg ons hoe we getraind wouden worden, samen of apart. Apart, was ons antwoord. Ik mijn kamer plofte ik op het bed neer. Hier kon ik niet huilen, al wou ik het wel, want er was de kans dat er camera's hingen. Ik wou niet meedoen, maar ik moest. Zuchtend deed ik mijn ogen dicht en probeerde rustig te blijven. Dat was lastig, want ik wist dat ik zou sterven.

[ bericht aangepast op 25 dec 2012 - 22:45 ]

---

"You can't avoid death, when you're digging your own grave."

Liara Wood || District 10
Nadat ik snel afscheid had genomen van mijn ouders, mijn broertje en mijn zusje, met de nodige tranen. Mijn vader fluisterde in m'n oor dat ik moest doen wat nodig was om te winnen, ze wilden niet nog iemand aan de spelen verliezen. Ik knikte, ik was niet in staat om te praten. Mijn moeder huilde alleen maar, en omarmde me zo stevig dat ik bijna stikte. 'Zorg voor de kleintjes,' fluisterde ik hees in haar oor. Ze knikte. Mijn broertje, van zes, en mijn zusje, van zeven, stonden verlegen op de achtergrond. Ik omarmde ze. 'Ik kom terug, dat beloof ik,'

---

"Let's say I meet an alien, who, lucky enough, could speak English" - Vsauce, Youtube

Micheal Dumont ||4||
Toen we naar de trein begeleid werden begon Florah druk te praten.Ze leek het niet erg te vinden dat ze getrokken was.
Ik luisterde maar half naar wat ze vertelde en ik zei niet echt iets.Ik was aan het denken vanwaar ik haar kende.
Waarschijnelijk wel van school,aangezien ik er maar halftijds naartoe ging. Ik moest vaak met mijn vader helpen om te vissen of andere klusjes op te knappen.
Zo had ik wel veel geleerd over strikken en speerwerpen en de water planten.Dat kon in mijn voordeel zijn.
Ik werd wakker uit mijn gedachten toen we bij de trein waren.
Het was waanzinnig groot en de trein leek wel gemaakt te zijn uit platinum.
De deuren gingen automatisch open en een meisje niet zo veel ouder dan ons stond ons op te wachten.
Vaag kende ik haar ergens van.'Micheal, Florah, hallo. Ik ben jullie mentor, Daphne. Herkennen jullie me nog?'zei ze toen.
Nu begon mijn lampje te branden. Mentor,dat betekende dat ze de spelen ooit gewonnen hadHaar naam maakte het allemaal af.Zei was diegene die 2 jaar geleden de spelen gewonnen had ,door haar slimme tacktiek van strikken zetten.Het haf me een beetje hoop.
Ik knikte zachtjes."Jij hebt 2 jaar geleden de spelen gewonnen."antwoord ik dan.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Vector Robert Banner - Mentor District 10
Vector keek met een waterige glimlach vanuit de trein naar zijn district. District 10. Het was de hemel op aarde voor hem maar 2 gezinnen waren die jaar alweer doodongelukkig. Hij wilde dat één van zijn tributen dit jaar terug zouden komen als winnaar en daardoor toch het District gelukkig te maken, op één gezin na. Vector vlocht zijn vingers achter zijn rug in elkaar en wandelde door de woonkamercoupé. Hij stopte bij de mahoniehouten tafel waarop een glazen fles met alcohol stond en een schotel met mooi uitziende gebakjes. Vector schonk een glas voor zichzelf in en nam zo'n taartje waarna hij in de zetel neer ging zitten en wachtte op de 2 tributen voor dit jaar, hopend dat het geen 12-jarige zouden zijn.

---

kindness is never a burden.

Florah Sarah Skyes || District 4
Terwijl ik bewonderend om mij heen kijk, wekt een stem mij uit mijn gedachten. 'Micheal, Florah, hallo. Ik ben jullie mentor, Daphne. Herkennen jullie me nog?' Meteen kijk ik om. Eindelijk iemand waar ik mee kan praten, want Michael leek nog steeds niet heel spraakzaam te zijn. Voor ik kon antwoorden op de vraag van Daphne, had Michael al wat gezegd. Hij kon dus wel praten, maar doet het waarschijnlijk niet zo graag als ik, bedenk ik in mijzelf. Dan vestig mijn aandacht weer Daphne. Ik knik naar haar, want Michael heeft toch al gezegd waar we haar van kennen. Even blijft het stil, dus besluit ik maar gewoon te gaan praten om de spanning weg te halen. 'Ik ben dus Florah en ik ben 15 jaar. Ik wou me eigenlijk vrijwillig aanbieden, maar toen werd ik ineens getrokken. Gelukkig waren er geen vrijwilligers.' Ik praat maar gewoon door omdat niemand antwoord geeft. 'Wat voor training gaan we krijgen? En wat voor adviezen heeft u? Ik ga sws samenwerken met de beroeps, want ik weet helemaal niets van strikken en planten. Weet jij wel wat van planten en strikken, Michael?'

---

Aerials, in the sky. When you lose small mind you free your life .

Liara Wood || District 10
Mijn ouders, mijn broertje en mijn zusje waren weer weggestuurd. Nu kwam het op mezelf aan, nu moest ik het doen. De peacekeepers brachten me naar het station. Er stonden allerlei camera's en journalisten, maar ik werd snel de trein in geleid. Het was een prachtige, zilveren trein, vol met allerlei luxueuse spullen. De peacekeepers verdwenen weer, en langzaam liep ik de trein in, samen met Jason. We zeiden niks. Straks zou Vector Banner komen, onze mentor. Hij had de Hongerspelen jaren geleden gewonnen. Ik keek ernaar uit om met hem te werken, hij leek me aardig. Hij zou één van de laatste mensen zijn die ik voor de spelen zou ontmoeten. De Spelen. Ik weet nog niet wat ik ga doen, maar één ding is zeker. Ik ga niet zomaar ten onder.

---

"Let's say I meet an alien, who, lucky enough, could speak English" - Vsauce, Youtube

Micheal Dumont
Florah knikte instemmend met mijn antwoord en even bleef het stil.
'Ik ben dus Florah en ik ben 15 jaar. Ik wou me eigenlijk vrijwillig aanbieden, maar toen werd ik ineens getrokken. Gelukkig waren er geen vrijwilligers.'Begon ze dan.Kon ze ook niet even haar mond houden? Waarom wilden sommige mensen hieraan meedoen en er uberhapt naar kijken.
Ik zelf vond het vreselijk.
'Wat voor training gaan we krijgen? En wat voor adviezen heeft u? Ik ga sws samenwerken met de beroeps, want ik weet helemaal niets van strikken en planten. Weet jij wel wat van planten en strikken, Michael?' eindelijk vroeg ze eens iets nuttigs.
"Ik weet wel wat over waterplanten en ik kan redelijk goed strikken maken."mompel ik dan.mischien kon ik dezelfde tacktiek als Daphne gebruiken,maar ik denk dat de anderen wel wat bijgeleerd hebben van de vorige jaren.
En ook hoe moet ik me voordoen? Je had ieder jaar wel stoere,schattige of mysterieuse mensen die de aandacht trokken van het capitool en zo veel sponsors kregen.Maar ik wilde me niet als iemand anders voordoen dan dat ik ben.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Daphne Bree Grayson.
De twee tributen stapten binnen en de deur sloot achter zich, waarna ik de trein aan voelde rijden. Je merkte er vrij weinig van, maar als je stil stond voelde je hoe je vooruit kwam. 'Ik ben dus Florah en ik ben 15 jaar. Ik wou me eigenlijk vrijwillig aanbieden, maar toen werd ik ineens getrokken. Gelukkig waren er geen vrijwilligers,' zei het meisje. Ik wist in godsnaam niet waarom ze op haar 15e zich vrijwillig aan zou willen bieden, maar besloot er niets van te zeggen. Ze was nu getrokken en tribuut geworden, dus veel konden we er niet meer aan doen.'Wat voor training gaan we krijgen? En wat voor adviezen heeft u? Ik ga sowieso samenwerken met de beroeps, want ik weet helemaal niets van strikken en planten. Weet jij wel wat van planten en strikken, Michael?' Ging ze verder. Ik knikte. Het was waarschijnlijk een goed plan voor één van de twee om een bondgenootschap met de andere beroeps te sluiten, of voor allebei. Dat lag aan hoe goed ze om konden gaan met wapens en hoe slim ze waren. 'Ik weet wel wat over waterplanten en ik kan redelijk goed strikken maken,' antwoordde Michael. Hij was waarschijnlijk de slimste van de twee, waardoor ik hem misschien aan kon raden ongeveer dezelfde tactiek als mij te gebruiken. 'Als eerste is het slim om op te vallen bij het capitool,' zei ik, terwijl ik ze door de trein leidde.

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Michael Dumont
'Als eerste is het slim om op te vallen bij het capitool.'zei Daphne.Ik wist wat ze daarmee bedoelde.Vanuit mijn ooghoeken zie ik verschillende dingen razend snel voorbijvliegen.
Dat betekende dus dat de trein bewoog.Ik besloot te gaan zitten op een stoel en daarna keek ik Florah en Daphne weer aan.
"Dus,moeten we ons anders voordoen?"vroeg ik dan. Ik zou utotaal niet weten hoe ik me dan moet voordoen."Wat raad je ons dan aan?Sroer,mysterieus, charmant,..."begon ik op te sommen.En keek hun dan vragend aan "Of gewoon mezelf blijven?"deze vraag klonk zo zacht dat ik het zelf amper kon horen.
Ik wist dat het geen optie zou kunnen zijn,want ik zal toch een monster worden.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Florah Sarah Skyes || District 4
Blij knikte ik naar Michael, omdat hij gelukkig wel wat van planten en strikken weet. Hij zou best een goede bondgenoot zijn, denk ik, omdat hij best wel slim lijkt. Dan zegt Daphne dat het als eerste slim is om op te vallen bij het capitool. Meteen begint Michael te vragen of hij zich dan anders voor moet doen. Dan vraagt hij heel zachtjes, ik weet niet eens zeker of ik het wel goed gehoord heb, 'Of gewoon mezelf blijven?' Zou hij misschien bang zijn dat hij door de Hunger Games gaat veranderen? 'Ik wil best toneelspelen,' reageer ik. 'Ik heb altijd al eens een rol willen spelen, maar ik denk niet dat ik er erg goed in zal zijn. Wat denkt u dat slim is?' vraag ik aan Daphne. Ik ga denk ik niet haar tactiek gebruiken, veel te ingewikkeld. Bovendien heb ik mijn hele leven getraind om te vechten, niet om strikken te maken.

---

Aerials, in the sky. When you lose small mind you free your life .

Noah Shaw - District 2
Noah verwachtte niet dat er überhaupt iemand zou komen. Meer zelfs, het zou uiterst onwaarschijnlijk zijn mocht er wel iemand komen. Noah ging zuchtend neerzitten en wachtte terwijl de minuten verstreken voordat twee vredebewakers hem kwamen halen en Noah werd samen met zijn Districtspartner, Jillana met een wagen naar de trein gebracht. De eerste wagon was de woonkamerwagon en nonchalant plofte Noah in één van de zetels.

---

kindness is never a burden.