• We must survive.



    Honderden jaren geleden konden mensen al veranderen in dieren. De leider kon merken of er weer iemand was veranderd en de leider zocht diegene dan op. Als je ervoor koos om met de roedelleider mee te gaan, kon je niet meer terug. Anders werd je gedood door of iemand uit de roedel, de roedelleider, of door de magie die in je voort leeft. Je gaat sowieso dood door de magie als je niet meegaat, je moet alle opdrachten doen om te blijven leven, als je de opdrachten overleeft. Je mocht in die tijd alleen blijven leven, als shape-shifter, als je een paar opdrachten overleefden. De eerste dag dat je in een dier bent verandert word je onderzocht. Je mag geen ziektes hebben, of zwakke botten. Als de roeddeleider denkt dat je de opdrachten overleeft, moet je een eed opzeggen samen met de roeddeleider. Degene waarvan de roeddeleider denkt dat diegene het niet overleeft, met die persoon zegt hij geen eed op. De eerste opdracht is je eerste nacht als dier overleven, je word dan door iemand getest op je snelheid, je tactiek en je sterkte. De tweede opdracht is een tocht van tweehonderd kilometer in een nacht overleven. De derde opdracht is je eerste jacht overleven. Je moet laten zien dat je goed kan jagen. De vierde opdracht is de eerste winter overleven, in de winter is het super koud en er is weinig prooi om op te jagen. Er zijn nog meer opdrachten, maar die worden pas gegeven als je de eerste vier opdrachten hebt overleefd. 's Nachts moet je in dier-vorm zijn, maar overdag mocht je mens zijn. Bij de opdrachten moest je natuurlijk wel in dier-vorm zijn. Als het voorbij is mag je weer als mens door leven, maar de meeste mensen zijn zo gehecht aan elkaar geworden dat ze in diervorm blijven en een roedel vormen. Dat is nu ook zo.

    Alle shape-shifters wonen bij elkaar in een roedel en alle dieren zijn roofdieren. Ze moeten de eerste keer veranderen door een heftige emotie. Denk maar aan Twilight. Maar nu kun je alle emoties gebruiken. In dier-vorm kun je praten, maar de eerste keer dat je verandert kun je dat niet. Je moet de eerste keer dat je wilt praten je best doen, maar als je gewent bent te praten in dier-vorm gaat het praten makkelijker. Je kunt het als je wilt ook iets naar de persoon, tegen wie je iets wil zeggen, denken. Maar dat is moeilijker dan praten. Je kunt je gedachten naar een persoon sturen, of meerdere. Maar je moet wel je best doen, want anders kan iedereen het horen. Je kunt in een dier veranderen met je kleren aan, maar dat is moeilijk. Je kunt dan ook weer terug veranderen met je kleren aan, als je het eenmaal onder de knie hebt is het makkelijk.


    Meisjes 5/6 :

    - Aria Maya Angels - Coockies - Wolf
    - Melony “Mel” Christabella Garcia - Rider - Zwarte Panter
    - Ruby Mary Evans - Flitwick - Vos
    - Yfory Seren - Vegangirl - Dingo
    - Amy Moon Duinhoven - blackunicorn - Bunzing
    - Louize Moonsroot - annickemiek - Jachtluipaard


    Jongens: 4/6

    - Jeffrey Tristan Winter - Eluveitie - Jachtluipaard
    - Max Owens - Morrowind - Lynx
    - Lewis Ellsmor - Morrowind - Grizzly beer
    - Jake Dimitri Robusto - Werewolves - Jaguar
    - Kane Lewis Daniels - MindBreaker - Wolf
    -


    Roederlleider: Ramon Trevegg Smith - Werewolves - Leeuw


    Invul-ding-lijst:

    Naam:
    Dieren:
    Leeftijd:
    Innerlijk:
    Uiterlijk:
    Extra:

    Regels:

    - Er geldt een minimum van 7 regels.
    - 16+ is toegestaan, maar houdt het uiteraard netjes
    - Probeer minstens 1 post per week te schrijven
    - Reservering vervalt na 4 dagen
    - Powerplay is niet toegestaan
    - Geen perfecte personages, die bestaan niet
    - Let op spelling en interpunctie
    - Naamsveranderingen doorgeven
    - Als je even niet kan schrijven moet je dat even melden met de reden waarom je even niet kunt schrijven.
    - Geen ruzie.
    - Ik maak als enigste de topics aan.



    Voor de zekerheid alvast:

    TOPIC 2

    [ bericht aangepast op 20 jan 2013 - 15:51 ]


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    Ramon Trevegg Smith

    Hij schraapt zijn keel en denkt na. Na een paar seconden zegt hij: 'Wie the fuck ben jij?' Aan zijn uitdrukking te zien snapt hij er niets van. 'Waarom ben ik een beer?' Hij kijkt me aan. 'Je hebt inderdaad heel wat uit te leggen.' Zegt hij er dan achteraan. Een deel van het rare gevoel gaat weg, maar het is er nog wel. Dat betekent dat er nog meer mensen verandert zijn. 'Ik heet Ramon. Je bent verandert in een dier. De rest zal ik je uitleggen bij de andere die al lang in een dier kunnen veranderen. Maar eerst moeten we naar de andere mensen toe die voor het eerst in een dier veranderen. Ik geef je de keuze: Of je gaat met me mee en je krijgt te horen wat er aan de hand is, of je blijft hier, niet wetend wat er aan de hand is en moet zelf overleven. Dus wat is je keuze? Ik ga nu naar de andere die voor het eerst verandert zijn, ik hoor het wel als je mee gaat.' Ik draai me om en begin te rennen naar de plek te rennen waar iemand anders verandert is.


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    Lewis Ellsmor

    "Of je gaat mee en je krijgt te horen wat er aan de hand is, of je blijft hier, niet wetend wat er aan de hand is en moet zelf overleven. Dus wat is je keuze? Ik ga nu naar de andere die voor het eerst verandert zijn, ik hoor het wel als je mee gaat." Hij rende al weg.
    "Ey, dude, wacht op mij." Ik gromde - wat eigenlijk meer mompelen in mezelf was - en ging achter hem aan. Ik had als beer wel wat meer gewicht mee te torsen als hij. Maar ik wilde een goede uitleg, daarna zou ik zelf wel zien of ik bleef.
    Ik ontweek een paar takken, die terug sloegen achter Ramon's lichaam en probeerde niet tegen elke boom die ik tegen kwam op te knallen.
    Lopen als beer was een heel stuk zwaarder dan lopen als een mens. Maar ik had vier sterke poten. Dat veronderstelde ik toch. Dus ik hoopte maar dat ik niet te snel buiten adem zou raken.


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    (gelukkig nieuwjaar)


    Happy Birthday my Potter!

    [gelukkig nieuwjaar (: ]

    Allison Miles Coldberg.
    Giechelend zwaai ik nog even naar mijn vriendinnen, voor ik het bos inloop, een zaklamp voor me uit schijnend. Elke week deden we een spelletje, om in het donkerste deel van het bos iets te verstoppen en één iemand die het alleen terug moet halen. Zo overwon je een hoop angsten, waardoor je sterker werd. Ja hoor. Deze week was ik aan de beurt en ik vond het nog tamelijk amuserend, hoewel ik nu toch een beetje bang begon te worden. Dapper stapte ik door, zoekend naar de glinsterende handspiegel die ergens verstopt moest zijn. Net toen ik een grote tak wilde stappen, hield mijn zaklamp ermee op. Gefrustreerd omdat ik nu geheel in het donker verkeerde begon ik met het ding te schudden en erop te kloppen, maar hij bleef uit. Zuchtend wilde ik omdraaien om terug te lopen, maar raakte met mijn voeten verstrikt in de tak en viel.
    Dat ik me op een heuvel bevonden had had ik geen idee van, maar de val was langer dan normaal was. Ik slaakte een hoge lange gil terwijl ik door de bladeren, modder, takken en stenen naar beneden rolde en sloot angstig mijn ogen. Niet dat het hielp, ik zag toch niets. Opeens voelde ik een hete steek door mijn ruggengraat gaan en dacht dat ik hem gebroken moest hebben door de val, en het geluid van kledingscheuren maakte het alleen maar erger. Ik hield op met rollen en bleef liggen. Ik piepte nog iets wat op een au moest lijken, maar mijn eigen stemgeluid werd overstemd door een wilde kattengejammer. Ik schrok ervan en bleef doodstil liggen. Sinds wanneer leefden deze dieren hier in de bossen? Zo'n vijf minuten lang bleef ik doodstil liggen tot ik mijn ogen durfde te openen. Verbaast kwam ik erachter dat ik plots kon zien, maar wel in het zwart/grijs/wit. Ik wilde in mijn ogen wrijven met mijn handen, maar zag dat ze veranderd waren in katachtige klauwen. Wat is dit?
    Ik sprong op, veel soepeler als een mens kon, en kwam op vier poten terecht. Ik zag dat ik een eind naar beneden gevallen was. De zaklamp lag bovenaan, het hoopje gescheurde kleding ergens halverwege. Ik wist niet wat er aan de hand was, ik was ontzettend bang. Was dit een nachtmerrie of zo? Er stroomde een beekje langs me en ik liep er klungelig naartoe, om mijn kop erin te steken. Misschien werd ik dan wel wakker in het ziekenhuis, was ik door de val bewusteloos geraakt en had ik alles gedroomd.
    Maar het was niet zo.
    Oog in oog stond ik met mijn spiegelbeeld, het spiegelbeeld van een Cheetah. Het waren ontzettend mooie beesten, maar ik wilde er niet in veranderen! Wat moest ik nou? 'Help!' schreeuwde ik, maar er kwam enkel een gegrom uit mijn keel. 'Iemand, help me dan toch!'


    Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

    [Is het niet handig als je bovenin bij de rollen erachter zet wie welk dier is?]


    Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

    Pebble schreef:
    [Is het niet handig als je bovenin bij de rollen erachter zet wie welk dier is?]


    [Dit & Gelukkig nieuwjaar!]


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    Aria Maya Angels || Wolf

    Met grote passen ren ik het bos in. Ik werp nog een blik over mijn schouder en zie verderop drie jongens achter ma aanrennen. Wat moesten ze van me? Eigenlijk wist ik het wel, maar alsnog was ik doodsbang. Ik gil om hulp, maar enkel stilte beantwoord mijn vraag. In de verte hoor ik dieren geluiden die me nog banger maken. Ok;e niet meer schreeuwen. Ik ren door, takjes kraken onder mijn voeten en angst kruipt door mijn hele lichaam. Achter me hoor ik stemmen. Ineens voel ik een heftige steek in mijn been. Ik gil het uit van de pijn en val met een harde klap op de grond. De stemmen verdwijnen en volgens mij zijn ze weg, maar dat doet er niet meer toe. Ik moet mijn been gebroken hebben. Ik grijp naar mijn been, maar op dat moment schiet er ook een pijn in mijn rug. Ik gil weer en grijp me vast aan een boom. Ik knijp mijn ogen stevig dicht. Tranen stromen over mijn wangen. Mijn hele lichaam lijkt in brand te staan. Ik gil weer, halverwege de gil verandert mijn stem in gehuil. Gehuil van een wolf. Gelijk klap ik mijn mond dicht. Ik ruik allemaal verschillende geuren, geuren die ik eerst nooit rook. Ik haal nog een paar keer adem. De geur van bos komt mijn neus binnen. Ik open mijn ogen en zie alles anders. Veel scherper. Ik draai mijn hoofd verbaasd, hoe kan dit ineens? Ik wil een hand door mijn haar halen, maar ik til een klauw op. Ik schiet achteruit in paniek. Nu pas merk ik dat ik vier poten heb. Ik kijk over mijn schouder naar mijn lichaam. Ik wil gillen, maar er komt weer een gehuil uit. Ik wil wegrennen, maar het achtervolgt me. Ik stop met rennen en begin achter mijn eigen kont aan te rennen. Wat is dit? Nu pas valt het hoopje kleding me op bij een boom. Ik rol me tegen de boom aan en begin zachtjes te huilen. Een wolven huil.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Yfory Seren ~ Dingo

    Oh my god, wat was er nou zonet gebeurd? Ik staarde naar mijn armen, oftewel poten. What the frick?
    Ik herinnerde me dat ik het bos inrende en huilend tegen een boom steunde. Ongeveer de eerste keer dat ik gehuild had.
    Die klootzak... Die arrogante klootzak! Waarom moest dit nou weer precies bij mij gebeuren?
    Eerst dumpte mijn vriendje me voor een of andere hoer, daarna veranderde ik in... In wat precies?
    Ik liep naar een riviertje en staarde naar mijn spiegelbeeld. Was dit niet een soort van wolf kinda like dier?
    Ik vond het maar raar en niet leuk. Mijn favoriete zwarte kleren waren aan stukken gescheurd. Ik dacht diep na en probeerde mijn biologie te herinneren. Wolvenfamilie... Oranje kinda like haar... Ja, een dingo! Wacht, een dingo?! Hoe the fuck kwam dit zo?!
    Ik liep bij het riviertje vandaan en ging beduusd liggen vlakblij mijn oude kleren. Er moest hier een verklaring voor zijn... Toch?


    I will keep watch.

    Ortelius schreef:
    (...)

    [Dit & Gelukkig nieuwjaar!]


    Ik zal het doen.xD
    HAPPY NEW YEAR!!!(H)


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    Ramon Trevegg Smith - Leeuw

    'Ey, dude, wacht op mij.' Hoor ik achter me, daarna een grom. Ik grinnikte en ga wat langzamer rennen, zodat hij me kan bijhouden. In de verte zie ik al een dier die om zich heen kijkt. Ik begin wat sneller te rennen. Als ik dicht bij het dier ben zie ik dat het een zwarte panter is. Langzaam kom ik tot stilstand, dan loop ik wat naar het dier toe. 'Ik ben Ramon. Dit is... Ik weet het niet.' Had ik eigenlijk wel moeten vragen aan grizlly. 'Het is goed. Ik zal je uitleggen wat er met je gebeurd is. Je moet me niet aanvallen, goed?' Vraag ik vriendelijk aan de panter. Snel neem ik de panter op om de kijken of ze van plan is me aan te vallen.

    [ bericht aangepast op 1 jan 2013 - 14:19 ]


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    (Hij was toch een leeuw?)

    Melony “Mel” Christabella Garcia || Zwarte panter

    Eigenlijk durfde ik niet te bewegen, bang dat ik zo voor altijd zou blijven. Toch wist ik dat ik ook niet zo kon blijven staan en misschien was dit alles wel een hele rare droom geweest en zou ik wakker worden, als ik mijzelf kneep. Hoe ik dat ging doen wist ik nog niet, want ik had geen handen en armen meer om mijzelf te knijpen. Toch zette ik heel voorzichtig een pas naar voren. Het ging goed, al voelde het vreemd aan. Dit was duidelijk niet mijn eigen lichaam en bovendien was ik deze houding niet gewend. Naar mijn mening paste het echter wel bij mij. Het was niet alsof ik opeens een heel ander persoon was of zo.
    Plots hoorde ik een geluid. Het klonk als een grote hond die door het bos rende, al moest het dan wel een hele grote hond zijn. Ik spitste mijn oren en keek in de richting van het geluid. In de verte kwam iets aangerend. Alhoewel, als ik goed keek kon ik twee wezens onderscheiden. Ze gingen sneller en sneller en algauw stond ik oog in oog met een reusachtige leeuw. Mijn spieren spanden zich aan en mijn ogen vernauwden. Ik vertrouwde dit voor geen meter.
    'Ik ben Ramon. Dit is... Ik weet het niet,' hoorde ik hem vreemd genoeg zeggen. Mijn ogen schoten even naar de grizzlybeer naast hem, wat eigenlijk nog raarder was dan het feit dat de leeuw tegen mij sprak. Sinds wanneer gingen leeuwen en grizzlyberen met elkaar om?
    'Het is goed. Ik zal je uitleggen wat er met je gebeurd is. Je moet me niet aanvallen, goed?' De leeuw, blijkbaar dus Ramon, klonk vriendelijk. Toch bleef ik hem argwanend aankijken. Hij leek de leider en dus had ik meer oog voor hem dan voor de beer. Ik wilde eigenlijk een sarcastische opmerking maken, maar had geen idee hoe tegen hem te spreken. Uit mijn mond, of eigenlijk bek, zou alleen maar wat gegrom of het mooie katten gejank dat ik net had laten horen komen, dus hoe dan te spreken?
    'Uhm, ik weet niet of je dit hoort, maar geef mij één goede reden waarom ik jóú zou vertrouwen. Je bent een abnormaal grote leeuw die vriendjes is met een grizzly, waarvan je de naam niet eens weet. Ik weet niet uit wat voor wereld jij komt, maar in die van mij is dat toch pittig vreemd,' probeerde ik. Ik zei het niet, maar dacht het gericht aan Ramon. Het leek mij de enige manier, dus was het het proberen waard. Het koste alleen heel veel inspanning en ik moest moeite doen om mijn gezichtstrekken in plooi te houden. Ik kreeg er haast hoofdpijn van. Waarom kon ik niet gewoon terug gaan naar mijzelf, in plaats van dat ik eruitzag als één of andere vage panter.


    Happy Birthday my Potter!

    [Bedankt dat je het zegt. Denk dat ik te overhaast iets heb neer gezet.xD]


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    Ramon Trevegg Smith - Leeuw

    Ik zie dat ze haar spieren gespannen heeft en haar ogen vernauwd. Ze kijkt alsof ze me niet vertrouwt. Dat deed ik de eerste keer toen ik veranderde ook niet. Ze kijkt alsof ze iets wil zeggen. 'Uhm, ik weet niet of je dit hoort, maar geef mij één goede reden waarom ik jóú zou vertrouwen. Je bent een abnormaal grote leeuw die vriendjes is met een grizzly, waarvan je de naam niet eens weet. Ik weet niet uit wat voor wereld jij komt, maar in die van mij is dat toch pittig vreemd,' Denkt de panter. Ik grinnik. 'Als je je best doet, kun je ook gewoon praten. En ja, ik hoor je. Een reden om me te vertrouwen..... Nou die heb ik niet, maar als je me niet vertrouwt en niet met me mee gaat, weet je ook niet hoe je terug verandert en wat er allemaal met je aan de hand is. Trouwens, grizlly hierzo, is ook net verandert, net zoals jij. En ja, het is ook vreemd. Maar je moet een keuze maken, met me mee gaan naar de volgende, of hier blijven. Ik ga alvast, er zijn meerdere mensen die veranderen.' Zeg ik en ik draai me om en begin te rennen naar de plaats waar het rare gevoel vandaan komt.


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    Yfory Seren ~ Dingo

    Ik begon maar wat te lopen. Dat was nog best moeilijk, zo lopen op vier poten. Ik viel. Ik voelde me echt de grootste sukkel op aarde. Ik dacht juist dat het met 4 poten handiger zou zijn, nou, mooi niet dus.
    Ik keek af en toe in de rivier en beet mezelf ( aangezien ik niet kon knijpen ) in mijn poot. Dit was een droom, dat moest wel. Dan had ik ook gedroomd dat Jaimes me had gedumpt en had ik de dag erna gewoon met hem kunnen rondhangen op onze vaste plek.
    Ik snoof. Wat een kutdag. Ik veranderde in een dingo en Jaimes had me gedumpt. Dat zou niemand geloven. Fijn, heel fijn. Dat maakte me weer anders, echt geweldig.
    Ik wilde wel anders zijn, maar toch ook weer niet. Ik bedoel, anders zijn was leuk. Maar... Ik had geen vrienden. Niemand zou me geloven als ik op school kwam en ze me vroegen wat ik had gedaan. "Nou, eh... Ik ging naar het bos nadat Jaimes het had uitgemaakt en ik veranderde toen in een dingo". Ja, zie je het al voor je? Dat zou nooit goed gaan. Dan werd ik uitgelachen, en sterker nog: Niemand zou weten wat een dingo was.
    Ik hoorde ineens een geluid achter me. Voetstappen leken het wel, maar toch ook weer niet. Een heleboel stappen. Ik draaide me om. Wie was daar?


    I will keep watch.

    Lewis Ellsmor

    “Trouwens, grizzly hierzo, is ook net verandert, net zoals jij.” De rest van zijn zin hoorde ik al niet meer, maar dit deel stond me niet aan.
    Ik schraapte mijn keel, waardoor een nogal vreemd geluid uit mijn mond kwam, hoewel ik niet kon praten.
    “Grizzly hier zo heeft wel een naam.” Ik klonk bozer dan ik eigenlijk bedoelde, maar dat kwam vooral doordat ik nog altijd in een roes was door de ruzie met mijn moeder van daarnet. Ik haatte het als ze me sloeg. “Lewis.”
    De leeuw was al in de struik verdwenen, waardoor ik even in een tweestrijd zat. “Kom je?” vroeg ik de panter.
    Ik bleef nog even kijken en schoot daarna achter Ramon aan de struik in. Ik hobbelde nogal raar op en neer op mijn vier poten, omdat ik maar niet leek te wennen aan het fijt dat ik vier poten moest bewegen in plaats van twee benen. Vooral de volgorde en dat gelijk doen zat me nogal tegen.


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov