• Vijf jongeren [2 jongens en 3 meisjes] dansen hun hele leven al. Sinds 5 jaar geleden zijn ze samen een dansgroep, onder leiding van hun docent.
    Drie weken geleden is een van de leden vermoordt. De dader is bekend, niet gevat. Vooral uit op het leven van de anderen.
    Ze leven naar elkaar toe en hebben last van het enorme verdriet dat op hun schouders rust. De docent probeert hen erdoor te helpen, wat moeilijker lijkt dat gedacht.
    Wat als de dader van de moord op de dag van de jaarlijkse voorstelling andere plannen heeft dan een gezellige show?
    Valt de groep uiteen of houden de noten van hun lied hen bij elkaar?


    Rollen:

    Meisjes:
    - # Elizabeth 'Ellie' Esmée O'Pry ~ Souvenir
    - # Calliope ‘Callie’ McDroozy ~ Glucio


    Jongens:
    - # Jonathan Hojem McBright ~ Sinistra
    - # Daniel Cameron Vartanian ~ Shooter


    Docent:
    - # Milenka Popova ~ Sylvesti

    Slachtoffer:
    - # Maia O'Pry ~ Anguish


    Moordenaar:
    - # Valerio Javier Middleton ~ Sinistra

    Regels:
    # Minimum 4 regels.
    Er wordt oop gelet op extra enters!Meer mag natuurlijk!
    # 16+ mag.
    Daaronder wordt alles verstaan. Hou het wel netjes.
    # Géén eendags rpg.
    Je hoeft niet ervaren te zijn. Doe toch je best.
    # Sluit niemand uit etc.
    Praat met meerdere personen!
    # LET OP SPELLING EN ANDER DINGEN.
    Leestekens, woorden en andere.
    # Eén personage per account.


    Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

    Daniel Cameron Vartanian

    "Niemand zal ooit van je kunnen houden."
    Het knetterende vuur dat rond zich heen begon te slaan, was op geen enkele manier meer te stoppen. De roodoranje vlammen kropen omhoog langs de muren, verschroeiden mijn gordijnen en vernielden het bed waar ik zo vaak in had gelegen. De intensiteit van de hitte gaf mijn huid een tintelend gevoel, waarna er lichte zweetdruppeltjes naar beneden begonnen te parelen. Kronkelend probeer ik uit handen te blijven van de vlammen, die niets liever willen dan mij in hun warmte verzwelgen en ooit meer loslaten.
    "Je bent waardeloos."


    De hese, rauwe schreeuw die uit mijn keel omhoog komt zetten zorgt er uiteindelijk voor dat ik wakker schiet uit de wereld waar ik me het afgelopen uur in bevonden heb. De roodoranje vlammen die bezig waren met het vernielen van mijn appartement, waren op slag verdwenen ; het enige wat me nog herinnerde aan de verschrikkelijke gebeurtenis waren de zweetdruppels die als parels langs mijn gehele lichaam naar beneden leken te glijden.
    Verkrampt bleef ik liggen op de harde, ijskoude vloer van mijn appartement ; terwijl ik met mijn handen door mijn haren ga om het bonkende gevoel aan de binnenkant proberen te laten stoppen. Mijn gedachten waren grotendeels weer op een rijtje gezet, de witte, donzige watten waren geheel uit mijn hoofd verdwenen en liet slechts een leegte achter die ik niet kon begrijpen.
    De realiteit kwam als een klap in mijn gezicht terug ; ik had niemand meer.
    Mijn gezicht schoot direct naar emotieloos ; mijn ogen werden pikzwart, op het moment dat ik langzaam overeind krabbelde en het licht van de lantaarnpaal mijn kamer binnen zag schijnen. Niemand had last gehad van mijn bad trip, behalve ikzelf. Trillend van woede gris ik mijn dans - tas uit mijn kast ; waarin ik al mijn danskleren en attributen bewaarde en gooide het zonder pardon uit het raam, waardoor het op het troittor voor mijn appartement neer zou komen. Morgenvroeg zou de vuilnisdienst het ophalen en zou ik er geen moment meer last van hebben.
    De koffer die ik vanonder mijn bed vandaan trok bevat iets heel anders ; dacht ik glimlachend op het moment dat ik hem open klikte op de tafel. De twee spuiten en de kleine zakjes lachten me bemoedigend toe, waarna ik de koffer weer dichtklikte en hem onder mijn bed schoof. Die trip zou voor een later moment zijn ; op het punt dat er écht niets meer was om voor te leven, waardoor ik er uiteindelijk in zou blijven.
    Op dit punt zat er nog maar een ding op ; op zoek naar mijn oude bekende voor meer ...


    Volgens mij zitten we redelijk klem, op dit moment. Dus, wat doen we?


    Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

    || Daniel staat op 't punt z'n leven de verdoemenis in te gooien. ||


    Ellie kan niet naar hem toe, ivm alle bullshit die hun levens verwoest heeft. :Y) En Daniel, HOU DAARMEE OP, IMBECIEL.


    Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

    || HIJ IS ZIELIG EN HEEFT GEEN VRIENDEN MEER. WHAT ELSE CAN HE DOOO. ||


    Hij is inderdaad zielig. Ik zou willen dat hij begrijpt dat Ellie er echt spijt van heeft, en dat het allemaal gelogen is. Bijna allemaal dan toch. Maar ik begrijp Daniel ook wel, jou ook. Het blijft zielig en ik heb de drang op Ellie naar hem te laten bellen, maar dan smijt hij zijn gsm aan flarden en gaat alleen nog meer spuiten. --'


    Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

    (Hey mensen, sorry dat ik zo lang niks gezegd heb, maar had het nogal druk. Moest dingen inhalen van de week dat ik in Duitsland zat en heb sinds kort met de leukste liefste jongen van de wereld en die vraagt ook aandacht c: Maar vanaf morgen heb ik verkort rooster en ik heb alles weer ingehaald, dus als ik iets met Callie kan doen, moeten jullie het maar zeggen c; )


    Happy Birthday my Potter!

    (Oke, waar kan ik het best heengaan? Naar de dansschool of naar iemand?)


    Happy Birthday my Potter!

    Sorry -

    Ik heb besloten mezelf af te melden voor deze RPG,
    mede dankzij de drukte rondom mijn studies en de zaken die daar rondom spelen,
    daarnaast nog het feit dat het hier langzaamaan aan het doodbloeden is - al is dat ontzettend jammer.

    Het spijt me,
    bedankt voor de leuke tijden hier.


    Nee. Dit pik ik echt niet. We lassen misschien even een pauze in, maar stoppen doen we niet. Toch?


    Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

    Er staat verduidelijking op je profiel, Frennie.
    Het is voor mij beter zo.


    Ik wil hier niet mee stoppen, ik wil doorgaan. Dus, iemand ideeen? Aangezien Shooter stopt, is Daniel dood, of toch alleszins weg. Maia is met Val naar de kliniek en Ellie blijft alleen achter. Ziet iemand het levenslicht /een idee/ om deze RPG nog te reanimeren?


    Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

    Misschien kunnen we iets doen met het feit dat Daniel dood is? Ik neem aan dat iedereen daar kapot van zou zijn. En verder misschien op zoek naar iemand die een nieuwe jongen wilt spelen? Aangezien er te weinig jongens in de dansgroep zijn en dat dan iedereen boos wordt, want ze willen niet dat Daniel "vervangen" wordt? Of dat Jon nu Siegfried moet spelen en Callie boos/jaloers wordt op Ellie? Of het feit dat Ellie dankzij Daniel Val nog steeds niet vertrouwd en dat ze met z'n allen willen bewijzen dat Val degene is die Maia dit alles heeft aangedaan? idk of dat alles kan, want toen ik weg was heb ik een stuk gemist, maar het zijn wat ideeën...

    [ bericht aangepast op 23 maart 2013 - 11:07 ]


    Happy Birthday my Potter!

    You are a true genius!


    everything, in time

    Als we alles doen, hebben we een jaar RPG! Wanneer beginnen we aan Op spitzen ~ Part 2


    Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28