[RPG] Wolfblood -5- - Speeltopics

Een klein groepje tieners heeft een groot geheim, niemand mag hier achter komen want als dat gebeurd kunnen er erge dingen gebeuren.
Ze moeten zo onopvallend mogelijk blijven voor hun medestudenten.
Wat hun geheim is vraag je? Ze zijn wolven, die bij volle maan zichzelf niet kunnen beheersen. Ze veranderen in hun werkelijke vorm en moeten er voor zorgen dat ze niet gesnapt worden. Van de alfa krijgen ze allerlei opdrachten. Sommige zijn gevaarlijk, sommige beangstigend.

Voor deze groep tienerwolven is ook een groot gevaar. De Hunters. Zij zijn tieners die undercover zijn om de tienerwolven te vangen en te onderzoeken. Ze voeren pijnlijke proeven uit om erachter te komen hoe het mogelijk is dat zij bij volle maan in wolven kunnen veranderen. En of ze er iets tegen kunnen doen. De Hunters zetten alles op alles om de tienerwolven tegen te houden, voordat ze uitzaaien en een groter gevaar voor de mens worden dan ze al zijn.

De tienerwolven: (max. 7)
Jongens:
1. Tijdelijke Alfa: Cooper Henderson - Papaoutai
2. Memphis Grimmaud - Theodora
3. Cyril Nightingale - Eltham
4.
Roedelloos: Jack Willows - Papaoutai

Meiden:
1. Scarlet Morningstar - Jackxdaniels
2. Ayla Hope Savage - Aislynn
3. Luna Sianii Silver - Ninuturu

Hunters: ( max. 12 ) NODIG!
Jongens:
1. Noah McKinney - Catesby
2.

Bounty Hunter: Xander dodge Outcast - Ninuturu

Meiden:
1. Marcy Jarvis - Catesby
2. Aowynn Rune Savan - Aislynn
3.

We zijn dringend opzoek naar Hunters!


Rules;
~Minimaal 8 regels schrijven, dat is niet heel erg moeilijk. Voeg dingen toe zoals; Omgeving, gebruik tekst van andere, gevoelens, waarnemingen etc.
~OOC graag met haakjes; [] {} () - -
~Er mag best liefde tussen tienerwolven en Hunters ontstaan, maar niet alleen maar die koppels.
~Reserveringen blijven twee dagen staan.
~Graag personages die verschillend zijn, qua karakter etc.
~Lol hebben, dat is de grootste regel hier!
~De tienerwolven kunnen veranderen in wolven wanneer ze willen, maar als het volle maan is zijn ze blijvend wolf tot de eerste zonnestralen de aarde verlichten.
~Houd rekening met andere, wacht tot vrijwel meer dan de helft gereageerd heeft voordat jij reageert. Het is zo voor mensen die minder vaak online zijn makkelijk om er weer in te geraken.

[ bericht aangepast op 16 sep 2013 - 15:56 ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Jup, is verandert

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Xander Dodge Outcast
Na even te zijn uit gehijgd ging ik weer op pad, ik moest er achter komen van wie doe motor was, hij stond inmiddels in het bos en niet eens op een parkeer plaats, en hij stond in de buurt van mijn woning, wat ook erg vervelend was. Ik nam alleen het nodige mee, een pistool dus, een pistool met extra's.
Blaadjes ritselen onder mijn voeten als ik van het pad af wandel, waar had ik dat ding ook al weer gezien? Na een tijdje zie ik hem eindelijk, maar nog steeds geen rijder, ik loop er een rondje omheen en kijk naar eventuele voetsporen maar die waren er al niet meer. Jammer, ik liep maar de weg die mij het meest logies leek, maar na een tijdje rond lopen kwam ik nergens op uit, ik kon mijn oren horen suizen van de stilte. Dit was raar waren er normaal niet ook vogels? Er was niet eens gehuil van wolven, wat me eigenlijk ook wel op mijn gemak stelde omdat ik nu niet bang hoefde te zijn van stiekeme besluipingen of wilde chases.
Ik vond het zo verschrikkelijk dat ik de volle maan had gemist, en het was nog erger dat ik niet werd in geroepen door iemand om iets te doen, helemaal niks, ik had niks te doen. Gelukkig kon ik wel even boswachthertje spelen, dat verdiende ook wel wat maar niet genoeg. Wanneer was de volgende volle maan eigenlijk?
In mijn gedachten liep ik maar wat zonder te weten dat ik liep of waarheen ik ging, en zonder te letten op mijn omgeving.

---

"Find peace in who and what you are." — Saphira

Marcy Jarvis
De natuurgeluiden om me heen, zorgden ervoor dat ik aan het knikkebollen was. Mijn hoofd zakte telkens weer wat naar beneden en elke keer als ik het merkte, dwong ik het terug omhoog. Mijn ogen begonnen ook wel een beetje te prikken van de moeheid. Hoe kon het ook anders, ik had een nachtje door gedaan. Een bed was nu wel een welkom plekje, maar het bladerdek zou het ook wel goed doen.
Zachtjes liet ik me wat onderuit glijden. Ik voelde hoe mijn rug verder gleed over de boomschors. Hoe de boomschors de huid over mijn ruggengraat ietwat schaafde en hoe het mos een groene streep achterliet op mijn witte shirt. Maar ik trok me er allemaal niets meer van aan. Ik draaide me wat om, om met de blaadjes een klein hoopje te maken waar ik met mijn rug mee kon steunen en legde me wat naar achteren, met mijn hoofd tegen de boomstam aan.
Mijn positie viel nu niet bepaald perfect of comfortabel te noemen, maar het was goed genoeg voor mij. Zeker nu.
Mijn oogleden zakten beetje bij beetje dicht, het geluid van de omgeving liet me bijna indommelen. Bijna. Iets – of beter gezegd iemand – verstoorde de rust met zijn voetstappen, die kraakten onder het breken van takken en het vertrappelen van afgevallen boomblaadjes.
Ietwat nijdig trok ik een oog open, om ietjes verderop een jongen te zien wandelen. Zijn donkere haren stonden wild om zijn hoofd heen en het viel me pas op – toen hij dichterbij kwam – dat hij geen pupillen had. Of in ieder geval niet leek te hebben. Hij leek nogal ver weg te zijn, wat zelfs toen ik bewoog leek hij geen aandacht aan mij te spenderen. Wie weet was hij wel blind.
Ik kuchte, om te laten weten dat ik er was. Maar het leek hem niet echt te deren en hij liep gewoon stug door, recht op mij af. Beschermend sloeg ik mijn handen, waarvan er nog steeds eentje in verband zat dat nodig ververst moest worden, over mijn pijnlijke knie heen. “Kijk uit waar je loopt!” zei ik luid, in de hoop dat hij terug op aarde zou komen voordat hij over me heen struikelde. Of erger, op mijn knie zou gaan staan.

[ bericht aangepast op 8 mei 2013 - 14:39 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

[Een bump ter leven :'D ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

[Sixer => Catesby]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

II Aowynn II

Kreunend duwde ik mezelf overeind bij het horen van mijn telefoon alarm. ´Schijt ding,´ mompelde ik terwijl ik geïrriteerd de wekker uit zetten. Met een zucht liet ik me weer even terug zakken in mijn kussen. Ik wist dat het ergens halverwege de dag was, en dat ik hooguit een uurtje of 2 had geslapen. Precies hetgeen wat me nu zo gepikeerd had gemaakt. Twee uur slaap zo tussendoor op de dag was niet weggelegd voor mij, ik raakte er alleen maar mee van uit mijn humeur.
Met een zucht duwde ik me iets overeind en negeerde wederom mijn klagende spieren, zeurende rug en vervelende wond. Waarna ik met mijn hand zachtjes over het verband heen wreef en voelde hoe het aan de ene kant prettig was, maar aan de andere kant pijn deed. Na een korte wazige blik vooruit duwde ik mezelf zachtjes uit bed, en overeind. Vertwijfelend staarde ik naar de badkamer, en vervolgens naar mijn been. ´Hoe moet ik dat in godsnaam gaan doen?´ mompelde ik tegen mezelf en beet even op mijn onderlip.
Ik verlangde naar een warme douche, maar wist zo even niet hoe ik onder de douche kon gaan nu mijn been eindelijk goed ingepakt zat, en er niemand was die hem eventueel opnieuw zou kunnen indraaien mocht ik hem zelf los maken. ´Ugh,´ bracht ik uit terwijl ik de badkamer in hinkte om mezelf dan maar gewoon te wassen.
Eenmaal terug op mijn kamer opende ik mijn kastdeuren om op zoek te gaan naar een schone set kleren. Misschien kon ik Memphis vragen of het verband er af mocht zodat ik even vlug onder de douche kon, in die tijd kon hij eventueel mijn aantekeningen overnemen en als ik klaar was mijn wond nakijken. Een flauwe glimlach verscheen op mijn lippen, het briljantste idee van mij tot nu toe was het niet, maar ik wist zo even niks anders en ik was niet van plan volgende week pas te gaan douchen.
Nadat ik mezelf in een wat lossere, zwarte broek had gehesen en een hempje met daarover een strak shirt had aangetroken, wierp ik een blik op mijn telefoon. Nog geen reactie gehad op mijn sms, hopelijk was hij wel van het vlugge reageren. Even trok ik een wenkbrauw op en grinnikte zacht om mijn eigen ongeduld. ´Stuk ongeduld,´ mompelde ik hoofdschudden over mezelf en trok vervolgens, met moeite, mijn zwarte lange laarzen aan. Ik moest dringend een nieuwe boog halen, aangezien die verdomde wolf hem in stukken had gebeten en er vervolgens met mijn moeders mes vandoor was gegaan.
Mijn gezicht vertrok terwijl ik de trap afstrompelde. Het was het enige tastbare wat ik zo over had gehouden aan mijn moeder, haar mes met haar en mijn initialen. Een zucht verliet weer mijn lippen en ik voelde een zwakke golf van opluchting door me heen gaan zodra ik de begane grond had bereikt. ´Pap?´ riep ik, maar er kwam geen reactie. Een teken voor mij dat mijn vader nog steeds niet thuis was, of alweer niet.
Na mij jas van de haak af te hebben gehaald opende ik de voordeur en liet die zacht achter me dicht vallen, waarna ik hem op slot draaide. Hoewel ik nog steeds hinkte liep ik, gelukkig, al iets gemakkelijker. Het was nog steeds geen fijn gevoel en af en toe trok de wond onder de dikke laag verband, maar ik gaf geen kik. Weigerde toe te geven aan enig pijnscheutje wat door mijn lijf heen ging. Het was maar een val, en het was maar een beet. Mijn hand balde zich licht tot een vuist waarop ik mijn kaken stevig op elkaar klemde en richting Harolds wapenwinkel liep. Vervloekte wolf.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Cooper

Deze omhelzing mag van mij wel uren duren, gewoon lekker zitten met Ayla. Ik zou dit niet uren kunnen doen, nee langer, dagen, maanden. Noem maar op. Dit is gewoon waar ik al zo'n tijd naar uitkijk. Ik weet dat Memphis dit niet goed zal keuren, hij is streng tegen relaties binnen de roedel. Maar hij kan me toch wel een beetje liefde gunnen toch? Ik hoop het, en trouwens, ik ben de alfa nu. Nieuwe alfa, nieuwe regels, toch?
Ik wil me tegenhouden wanneer Ayla me achteruit duwt, ik ben net te laat met de traan wegvegen, ik wreef dus over mijn wang. Ik kijk Ayla een en zie haar blik bezorgd staan. Ik bijt even op mijn lip, misschien vind ze me nu wel stom of zo.
"Wat is er?" fluistert ze en streelt de traan weg, ik duwde mijn wang tegen haar hand aan als hij erlangs komt. Ik kijk Ayla nu weer aan met een glimlach en pak haar hand vast.
"Ik ben gewoon blij," zeg ik zacht en knijp zacht in haar hand. "Ik ben blij dat jij hetzelfde voelt, gister had ik er nog niet eens over nagedacht dat jij mij ook leuk zou vinden, nee, tien minuten geleden nog niet eens," zeg ik en kijk naar onze handen. Ik laat mijn vingers tussen de hare glijden, zodat ik haar goed vast heb. Ik wil haar nu echt niet van mijn zijde hebben. Toch blijft dat van Memphis me een beetje in mijn hoofd zitten.
"Ayla?" Ik kijk haar aan. "Denk je dat Memphis het zal toestaan?" vraag ik zachtjes en beweeg mijn vingers iets tussen de hare.


Jack

Ik kijk op de klok, eigenlijk had ik een afspraak bij de huisarts om te kijken naar mijn voet. Gisteren ben ik verkeerd gesprongen toen ik van een muurtje af wilde, ik had de hoogte verkeerd ingeschat en ben toen door mijn voet gegaan. Stom muurtje. De grom die er toen uit mijn mond was gekomen had de vogels opgeschrikt en weg laten vliegen.
Met een geeuw sta ik op van de bank en beweeg mijn voet iets, de pijn is wel flink afgenomen sinds gister. Ik rek me uit en loop naar de gang toe. Ik gris mijn leren jack van de haak en trek die aan.
Ik laat de deur achter me dichtvallen en steek mijn handen in mijn zakken, op een rustig tempo begin ik richting de wapenwinkel te lopen. Ik had toch weer een nieuw zakmes nodig, maar wel met extra's, niet zo'n goedkoop flutding van die suffe winkeltjes. Het duurt niet lang voor ik er ben, mijn huisje is hooguit tien minuten van de wapenwinkel vandaan. In mijn ooghoek zie ik een meid lopen, volgens mij herken ik haar, Aowynn, of zo. Naarmate ze dichterbij komt weet ik het zeker, er komt een grijns op mijn gezicht, al snel laat ik hem verdwijnen en maakt deze plaats voor een glimlach. Ik snel naar de deur en houd deze open tot Aowynn er is.
"Hallo schone dame," zeg ik met een glimlach en wacht rustig af tot ze naar binnen zal lopen. Waarschijnlijk moest ze hier ook zijn, ik zie haar hier wel vaker. Dit is gewoon een geweldige winkel, zoveel wapens, zwaarden, bogen en er zijn ook nog klauwen, deze doe je om je vingers waardoor je makkelijk iemand open kan halen. Het is een mega coole winkel. Alleen is het duur, maar als je er veel voor betaalt, heb je meestal ook wel iets hier.


[Sorry dat ze beiden zo kort zijn, ik kon even niets verzinnen ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Cyril]/b]
Memphis grijpt me bij mijn kraag. Kwaad kijk ik hem aan, maar zeg niks totdat hij klaar is.
‘Goed. Als je niet van plan bent je aan Cooper over te geven, dan luister je naar mij. En spreek me niet tegen, want het feit dat je je belofte aan mij gehouden hebt betekent dat je mijn gezag wel al aanvaard hebt. Ik spreek Cooper ook nog aan over wat er gebeurd is, maar ik wil niet dat het nog een keer gebeurt.’ Als hij afgeleid raakt door zijn telefoon , bevrijd ik mezelf uit zijn greep.
‘Waarom zou ik naar jou luisteren? Dat ik toen mijn belofte aan jou heb gehouden, zegt niet dat ik dat nu weer zou doen! En het zegt meer over wat ik doe met beloftes dan naar wie ik luister.’ Geërgerd kijk ik naar Memphis en begin weer naar huis te lopen, of strompelen. Als hij perse mee wil, dan moest hij dat vooral doen. Van mij hoeft hij dat niet te doen, het is zijn eigen vrije keuze.
‘Als jij perse mee wilt.’ Eigenlijk was het nooit mijn idee geweest om het zelf te doen en ik kijk dan ook niet of Memphis me heeft gevolgd totdat we bij mijn huis zijn. Mijn hand graait in mijn zak op zoek naar mijn sleutel.
‘Shit,’ mompel ik zacht en snel ga ik al mijn zakken langs. Al snel raak ik gestrest en in paniek. Waarom moest ik mijn sleutel nu weer verliezen? Al mijn zakken draai ik letterlijk binnenstebuiten zodat alles wat erin zat op de grond valt. Nog steeds geen sleutel. Ergens moet ik overheen hebben gekeken. Nog een keer mijn zakken binnenstebuiten dan maar.

[Zeer crap post, sorry, waarschijnlijk wel genoeg om op te reageren.]

II Ayla II

´Ik ben gewoon blij,´ brengt Cooper uit nadat hij mijn hand vast nam en er een zachte keep in gaf. ´Ik ben blij dat jij hetzelfde voelt, gister ha ik er nog niets eens over nagedacht dat jij mij ook leuk zou vinden, nee tien minuten geleden nog niet eens,´ vervolgd hij waarna hij een blik op onze handen werpt. Een kleine glimlach verschijnt op mijn gezicht als hij zijn vingers tussen de mijne laat glijden, en als vanzelf klem ik mijn vingers om de zijne.
´Ayla?´ Met een vragende blik kijk ik hem aan als hij mijn naam uitspreekt. ´Denk je dat Memphis het zal toestaan?´ vraagt hij vervolgens zacht en voel zijn vingers tussen de mijne bewegen. ´Ik denk wel dat hij het toestaat,´ bracht ik uit en voelde een lichte kleur naar mijn wangen gaan als het weer tot me door dringt dat ik juist Memphis uiteindelijk om advies had gevraagd, sterker nog; hij was degene die mij wees op wat hij zag van Cooper.
´Ik heb hem gesproken, net.. Toen straks, beneden. Ik was in paniek want jij werd weggehaald en ik wilde mee maar het mocht niet..´ reageerde ik en klemde mijn vingers steviger om de zijne. ´Memphis nam me mee naar de kantine en we hebben daar even gesproken. Het was hem blijkbaar niet ontgaan wat jij en ik voor elkaar voelde,´ voegde ik er vervolgens zacht aan toe en beet even op mijn onderlip. ´Als hij me tips heeft gegeven, lijkt het me niet dat hij het erg vind.. Denk je wel?´ vroeg ik hem vervolgens en wierp hem een schuine blik toe terwijl ik nog iets gemakkelijker tegen hem aan ging zitten.

II Aowynn II

´Hallo schone dame,´ hoorde ik iemand zeggen, en zodra mijn blik die van de jongen ving rolde ik licht met mijn ogen. ´Serieus?´ bracht ik met opgetrokken wenkbrauw uit terwijl hij de deur van de winkel voor me open hield. Zonder hem verder nog een blik toe te werpen loop ik de winkel binnen. De geur die hier hing rook vertrouwd, en de spullen die er lagen waren niks nieuws voor me.
´Wynn!´ klonk het plots en een glimlach verscheen op mijn lippen zodra ik Harold tevoorschijn zag komen. Hij was een bekende van de familie en de enige die me Wynn mocht noemen, laat staan Poohbeer. Inwendig rolde ik met mijn ogen zodra ik daar aan terug dacht en focuste me vervolgens weer op Harold. ´Dat is al even geleden,´ glimlachte hij terug en sloeg zijn armen om me heen. Lichte tranen sprongen in mijn ogen terwijl ik iets in krimpte en hem zacht van me afduwde. ´Fijn om jou ook weer te zien Harold,´ bracht ik uit, nadat ik een reeks vloekende woorden had ingeslikt en mijn gezicht terug in de plooi probeerde te trekken. ´Alles goed?´ vroeg hij terwijl hij me onderzoekend opnam.
´Ongelukje gehad in het bos, verkeerd gevallen en gebeten door een wilde hond,´ reageerde ik en wierp een vlugge blik door de winkel heen. Alleen de jongen van net liep nog in de winkel, maar een reden genoeg om verder niet in details te treden. Een korte knik van begrip was het enige wat Harold vervolgens maakte, waarna we samen naar de balie liepen. ´Wat kan ik voor je doen?´ vroeg hij me vervolgens. ´Een nieuwe boog, dezelfde variant als mijn vorige. Een extra set pijlen, inclusief een nieuwe koker en heb je een nieuw mes voor me?´ reageerde ik en voelde mijn gezicht vertrekken. Ik wilde echt mijn moeders mes terug, maar het zag er hopeloos uit.
´Ik ga het voor je klaarmaken,´ glimlachte Harold waarna hij naar achteren liep en mij alleen achterliet in de winkel. Leunend tegen de balie, om zo mijn been iets te ontlasten, liet ik mijn blik rond gaan en vervolgens half rusten op de jongen. Alleen zijn uitstraling was alleen al puur en al onbeschoft, of dat was misschien gewoon mijn vaste kijk op het mannelijke geslacht. Bijna alle mannen dan. ´Je weet dat de speelgoed winkel een blok verder is, hé?´ bracht ik uit tegen de jongen.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Memphis

"Waarom zou ik naar jou luisteren? Dat ik toen mijn belofte aan jou heb gehouden, zegt niet dat ik dat nu weer zou doen! En het zegt meer over wat ik doe met beloftes dan naar wie ik luister. Als jij perse mee wilt."
Ik ben klaar. Ik heb het helemaal gehad met dit kereltje. Hij bekijkt het maar, voor mijn part krijgt hij een infectie en moet zijn voet er af, mij zal het niet meer deren. Zonder nog een woord te zeggen draai ik me om en loop terug de richting in waaruit ik gekomen was. Als die knul zo nodig de grote jongen moet uithangen, dan doet hij dat maar zonder roedel. Ik heb er geen behoefte aan en ik ben vrij zeker dat Cooper nu ook andere dingen aan zijn hoofd heeft.
Ik kijk even op mijn horloge. Ik ben al te laat voor school. Misschien moet ik in de namiddag maar gaan en nu nog even wat ontspannen. Daar heb ik de laatste dagen niet echt de kans toe gehad en ik begin de indruk te krijgen dat de vermoeidheid mijn lichaam al serieus ingehaald heeft en ik er maar wat achteraan hobbel.
Wanneer ik iets hoor rinkelen aan mijn voeten, kijk ik automatisch naar beneden. Het is een bos sleutels. Ik frons mijn wenkbrauwen en buk me om ze op te rapen. Er hangt zo'n kokertje aan met een adres in, om ze terug te brengen indien ze verloren raken. Zou ik zelf nooit doen, dan kan je even goed de deur open laten staan. Ik durf te wedden dat ze van Cyril zijn. Fijn, kan ik alsnog naar hem toe gaan. Ik zucht diep en stop de sleutels in mijn broekzak. Vervolgens wandel ik verder terug naar Darla. Er verschijnt een kleine glimlach op mijn gezicht als ik mijn schatje zie staan, glinsterend in de zon.
Zodra ik opgestapt ben en de motor heb ingeschakeld voel ik me al een stukje beter. Ik neem de binnenbaantjes, zodat ik wat sneller kan rijden met minder kans op een boete. Een motor is nu eenmaal niet gemaakt om je aan de snelheidslimiet te houden. Het duurt niet lang, veel te kort naar mijn zin, voor ik bij het huis ben. Maar als ik aanbel is er geen teken van leven. Ik besluit te wachten, in plaats van mezelf binnen te laten en leun tegen Darla aan, die ik aan de overkant geparkeerd heb. Het duurt niet lang voor Cyril komt aangehinkt. Ik grinnik even als ik hem zijn sleutels zie zoeken en haal ze dan uit mijn broekzak om ermee te rinkelen.
"Zoek je deze?" vraag ik terwijl ik op hem afstap. "Je bent ze in het bos kwijt geraakt," voeg ik er nog aan toe. Ik stop ze hem in de handen. "We zijn de slechtste niet, als je ons een kans geeft," voeg ik er nog aan toe voor ik me terug om draai en naar Darla stap.

[Als het niet goed is van dat kokertje met het adres in, aan de sleutels, dan pas ik het wel aan hoor ^^]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Cooper

"Ik denk wel dat hij het toestaat," zegt Ayla en ik kijk haar aan. Hoe kan ze dat denken, Memphis is streng tegen stelletjes in de roedel.
"Ik heb hem gesproken, net.. Toen straks, beneden. Ik was in paniek want jij werd weggehaald en ik wilde mee maar het mocht niet.." Ik voel haar vingers strakker om de mijne gaan en ik kijk naar haar gezicht. "Memphis nam me mee naar de kantine en we hebben daar even gesproken. Het was hem blijkbaar niet ontgaan wat jij en ik voor elkaar voelde." Ze bij even op haar onderlip, en damn dat zie er leuk uit als ze dat doet. "Als hij me tips heeft gegeven, lijkt het me niet dat hij het erg vind.. Denk je wel?" Ik moet even glimlachen als ze wat meer tegen me aan leunt. Vervolgens kijk ik haar aan en schud mijn hoofd dan rustig.
"Nee, ik denk dat hij het dan niet erg vind," zeg ik met een glimlach en kijk haar aan. "En al had hij het erg gevonden, liefde kan je niet stoppen," grinnik ik en ik geeuw even. Ik leg mijn hoofd naar achter en kijk naar Ayla.
"Blijf je bij me, ik bedoel, hier in het ziekenhuis," mompel ik en ik kijk haar aan. Ik heb namelijk het gevoel dat ik niet lang wakker kan blijven en zo meteen in slaap ga donderen. Ik haal mijn vingers tussen de hare vandaan en leg mijn hand op de hare, ik laat mijn vingertoppen over haar hand strelen.

Jack

"Serieus?" bracht Aowynn uit, volgens mij lijkt ze me niet te herkennen. Grappig.
Rustig loop ik achter haar aan naar binnen, eens even kijken wat voor mooie zakmessen hij nu weer te koop heeft. Aowynn word begroet door die gozer van de winkel, telkens vergeet ik die man zijn naam weer. Ik loop rustig langs de tafels/vitrines waar alle wapens en andere dingen in liggen. Het duurt niet lang of ik voel een paar ogen in mijn rug, bedankt wolfje in me. Ik draai me langzaam om en zie dan daadwerkelijk de ogen op mijn gericht. Ik wil net vragen of ik wat van haar aanheb maar ze begint al te praten.
"Je weet dat de speelgoed winkel een blok verder is, hé?" Ik kijk Aowynn aan. Pittige tante, dat is ze wel. Ik grinnik en er vormt zich een grijns op mijn gezicht.
"Knap dat je dat weet, kom je vaak zeker?" vraag ik en ik kijk haar aan. Opmerkingen naar mij sturen is een opmerking terug verwachten. Ik steek mijn handen in mijn zakken en leun tegen de tafel aan. Ik kijk Aowynn aan. "Een beetje vriendelijker mag wel," zeg ik daarna en haal mijn neus even op.
"Dus, Aowynn, hoe gaat het ermee?" vraag ik droogjes en kijk haar aan. Wonder mocht ze me nog terug herkennen.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

II Ayla II

´Nee, ik denk dat hij het dan niet erg vind,´ glimlacht Cooper en grinnik dan vervolgens. ´En al had hij het erg gevonden, liefde kan je niet stoppen.´ Een kleine glimlach verschijnt ook op mijn lippen waarna ik lichtjes knik en toe kijk hoe hij zich, na een geeuw, achterover laat zakken. ´Ik weet wel zeker dat het niet te stoppen zou zijn,´ breng ik uit en haal mijn vrije hand licht door mijn haren heen.
´Blijf je bij me, ik bedoel, hier in het ziekenhuis,´ mompelt hij dan en richt zijn blik op de mijne. Ik voel hoe zijn vingers uit de mijne glijden en hij vervolgens zijn hand op de mijne legt, om dan met de toppen van zijn vingers over mijn hand te strelen. ´Niks liever,´ breng ik zachtjes uit en bijt dan weer even bedenkelijk op mijn onderlip. ´Wil je een klein stukje opschuiven?´ vraag ik hem dan en sla zijn dekens een stukje open. ´Als je het dan goed vind kom ik bij je liggen,´ voeg ik er vervolgens zacht en met een lichte kleur aan toe.
Het boeide me niet zo heel veel wat de zusters of dokters er van zouden vinden, en of het wel mocht. Als Coop het goed vond, en zelf ook wilde, dan wilde ik langs hem komen liggen. Ik was niet zo heel groot, dus het lukte vast om zonder problemen tegen hem aan te kruipen.


II Aowynn II

Bij het zien van de grijns die op de jongen zijn gezicht verscheen, en het gegrinnik wat hij uitbracht, voelde ik mijn nekharen overeind gaan en een van mijn wenkbrauwen overeind schieten. ´Knap dat je dat weet, kom je vaak zeker?´ vroeg hij me vervolgens terwijl hij zijn blik strak op me gericht hield. ´Je moest eens weten,´ bracht ik uit met een stem vol valse sarcasme. Alles om maar te verbergen dat ik lichtelijk verrast was door zijn weerwoord. Ik had een hekel aan mensen die me op deze manier voor het blok probeerde te zetten, en ik was dan ook niet van plan het zomaar over me heen te laten komen.
´Een beetje vriendelijker mag wel,´ vervolgde hij en haalde zijn neus op. De arrogantie die daarbij van hem afrolde viel alles behalve te negeren. ´Mag inderdaad, tegen mensen waarvan ík vind dat ze het verdienen,´ kaatste ik terug en wilde me weer omdraaien ten teken dat mijn korte gesprek met hem wel klaar was. Het waren echter zijn woorden die me weer deden terug draaien, en hem onderzoekend aankijken. ´Dus, Aowynn, hoe gaat het ermee?´
Met een lichte frons op mijn gezicht probeerde ik enigszins te bedenken wie de arrogante kwast voor me was en hoe hij in godsnaam mijn naam wist. ´En dat vraagt wie?´ reageerde ik, doelend op zijn naam en liet mijn blik kort over hem heen gaan voor ik de jongen weer aankeek. Ik had al vele gezichten gezien en de meesten waren me wel bijgebleven, maar de jongen die nu voor me stond kon ik alles behalve herkennen.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

[Ik had eens een vraagje, zou het mogelijk zijn dat ik met mijn oude personage terug mee mag doen? Ik wilde dit eigenlijk in het rollentopic plaatsen, maar vond het nergens terug.]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

(en wie was het oude personage? (: )

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[Ik had er eigenlijk 2, maar zou momenteel alleen nog maar met Katherine Audrey Swann verder willen gaan, mijn wolfje. Als dat goed gaat, kan het ook zijn dat ik misschien mijn hunter, Riley Andreas Cromwell, ook inschakel. Als het mag tenminste. (: Voordat ik ermee stopte was mijn username nog Gipsy, als dat van belang is. ]

[ bericht aangepast op 20 mei 2013 - 0:11 ]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.