[RPG] Wolfblood -5- - Speeltopics

Een klein groepje tieners heeft een groot geheim, niemand mag hier achter komen want als dat gebeurd kunnen er erge dingen gebeuren.
Ze moeten zo onopvallend mogelijk blijven voor hun medestudenten.
Wat hun geheim is vraag je? Ze zijn wolven, die bij volle maan zichzelf niet kunnen beheersen. Ze veranderen in hun werkelijke vorm en moeten er voor zorgen dat ze niet gesnapt worden. Van de alfa krijgen ze allerlei opdrachten. Sommige zijn gevaarlijk, sommige beangstigend.

Voor deze groep tienerwolven is ook een groot gevaar. De Hunters. Zij zijn tieners die undercover zijn om de tienerwolven te vangen en te onderzoeken. Ze voeren pijnlijke proeven uit om erachter te komen hoe het mogelijk is dat zij bij volle maan in wolven kunnen veranderen. En of ze er iets tegen kunnen doen. De Hunters zetten alles op alles om de tienerwolven tegen te houden, voordat ze uitzaaien en een groter gevaar voor de mens worden dan ze al zijn.

De tienerwolven: (max. 7)
Jongens:
1. Tijdelijke Alfa: Cooper Henderson - Papaoutai
2. Memphis Grimmaud - Theodora
3. Cyril Nightingale - Eltham
4.
Roedelloos: Jack Willows - Papaoutai

Meiden:
1. Scarlet Morningstar - Jackxdaniels
2. Ayla Hope Savage - Aislynn
3. Luna Sianii Silver - Ninuturu

Hunters: ( max. 12 ) NODIG!
Jongens:
1. Noah McKinney - Catesby
2.

Bounty Hunter: Xander dodge Outcast - Ninuturu

Meiden:
1. Marcy Jarvis - Catesby
2. Aowynn Rune Savan - Aislynn
3.

We zijn dringend opzoek naar Hunters!


Rules;
~Minimaal 8 regels schrijven, dat is niet heel erg moeilijk. Voeg dingen toe zoals; Omgeving, gebruik tekst van andere, gevoelens, waarnemingen etc.
~OOC graag met haakjes; [] {} () - -
~Er mag best liefde tussen tienerwolven en Hunters ontstaan, maar niet alleen maar die koppels.
~Reserveringen blijven twee dagen staan.
~Graag personages die verschillend zijn, qua karakter etc.
~Lol hebben, dat is de grootste regel hier!
~De tienerwolven kunnen veranderen in wolven wanneer ze willen, maar als het volle maan is zijn ze blijvend wolf tot de eerste zonnestralen de aarde verlichten.
~Houd rekening met andere, wacht tot vrijwel meer dan de helft gereageerd heeft voordat jij reageert. Het is zo voor mensen die minder vaak online zijn makkelijk om er weer in te geraken.

[ bericht aangepast op 16 sep 2013 - 15:56 ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Memphis

Ik merk Scarlet pas op, zelden heb ik zo'n massa aan mensen gezien, vlak voor ze in mijn armen springt. Als vanzelf grijp ik haar stevig vast. Haar lippen lijken te branden op mijn voorhoofd, maar tegelijk is het zo'n bekend gevoel. Het voelt als thuiskomen. En dat kan ik nu wel gebruiken.
"Grimm, het spijt me. Ik had nooit zo mogen af trappen." Haar woorden zorgen ervoor dat ik sprakeloos raak. Ik heb letterlijk geen idee wat ik er moet op antwoorden. Ik zou willen zeggen dat het niet geeft, dat alles in orde is, maar de waarheid is dat ik me nog steeds ronduit klote voel. Als Scar zich uit mijn armen laat glijden, voelt alles plots weer een stukje leger aan.
"Dit is trouwens Adam, Adam dit is Memphis." Ik vol haar hand en kijk op naar de jonge man die zijn hand naar me uitgestrekt heeft. Onbewust wiebel ik een keer met mijn neus. Hoewel Cooper nu Alfa is, voelt het nog steeds alsof hij mijn territorium betreedt. Ik schraap mijn keel een keer en schudt hem uiteindelijk toch de hand. Verdere beleefdheden laat ik achterwege.
"Je kan in de logeerkamer, als je nergens anders heen kunt," deel ik hem mee. Ondertussen laat ik mijn arm om Scarlet's schouder glijden. Als er één van ons twee nu zorg voor haar zal dragen, dan ben ik het en niet Adam. Ze had in de eerste plaats niet met horen meegaan. Ik beschouw haar niet als mijn eigendom, maar Scar hoort gewoon bij mij. Ik mis haar als ze er niet is, ze is familie, of ze dat nou wil of niet. Ik kijk even op mijn horloge en glimlach vervolgens zachtjes naar Scarlet. Wanneer ik met mijn vrije hand haar wang streel, maar ik op dat ze uit haar neus gebloed heeft. Ik frons even maar besluit er nu niks over te zeggen, dat doe ik thuis wel.
"Ik hoop dat je honger hebt," zeg ik kalmpjes. "Anders moeten bonnie en ik die schaal lasagne helemaal alleen opeten. En ik denk niet dat we met z'n tweeën opkunnen wat jij normaal alleen naar binnen speelt," plaag ik. Het feit dat ik die lasagne zelf gemaakt heb, laat ik maar achterwege. Het is iets dat maar weinigen van me weten en dat wil ik het liefst zo houden. Voor bonnie kan ik het natuurlijk niet verstoppen, gezien zij er maar al te graag van mee-eet en ze ziet me het ook effectief ziet klaarmaken.
Ondertussen laat ik mijn arm om Scarlet's schouder vandaan glijden en leg mijn hand op haar onderrug. Op een rustig tempo begeleid ik haar naar buiten. Voor Adam heb ik niet veel aandacht, die lijkt toch als een pup achter Scarlet aan te dartelen dus volgen zal hij vast wel doen. Ik heb niks met hem, dus waarom zou ik hem in de gaten houden? Ik ben misschien geen Alfa op dit moment, maar een babysit ben ik ook niet.
"Als je wil kunnen we straks even bij Cooper langs, dan kan Ayla ook even rusten," stel ik voor.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Jack

De stemmen worden harder naarmate ik dichterbij kom. Een piepend geluid komt mijn oren binnen en ik leg ze even kort naar achter. Ik zet zacht een paar stappen vooruit, mijn achterpoot doet zeer. Hopelijk ging de verstuiking snel over. Vaak helen wonden en verstuikingen sneller als je in je werkelijke vorm bent. Dus lang zal het niet echt duren, hooguit nog één dag. Het piepende geluid word harder en mijn ogen schieten rond. Dan zie ik vanuit de bosjes een pad waar ik langs kan.
Ik houd me even stil en dan, op een onverwacht moment, spring ik tussen de bosjes vandaan in de richting die ik in gedachten had. Ik zie in mijn ooghoek twee schaduwen van mensen en schrik, daardoor stap ik mis en rol ik een aantal meter over de grond. Een korte piep komt uit mijn keel en ik kom overeind. Mijn voorpoot steekt even pijnlijk en ik hap ernaar. Ik houd hem omhoog en probeer weg te rennen, op drie poten nog wel.
"Shiiiit, iemand! Wesley!?" roep ik naar mijn broer, maar veel antwoord krijg ik niet. Dit betekend dus dat hij niet in zijn werkelijke vorm is. Ik grom geïrriteerd en ren zo snel mogelijk door. Ik ga nu maar de helft van mijn snelheid omdat ik met twee manke poten loop, waarvan er een open ligt. Gelukkig zijn het niet allebij mijn linkerpoten maar achter rechts en links voor.

Cooper

Wanneer ik een paar steken in mijn onderrug krijg draai ik me snel op mijn zij. Ik open mijn ogen met een ruk en kijk om me heen. Als laatst rusten mijn ogen op Ayla en ik glimlach even lichtjes. Ik til mijn arm op en leg hem voorzichtig om haar middel heen, dan ga ik tegen haar aanliggen.
"Ayla?" vraag ik zachtjes en kijk naar haar. Ik ben zo blij dat ik haar bij me heb. Dat ze naast me ligt, en aai een keer over haar buik heen, waar mijn hand tegenaan ligt.
"Ben je wakker?" mijn stem klinkt nog zachtjes en ik til mijn hoofd iets op. Het maakt mij niets uit als ze slaapt. Want ik kan dan ook wel even naar haar kijken, naar haar mooie gezichtje. Ik ben blij dat ze voor mij gekozen heeft, en ik voor haar. We kennen elkaar al wel een tijd. Ik weet alleen niet zo heel erg goed wat ik moet doen, want straks doe ik dingen te snel, of doe ik iets niet goed. Dat wil ik niet hebben natuurlijk. Ik laat Ayla alles beslissen wat ik met haar mag doen, en als ik het zelf niet wil zeg ik dat ook eerlijk. Ik ga haar, maar ook mezelf, niet dwingen iets te doen dat we niet willen.

[Werd weer eens tijd dat ik reageerde]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Scarlet

Ik zie hoe hij met zijn neus wiebelt en liet een zucht over mijn lippen rollen. Nooit loopt het normaal af met hem. Hij schraapt uiteindelijk zijn keel een keer en schudt hem uiteindelijk toch de hand, maar meer beleefdheid zit er niet in.
"Je kan in de logeerkamer, als je nergens anders heen kunt," deelt hij ons mee, maar ik gaf Adam een waarschuwende blik dat hij er niet op in moest gaan. Hij kon beter naar huis gaan dan zou hij ons niet horen bekvechten over wie er nu de baas was, want het leek erop uit te draaien. Ondertussen laat Memphis zijn arm om mijn schouder glijden, maar ik deed de moeite niet om hem af te schudden. Het was nu niet het moment om hem bij zijn oren te trekken en te bekvechten, zei ik in gedachten tegen mezelf. Ik weet dat hij voor me wilt zorgen zoals hij normaal doet, maar soms moest hij me kunnen loslaten. Ik was bijna een volwassen vrouw, maar toch kon ik niet kwaad op hem worden. Wanneer hij met zijn vrije hand mijn wang streelt duw ik zachtjes mijn wang tegen zijn gezicht ook al had ik door dat hij het opgedroogde bloed aan mijn neus zag. Straks zou ik het horen.
"Ik hoop dat je honger hebt," zegt hij kalmpjes. "Anders moeten bonnie en ik die schaal lasagne helemaal alleen opeten. En ik denk niet dat we met z'n tweeën opkunnen wat jij normaal alleen naar binnen speelt," plaagt hij.
Hij legt zijn arm die op mijn schouder lag op mijn onderrug en lijd me op een rustig tempo naar buiten. Ik hield Adam in het oog die achter ons aanloopt en met zijn ogen naar me rolt en knipoogt daarna. Ik glimlach liefjes naar hem voor ik me terug tot Memphis richt. Hij is nu belangrijker nu de wolf uit het zicht was verdwenen. Adam was niet in gevaar normaal.
"Als je wil kunnen we straks even bij Cooper langs, dan kan Ayla ook even rusten," stelt Memphis voor.
"Maak je geen zorgen ik heb altijd honger," zeg ik met een grijns. "Daarbij gaat Adam naar zijn thuis toe, dus over hem moet je geen zorgen maken." zei ik terwijl ik in zijn zij hard por. "Ik vind het ook een goed idee om naar Cooper te gaan. Ik begrijp nog steeds niet wat er gebeurt is."
Wanneer ik de rare chauffeur/bediende van Adam zag draaide ik me om naar hem en gaf hem een knuffel als teken van afscheid. Hij drukte een kus op men voorhoofd voordat we elkaar loslieten. Ik bloosde besefte ik en trok de emoties rap onder mijn masker voor Memphis ze kon zien, maar dat was waarschijnlijk al te laat.
"Bel je me of stuur je me nog?" vroeg Adam zachtjes aan mij.
"Natuurlijk, je moet me nog iets betalen omdat je me hebt aangereden," zeg ik plagend terwijl ik hem een stoot geef tegen zijn schouder zachtjes.
Hij lachte en gaf een kaartje met zijn nummer op voordat hij vertrok. Ik keek hem even na voor ik me terug naar Memphis omdraaide. "Well, krijg ik niet tegen mijn voeten omdat ik me niet aan mijn beloftes gehouden heb en een bloedneus heb gekregen?" Zeg ik met een klein glimlachje terwijl mijn arm door de zijne haak en verder wandel.

[ bericht aangepast op 16 juli 2013 - 23:13 ]

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Memphis

"Maak je geen zorgen ik heb altijd honger. Daarbij gaat Adam naar zijn thuis toe, dus over hem moet je geen zorgen maken. Ik vind het ook een goed idee om naar Cooper te gaan. Ik begrijp nog steeds niet wat er gebeurd is."
Ik knik zachtjes en besluit Scar en die mafketel van haar maar wat privacy te geven als ze hem een knuffel geeft. Misschien heeft het feit dat ik dat kleffe gedoe niet eens wil zien er ook wel mee te maken. Ik rol geïrriteerd met mijn ogen als ze nog wat melige zinnetjes uitwisselen en doe mijn best om geen kotsgeluid te maken. Wat een slijmbal, wat ziet ze in die vent?
Als het een tijdje stil is besluit ik me terug om te draaien. Ik doe meteen een stap achteruit als ik bijna tegen Scar opbots.
"Well, krijg ik niet tegen mijn voeten omdat ik me niet aan mijn beloftes gehouden heb en een bloedneus heb gekregen?" zegt ze met een niet al te overtuigende glimlach, terwijl ze een arm door de mijne laat glijden. Ik kan praktisch niet anders dan verder wandelen, maar hoe eerder we thuis zijn hoe beter. Ik denk even na over haar vraag en grinnik even.
"Als ik elke keer dat jij op de vuist gaat een preek zou moeten geven dan had ik al een boek vol preken kunnen schrijven. Daarbij ben je er blijkbaar goed vanaf gekomen, dus laat ik het maar zo," zeg ik met een knipoog. Ik til Scarlet op en leg haar over mijn schouder heen. Vervolgens geef ik haar een zachte tik op haar kont. "Maar je krijgt wel billenkoek," lach ik.
Zonder ook maar enige aanstalten te maken haar weer neer te zetten, wandel ik rustig verder naar de auto. Het feit is dat ik gewoon zo blij ben dat ze terug is, dat ik helemaal geen zin heb om tegen haar te zeuren nu. Daarbij ben ik de Alfa niet, en is het ook mijn taak niet nu.
Eens we bij de auto gekomen zijn neem ik mijn sleutels uit mijn broekzak en open de kofferbak.
"Hou je van ritjes in het donker?" plaag ik haar, terwijl ik doe alsof ik haar in de koffer wil neerleggen. Net voor ze er ook effectief in kan tuimelen, vang ik haar met beide armen weer op. "Of zat je liever of de achterbank?" grinnik ik.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Scarlet

Ik hoor hem grinniken en ik gaf hem een klein duwtje.
"Als ik elke keer dat jij op de vuist gaat een preek zou moeten geven dan had ik al een boek vol preken kunnen schrijven. Daarbij ben je er blijkbaar goed vanaf gekomen, dus laat ik het maar zo," zegt hij met een knipoog. Opeens voel ik de grond niet meer onder mijn voeten doordat ik werd opgepakt door Memphis die me over zijn schouder legde. Ik slaakte een gilletje toen hij een zachte tik op mijn kont gaf. . "Maar je krijgt wel billenkoek," lacht hij en ik lach automatisch mee.
Ik had verwacht dat hij me zou neer zetten naar dit, maar daar vergiste ik me in toen hij rustig verder wandelde. Automatische begon ik zachtjes met mijn vuisten op zijn rug te slaan en te schreeuwen dat hij me moest loslaten, maar natuurlijk heeft dat geen zin. Ik vind het wel grappig om de mensen rond ons te zien kijken naar wat hij aan het doen was terwijl ik als een speenvarken was aan het schreeuwen en op zijn rug aan het kloppen was. Er schoot me iets te binnen dat ik hem nog duidelijk moest maken. Ik was terug gekomen voor hem, maar dat betekent niet dat ik bij de roedel hoor terug. Ik kon het hun ook niet maken nadat ik ruzie had gemaakt met een andere wolf. Hij zal heus nog wel achter me aan komen en daar hadden ze niks mee te maken.
Doordat ik met mijn gedachten ergens anders zat had ik niet door gehad dat we al bij de auto waren.
"Hou je van ritjes in het donker?" hoor ik Memphis zeggen voordat hij me in de koffer liet vallen en ik zijn naam half schreeuwde doordat ik verschoot, maar net voordat ik erin kon vallen vangt hij met beide armen op. "Of zat je liever of de achterbank?" grinnikt hij.
'Ik hou wel van ritjes in het donker als je begrijpt wat ik bedoel,' zeg ik terwijl ik wenkbrauwen naar hem wiebel. 'Ga je me ook soms vastbinden? Dat zou wel kinky zijn, maar ik zit liever nu van voor in de auto als je het niet erg vind? Er zijn een beetje te veel getuigen,' zeg ik lachend terwijl ik over zijn schouder naar de mensen kijk. 'Voor ik het vergeet we moeten Cooper vertellen dat er nog een Omega is die graag wat territorium komt opeisen en nee ik ben niet die Omega. Ik los ook het probleem op, want hij heeft me nogal.. hartelijk verwelkomt als je begrijpt wat ik bedoel, maar even over iets anders levensnoodzakelijk.' zei ik zakelijk voordat ik grijns. 'Ik rammel en ik heb zin om iets leuk te gaan doen, dus waar wacht jij nog op? Zet me neer en stap met dat strak kontje van je in de auto voordat ik je belachelijk maak en jou in de kofferbak smijt.'
Wat was ik blij om terug te zijn en over Memphis de baas te spelen, te plagen en op stang te jagen. Hoe had ik ooit weg willen gaan?

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Memphis

"Ik hou wel van ritjes in het donker als je begrijpt wat ik bedoel. Ga je me ook soms vastbinden? Dat zou wel kinky zijn, maar ik zit liever nu van voor in de auto als je het niet erg vind? Er zijn een beetje te veel getuigen." Ik kijk haar even aan en schiet in de lach. Dat was misschien een beetje meer dan ik over Scar wilde weten, maar veel valt er niet echt aan te doen. Ik rol een keer met mijn ogen en til Scar uit de kofferbak, waarna ik haar nog even in mijn armen hou. Ik ben gewoon zo blij dat ze terug is. Scarlet heeft dan wel een sterke wil, maar als ik haar hulp nodig heb, dan is ze er gewoon voor me.
"'Voor ik het vergeet we moeten Cooper vertellen dat er nog een Omega is die graag wat territorium komt opeisen en nee ik ben niet die Omega. Ik los ook het probleem op, want hij heeft me nogal.. hartelijk verwelkomt als je begrijpt wat ik bedoel, maar even over iets anders levensnoodzakelijk. Ik rammel en ik heb zin om iets leuk te gaan doen, dus waar wacht jij nog op? Zet me neer en stap met dat strak kontje van je in de auto voordat ik je belachelijk maak en jou in de kofferbak smijt."
Ik negeer haar laatste opmerking even, maar zet haar wel neer, om haar vervolgens bij de kin te grijpen. Ik breng haar gezicht dichter bij het mijn en ruik aan haar wang en neus. Ik kan niet echt een vreemde geur oppikken en kijk Scarlet verbaasd aan. Ik weet dat mijn reukzin erbarmelijk is, maar ik zou toch een vage vreemde geur moeten kunnen onderscheiden.
"Waar heeft hij je mee geslagen?" vraag ik, als het muntje valt dat zijn vuist haar gezicht niet kan geraakt hebben.
Ik klem mijn kaken op elkaar bij de gedachte dat een Omega Scarlet bedreigd heeft. Het volgende dat door mijn gedachten schiet is dat Cooper op dit moment al genoeg aan zijn hoofd heeft en eerst beter moet worden, het leiderschap onder de knie moet krijgen voor hij de jacht op een Omega opent. Daarbij zou Ayla achter hem aanhollen om hem te beschermen en waarschijnlijk té gefocust op hem zijn, en hij op haar. Nee.
"Cooper hoeft dit niet te weten," deel ik Scarlet mee. "Ik kan wel een slachtoffer gebruiken om één en ander op af te reageren," voeg ik er nog aan toe. Ik druk een kusje op Scar's wang, om te laten weten dat ik haar niet aan het bedreigen ben, maar dat ik het wel meen. Cooper komt hiervan niets te weten. Daar zorg ik voor.
"En heel leuk liefje, maar wat voor een taaie je ook bent, mij krijg je niet die kofferbak in," voeg er met een meer opgewekte noot aan toe. Ik weet dat Scarlet sterk is, maar dit zou ik haar toch graag zien proberen. Met een knipoog sluit ik de kofferbak en ontgrendel de wagen, zodat we in kunnen stappen. Ik wacht tot ook Scar haar gordel om heeft en rijd terug naar huis. Ik weet dat ook Bonnie blij zal zijn haar te zien, sinds Dakota- weg is, is Scarlet voor haar het dichtste dat bij een kleindochter komt.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

[ Daar is ik ook weer ^^ Ik ga vanmiddag een poging doen om in iedergeval alvast een post voor Ayla te maken! Voor Aowynn weet ik het even niet:$ ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Scarlet

Wanneer hij me op de grond zet en me opeens bij mijn kin grijpt moest ik een grom onderdrukken. Het was niet dat het pijn deed, maar ik had het niet verwacht gehad en hierdoor probeerde ik de drang om mijn kin los te rukken te negeren. Hij brengt mijn gezicht dichter bij het zijne en ik liet hem met tegen zin aan mijn wang en neus ruiken. Niet dat hij iets ging ruiken behalve misschien stof en mijn bloed. Wanneer ik hem verbaasd naar me zie kijken wist ik dat hij niks had geroken. Ik glimlach liefjes naar hem omdat ik wist dat onze Grimm niet echt een goed ruik zintuig had.
"Waar heeft hij je mee geslagen?" vraagt hij en ik zie hoe hij zijn kaken op elkaar klemt.
"Met een koffer toen ik niet aan het opletten was. Mijn concentratie vermogen is nu eenmaal niet optimaal als ik een mens ben.' zei ik rustig alsof het allemaal niet uitmaakte. Tegen om ver gereden te worden was dit niks. Ik had nog steeds pijn op de plek waar ik geraakt was door de auto van Adam.
"Cooper hoeft dit niet te weten. Ik kan wel een slachtoffer gebruiken om één en ander op af te reageren," zegt Memphis en mijn nekharen gingen omhoog staan terwijl ik knikte. Bedreigde hij me nu? Ik kalmeerde toen hij een kus op mijn wang drukte om me duidelijk te maken dat hij het niet deed, maar hij er wel serieus over was.
Ik was er wel over eens dat hij het niet hoefde te weten ondanks hij de Alfa was van de roedel in deze stad. Het was voor Memphis een ideale uitlaatklep en ik zou er bij staan voor als het misliep dan waren we nog steeds met twee. Niet dat ik het fijn vind om toe te kijken, maar ik voelde me nog steeds niet goed van het feit dat ik Memphis eerder had geslagen en niet te vergeten Ro.
"En heel leuk liefje, maar wat voor een taaie je ook bent, mij krijg je niet die kofferbak in," voegt Memphis er met een opgewekte noot aan toe waardoor ik uit gedachten werd gehaald. Ik snuif omdat het weer zo'n typische reactie is voor hem.Ik wist ook goed genoeg dat ik niet zo sterk was als Memphis. Met een knipoog sluit hij de kofferbak en ontgrendel de wagen. Ik bleef even buiten staan me ervan verzekeren dat we niet gevolgd werden door iemand en kruip uiteindelijk toch voorin in de auto en doe met tegenzin mijn gordel aan. Ik was zenuwachtig om Bonnie te zien aangezien ik niet echt fatsoenlijk afscheid van haar had genomen. Straks wou ze me niet meer zien en dat idee vond ik verschrikkelijk. Ze was voor mij het dichtste bij echte familie.
"Ik doe je het plezier niet om het voor te doen. Op kracht win ik niet van je, maar op tactiek misschien wel. Je moet je kopje gebruiken als je wilt kunnen vechten." zeg ik uiteindelijk lachend terwijl ik een tik tegen zijn hoofd gaf zodat het niet zou opvallen dat ik zenuwachtig was. "Hoe gaat het trouwens met Bonnie? Was ze boos?' vraag ik uiteindelijk toch maar. Ik kon beter voorbereid zijn op wat ik zou aantreffen. Straks zou ik het ook nog wel hebben over het geld dat ik had gestort en dat hij daarmee zijn ouderlijk huis mee moest renoveren.

[ bericht aangepast op 31 aug 2013 - 12:53 ]

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Ayla

Ergens diep in de verte hoor iemand zacht mijn naam zeggen, voel lichtjes iets over mijn buik heen gaan wat er vervolgens blijft rusten. Mijn hoofd gonst en ik doe mijn best langzaam wakker te worden en de nare beelden die mijn dromen hadden veroorzaakt achter te laten.
“Ben je wakker?” klinkt het zacht en vlak bij me, een stem die mijn humeur doet opkrikken. Een flauwe glimlach verschijnt op mijn gezicht waarop ik langzaam mijn ogen open om omhoog te kijken. Cooper. Hij was er nog steeds en ik lag in zijn ziekenhuis bed, dicht tegen hem aan.
“Nu wel,” breng ik met een zachte schorre stem uit en onderdruk een diepe gaap. De neiging mezelf eens flink uit te rekken onderdruk ik, ik wilde Coop niet onbewust pijn doen. In plaats daarvan krul ik me nog iets dichter tegen hem aan, sluit mijn ogen en luister naar zijn ademhaling.
“Hoe voel je je?” vraag ik met vervolgens en laat mijn vingers zachtjes over zijn arm heen glijden, richting zijn borstkas,, naar zijn buik en weer terug.

[Het is een erg kort stukje (en een erg late reactie ), maar moet weer even inkomen :'D Met Aowynn wacht ik even op een post van Memphis. (: ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

      Aurora Elizabeth Morningrose

      "Je gaat weg? Na alles wat ik voor je heb gedaan, ga je weg?"
      "Je zal niet ver komen. Niemand is zo zwak als een vuil persoon als jij."
      "Toe, Aurora – lieveling. Ga alsjeblieft niet weg. Je maakt me een beter persoon."
      "Weet je wat. Je gaat maar, vuil wijf dat je bent – niemand zal jou ook nog moeten daar."

      Zuchtend sleur ik mijn grote koffer van de bagageband op het vliegveld – alhoewel ik het grootste gedeelte van mijn bezittingen achter heb gelaten in Griekenland, verbaas ik mezelf over het feit dat mijn koffer zo gemakkelijk door de lucht zwiep. Ondanks alles wat me in Griekenland is gebeurd, heeft het dagelijks trainen – oftewel, afbeulen – er overduidelijk voor gezorgd dat mijn spierkracht is gegroeid, niet alleen in mijn armen. Hiervoor zou ik met geen mogelijkheid mijn eigen koffer kunnen dragen, wat nu meer lijkt op een fluitje van een cent.
Gedurende mijn tocht naar de aankomsthal van het vliegveld flitsen nogmaals de woorden van Ares door mijn gedachten – als scherpe messteken, die me eraan herinnerden waarvan ik was weggelopen – waarvan ik was gevlucht. Geen persoon in de gehele wereld zou het voor elkaar krijgen om me terug te slepen naar Griekenland, terug naar dat monster.
      "Taxi. Taxi – Godverdomme, TAXI."
Uiteindelijk stopt er een man met een gigantische snor voor mijn voeten, terwijl hij afkeurend zijn hoofd schud door de taal die ik zojuist had uitgesproken. Alhoewel ik de afgelopen tijd een stuk sterker was geworden, was mijn uiterlijk geen spat veranderd – ik was nog steeds het kleine, fragiele meisje dat eruit zag alsof ze ieder moment in elkaar zou kunnen storten.
De werkelijkheid was niet minder waar – op dit moment voelde ik me anders dan ooit te voren. Mijn tijd in Griekenland had ervoor gezorg dat ik me hard voelde – van binnen. Mijn vertrouwen in andere personen was compleet uit me weggevloeid, gezamenlijk met de fonkeling die normaal gesproken in mijn ogen lag. Alles was uit me verdwenen gedurende de trainingen en gevechten van Ares. Vrijwel ieder moment keek ik schichtig over mijn schouder, wetend dat er op een moment iemand achter me zou staan die me opnieuw zou aanvallen.

      "Mevrouw, uw koffer?"
Woedend draai ik mijn gezicht richting de arme man – wie direct trillend zijn excuses aan bood en zijn blik afwend. Mijn ogen stonden kil en koud – maar wat hem hoogstwaarschijnlijk angst aan joeg was het grote, dunne litteken dat langs mijn wenkbrauw over mijn wang naar mijn hals liep. Alhoewel het hoogstwaarschijnlijk zou wegtrekken, zou dat nog een tijd duren – en leek het alsof mijn gezicht was open gehaald door een groot mes ; wat in werkelijkheid een van Ares' klauwen was geweest.
      Plotseling knipper ik verbaasd met mijn ogen wanneer ik mijn blik op de autostroom richt die op dat moment wegrijdt van het vliegveld – ik zou zweren dat ik Memphis' auto door de file zag rijden, maar opnieuw zorgt een zacht gekuch van de taxi chauffeur er voor dat mijn concentratie wordt verbroken. Woedend op mezelf dat ik mezelf zo laat afleiden sjor ik mijn eigen koffer omhoog en laat hem met een knal in de kofferbak belanden.
"Ik wil eerst nog een koffie halen, wacht maar even,' brom ik zachtjes – terwijl ik voor een laatste keer mijn blik op de autostroom richt.

[ bericht aangepast op 8 sep 2013 - 22:09 ]

---

•

[@Infano ik laat na Memphis zijn post Scarlet wel op Aurora haar mail antwoorden, als Scar bij Memphis zijn thuis is. Dan heb je ook iets te doen.(:]

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

| Thanks. Ik kon Aurora niet uit m'n hoofd zetten, dus ik dacht ; waarom ook niet. |

---

•

[Huh? Die mail was toch naar Memphis?]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

| Ja, you're totally right! |

---

•

[Ik was heus wel van plan het erin te verwerken hoor]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.