[RPG] ~Paranormal Academy. - Speeltopic. - Speeltopics

Paranormal Academy, een doodnormaal schoolgebouw maar de binnenkant zit vol met kinderen die hun paranormale gave's willen ontwikkelen, de ene kan in de toekomst kijken en de ander kan geesten zien. Er zitten niet veel kinderen op deze school want niet iedereen is paranormaal begaafd. Ook krijg je hier geen gewone lessen zoals wiskunde of Nederlands, je krijgt hier les over het omgaan met kineses en hoe je kwade geesten het best kunt verjagen.

Paranormale kinderen.
MAXIMAAL 15.

~Ralph Cramer || Hydrokinese || Paranormaal
~June Lacey Smith || Krachtuitschakeling. || Lilangel
~Dane Evan Richmond || Telekinese || Lilangel
~Aline Roslyn Evanlyn Rhine. || Umbrakinese || hateandlove
~Juliano Cisneros || Superieure ogen & oren. || Paranormaal
~Lyra Symphonique Jestera || Pijnigen met een blik || kwijt
~Alex Remy Deamons || Electrokinese || Ninuturu
~Aryna Yannah Zenith || Voorspellende dromen || Krielkip
~Yurian Lucardo Deamons || Helende krachten || Kellybelly
~Emily Johnsonn || Geesten verschijningen || Skoupa
~Jeannette Dubois || Kirin

Invullijstje.

Naam:
Leeftijd: (Docenten boven de 30, leerlingen 13 t/m. 18)
Gave:
Docent/leerling:
Uiterlijk (FOTO SVP) :
Innerlijk:
Vak ( Alleen voor docenten) :
Extra:

Regels.

~Schelden mag maar niet te erg ivm te jonge kinderen..?
~Er zijn NPC's die iedereen kan besturen. ( =Non-player characters)
~Nieuwe topics mogen alleen door lilangel of paranormaal
~Je mag alleen jezelf en NPC's besturen, andere alleen met toestemming van diegene.
~OOC ( = Out of character ) reacties tussen haakjes of in het overlegtopic.
~Have fun

NPC's.

~Schoolhoofd V. Cramer.
~Docente Amber Berreta || Docente Kineses.
~Docent Johan de Jong || Docent Zintuigen.
~Docent Gino Greco || Docent Kookkunsten & blikkunsten.
~Docente Lisa Janssen. || Docente geesten verschijningen.

Waar begint het?

Iedereen pakt zijn koffers uit en Ralph heet ze welkom, Schoolhoofd van Cramer word waarschijnlijk het meeste door mij gespeeld maar goed, Ik leid iedereen rond en je kunt overleggen in het praattopic over met wie je je kamer wilt delen en relaties etc. OOC doen we met haakjes.

http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=149566
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=149396

[ bericht aangepast op 6 april 2013 - 10:33 ]

---

Giovanni

Schoolhoofd V. Cramer.

Ralph, de jongeren staan aan de deur, open jij de deur even en leid jij ze rond? Vroeg ik rustig aan hem. Hij wou een beetje tegen stribbelen maar ik keek hem al streng aan en hij gaf de moed op. Hij liep mijn kamertje uit en ik ging verder met het gesprek tussen de docenten. Meneer Greco? jij gaat zorgen voor de vakken Kookkunsten & blikkunsten. Johan, jij de zintuigen, Amber Docente Kineses en de laatste, Lisa is docent van Geesten verschijningen. Jullie gaan samen naar één lokaal en gaan jezelf voorstellen als de jongeren binnen zijn. Laat ze hun gave uitleggen en jullie krijgen een mentor-leerling waarvan de gave bij de vakken passen. Succes! Hopelijk word dit jaar wel een succes...

---

Giovanni

[Mijn toppics]

---

When you're broken and you're shatterd love will save you from disaster.

Jeannette Dubois

Vrolijk liep ik de hal in. Alles was zo mooi en chique! Deze school zou vast en zeker geweldig worden. Nieuwsgierig keek ik de kring rond. Iedereen was anders. Sommigen heel gewoon, anderen best apart, maar ze zouden allemaal vast wel aardig zijn. Dat wist ik zeker.
Met mijn beste glimlach liep ik op iemand af. "Hoi, ik ben Jeannette. Hoe heet jij?" Verwachtingsvol keek ik degene voor me aan. Wat zouden de anderen voor gave hebben? Hadden ze eigenlijk wel allemaal een gave? Ik zou toch niet de enige zijn? Onder het praten schoten de vragen door mijn hoofd. Ach, ik zou er snel genoeg achter komen.


[ik moet nog even zoeken naar hoelang ik de stukjes maak. dit is eerlijk gezegd mijn eerste RPG op Q. dus ik kijk wel even bij jullie af :p]

[ bericht aangepast op 4 april 2013 - 19:41 ]

---

'Cause there are wonders in life nobody could possibly understand

Ralph Cramer.

Ik zuchtte en probeerde tegen te stribbelen maar dat lukte weer eens niet. Ik liep naar de grote donker eiken-houten deur en zuchtte. Na een paar keer diep zuchten opende ik de deur zenuwachtig. Ik keek eens even rond en schreeuwde een woordje: Paranormaal? De meeste knikte en een paar minuten nadat ik iedereen een hand had gegeven en me had voorgesteld sloot ik de deuren en heb ik iedereen naar een lokaal geleid waar 4 docenten zaten. Een meisje liep naar me toe en zei hoe ze heet en meteen daarna vroeg ze hoe ik heette. Ralph, Ralph Cramer, zoon van de directeur. Zei ik verlegen want ik wil niet bekend staan als ''Vaderskindje'' over die gedachte wil ik niet eens nadenken. Al vluchtig zei ik, wat is jouw gave? Ik ben gespecialiseerd in Hydrokinese.

---

Giovanni

June Lacey Smith

Zuchtend kijk ik om me heen, dit zou mijn nieuwe thuis worden en deze 'mensen' zouden mijn nieuwe 'familie' worden. Een somber gevoel nam bezit van me. Het was vandaag precies 2 week geleden dat ik mijn familie voor het laatst heb gezien. Voor me loopt een ontzettend vrolijk meisje die ik net hoorde zeggen dat haar naam Jeanette is ze lijkt me wel oke. Met mijn tas op mijn rug loop ik achter de rest aan naar het lokaal.

---

When you're broken and you're shatterd love will save you from disaster.

[http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=149566 het overleg topic als iedereen daar ook even heen gaat(A)]

---

When you're broken and you're shatterd love will save you from disaster.

Aryna Yannah Zenith

De bus stopte, een meisje stapte uit. Haar haren in een vlecht over haar schouder, een lichtblauwe spijkerbroek, zwarte platte schoentjes en een eenvoudige bruine jas. Ze liep een beetje scheef, want in haar ene hand had ze een grote hutkoffer die overduidelijk te zwaar was om te tillen. Wankelend klauterde ze het trapje op, kwakte de koffer bovenaan de trap en nam uiteindelijk plaats op de bovenste trede en leunde met haar rug tegen het zware geval. Ze zat wel lekker zo. Aryna wiebelde haar voeten heen en weer en bekeek de kinderen die arriveerden voor de school. Wie was wie? Waar kwamen ze vandaan? Éen voor één druppelden de leerlingen naar binnen. Misschien moest zij dat ook maar doen. Ah nee, die rotkoffer. Met een zucht hees ze de koffer overeind en waggelde als een pinguin achter de rest aan. Het was een komisch gezicht: Een klein meisje met een reusachtige koffer.

Zodra ze aankwam in de hal, kwakte ze haar koffer daar maar neer, want ermee blijven sjouwen was volgens Aryna niet zo'n goede optie. Er stond toch haar naam op, dus ze konden heus wel zien van wie het gevaarte was, en zo niet, dan hadden ze lekker pech. Bij dat idee kreeg Aryna een lichte grijns op haar snoet en tevreden wandelde ze weer verder, een lokaal in. Ze keek eventjes rond, glimlachte naar niemand in het bijzonder, en bestudeerde de andere leerlingen in het lokaal. Een daarvan bleef ze doordringend aanstaren. Wat was dat voor persoon? Er verscheen een lichte frons op haar gezicht, en ze keek even weg. Vervolgens staarde ze de ander weer aan. Huh?

[Kies zelf maar wie het is ^^]

[ bericht aangepast op 5 april 2013 - 23:38 ]

Lyra Symphomique Jestera
"Dankuwel," mompel ik beleefd tegen de chauffeur die me afzet op mijn halte. Ik weet dat het een ongebruikelijke gewoonte is, maar ik ben beleefd aangelegd, en de chauffeur toeterd me eenmaal na. Ik glimlach vaagjes, en begin te lopen. De afgelegen bushalte zorgt ervoor dat ik nog tien minuten moet lopen. Niet dat ik het erg vind, want ik moet immers alleen maar een weiland over en een stuk door het bos. Sommige mensen zouden hier bang voor zijn. Het is afgelegen, en met struikrovers zou niemand je horen gillen. Ik ben niet zo, ik ben niet bang aangelegd. Trouwens, nog voor ze een messteek zouden kunnen uitbrengen zou ik ze op de grond kunnen laten krijsen van pijn. Mijn gave is een van de vele dingen die ik van mezelf haat, erger dan die vele dingen, maar soms kan hij handig zijn. Neit dat ik het altijd leuk vind om hem te gebruiken, in tegendeel, maar het geeft wel een misplaatst gevoel van veiligheid. De tocht is veel te snel voorbij, en ik slinger mijn veel te grote rugzak opnieuw over mijn schouder. Ik kan de eerste toren over de boomtoppen al zien en langzaamaan hoor ik het geluid van de voorbijrazende auto's al naderen. Een simpele zucht verlaat mijn lippen, maar vergis je niet! Ik haat school niet, het is immers minr erg dan thuis, alleen ik vraag me af of ik wederom een schooljaar in mijn eentje zal moeten spenderen. Grote meid, klein hartje, denk ik in mezelf, al twijfel ik nog wel een beetje. De bossen houden abrupt op, en ik sta op de rand van een weg. Ik steek hem over, en loop de laatste kilometer af, de school op. Een gevoel van spanning, maar leuke nervositeit vult mijn lichaam. In zekere zin is dit mijn thuis. Met een stevige pas neem ik mijn rugtas opnieuw over mijn schouder. Oh, en ja, alleen een rugtas voldoet om mijn spullen erin gepropt te krijgen. Het is wel een grote rugtas, overigens. Paarse legerprint siert hem. Ik duw de grote deuren opzij, en kijk met een serene blik naar binnen. Blij, trouwens, dat ik niet meer de nieuwelinge ben, en ik stap de school binnen. "Hello, nieuw schooljaar." Mompel ik voldaan.

---

Tijd voor koffie.

Jeannette Dubois

De jongen voor me gaf antwoord op mijn vraag. "Ralph, Ralph Cramer, zoon van de directeur," zei hij. Het klonk onzeker, verlegen misschien. Ach het zal wel, dacht ik bij mezelf. Ik was natuurlijk een nieuwe voor hem en lang niet iedereen stapte zomaar op iemand af om zich voor te stellen. "Aangenaam," zei ik terug. Maar nog voordat ik volledig was uitgepraat ging de jongen -wie Ralph heette, zo wist ik nu- al weer verder. "Wat is jouw gave? Ik ben gespecialiseerd in Hydrokinese." Hydrokinese. Hoe cool was dat!? Ik was nog nooit iemand tegen gekomen die hydrokinese kon, of eigenlijk waren dit de eerste mensen die ik tegen kwam die überhaupt een gave hadden. Ineens schoot me de vraag van Ralph weer te binnen. "Cryptokinese. Of zoals anderen het soms liever noemen hallucinakinese. Ik weet niet of je het kent? Het komt erop neer dat ik iemands gedachten kan manipuleren, maar ik kan ook in iemand hoofd 'spreken' " terwijl ik het woord spreken zei, maakte ik aanhalingstekens in de lucht met mijn vingers. Zou de jongen het zo begrijpen? Vast wel, hij was vast niet achterlijk! "Zoals dit," zei ik toen toch maar in zijn hoofd. "Op deze manier kan ik iets zeggen in je hoofd en omdat de meesten daarvan schrikken, kan je ze vrij makkelijk tot iets overhalen. Sorry als ik je liet schrikken." Ik lachte naar hem en hoopte dat hij het niet vervelend vond.
"Ben jij eigenlijk ook een student hier?" Vroeg ik hem. Als hij de zoon van de directeur was, zou het toch best logisch zijn dat hij hier ook op school zat, omdat hij ook een gave had. Want daar was ik nu al wel achter gekomen. Deze school was echt enkel en alleen voor begaafden.

---

'Cause there are wonders in life nobody could possibly understand

Ik stapte uit de bus en zwaaide nog even naar de buschauffeur. Ik draaide me om en zag mijn nieuwe school. Jippie een nieuwe school, hopelijk met aardige mensen. In tegenstelling tot mijn vorige school. Ik liep het trapje op, met mijn koffer achter me aan zeulend en opende de deur. Er liepen allemaal mensen rond. Sommigen jong, anderen al wat ouder. Eigenlijk waren ze allemaal erg normaal. Terwijl iedereen toch echt speciale gave's had. Ik liep naar een lokaal met mijn koffer achter me aan. Toen ik bijna bij de deur van het lokaal was botste ik tegen iemand aan. 'Sorry, het spijt me.' mompelde ik. Terwijl ik mijn koffer pakte die op de grond was gevallen. Toen ik opkeek, zag ik een meisje die mij raar aankeek.

(maakt mij niet uit wie, verzinnen jullie maar )

[ bericht aangepast op 6 april 2013 - 10:46 ]

---

Zien zonder gezien te worden.

[Mijn topics, mag ik nog meedoen? Rol is in rollenlijst]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Dane Evan Richmond

Te laat zoals altijd stap ik uit de bus. De vorige bus had ik gemist doordat ik me had verslapen zoals gewoonlijk. Snel loop ik door naar de school, mijn tijdelijk thuis. Ergens hoop ik dat ik niet veel te laat ben zodat ik nog ergens stiekem kan aansluiten. De eerste dag direct te laat komen zou waarschijnlijk niet zo'n goede indruk maken. Eenmaal bij de school aangekomen blijf ik even staan om het gebouw te bekijken. Het gebouw zag er wel leuk uit, niet super modern maar gelukkig ook niet oud. Ik verwissel mijn sporttas van arm en vervolg mijn weg naar binnen. Ik kijk om me heen en neem het gebouw van de binnenkant in me op. Het zag er niet verkeerd uit, niet zo als thuis maar ik zou het wel overleven. Aan het eind van de gang zie ik nog net iemand verdwijnen achter een deur. Ik vermoed dat dat het lokaal moet zijn waar we vandaag beginnen. Ik trek een sprintje en loop snel het lokaal binnen. Ik had gelijk geloof ik, hier moest ik zijn.

---

When you're broken and you're shatterd love will save you from disaster.

[Mijn topics, had speeltopic niet gezien c: ]

---

"Stay Strong"

(mijn reactie komt later vandaag wel ergens)

[ bericht aangepast op 6 april 2013 - 12:06 ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

KellyBelly schreef:
(mijn reactie komt later vandaag wel ergens)

---

"Find peace in who and what you are." — Saphira