Mystic Falls {RPG} {01} - Speeltopics

Mystic Falls… hier krioelde het van de bovennatuurlijke wezens. Je moest goed uitkijken of je werd in een keer leeggezogen door een vampier. Maar nu lijkt het alsof de rust in Mystic Falls eindelijk is terug gekeerd. De Founding Family’s hebben alle vampiers, weerwolven en hybrids uitgeroeid. Tenminste… dat denken ze. Het is vijf jaar na de “Grote Slag” waar vele bovennatuurlijke wezens om het leven kwamen. De stad is weer teruggegaan naar zijn normale doen van zaken en op de counsel van founding family’s na weet niemand over deze gevaarlijke wezens. Maar dan begint het weer, de eerste “dieren” aanval is gebeurt… hoe lang gaat het deze keer duren voordat bovennatuurlijke wezens de stad beheersen?

Vampiers

~ Brady Emanuel Salvatore ~ Lizor
~ Jeanine Catharina Aberdeen ~ Obliviate777
~ Lillith Victoria Katherina Stark ~ ShatterMe
~ Daniël Dreven Collins ~ WillNotLearn
~ Brian Heith Salvatore ~ Mitovi
~ Rosalie -Rose- Anna Winter ~ Roww
~

Weerwolven

~ Ricardo Adams ~ Harington
~ Kyan Jeremy Yassin Yasildir ~ Lynn1D
~ Niamh Arya Adams{toekomstig weerwolf} ~ Harington
~ Lucas Booth ~ LostMagic
~

Mensen

Jongens
~ Gale Torn ~ VladiFerr
~ Alexander Night ~ WillNotLearn
~ Tobias Fell ~ TicTac
~
Meisjes
~ Alexis Ariana Elise Forbs ~ Lizor
~ Avalon Lockwood ~ Jaimes
~ Destiney L Jones ~ Roww
~
Dubbelganger
~ Emma Abigail Gilbert ~ Host

Hybrids

~ GLily Anna Dern ~ Rybak
~ JJ Roxana Ross ~ MBAV4ever
~ Ethan James ~ TicTac
~ Teamin J. Sangue ~ Roww

Heksen

~ Angela “Angel” Lana Eastwood ~ Mitovi
~ Cayden Adrian Jared Ziegler ~ Vegangirl
~ Lauren Gaia Daphne Middleton ~ amy66
Original heks {moeder van familie Mikaelson} {zij heeft de originals {eerste vampiers} gemaakt}
~ Rosemary Noorah Mikaelson ~ Macabre

Originals

~ Maia Laurene Mikaelson ~ Macabre
~ Eleonora Gracelynn Mikaelson ~ Faction
~ Isabel Elizabeth Mary Mikaelson ~ Host
~ Ashton Dyon Mikaelson ~ MBAV4ever
Hybrid original {De sterkste van alle}
~ Lucy Willow Mikaelson ~ VladiFerr

Regels
~ Ik verwacht posts van minimaal 8 regels.
~ 16+ is toegestaan.
~ Sluit niemand buiten.
~ Voor deze RPG wordt {nog} een praattopic geopend.
~ OCC tussen haakjes
~ Houdt ruzies buiten de RPG.
~ Nieuwe topics worden alleen geopend door Lizor.
~ Max. 2 rollen per persoon {behalve als er rollen over zijn}
~ Als je iets niet snapt kan je altijd vragen stellen.
~ Naamsverandering doorgeven please.

TOPIC'S

Hoe beginnen we?
Het is Maandag 08 September 2012. Het is een gewone dag voor de meeste inwoners van Mystic Falls. Behalve voor de familie van Elise Fell. Die dag ervoor is zij omgekomen bij een "dieren aanval". De Counsel is druk bezig met uitvinden wie de dader is van deze gruwelijke moord. Hoe reageer jij hierop als inwoner van Mystic Falls? Of weet je het niet eens? Misschien komt het gewoon over als een naar ongeluk en ga je gewoon verder met je dagelijkse doen van zaken. De meeste van jullie zullen gewoon hun dag beginnen op Mystic Falls High School, als gewone student, leraar, cheerleader of rugbyspeler. Je mag best af en toe een keer spijbelen, maar probeer het wel een beetje realistisch te houden en niet hele weken afwezig te zijn. Het is over vier dagen volle maan en het rooster van de studenten mag je gewoon zelf bedenken, dat is niet zo heel erg belangrijk. Probeer iedereen erbij te betrekken, dat is het leukst en hou de beginpost in de gaten voor nieuwe info! Veel plezier xx

[ bericht aangepast op 3 mei 2013 - 11:01 ]

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Emma Abigail Gilbert
De man voor me keek me aan, een geschokte uitdrukking speelde op zijn gezicht. Ietwat verbaast staarde ik hem aan, had ik iets fouts gezegd? Of gedaan? Ik wilde mijn mond opendoen om het hem te vragen, maar hij was me voor.
"Ethan. Ethan James." Beantwoordde hij mijn vraag, de woorden rolden zachtjes over zijn lippen, als een fluistering in de wind. Hij ontspande zijn spieren weer. Ik vroeg me af waarom de jongen die net nog zo zelfverzekerd had geklonken plots zo geschokt keek, bijna alsof ik een spook was. Onzeker wierp ik vlug een blik over mijn schouder, sinds ik van mythes af wist was ik bang dat er uit het niets een vampier achter me zou staan, of een weerwolf. Dan zou ik zeker begrijpen waarom hij zo geschokt keek. Maar er stond niemand achter ons, we waren alleen.
"Ik ben Emma. Emma Gilbert," glimlachte ik vriendelijk, voorzichtig een stap opzij zettend. Omdat Ethan recht achter me had gestaan was er niet echt veel afstand tussen onze lichamen geweest toen ik opgestaan was, waardoor het me wat beter leek om een stapje opzij te zetten. Ik kende hem nauwelijks. "Gaat het wel?" onderzoekend gleden mijn ogen over zijn gezicht. Hij sloot zijn ogen even, waardoor zijn mooie groene pupillen voor enkele secondes niet zichtbaar waren. Hij opende zijn ogen opnieuw, nog steeds met dezelfde uitdrukking. Misschien keek hij nu zelfs wel teleurgesteld.

[ bericht aangepast op 24 april 2013 - 17:17 ]

---

To love is to destroy.

Brian Heith Salvatore ~ Vampier

Ze pakt de konijn vast en geeft me een knuffel. Meteen verstijf ik, maar dan sla ik mijn armen ook om haar heen.
Voordat ze me loslaat geeft ze me weer een kus op mijn wang.
"Dank je," zegt ze met een gemeende glimlach. "Het maakt me niet echt uit waarin. Kies jij nu maar eens een attractie."
Ik glimlach en knik.
Ze pakt haar zilveren flesje uit haar tas en neemt er een grote slok van, dan steekt ze hem uit naar mij.
Ik grijns en pak het flesje aan, dan neem ik ook een slok en geef hem weer terug.
"Bedankt," zeg ik. Dan kijk ik om me heen om te bepalen waar we ingaan. Als ik iets in het oog krijg, glimlach ik breed.
"Kom, we gaan daar in." Ik wijs naar een attractie die meer dan honderd meter draaiend de lucht in gaat, en die een tijdje in de lucht blijft hangen voordat hij naar beneden komt.

Angela "Angel" Lana Eastwood ~ Heks

Als ik de wasruimte binnenkom loop ik meteen naar een kraantje toe en doe hem aan.
Snel laat ik het water in mijn handen lopen en gooi het in mijn gezicht. Dan kijk ik een beetje beverig in de spiegel. Mijn gezicht is wit geworden, en mijn ogen zijn een beetje rood omrand.
Ik zucht en gooi weer wat water in mijn gezicht. Dan droog ik mijn gezicht af en haal diep adem. Ik leun een beetje tegen de wastafel aan en leg mijn hoofd in mijn handen.
Waarom is hij hier? Hij heeft me niks dan slechts aangedaan. Ik rol mijn mouwen omhoog en kijk naar mijn armen. Een paar littekens zijn rood, die zijn nog niet zo lang geleden veroorzaakt.
Ik bal mijn handen tot vuisten en haal dan weer diep adem. Dan rol ik mijn mouwen weer naar beneden. Snel kijk ik nog in de spiegel voordat ik de toiletruimte uitloop.
Ik zet mijn pokerface weer op en glimlach. Op het moment dat ik weer bij Lucas ga zitten komt de ober met de drankjes.
'Sorry dat ik even weg ging,' ik denk even na en zeg dan:
'O ja, je was aan het vertellen hoe een cocktail, of hoe je het dan ook noemt, smaakt.' Ik kijk hem afwachtend aan.

---

Fantasy is in you.

Cayden Adrian Jared Ziegler || Heks

Ik besloot maar naar buiten te gaan. Ik was inspiratieloos, en om dan gestresst voor mijn instrumenten en muziekpapier te gaan zitten zou nou niet bepaald helpen. Een overdosis aan middelen waardoor ik niet meer gestresst zou zijn zou ook niet helpen. Ik had genoeg vrienden die zo geëindigd waren. Mijn leren jas viel nog net een halve centimeter over mijn riem van mijn broek heen. De wind speelde met mijn zwarte krullen. Mijn handen had ik in mijn jaszakken gestopt. Ik voelde het pakje sigaretten in de ene en de aansteker in de andere jaszak zitten. Ik zuchtte. Niet echt een ideale heks, maar enfin. Ik kon tenminste wat dingen doen. Er waren zat genoeg, misschien niet hier, maar wel ergens anders, die het niet onder controle hadden. Niet dat ik het honderd procent onder controle had. Ik voelde het als er mensen geen mensen waren. Dan was er een soort energie om hen heen. Ik zei het nooit, maar ik wist het. Verveeld ging ik op een random muurtje zitten. Waar ik was, geen idee. Ik had niet zo erg opgelet. Ik keek om me heen. Ik zag grafstenen. Geweldig uitgekozen, Cayden. Echt super. Ik zag twee personen staan, een meisje en een jongen. Rondom die jongen voelde ik die energie. Ik grijnsde en stak een sigaret op. Pas maar op, meisje. Pas maar op.

[ bericht aangepast op 24 april 2013 - 18:18 ]

---

I will keep watch.

Tobias Fell

Het duurde even voor Lucy haar ogen opende en het kreetje zorgde ervoor dat ik even een stap achteruit zette aangezien ik echt niet hard verwacht dat ze ineens zou gillen. Door de blosjes die op haar wangen verschenen, krulden mijn mondhoeken even om in een glimlach, maar deze droop al snel terug van mijn gezicht af toen ik terug dacht aan de wond die zomaar verdwenen was. Voor zover ik wist kon dat alleen bij weerwolven en vampieren gebeuren en aan de kracht waarop ze de deur een paar uur eerder had toe geslagen, gokte ik dat ze een vampier was. Ik schudde even met mijn hoofd van zodra ze zei dat ze het kon uitleggen en leunde tegen de dichtbijzijnde boom terwijl mijn ogen haar voor geen moment los lieten. Ik was op mijn hoede en zou zo weg kunnen rennen, al was dat niet aan mijn lichaamshouding te zien daar ik er heel ontspannen bij stond. "Je hoeft het niet uit te leggen. Ik weet van jullie soort af." Net als zij, praatte hij erg zachtjes terwijl hij zijn oren spitste om eventuele geluiden op te vangen. "Het waren vampiers die mijn tante vermoord hadden, al had ik nooit echt verwacht dat jij er ook eentje was." Wie zou wel geweten hebben dat dat stille meisje met haar vuurrode haren zoiets slechts als een vampier was? "Je ziet er voor zover ik kan zien in orde uit, dus mijn hulp heb je niet meer nodig." Ik zuchtte lichtjes terwijl ik aanstalte maakte om terug naar de school te gaan. Ik wilde gewoon heel even niets meer te maken hebben met dingen als vampiers en weerwolven.

Ethan James

Het was net alsof mijn gezicht bevroren was aangezien ik hem gewoon niet meer in de plooi kon trekken. Dat gezicht had ik nog maar een keer gezien en dat was meer dan 2000 jaar geleden, dus zo moest wel een döppelganger zijn. Natuurlijk had ik al veel verhalen over die döppelgangers gehoord en dat haar bloed nodig was om hybride's te creëren. Daarom hadden ze hem twee keer gedwongen om bloed te drinken. Een keer toen ik op sterven lag en de andere keer toen ik net ontwaakt was. Die tweede keer hadden ze ervoor gezorgd dat ik mijn tanden in de huid van een meisje dat als twee druppels water op het meisje voor me had gezet en haar juist niet volledig leeg had gedronken. Vanaf het moment dat het meisje zich omdraaide om achter haar te kijken, schudde ik even met zijn hoofd en probeerde mezelf te herpakken. Nog wat van mijn stuk gebracht, beantwoorde ik haar glimlach even toen ze zichzelf voorstelde. Emma was best een mooie naam, vergeleken met sommige andere namen die ik gehoord had. "Sorry, je doet me gewoon aan iemand denken." Het was zo ongeveer de eerste keer dat hij niet tegen een mens loog, echt volledig de waarheid sprak. Het geluid van een aansteker die aangestoken werd, drong mijn gehoorgang binnen en met een ruk keek ik om. Even kneep ik mijn groene kijkers tot spleetjes en hield mijn hoofd een stukje schuin terwijl ik de man op het muurtje bekeek, maar draaide mijn hoofd al snel terug om naar Emma nadat ik tot de conclusie was dat de man op dit moment niet echt een bedreiging was. "Maar, wat brengt jou hier." De zelfzekere flikering was terug in zijn ogen te zien, net zoals een zuinig grijnsje om zijn lippen.

---

-Hi, I'm Andy, also freaking out- Andy Gallagher

Daniël Draven Collins
Even kruiste mijn blik die van het meisje een paar plaatsen van me vandaan, en toen ik me weer tot mijn drankje wende kon ik bijna zweren dat ik haar mondhoeken vanuit mijn ooghoeken omhoog zag gaan. Ik keek een keer de Mistic Grill rond om de pool tafels op te merken, pool, een spelletje dat eigenlijk nooit te oud werd. Ik nam een slok van mijn Whisky en zag de barman weer richting het meisje lopen, en ook ik keek haar kant weer op, ze zat met haar voeten over elkaar op de barkruk, haar tas op haar schoot rustend en haar hooft op haar hand steunend. Ik dronk wat er nog in mijn glas zat op en zette het terug op de bar toen ik opstond, met een kleine glimlach liep ik naar haar toe. 'Kan ik je misschien overhalen om een potje pool te spelen?' vraag ik haar dan, met een hand leunend op de bar terwijl ik haar aankeek, haar antwoord afwachtend.

[ bericht aangepast op 24 april 2013 - 19:44 ]

---

Don't be like the rest of them, darling

Cayden Adrian Jared Ziegler || Heks

Ik grijnsde toen de jongen even omkeek. Ik bleef even naar ze kijken. Soms gleden mijn ogen over de graven. Zelfs als er iemand dood ging, kon je de energie erna nog voelen. Niet dat er heel veel stervelijke wezens waren, behalve de mens. De jongen was een Hybrid. De energie was kenmerkend. Bij het meisje was het één grote wirwar. Geen mens in ieder geval. Een busje haalde me uit mijn gedachte. De bestuurder draaide het raampje naar beneden. Een enorme wietwalm die je kon ruiken van hier tot Tokio kwam uit het busje vandaan. Ach wat, ik was er aan gewend. Ik stond op en keek naar de bestuurder.
'Wat moet je?' vroeg ik monotoon.
Een klein lachje steeg op vanuit het busje. Ik draaide met mijn ogen. Onder invloed rijden, hoe dom kon je zijn. Een vluchtige blik in het busje gaf me de informatie dat de bestuurder ook nog gedronken had. Kalmpjes keek ik om me heen. Met een klein knikje en zachte fluistering sprak ik een spreuk uit. De man was niet meer onder invloed en had niets gezien. Wat jammer nou. De bestuurder draaide beschaamd het raampje weer naar boven en reed weg. Ik rolde met mijn ogen en nam weer plaats op de muur. Ondertussen had ik mijn sigaret niet uit gedaan. Was het niet een beter idee om dat te doen? Ik grijnsde. Betere ideeën waren niet mijn specialiteit. Nooit geweest.

---

I will keep watch.

[Schat, 8 regels. :'D]
Rosemary
Ik zag de blik van de jongen naar me afdwalen. Ik onderdrukte een nieuwe grijns en nam een slokje van mijn tweede drankje; ik had mezelf wel voorgenomen om rustig aan te doen qua drank, vandaag. Het was nota bene pas ochtend.
Ik wikkelde uit gewoonte een haarlok om mijn vinger en net op het moment dat ik een tweede slok wilde nemen, zag ik de jongen in mijn ooghoeken bewegen. Hij stond op en liep mijn kant op; ik keek hem, enigszins nieuwsgierig, aan.
''Kan ik je misschien overhalen om een potje pool te spelen?'' vroeg hij. Zijn houding was nonchalant; met één hand leunde hij op de bar.
Automatisch dwaalde mijn blik af naar de pooltafels. Ik was redelijk goed geworden in dat spel door de jaren heen, dus dat was in mijn voordeel. Mijn ogen ontmoetten de zijne weer.
''Hm- in ruil voor jouw naam, misschien?'' grijnsde ik speels. Nee, ik was niet echt bang om gewaagde opmerkingen te maken. Nooit geweest, overigens.

Host schreef:
Isabel Elizabeth Mary Mikaelson
Maia haalde zwakjes haar schouders op toen ik opmerkte dat het lang geleden was dat we elkaar hadden gezien in persoon. Gefixeerd en tevens onderzoekend keek ik haar aan, elke beweging die ze maakte volgde ik met mijn scherpe ogen die niks misten. Ik vertrouwde het niet helemaal, ik had Maia eeuwen niet meer gezien en nu stond ze plots voor me. Alhoewel, ze leek zelf ook wel wat uit het veld geslagen, net als ik was.
"Wat is lang, als je voor eeuwig leeft?" vroeg ze zich hardop af, waardoor ik even vertwijfeld op mijn volle onderlip beet. "Hoe gaat het met je?" vroeg ik, nieuwsgierig. Na alles was ik toch wel benieuwd hoe het met haar ging, ook al had ze ons in de steek gelaten. Ik was ook boos, maar tijd om boos te zijn had ik eigenlijk niet. Ik wist inmiddels niet of ik haar weer uit het oog zou verliezen. "Weet ik niet," antwoordde ze, terwijl ze over me heen keek en even in de verte tuurde. "Met jou?" vroeg ze toen. Van haar gezicht was niet af te lezen of ze echt benieuwd was, of ze het slechts vroeg uit gewoonte.
"Wat is goed, als je geen gevoelens hebt?" ik haalde mijn schouders op, om vervolgens mijn ogen even af te laten glijden naar de omgeving om ons heen. Voor eventuele omstanders zag het er vast raar uit, een brunette op de ene stoep, en aan de overkant een blondine. "Wat doe je hier eigenlijk? In Mystic Falls? Toekomstplannen?" ik vernauwde mijn ogen ietwat. Ik wist niet goed wat ik er van moet denken, om Maia uit het niets te zien. Natuurlijk had ik diep in me nog wel eens gevoelens die door mijn sterke schild heen prikte, en deed het me wel degelijk wat dat Maia hier zo voor me stond. "Zijn de andere hier ook?" vervolgde ik, duidelijk doelend op onze broer, zussen en onze moeder. Ik wist dat Lucy hier was, maar voor de rest had ik geen idee. Eén van de redenen dat ik hierheen gekomen was, om een oogje in het zeil te houden voor Lucy, haar zo nodig helpen.

Maia
Isabel hield me overduidelijk nauwkeurig in de gaten en onbewust zuchtte ik even. Op de één of andere manier voelde ik me niet volledig op mijn gemak.
''Wat is goed, als je geen gevoelens hebt?'' zei ze schouderophalend. Ik grijnsde zwakjes; daar had ze een punt.
''Wat doe je hier eigenlijk? In Mystic Falls? Toekomstplannen?'' Isabel vernauwde haar ogen en ik sloeg even mijn armen over elkaar.
''Wat gaat jou dat aan?'' mompelde ik, iets aan de snauwerige kant. In vergelijking met duizenden jaren terug, was ik op dat gebied niet echt veranderd. Ondanks dat het mijn zus was, vertrouwde ik de hele situatie niet helemaal. Echte plannen had ik niet, maar áls ik die had, waarom zou ik die dan met iemand delen?
Ik wist dat ik het zelfde antwoord terug kon verwachten, dus ik nam de moeite niet echt om het haar ook te vragen.
''Zijn de anderen hier ook?'' vroeg ze toen. Ik wist gelijk dat ze de rest van onze familie bedoelde en ik haalde mijn schouders op. Ik had geen idee.
''Ik hoop het niet,'' antwoordde ik onverschillig. Ik was vertrokken voor een reden en ik zag het niet zitten om alle nare herinneringen weer onder ogen te komen.
Ik keek Isabel nog altijd strak aan. De sfeer was duidelijk gespannen tussen ons.

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Lucy Willow Mikaelson

Hoe kon hij dit in hemelsnaam weten. Blijkbaar hadden ze het hem stiekem verteld.
'Je ziet er voor zover ik kan zien in orde uit, dus mijn hulp heb je niet meer nodig.'
De woorden kwamen pas binnen toen hij aanstalten maakte om weg te gaan.
Ik schoot naar voren en greep zijn arm.
'Niet weggaan,' zei ik bijna in paniek. 'Ik heb je nodig en ik beloof je dat ik je niks doe.'
Ik meende het. Allebei.
Ik had hem echt nodig. Ik wist ook niet waarom. Ik zou doorleven en hij zou ouder worden. Hij zou mijn hart breken door ouder worden, maar op dit moment kon hij bij me zijn. Ik had mijn hand stevig op zijn arm geklemd. Mijn gezicht was iets dichter bij het zijne. Ik voelde weer dat ik moest blozen.
'Blijf' mompelde ik.

---

"Rebellion's are build on hope"

{Jij had er ook maar 7 -gayhand}
Daniël Dreven Collins
Toen ik naar haar toe liep keek ze aan met een nieuwsgierige blik, waarschijnlijk afvragend waarom ik haar kwant op kwam.
Toen ik vroeg of ik haar kon overhalen om een potje pool te spelen dwaalde haar blik af naar te pooltafels waarbij ik me afvroeg waar ze aan dacht.
'Hm- in ruil voor jouw naam, misschien?' grijnsde ze speels toen haar blik weer op mij gericht was, 'Hm.. Wat dacht je van mijn naam, als je wint, jou naam en een drankje, als ik win.' antwoord ik met een grijns.
Dit werd vast wel leuk, als ze in iedergeval meedeed, met jarenlang ervaring zou het makkelijk moeten zijn, het was namelijk iets wat al een tijdje meeging net zoals ik, en als ik het me goed herinner was het een van mijn vrienden die het me destijds geleerd had.

---

Don't be like the rest of them, darling

[Altijd beter dan 6. (joehoe) and you still have less than 8 now. *troll*]
Rosemary
''Hm... wat dacht je van mijn naam, als je wint, jou naam en een drankje, als ik win,'' zei hij. De uitdagende grijns op zijn gezicht stond hem goed.
Ik vernauwde mijn ogen even.
''Dat is oneerlijk. Óf mijn naam, óf een drankje,'' grinnikte ik. Ik stond op en liep richting de pooltafels.
Ik had genoeg ervaring om de zekerheid te hebben dat ik zal gaan winnen. Ik pakte alvast een keu en wachtte op de - nog naamloze - jongen.
Dit kon nog wel eens leuk worden; hij was uitdagend, wat me wel aan stond. Ik was het type persoon dat liever de touwtjes in handen nam, maar hij duidelijk ook, wat me wel beviel.
De keu draaide rond in mijn hand en opnieuw liet ik mijn blik even door de Mystic Grill glijden. Het was nog steeds relatief rustig - gelukkig - ik hield niet zo van grote menigten. Mijn glas had ik meegenomen naar de tafel en ik dronk hem op mijn gemakje leeg.

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

[tja sorry als ik een beetje kort schrijf, maar ik heb net te horen gekregen dat ik misschien moet worden opgenomen in een klinkiek voor mijn spierziekte]

---

"Rebellion's are build on hope"

Emma Abigail Gilbert
"Sorry, je doet me gewoon aan iemand denken." Legde hij uit, zijn groene ogen stonden eerlijk, waardoor ik hem geloofde. "Oh," mompelde ik, niet zo goed wetend wat te zeggen. De stilte die slechts een paar seconden had geduurd werd onderbroken toen Ethan zich omdraaide, waardoor ik automatisch zijn blik volgde. Ik moest echter wel op mijn tenen staan om over zijn schouder heen te kijken. Een man zat op een muurtje, ons bekijkend waar ik de kriebels van kreeg. Toen Ethan zich weer omdraaide wendde ik ietwat betrapt mijn ogen naar de grond, kijkend naar het groene mos wat onder onze voeten grensde.
"Maar, wat brengt jou hier." Een zelfverzekerde flikkering was terug te zien in zijn groene ogen, precies zoals ik verwacht had toen zijn stemgeluid mijn gehoorgang binnen gegleden was. Een zuinig grijnsje speelde rond zijn lippen. Even beet ik op mijn onderlip, tientallen gedachten spookten rond door mijn hoofd. Ergens wilde ik mijn hart luchten, al zou ik hem waarschijnlijk alleen maar de indruk geven dat ik gek geworden was en in een psychiatrische inrichting thuis hoorde.
"Ik geloof dat ik even wat tijd voor mezelf nodig had," ik haalde even mijn schouders op en forceerde een zwakke glimlach. "Mijn moeder ligt hier.. dus vandaar." Ik liet mijn bruine kijkers afdwalen naar de grijs gekleurde lucht, om vervolgens mijn longen vol te persen met zuurstof. Opnieuw beet ik op mijn lip, mijn gezicht langzaam weer naar Ethan kantelend. "En jij?" nieuwsgierig bestudeerde ik zijn gezicht, ik had hem nog nooit eerder in Mystic Falls gezien. En aangezien ik nogal nieuwsgierig was aangelegd kon ik het niet laten om het te vragen.

[Ik reageer morgen op Maia.]

[ bericht aangepast op 24 april 2013 - 23:01 ]

---

To love is to destroy.

Isabel Elizabeth Mary Mikaelson
''Wat gaat jou dat aan?'' mompelde Maia, iets aan de snauwerige kant. Beledigd rees ik mijn wenkbrauwen omhoog. Maia was dus duidelijk niets veranderd. Ik twijfelde eigenlijk of ik de echte Maia wel kende, aangezien ik haar maar achttien jaar had meegemaakt. Toen we eenmaal veranderd waren was ze verdwenen. Niet veel later verdween ik ook, aangezien ik niet veel meer te zoeken had in onze geboorteplaats.
"Rustig maar," grijnsde ik uitdagend, terwijl ik mijn armen over elkaar krulde en mijn hoofd een beetje schuin hield. Ik merkte aan de situatie dat Maia mij niet vertrouwde, en ik vertrouwde haar niet. Wat kon ik verwachten?
''Zijn de anderen hier ook?'' vragend keek ik haar aan, ik ging er eigenlijk vanuit dat ze het niet wist. Ze had geen contact met Lucy meer - aangezien ik Lucy goed kende en ze nooit tegen me loog - en ze zou waarschijnlijk ook geen contact meer met Ashton of Eleonora hebben. Lucy en ik hadden ons ook van onze familie afgezonderd, we konden namelijk niet erg op ze rekenen. Ik was er ook van overtuigd dat je beter af alleen was. Het kon me allemaal ook vrij weinig schelen.
Maia haalde haar schouders op. ''Ik hoop het niet,'' antwoordde ze onverschillig, waardoor ik beamend knikte. "Snap ik." Ik kantelde mijn hoofd weer recht en tuurde even over haar schouder, me richtend op de geluiden om me heen. Lucy zat op dit moment op school. Lucy en ik verschilde erg van elkaar, Lucy had haar humanity nog en wilde zoveel mogelijk goede dingen doen. Hoever dat voor een vampier kon. Ik daarentegen was anders, ik had geen schuldgevoel. Het was mijn natuur om mensen te doden - hun bloed te drinken. Ik vond het dan ook zeker niet verkeerd dat ik zo leefde. Ik was ervoor gemaakt.
We keken elkaar nog altijd strak aan, de spanning was letterlijk te proeven. "Je zult toch niet erg opvallen, het is Mystic Falls. Je bent vast wel bekend met de geschiedenis van Mystic Falls." het was niet echt een vraag, meer een constatering. Elke vampier wist van de geschiedenis van het kleine stadje. Een aantal jaren geleden waren er namelijk honderden vampieren, weerwolven en hybrids gedood. Ik hield van actie, dus was het niet vreemd dat ik mijn weg hierheen gevonden had. Toevallig kwam ik Lucy hier ook tegen, al was zij hier om andere redenen.

---

To love is to destroy.

Teamin Jace Sangue||Hybrid
Lily verteld haar, redelijk korte, verhaal en komt dan naast me zitten.
"Had ik meer moeten zeggen?" Vraagt ze me, na een tijdje denken, terwijl ze op haar lip bijt. Ik schud glimlachend mijn hoofd.
"Zo houdt je onze lieve klasgenootjes nog wat nieuwsgierig" Zeg ik grinnikend "En daarbij is die ouwe gewoon veel te ongeduldig om jou je hele verhaal te laten doen" Zeg ik terwijl ik afkeurend naar de leraar wijs. Ik zie dat hij boos mijn kant op kijkt, hij heeft me dus gehoort. Met een onschuldig glimlachje zwaai ik vrlijk naar de man.
"Damn, waarom nemen ze niet een keer wat knappere mensen aan op deze rotschool?" Vraag ik zuchtend aan niemand in het bijzonder.

Destiney Lily Jones||Human Being
Ik luister naar wat Ashton tegen me zegt, ergens heeft hij wel gelijk. Ik moet niet zo negatief denken, maar het is gewoon zo moeilijk met een familie als het mijne, en een school-situatie als deze om positief te denken..
''Ik heb twee opties voor ja. Optie 1: We gaan naar de les en komen te laat. Optie 2: We gaan niet naar de les en ik help je om een beter beeld van jezelf te krijgen. Je mag zelf kiezen" Zegt Ashton als laatst.
Met een diepe zucht denk ik na, ik wil eigenlijk niet naar de les.. Maar als ik spijbel krijg ik thuis weer gedonder. Even kijk ik naar hem, wat zal ik doen?
"Ik.. Ik ga denk ik voor optie twee, ik heb toch niks te verliezen" Zeg ik met een zwak glimlachje. Eigenlijk vraag ik mezelf nogsteeds af waarom ik nu ineens wel vrienden maak. Waar heb ik het aan verdiend een vriend te hebben? Ik dacht altijd dat ik voor alle zondes die mijn familie heeft gestraft werd ofzo, ja ik geloof in Karma.

---

Little do you know

Lucas Booth
Hij glimlacht naar haar en schud even zijn hoofd. 'Niet erg. Dringende boodschap?' lacht hij zachtjes en denkt dan terug na hoe hij het kan uitleggen. 'Wel meestal hebben cocktails iets te maken met fruit, denk ik. Passoa bijvoorbeeld is gemaakt van passievruchten. Cocktails smaken dus meestal fruitig en in tegenstelling met bier of zo kan je ze dus even snel naar binnen gieten als cola aangezien je niets van de alcohol smaakt. Daarom zijn ze ook zo verraderlijk. Je word er snel licht van dus als ik je een raad mag geven. Drink die op je gemak op.' grinnikt hij en wijst even naar haar glas. Hij nipt even van zijn cola. 'Meisjes zijn er meer aan dan jongens. Ik weet niet precies waarom. Om de fruitsmaak of om het feit dat je de alcohol niet smaakt.' Hij speelt wat met zijn glas en kijkt haar aan terwijl hij praat. 'Maar vertel jij eens.' lacht hij zachtjes. 'Ik heb het gevoel dat ik nu al de hele tijd aan het door ratelen ben en dat is niets voor mij.' Hij nipt nog eens van zijn glas en houd haar gezichtsuitdrukkingen stiekem in de gaten terwijl hij wacht op een antwoord. Hij wil proberen uit te zoeken wat voor meisje ze is. Eentje met geheimen of een open boek bv. Of naïf of...

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'