Mystic Falls {RPG} {01} - Speeltopics

Mystic Falls… hier krioelde het van de bovennatuurlijke wezens. Je moest goed uitkijken of je werd in een keer leeggezogen door een vampier. Maar nu lijkt het alsof de rust in Mystic Falls eindelijk is terug gekeerd. De Founding Family’s hebben alle vampiers, weerwolven en hybrids uitgeroeid. Tenminste… dat denken ze. Het is vijf jaar na de “Grote Slag” waar vele bovennatuurlijke wezens om het leven kwamen. De stad is weer teruggegaan naar zijn normale doen van zaken en op de counsel van founding family’s na weet niemand over deze gevaarlijke wezens. Maar dan begint het weer, de eerste “dieren” aanval is gebeurt… hoe lang gaat het deze keer duren voordat bovennatuurlijke wezens de stad beheersen?

Vampiers

~ Brady Emanuel Salvatore ~ Lizor
~ Jeanine Catharina Aberdeen ~ Obliviate777
~ Lillith Victoria Katherina Stark ~ ShatterMe
~ Daniël Dreven Collins ~ WillNotLearn
~ Brian Heith Salvatore ~ Mitovi
~ Rosalie -Rose- Anna Winter ~ Roww
~

Weerwolven

~ Ricardo Adams ~ Harington
~ Kyan Jeremy Yassin Yasildir ~ Lynn1D
~ Niamh Arya Adams{toekomstig weerwolf} ~ Harington
~ Lucas Booth ~ LostMagic
~

Mensen

Jongens
~ Gale Torn ~ VladiFerr
~ Alexander Night ~ WillNotLearn
~ Tobias Fell ~ TicTac
~
Meisjes
~ Alexis Ariana Elise Forbs ~ Lizor
~ Avalon Lockwood ~ Jaimes
~ Destiney L Jones ~ Roww
~
Dubbelganger
~ Emma Abigail Gilbert ~ Host

Hybrids

~ GLily Anna Dern ~ Rybak
~ JJ Roxana Ross ~ MBAV4ever
~ Ethan James ~ TicTac
~ Teamin J. Sangue ~ Roww

Heksen

~ Angela “Angel” Lana Eastwood ~ Mitovi
~ Cayden Adrian Jared Ziegler ~ Vegangirl
~ Lauren Gaia Daphne Middleton ~ amy66
Original heks {moeder van familie Mikaelson} {zij heeft de originals {eerste vampiers} gemaakt}
~ Rosemary Noorah Mikaelson ~ Macabre

Originals

~ Maia Laurene Mikaelson ~ Macabre
~ Eleonora Gracelynn Mikaelson ~ Faction
~ Isabel Elizabeth Mary Mikaelson ~ Host
~ Ashton Dyon Mikaelson ~ MBAV4ever
Hybrid original {De sterkste van alle}
~ Lucy Willow Mikaelson ~ VladiFerr

Regels
~ Ik verwacht posts van minimaal 8 regels.
~ 16+ is toegestaan.
~ Sluit niemand buiten.
~ Voor deze RPG wordt {nog} een praattopic geopend.
~ OCC tussen haakjes
~ Houdt ruzies buiten de RPG.
~ Nieuwe topics worden alleen geopend door Lizor.
~ Max. 2 rollen per persoon {behalve als er rollen over zijn}
~ Als je iets niet snapt kan je altijd vragen stellen.
~ Naamsverandering doorgeven please.

TOPIC'S

Hoe beginnen we?
Het is Maandag 08 September 2012. Het is een gewone dag voor de meeste inwoners van Mystic Falls. Behalve voor de familie van Elise Fell. Die dag ervoor is zij omgekomen bij een "dieren aanval". De Counsel is druk bezig met uitvinden wie de dader is van deze gruwelijke moord. Hoe reageer jij hierop als inwoner van Mystic Falls? Of weet je het niet eens? Misschien komt het gewoon over als een naar ongeluk en ga je gewoon verder met je dagelijkse doen van zaken. De meeste van jullie zullen gewoon hun dag beginnen op Mystic Falls High School, als gewone student, leraar, cheerleader of rugbyspeler. Je mag best af en toe een keer spijbelen, maar probeer het wel een beetje realistisch te houden en niet hele weken afwezig te zijn. Het is over vier dagen volle maan en het rooster van de studenten mag je gewoon zelf bedenken, dat is niet zo heel erg belangrijk. Probeer iedereen erbij te betrekken, dat is het leukst en hou de beginpost in de gaten voor nieuwe info! Veel plezier xx

[ bericht aangepast op 3 mei 2013 - 11:01 ]

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Angela “Angel” Lana Eastwood ~ Heks

'Ik moet eerlijk bekennen dat het vandaag ook mijn eerste dag is. Is er iets gebeurt misschien tijdens de les bij jou dat je geen zin hebt?' Zegt hij. Hij grinnikt even en zegt dan:
‘De leerkracht van wiskunde heeft me de les uit gestuurd. Ik was aan het tekenen en hij dacht dat ik de les niet interessant genoeg vond, wat ook wel waar was, dus zei hij dat ik even goed weg kon, ik reageerde eerst niet en dan stuurde hij me weg. Niet dat ik van plan ben naar de directeur te gaan.' Lucas pakt iets op en houdt hem voor me. Ik kijk hem eerst verbaasd aan, maar zie dan dat het mijn pennenzak is.
'En als ik dat wel van plan was zou ik eerst het kantoor moeten vinden wat een onmogelijke opgave is volgens mij.' Hij grijnst lichtjes. 'Zin om ergens iets te gaan drinken of zo? Ik neem aan dat je liever niet terug wil aangezien je ook niet in je lokaal zit?' Hij haalt vragend een wenkbrauw op en de pennenzak ligt nog steeds in zijn hand. Ik grijns en pak mijn pennenzak aan.
‘Bedankt.’ Zeg ik als ik mijn pennenzak in mijn tas doe die openstaat. Snel rits ik hem dicht en kijk Lucas weer aan. Eigenlijk ben ik wel opgelucht dat ik niet de enige nieuwe hier ben. Dan geef ik antwoord op zijn vragen:
‘Ik ben toen ik de school in liep tegen een jongen aangebotst en gevallen, ja ik weet dat het vaak gebeurt bij mij,’ zeg ik een beetje glimlachend. Dan frons ik een beetje.
‘Nou, volgens mij heb je zojuist het record verbroken van het snelst de klas uitgestuurd worden. Je hebt niet echt een goede indruk gemaakt denk ik.’ Ik denk even na en zeg dan: ‘Ik haat wiskunde, ik ben er super slecht in. In hoofdrekenen ben ik goed, maar wiskunde…..’ Ik zucht en glimlach dan.
‘Ik zou graag ergens iets drinken. Weet jij een leuke café?’ Vraag ik glimlachend aan hem.

Brian Heith Salvatore ~ Vampier
"Oh is niks, als je me er iets voor terug geeft," zegt ze met nog steeds diezelfde glimlach op haar gezicht terwijl ze me een elleboog stoot geeft.
"Dus van waar ben je eigenlijk? Dit is eigenlijk de eerste keer dat ik hier ben. Misschien ben jij hier al eens geweest en weet je nog leuke plekken?" Vraagt ze voordat ze een slok neemt en het flesje wegstopt in haar tas.
“Alles wat je maar wil, milady.” Zeg ik grijnzend, als antwoord op het eerste wat ze zei. Dan neem ik een slok van mijn drinken en denk na. Na een tijdje weet ik iets en glimlach een beetje.
“Ik heb altijd doorgereisd, dus eigenlijk kom ik nergens vandaan. Ik overweeg om hier te blijven,’ ik kijk haar met een glimlach aan als ik dat laatste zeg. “Maar ik weet wel een leuke plek. Een beetje in het midden van de stad staat een immense pretpark, met de meest enge, voor mensen dan, attracties. Dat lijkt me eigenlijk wel leuk. Zelf ben ik er nog niet geweest.” Zeg ik tegen haar. Ik drink snel mijn drinken op en kijk haar afwachtend aan.

[ bericht aangepast op 19 april 2013 - 17:35 ]

---

Fantasy is in you.

Lillith Victoria Katherina Stark||Vampier

“Alles wat je maar wil, milady.” Zegt hij grijnzend en ik gaf hem een goedkeurende blik. Het was al veel te lang geleden dat ik milady had gehoord. Het liet me een beetje voelen als het meisje dat ik vroeger was. Aan de tijd toen ik nog echt een kind was en mijn vader me met rust liet. Aan de gedachten aan mijn vader liep er al een koude rilling over mijn rug. Ik sluit even mijn ogen voordat ik ze weer open deed en terug glimlach. De gedachte aan mijn vader was het enigste wat me van mijn stuk kon brengen. Dat was het enigste wat me echt kon kwetsten of me van mijn stuk brengen, maar de rest maakte allemaal niet echt uit. Brian trok me terug uit mijn gedachte toen hij verder praatte.
“Ik heb altijd doorgereisd, dus eigenlijk kom ik nergens vandaan. Ik overweeg om hier te blijven. Maar ik weet wel een leuke plek. Een beetje in het midden van de stad staat een immense pretpark, met de meest enge, voor mensen dan, attracties. Dat lijkt me eigenlijk wel leuk. Zelf ben ik er nog niet geweest.” Zegt hij voordat hij zijn drinken snel opdronk en me afwachtend aan keek.
"Dat is wel een serieuze stap als je zo'n nomade bent als mij," zeg ik en ik dronk mijn drinken op. "Wacht even," zeg ik met een onschuldig glimlachje op mijn gezicht voordat ik me wende tot de barman. Hij kwam af toen ik hem wende met één van mijn sexy glimlachjes. Ik boog me een beetje over de en trok aan de shirt van de man zodat ik hem dichter na me toe trok. Ik keek recht in zijn ogen terwijl ik met een zachte rustige, maar soort van uitdagende stem zei:"Ik kreeg dit gratis van je omdat je me heel erg leuk vond. Die pannenkoeken heb je voor jezelf bestelt omdat je honger had. De volgende keer dat je me ziet geef je me terug een gratis drankje en kom je na sluitingstijd naar me toe." Ik trok me weer terug en liet de jonge los.
Ik stapte sierlijk van mijn stoel af met mijn tas rond mijn schouder en steek mijn hand toen uit naar Brian met een onschuldig glimlachje. "Kom je nog?"

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Brian Heith Salvatore ~ Vampier

"Dat is wel een serieuze stap als je zo'n nomade bent als mij," zegt ze en ze drinkt haar drinken op.
"Wacht even," zegt ze met een onschuldig glimlachje op haar gezicht voordat ze zich wendt tot de barman. Hij komt op haar af, en ze glimlacht sexy naar hem. Ze buigt zich een beetje voorover en trekt aan de shirt van de man zodat ze hem dichter naar haar toe trekt. Ze kijkt hem recht in de ogen terwijl ze met een zachte rustige, maar toch een uitdagende stem zegt:
"Ik kreeg dit gratis van je omdat je me heel erg leuk vond. Die pannenkoeken heb je voor jezelf bestelt omdat je honger had. De volgende keer dat je me ziet geef je me terug een gratis drankje en kom je na sluitingstijd naar me toe." Ze trekt zich weer terug en laat de man los.
Ze stapt sierlijk van haar stoel af met haar tas rond haar schouders en steekt haar hand naar me uit met een onschuldig glimlachje.
"Kom je nog?" Vraagt ze. Ik grinnik en pak haar hand vast. Dan stap ik van de stoel en samen met haar loop ik naar de pretpark die hier niet ver vandaan is. Bij de ingang moeten we betalen om naar binnen te gaan, snel betaal ik, en als we binnen zijn zeg ik:
"En, waar wil je als eerst in?" Ik merk dat ik haar hand nog steeds vast heb, maar het maakt me niet uit.

---

Fantasy is in you.

Lucas Booth
Lucas lacht even als ze uitlegt waarom ze niet meer naar school terug wil en van dat record breken. 'Nou leerkrachten mogen me in het algemeen niet. Geen idee hoe dat komt.' zegt hij grijnzend. Dan begint ze over dat ze geen wiskunde kan en Lucas glimlacht even naar haar. 'Ik wil je best helpen hoor... De leerstof dat ze hier krijgen heb ik vorig jaar gehad maar onze leerkracht was dan ook een... zenuwlijder. Hij dacht steeds dat we te weinig zagen waardoor we veel te veel zagen.' zegt Lucas en denkt dan eens na voor een leuk café. Hier zijn er niet echt veel he? Hij moet direct denken aan die ene bar waar hij van de zomer maar 1 a 2 keer is binnen geweest als hij eens niet op zijn zusjes moest passen en 2 keer met zijn 2 zussen. Het was iets met Mystic.... Bar? Cafe? Grill? Ja het was Mystic Grill. 'Ik heb van de zomer wel eens in een bar gezeten met mijn zusjes. Het heette Mystic Grill ken je dat?' vraagt Lucas haar en steekt zijn handen in de zakken van zijn jeans. In feite is dit misschien toch niet zo'n goed idee. Misschien moet hij maar niet te veel mensen dicht in zijn buurt laten komen, je weet nooit dat ze het idee in hun hoofd halen om met volle maan naar hem op zoek te gaan als hij vastgebonden is of zo diep mogelijk in het bos rond rent om daarna vragen te stellen.

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Lillith Victoria Katherina Stark||Vampier

Hij pakt mijn hand vast en stapt van zijn stoel. We wandelen samen in een aangename stilte naar het pretpark. Ik kijk naar de gebouwen rond me en merk dat je soms nog iets uit de vorige eeuw zag. Het zou me niet verbazen als ze met een oude sportwagen rond zouden rijden. Misschien kon ik die dan wel is 'lenen' als ik mijn auto beu was. Meestal kocht ik een nieuwe auto op een andere naam aangezien ik bijna nooit ergens langer kon blijven als 1 jaar. Dat is tenminste het langste dat ik ooit ergens was gebleven. In Firenze had ik me echt thuis gevoeld, maar natuurlijk had je Marcus vrienden die wraak op me probeerde te nemen waardoor ik er niet langer kon blijven. Als ze zwak of maar met een persoon waren kon ik ze vermoorden. Dat had ik zelfs van Marcus geleerd in cursus: hoe vermoord je snel een vampier die je probeert te doden? Ik had bijna niet door dat we al bij het pretpark waren. Ik had net gezien dat Brian had betaalt en het enigste wat ik kon denken was: waarom heb ge hem gewoon niet beïnvloed? Er waren dus duidelijk nog goede vampiers. Ik grijns. Dit kon heus wel een vriend worden. Iemand moest me helpen op het rechte pad te blijven. Zo recht als een vampier zijn leven kon lopen.
"En, waar wil je als eerst in?" vraagt hij dan en ik drukte mijn lippen op zijn wang als een soort van bedankje.
"Hierin!" zei ik enthousiast terwijl ik hem in een of ander achtbaan trek die snel gaat.
Ik besloot om van achter te gaan zitten en leg mijn hoofd op zijn schouder terwijl ik wacht tot we van boven waren. Toen ging ik recht zitten en liet zijn hand los terwijl ik mijn handen naar boven uitstrekte zodat ik echt als een puber leek. Ik was niet veel naar pretparken geweest en de reden was dat hier vol zat met vampiers en weerwolven. Dat had ooit iemand me tenminste wijsgemaakt. Ik lach zo hard in de achtbaan dat ik er buikpijn van krijg. Eindelijk voelde ik me nog is het meisje dat ik hoorde te zijn. Niet de gevoelloze teef die ik ben geworden. Automatisch pak ik zijn hand vast en kijk hem dankbaar aan. Hij zou niet begrijpen waarom, maar dat maakte hem niet uit.

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Alexander 'Alex' Night || Hunter (one of the 5) || Stagiaire Geschiedenis.
Een frons vormde zich op mijn gezicht toen de leraar er al snel een aantal mensen uitstuurde, net nadat ze zich allemaal hadden voorgesteld, simpelweg omdat ze praten. Waarschijnlijk had ik toen ik nog op school zat meer tijd had besteed bij de directeur dan in de klas -al was het ook zo dat de meeste leraren me er al uitstuurden omdat ze me niet mochten.- Ik ik merkte een blik van verschillende leerlingen op, maar één iemand in het speciaal, een meisje met blond haar had een tijd onafgebroken naar me gekeken en had zich nu omgedraaid naar haar vriendin. De leraar, die ik steeds minder begon te mogen, waarschijnlijk vooral om zijn negatieve houding naar iedereen stond nu voor de tafels van het meisje met het blonde haar die zich volgens mij had voorgesteld als Alexis. Ik had best een goed geheugen, maar het liet soms wat te wensen over, ze leken te overleggen, zij het meisje naast haar en de leraar om vervolgens nadat de leraar zich had omgedraaid elkaar een high-five te geven. Ik grijnsde kort om vervolgens richting de leraar te kijken terwijl ik half op een leeg tafeltje leunde dat tegen de muur stond, hij vertelde iets over de eerste wereldoorlog, verhalen waar ik het niet echt mee eens was. 'Natuurlijk deden Duitse soldaten nooit non-stop aan de oorlog, de vrouwen die bijvoorbeeld achterbleven boden zich vaak aan als prostituee. Toen de duitsers de oorlog verklaarden kon je mannen en jongens massaal naar het bordeel gingen, in rijen tegelijk, elke man en jongen wilde ‘het’ één keer meemaken voordat hij het misschien nooit meer zouden kunnen doen.' Zeg ik, de leraar gewoon onderbrekend, ik had het nooit echt gehad op de verhalen in de geschiedenis boeken, meer op de achtergrond, de kleine achtergehouden dingen. Een kleine grijns vormde zich op mijn gezicht toen de geschiedenis leraar me geiriteerd aankeek. 'Het Amerikaanse woord 'hooker' voor prostituee's is waarschijnlijk voortgekomen of in ieder geval gekend geworden door het gedrag van generaal Joseph Hooker, tijdens de Amerikaanse burgeroorlog werd zijn hoofdkwartier beschouwd als een bordeel en de stoet dames werden Hooker's Girls genoemd' Zeg ik en knik naar de leraar als teken dat hij weer verder kan gaan, dat doet hij dan ook, met eerst een boos gezicht richting mij en dan met een geïrriteerde ondertoon in zijn stem terwijl hij weer begint te praten.

[ bericht aangepast op 19 april 2013 - 19:58 ]

---

Don't be like the rest of them, darling

Gale Torn

Eindelijk gym was afgelopen. Ik kleed me snel weer om en loop vlug de kleedkamers uit. Ik zet mijn zonnebril op en haal een hand door mijn haar. Vermoeid loop ik de school in. Ik ga in de aula zitten en pak mijn laptop uit mijn tas. Ik open een document over het schoolfeest. Ik had het bedacht en was er best trots op. Het thema was halloween. Lekker toepasselijk na die aanval. Ik zucht en begin verder te gaan met typen. Soms kreeg ik ideeën binnen van andere leerlingen en dat trok in dan in overweging. Ik propte mijn laptop weer in mijn tas en liep maar eens naar buiten. Onderweg kwam ik langs het geschiedenis lokaal. Ik stopte onmiddelijk met lopen toen ik het gebroken raam zag. Ik speurde de klas af naar Lucy, maar nergens zag ik de rode haren voorbij komen. Dit was eerder gebeurd. Toen hadden ik en Lucy ruzie gehad en had ze de deur van mijn appartement zo hard dicht gesmeten dat al mijn ruiten braken. Uiteindelijk was het wel weer goed gekomen, maar het zat me nog altijd dwars. Ik liep met grote passen naar het geschiedenis lokaal en opende de deur.
'Pardon,' zei ik tegen de leraar en zijn stagiar. 'Maar weten jullie misschien waar Lucy Mikaelson heen is gegaan?'

---

"Rebellion's are build on hope"

WillNotLearn schreef:
(...)

Daniël Dreven Collins
Na een tijdje te hebben rondgekeken in Mystic Falls, door de straten gelopen aangezien ik niet veel te doen had en zodat ik wist waar alles ongeveer was.
Ik reisde vaak van plaats naar plaats, ik was nou eenmaal iemand die als het kon niet te lang op dezelfde plek was.
Aangezien ik genoeg had aan het mensenbloed van de vorige avond -ik had een drinkpauze ingelast bij een benzine station, waar er genoeg te drinken was laat op de avond- en liep een kroeg binnen met de naam Mystic Grill. waar blijkbaar op dit uur niet veel mensen waren.
De paar mensen die er waren leken niet bepaalt mijn aandacht te trekken, al hoewel, misschien het meisje aan de bar waar ik 4 stoelen naast haar plaats nam en een whisky bestelde en nam daar een slok van toen de barman hem naar me toe schoof.

{Sorry beetje kort.. Maar moet de computer zo afsluiten.. kom nog wel achter telefoon/iPad denk ik.}

Rosemary
Toen ik mijn blik weert bij de bar liet belanden, viel mijn oog op een jongeman. Onze blikken kruisten even en mijn mondhoeken krulden omhoog; zo verkeerd zag hij er nog niet eens uit.
Ik nam nog een slok van mijn drankje en sloeg mijn benen over elkaar. Mijn tas rustte op mijn schoot en mijn hoofd steunde op mijn hand, terwijl mijn andere hand om mijn glas was geklemd.
Normaal gesproken was ik wel de persoon die het initiatief nam, maar iets hield me tegen vandaag. Nogmaals keek ik even naar hem; er twinkelden speelse lichtjes in mijn ogen, die weerkaatst werden door het zwakke licht van de bar.
Ik dronk mijn drankje op en bestelde maar een tweede Whisky. Uit ervaring kon ik redelijk goed mijn drank en ik kende mijn grens.

Isabel Elizabeth Mary Mikaelson
Wat verbijsterend staarde ik naar het gezicht van Maia, niet wetend of ik boos moest zijn of blij dat ik haar eindelijk weer zag. Een frons was in haar normaal zo gladde voorhoofd gegroefd, waarschijnlijk niet wetend wat ze met de hele situatie aanmoest, net als ik dat niet wist.
"Isabel," mompelde ze net zo zachtjes als ik haar naam had gefluisterd. Familie was belangrijk voor me geweest, alhoewel ik de meeste van mijn familieleden niet meer zag. Toch hadden we elkaar gezworen er altijd voor elkaar te zijn, tot in de eeuwigheid. Ze wendde haar blik van me af en keek ietwat overdonderd naar de grijze stoeptegels. Opnieuw liet ik een zachte zucht tussen mijn lippen door glijden. "Lang geleden, vind je niet?" ik rees mijn wenkbrauwen op deed een paar stappen naar haar toe. "Hoe gaat het met je?" ik kon het niet laten om het haar te vragen.

Maia
Ik zag haar even denken zodra ik haar weer aankeek. ''Lang geleden, vind je niet?'' zei ze zuchtend. Ik haalde zwakjes mijn schouders op.
''Wat is lang, als je voor eeuwig leeft?'' vroeg ik mezelf hardop af. Ik wist niet wat ik hiervan moest denken, eigenlijk.
''Hoe gaat het met je?'' vroeg ze, na een paar stappen naar me toe te hebben gezet.
Ik trok een wenkbrauw op en streek een plukje haar uit mijn gezicht, die de wind had verplaatst.
''Weet ik niet,'' antwoordde ik naar waarheid. Een deel van me huppelde vrolijk in het rond, maar het andere deel wilde het liefst de hele dag door huilen. Ik tuurde even in de verte.
''Met jou?''
Ik stelde de vraag uit gewoonte; het ging automatisch, maar ik was er ook wel enigszins benieuwd naar. Het was nog altijd wel mijn zusje, al voelde dat niet meer zo.

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Isabel Elizabeth Mary Mikaelson
Maia haalde zwakjes haar schouders op toen ik opmerkte dat het lang geleden was dat we elkaar hadden gezien in persoon. Gefixeerd en tevens onderzoekend keek ik haar aan, elke beweging die ze maakte volgde ik met mijn scherpe ogen die niks misten. Ik vertrouwde het niet helemaal, ik had Maia eeuwen niet meer gezien en nu stond ze plots voor me. Alhoewel, ze leek zelf ook wel wat uit het veld geslagen, net als ik was.
"Wat is lang, als je voor eeuwig leeft?" vroeg ze zich hardop af, waardoor ik even vertwijfeld op mijn volle onderlip beet. "Hoe gaat het met je?" vroeg ik, nieuwsgierig. Na alles was ik toch wel benieuwd hoe het met haar ging, ook al had ze ons in de steek gelaten. Ik was ook boos, maar tijd om boos te zijn had ik eigenlijk niet. Ik wist inmiddels niet of ik haar weer uit het oog zou verliezen. "Weet ik niet," antwoordde ze, terwijl ze over me heen keek en even in de verte tuurde. "Met jou?" vroeg ze toen. Van haar gezicht was niet af te lezen of ze echt benieuwd was, of ze het slechts vroeg uit gewoonte.
"Wat is goed, als je geen gevoelens hebt?" ik haalde mijn schouders op, om vervolgens mijn ogen even af te laten glijden naar de omgeving om ons heen. Voor eventuele omstanders zag het er vast raar uit, een brunette op de ene stoep, en aan de overkant een blondine. "Wat doe je hier eigenlijk? In Mystic Falls? Toekomstplannen?" ik vernauwde mijn ogen ietwat. Ik wist niet goed wat ik er van moet denken, om Maia uit het niets te zien. Natuurlijk had ik diep in me nog wel eens gevoelens die door mijn sterke schild heen prikte, en deed het me wel degelijk wat dat Maia hier zo voor me stond. "Zijn de andere hier ook?" vervolgde ik, duidelijk doelend op onze broer, zussen en onze moeder. Ik wist dat Lucy hier was, maar voor de rest had ik geen idee. Eén van de redenen dat ik hierheen gekomen was, om een oogje in het zeil te houden voor Lucy, haar zo nodig helpen.

---

To love is to destroy.

Emma Abigail Gilbert
Toen eindelijk de bel ging slaakte ik een zucht van verlichting en pakte snel mijn boeken van het kleine, mahoniehouten tafeltje. "En, ben je er al uit hoe je naar het Halloween feest gaat?" vroeg ik nieuwsgierig aan Lauren. Ik zelf had echt geen idee, ik twijfelde nog tussen een vampier of de bloederige doktersassistente.. "Ik twijfel nog," sprak ik mijn gedachten hardop uit, terwijl ik glimlachend een hand door mijn haar haalde. "Misschien is een vampier iets te cliché." Ik haalde mijn schouders op en hield mijn hoofd een beetje scheef. Ik richtte mijn aandacht het meest op dingen, die niet eens erg belangrijk waren. Om mijn gedachten af te leiden van de dieraanvallen. Toen er een aantal jaar geleden voor het eerst een dieraanval was, volgden er vele doden en slachtoffers. Wat als dat weer het geval was?

[Sorry voor het korte stuk, wist even niet hoe ik verder moest gaan aangezien Lizor tijdelijk afwezig is.]

[ bericht aangepast op 21 april 2013 - 15:20 ]

---

To love is to destroy.

Destiney Lily Jones||Human Being
Met een zuchtje zet ik mijn fiets in het fietsenhok van school, volgens mij ben ik laat. Als ik op mijn mobiel kijk om te zien of ik daadwerkelijk ook te laat ben haal ik opgelucht adem: Nog tien minuten tot de les begint.
Vrolijk neuriënd loop ik door de school, maar elke keer als iemand langsloopt hou ik me stil tot ze weer weg zijn. Ik ben nogal verlegen..
Eenmaal bij mijn kluisje aangekomen doe ik de sleutel in het slot en open het kluisje. Met een beetje moeite prop ik mijn jas in het kluisje en haal de nodige boeken eruit. "Oke, op naar de les" Mompel ik tegen mezelf.
Als ik weer op mijn mobiel kijk om te zien hoe laat het nu is bots ik perongeluk tegen iemand op. Mijn boeken glijden onder mijn arm weg en ik zelf val met de boeken mee op de grond "Auw.." Mompel ik zachtjes. Als ik opkijk zie ik dat ik tegen Ashton Mikaelson opgebotst ben "Sorry! Sorry! Ik keek niet zo goed uit.." Roep ik geschrokken uit. Snel stop ik mijn mobiel in mijn broekzak en raap ik mijn boeken maar bijelkaar.

---

Little do you know

Lauren Gaia Daphne Middleton ll Heks

Als de bel gaat ruim ik mijn boeken op. 'En, ben je er al uit hoe je naar het Halloween feest gaat?' vraagt Emma aan me. "Ik twijfel nog,misschien is een vampier iets te cliché,' zegt ze daarna schouderophalend.
'Ik denk dat ik als heks ga. Ik weet het, het is misschien een beetje cliché en ik doe geen saaie lange jurk aan,' antwoord ik. 'Waar twijfel je dan tussen?' vraag ik daarna aan Emma. 'En zullen we straks heel even bij Tobias langsgaan ofzo? Aangezien zijn tante is overleden is het denk ik wel zo aardig om even naar hem toe te gaan in de pauze ofzo,' zeg ik nog.
Dat van die "dierenaanvallen" geloof ik voor geen meter, maar dat zeg ik niet hardop. Ik weet niet hoeveel Emma en Alexis van vampiers weten. En ik ga het ze binnenkort wel vertellen. Zeker weten.
Volgens mij hebben we nu Engels. Met die verschrikkelijk strenge lerares. Vreselijk! Nog erger dan bij geschiedenis.

---

It just takes one negative comment to kill a dream

Emma Abigail Gilbert
"Ik denk dat ik als heks ga. Ik weet het, het is misschien een beetje cliché en ik doe geen saaie lange jurk aan." Antwoordde Lauren, waardoor er een grijns verscheen op mijn gezicht. "Dus je gaat als een moderne heks." constateerde ik glimlachend. "Waar twijfel je dan tussen?" vragend keek Lauren me aan, een lichte frons in haar voorhoofd gegroefd. "Ik twijfel niet meer. Ik ga als doktersassistente." Ik snapte niet waarom ik er voorheen over in had gezeten, wat maakte het uit als wat ik verkleed ging? Ik wilde mijn gedachten van die dieraanvallen afleiden, maar toch bleven er drie vragen telkens door mijn hoofd spoken. Wat was het? Waarom vermoordde het onschuldige mensen? En wanneer zou het weer toeslaan? Het beangstigde me enigszins, niet omdat mij iets kon overkomen. Het beangstigde me omdat mijn dierbaren iets kon overkomen. "Zullen we straks heel even bij Tobias langsgaan of zo? Aangezien zijn tante is overleden is het denk ik wel zo aardig om even naar hem toe te gaan in de pauze of zo," vervolgde Lauren, waarop ik bevestigend knikte. "In de pauze zullen we hem wel kunnen spreken." Glimlachte ik zwakjes, nog steeds bezorgd. "Wat vind jij eigenlijk van die dieraanvallen? Ik bedoel, niemand lijkt er echt over na te denken. Daarentegen zit ik er verschrikkelijk mee in mijn maag.." mompelde ik ietwat beschaamd, mijn schouders ophalend. Ik wist dat ik Lauren dit kon toevertrouwen, ik kende haar tenslotte al mijn hele leven en ze was altijd een vriendin van me geweest, net als Alexis.

---

To love is to destroy.

Roww schreef:
Destiney Lily Jones||Human Being
Met een zuchtje zet ik mijn fiets in het fietsenhok van school, volgens mij ben ik laat. Als ik op mijn mobiel kijk om te zien of ik daadwerkelijk ook te laat ben haal ik opgelucht adem: Nog tien minuten tot de les begint.
Vrolijk neuriënd loop ik door de school, maar elke keer als iemand langsloopt hou ik me stil tot ze weer weg zijn. Ik ben nogal verlegen..
Eenmaal bij mijn kluisje aangekomen doe ik de sleutel in het slot en open het kluisje. Met een beetje moeite prop ik mijn jas in het kluisje en haal de nodige boeken eruit. "Oke, op naar de les" Mompel ik tegen mezelf.
Als ik weer op mijn mobiel kijk om te zien hoe laat het nu is bots ik perongeluk tegen iemand op. Mijn boeken glijden onder mijn arm weg en ik zelf val met de boeken mee op de grond "Auw.." Mompel ik zachtjes. Als ik opkijk zie ik dat ik tegen Ashton Mikaelson opgebotst ben "Sorry! Sorry! Ik keek niet zo goed uit.." Roep ik geschrokken uit. Snel stop ik mijn mobiel in mijn broekzak en raap ik mijn boeken maar bijelkaar.

Ashton 'Ash' Dyon Mikaelson
Yaye weer naar school. Merk je de sarcasme?
Het is niet dat ik het echt haat ,maar probeer maar eens een aantal eeuwen op school te zitten. Elk jaar weer het zelfde. Ik denk dat ik onderhand al die boeken wel uit mijn hoofd ken. Met geschiedenis is het nog het ergste. Soms staan er dingen in die er niet kloppen en dan heb ik de neiging om iets anders op te schrijven bij de toets. Het heeft dus toch zijn nadelen om voor eeuwig te leven en alles meegemaakt te hebben.
Soms vraag ik me af waarom ik nog naar school ga ,maar ja als ik niet ga krijg ik weer met de leerplicht te maken om dat ze denken dat ik nog een kind ben.
Bijnader inzien ik haat school. het laat me alleen maar in mezelf denken, zoals nu. Gek word ik er van.
Ik sta bij mijn kluisje om mijn boeken te pakken voor het volgende uur. Eerst volgende uur dat ik zo heb is Engels. Oke dat valt wel mee.
Ik begin,nog steeds met mijn hoofd in mijn gedachten, door de gangen te lopen naar mijn lokaal. Pas waarneer ik iets tegen me aanvoel word ik wakker uit mijn gedachten.
'Sorry!Sorry! Ik keek niet zo goed uit.' Roept het meisje dat nu op de grond ligt geschrokken uit. Nadat ze dit zegt begint ze haar spullen op te ruimen.
'Geeft niet joh. Gebeurd toch iedereen toch eens.' zeg ik met een glimlach. Ik zak door mijn knieën en help haar met haar spullen. Als ik klaar ben met haar helpen sta ik weer op. 'Wat is je naam eigelijk?' vraag ik haar.
(Ben er net pas achter gekomen dat Ashtons naam rijmt. LOL!)

---

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

Lauren Gaia Daphne Middleton ll Heks

Emma gaat dus als doktersassistente naar het feest, origineel bedacht! Ik denk wel dat ze een bloederige doktersassistente wordt. "In de pauze zullen we hem wel kunnen spreken,' antwoordt Emma op mijn vraag over Tobias. Gelukkig, eigenlijk verwachtte ik al dat ze mee zou gaan, maar ik zou het liefst niet alleen naar Tobias zijn gegaan. "Wat vind jij eigenlijk van die dieraanvallen? Ik bedoel, niemand lijkt er echt over na te denken. Daarentegen zit ik er verschrikkelijk mee in mijn maag.." zegt ze dan. Oei, daarmee overvalt ze me. Hoe moet ik hierop antwoorden? 'Uhm... Ik denk niet dat het zomaar een dier is geweest. Ik bedoel, niet elk dier kan een mens zo erg verwonden.' Het wordt tijd dat ik het ze ga vertellen. Niet nu, maar als we even alleen zijn. 'Emma, Alexis. Kunnen we in de pauze, nadat we bij Tobias zijn langsgegaan, buiten praten? Ik denk dat ik jullie iets wil vertellen,' zeg ik. Ik denk dat ik ze ook over vampiers enzo ga vertellen. Waarschijnlijk zal ik als ze er goed op reageren weer een stuk vrolijker zijn, omdat ik dan weer van een last ben verlost. Maar wat als ze er slecht op reageren? En danken dat ik een soort monsterlijk ding ben?

---

It just takes one negative comment to kill a dream