Mystic Falls {RPG} {01} - Speeltopics

Hoe beginnen we?
Het is Maandag 08 September 2012. Het is een gewone dag voor de meeste inwoners van Mystic Falls. Behalve voor de familie van Elise Fell. Die dag ervoor is zij omgekomen bij een "dieren aanval". De Counsel is druk bezig met uitvinden wie de dader is van deze gruwelijke moord. Hoe reageer jij hierop als inwoner van Mystic Falls? Of weet je het niet eens? Misschien komt het gewoon over als een naar ongeluk en ga je gewoon verder met je dagelijkse doen van zaken. De meeste van jullie zullen gewoon hun dag beginnen op Mystic Falls High School, als gewone student, leraar, cheerleader of rugbyspeler. Je mag best af en toe een keer spijbelen, maar probeer het wel een beetje realistisch te houden en niet hele weken afwezig te zijn. Het is over vier dagen volle maan en het rooster van de studenten mag je gewoon zelf bedenken, dat is niet zo heel erg belangrijk. Probeer iedereen erbij te betrekken, dat is het leukst en hou de beginpost in de gaten voor nieuwe info! Veel plezier xx

[ bericht aangepast op 3 mei 2013 - 11:01 ]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Angela "Angel" Lana Eastwood ~ Heks

Hij glimlacht naar me en schud even zijn hoofd.
'Niet erg. Dringende boodschap?' lacht hij zachtjes. Ik grinnik en knik even, terwijl ik vlug even de bar door kijk. Shit, hij is er nog steeds.
'Wel meestal hebben cocktails iets te maken met fruit, denk ik. Passoa bijvoorbeeld is gemaakt van passievruchten. Cocktails smaken dus meestal fruitig en in tegenstelling met bier of zo kan je ze dus even snel naar binnen gieten als cola aangezien je niets van de alcohol smaakt. Daarom zijn ze ook zo verraderlijk. Je word er snel licht van dus als ik je een raad mag geven. Drink die op je gemak op.' grinnikt hij en wijst even naar mijn glas. Hij nipt even van zijn cola.
'Meisjes zijn er meer aan dan jongens. Ik weet niet precies waarom. Om de fruitsmaak of om het feit dat je de alcohol niet smaakt.' Hij speelt wat met zijn glas en kijkt me aan terwijl hij praat.
'Maar vertel jij eens.' lacht hij zachtjes. 'Ik heb het gevoel dat ik nu al de hele tijd aan het door ratelen ben en dat is niets voor mij.' Hij nipt nog eens van zijn glas.
Ik lach even, en zeg:
'Echt waar? Waarom praat je dan nooit zoveel? Ik bedoel, je lijkt me aardig, en ik denk dat je veel vrienden hebt. Daar praat je dan toch wel veel mee?' Ik probeer om de aandacht niet meer op mij gericht te hebben, zodat ik niet zoveel hoef te zeggen. Maar of dat werkt?

Fantasy is in you.

Lucas Booth
Zijn gezicht vertrekt wat en zijn glimlach valt weg. 'Ik ben drie maanden geleden van New York naar hier verhuist.' zegt hij zachtjes. 'Dus ik heb hier geen vrienden.' Dan herpakt hij zich en brengt een glimlachje op zijn gezicht. 'Ik heb het gevoel dat je niet echt veel zin hebt om te praten.' zegt hij en kijkt haar even aan. 'Je hoeft niet hoor. We zoeken wel een ander gespreksonderwerp.' Hij kijkt even rond en ziet dan 2 meisjes zitten. Meisjes dat je denkt alleen in grote steden tegen te komen. Te blond, te opgemaakt, en te bloot. Hij trekt een wenkbrauw op en schud even afkeurend zijn hoofd. 'Je komt toch ook overal van die types tegen he.' mompelt hij zachtjes in zichzelf. Tot zijn spijt moet hij toegeven dat Amy, zijn ex-vriendin, ook zo'n type was maar dan was hij ook anders. Hij was nog een gewone puber die niet te kampen had met weerwolfsverschijnselen. Tot een half jaar geleden. Dan was hij volwassener geworden en had zich weggetrokken uit zijn vroegere vriendengroep om problemen te voorkomen. 'Wel ik denk niet dat jij zo'n meisje bent.' glimlacht hij even naar Angela omdat hij niet wil piekeren over vroeger. Het leven is te kort om te blijven hangen in het verleden. Het is tijdsverspilling. je moet doorgaan en het achter je halen.

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Ashton Dyon Mikaelson ~ Original Vampier
"Ik.. Ik ga denk ik voor optie twee, ik heb toch niks te verliezen" zegt ze met een zwak glimlachje.
Eerlijk gezegt had ik gedacht dat ze naar de les wou. Ze lijkt me niet echt het type dat spijbelt. Maar ja, wat kan ik daar nou van weten.
Ik bedenk me nu pas dat ik nog helemaal niet heb bedacht hoe ik haar zou kunnen helpen.
Hoe kun je iemand helpen die alleen de slechte dingen van zichzelf inziet.
Opeens kreeg ik een idee. Misschien niet het beste idee, maar ik had een idee.
Ik pakte een papiertje en een pen uit mijn tas en gaf het aan Destiney.
''Ik wil dat je hier alle slechte eigenschappen van jezelf opschrijft. Het klinkt misschien niet leuk,maar het hoort erbij. Als dit werkt voel je een stuk beter. Je moet me vertrouwen.'' Zei ik tegen haar. Ik hoop maar dat ze dit wil doen. Zo niet moet ik weer iets nieuws bedenken. En geloof me op dit moment is mijn hoofd echt helemaal leeg.

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

Destiney Lily Jones||Human Being
Met een zachte grinnik neem ik het papiertje en de pen aan wat Ashton me zojuist met uitleg aanrijkte.
"Oke," Zeg ik met een glimlachje. Ik hoef niet eens na te denken en ik heb al wat op het papier gezet. Als hij me nu eens vroeg of ik mijn goede eigenschappen wilde opschrijven zaten we hier over een jaar nog, met een leeg blaadje.
De woorden die ik opschrijf zet ik allemaal kriskras door elkaar, zo is het wat minder overzichtelijk. Als ik na een tijdje echt niks meer bedenken kan kijk ik nog even naar het papiertje en lees de woorden in mijn hoofd op: Irritant, Té Verlegen, Raar, Alleen, Slecht in vrienden maken, Flap uit, Lelijk, Te lief, Snel boos, Huilt veel te snel & te vaak, Geen vrienden, en als laatste maar voor mij wel het meest erge lees ik: De meest erge vreselijke familie ooit!. Ja, ik word langzaam gek van mijn familie, ze zijn gewoon zo vreselijk.. Als ze nu gewoon normaal konden doen dan had ik misschien wel meer vrienden gehad! Maar nee hoor, mijn familie moet mijn leven natuurlijk weer vergallen. En zij maar klagen dat ik geen vrienden heb, terwijl ze volgens mij donders goed weten dat dat allemaal dankzij hen komt.

[Heb zo snel ik kon zoveel mogelijk slechte dingen die Destiney over haar zelf kon denken bedacht x'D

Little do you know

Tobias Fell

Ergens deed het echt pijn om te weten dat Lucy een vampier was aangezien haar soort al bijna heel mijn familie uitgemoord had. Een rilling gleed over mijn hele lichaam toen ze haar koude hand om mijn arm sloot en meteen staakte ik mijn poging om weg te lopen zonder nog een woord tegen haar te zeggen. Met een emotieloos gezicht draaide ik mijn hoofd een stukje om zodat ik haar over mijn schouder kon aankijken en luisterde naar wat ze te zeggen had. Ik knikte zachtje sop haar woorden en grimaste even toen ze haar greep op mijn arm nog verstevigde. "Je knijp best hard weet je?" Mijn mondhoeken krulden om in een lichte glimlach terwijl ik haar pols pakte en ervoor probeerde te zorgen dat ze zijn arm losliet. Ik kon gewoon niet kwaad zijn op Lucy, daar zag ze er veel te onschuldig voor uit. Ze leek helemaal niet op de vampier die hij al tegengekomen was en was waarschijnlijk ook veel aardiger. "Ik blijf, zolang je je tanden tenminste niet in mijn nek zet." Het was als een grapje bedoelt, al was de serieuze ondertoon in zijn stem niet te missen. Langzaam zakte hij door zijn benen en ging met zijn rug tegen een boom zitten. "Dus, hoe ben je verandert?"

Ethan James

De jongen op het muurtje irriteerde me echt mateloos met zijn gestaar en als er niemand anders op de begraafplaats aanwezig was geweest, had ik hem zeker net zoals iedereen hier in de grond gestopt. Geïnteresseerd luisterde ik naar Emma's woorden terwijl ik mijn irritatie probeerde te onderdrukken. Na haar woorden liet ik mijn groene kijkers terug naar de grafsteen glijden en hield mijn hoofd even scheef om toch te kijken of hij haar echt niet vermoord had. Hmn, de naam kwam me niet bekent voor en voor zover ik wist was ik nog niet lang genoeg in Mystic Falls om haar te vermoorden. Aan de datum te zien bevond ik me op dat moment in Ierland, over de zee dus. "Wat nadenken en ik kan even geen rustigere plaats vinden." Gelogen, al probeerde ik het zo min mogelijk te laten zien. Een sterke wietgeur drong mijn neus binnen en een lichte grom rolde over mijn lippen terwijl ik me omdraaide en nog net een paar woorden opving van woorden die ik niet begreep. Ze waren in iedergeval al niet afkomstig uit de landen waar hij al naartoe was geweest, al ging er ergens wel een lichtje branden. Even bleven mijn ogen op de jongen plakken toen ik in mijn geheugen groef naar waar ik de woorden nog gehoord had. Toen ik tot de conclusie kwam dat hij ze gehoord had toen een heks woorden die op de deze leken uitgesproken had en snel wende ik mijn blik terug af. Ik was wel zo slim om ervoor te zorgen dat ik heksen niet kwaad maakte aangezien ze iemand zoals ik blijkbaar ene immense pijn kon bezorgen. "Weet je hoe ze in gestorven?" Ik moest even afleiding hebben zodat ik mijn geduld niet zou verliezen en de kerel achter me aan zou vliegen.

-Hi, I'm Andy, also freaking out- Andy Gallagher

Ashton Dyon Mikaeloson ~ Original Vampier
Ik kijk naar wat Destiney op schrijfft. Oke dat zijn veel dingen. Ik keek nog eens goed naar het papiertje.
Dit had ze opgeschreven.:Irritant, Té Verlegen, Raar, Alleen, Slecht in vrienden maken, Flap uit, Lelijk, Te lief, Snel boos, Huilt veel te snel & te vaak, Geen vrienden, De meest erge vreselijke familie ooit!
Irritsnt vind ik haar niet. Verlegen is ze , maar niet te verlegen ze zegt teminste wat. Raar vind ik haar niet. Alleen,Ik ben er toch. Slecht in vrienden maken, Ze heeft mij of ben ik geen vriend? Flap uit, Ze was gewoon nieuwsgierig meer niet. Lelijk, Nou lelijk is ze niet. Te lief, Je kan echt niet te lief zijn. Huilt veel te snel & te vaak. Heb haar nog niet zien huilen. Geen vrienden, .....kwetsend. De meest erge vreselijk familie ooit! Oke ik snap dat ze niet blij is met haar familie , maar zij ziet haar familie tenminste nog ik niet.
Ik was nog aan het bedenken wat ik nu moest doen. Ze had de slechte eigenschappen best snel opgeschreven. Goede eigenschappen opschrijven is nu misschien nog lastig voor haar, maar ik kan haar wel proberen die slechten gedachtens los te laten.
IK zogt in mijn zakken voor een aansteker. Nee, ik rook niet het is gewoon handig altijd een aansteker bij je te hebben.
'Hier ik wil dat je die eigenschappen vergeet en het papiertje in de fik steekt.''

[ bericht aangepast op 26 april 2013 - 13:44 ]

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

Destiney Lily Jones||Human Being
Ashton leest wat ik heb opgeschreven, en ik zie gewoon dat hij steeds weer iets denkt. Ik zie het aan zijn gezicht.
Hij graait wat in zijn zakken en haalt er uiteindelijk een aansteker uit waarna hij deze aan mij geeft "Hier, ik wil dat je die eigenschappen vergeet en het papiertje in de vik steekt" Zegt hij dan.
Ik bijt kort op mijn lip en neem de aansteker aan. Het papiertje houd ik zo ver mogelijk voor me uit waarna ik de aansteker eronder houd. Langzaam en voorzichtig laat ik de aansteker zijn werk doen en kijk ik nerveus toe hoe het papiertje in vlammen opgaat. Als het vuur bijna mijn vingers bereikt laat ik het papiertje op de stenen vallen. Vuur was zeker niet mijn favoriete element. Na een enorme brand in onze oude boerderij ben ik doodsbang voor vuur geworden, ik zat toen vast in een enorme vlammenzee..
Als het papiertje is weggebrand gaat het vuur, gelukkig, langzaam uit. Met een glimlachje kijk ik op naar Ashton.
"Gek genoeg heb ik het gevoel dat het wel geholpen heeft.." Zeg ik zacht, maar dit keer iets harder dan hoe ik normaal eigenlijk altijd praat. Het verlegen ondertoontje is er eigenlijk niet meer, mijn stemgeluid is van zichzelf eigenlijk al redelijk zacht..

[ bericht aangepast op 26 april 2013 - 12:10 ]

Little do you know

Ashton Dyon Mikaelson ~ Original Vampier
Ik glimlach als ik hoor dat haar stem iets harder klinkt. Ik ben blij dat het al iets heeft geholpen, maar ik ben nog niet klaar.
Misschien vind ze het volgende niet echt prettig om te doen, maar ze moet het toch doen.
IK pak nog een papiertje en geef het aan haar.
''Oke, het volgende kan misschien wat lastig zijn ,maar ik wil toch dat je het doet.'' ik hoop maar dat ze het doet.
''Ik wil dat je nu al je goede eigenschappen opschrijft. Het boeit me niet als we hier nog jaren zitten ik heb alle tijd. Als het lukt wil ik ook dat je tips voor je zelf schrijft zodat je van jezelf leert te houden. Je kuint pas vrienden maken als je jezelf accepteerd.'' Ik kijk haar vol afwachting aan.
Hopelijk doet ze dit. Ik vind het al knap van haar dat ze die slechte eigenschappen op heeft geschreven en ze wou vergeten.
Ik ben er alleen niet zo zeker van dat ze dit wilt doen.

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

Emma Abigail Gilbert
"Wat nadenken en ik kan even geen rustigere plaats vinden." Beantwoordde Ethan mijn vroeg toen ik gevraagd had wat hij hier deed. Begrijpend knikte ik. Het was dan misschien niet een al te fijne plaats om hier te zijn, maar het ordende je gedachten en liet je kalmeren. Het was de enige plek waar ik rust vond als ik het moeilijk had, waar ik me verbonden met mijn moeder voelde, alsof ze vanuit de hemel naar me keek. Opnieuw gleden mijn hazelnootkleurige kijkers even naar de grond, bedachtzaam staarde ik naar de bruinkleurige aarde ondergrond. Alsof het interessant was.
Ethan deed me opkijken toen hij plots geërgerd een lichte grom over zijn lippen liet rollen. Snel keek ik op, een frons op mijn voorhoofd spelend. Benieuwd volgde ik zijn blik, die opnieuw naar de jongen leidde. Hij was aan het roken, ik wist alleen niet of het gewoon tabak was of wiet. Ik wilde me er ook liever niet mee bemoeien, de jongen kwam me niet bekend voor en ik had wel andere problemen aan mijn hoofd. Ethan staarde een tijdje naar de jongen, zonder te bewegen - bevroren. "Ethan?" mompelde ik zachtjes, terwijl ik zijn pols vastpakte en er zachtjes aan trok. De jongen op het muurtje gaf me letterlijk de kriebels. Ethan draaide zich tot mijn grote opluchting weer om.
"Weet je hoe ze in gestorven?" vroeg hij toen plots, waardoor ik gefrustreerd op de binnenkant van mijn wang beet. Liegen was nooit mijn sterkste punt geweest. Maar toch ging ik hem niet de waarheid vertellen, ik zou hem de stuipen op het lijf jagen of hij zou me voor gek verklaren. Aan de ene kant voelde ik me verantwoordelijk voor de stad, vond ik dat iedereen moest weten over de bovennatuurlijke gevaren. Maar aan de andere kant zei iets in me dat het absoluut geen goed idee was. "Een aanval van een dier, in de late avond. Ze hebben haar nog geprobeerd te redden maar het was te laat." Mompelde ik snel. Mijn ogen vonden zijn groene kijkers, zijn ogen waren helder. Een mooie kleur die ik nog niet eerder had gezien. Ik probeerde me op andere dingen te concentreren, zodat de leugen simpeler leek. Ik moest echt eens met Alexis oefenen op het gebied van leugens, zij was er namelijk onwijs goed in.

To love is to destroy.

Destiney Lily Jones||Human Being
Ashton haalt nog een papiertje uit zijn tas en geeft deze ook aan mij, ik heb zo het gevoel wat hij nu wil..
''Oke, het volgende kan misschien wat lastig zijn ,maar ik wil toch dat je het doet. Ik wil dat je nu al je goede eigenschappen opschrijft. Het boeit me niet als we hier nog jaren zitten ik heb alle tijd. Als het lukt wil ik ook dat je tips voor je zelf schrijft zodat je van jezelf leert te houden. Je kuint pas vrienden maken als je jezelf accepteerd.'' Zegt hij dan, ik neem het papiertje aan en denk diep na.
"Oke.." Zeg ik zacht, het was lief dat hij dit voor mij wilde doen.. Ik pak de pen weer vast en denk diep na. Waar was ik nu zo trots op als ik naar mezelf keek?
Na een korte tijd schrijf ik wat op het papiertje, twee woorden: Mooie ogen. Het enige waar ik tot zover nog trots op was van mezelf..
Dit keer doe ik er een kwartier over om een aantal woorden op het papiertje te zetten, maar als ik dan uiteindelijk klaar ben en ook écht niks meer kan bedenken geef ik het papiertje met de woorden 'Mooie ogen' 'Goede cijfers' 'Goede band met mijn dieren' 'Heeft een Geweldige vriend' 'Kan misschien een beetje zingen..' aan Ashton terug.
"Oke.. En nu?" Ik kijk hem afwachtend aan. Gelukkig hoef ik deze keer niets met vuur te doen.. We hebben al een geluk dat er geen leraar is die het gezien heeft, maar ik ben echt doodsbang voor vuur. Dat was volgens mij ook wel te zien.

Little do you know

Ashton 'Ash' Dyon Mikaelson ~ Original Vamier
Destiney gaf het papiertje aan mij terug.
''Oke.... En nu?'' Vroeg ze me. Ik keek naar het papiertje. 'Mooie ogen' 'Goede cijfers' 'Goede band met mijn dieren' 'Heeft een Geweldige vriend' 'Kan misschien een beetje zingen..' las ik. Ik lachte weer toen ik ''Heeft een geweldige vriend'' las.
Eerlijk gezeg wist ik niet meer waar ik haar nog mee kon helpen. Deze dingen kwamen gewoon in me op.
Misschien kwam dat , omdat ik deze dingen vroeger ook gebruikte. Alleen bij mij helpen ze niet.
''Hou het papiertje bij je. Als je eve niet blij bent met je jezelf lees het dan. Het herrinnerd je er aan waarom je uniek en anders bent.''
Ik gaf het papiertje weer terug aan haar. Pa s nu merk ik dat ze eigelijk best klein is. Maar ja, ik kan niet zo makkelijk mensen met mijn eige lengte vergelijken.(1.93)
Als ik haar aan kijk zie ik angst in haar ogen. Ik weet niet of ik me hier mee kan bemoeien , maar ik wil het toch weten.
''Is er iets?'' vraag ik

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

Cayden Adrian Jared Ziegler || Heks

Het muurtje was eigenlijk comfortabeler dan het meeste meubilair in mijn appartement. Ik ving wat flarden op van het meisje en de jongen. Op een gegeven moment merkte ik pas dat de jongen naar me aan het staren was. Een kleine blijk van herkenning zag ik in zijn ogen, totdat hij zich weer tot het meisje wendde. Ik had hem nog nooit gezien tot dit moment, dus hij kon mij niet herkennen. Had hij mij de bezwering uit horen spreken? Ik klemde mijn kaken op elkaar en vloekte in mijn gedachten. Als hij mij gehoord had... Ach wat, hij kon mij niets doen. Dacht ik. Hoopte ik. En dat meisje... Wat was zij? Geen mens, maar wat dan? Mijn sigaret was opgebrand. Ik zuchte en gooide het in de verlaten prullenbak dichtbij het muurtje. Ik ging weer zitten en wilde weer een sigaret pakken, maar bedacht me. Ik moest even nuchter blijven. In plaats van een sigaret pakte ik een kauwgompje en stopte het in mijn mond. Zo ging gelijk ook weer die rookgeur weg. Zou ik naar de jongen en het meisje toelopen? Ja hoor, Cayden. Geniaal idee. Naar ze toelopen en zeggen; Hé, ik ken jullie niet, maar jij bent een hybrid en jij bent geen mens? Yeah right. Nee, dat zou niet werken. Ik zou afwachten, zoals een roofdier wacht op zijn prooi. Alleen wilde ik deze wezens geen pijn doen. Nog niet.

I will keep watch.

Destiney Lily Jones||Human Being
Als Ashton mijn papiertje leest zie ik hem ineens lachen, blijkbaar heeft hij het één na laatste gelezen, bedenk ik me met een lichte blos.
''Hou het papiertje bij je. Als je eve niet blij bent met je jezelf lees het dan. Het herrinnerd je er aan waarom je uniek en anders bent.'' Zegt Ashton me waarna hij het papiertje terug geeft, Ik knik glimlachend, maar als ik me realiseer dat hij zei dat ik uniek ben kijk ik hem even vragend aan "Uniek..? Zo uniek vind ik mezelf niet" Zeg ik terwijl ik hem aankijk.
Als hij na een tijdje vraagt wat er is schrik ik op, hij heeft waarschijnlijk opgemerkt dat ik aan het denken was, dat het over vuur ging weet hij natuurlijk niet. Maar mijn ogen straalden waarschijnlijk angst uit..
"Oh.. Ik.. Ik moest denken aan het feit dat ik best bang ben voor vuur.." Leg ik zacht uit "En dat ik blij was dat geen leraar het had gezien" Ik wijs naar het as van het verbrande papiertje dat op de grond ligt.

[ bericht aangepast op 26 april 2013 - 19:55 ]

Little do you know

Gale Torn

Ik erger me er mateloos aan als mensen mijn vragen ontwijken of het niet mogen zeggen. Ik kijk haar aan als ze zegt dat het hier enger lijkt na die moord. Ik draai me om.
'Hangt er van af waar je bang voor bent' zeg ik. Ik loop in de richting van de begraafplaats en laat Lauren achter. Ik vond Emma zelf wel. Ik kom aan bij de grijze grafstenen en er gaat gelijk een rilling door mijn rug. Dan zie ik Emma staan. Ze staat met een onbekende jongen te praten en er zat nog een andere jongen op een muurtje. Ik kijk hem even aan en neem hem in me op. Een hand gaat door mijn haar en ik vervloek die zenuwtrek. Vlug loop ik naar Enma. Ik pak haar schouder en trek haar gelijk een stuk weg van de jongens.
'We moeten terug naar school Emma,' zei ik. 'Lucy Mikaelson is gewond en we moeten opschieten.'
Ik trek een beetje aan haar mouw om haar haast te dwingen mee te gaan.

Lucy Willow Mikaelson

Beide opmerkingen doen pijn. Ik zou hem nooit pijn willen doen. Nooit!
'Ik drink geen mensenbloed' zeg ik nijdig. 'Ik ben het sterkste wezen ooit. Waarom moet ik dan net jullie bloed drinken om sterker te worden. Ik drink dieren bloed en gewoon mensen eten.'
Ik veeg de opkomende tranen weg.
'Dus je tante is niet door mij vermoord als je dat soms dacht!'
Dat laatste schreeuw ik haast en de boom waar ik tegen aan zat kraakt gevaarlijk. Ik schrik.
'Sorry' zeg ik angstig. Ik val weer neer en laat mijn hoofd in mijn handen vallen.
'Ik snap eigenlijk niet dat je blijft,' zeg ik haperend. 'Ik bedoel.. Ik ben een vampier en ik kan je heel veel pijn doen en alsnog blij je. Het lijkt haast alsof je me aardig vind.'
Ik veeg mijn tranen af en bijt op mijn mouw. De enige die mijn driftbuien kon handelen was Gale. Ik wou niemand pijn doen. Echt niet. Maar soms maakte mensen me zo kwaad. Wacht ik had altijd Isabel nog. Die had ik zeker voor altijd.

"Rebellion's are build on hope"

Lauren Gaia Daphne Middleton ll Heks

'Hangt er vanaf waar je bang voor bent,' antwoordt Gale. Ik wil net antwoorden als hij wegloopt.
Ah, shit! Nu is hij ook al boos op me! Wat heb ik vandaag? Schrik ik mensen af ofzo?! Snel ren ik naar de begraafplaats en probeer er eerder te zijn dan Gale. Helaas, als ik aankom zie ik hem al staan. Snel begin ik nog harder te rennen. 'Emmmaaaaa!!!!!!' roep ik. 'Het spijt me zo verschrikkelijk! Ik kon het gewoon niet eerder!'
Ik schrik als ik de man naast haar zie. Ik ken hem niet maar ik weet wel wat hij is. 'Emma, je moet hier nu weg. Die man is gevaarlijk,' fluister ik in haar oor. Waarschijnlijk hoort hij het gewoon. Maar Emma moet hier weg, nu meteen. En Gale ook. 'Gale, jij kan ook beter gaan,' zeg ik dan tegen hem. Hij zal zich wel beledigt voelen ofzo, maar het is het beste. 'En Emma, ik leg alles thuis uit,' zeg ik terwijl ik de andere man wantrouwend aankijk. Momenteel kan het me niks schelen dat iedereen me haat. Als ze maar veilig zijn.

[ bericht aangepast op 27 april 2013 - 8:58 ]

It just takes one negative comment to kill a dream