• Cover gemaakt door Samwell.

    Honderden jaren geleden legde een oude heksenmeesteres een vloek op een groep jonge Stervelingen die de spot met haar dreven. Ze verbond hen met de maan en twee nieuwe groepen ontstonden. De Witte weerwolven werden bij elke volle maan gedwongen te veranderden en op dat punt waren hun krachten het sterkst. Hun vacht had de kleur van sneeuw en hun ogen een gouden gloed. Ze noemden zichzelf de Alposclan. De Zwarte weerwolven werden opgeëist door de nieuwe maan en ook bij hen waren toen hun krachten onoverwinnelijk. Hun vacht droeg de kleur van een maanloze nacht, terwijl hun ogen even zwart waren als inkt. Zij droegen de naam Nigravosclan.
    De clans verbrandden de heksenmeesteres, Ebnar, uit wraak maar sindsdien hield de strijd tussen beide clans nooit op. De Witte wolven streden tegen de Zwarte, om de enige twee zaken die zij het meeste nodig hebben: mensenbloed en de maan.
    Zonder het bloed van een Sterveling kon geen enkel kind van de maan overleven. Maar mensen werden een uitstervend ras, mede wijtend aan de Vampieren, kinderen van de zon genoemd, die een lange tijd de weerwolven te snel af waren en het sterfelijk volk leegzogen. Maar zij waren uitgeroeid en vormden geen bedreiging meer.
    De maan was het belangrijkste hemellichaam voor de weerwolven, en zonder konden zij niet leven. Ook al was het de vloek van de maan, beide clans aanbaden het hemellichaam alsof het hun eigen god was. Ze wilden meer macht, meer kracht en probeerden zo de andere clan uit de roeien, zodat ook zij de volle of nieuwe maan bezaten.
    Beide clans werden verdeeld in roedels over de hele wereld, maar de grootste roedels bevonden zich in Frankrijk in Europa. Terwijl de Witte wolven zich vestigden in de Pyreneeën, ver weg van grote steden, doolden de Zwarte wolven door de bossen van Frankrijk en vielen elk dorp die hun pad kruiste aan.
    Daarmee was ook het grote onderscheid tussen de twee clans aangegeven, maar desondanks ze andere gebruiken en voorwaarden hadden, hadden de clans iets gemeen: ze waren beide vervloekt tot de eeuwen der eeuwen.

    Verhaal:
    Na eeuwen van oorlog tussen de beide clans, stuurt Ebnar, de heksenmeesteres, hen een Vuurbericht maar daarin enkel één Oudgrieks woord: Erchomai. Wat zoveel betekend als: Ik kom.
    De clans hebben geen andere keuze dan samen te werken tegen de wederkeer van Ebnar, maar ondertussen gaat de strijd om de maan nog steeds verder.
    Ook een kleine groep mensen, die zichzelf het Verzet noemt, probeert zichzelf in leven te houden en dood de clanleden zonder genade.
    Zal Ebnar overwinnen? Of wint één van de clans toch de eeuwige oorlog? En wat gebeurt er met de kleine groep mensen?


    Clans:
    De clans bestaan uit een leider, diens partner en een Raad. De Raad zorgt ervoor dat de leden van de clan de regels van de wolven niet overtreden en zijn voornamelijk wolven van de Oorspronkelijke Wolven. De Oorspronkelijke Wolven, ook wel de Originelen genoemd, waren de eerste Stervelingen die in weerwolven veranderden. Zijn werden rechtstreeks door Ebnar vervloekt. Door een beet van één van de Originelen konden nieuwe wolven gecreëerd worden. Een tegengif bestaat er niet en enkel de Originelen kunnen mensen veranderen. Zij zijn ook het sterkst en hebben het meeste macht.
    De leider, of Alphacum, is ook één van de Originelen.


    Mensen:
    De mensen of het Verzet zijn één van de weinige groep mensen die overblijven. De enige manier om de weerwolven te vermoorden is door zilveren wapens te gebruiken en die recht in hun hart te steken. Maar de wolven vernietigen zilveren voorwerpen telkens ze er één tegenkomen, dus moeten de mensen zuinig zijn. Ze verstoppen zich vooral in de ruïnes van vervallen steden, maar trekken eerder rond. Doordat de Zwarte wolven een ronddolende roedel zijn, moeten de mensen opletten.


    Rollen: M/V graag in evenwicht.
    Alposclan / Witte wolven:
    - Heath Alec Ravenwood - Clanlid - Dyer. 1;5
    - David Hayden Reesan - Raadslid - Ewijn. 1;7 - afwezig van 6/5 tot 10/5 -
    - Emanuelle Louise Penderghast - Raadslid - Raziel. 1;1
    - Cassia "Cass" Pandora Hawthorne - Clanlid- Bran. 1;4
    - Lypha Neandroa d'Vien - Originele - Vampurr. 1;5
    Nigravosclan / Zwarte wolven:
    - Timothy Robert Labhraidh - Clanlid - PlagueRat. 1;1
    - Catherina Maria Labhraidh - Leider - PlagueRat. 1;1
    - Isabel 'Isa' Wood - Raadslid - Sempra. 1;6
    - Roselynn ‘Lynn’ Forrester - Clanlid - Merrow. 1;8
    Het Verzet / Mensen:
    - Henry Augustus Skidmore. - Leider - Raziel. 1;2
    - Arlendria Siv Fydorov - Partner van de leider - Sixer. 1;1
    - Sophia Echo - Lid - Cas. 1;8

    Regels:
    - Houd je ten alle tijde aan het huisreglement van Quizlet.
    - Ik zou graag een minimum aantal van 8 regels hebben. Ik ben er niet streng in, maar let er alsjeblieft op.
    - Wees geduldig. Mensen hebben ook nog een sociaal leven naast Q.
    - OCC tussen haakjes. Niet spammen! Ik open ook een praattopic.
    - 16+ is toegestaan.
    - Naamveranderingen doorgeven.
    - Niet de personages van anderen besturen, dat is namelijk kei vervelend.
    - Alleen ik, Dyer, open nieuwe topics. Tenzij ik niet online ben, dan mag de laatste die gepost heeft een nieuw topic openen mits hij of zij een bericht plaatst in het rollentopic met de link naar het nieuwe topic en mij een gastenboekbericht stuurt.
    - Blijf realistisch. Je mens kan niet zomaar enkele wolven gaan afslachten op zijn eentje.
    - Ebnar mag door iedereen gespeeld worden, zolang dat maar realistisch is.
    - Vragen mogen altijd gesteld worden.

    Het begin:
    Een nieuwe dag breekt aan en de clans kregen die nacht Ebnars vuurbericht. Beide kampen staan in rep en roer, terwijl het Verzet een strategie verzint en nieuwe rekruten opleid.
    Dit is een richtlijn. Deze hoeft niet na gevolgd te worden. Wees origineel!


    Rollentopic.

    © Dyer

    [ bericht aangepast op 5 mei 2013 - 18:43 ]


    kindness is never a burden.

    [Mijn topics]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    || Mon topics. ||

    [ bericht aangepast op 26 april 2013 - 21:34 ]

    [Mijn topics]


    Your make-up is terrible

    |Gelieve ook de clan/verzet en de functie van je personage in je post te zetten. (: |


    kindness is never a burden.

    Sempra schreef:
    || Mon topics. ||


    help

    Dyer schreef:
    |Gelieve ook de clan/verzet en de functie van je personage in je post te zetten. (: |


    || Kunnen ze vanuit zich zelf in een wolf veranderen? ||

    {Mein Topieks}


    Stenenlikker

    Sempra schreef:
    (...)

    || Kunnen ze vanuit zich zelf in een wolf veranderen? ||


    | Ja, maar ze zijn bij de volle of nieuwe maan verplicht en dan zijn ze het sterkst. Anders veranderen ze vrijwillig en is er niks speciaals. |


    kindness is never a burden.

    - Isabel 'Isa' Wood - Raadslid - Nigravosclan -

    Ik grom nog een keer. Ik begin te rennen, harder en harder, tot de transformatie voltooid is. Hier heb ik gewoon even behoefte aan. Om eerlijk te zijn had ik dit aan zien komen. In die 517 jaar dat ik geleefd heb, zat dit er aan te komen. Ik stop met rennen en ga zitten. Ik had al een plan bedacht, maar ik was er niet blij mee. Samen werken met de Alposclan, zie je het al voor je? Na jarenlang van vechten en dan ineens vrede sluiten? Ik moet maar naar Catherina gaan. Zij zal het vast ook wel doorhebben. Ik draai de transformatie om. Na een paar minuten sta ik weer gewoon op twee benen in aats van vier. Een kleine, geïrriteerde zucht verlaat mijn mond. Ik snuif een typische boslucht op en voorzichtig laat ik mezelf op de grond vallen. Ik vestig mijn armen achter me en leun daarop zodat ik in een stompe hoek zit. Ik kruis mijn benen en geniet van het uitzicht. Ik herinner de nacht dat we vervloekt werden als geen ander. Om de een of andere reden haat ik Ebnar niet zo heel erg. Ik was toen zeventien, en nu vijfhonderd jaar later, vijfhonderdzeventien. Het deed me goed als ik in een wolf veranderde, de wind door je vacht; Heerlijk. Ik draai me om en staar recht voor me uit. Erchomai. De hele nacht had dit woordje door mijn hoofd gespookt. Nog steeds trouwens. Meteen had ik geweten wat het betekende en daarom ook weggelopen. Als ik eraan denk schaam ik me. Ik ben een Raadslid, ik had moeten blijven. Ik zucht, sta op en loop terug richting het kamp.

    Emanuelle Louise Penderghast || Raadslid, Alposclan.
    Erchomai. Emma hoefde niet te vragen wie het gestuurd had of wat het betekende. Het Oudgriekse leek zelfs na vijfhonderd jaar nog steeds verankerd te zijn in haar brein. Epsilon-ro-khi-omikron-mu-alfa-iota. Ebnar was op komst. Geweldig. Gewoon... geweldig. Ze had al amper geslapen vannacht.
    Zonder ook nog maar één enkel woord uit te spreken was Emma tot zichzelf gekeerd en had ze zich omgedraaid om het bos tegemoet te lopen. Het leek zo ironisch. Als wolf was het gemakkelijker om alleen te zijn, tot zichzelf te komen. En toch... ze haatte Ebnar. Ze had haar leven van haar afgepakt, de 'mensen' waarmee ze nu omging waren niet eens haar echte vrienden.
    Op een koppige manier was ze boos, de manier waarop ze met niemand wilde spreken. Niet dat er iemand met haar wilde spreken, maar dat deed er niet toe. Ze wist niet goed wat ze moest doen. Op de één of andere manier voelde ze zich klein en weerloos, maar dan ook weer standvastig en wraaklustig. Klaar om te vechten als het nodig was.
    Daar kwam dan ook nog eens bij dat ze gedwongen met de Nigravosclan zouden moeten samenwerken, althans, daar had Emma sommigen over horen spreken. De plannen konden haar eigenlijk echt geen snars schelen. Ze kwam ook bijna nooit opdagen als er weer eens een vergadering was. Waarom zat ze dan überhaupt in de Raad? Emma haalde denkbeeldig haar schouders op. Het leek alsof ze een gesprek tegen zichzelf voerde maar de taal maar half begreep.
    Ze was niet neerslachtig of zoiets, ook niet verdrietig. Ze was... kwaad, dat misschien vooral. Maar het leek meer dan dat. Ebnar zag er tegenover haar nogal machtig uit. Ergens was ze bang voor wat zou komen, maar ze duwde die angst op de achtergrond en overtuigde zichzelf ervan dat ze het best wel zou aankunnen.

    [Iemand voor Emma of Henry?]

    [ bericht aangepast op 27 april 2013 - 10:28 ]


    help

    [Henry mag Sophia wel trainen aangezien ze er nog niet zo lang bij is.]


    Your make-up is terrible

    [Okay, dan schrijf ik eerst even een beginpost, dan kan je hem wel lastig komen vallen. (:]


    help

    Henry Augustus Skidmore || Leider Verzet.
    Henry staarde naar het plafond. Hij had - zoals bij hem bijna een gewoonte was - geen oog dichtgedaan vannacht en had zowat van drie uur 's nachts tot nu, acht uur naar het plafond liggen staren, nadenkend. Over van alles en nog wat. Hij wist nu zo half en half waar beide clans zich bevonden en dacht na over waar hun specifieke locatie kon zijn. Aanvalsstrategieën, plan B's. Het gewoonlijke, dus.
    Henry was dodelijk vermoeid, iets wat hij nooit van zijn leven zou toegeven. Hij jaagde zich gewoon door de dag en zo ging het telkens weer opnieuw. De adrenaline zou hem wel wakker houden. Desalniettemin gaapte hij even toen hij zich uitrekte en opstond.
    De jongeman deed nogal traag zijn kleren aan; bestaande uit een simpele jeans, afgetrapte zwarte laarzen en hemd waarvan hij de mouwen uit automatisme tot aan zijn ellebogen optrok. Het ging zodanig traag dat hij even overwoog om misschien echt te gaan proberen slapen. Dat was iets wat waarschijnlijk onmogelijk was in Henry's ogen. Het enige wat hij de laatste tijd deed was strategieën maken, het leek een chronische stoornis. Hij was met niets anders meer bezig dan plannen, rekruteren en trainen. Trainen. Trainen. Trainen. Er leek voor hem niks anders meer te bestaan. Alsof hij voelde dat er iets op het punt stond te gebeuren. Hij wist niet wat het was, maar hij voelde zich onrustig, paranoïde haast.
    De laatste tijd was hij wat neerslachtiger, korter en vooral véél en véél strenger in zijn trainingen. Hij jaagde zich er zo snel door dat de meeste rekruten al gevloerd werden voordat ze 'goeiemorgen' hadden gezegd. Henry probeerde wel om het wat in toom te houden, maar hij kon het niet helpen dat hij de laatste tijd zo opgejaagd was.
    Gapend ging hij naar buiten, waar hij neerplofte op een oude stoel en wat met zijn mes begon te spelen.

    [Ugh. Flutpost. Sorry. :/ It's short and crappy, maar ik ga nu slapen.]


    help

    Mijn topics en morgen ga ik posten :3


    “If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”

    [Slaap lekker!]

    Sophia Echo

    Als ik langzaam wakker word, kijk ik iets gedesoriënteerd om me heen. Dit gevoel blijf ik hebben, elke ochtend opnieuw. Ietwat vermoeid strek ik mijn stramme lichaam uit en wrijf ik de slaap uit mijn blauwe ogen. Vannacht is het weer zoals elke nacht gegaan. Ik val in slaap als het donker word, na een paar uur word ik wakker, zwerf ik wat rond en ga ik terug naar bed om nog een paar uurtjes slaap te vangen. Zoveel slaap heb ik op een dag ook niet nodig, maar nu Henry onze trainingen op blijft voeren merk ik toch wel dat het meer van me begint te vergen en dat mijn lichaam meer protesteert tegen het opstaan 's morgens. Ik blijf dan ook een paar minuten stil liggen voordat ik me omdraai en mijn bed uit rol.
    Aangezien ik het altijd warm krijg 's nachts slaap ik slechts in mijn ondergoed. Mijn bleke huid word benadrukt, maar niet op een goede manier, door het lichte ondergoed. Ik hijs mezelf snel in mijn shorts en trek een zwart topje over mijn hoofd heen. Omdat ik weet dat het toch niet zo warm zal zijn 's morgens trek ik er ook een plaid overheen heen aan. Ik heb er meerdere, waardoor ik er eerst aan een paar ruik en dan de schoonste uitkies. Ze zijn me allemaal iets te groot, maar dat boeit mij vrij weinig. Mijn witte benen met de oranje sproeten steken bleekjes af tegen de ondertussen grijs gebleekte shorts. Mijn lange, oranje haar bind ik samen in een hoge staart boven op mijn hoofd, hoewel sommige plukjes nog wel eens willen ontsnappen en voor mijn gezicht gaan hangen, die ik dan iets geërgerd maar automatisch weg begin te blazen.
    Als ik beide schoenen gevonden heb, ik ben nou niet bepaald de netste, ben ik eindelijk klaar en loop ik naar buiten. Aan de zon te zien is het nog redelijk vroeg. Verderop zit Henry al klaar op een stoel, spelend met zijn mes. Ik vraag me af of hij ooit slaapt, 's nachts hoor ik hem altijd rommelen en 's morgens is hij vaak eerder wakker dan ik en ik vind mezelf al een vroege vogel. Ik rek mezelf eens uit voor ik traag ik naar Henry toe beweeg. "Mogge," mompel ik tegen hem. "Hebben we ergens ontbijt?" Ik probeer het maar voordat hij iets kan zeggen zodat ik straks niet op een lege maag hoef. Dat is ook niet het beste idee.
    Ik ben hier nog niet zo lang, hooguit een jaar, maar ik hoe de tel al niet meer bij. Ondertussen heb ik de dagelijkse bezigheden wel door, maar er is iets veranderd. Ik kan niet precies zeggen wat of mijn vinger erop leggen. Het enige wat ik weet is dat Henry ons op blijft jagen om meer en beter ons best te doen. Hij lijkt zo onrustig te zijn de laatste tijd, maar ik bemoei me er verder ook niet mee waarom. Ik hoor het vanzelf wel als het echt belangrijk is. Begrijp me niet verkeerd, ik wil dit net zo graag als de rest, maar ik ben geen type om snel onrustig te worden van anderen en me met alles te willen bemoeien. Ik hou ervan om dingen voor mezelf te houden en anderen ook hun dingen voor zichzelf te laten houden.

    [ bericht aangepast op 27 april 2013 - 0:06 ]


    Your make-up is terrible