RPG| de eerste tovenaarsoorlog|topic 1 - Speeltopics

Voldemort is net terug van zijn solicitatie bij Perkamentus en heeft de diadeem verstopt of hij begint al aan zijn greep naar de macht. Ongeveer op hetzelfde moment wordt de Orde van de feniks gevormd. Het wordt een strijd die de tovenaarsgemeenschap nooit zal vergeten: De dooddoeners met necroten, reuzen, en mensen onder de imperius vloek tegen de Orde van de feniks en het ministerie van toverkunst. En dan, Na al die jaren wordt Harry Potter geboren en zal Voldemort voor jaren verdwijnen.

Verreiste om mee te kunnen doen:
~Algemene spreukkennis
~ Je weet ongeveer wat er in die tijd gebeurd is.
~ Een goed gevoel voor teamplay
Wat als ik op vakantie ga?
~Laat dit mij optijd weten en dan verwerken we u afwezigheid in het verhaal
Regels
~We kraken elkaar niet af!
~Oftopic minimaal alstublieft.
~ Hou je aan je karakter.
~ Minimaal 200 woorden gebruiken.
~Geen ruzie!
~Alleen ik open een nieuw topic
~Blijf ten alle tijden in je rol. Als je een vrolijk opgewekt personage hebt moet die niet liggen wenen om de tien minuten.
~Naamsveranderingen doorgeven
~16+ toegestaan in mindere maten(geen 'bed-verhalen')
~Alleen schelden met scheldwoorden uit de toverwereld(bijv. Godverdomme=bij de onderbroek van Merlijn!)
Wat als ik wil stoppen?
Dit verhaal is zowieso aan de lange kant, HOU HIER REKENING MEE!
Moet je toch het verhaal verlaten?
~Oftewel verwerken we u vertrek in het verhaal.
~ Oftewel zal ik een stand in moeten zoeken.

De rollen:
19 rollen beschikbaar

Het zijn er heel wat, je mag meerdere rollen beheren. Als niet alle rollen opgevuld geraken zullen deze niet gebruikt worden.

~Voldemort=Martenvilijn
*Dooddoeners
~Bellatrix van Detta=Macabre
~Rodolphus van Detta=Dooddoener
~Rabastan van Detta=
~Lucius Malfidus=IsA20
~Narcissa Malfidus=Requille
~Antonin Dolochov=IsA20
~Igor Karkarov=
~Alecto Kragge=Puzzel
~Amycus Kragge=Misscastle
~Bartolomeus Krenck JR=Dooddoener
~Regulus Zwarts=xAlways
~Severus Sneep(uiteindelijk orde)=WillNotLearn

~Albus Perkamentus=MistSnitch
*Orde van de Feniks
~Alastor Dolleman(ook schouwer)=MistSnitch
~Lies Lubbermans=
~Frank Lubbermans=Misscastle
~Peter Pippeling(uiteindelijk ook dooddoener)=Dooddoener
~Engelbert Dop=
~Fabian Protser=
~Gideon Protser=
~Lily Potter=Macabre
~James Potter=xAlways wordt tijdelijk vervangen door Puzzel wegens vakantie
~Minerva Anderling=Pom
~Remus Lupos=IsA20
~Sirius Zwarts=Lizor
*Ministerie
Bartolemeus krenck SR=
Ambtenaar1=
Ambtenaar2=
Ambtenaar3=
Ambtenaar4=
Schouwer1=
Schouwer2=
Schouwer3=
Schouwer4=
*Onder imperius
3 personen
Cecilé Penelope Merriweathers:Puzzel

Dit zijn lang niet alle personnages! Maar we spelen met deze, als er echt veel personen zijn die willen meespelen komen er extra personnages.

Voor dreuzels die een leven zoeken: Je kunt nog meedoen! Ga naar deze link.

Handige link:http://nl.m.wikipedia.org/wiki/Eerste_Tovenaarsoorlog

Vragen? Stel ze maar!

Veel speelplezier!
praattopic rollentopic

[ bericht aangepast op 26 juli 2013 - 16:05 ]

---

Queer zijn is gewoon alles

Goed geschreven:)

---

Queer zijn is gewoon alles

Voldemort

Zijn dooddoeners waren dolenthousiast. Ze hefte zelfs het glas op hem. Zijn gezicht bleef hetzelfde, geen gevoelens op af te lezen. 'Iedereen keert terug naar de schuilplaats, dan reken ik af met Rosmerta.' Zei hij duisterr. De dooddoeners gniffelde en gingen weg, alleen hij en Rosmerta waren in de kroeg. Hij kon haar vermoorden maar hij wilde niet dat Perkamentus al meteen ingreep dus wiste hij haar geheugen. 'Amnesia!' De ogen van Rosmerta werden klein en uitdrukkingloos. Toen verliet hij de kroeg en verdwijnselde. Hij verscheen in een grote kamer met in het midden een tafel en daarrond zijn dooddoeners. Hij liep naar de kop van de tafel en sprak de dooddoeners hoe. 'We gaan onze plannen rustig in werking zetten, ik wil dat er zoveel mogelijk mensen onder de imperius vloek komen. Rabastan! Hij riep naar een vrouw die achterin est. Ze sprong vol moed op. Hij sprak verder. 'Jij gaat onderhandelen met de reuzen, ik wil dat er zoveel mogelijk reuzen deelnemen.' Rabastan zei opgewekt 'Ja heer, natuurlijk heer!' En ging terug zitten. 'De rest gaat op pad om dreuzels te vermoorden en tovenaars onder de imperiusvloek te brengen, VERTREK!' En iedereen ging weg.

---

Queer zijn is gewoon alles

Albus Perkamentus
Nu Marten Vilijn de deur van mijn kamer een tijdje uit was kon ik snel ongestoord de kamer uit. Mijn gevoelens zeiden me dat het wel eens kon zijn dat Vilijn een vloek had uitgesproken had over Verweer tegen de Zwarte Kunsten. Vilijn zou zijn volgelingen gebruiken tegen Zweinstein, ik voelde een begin van een nieuwe oorlog die zou uitbarsten en als ze niet in verzet zouden komen, zouden ze die strijd met zekerheid verliezen.
Ik rende mijn kamer uit en liep regelrecht naar Rubeus Hagrid, de terreinknecht. Ik had zo mijn voorgevoelens dat hij me zou kunnen helpen omdat hij me helemaal vertrouwde, net zoveel als ik hem vertrouwde.
Snel klopte ik aan bij hem.
'Meneer Perkamentus, wat brengt u hier op deze late avond?' zei Hagrid die een halfreus was en naar beneden moest kijken om me in de ogen te kijken.
'Hagrid, er staat een oorlog klaar om te beginnen', zei ik serieus.
Hagrid keek geschokt toe terwijl hij me binnen liet.
'Ga zitten', zei ik tegen Hagrid terwijl ik zelf ging zitten. 'We moeten mensen zoeken die samen willen komen met ons, we moeten een soort van groepje maken.'
'Maar meneer, u weet toch dat ik niet ken toveren, ik ken de toverspreuken die ik ken op mijn vingers tellen', zei Hagrid tegen me.
'Ik weet heus wel van je paraplu, doe nou gewoon mee, ik ben volop zeker dat ik je kan vertrouwen. Ik stuur al vast patronussen naar mensen waarvan ik zeker ben dat ze willen deelnemen in de groep.'
Net zoals ik zei spoot er een witte fenix uit mijn toverstok die ik stuurde naar mensen die ik vast en zeker kon vertrouwen.

---

I wanna be a wizard!

^
Leuk:)
Sorry maar vanaf nu zullen jullie het zonder complimenten moeten doenxD

---

Queer zijn is gewoon alles

dooddoenervo schreef:
^
Leuk:)
Sorry maar vanaf nu zullen jullie het zonder complimenten moeten doenxD

nou zeg,

---

Als je een boom was dan zal ik je omhelzen als een koala beertje.

Severus Snape
Verveeld en geirriteerd zakte Severus neer bij de tafel van Slytherin, het enigste boek dat hij mee had genomen was zijn eigen aangepaste versie van het toverdranken boek. Het was practisch gezien zijn notitie boek, wanneer hij een nieuwe spreuk, of soms nieuw drankje bedacht schreef hij het met zijn kleine krabbelige handschrift op de zijkant van een pagina, wanneer een recept in het boek niet klopte werd het door hem veranderd. Hij was nou eenmaal goed in toverdranken al spraken de zwarte kunsten hem ook erg aan, vooral om die klier van een James Potter een lesje te leren. Wanneer een paar andere leerlingen zich haasten voor de les verweer tegen de zwarte kunsten besloot hij de les voor vandaag over te slaan, hij kon net zo goed de spreuken zelf leren en op die manier zou hij het nog beter kunnen dan met de leraar verweer tegen de zwarte kunsten die we op dit moment hadden. Professor Kraaiman. Perkamentus werd steeds wanhopiger wanneer het gaat om leraren volgens hem. Severus at zijn broodje op, streek zijn vettige zwarte haar uit zijn gezicht en stond vervolgens op met zijn boek onder zijn arm. Hij had Lily vandaag nog nergens gezien, haar rode haar was altijd hetgene waar hij naar zogt wanneer hij een kamer binnenkwam, of ze was al bij potter in het lokaal of ze had besloten deze les ook over te slaan, hij hoopte op het tweede toen hij de grote zaal uit liep.

---

Don't be like the rest of them, darling

Rodolphus van Detta

zwierf al enige tijd op staart op zoek naar de heer van het duister. Rodolphus was met de heer van her duister eens. geen Modderbloedjes mochten er zijn. de wereld zal alleen uit zuiverbloed toveraars en heksen bestaan. voor de heer van her duister zal hij zijn hand in het vuur steken. hij plofte zuchtend op en bankje toen hij gegil hoorde. Rodolphus keek omhoog en zag niet ver bij hem vandaan de duistere teken in de lucht hangen. hij stond op liep er op af. hier was het dacht Rodolphus. dit is het huis hier moet een Dooddoener geweest zijn. maar waar is hij of zij? Rodolphus zag geen dooddoener in de buurt. hij zuchten en maakte dat hij weg kwam voor dat er schouwers kwamen en hem zouden zien. Rodolphus renden een donker steegje in en ging tegen een donker muurtje zitten en probeerden wat te slapen maar de slaap on hij niet vatten. hij zou de heer van het duister vinden en bij hem aansluiten. hij kwam overeind en liep het steegje uit. het was in middels donker geworden. hier en daar vloog een uil over. Rodolphus was moe hoe lang had hij al niet geslapen? hij liep een grote pad op geen idee waarom. het pad leiden hem naar een groot hek die dicht zat, Rodolphus voelden dat er magie op het hek rusten het verstandigst was ook het hek niet open te duwen. Rodolpus tuurde tussen het hek door. het pad ging veder de donkere mist in. Rodolphus schrok zich een hoedje toen er een grootte slang over zijn voet langs zijn been heen glee door het hek heen de mist in. Rodolphus was te moe om nog veder te lopen maar kon de slaap ook niet vatten en ging daarom tegen een boom aan zitten.

[ bericht aangepast op 14 juli 2013 - 23:40 ]

---

Als je een boom was dan zal ik je omhelzen als een koala beertje.

Sirius zwart en Peter Pippeling

Sirius renden de grootte trap af, hij had een verschrikkelijke honger hij had op zijn vrienden James Potter en Remus Lupos gewacht maar hij hield niet meer vol en was vooruit gerend. Peter Pippening renden mee Sirius achter aan maar kon met zijn korte beentjes Sirius niet bij houden en wilden vier teden gelijk naar benden rennen maar sloeg over de kop rolden over de laatste trap naar benden en rolden raakelings lans Severus Snape die net de grote zaal uit liep. Sirius die nog op de trap was moest zich vast houden aan de leuning van het lachen. hier en daar lachte nog ander Griffoendors. oehhh bijna een Spare!! riep een jongen. Peter kwam overeind en keek blij naar zijn vriend Sirius. blij dat hij eens een goed grap had laten zien. Sirius die nog steets op de trap stont depte met zijn putje van zijn gewaad zijn ogen droog en kwam grinnikend de trap af en liep voor Peter Pippeling de grootte zaal binnen. door het geweldige voorval met peter had Sirius net een hap brood op toen hij in de gaten kreeg dat de grootte zaal bijna al leeg was. hij sprong overeind renden de grootte zaal uit. gevolgd door Peter Pippeling in de gang knalde Sirius bijna tegen James en Remus op en renden naar de klaslokaal van verweeg tegen de zwarte kunsten. onderweg er naartoe vertelde Sirius geweldige hoe peter van de trap af rolden. al lachend van het verhaal die Sirius vertelde vallen Sirius, James, Remus het klaslokaal binnen gevolgd door Peter Pippeling

[ bericht aangepast op 15 juli 2013 - 18:24 ]

---

Als je een boom was dan zal ik je omhelzen als een koala beertje.

-Dooddoener, zou je mijn personage niet willen besturen?

[ bericht aangepast op 15 juli 2013 - 10:16 ]

---

Don't be like the rest of them, darling

Voldemort
Al zijn dooddoeners gingen weg en al snel was hij alleen, hij wist dat zijn dooddoeners wisten dat ze voorzichtig te werk moesten gaan, en pas echt volledig konden werken als de tovergemeenschap op de hoogte was van zijn bestaan als Voldemort. Hij zou tijdens de oorlog gebruik maken van reuzen trouwe dooddoeners en mensen onder de imperiusvloek maar ook van iets veel duisterder. Hij liep de kamer uit de gang op en ging naar buiten en verdwijnselde. Hij voelde een druk die uiteindelijk ophield. Toen hij zijn ogen opende stond hij op een kerkhof nabij Greenwich. Hij liep naar het midden. Van het kerkhof en trok zijn toverstok. Weer sloot hij zijn ogen en mompelde iets. De aarde begon licht te trillen, alsof er honderd mollen tegelijk aan het graven waren. Maar het waren geen mollen. Alle grafstenen breekte en wat eruit kwam was bleek. Het waren geen geesten, het waren lijken! Of beter gezegd necroten. Hij hield weer een zin in zijn gedachten. 'Ga de wereld in, zaai dood en verderf onder dreuzels, modderbloedjes en bloedverraders.' Het leek wel of de necroten alles gehoord hadden want ze kropen volledig uit hun graf en verlieten het kerkhof. Om ervoor te zorgen dat niemand wist dat hij necroten gebruikt repareerde hij alle graven.
Dit was nog maar het begin van een necrotenleger.

---

Queer zijn is gewoon alles

Narcissa Black
Teruggekeerd in Malfoy Manor na de meeting met De heer van het Duister, nam ze vermoeid plaats in één van haar zetels. Het gebeurde niet vaak dat ze mee moest, aangezien ze geen officiele Death eater is, maar wanneer het wel moest dan had ze altijd wel even rust nodig. Dit kreeg je als je partner en oudere zus beide hoog aangeschreven staan bij De Heer. Het was al gauw na haar laatste jaar op Hogwarts dat ze te maken kreeg met de Duistere Praktijken van de Purebloods en als Pureblood zijnde was je loyaliteit het belangrijkste wat er was. Al jaren had ze gestruggeld met de feiten. Ja, ze was er voor dat de bloedlijn van Purebloods moet worden voortgezet, ja, ze heeft haar andere zus in de steek gelaten nadat ze ging met die modderbloed ging... Maar iemand doden stond niet in haar agenda. Echter zou ze wel alles doen om haar eigen familie te beschermen, haar kracht en haar zwakte. Gepikeerd steunde ze haar voorhoofd op haar ene hand, oh wat was ze bang dat het niet goed zou gaan, oh wat was ze bang dat Lucius of Bellatrix iets overkwam. Ze waren beide geweldige Wizards, dat wist Narcissa wel. Maar in tijden van oorlog is niemand veilig.

---

''There is no hell, no heaven either. This world is what we make of it.''

WillNotLearn schreef:
-Dooddoener, zou je mijn personage niet willen besturen?

Oké.. Sorry. Persoonlijk heb ik niet zo.problemen mee. zal niet meer doen

Pas.hem vanavond aan is dat goed? Typen met de telefoon gaat niet gemakkelijk.

---

Als je een boom was dan zal ik je omhelzen als een koala beertje.

Cecilé Penelope Merriweather
Er hing iets in de lucht. Dat wist ik zeker. De coole bries die door de Astronomie-toren woei, had iets uitnodigend, maar ook uitdagend. Alsof ik zo van de toren af zou kunnen springen, en me mee had kunnen laten waaien op de wind. Alsof ik zo licht was als een veertje, en ik langzaam naar de grond zou dwarrelen. Ik sloot mijn ogen een paar seconden, en beeldde me in hoe ik dat zou doen. Mijn ogen schoten open toen ik merkte dat ik de balkonrand al vast had. Ik glimlachte bij mezelf, en schudde afkeuren mijn hoofd. Ik was een verschrikkelijke dromer, ik liep altijd met mijn hoofd in de wolken.

Ook voor ik de uitnodiging voor Hogwarts kreeg, droomde ik vaak over fantasie werelden en tovenaars. Ik durfde me graag in te beelden dat ik iets heel bijzonders had. Ik speelde zelfs Heksje, in plaats van Prinses. Als ik met andere meiden speelde, was ik altijd vrijwillig het Monster. Niet omdat ik graag mensen opjoeg, maar omdat het Monster, in mijn verhalen, vaak niet begrepen werd. Ik verzon hele motieven, en een heel achtergrondverhaal. De andere meisjes vonden het prima als ik het vertelde, als ik dáárna maar achter ze aan wilde rennen. Toen ik die brief kreeg, was ik blij. Ik was zo verschrikkelijk blij dat ik gehuild heb, die avond. Eindelijk kwam mijn droom uit, en bleek ik toch iets te hebben wat niet bij deze wereld hoorde. Mijn ouders wilde me eerst niet laten gaan. Mijn broer zei dat het onzin was. Maar kijk mij nu; Vierdejaars Hogwarts student, met cijfers waar ik hard voor werk. Mijn haar wordt naar achteren geblazen, als ineens mij iets opvalt. Ik zie professor Perkamentus richting huize Hagrid rennen. Ik buig me voorover, zodat ik bijna helemaal over het balkon hang. Hoogtevrees heb ik dan ook niet. Perkamentus doet vreemd, hij rent gehaast, en klopt zo snel dat ik het bijna niet zie. Ik denk intuïtief dat dit niet zomaar een bezoekje is. Ik knijp mijn ogen samen, en zie hoe een Feniks Patronus daarna het huisje verlaat.

Mijn nieuwsgierigheid wint, en ik ren vijf minuten later de trappen af. Ik begrijp niet waarom ik dit doe -misschien is er wel niks aan de hand- maar toch ren ik door, met mijn toverstaf in de aanslag. De schemering slaat al toe, terwijl ik over de bordes ren. Aangekomen bij Hagrid, bons ik keihard op de deur, en als er open wordt gedaan, glip ik meteen naar binnen. De reden voor mijn opwinding, komt voort uit de kille sfeer die de laatste tijd overal lijkt te hangen. De Slytherins en de Gryffindors hebben meer mot dan anders. Hogsmeade is lang niet zo gezellig meer en overal lijkt de vrolijkheid langzaam maar zeker weg te sijpelen. "Wat is er aan de hand, professor? Ik bedoel, Professoren." Ik kijk een beetje onbeholpen rond. Ik voel hoe de adrenaline wegvloeit, en bedenk ineens dat er misschien wel helemaal niks aan de hand is en dat dit gewoon een van mijn impulsieve acties kan zijn geweest. Ik zucht, maar blijf stellig naar Professor Perkamentus kijken.

---

Tijd voor koffie.

WillNotLearn schreef:
-Dooddoener, zou je mijn personage niet willen besturen?

aan gepast. lees maar of je hem zo goed vindt. sorry nog he?

---

Als je een boom was dan zal ik je omhelzen als een koala beertje.

Antonin Dolochov
kast staren met bewegende, kleine mensen erin. Dit zal wel weer zo'n dreuzeluitvinding zijn, denk ik bij mezelf. Vermoord zoveel mogelijk dreuzels
Verveeld speel ik met het bierviltje dat voor me op tafel ligt. Wat doet Meester er lang over. Om me heen maakt iedereen een gespannen indruk. Ik snap dat niet. Ik bedoel, als Meester de baan krijgt, is dat geweldig. Zo niet, dan heeft hij vast wel een ander plan klaarliggen. Ik vertrouw op Meester en hij op mij, dus ik zie geen reden om me zorgen te maken over wat dan ook.
Verveeld steek ik het bierviltje in de fik en laat het rondzweven. Het vuur dooft als de deur open gaat. Ik kijk op en zie Meester in de deuropening staan. Hij ging zitten en sprak zacht: 'Perkamentus heeft mij de baan niet gegeven, dus moeten we onze plannen vroeger in werking zetten.' ik grijns. Ik had gelijk, Meester heeft altijd een plan.
Het blijft even stil zodat het tot iedereen door kan dringen. Dan begin ik te juichen en al snel volgt iedereen. Links en rechts wordt er gedronken en geproost op Meester. Een van de twee Kragges springt op tafel en brult: “Op de Heer van het Duister!” Dan valt hij van de tafel af en ik krijg een glimlach op mijn gezicht. Dat is gewoon zielig.
'Iedereen keert terug naar de schuilplaats, dan reken ik af met Rosmerta.' zegt de meester. Ik sla mijn whiskey snel achterover en loop naar buiten. Links en rechts zie ik mensen verdwijnen. Ik doe mijn ogen dicht en concentreer me met alle macht op de Schuilplaats. Het gebruikelijke, nare gevoel komt weer en net als ik bijna stik zie ik de Schuilplaats voor me opdoemen. Hijgend plof ik neer op een stoel. Ik zie net dat Rabastan opspringt en verdwijnselt.
'De rest gaat op pad om dreuzels te vermoorden en tovenaars onder de imperiusvloek te brengen, VERTREK!' zegt Meester kil. Ik besluit dat ik ook bij 'de rest' hoor en verdwijnsel. Ik kom terecht bij een huis waar wat mensen naar een . Ik grijns. Meester zal niet teleurgesteld zijn. Ik trek mijn toverstok en bel aan. Er doet een verbaasde man open. 'Wat-?' verder komt hij niet. 'Avada Kedavra' mompel ik en de man zakt ineen. Ik stap er overheen en kom de kamer binnen.
Even later ga ik weer naar buiten. Ik draai me een laatste keer om. 'Morsmorde' mompel ik en het duistere teken verschijnt boven het huis van de dreuzels.
Met een glimlach op mijn gezicht loop ik verder om nog meer dreuzels om zeep te helpen.

---

-