[RPG] Loverboy - 1D - O1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 26 juli 2013 - 11:54 ]

---

Your love makes me strong, your hate makes me unstoppable

( ja kan.. Dat ze elkaar aardig vinden is wel leuk ja)

---

Your love makes me strong, your hate makes me unstoppable

Harry Edward Styles
Ik zucht als ik de televisie uitzet en de trillende telefoon in mijn broekzak eruit vis. Een smsje van Zayn..
Meisjes checken ergens... Are you joining me? lees ik grijnzend en ik grinnik even. Meisjes checken. Het was al een tijdje geleden dat ik een goed meisje had gehad of uberhaupt op zoek was gegaan naar een goed meisje. Misschien was het wel een goed idee om weer eens op zoek te gaan..
Yes, I'm joining you. Waar spreken we af? stuurde ik terug naar Zayn en ik stopte de telefoon weer terug in mijn zak. Wachtend op een smsje liep ik naar de koelkast en pakte een blikje cola. Geen betere manier om de dag te beginnen dan met een boterham en een blikje cola. Noem me gek, maar ik vond het lekker. Mijn moeder was het er ook nooit mee eens dat ik zo ongezond at, maar ach. Ik sportte genoeg dus dik zou ik er niet van worden.

---

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

(Oké, ik maak er wel iets leuks van, of dat probeer ik in ieder geval :p )

---

Happy Birthday my Potter!

Philou Jiali Harrison || outfit

Met vlugge passen doorkruiste ik het winkelcentrum. Misschien had ieder ander nog wel enige interesse in de winkels getoond, maar ik liep hier minimaal drie keer in de week en dan werd het allemaal toch een beetje eentonig. Ik deed dan ook veel lopend, hoewel ik ook gewoon de auto van mijn moeder had kunnen pakken. Lopen was toch iets dat mij meer aantrok. Gewoonweg omdat ik dan wat van mijn energie kwijt kon en dan thuis rustiger was, wat mijn ouders heel aangenaam vonden. Ik praatte immers altijd te veel en te snel volgens mijn vader.
Toen ik het winkelcentrum uitliep, werd mijn blik getrokken door een meisje met een knalroze trui aan. Ik hield mijn pas ietwat in en kantelde mijn hoofd, terwijl ik nadacht. Ik kende haar ergens van.... Wacht, was het niet Alexis van de basisschool? Ik had niet echt veel plezier beleefd aan mijn basisschooltijd, maar Alexis had ik altijd wel aardig gevonden.
'Alexis? Alexis Garcia?' vroeg ik dan ook, toen ik nog maar een paar meter van het meisje verwijderd was. Ik wist gewoon zeker dat zij het was. Die schattige uitstraling zag je alleen maar bij haar. Of bij dat ene roodharige meisje uit victorious, een of ander vaag programma dat ik eerst nog wel eens keek, wanneer ik mij verveelde. Verder had ik in ieder geval nog nooit iemand ontmoet, waarvan ik dacht dat hij of zij schattiger was. Tenzij het een klein kindje was.

---

Happy Birthday my Potter!

Zayn Javadd Malik

Rustig wachtte ik af en mikte het lege blikje energy precies in de prullenbak. Ik verliet mijn keuken en liep kort door de gang naar mijn woonkamer. Daar plofte ik rustig op de bank en precies dan hoor ik mijn telefoon weer. Snel ontgrendel ik het scherm en klik op het berichtje. Yes, I'm joining you. Waar spreken we af? las ik en ik dacht even na. Het winkelcentrum dan maar? We komen veel te vaak in het park of het meer... verstuur ik snel en ik pak mijn pakje sigaretten. Ook mijn aansteker pak ik van de tafel, het was een zwart geval dat gesierd werd met een zilveren slang. Snel steek ik een sigaret aan en vervolgens verdwijnt het pakje samen met de aansteker in mijn zak. 'Nou, op goed geluk dan maar.' mompel ik en ik pak mijn sleutels. Ik loop naar buiten en sluit de deur achter me. Op naar het winkelcentrum.

Alexis Noa Garcia

Wanneer het nummer "We can't stop" over is, doe ik mijn oordopjes uit en stop ze in mijn tasje. Met dezelfde glimlach doe ik mijn telefoon uit en kijk wat om me heen. Opeens zie ik een meisje haar pas wat inhouden terwijl ze naar mij kijkt. Ik bijt op mijn lip, ik ken haar ergens van. Volgens mij.. Opeens is ze nog maar een paar meter van me verwijderd en ik kijk haar aan. 'Alexis? Alexis Garcia?' vroeg ze. 'Dat ben ik!' zeg ik vrolijk. Ik denk nog even na en weet dan wie zij is. Tenminste, ik denk dat ik dat weet.. 'Jij bent Philou, toch?' vraag ik met nog steeds dezelfde vrolijke glimlach. Ik draai een van mijn krullende lokken om mijn vinger maar laat het al snel weer los. Ik draai mijn Samsung even in mijn hand en bijt een beetje op mijn lip. Ik moest altijd wat te doen hebben... Ik kan gewoon niet stil blijven zitten..

---

Your love makes me strong, your hate makes me unstoppable

[Is het goed als ik Mae naar Alexis en Philou stuur?]

Thysia schreef:
[Is het goed als ik Mae naar Alexis en Philou stuur?]

[Tuurlijk!]

---

Your love makes me strong, your hate makes me unstoppable

Philou Jiali Harrison || outfit

'Dat ben ik,' jubelde Alexis nog even vrolijk als vroeger. Er verscheen een kleine grijns op mijn gezicht. Het was best vreemd om elkaar na ongeveer zes jaar opeens weer tegen te komen bij een bankje voor het winkelcentrum. 'Jij bent Philou toch?' vroeg ze en ze draaide haar vinger om één van haar blonde lokken. Hier hield ze echter al vlug mee op, om met haar mobiel te spelen. Die kon duidelijk niet stil zitten.
'Ja, inderdaad. Echt vreemd om elkaar na zo lang opeens weer tegen te komen,' zei ik even bedenkelijk. Toen bedacht ik mij dat ze hier wel heel koos vriendeloos op een bankje zat. Niet echt iets wat ik gelijk in haar lijst van favoriete bezigheden zou verwachten. 'Wat doe je hier eigenlijk in je eentje op een bankje?' vroeg ik dus nieuwsgierig. Hopelijk vatte ze het niet verkeerd op of zo. Ik vroeg het mij gewoon af.

---

Happy Birthday my Potter!

Monticia schreef:
(...)

[Tuurlijk!]

---

Happy Birthday my Potter!

Alexis Noa Garcia

Een kleine grijns verscheen op haar gezicht en ik bleef maar glimlachen. Om mijn glimlach weg te krijgen moest je wel iets heel ergs doen, bijvoorbeeld iemand vermoorden ofzo.. Ookal komen ze dan wel in die plek daar boven, maar het is niet om te lachen. Dat heeft mijn moeder me geleerd toen ik klein was, toen mijn opa was overleden. Maar dat wist ik toch niet, ik dacht dat je blij moest zijn als iemand naar een betere plek ging.. Maar dat is met de dood dus een uitzondering.. 'Ja, inderdaad. Echt vreemd om elkaar na zo lang opeens weer tegen te komen,' ik knik instemmend. 'Maar wel leuk!' zeg ik. Ik pluk even aan mijn sweater en kijk weer naar Philou. 'Wat doe je hier eigenlijk in je eentje op een bankje?' vroeg ze nieuwschierig. 'Nou.. Ik vroeg op facebook of iemand wou meeten in het winkelcentrum..' begin ik. 'Maar niemand had gereageerd en nu zit ik hier.' zeg ik.

---

Your love makes me strong, your hate makes me unstoppable

Mae Marro.

Nadat ik Tom gedag had gezegd liep ik richting het winkelcentrum. Tenminste, dat was mijn bedoeling. Ik was redelijk nieuw hier, om precies te zijn woonde ik hier nog maar net. Weer vanwege het feit dat -dat handiger was voor mijn ouders. Zo zijn we in heel mijn leven al zes keer verhuisd. Ik stak de straat over en keek bedenkelijk naar de mensen. In een rap tempo liep ik verder. Al snel kwam ik aan bij het winkelcentrum. Ik liep naar één van de supermarkten om wat boodschappen te halen, aangezien mijn ouders niks doen in huis. Ik stopte vanalles in het winkelkarretje en liep daarmee naar de kassa, om voor alles te betalen. Ik wenste de kassiére een fijne dag en liep met mijn backpack weer de winkel uit. Ik keek verdwaald om me heen. Shit, ik moest naar de bushalte. Bijtend op mijn lip liep ik naar twee meisjes toe, die enthousiast aan het praten waren. ‘Hey, uh sorry dat ik stoor, maar weten jullie misschien waar de bushaltes zijn? Ik ben redelijk nieuw hier en ja, ik weet de weg nog niet zo goed.’ vertelde ik hen.

[ bericht aangepast op 23 juli 2013 - 20:56 ]

Philou Jiali Harrison || outfit

'Nou,' begon Alexis, 'ik vroeg op facebook of iemand wou meeten in het winkelcentrum, maar niemand had gereageerd en nu zit ik hier.' Ik trok mijn wenkbrauwen op. Meestal wachtte ik zoals eigenlijk iedereen eerst op antwoord en ging niet random ergens zitten wachten in de hoop dat er iemand zou komen. Dat was... tja... niet zo slim naar mijn mening. Maar ja, ieder zijn eigen ding. Uiteindelijk knikte ik dus maar om aan te geven dat ik het op zich verder wel begreep. Hoewel het een vreemde actie was, als je het mij vroeg.
‘Hey, uh sorry dat ik stoor, maar weten jullie misschien waar de bushaltes zijn? Ik ben redelijk nieuw hier en ja, ik weet de weg nog niet zo goed,' klonk het opeens vlakbij. Mijn ogen vonden de persoon die gesproken had: een meisje, dat iets jonger moest zijn dan ik. Ik schatte haar ongeveer van dezelfde leeftijd als Alexis, die ook iets meer dan 2 jaar jonger was dan ik.
'Oh, dat geeft niet hoor. Je vindt de bushaltes, als je gewoon die richting inloopt,' ik wees verder de straat in, rechts vanuit mijn oogpunt, 'en de weg blijft volgen. Het is hiervandaan ongeveer 2 minuten lopen. Althans, dat is mijn schatting.'

[ bericht aangepast op 23 juli 2013 - 21:40 ]

---

Happy Birthday my Potter!

Alexis Noa Garcia

Ik wiebel maar een beetje met mijn benen en kijk even kort om me heen. De meeste mensen vinden me acties niet heel slim, maar ik ben ook niet heel slim. Tenminste... Dat is wat mijn mentor altijd zegt.. Volgens hem ga ik altijd net over omdat ik voor de belangrijkste vakken afgerond een 6 heb. Ach ja, niet iedereen is een genie.. Dat zou ook saai worden.. ‘Hey, uh sorry dat ik stoor, maar weten jullie misschien waar de bushaltes zijn? Ik ben redelijk nieuw hier en ja, ik weet de weg nog niet zo goed,' hoor ik opeens en ik kijk weer op. Ik zie een meisje dat voor mij onbekend is, maar dat is vast omdat ze blijkbaar nieuw is. 'Oh, dat geeft niet hoor. Je vindt de bushaltes, als je gewoon die richting inloopt,' zegt Philou en ze wees verder de straat in. 'en de weg blijft volgen. Het is hiervandaan ongeveer 2 minuten lopen. Althans, dat is mijn schatting.' vervolgt ze. 'Als je rent kan je het nog halen, de bussen gaan precies om het kwartier...' zeg ik, 'je hebt nog maar 1 minuut, blijkbaar. Hihi.' zeg ik glimlachend..

---

Your love makes me strong, your hate makes me unstoppable

Mae Marro.

'Oh, dat geeft niet hoor. Je vindt de bushaltes, als je gewoon die richting inloopt,' het meisje wees wat verder de straat in. 'en de weg blijft volgen. Het is hiervandaan ongeveer 2 minuten lopen. Althans, dat is mijn schatting.' vervolgt ze haar zin. 'Als je rent kan je het nog halen, de bussen gaan precies om het kwartier...' verteld het andere meisje me. 'je hebt nog maar 1 minuut, blijkbaar. Hihi.' Mijn ogen worden groot. ‘Dat haal ik nooit met mijn conditie. Vinden jullie het erg als ik hier blijf wachten op de volgende bus?' Vraag ik dan maar, waarna ik naast het meisje op de bank neerplof. 'Ik ben Mae, Mae Marro.' Stel ik me voor. Ik haal mijn mobiel uit mijn broekzak en kijk hoelaat het is. Snel zet ik de wekker zodat ik hier op tijd weg ga. 'Dus.. Wie zijn jullie?' Vraag ik dan met een oprechte glimlach. Ik ken nog praktisch niemand hier, behalve de 70-jarige Tom dan.

[ bericht aangepast op 23 juli 2013 - 22:01 ]

Alexis Noa Garcia

Ik zag haar ogen groot worden en ik hield mijn hoofd een beetje schuin. Had ik iets verkeerds gezegd? ‘Dat haal ik nooit met mijn conditie. Vinden jullie het erg als ik hier blijf wachten op de volgende bus?' vroeg ze en ze plofte vervolgens naast me neer. 'Tuurlijk niet, hoe meer zielen hoe.... gezelliger het is.' zei ik vrolijk. 'Ik ben Mae, Mae Marro.' stelde ze zichzelf voor. 'Dus.. Wie zijn jullie?' vroeg ze na een paar seconden. 'Ik ben Alexis Garcia.' zeg ik glimlachend, en ik haal het roze strikje even uit mijn haar om hem er vervolgens weer goed in te doen. 'Dus.... Hoe vind je Londen tot nu toe?' vraag ik dan maar en kijk haar nieuwsgierig aan. Ik tik even met mijn nagels op het schermpje van mijn telefoon, maar stop al snel. Mijn moeder zegt altijd dat mensen het vervelend vinden, dus ja.. De telefoon glijd dus al snel in mijn tasje, die ik nu met wat moeite dicht krijg. Afwachtend kijk ik Mae aan..

---

Your love makes me strong, your hate makes me unstoppable