• Een van 's werelds meest beroemde bands, One Direction. Gillende fans lijken uit alle hoeken van de wereld naar hun concerten te komen.
    Nu One Direction in Londen werkt aan een nieuw album, maar voor het grootste deel ook allemaal naar hier verhuisd willen ze allemaal een pauze van het leven wat ze nu lijden. Maar wat gebeurt er als een aantal van de jongens trouwen? Anderen verliefd worden op elkaar? Ruzie krijgen? Een nieuwe baan vinden?
    Ze zouden bij elkaar blijven, maar zijn toch wel hun eigen weg gegaan. Tot de dag van vandaag, want ze komen terug om door te gaan waar ze gebleven waren en willen weer naar de top van de wereld. Hoe ver zullen ze gaan om hun doel te bereiken? Zal het ten koste gaan van hun familie? De liefde? En hoe zit het met de nieuwe vrienden die ze ontmoeten? Met de fans? Zullen ze nog steeds achter ze staan of is er teveel veranderd?



    Lijstje dat je in moet vullen :
    Rol:
    Naam:
    Leeftijd (De leeftijd van de jongens liggen rond de 24-29):
    Nationaliteit:
    Nieuw Beroep:
    Karakter:
    Uiterlijk:
    Extra:
    Had nog contact met:


    Rollen:
    -Niall James Horan; Lilarry
    -Louis William Tomlinson;Beanies
    -Liam James Payne; Arratay
    -Harry Edward Styles; Styles
    -Zayn Javadd Malik; Styles


    De vriendinnen/vrouwen van de jongens
    ( Vergeet niet dat sommige jongens ook op elkaar verliefd worden)

    - Rosalie Lauren Holmes Lootus
    - Eirwen Cadwalader KiliOfDurin
    - Marie-Anne Lilia Jhones : Daddario



    De andere mensen ( bijvoorbeeld de kinderen, familie, fans)
    - Leandra Eloïse Coaster Days
    - Jared Matthew Horan xAlways
    - Georgie Teddy Tomlinson Aquari
    - Danelea Caitlin Horan Beanies
    - Daphne Charlotte Johnson MYxLoubear



    Regels:
    -Géén one-liners. Probeer een stukje te schrijven dat ietsjes langer is. Er is geen minimum, maar one-liners zijn wel héél kort.
    -Maximaal twee personages per persoon
    -Geen perfecte personage's!
    -16+ mag, maar hou het wel netjes.
    -Ga niet teveel off-topic en als je wel off-topic gaat, zet het tussen haakjes; ( ), { } of [ ].
    -Meld het even als je voor langere tijd niet kunt reageren.
    -Geen ruzie ( In de RPG mag het natuurlijk wel )
    - Het is geen sneltrein! Zorg dat iedereen het een beetje kan volgen!.




    Het begin:

    De jongens zijn allemaal een eigen weg hun eigen weggegaan.
    Sommige hebben nog contact met elkaar, maar andere helemaal niet meer. Het leven gaat rustig door al is het wel één hele verandering geweest.
    Geen band en geen contact meer.
    Maar alles lijkt nu normaal te gaan of zover je het normaal kan noemen. De Directioners zullen blijven altijd.
    Allen wat als de andere op een dag ineens voor je staan met een voorstel? Iemand die je kende als een van je beste vrienden?
    Samen met het voorstel om het te keren naar de top met One Direction?

    Waar kies je voor? Je familie of de roem? Wat is de juiste beslissing? Gaat het lukken om weer een band te vormen of heeft iemand er geen zin in...

    [ bericht aangepast op 4 nov 2013 - 20:10 ]


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Liam James Payne

    Ik moest lachen om Daphne. 'Inderdaad, ja' grinnikte ik. Toen ze vroeg hoe Alex heette werd mijn glimlach groter. 'Haar naam is Alex' vertelde ik en ik keek het meisje voor me even onderzoekend aan. Alex was nergens een afkorting van, het was gewoon Alex. Geen Alexandra, Alexia, Alexis of wat dan ook. Tientallen foto's had ik op mijn telefoon staan en thuis liggen. Wat had ik een geluk dat we met zijn drieën net na de geboorte een fotoshoot hadden gedaan. Misschien, om alles te vernieuwen, kon ik nogmaals een fotoshoot doen maar dit keer alleen met Alex. Het zou wel het lege gevoel teruggeven. Snel schudde ik wakker uit mijn gedachten naar de realiteit en keek Daphne weer aan.


    "We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

    Daphne Charlotte Johnson:

    'Oh wauw, mooi' zeg ik gemeend. Ik vind het echt super dat het zo goed met hem gaat, en ik weet zeker dat hij een goede vader is. Dat heb ik altijd wel gedacht. 'Ehm... zou ik... misschien haar eens kunnen zien?' vraag ik wat onzeker. Ik ben gewoon benieuwd, en ik heb altijd wel van kinderen gehouden in het algemeen. Niet dat ik meteen een supernanny ben, zeker niet ik verwacht ook niet dat ik een perfecte moeder word, maar ik heb altijd wel met ze op kunnen schieten. 'Ik snap het wel als je het niet wilt hoor' zeg ik meteen. Stel hij wil me niet in de buurt van haar hebben, waar ik me prima in kan verplaatsen.


    Gotta get, gotta get out of my head <3

    Liam James Payne

    'Dankjewel' knikte ik. Sascha had de naam uitgekozen en ik had er onmiddellijk mee ingestemd. Het was zo'n mooie naam die je best vaak hoorde maar toch mooi bleef. Beiden waren we tegen geweest op een tweede naam. Wat verbaasd keek ik op van Daphne's vraag. Ergens snapte ik het wel, als zij nou een kind had zou ik die ook wel willen zien. 'Natuurlijk mag dat. Wil je langskomen, zal ik met Alex naar jou toekomen, wil je ergens anders heen?' vroeg ik haar. Ik vond het niet zo'n probleem. Het voelde wel wat vreemd maar erg of raar was het niet. Het kleine meisje zou ook wel weer helemaal blij zijn dat ze weer een nieuw iemand zou ontmoeten.


    "We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

    Daphne Charlotte Johnson:

    Een glimlachje verscheen rond mijn lippen zodra hij vertelde dat het wel mocht.
    'Ehm jullie kunnen wel eens op bezoek komen' antwoordde ik met een lachje. Thuis had ik vanalles te drinken en te eten, en het huis was redelijk groot. Groot genoeg voor bezoek in ieder geval. Alex kon ik altijd wat koekjes en snoepjes geven, want die heb ik altijd wel in huis. En drinken is ook geen probleem, ik drink nog steeds ranja en roosvicee, hoe gek het ook klinkt. Nouja het is lekker dus. Opeens schiet me wat te binnen.
    'Oh sorry! Ik houd je helemaal op. Ga maar weer naar binnen, have fun' ratelde ik wat ongemakkelijk. Stom van mij ook. Hij komt hier voor een leuke avond, houd ik heb weer op.


    Gotta get, gotta get out of my head <3

    [Leam wents Anthos.]


    Reality's overrated.

    [Mouek -----> Makeilon.]


    "Family don’t end in blood”

    Liam James Payne

    'Graag' antwoordde ik met een glimlach. Ik was wel benieuwd naar het verdere leven van Daphne nu. We konden zo misschien contact houden. Ik keek op van haar woorden en schudde mijn hoofd. 'Nee hoor, maar het lijkt me wel handig om naar binnen te gaan want volgens mij staan we hier al een tijdje' grinnikte ik. 'Maar zou ik je nummer mogen om wat af te spreken?' vroeg ik haar. Anders zou het nogal moeilijk worden om te komen, had ik me net nog bedacht. Hierna zou ik wel weer naar binnen gaan want ik wist niet of Daphne nog buiten bleef of niet. Ik probeerde de ongemak zo veel mogelijk weg te drukken maar voor zover ging het me moeilijker af dan ik dacht. Maar het kon ook niet anders als je -je ex vriendin weer zag na zoveel jaar elkaar niet gesproken te hebben.


    "We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

    Eirwen Cadwalader
    Ik trok de jongen mee richting de deur. Ik was flink lam en hij volgens mij ook. Ik wilde nu gewoon naar huis en lol met hem hebben. Als Liam hier was geweest, was het zeker hem geweest, maar aan afwezigheid van een betere optie kon deze lieve krullenbol er echt wel mee door. Al zoenend zwalkten we naar de uitgang. Ik duwde de deur open en hij drukte me buiten tegen de muur. Hoe we in hemels naam ergens moesten komen met een bed was nog maar eens de vraag. Zijn vingers hadden zich in mijn haren gevlochten en mijn handen lagen onder zijn shirt op zijn sixpack. Zijn kruis schuurde tegen mijn buik, tja, ik was niet zo groot. Mijn hoofd was nu echt heel erg wazig en zolang ik actie kreeg vanavond maakte het maar weinig uit op dit moment, al waren er natuurlijk altijd een betere opties.


    Bowties were never Cooler

    Louis Tomlinson
    Ik grinnikte zachtjes toen de jongen zachtjes zeurde door hoe ik ging zitten. Ik bedoelde er niets mee, want dit zat gewoon makkelijker, maar ik snapte hem toch ook wel weer. Ik zou hetzelfde gezegd hebben. Al had ik het idee dat meerdere dingen een rol speelde dat hij nu zeurde en dan had ik het ook zeker over waar we nu zaten. Ik wilde uiteindelijk weer recht gaan zitten, maar zijn armen om me heen, liet me toch weer van gedachten veranderen. Toch moest ik uiteindelijk omkijken toen ik in mijn zij werd gepord, om zo naar onze kleine meid te kunnen kijken. Mijn ogen werden groot terwijl ik heel onschuldig mijn blik heel kort naar Zayn liet gaan. 'Ik geloof dat ik verliefd ben,' verliet mijn mond met een net zo onschuldig ondertoon.


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Zayn Malik
    Met mijn duim streelde ik zachtjes Louis zijn flank. Ik wilde enorm graag naar huis en lekker lui met hem op de bank te liggen en helemaal niets te doen. Toen Maddie terug kwam, viel ik stil en prikte ik even in Louis zijn zij. Ze was zo mooi. Dit was precies, hoe ik haar op de bruiloft wilde zien. Ik verstrakte mijn greep om Louis zijn lichaam, bij zijn worden. 'Het is dat het onze eigen dochter is, waar ik voor ingeruild word.' Maddie bleef vrolijk rondjes draaien voor de spiegel en ik kon me ogen niet meer van haar afhouden. 'Nu ben ik echt een prinsesje!' Kirde ze vrolijk. Volgens mij was ze allang vergeten dat ze een roze jurk wilde. 'Je bent een prachtig prinsesje.' Beaamde ik. De vrouw stelde voor om andere jurken te passen, maar Maddie wilde deze jurk meteen niet meer uittrekken. Ik grinnikte zachtjes, maar was allang blij met haar keuze.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Louis Tomlinson
    Ik nestelde me wat beter tegen Zayn aan terwijl mijn mondhoeken steeds verder omhoog krulde. Ergens vroeg ik me af waarom ik ook alweer mijn mond had opengetrokken, maar bij het zien van ons prinsesje, wist ik het al snel weer. Dit betekende wel dat we dadelijk hoogstwaarschijnlijk wel samen lekker lui op de bank te vinden waren. Zeker nu echt alles, of tenminste het meeste, was geregeld. 'Wie had het hier over inruilen? Dat zou nog voor geen goud gebeuren, want je zult altijd de liefste en leukste blijven.' Het was naar de waarheid, maar ik moest wel toegeven dat onze kleine meid ook heel dicht bij hem in de buurt zat. Zeker nu ze er echt uitzag als een prinsesje en duidelijk tevreden was. 'Een kleine prachtig prinsesje waar alle ogen opgericht zullen zijn,' Mijn blik ging van Maddie, naar de vrouw en daarna naar de jongen bij wie ik op schoot zat. 'Prinsesje, je weet zeker dat dit de jurk is?' vroeg ik ondertussen, maar was duidelijk overbodig door de reacties waardoor ik me maar weer op Zayn richtte. 'Twee tevreden, nu de laatste nog,' zei ik, doelende op hem.


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Daphne Charlotte Johnson:

    Ik kleurde langzaam wat rood want het idee dat ik hem ophield bestond nog steeds. Gelukkig was het buiten ook niet warm -het is wat je gelukkig noemt- dus was er al een klein blosje verschenen. Ik kon het altijd nog als excuus gebruiken.
    Vervolgens keek ik op naar hem om naar zijn voogende woorden ge luiseren. Licht onzeker knikte ik. In tegenstelling tot net griste ik snel mijn mobiel uit mijn broekzak. Ik was er.. redelijk aan gehecht en je kan je altijd een beetje verschuilen achter het kleine schermpje.
    'Ehm. Wat is je nummer? Dan stuur ik je even een WhatsApp bericht en heb je die van mij ook meteen' legde ik uit. Ookal kon hui het zelf ook wel verzinnen.
    'Zullen we anders alvast naar binnen gaan en daar alles even afmaken. Ik vind het eerlijkgezegd wel fris..' zei ik snel. Het was waar. Ik was best wel een koukleum en ik wou gewoon naar binnen. Ik was ook weer niet zo onzeker, verlegen of stil om dat niet te zeggen. Ik bedoel kom op..


    Gotta get, gotta get out of my head <3

    Zayn Malik
    Ik was allang blij dat dit jurk uitzoek gedoe, niet uit was gelopen op een drama. Ik had veel meer heibel verwacht, omdat Maddie geen roze jurk mocht. Ze leek helemaal in haar nopjes en glimde helemaal. Ik grijsde en drukten mijn lippen tegen Louis zijn schouder, bij zijn worden. Er was niemand op de wereld waarvan ik meer hield, dan van hem. En niet te vergeten ons prinsesje. Ik keek weer even naar de laatste hiervan, die niet kon stoppen, met naar zichzelf kijken. Ze knikte heftig toen Louis vroeg of dit de jurk werd. Dat was dus duidelijk. 'Kom schat, ga je omkleden. Dan kunnen we gaan.' Ik wilde hier niet langer zitten, voor niets. Ze verdween de kleedkamer samen met de vrouw die haar maten op moest meten. Het zou vast nog wat worden, om Maddie uit te leggen, dat ze de jurk niet meteen mee naar huis mocht nemen.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Louis Tomlinson
    De verassingen waren nog altijd niet uit ons midden verdwenen en dat was misschien maar goed ook, want het bespaarde ons op dit moment een heleboel tijd en drama. Ergens had ik dan, aan het begin, ook het idee dat we met lege handen zouden vertrekken of we het zouden worden over een van de eerst geziene jurk, maar wel na een hoop gekrijs. Gelukkig was dat niet het geval en ik moest zeggen dat het stiekem ook wel voor wat opluchting zorgde. 'Zayn,' murmelde ik zachtjes toen ik zijn lippen tegen mijn schouder voelde en draaide mijn hoofd ietwat. Zo kon ik hem aankijken vanuit mijn ooghoeken, maar ondertussen ook Maddie en dat was handig bij de woorden die bij Zayn zijn mond verlieten. 'Dat viel reuze mee,' begon ik zachtjes toen onze kleine meid, samen met de vrouw was verdwenen, maar nog steeds was ik niet helemaal gerustgesteld, want we waren hier nog niet weg. 'Maar ik moet wel zeggen dat ik langzaam toch hetzelfde ga denken als ons prinsesje, als we het hebben over de grote dag,' verliet daarna mijn mond, om vervolgens een zacht kusje op zijn wang te drukken, wachtende tot Maddie terug was en we de rest konden regelen.


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Zayn Malik
    Dit was allemaal heel onverwachts, maar wel prettig. Ik kon niet wachten tot we gewoon weer lekker thuis waren. Ik kriebelde rustig over Louis zijn zij, terwijl ik afwezig de zaak door staarde. We waren nu echt bijna klaar. We hoefde enkel de taart nog uit te zoeken en de uitnodigingen te versturen. Rare kriebel trokken door mijn buik en ik beet zachtjes op mijn lip. Ondanks dat dit alles niet veel veranderingen met zich mee zou brengen, moest ik toegeven, dat ik er aardig zenuwachtig van werd. Al dat grote gedoe, je moest toch denken dat ik het gewend was in het middelpunt te staan, na onze cariere. Maar dit was anders. Dit zou echt onze dag worden. De dag waarop echt alles om ons draaide. Stralend keek ik Louis aan. 'Volgens mij snapt Maddie niet eens waar het echt om draaid. Alleen dat ze voor een dag echt een prinses is.' Lachte ik zachtjes. Ik streek rustig een pluk haar uit Louis zijn gezicht en drukte een kus op zijn neus. Nee, er zou niets tussen ons veranderen. Het enige wat veranderde, was onze status op Facebook en de ring om onze vinger.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''