• Een van 's werelds meest beroemde bands, One Direction. Gillende fans lijken uit alle hoeken van de wereld naar hun concerten te komen.
    Nu One Direction in Londen werkt aan een nieuw album, maar voor het grootste deel ook allemaal naar hier verhuisd willen ze allemaal een pauze van het leven wat ze nu lijden. Maar wat gebeurt er als een aantal van de jongens trouwen? Anderen verliefd worden op elkaar? Ruzie krijgen? Een nieuwe baan vinden?
    Ze zouden bij elkaar blijven, maar zijn toch wel hun eigen weg gegaan. Tot de dag van vandaag, want ze komen terug om door te gaan waar ze gebleven waren en willen weer naar de top van de wereld. Hoe ver zullen ze gaan om hun doel te bereiken? Zal het ten koste gaan van hun familie? De liefde? En hoe zit het met de nieuwe vrienden die ze ontmoeten? Met de fans? Zullen ze nog steeds achter ze staan of is er teveel veranderd?



    Lijstje dat je in moet vullen :
    Rol:
    Naam:
    Leeftijd (De leeftijd van de jongens liggen rond de 24-29):
    Nationaliteit:
    Nieuw Beroep:
    Karakter:
    Uiterlijk:
    Extra:
    Had nog contact met:


    Rollen:
    -Niall James Horan; Lilarry
    -Louis William Tomlinson;Beanies
    -Liam James Payne; Arratay
    -Harry Edward Styles; Styles
    -Zayn Javadd Malik; Styles


    De vriendinnen/vrouwen van de jongens
    ( Vergeet niet dat sommige jongens ook op elkaar verliefd worden)

    - Rosalie Lauren Holmes Lootus
    - Eirwen Cadwalader KiliOfDurin
    - Marie-Anne Lilia Jhones : Daddario



    De andere mensen ( bijvoorbeeld de kinderen, familie, fans)
    - Leandra Eloïse Coaster Days
    - Jared Matthew Horan xAlways
    - Georgie Teddy Tomlinson Aquari
    - Danelea Caitlin Horan Beanies
    - Daphne Charlotte Johnson MYxLoubear



    Regels:
    -Géén one-liners. Probeer een stukje te schrijven dat ietsjes langer is. Er is geen minimum, maar one-liners zijn wel héél kort.
    -Maximaal twee personages per persoon
    -Geen perfecte personage's!
    -16+ mag, maar hou het wel netjes.
    -Ga niet teveel off-topic en als je wel off-topic gaat, zet het tussen haakjes; ( ), { } of [ ].
    -Meld het even als je voor langere tijd niet kunt reageren.
    -Geen ruzie ( In de RPG mag het natuurlijk wel )
    - Het is geen sneltrein! Zorg dat iedereen het een beetje kan volgen!.




    Het begin:

    De jongens zijn allemaal een eigen weg hun eigen weggegaan.
    Sommige hebben nog contact met elkaar, maar andere helemaal niet meer. Het leven gaat rustig door al is het wel één hele verandering geweest.
    Geen band en geen contact meer.
    Maar alles lijkt nu normaal te gaan of zover je het normaal kan noemen. De Directioners zullen blijven altijd.
    Allen wat als de andere op een dag ineens voor je staan met een voorstel? Iemand die je kende als een van je beste vrienden?
    Samen met het voorstel om het te keren naar de top met One Direction?

    Waar kies je voor? Je familie of de roem? Wat is de juiste beslissing? Gaat het lukken om weer een band te vormen of heeft iemand er geen zin in...

    [ bericht aangepast op 4 nov 2013 - 20:10 ]


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Louis Tomlinson
    Vanuit mijn ooghoeken keek ik naar de jongen bij wie 'Misschien' zijn mond verliet. Het was eigenlijk alles bij elkaar wat zorgde dat een grijns bij mij ook niet onopgemerkt bleef. 'Dat is geen straf.' verliet als enige ook mijn mond, want het was meer dan duidelijk. Duidelijk welke gedachten op dit moment door zijn hoofd rondspookte. Al moest ik toegeven dat ik ook zulke gedachten zou krijgen als Zayn dat zo tegen me zou zeggen. 'Misschien, maar het moet dan toch iets zijn wat je bevalt, want anders hadden we hier nooit gelopen.' Ik probeerde zo serieus mogelijk over te komen, alleen dat faalde door de lach die mijn mond verliet. Uiteindelijk liet ik zijn hand los, om mijn arm vervolgens om zijn middel te slaan. 'Of moet ik mezelf weer een keer bewijzen?' Vroeg ik waarna ik toch op mijn lip beet. Heel misschien was het toch verstandig om mijn mond vanaf nu dicht te houden voor we straks alsnog zonder Maddie haar jurk naar huis zouden keren. Iets wat nog best mogelijk zou zijn gezien er twee gedachten eigenlijk werkelijkheid zouden moeten worden. Daarbij had ik beloofd dat ik lief zou zijn, omdat we hier dankzij mij liepen, alleen dat gedrag was nu best ver te zoeken.


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    KiliOfDurin schreef:
    Eirwen Cadwalader
    Ik grinnikte zacht toen ik Liam wat hoorde mopperen tegen Alex. Rustig liep ik zelf naar de keuken en draaide de oven uit. Eenmaal uit deed ik de deur open en een wolk warme lasagne geur kwam me tegemoet. Op dat moment vroeg hij of hij wat moest doen. Liam was altijd behulpzaam en stond altijd klaar om wat voor je te doen als het nodig, of niet nodig, was. "Kan je voor ons drieën wat water inschenken?" Hij wist waar alles stond. Meer wist ik ook niet voor hem om te doen. De tafel dekken had Alex me mee geholpen en nu hoefde alleen de schaal nog op tafel. Voor ik dat deed haalde ik de ton hondenvoer uit het kastje en deed een schep ervan in elke bak. Water kwam later wel en het konijn had vanochtend gehad. Ik draaide me toen weer naar de oven en pakte de schaal voorzichtig op met pannelappen. Zelfs daarmee was het ding flink heet. "Alex, ga maar zitten, dan kan ik erdoor." Ik durfde echt niet met zo'n grote hete schaal te lopen met zo'n hummeltje in de buurt. Toen ik haar zag zitten liep ik naar tafel en zette de schaal op de onderzetter. "Niet aan de schaal komen, die is heet." zei ik lief, maar toch nadrukkelijk tegen het meisje. Ze glimlachte en knikte en ik glimlachte terug. Je kon gewoon niets anders dan haar in je hart toelaten, dit kleine meisje. Ik keek van Liam naar Alex. "Misschien als het van papa mag mag je wel voor het konijn zorgen als ik weg ben." Ik zag haar oogjes oplichten en direct vroeg ze het haast opdringerig aan hem. Ik grinnikte zacht en begon rustig de lasagne te verdelen. Het rook heerlijk en was duidelijk nog erg heet. Met Alex zouden we daarmee nog wat oppassen, maar kleine stukjes en blazen deden wonderen. Op de achtergrond hoorde ik de honden kauwen op hun brokken. Die zouden zo wel op zijn. Ik schepte op, twee normale porties voor Liam en mij en een halve voor Alex. Die zou meer niet op kunnen, maar dit zou wel op gaan.


    Liam James Payne

    Ik knikte en gelijk pakte ik twee glazen en een beker. Alex had thuis al een paar glazen per ongeluk gebroken door niet op te letten en ze te laten vallen. Eerst schrok ze er wel van maar ik kreeg zo'n idee dat ze het wel leuk vond. Dus ik gaf haar voortaan wel bekers. Snel vulde ik ze alle drie met water en keek snel even naar Alex toen Eirwen erdoor moest. Overbezorgd was het precieze woord. Ik was als tiener al bezorgd over iedereen maar dat was allen maar verdriedubbeld. Niet een al te beste eigenschap, maar wel goed, toch? Je kunt nooit te voorzichtig zijn. Glimlachend zette ik de glazen op de plaatsen van mij en Eirwen om vervolgens de beker bij Alex neer te zetten die me gefronst aankeek. 'Waarom hebben jullie een glas?' vroeg ze. 'Omdat jij er nogal wat hebt gebroken, lieverd' grinnikte ik. 'Niet expres!' stribbelde ze onmiddellijk tegen. 'Dat weet ik wel' Ik schonk haar een veel betekende glimlach waarbij zij wat verlegen wegkeek. Toen ze vroeg nadat Eirwen het had voorgesteld of het mocht dat het konijn kwam, twijfelde ik even. De twee honden hadden het beestje gezelschap gegeven, maar thuis hadden wij geen huisdieren. Zelfs de schildpadden waren weg. Mijn liefde voor die dieren was echter niet weggezakt alleen ik had er de tijd niet voor gehad. Aangezien Alex ook alleen was zou ik binnenkort misschien een nieuwe hond nemen. Dankbaar knikte ik even naar Eirwen toen ze opschepte. Na het bij Alex gesneden te hebben blies ze zo hard als ze kon bij elk klein stukje wat ze op haar vork nam en propte het in haar mond. Met opgetrokken wenkbrauwen keek ik haar aan.


    "We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

    Lootus schreef:
    Rosalie Sarah Holmes

    Ik glimlachte nog even kort naar Harry en liep de trap af. Beneden zette ik thee en nam de twee koppen mee naar de woonkamer. Blijkbaar was het nog steeds ligt en het feit dat ik zo moe was baarde me zorgen. Misschien teveel druk op mijn schouders? Ik pakte mijn kop thee in mijn hand en staarde naar de tv die op stand bye stond.
    'Sorry voor de troep.' Ik keek harry aan toen hij binnenliep. 'Hier staat je kop thee.' Met een kleine glimlach wees ik naar de grote mok met een afbeelding van de BigBen erop. Op mijne stond de London Eye. 'Wilde je suiker of melk?' Vragend keek ok hem aan en zette mijn mok terug om de melk of suiker te pakken. 'Is Hailey in slaapgevallen?' Vragend kijk ik hem aan, maar eigenlijk wist ik het antwoord al. 'Sorry van vanmiddag. Het was helemaal niet mijn bedoeling om jet zo te laten eindigen,' zei ik uiteindelijk en keek naar buiten. 'Ik weet niet waar het vandaan kwam.' Ik beet op mijn lip en keek Harry zwijgend aan. 'Je hoort Nu bij Hailey haar leven en ik wil niet dat zij denkt dat we elkaar haten, want ik haat je niet Harry. Ik zou je nooit kunnen haten, al wil ik het.' Zwijgend keek ik de jongen op mijn bank aan. 'Sorry, je zit helemaal niet te wachten op zo'n preek.' Ik snelde naar de keuken om de suiker en melk te pakken. 'Hoe laat kan ik Hailey morgen brengen?' Ik zette de suiker en melk neer en plofte neer op de bank. Ik pak mijn kop thee en neem een klein slokje.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Zayn Malik
    Ik grinnikte zachtjes. Het was soms gewoon eng hoe Louis wist waar ik aan dacht als ik ook maar een woord zei. Oke, misschien was het nu ook wel gewoon heel duidelijk. Louis maakte het er door zijn worden alleen niet beter op. 'Wacht maar tot we thuis zijn mannetje.' Ik sloeg mijn arm om zou schouder zodra hij die van hem om mijn middel sloeg en trok hem dichter tegen me aan, om mijn lippen kort op zijn slaap te drukken. Maddie was eigen eng rustig, maar ik besloot mijn mond er maar even over te houden. Ik had eigenlijk geen zin in al dat drukke gedoe. En als er iets was, zou ze het wel zeggen.

    [sorry! Harry komt zo. Had niet echt inspiratie voor hem, maar ga nu alle 3 de delen van boogeyman kijken. Post na het eerst deel.]


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Harry Styles
    Ik keek even naar het tafeltje waar mijn thee op stond, die Rosalie aanwees. Ik knikte zachtjes en ging wat onwennig op de bank zitten. 'Ik hoef er niets in, dankje.' Ik pakte de mok vast en vouwde allebei mijn handen eromheen. Ik vroeg me af wat ik hier nog deed. Ik keek op naar Rosalie en knikten. 'Als een Blok.' Waarom zeiden mensen dat eigenlijk. Alsof blokken is slaap vielen. Ik liet Rosalie praten en staarde naar mijn thee. Ik keek pas op, toen ze beweerde dat ze me wilde haten. Hatelijke worden schoten door mijn hoofd. Maar ik begreep het. Ik zou mezelf ook haten. Of dat deed ik al. Ik tuiten mijn lippen iets. Het was me opgevallen dat ik dit altijd deed als ik niet wist wat ik moest zeggen. 'Ik moet om 6 uur beginnen, breng haar maar naar de winkel wanneer jou het beste uitkomt.' Ik nam een klein slokje van mijn thee en keek weer op naar Rosalie. 'Je ziet er moe uit.' Graf ik toe.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Rosalie Sarah Holmes

    I knikte en keek naar de koffie en melk die ik al had gepakt.
    'O ja,' mompelde ik zachtjee. Tot tegenstelling van Harry pakte ik wel de melk en goot een klein beetje in mijn thee. Zijn woorden lieten me glimlachen.
    'Mooi, want als ze morgen moe is, huilt ze sneller en dat moeten we niet hebben.' Ik keek Harry langzaam aan. Miin ogen gleden naar zijn groene ogen, zijn leuke haar en zijn mooie lippen. Vlug keek ik weg en nam een slok thee. Even was het stil, totdat Harry opmerkte dat ik er moe uitzag.
    'Ben ik ook,' mompelde ik. 'Overdag ben ik de hele dag bezig met Hailey of schrijven en s'avonds laat leer ik voor examens.' Ik zakte onderuit en sloot mijn ogen. 'Ik ga stoppen met school. Het kost me alleen maar geld, het maakt me uitgeput en een goede baan heb ik al. Het is onmogelijk te combineren met elkaar. Ik zou ook wel wat meer vrije tijd hebben.' Ik keek Harry langzaam aan en zweeg weer.
    'Had je het laatst niet over voogdij? Dat je die wilde?' Ik beet op mijn onderlip en keek naar mijn laptop. 'Dat kunnen we nu wel doen anders?' Ik keek Harry aarzelend aan. 'als jij dat wilt tenminste. Ik bedoel, we kunnen alvast opzoeken wat het inhoud, afspraken maken, mensen bellen...' Mijn blik gleed weer terug naar Harry. Ineens vroeg ik me af of er nog een kans bestond of wij ooit terug bij elkaar kwamen. Ik verwachtte het niet. Harry leek helemaal klaar met me te zijn en ik had het idee dat hij stiekem wel woedend op me was. Woedend voor het
    Achterhouden van ziin dochter. En ik begreep het.
    'Of regelen we het gewoon samen en maken we samen de afspraken.' Ik keek Harry kort aan, maar startte mijn laptop op. Voor hem was officieel beter, stel we zouden extreme ruzie krijgen, dan had hij wettelijk geen recht. 'We
    Doen het wel gewoon officieel,' zei ik zonder op antwoord te wachten. Ik keek even naar de foto op mijn beeldscherm. Hailey en ik toen ze net twee werd. Een brok in mijn keel ontstond.
    'Harry?' Langzaam keek ik hem aan. 'Ga je je moeder vertellen over Hailey?' Ik beet hard
    Op mijn lip, totdat het bloedde. Met de rug vam mijn hand veegde ik langs mijn lip. 'Nog wat thee? Of wijn?' Zonder op antwoord te wachten stond ik op en liep de keuken in. Ik steunde met
    Mijn ellebogen op het aanrecht en voelde de
    Eerste traan al rollen. Het was gewoon zielig
    Hoe Hailey haar verjaardag was geweest. Er waren altijd maar een paar mensen. Mijn vriendinnen en een paar mensen van Hailey's klas. Het was niet meer dan 7 man, denk ik. Ik gunde haar zoveel meer, maar kon het haar allemaal niet geven. Enkel omdat ik alles verkloot had. Ik pakte een fles wijn en draaide die open. Zwijgend keek ik toe hoe het rode spul mijn glas ulde. Ik droogte mijn wangen weer, pakte een schoonglas en liep terug de woonkamer in. Ik zette een glimlach op mijn lippen en zette alles neer op het tafeltje. 'Zo zullen we dan beginnen,' probeetde ik opgewekt te zeggen.

    [ bericht aangepast op 23 aug 2013 - 8:39 ]


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Eirwen Cadwalader

    Ik glimlachte kort toen Liam wel heel erg bezorgd keek toen ik langs Alex moest met de schaal. Vroeger was hij al bezorgd om iedereen en nu was het alleen maar erger geworden. Ik zette voorzichtig de schaal neer en ging zitten. "Dank je." zei ik kort toen er een glas water bij me neer werd gezet. Ik begon voorzichtig het eten te snijden en op te scheppen. Ondertussen was Alex met Liam bezig over een glas. Ik had haar ook wel eens wat zien laten vallen. Misschien was dit dus wel handiger. Zeker als ze het glas boven haar bord zou laten vallen en er allemaal glas in het eten zou zitten. Na mijn korte gesprekje met Alex keek ik afwachtend naar Liam. Als hij het niet wilde ging ze naar mijn ouders, maar misschien was het wel leuk voor haar. Ik zag hem twijfelen. "Het hoeft niet hoor. Ze kan ook naar mijn ouders." zei ik voor ik opschepte. De lasagne was goed gelukt dit keer. Gelukkig maar, anders hadden we hier met brij gezeten. Ik snee rustig mijn eigen eten in stukjes onder dat Liam dat bij Alex deed. Het kleine meisje zelf begon hard te blazen elke keer als ze zo'n stukje op haar vork nam. "Ze zal ten minste haar mmond niet branden." zei ik met een glimlach voor ik zelf een stukje in mijn mond stak. Het smaakte goed. Ik ging dit echt missen, zo samen zitten en eten. Ik ging alles missen, maar ik zou niet voor altijd weg zijn en we hadden Skype, al was dat wel anders. "Ik ga dit echt heel erg missen." mompelde ik zacht onder het eten. Eigenlijk wilde ik nu gewoon opstaan en hem een knuffel geven, maar dat was wel heel erg raar. Straks misschien voor hij wegging. Nu was eten misschien wel wat belangrijker, voor het koud werd.

    [Geen inspiratie, sorry]

    [ bericht aangepast op 23 aug 2013 - 10:33 ]


    Bowties were never Cooler

    Louis Tomlinson
    De onschuld was van mijn gezicht af te lezen terwijl ik mijn tong uitstak naar Zayn. Het was niet dat hij voorspelbaar was geworden, maar we kende elkaar toch wel goed na al die jaren. Daarbij kwamen meerdere reacties vaker voor en deze liepen altijd op hetzelfde uit. De lach die niet veel later mijn mond verliet, was ver te zoeken bij zijn woorden. 'Nu word ik bang.' Het verliet serieuzer mijn mond dan ik had verwacht. Het was namelijk niet helemaal waar, want ik werd eerder nieuwsgierig en ongeduldig. Zayn zijn woorden waren nooit erg, dus was ook niets om voor te vrezen. Toch verscheen er weer een grijns op mijn gezicht door zijn lippen op mijn slaap. Daarna draaide ik mijn hoofd om precies hetzelfde te doen. Ik wilde me het liefst voor mijn kop slaan, want als ik naar deze jongen had geluisterd, hadden we ondertussen gewoon thuis gezeten. 'Waar moeten we eigenlijk zijn?'


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Heej allemaal, ik ben een nieuwe RPG gestart. Als jullie interesse hebben:

    Discovery Camp - One Direction


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Zayn Malik
    Ik trok even mijn wenkbrauwen op en grinnikte zachtjes. 'Dat hoor je ook te zijn.' Nee, we wisten allebei dat dit niet waar was. Ik zou nooit iets doen, waar Louis bang van werd. We liepen langzaam de hoek om en liepen zo de stad in. Het was zoals altijd druk en liepen alle mensen door elkaar heen. Ik liet Louis weer los en pakte gewoon zijn hand beed. Dat liep toch iets beter, als je moest uitkijken waar je liep. 'Er zit een speciale winkel, in bond street. dus ik hoop dat je portemonnee bij je hebt.' Het was een van de duurste winkelstraten in Londen en nog maar een paar straten verderop. Ondertussen keek ik in verschillende winkelruiten. Ze hadden hier werkelijk alles. Eigenlijk kwam ik hier nooit. Of tenminste, ik ging kleding kopen en weer naar huis. Ik vroeg me af hoe iedereen het volhield, hier heel de dag te lopen.

    [ bericht aangepast op 23 aug 2013 - 14:54 ]


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Louis Tomlinson
    Mijn ogen werden groot terwijl ik iets dichter tegen Zayn aan ging lopen. 'Gelukkig heb ik jou dan om me-- Oh, wacht ik werd juist bang van jou.'
    Nee, niet dat het echt waar was en daardoor verliet een grinnik mijn mond. Er was volgens mij maar een moment dat ik bang was voor Zayn en dat was het moment van een afwijzing, die eigenlijk nooit was gekomen. Zijn reactie op alles. We liepen de hoek om waarna mijn hand gewoon weer werd vastpakte en ik Maddie ook ietsjes dichter naar me toetrok. Als ze nu de neiging had om druk te doen dan hadden we echt een probleem. Dan was de kans heel groot dat we echt een zoektocht in moeten zetten. 'Waarom had ik dat al verwacht? Maar had ik mijn portemonnee mee moeten nemen dan?' vroeg ik en keek heel onschuldig in het rond. Sommige winkels herkende wel, maar wat wilde je. Er zijn tijden geweest dat ik uren winkel in en uit kon lopen, maar dat was al lang niet meer. Dat was ook de reden dat ik winkels zoals waar we nu heen moesten niet meer snel kon vinden. Sowieso wist ik nu wel zeker waar we heen moesten met het adres en de winkel. 'Nee, die heb ik bij me aangezien jouw portemonnee net is geplunderd voor de reis.' Iets waar we het met de kleine meid ook nog over moesten hebben, net als over morgen.

    (Of iemand hier misschien nog interesse in heeft (:)


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Zayn Malik
    Mijn duim streek over Louis zijn handpalm, terwijl ik de kijkende mensen probeerde te negeren. Ik had er een hekel aan. Aan de blikken die we kregen, alsof we van een andere planeet kwamen. Alsof mensen nog nooit een koppel, Hand in hand had zien lopen. Het irriteerde me. Ik was gewent geweest, dat er waar ik ook heen ging, er naar me gekeken werd, toen met one direction. Maar dit was anders. Ik had het allang afgesloten en vaak viel het me niet eens op. Maar soms had ik van die momenten, dat ik het gevoel had, dat echt iedereen naar ons keek. Ik probeerde me weer te focussen op Louis en even keek ik hem met grote ogen aan. Ik had namelijk ook geen portemonnee bij me. Want ik bad niet gedacht een jurk te gaan kopen, toen ik de deur uit liep. Ik gaf Louis een klein zetje toen hij maar een grapje maakte en trok hem de winkel binnen. En daar was Maddie haar aanwezigheid weer. Bij het zien van al die jurken, was ze al over enthousiast. Het belletje van de deur had nog niet gerinkeld of er stond al een vrouw voor onze neus. 'Waar kan ik u mee van dienst zijn?' Vroeg deze beleeft. 'Deze kleine meid heeft een hele mooie jurk nodig, voor een trouwerij.' De vrouw haar ogen zakte af naar Louis en mijn handen, die nog altijd verstrengelt waren en knikten. Maddie begon meteen te ratelen over wat voor jurk ze wilden en de vrouw knikten. 'Gaat u zitten, ik zal wat voorbeelden pakken.'


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Harry Styles
    Ik staarde naar mijn thee en nam af en toen wat kleine slokjes, terwijl Rosalie vertelden waarom ze zo moe was en wilde stoppen met school. Het was iets wat ze zelf moest weten, dus hielt ik mezelf maar stil. Het viel me eigenlijk best op, dat het altijd over haar ging. Ik herkende het van onze relatie. Ze praten nog altijd zoveel. Ik keek even geschrokken op, toen ze over de voogdij begon. 'Ja.' Ik keek haar even vreemd aan. Ik wist dat ik er over begonnen was, maar ze deed er nu best vreemd over. 'Kunnen we het daar niet over hebben als je uitgerust bent?' Ze leek nu alleen maar gestrest. Maar ze starten de laptop op. Nee, luisteren deed ze ook nog altijd niet. Opeens keek ze me benauwd aan en begon ze over mijn moeder. 'Natuurlijk, waarom zou ik dat niet doen?' Nu ik daar aan dacht. Als ik Hailey morgen toch had, konden we er wel naartoe. Ik zou eerst mijn moeder inlichten en haar dan meteen voorstellen aan haar kleindochter. Maar Rosalie stond op en ratelde iets over thee en wijn en verdween. Ik zuchten even. Waarom kon het nu nooit eens normaal gaan. Ik zetten de mok neer en stond op, op het moment dat Rosalie terug kwam. 'Weetje, het lijkt me verstandiger al je nu gewoon gaat slapen.' Bekende ik iets moeilijk. 'Je ziet er moe en gestrest uit en die voogdij komt echt wel.' Ja, of ze dat nu wilde of niet.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Rosalie Sarah Holmes

    Hij zei niks over mijn verhaal, benalvr een ja waarbij hij me vreemd aankeek.
    'wat is er,' vroeg ik dan ook aarzelend. Ik wilde mijn laptop opstarten, toen ik zijn woorden hoorde. Ik beet zachtjes op mijn lip.
    'Zo moe ben ik nou ook weer niet.' Ik keek hem kor aan, maar liet mijn laptop toch staan.
    'Nee, ik vroeg het me gewoon af,' mompelde ik zachtjes. Toen ik terug kwam stond Harry alweer. Hij had zijn thee nog niet eens op. Zo'n leuk gezelschap was ik dus.
    'Waarom doe je in hemelsnaam zo kortaf tegen me?' Onbegrijpelijk keek ik hem aan. 'Ik weet dat ik een fout heb gemaakt, een grote. En ik gun je die voogdij, omdat je Hailey zoveel meer te bieden hebt, dan ik.' Ik kijk hem kort aan. 'Maar op de een of andere manier stoot je me af. Als ik met je wil praten loop je weg, als ik iets wil regelen, loop je ook weg...' Ik kijk hem aan en sla mijn ogen neer en sla mijn handen over elkaar. 'En ik heb vandaag al geslapen, daarom zie ik er uitgeput uit. De ochtendlook staat me niet zo goed.' Ik kijk Harry kort aan. 'Heb je soms een vriendin dat je de hele tijd zo snel wegwilt?' Vragend keek ik hem aan en wachtte geduldig opantwoord.
    'Waarom lijkt het nu zo moeilijk te gaan, terwijl het vroeger zo makkelijk ging. Ik wist dat ik toen niet ovet One Direction mocht praten of ernaar vragen, maar eigenlijk vraag ik me nog steeds af waarom.' Ik zucht diep en leun tegen de muur aan. 'Je wilt het waarschijnlijk niet horen, maar ik heb je gemist.' Ik keek hem aarzelend aan. Zodra ik zijn groene ogen aankeek, sloeg ik mijn ogen neer.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Louis Tomlinson
    Een brede glimlach was op mijn gezicht te vinden, die met de seconde breder leek te worden. Het kon eigenlijk ook niet met anders met Zayn en Maddie aan mijn zijde. De kijkende mensen vielen me eigenlijk nog geeneens op, ook al wist ik maar al te goed dat het wel zo was. Toch zou het allemaal niets veranderen aan wat ik voelde, want mijn geluk zouden ze zo echt niet af kunnen pakken. Niet dat -dat de andere mensen überhaupt ging lukken. Mijn blik ging dan ook weer de winkels langs waardoor deze uiteindelijk bij de laatste. Een van de kleurrijkste winkels die de aandacht van iedereen trok en iedereen weer terug kon toveren naar de leeftijd van onze kleine meid. Maar ondertussen was het ook een van de duurste snoepwinkels die er te vinden was. Niet vreemd, want keek waar we nu liepen. Niet lang kon ik door de ruiten naar binnen kijken, want ik zag Zayn met grote ogen naar me kijken door mijn woorden. Mijn aandacht was dan ook weer op hem gericht. Uiteindelijk kreeg ik wel een zetje toen hij doorkreeg dat het een grapje was. Een zachte lach verliet mijn mond. 'Je gelooft me echt veel te snel.' zei ik en liep deze keer wel mee de winkel naar binnen. Het was ook duidelijk te merken dat we erna waren, want Maddie haar fantasie leek nu werkelijkheid te worden en werd gelijk enthousiast. Ik luisterde naar de woorden van Zayn, de vrouw die voor ons neus stond en Maddie. Ik wist niet echt good wat te zeggen. De woorden 'Gaat u zitten, ik zal wat voorbeelden pakken.'waardoor Maddie het op een lopen zette en mijn hand losliet, liet me mijn mond openen. 'Laten wij ook maar gaan. Anders hebben we zo nog een probleem.' zei ik lachend tegen Zayn en trok hem mee naar Maddie.


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer