• Het is 1961 in Massachusetts, locatie het St. Dymphna Catholic Asylum. Deze loopt al een tijdje goed sinds hij geopend is een paar jaar geleden, er zitten patiënten in en alles loopt op rolletjes. Het gebouw is oud al al vaak genoeg voor andere dingen gebruikt. Nu is het omgedoopt naar St. Dymphna, de patroonheilige voor mentaal zieken. Ze kunnen bidden wat ze willen naar de heilige of naar hun God, er is niemand die luistert. Eenmaal door de voordeur kom je er vaak niet meer uit. Er gebeuren allerlei dingen die niet horen, ouderwetse therapieën, nieuwere, experimentele dingen, mysterieuze verdwijningen en doden. Dat is niet het enige, want er zijn genoeg klachten over intimidatie en geweld die nooit behandeld worden, zelfs de nonnen wuiven het weg. Is er iemand die hier tegen opstaat of blijft iedereen braaf hun medicijnen innemen en gelooft iedereen dat hij ook echt gek is? De medicijnen zorgen er enkel voor dat je gekker word, terwijl niemand gelooft wat je zegt omdat je toch gek bent.


    Het gebouw
    Begane grond:
    Daar loopt een trap naar alle verdiepingen, de énige trap in het hele gebouw. Hier zijn eveneens de kantoren en het speciale lab en behandelkamer van de psychiater.
    Eerste verdieping:
    De dagkamer waar je verschillende dingen kan doen. Muziek luisteren, tv kijken of spelletjes doen. Hier spendeer je het grootste gedeelte van je dag. Ook is hier de ziekenafdeling en een paar speciale kamers voor onder andere shocktherapie en een keuken.
    Tweede verdieping:
    Hier zijn de slaapkamers. De ene vleugel voor de vrouwen, de ander voor de mannen. Iedereen slaapt per twee in een stapelbed en heeft iedereen eigen kastje voor spullen die regelmatig doorzocht word op verboden dingen. In het midden zijn de slaapplekken voor het personeel, die hebben ieder een eigen kamer, met bed, bureau en een kast. Aan het einde van de vleugels vind je een douche.
    Derde verdieping:
    De gevreesde eenzame opsluiting, oftewel isoleercellen. Ze zijn klein, er past alleen een bed in en dichtgemetseld raam. Er staat een emmer voor je behoeftes.
    De kelder:
    Daar bevind zich het Mortuarium. Doden zijn niet zeldzaam hier. Eveneens is hier een crematorium.


    Regels
    - Graag zoveel mogelijk een balans houden tussen de jongens.
    - Per post is er een minimum van 300 woorden.
    - 16+ is toegestaan
    - Perfect karakters(Mary Sue's en Gary Stu's) worden niet goedgekeurd.
    - Maximaal twee rollen in variatie.
    - Enkel ik open nieuwe topics.
    - Naamsveranderingen graag doorgeven.
    - Offtopic in het praattopic voor de overzichtelijkheid.
    - Zorg voor een goede interpunctie, spelling, grammatica en gebruik van leestekens.


    Informatie
    Het is voor de patiënten niet toegestaan om veel in hun bezit te hebben en het moet goedgekeurd zijn. Dit mogen geen scherpe voorwerpen zijn. Ze dragen grijze kleren, voor de mannen een broek en een shirt, voor de vrouwen een jurk tot op hun knieën. Ze hebben veterloze schoenen. Eten doen ze vaak in hun kamer of in de slaapkamer. Deze deuren zitten enkel op slot als ze iets gedaan hebben, de meeste deuren door het complex heen zijn gewoon open. Het grootste gedeelte van de dag zijn ze vrij om ergens heen te gaan, tot een personeelslid anders besluit. De hoofdnon, pastoor en de psychiater zijn altijd de leidinggevenden. Psychiaters mogen ook chirurgische taken uitvoeren en nonnen hebben een EHBO-diploma.


    Rollen:
    geen vrouwen meer!
    Hoofdnon [max 1]
    - Maria Augustina Livington || 25 || Barbarossa

    Pastoor [max 1]
    - Michael Jones || 34 || Eternamente

    Psychiater [max 2]
    - Owen Garzia || 28 || Cashby
    - Alexander Matthew Somerhalder || 33 || Calipso

    Patiënten [onbeperkt]
    - Raelin Amarante Vartanian || 18 || Stemmen || Infano
    - Kathleen Nancy Lewis || 23 || Homoseksueel || Eternamente
    - Evelynn Diana Limentine || 20 || Dissociatieve identiteitsstoornis || Calipso
    - Emelie Vluchthove || 21 || Psychoses, depressie || Asmodeus
    - Morthus Ghost || 22 || Schizofrenie, gespleten persoonlijkheid, psychopatische trekjes, satyriasis || Metalizer
    - Chester King || 21 || Catatone schizofrenie || Twist
    - Graydon Thomas Hemmings || 20 || Ziet 'geesten' || AtticusM

    Nonnen [max 5] (stop tot er ook broeders zijn)
    - Tamara Victoria Hyland || 19 || Teixeira
    - Fifine Lagodia || 16 || Ivoryskin

    Broeders [max 5]


    Beveiliging [max 2]
    - Dante Qualls || 27 || Morticia
    -

    Invullen
    Patienten
    Naam:
    Leeftijd: (minimaal 18)
    Geslacht:
    Aandoening:
    Innerlijk:
    Uiterlijk:
    Verleden:
    Bezit:
    Extra:


    De rest
    Rol:
    Naam:
    Leeftijd: (nonnen minimaal 16, broeders minimaal 18, de rest minimal 20)
    Geslacht:
    Innerlijk:
    Uiterlijk:
    Verleden:
    Extra:


    Dit is mijn eerste RPG en veel mensen hebben mij geholpen om dit zo op te kunnen zetten, die ik allemaal graag wil bedanken. Ik heb een hoop vragen gesteld. Als iemand nog een punt van verbetering ziet hoor ik het graag!

    [ topic verplaatst door een moderator ]

    [ bericht aangepast op 13 okt 2013 - 18:23 ]


    Eternamente, everlastingly, for all time

    Morticia schreef:
    (...)
    Rofl. Ik heb nu al een heel idee voor mijn mannelijk personage. :').
    Ach ja.


    Ik ben benieuwd naar die van jou. Die zijn meestal echt leuk en goed beschreven ^^


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    • Rol: Beveiliger.
    • Naam: Dante Qualls.
    • Leeftijd: 27.
    • Geslacht: Mannelijk.
    • Innerlijk: Dante ziet er wellicht vrij zelfverzekerd uit, dit is echter alles behalve waar. Hij heeft een laag gevoel van eigenwaarde, iets wat hij in feite al jaren heeft, zo lang hij zich kan herinneren. Een leuke jeugd heeft hij dan ook niet gehad, wat er aan meehelpt dat hij zo geworden is. Deze man is een ongelooflijke einzelgänger, wat concludeert dat hij alles, maar dan ook alles, opkropt. Dit kan er op elk gegeven punt abrupt uitkomen in een woede bui, waarna Dante een andere emotie ervaart, zoals verdriet bijvoorbeeld. Maar vaak voelt hij ook niets, dan is hij simpelweg leeg, wat aan kan blijven houden. Bovendien kan hij versterkte of niet bij een situatie passende-emoties ervaren, zoals lachen als er een auto-ongeluk gebeurd is. Of hij begint opeens te huilen, maar waar het vandaan komt weet niemand, zelfs hij niet. Nadenken doet hij er niet eens bij, het gebeurd simpelweg.
          In een groep met mensen voelt hij zich nog eenzaam, tegelijkertijd kan hij waanbeelden krijgen en in een staat verkeren dat hij zich “niet meer op de wereld bevindt”. Hulp wil hij niet, dat slaat hij per direct af, want hij heeft namelijk het idee dat iedereen hem in de gaten houdt. Hij is prima in orde, zegt hij, de rest van de wereld doet raar – hij niet. Dat blijft hij maar herhalen en herhalen, tot hij er zelf weer gek van wordt en gaat denken dat ze toch gelijk hebben. Dat ogenblik is al snel voorbij, dus gaat hij terug naar zijn vorige hersenspinsels. Mensen die hij kent, kan hij het ene ogenblik wel mogen, om de persoon de volgende keer weer te verafschuwen. Het wisselt telkens af.
          Sommigen kwalen zijn erger dan de anderen, en het ligt er eveneens aan in wat voor bui hij verkeerd. Het lage gevoel van eigenwaarde leidt bij hem zo nu en dan tot zelfbeschadigend gedrag, dan doet hij zich met opzet pijn. Niemand weet hiervan, aangezien hij het altijd op plekken doet waar niemand het merkt. Om dingen te vergeten, doet hij zichzelf pijn, heeft hij daarbij een alcoholgebruik en doet hij soms aan drugs. De reden dat hij zichzelf pijnigt, zijn goede redenen, vindt hij. Er zijn veel dingen in zijn leven gebeurd en daarenboven straft hij zich gelijkerwijs voor het hedendaagse. Daarbij doet hij het om nare zaken te vergeten, al komen die snel genoeg de kop weer op. Hij heeft een hekel aan zijn lichaam, probeert het lege gevoel – dat hij steeds vaker blijkt te hebben – op te vullen en ergens vindt hij het mooi, die littekens op zijn lijf. Dante heeft een vreemde fascinatie ervoor gekregen, littekens die het lijf sieren. Verder is hij ongeloof manipulatief, alles om voor te doen dat het goed gaat – perfect zelfs.
    • Uiterlijk: Deze man heeft niet erg sterke kaaklijnen, je kunt de vorm echter wel redelijk zien. Doordat hij zo veel fronst en in zichzelf getrokken is, zijn er lichte rimpels op zijn voorhoofd ontstaan. Zijn donkerbruine haren zijn over het algemeen nogal warrig als hij er niets meedoet, maar als hij bezig is, werkt hij het liever omhoog en naar achteren. Hierdoor heeft hij, samen met zijn aanblik die hij dan faket, een duivels voorkomen. Verder heeft hij heldere blauwe ogen, daarbij is hij 1.80M lang. Dante verzorgt zichzelf redelijk, al heeft hij op sommigen dagen geen zin om zich te kappen, maar dan heeft hij hooguit nog een paar stoppels die nauwelijks te zien zijn. Doordat hij niet van zijn lijf houdt, sport hij wel genoeg, soms totdat hij zich kapot aan voelt-toe. Hierdoor heeft hij een goed gebouwd lichaam, wel een die hij verstopt voor alle andere mensen. Op zijn benen heeft hij littekens van het zichzelf pijnigen, op zijn borstkas staan voornamelijk de afdrukken van de velen sigaretten. Ironisch genoeg rookt hij nu zelf eveneens. Hij is vaak te zien met een lederen, bruine band om zijn rechterpols.
    • Verleden: Zoals eerder al vermeld was, heeft deze man geen goede jeugd gehad, waardoor hij nu zo geworden is. Het begon al toen hij een jaar of vijf was, zijn beiden ouders waren vaak weg en de enige die hij regelmatig te zien kreeg was zijn oppas, Jezebel. Het was een aardige vrouw die al tegen haar leeftijd aanzat, maar ze zorgde goed voor de jongen. Hoewel hij liever zijn eigen vader en moeder wilde zien, was hij blij dat zij er wel was. Omdat zijn ouders een eigen bedrijf hadden gestart in handelen, waren ze daar continue mee bezig. Wanneer ze terug kwamen, lag hij vaak al te slapen of deden ze zo kortaf tegen hem dat hij naar zijn kamer ging.
          Op een zekere dag hadden zijn ouders zo’n ongelooflijke ruzie dat het door het hele huis te horen was, gescheld en zelfs het geluid van brekende spullen. In eerste instantie durfde hij niet naar beneden, totdat hij zich erover heen zette en het erop waagde – enkel wat hij toen hoorde, brak zijn hart. “Het is jouw rotkind, ik wilde hem absoluut niet,” schreeuwde zijn zogenaamde vader, maar de woorden waren harder dan het geluid zelf. Alsof het nog niet erger kon, kwamen zijn ouders erachter dat hij af stond te luisteren en dit was de eerste keer dat hij slagen kreeg van zijn vader. De hele tijd was er te horen hoe het niet beschaafd was, waarom hij überhaupt bestond, want hij wilde het niet. De volgende dag zat hij onder de blauwe plekken, Dante weidde er echter niet over uit aan Jezebel. Tot zijn zesde verjaardag bleven de klappen zo nu en dan aanhouden, zijn moeder deed er niets tegen, die durfde het niet, en het kleine jongetje zelf hield zijn mond. Wellicht had hij dat wel werkelijk verdiend, dacht hij.
          Een paar weken na zijn zevende verjaardag ging het slechter met de gezondheid van zijn moeder. De vader had haar met geen vinger aangeraakt, dat deed hij enkel bij het kind. Wanneer zijn vader weg was, bezocht Dante zijn moeder vaak, al mocht dat absoluut niet van zijn vader. Dat had hij namelijk verboden; ze had rust nodig en dat kon ze niet krijgen met hem. Een keer versprak ze, Leah, zich, waardoor hij, Jack, zich naar het kind snelde en hem toch zo’n pak slaag gaf dat hij zeker een paar dagen goed verzorgd moest worden. Hij verlangde niet meer naar de aandacht van zijn ouders, hij wilde alleen blijven, dus sloot hij zich op in zijn kamer en kwam er niet uit. Behalve als hij moest eten, naar de wc moest of zich wilde wassen. Zijn moeder overleed een paar weken daarna, wat erin resulteerde dat Jack doordraaide en alles kort en klein sloeg. De oppas Jezebel had hij ontslagen doordat hij haar niet meer “kon” betalen, hij wilde het simpelweg niet. Dante werd in een weeshuis geplaatst, omdat de één hem niet meer wilde en de ander was overleden. Hij kwam in een ander gezin terecht toen hij negen was, maar daar was het niet veel beter, dus belandde hij al snel weer terug. In dat gezin drukten ze zelfs sigaretten op hem uit, de afdrukken staan nog steeds op zijn lijf.
    • Extra: Een angst dat mensen hem zullen verlaten heeft hij elke dag weer hersenspinsels over. Dan martelt hij zich nogmaals hiermee.

    [ bericht aangepast op 10 okt 2013 - 21:30 ]


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Morthus gaat hem pakken


    (USER WAS BANNED FOR THIS POST)

    Metalizer schreef:
    Morthus gaat hem pakken

    Wauw, dat klinkt eh, tja... Wat moet ik daar nu op antwoorden?
    Lekker tactvol heb je dat erneer gezet, lol.

    Trouwens, Eternamente, zou ik het verleden "vandaag" nog af mogen maken?
    Want ik moet alleen dat en het uiterlijk nog, maar ik heb al wat af en dat wil ik nu in een keer erbij posten. Dit gebeurd sowieso asap.


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Ik maak grapjes, haha hehe.


    (USER WAS BANNED FOR THIS POST)

    Metalizer schreef:
    Ik maak grapjes, haha hehe.

    Cool. (;


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Morticia schreef:
    (...)
    Wauw, dat klinkt eh, tja... Wat moet ik daar nu op antwoorden?
    Lekker tactvol heb je dat erneer gezet, lol.

    Trouwens, Eternamente, zou ik het verleden "vandaag" nog af mogen maken?
    Want ik moet alleen dat en het uiterlijk nog, maar ik heb al wat af en dat wil ik nu in een keer erbij posten. Dit gebeurd sowieso asap.


    Dat is goed hoor.


    Eternamente, everlastingly, for all time

    Ik wil hem graag vanavond openen, als iedereen dat goed vind?


    Eternamente, everlastingly, for all time

    Eternamente schreef:
    Ik wil hem graag vanavond openen, als iedereen dat goed vind?

    Dat vind ik best, dan is mijn rol toch klaar.


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Metalizer schreef:
    (...)

    Hij is een mannelijke nymfo :Y)

    Evelynn's ego alter Donna doesn't mind haha

    Eternamente schreef:
    Ik wil hem graag vanavond openen, als iedereen dat goed vind?

    Is goed!

    [ bericht aangepast op 10 okt 2013 - 18:08 ]


    "Do you believe monsters are born or made?"

    No problemo dat je hem vanavond opent x3


    -Hi, I'm Andy, also freaking out- Andy Gallagher

    Hoe laat wil je hem dan ongeveer openen?


    "Do you believe monsters are born or made?"

    Eerst wilde ik hem openen als alle rollen ingevuld waren, maar ik denk op z'n laatst om 9 uur, omdat één ervan nogal lang kan gaan duren anders.


    Eternamente, everlastingly, for all time

    Dan hoop ik dat het wat eerder gebeurt, aangezien ik morgen vroeg begin dus niet al te lang op de computer blijf en ik morgen na school meteen naar m'n werk moet tot ik-weet-niet-hoe-laat.


    "Do you believe monsters are born or made?"

    Ik zat gisteren ook nog vet lang na te denken waarom 'homoseksueel' bij Kathleen als aandoening stond, maar het is natuurlijk pas 1961


    "Do you believe monsters are born or made?"