• LINK NAAR SPEELTOPIC DRIIIEEEEEEE


    Avalerion or Alerion is a mythological bird. It was "rather small, yet larger than an eagle" and lived near the Hydaspes and the Indus according to European medieval geographers and bestiaries, which were possibly based on a description by Pliny. Only two of the birds were said to exist at a time. A pair of eggs was laid every 60 years; after hatching, the parents drowned themselves. Alerions have been seen in coats of arms, most often depicted as a bird with no beak and feathered stumps in place of legs or no legs at all.


    Alerion
    Ilerion


    Er broeit iets onder de mens. Iets groots. De regering kan het voelen. Zíj kunnen het voelen. Maar wie zijn zij? Straatkinderen. Voor de meeste mensen is dat wat zij zijn. Onbetekenend. Afval. Deze kinderen die hun ouders uit het oog of uit het hart verloren zijn. Kinderen van ouders die misschien zelfs dood zijn. Kinderen die er helemaal alleen voor stonden. Een klein getal werd misschien opgenomen in weeshuizen, wellicht geadopteerd. Maar geaccepteerd? Nee. Dat nooit helemaal. De kinderen waren hoe dan ook op henzelf aangewezen. Totdat hun leven compleet veranderde. Plotseling. Als een donderslag bij heldere hemel.


    Natuurlijk wisten deze kinderen al op jonge leeftijd dat zij stuk voor stuk uniek waren. Maar dat ze waren voorbestemd voor iets dat de wereld zou kunnen veranderen? Nee. Dat was hen nooit verteld. Wie wilde hen immers in bescherming nemen tegen de projecten die de regering aan het voorbereiden was? Op een bepaald punt in hun leven veranderde die status. Hun levens en gaven raakten verwikkeld met elkaar.
    Er was eindelijk iemand die luisterde, iemand die hielp. Iemand die hen kon leiden. Iemand die hen iets heel bijzonders gaf. Ze ontwikkelden gaven.
    Helaas hadden deze gaven tot gevolg dat de kinderen, inmiddels eerder jongeren, enorm interessant werden voor onderzoekers en wetenschappers. Op een enkeling na wonen zij nu allemaal in onderzoekscentra.”


    Ze wonen hier niet vrijwillig. Veel buitenstanders noemen het een gesticht. Sommigen omdat zij denken dat deze begiftigde jongeren gek zijn, of zelfs een andere diersoort. Ze vrezen hen.
    Een enkeling noemt het zo in de wetenschap dat de behandeling in deze inrichting afgrijselijk is, en dat eenieder die deze ondergaat nooit hetzelfde zal zijn. Als hij of zij überhaupt nog levend naar buiten komt.
    Dag en nacht worden onmenselijke tests en onderzoeken op de jongeren afgevuurd. Wie zich niet aan de regels houdt wacht een gruwelijke straf.
    Tot een zeker punt lijkt de Redder, waarvan zij dachten dat die bestond, te zijn vergeten. Toch blijft er hoop groeien onder de begaafden, en deze hoop doet leven. Sommigen zeggen zelfs contact te kunnen leggen met de Redder. Geestelijk en kort, maar het is nieuwe informatie. Opdrachten die naar vrijheid kunnen leiden.

    Hun aanwezigheid in de inrichting is niet het enige dat de begaafden met elkaar gemeen hebben. Langzaam en niet geheel zonder moeite komen zij achter elkaars gaven, levens, hun gevechten en hun littekens. Ze zijn stuk voor stuk hetzelfde, en al voelt het totaal niet zo, ze zijn gezegend met gaven om grootse dingen te kunnen doen.



    Wat ze zelf niet weten, is dat een mythisch wezen, een vogel, hen onder haar vleugels heeft genomen. Hun 'Redder' is dan ook niet zomaar een persoon - maar een machtig en vrij wezen. Precies zoals de meesten van hen ook graag zouden zijn.
    Eén van de dingen die Alerion hen gaandeweg heeft ingefluisterd, is dat er van elke gave maar twee mensen bestaan die hem kunnen bezitten.
    Deze zullen zich sterk tot elkaar aangetrokken voelen, al hoeft dat niet seksueel te zijn. Het zijn ook lang niet altijd mensen van het tegenovergestelde geslacht. Hun band is sterk, geestelijk gezien, en zelfs als zij het niet bewust willen, zullen zij vaak perongeluk in elkaars buurt verkeren. Zo niet, is hun telepathie nog een tweede mogelijkheid op contact. Want hoewel sommigen (twee, als het er dus is) met iedereen kunnen telepatheren, is de connectie tussen 'zielsverwanten'
    altijd het sterkst gebleken. Voor velen is het verhaal van de zielsverwanten echter een sprookje: binnen de inrichting bestaat niet zoiets als liefde. Daar heeft de regering wel voor gezorgd - denken ze.
    Een zeer naar, en nog onopgelost detail aan de begaafden, is de jonge leeftijd waarop de meesten van hen heengaan. De regering is al sinds het begin nieuwsgierig naar deze ontwikkeling in het verloop daarvan, maar vele begaafden kunnen het zelf niet eens bevatten.
    Denk eens in: is het logisch voor een fit, jong persoon om voor de dood te kiezen? Nee. Dat is het allesbehalve.
    Toch zijn er begaafden die gemakkelijk de zestig halen.
    Waarom? Nageslacht. Dat lijkt het voor de hand liggende antwoord.
    Alerion schonk iedere begaafde zijn of haar kracht bij de geboorte, al ontdenken sommigen dit pas later. Zij liet hen leven met de zweem van macht, en verbond hen in koppels om vele van hen ware liefde te geven. Maar wat is de prijs van al die privileges?
    Niet lang nadat een begaafde zijn of haar genen heeft doorgegeven - zullen de krachten en het leven dat deze persoon ooit bezat - wederom opgeëist worden door Alerion.

    Deze RPG speelt zich af in een van de onderzoekscentra waarover je gelezen hebt. Rollen zijn hybriden (deze begaafde jongeren dus), onderzoekers of beveiliging. Onderzoekers mogen absoluut NIET zachtaardig zijn.




    Verhaallijn:

    De onderzoekers besluiten (worden overtuigd?) dat het een goed idee is met de hybriden naar buiten te gaan om te zien welk effect de frisse lucht, verschillende plaatsen etc. op hen hebben.
    Een paar hybriden weten te ontsnappen. De rest wordt snel teruggebracht naar het centrum. Elliott en Stevie-Ann hebben seks. Rosper vindt ze en brengt ze terug.

    Tijdsprong van 9 maanden

    Stevie-Ann bevalt van een kindje en weet zichzelf op de een of andere manier in haar badkamer te verdrinken, alsof ze niet anders kan, gedwongen. De onderzoekers vinden de baby niet interessant en een van de hybriden (misschien Lucy, omdat die Stevie-Ann’s zielsverwant is? Iemand anders mag ook.) neemt de zorg voor het kleine wezentje op zich. Stevie doet Rosper aan zijn verleden denken en hij draait door om haar dood.
    Wat de onderzoekers echter wel interessant is, is wat Stevie-Ann gedaan heeft. Ze beginnen een afschuwelijk onderzoek om de relatie tussen nageslacht en sterfte te onderzoeken (hier kan nog veel creativiteit in geprut worden, qua hoe het onderzoek eruit ziet. Als het maar gruwelijk is.).

    Vanwege deze gruwelijke behandeling beginnen de hybriden een opstand. Dit is waar Avalerion in beeld komt (al kwam de dood van het eerder genoemde meisje natuurlijk ook door haar). Avalerion bestookt al een tijdlang iemand met opdrachten (Ik stel Elliott of Daniel voor, maar als iemand anders volunteert?) en tijdens de opstand neemt zij kort bezit van diens lichaam. Dit heeft tot gevolg dat deze persoon iemand ongezien afslacht (onderzoeker of bewaker lijkt mij het meest logisch, maar als daar niemand bij is die dood mag kan een hybride ook wel).

    Door het besef wat hij/zij gedaan heeft draait hij/zij door en begint meer mensen uit te moorden. Een aantal hybriden schaart zich achter deze persoon, een ander deel gaat ertegen in de aanval. Er ontstaat een heuse oorlog, waarin uiteindelijk iedereen een kant gekozen heeft.

    Een van de twee groepen weet door middel van gaven uit te breken. (Ik stel voor dat dit de groep is waar Alex toe behoort. Als we zorgen dat hij in een van de kamers van de onderzoekers kan komen (door anderen hun vechtgaven) kan hij uit het raam kijken en samen met een hybride die in staat is vanbuiten de deur te openen naar buiten teleporteren. Zo kan de rest dan ook naar buiten.)

    De andere groep hybriden zitten nog een tijd onder extra strenge bewaking vast, maar weten uiteindelijk ook te ontsnappen.

    Iedereen bevindt zich nu in de buitenwereld. Er wordt op hen gejaagd en zijzelf zijn gehard door wat ze meegemaakt hebben. Hun oorlog zet zich buiten voort, en het verspreidt zich als een virus.
    Wat er dan gebeurt moeten we denk ik nog even zien. Heeft er iemand al een idee?





    Regels:
    Niet alleen meiden aanmaken.
    Geen ruzie OOC.
    Geer Mary sue's.
    OOC tussen haakjes. {}[]()
    Minstens 10 regels.
    Tenzij anders aangegeven open alleen ik de topics.
    Langdurige afwezigheid melden.
    Speel met de ander mee, blokkeer niet.
    Niet alleen 1 op 1 spelen.
    Je personage draagt altijd een uniform, verdere versiering zoals sieraden zijn niet toegestaan.
    Huisdieren natuurlijk ook niet.

    Lees andermans posts, a.u.b. Dit is wel zo sociaal...


    Deze kleding krijgen hybriden van het centrum. De onderzoekers dragen een labjas of een pak, inclusief stropdas. Dat ligt eraan wat ze gaan doen.


    De tekst in het plaatje is niet zo heel duidelijk. Onder mannelijke hybriden staat "Mily's (Natsune's vorige gebruikersnaam) advies iets te letterlijk genomen" en onder vrouwelijke hybrides "Maar dan zonder stropdas".
    De hybriden krijgen geen schoenen, en lopen dus op blote voeten.


    Rol:
    Naam:
    Leeftijd: - Hybride tussen 12 en 25, medewerker tussen 23 en 100-
    Geslacht:
    Uiterlijk: -inclusief foto('s)-:
    Innerlijk:
    Gave: -indien Hybride-
    Extra:


    Rollen tot nu toe:

    Hybriden:
    Nathan James Gibson - 22 - Plaatsen dingen in andermans hoofd - Avalerion 1,3
    Alexander Evan “Alex” Anderson - 18 - Teleportatie - Avalerion 1,3
    Elliott Layton King - 19 - Doden of verlammen door gedachten - IAmLightning 1,3
    Raffaël Seager - 17 - Vliegen - Natsune 1,4
    Daniel Michael Gabriel DiRosilia - 20 - Herinneringen veranderen - Incedunt 1,9
    Blane - 19 - Onzichtbaarheid - Natsune 1,14
    Connor Marten McGary - 21 - Genezing - Creaturi 1,14
    Jake Douglas Jonshon - 15 - Van uiterlijk veranderen - XbrownieX - 1,15

    Lavina Tara Carré -17- Transformatie - Tesserae 1,4
    Eres Elena Slowayk - 21 - Kracht - Pwettyness 1,8
    Cloe Marianne Feline Rivière - 17 - Energie controleren/gebruiken/aftappen voor/van planten - Annickemiek 1,10
    Myrcella Rhaella Baratheon - 24 - Symplysatie (verdubbelen vervelende emoties) - Pwettyness 1,10
    Stevie-Ann Carter - 16 - Tekeningen tot leven wekken - Avalerion 1,13
    Lucy Mary King - 15 - Tekeningen tot leven wekken - IAmLightning 1,13
    Maere Rose Lostock - 16 - Telekinese Traitor 1,17
    Vrouwelijke hybride gerserveerd voor Goldwing

    Onderzoekers:
    Caine Douglas Wayn - 32 - Miserere 1,3
    Dean Edward Collin Rosper - 27 - Tesserae 1,9
    Emile William Jack Starlek - 30 - Annickemiek 1,10

    Valesca Tatiana Charina Raevenwood - 25 - Avalerion 1,13

    Beveiliging:
    Tzin - tussen 24 en 26 - LordoftheAir 1,15




    Het centrum is aan de buitenkant een betonnen blok, en ramen zijn er alleen in de kamers van de onderzoekers.

    De rollenstory
    Het rollentopic
    Speeltopic 1
    Story met alle posts
    Meedoen kan altijd. c:

    [ bericht aangepast op 27 okt 2013 - 22:00 ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Dean Edward Collin Rosper
    Ik kauw op de binnenkant van mijn wang terwijl ik nadenk. Ik laat de reacties van de onderzoekers langs me glijden, en haal onbewust de belangrijke woorden eruit. Een blinddoek zou makkelijk te regelen zijn. Geen lappen stof, eerder eentje die het zicht bedekt met wat zwaarder geschut. "We moeten ook uitkijken voor de onzichtbare." Zeg ik, onvermoeid in mijn serieuze stand geschakeld. Opschepperij en werk houdt ik moeiteloos uit elkaar. Werk is geen plek voor geintjes en grappen. Ik pak de donkerblauwe pen die op het bureau ligt waar ik tegen aan leun. Ik laat hem door mijn vingers glijden om op ideeën te komen. "Hoe zouden ze eventueel kunnen ontsnappen?" Ik zet mijn bril op, en pak het dossier dat op tafel ligt. Gefocussed blader ik erdoorheen. Ik grinnik als ik de nieuwe naam voorbij zie komen. Zijn zusje heb ik onlangs nog onderzocht. "Je ideeën zijn volgens mij helemaal prima," zeg ik tegen Valesca, "Met een beetje uitbreiding zijn ze ready to go. We kunnen kijken wat het belangrijkste zintuig is per gave, waar ze het afhankelijkst van zijn." Op mijn voorhoofd verschijnen denkrimpeltjes. "En die afdekken." Ik haat het als ik iets niet helemaal doorheb, en dat is précies wat er aan de hand is wat de Hybriden betreft. Ze zijn wetenschappelijk onmogelijk. Of toch? Het is mijn doel om het toch mogelijk te maken. Om het door te krijgen. Ik wrijf over mijn gezicht. "Wat lijkt jullie het gevaarlijkst?" Ik blader nogmaals door het dossier. "King? Gibson?"


    Tijd voor koffie.

    {Emile is doing some dangerous thinking >:D }

    [Fuck yes. ;p]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Tesserae schreef:
    (...)
    {Hij drijft gewoon een beetje spot met de andere onderzoekers, cynisme. Ongeacht ze zich zo gedragen of niet. Valesca is bijvoorbeeld ook niet zomaar onder de duim te houden door een Hybride. Rosper drijft overal spot mee, het zit in zijn karakter, I guess.}


    {Ja maar daar heb ik het niet over. Ik heb het over dat Emile helemaal geen emotie toont, dus Rosper kan het helemaal niet opmerken.}


    welkome to my garden of fantasy

    annickemiek schreef:
    (...)

    {Ja maar daar heb ik het niet over. Ik heb het over dat Emile helemaal geen emotie toont, dus Rosper kan het helemaal niet opmerken.}


    [Dat deed hij dan ook niet. Hij was gewoon een beetje met mensen aan het spotten in zijn hoofd. Maakt het heel veel uit?]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    {foutje XD}

    [ bericht aangepast op 23 okt 2013 - 21:38 ]


    welkome to my garden of fantasy

    Avalerion schreef:
    (...)

    [Dat deed hij dan ook niet. Hij was gewoon een beetje met mensen aan het spotten in zijn hoofd. Maakt het heel veel uit?]


    {Maar hij kan niet spotten als Emile helemaal niks laat merken. En eigenlijk vind ik dat wel een beetje vervelend.}


    welkome to my garden of fantasy

    annickemiek schreef:
    (...)

    {Maar hij kan niet spotten als Emile helemaal niks laat merken. En eigenlijk vind ik dat wel een beetje vervelend.}


    [Natuurlijk kan hij dan nog wel spotten. Wat hij denkt is niet gebaseerd op Emile's gedrag. Hij denkt maar wat.]

    [ bericht aangepast op 23 okt 2013 - 21:43 ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Avalerion schreef:
    (...)

    [Natuurlijk kan hij dan nog wel spotten. Wat hij denkt is niet gebaseerd op Emile's gedrag. Hij denkt maar wat.]


    {Ja maar hij spot omdat hij ziet dat Emile overstuur is. Maar dat kan niet want hij is helemaal niet overstuur. Hij heeft geen emotie. Dus dat zou gewoon onmogelijk zijn, behalve als hij gedachtes kan lezen. (omg plottwist!) }


    welkome to my garden of fantasy

    annickemiek schreef:
    (...)

    {Ja maar hij spot omdat hij ziet dat Emile overstuur is. Maar dat kan niet want hij is helemaal niet overstuur. Hij heeft geen emotie. Dus dat zou gewoon onmogelijk zijn, behalve als hij gedachtes kan lezen. (omg plottwist!) }


    {Here I am, shortly. Hierna moet ik weer offline, maar om het even kort te zeggen. Hij ziet niet dat Emile overstuur is. Hij stelt het zich voor, maar ziet het niet. Hij stelt zich voor dat Valesca zich soft gedraagt, maar ze is niet soft. Misschien dat ik het zo wat beter heb uitgelegd, but now I've got to go. Cya!}

    [ bericht aangepast op 23 okt 2013 - 21:50 ]


    Tijd voor koffie.

    {Volgende keer zal ik het wel andrs verwoorden, zondr misverstanden :p}


    Tijd voor koffie.

    Tesserae schreef:
    {Volgende keer zal ik het wel andrs verwoorden, zondr misverstanden :p}


    {XD miss ben ik ook een beetje vel vandaag}


    welkome to my garden of fantasy

    Tesserae schreef:
    "Wat lijkt jullie het gevaarlijkst?" Ik blader nogmaals door het dossier. "King? Gibson?"


    [Umumumumm... Hoe weet hij Elliot's gave?]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Valesca Tatiana Charina Raevenwood

    ‘Misschien kunnen we ze verzwakken of verdwazen. Dan kunnen ze hun mentale krachten niet gebruiken en reageert hun onderbewuste zijde misschien wel op de buitenlucht. We kunnen ze natuurlijk ook gewoon hier laten, want op het eerste gezicht is er geen link met mentale kracht en natuur, maar dat kunnen we natuurlijk nooit zeker weten.’ aldus Emile.
    ‘We moeten ook uitkijken voor de onzichtbare. Hoe zouden ze eventueel kunnen ontsnappen?’ zegt Dean. Die man kan slecht stilzitten. Geïntrigeerd kijk ik naar de pen die ronddraait in zijn handen, terwijl ik nadenk over zijn vraag. ‘Om eerlijk te zijn kom ik niet veel verder dan gebruik van gaven, ons uitschakelen of wegrennen.’ geef ik toe. ‘Misschien moeten we ze een soort halsbanden omdoen en de hybriden verdelen over de vijf van ons… Of gewoon alleen de bewakers. Wij moeten immers observeren. Hebben we zoiets?’
    Dean lacht om iets in zijn dossier. Ik kijk hem vragend aan. Geen reactie.
    ‘Je ideeën zijn volgens mij helemaal prima. Met een beetje uitbreiding zijn ze ready to go.’
    Wat is dat toch met die rare termen van hem? Het maakt hem zo… Zo… Het versterkt zijn persoonlijkheid, en toch voel ik iets van die emotie, irritatie, terugkomen. Klaarblijkelijk vanwege zijn gedrag. Ergernis. Moeilijk.
    Ondertussen praat mijn desbetreffende collega rustig verder. ‘We kunnen kijken wat het belangrijkste zintuig is per gave, waar ze het afhankelijkst van zijn, en die afdekken.’ Hij kijkt erg nadenkend. Ik begrijp goed wat hij bedoelt. ‘Ik heb niet het idee dat iedere gave aan een zintuig te linken valt.’ verzucht ik.
    Dean wrijft over zijn gezicht, en ik heb de neiging hetzelfde te doen. Het is een puzzel, een raadsel, een doolhof van ondoorgrondelijke informatie.
    ‘Wat lijkt jullie het gevaarlijkst? King? Gibson?’
    ‘DiRosilia.’ antwoord ik bijna meteen. ‘En dan niet omdat hij een vechtersbaas is. Hij kan herinneringen manipuleren. Wie weet heeft hij dat al gedaan. Misschien zijn wij wel helemaal niet wie we denken te zijn, omdat hij ons al te pakken heeft gehad. Snap je wat ik bedoel?’
    Ik pak ook mijn pen weer op en begin er nadenkend op te kauwen.
    ‘En wat de beveiliging tegen mentaal besmette hybriden betreft..’ Ik zeg expres geen begiftigde.
    ‘Ik denk dat ik het ongeveer eens ben met Emile. Ik denk dat het het veiligst is ze te versuffen, maar nog wel zo dat ze net kunnen lopen en op hun impulsen reageren. Ze zullen dan hopelijk alleen niet in staat zijn tot gerichte aanvallen.’


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Lucy Mary King

    Mijn hand die zojuist het glas heeft laten vallen trilt nog steeds.
    Ik kijk naar Stevie, naar Elliott, maar vooral naar hun lippen.
    Hun lippen die zojuist aan elkaar gezogen waren.
    De woede die door mijn lichaam gaat is van onmetelijke waarde.
    Ik ben niet boos op Stevie, integendeel, ik ben furieus op mijn broer.
    Het is geen jaloerse woede, het komt meer door de onverwachtsheid van de situatie.
    Stevie is mijn beste vriendin en ze verschillen vier jaar, ik bedoel, hoe kan hij dit nou maken !
    Ik zie hoe Stevie wat papier pakt en verwoed begint te tekenen.
    Uiteindelijk vertraagd haar tempo en verzwakt haar grip rondom het potlood.
    ‘Sorry. Ik weet niet waar dat vandaan kwam. Het leek wel alsof iets bezit van me had genomen.’
    Hoe graag ik haar ook wilt geloven, ik weet niet of ik dit nou reëel vind of meer vind klinken als een zwak excuus.
    Mijn ogen volgen hoe haar handen opnieuw iets tekenen en een vogel uit het papier halen.
    De vogel fladdert in het rond door de kamer heen en ik val in een soort trance, mijn blik op de vogel gefocust.
    Het doet me denken aan de vogel uit mijn droom.

    Elliott Layton King

    Ik weet niet wat ik moet zeggen.
    Lucy staat met trillende hand en een plas water naast zich in de deuropening.
    Ik heb geen flauw idee wat er net gebeurde, laat staan zij.
    Het gevoel dat zojuist in me oplaaide is echter iets wat ik nooit eerder gevoeld heb.
    Het was een tweestrijd met mezelf. Het "instinct" had gewonnen, maar waarom ?
    Ik kijk naast me en zie een net zo geschokte Stevie verwoed een personage tekenen.
    Ze geeft uiteindelijk op. Ik haal mijn hand nog eens door mijn haar terwijl ik tevergeefs een aantal excuses probeer te verzinnen. Stuk voor stuk slaan ze helemaal nergens op.
    ‘Sorry. Ik weet niet waar dat vandaan kwam. Het leek wel alsof iets bezit van me had genomen.’
    Dat was exact wat er was gebeurd. Kennelijk was er ook iets bij Stevie geweest, een onvermijdelijk gevoel.
    Even later vliegt er een vogeltje door de kamer en zowel Lucy als Stevie volgen het beestje alsof ze in een soort trance zitten.
    Ik loop naar Lucy toe en schud haar licht heen en weer.
    Bij Stevie doe ik hetzelfde en vervolgens ga ik weer op het bed zitten.
    Ik vermoed dat dat ze wel weer bij zal brengen
    “Ok, wat is er in hemelsnaam met ons aan de hand” vraag ik hardop, waarbij ik niet weet of deze vraag ook bij de meiden aankwam.

    [ Zoals beloofd, sorry dat het zo laat is x ]
    Myrcella Rhaella Baratheon.

    Half verrast door zijn woorden kijk ik hem aan. Maar al snel maakt dat plaats voor een kil gezicht, en met een kracht waarvan ze niet eens wist dat ze die had duwt ze hem van haar bed af. "Ga maar naar je eigen bed dan, en neem dat eten mee. Nodig zul je dat niet meer hebben hier." Siste ik hem toe.
    Ik gooide alles van mijn bed af, en draai hem simpelweg mijn rug toe. Hem laten zien dat ik echt niet een of andere hoer ben die hij kan nemen wanneer hij wilt.
    Ik begin boos wat in mezelf te mokken en mijn gedachtens dwalen langzaam af richting de dag dat ik hier naartoe werd gebracht, niet dat het een fijne herinnering was, het was namelijk Kerstavond geweest.

    Het was een gezellige kerstavond, de gehele familie zat rond de kerstboom pakjes uit te pakken en Myc zelf was een van de oudste thuis.
    Ze zat met haar jongste zusje van vier op schoot een pakje open te maken toen haar vader naar de deur ging omdat er aangebeld werd. Niet dat iemand die er nu zat er zich iets van aan trok, maar alle gezichten gingen wel degelijk de kant op van de mannen in uniformen die de gezellige woonkamer binnenkwamen. Menig mensen van de familie wisten wie de mannen waren, maar voor wie ze kwamen was een raad, aangezien Myc nog nooit haar gave had gebruikt tegen haar familie, alleen tegen mensen die ruzie hadden gezocht met haar of mensen die ze niet mocht. Dus op de een of andere manier was het nieuws het onderzoekscentrum bereikt en werd zij nu, hardhandig van haar familie vandaan getrokken en geboeid. Wanhopige blikken en bange gezichten kijken haar aan, de blikken zijn niet zoals ze gewent is. Warm en familie-achtig. Nu was het Kil en bangheid welke ze toegestuurd kreeg.
    Haar broertjes en zusjes begonnen luid te protesteren, evenals haar moeder. Maar iedereen werd door haar vader het zwijgen opgelegd en ingepalmd gekregen dat het beter was als ze daar heen ging.


    Ze opende haar ogen en merkte dat ze op haar zij lag, ze was dus flauw gevallen, alweer. Dat gebeurde de laatste tijd wel vaker aangezien ze niet at en bijna niet dronk. Haar ogen zochten rond, want ze voelde dat er iemand was vlakbij haar, en dan bedoelt ze ook echt vlakbij.

    [ bericht aangepast op 24 okt 2013 - 16:22 ]


    Yeah, and people in hell want Slurpees.