• LINK NAAR SPEELTOPIC DRIIIEEEEEEE


    Avalerion or Alerion is a mythological bird. It was "rather small, yet larger than an eagle" and lived near the Hydaspes and the Indus according to European medieval geographers and bestiaries, which were possibly based on a description by Pliny. Only two of the birds were said to exist at a time. A pair of eggs was laid every 60 years; after hatching, the parents drowned themselves. Alerions have been seen in coats of arms, most often depicted as a bird with no beak and feathered stumps in place of legs or no legs at all.


    Alerion
    Ilerion


    Er broeit iets onder de mens. Iets groots. De regering kan het voelen. Zíj kunnen het voelen. Maar wie zijn zij? Straatkinderen. Voor de meeste mensen is dat wat zij zijn. Onbetekenend. Afval. Deze kinderen die hun ouders uit het oog of uit het hart verloren zijn. Kinderen van ouders die misschien zelfs dood zijn. Kinderen die er helemaal alleen voor stonden. Een klein getal werd misschien opgenomen in weeshuizen, wellicht geadopteerd. Maar geaccepteerd? Nee. Dat nooit helemaal. De kinderen waren hoe dan ook op henzelf aangewezen. Totdat hun leven compleet veranderde. Plotseling. Als een donderslag bij heldere hemel.


    Natuurlijk wisten deze kinderen al op jonge leeftijd dat zij stuk voor stuk uniek waren. Maar dat ze waren voorbestemd voor iets dat de wereld zou kunnen veranderen? Nee. Dat was hen nooit verteld. Wie wilde hen immers in bescherming nemen tegen de projecten die de regering aan het voorbereiden was? Op een bepaald punt in hun leven veranderde die status. Hun levens en gaven raakten verwikkeld met elkaar.
    Er was eindelijk iemand die luisterde, iemand die hielp. Iemand die hen kon leiden. Iemand die hen iets heel bijzonders gaf. Ze ontwikkelden gaven.
    Helaas hadden deze gaven tot gevolg dat de kinderen, inmiddels eerder jongeren, enorm interessant werden voor onderzoekers en wetenschappers. Op een enkeling na wonen zij nu allemaal in onderzoekscentra.”


    Ze wonen hier niet vrijwillig. Veel buitenstanders noemen het een gesticht. Sommigen omdat zij denken dat deze begiftigde jongeren gek zijn, of zelfs een andere diersoort. Ze vrezen hen.
    Een enkeling noemt het zo in de wetenschap dat de behandeling in deze inrichting afgrijselijk is, en dat eenieder die deze ondergaat nooit hetzelfde zal zijn. Als hij of zij überhaupt nog levend naar buiten komt.
    Dag en nacht worden onmenselijke tests en onderzoeken op de jongeren afgevuurd. Wie zich niet aan de regels houdt wacht een gruwelijke straf.
    Tot een zeker punt lijkt de Redder, waarvan zij dachten dat die bestond, te zijn vergeten. Toch blijft er hoop groeien onder de begaafden, en deze hoop doet leven. Sommigen zeggen zelfs contact te kunnen leggen met de Redder. Geestelijk en kort, maar het is nieuwe informatie. Opdrachten die naar vrijheid kunnen leiden.

    Hun aanwezigheid in de inrichting is niet het enige dat de begaafden met elkaar gemeen hebben. Langzaam en niet geheel zonder moeite komen zij achter elkaars gaven, levens, hun gevechten en hun littekens. Ze zijn stuk voor stuk hetzelfde, en al voelt het totaal niet zo, ze zijn gezegend met gaven om grootse dingen te kunnen doen.



    Wat ze zelf niet weten, is dat een mythisch wezen, een vogel, hen onder haar vleugels heeft genomen. Hun 'Redder' is dan ook niet zomaar een persoon - maar een machtig en vrij wezen. Precies zoals de meesten van hen ook graag zouden zijn.
    Eén van de dingen die Alerion hen gaandeweg heeft ingefluisterd, is dat er van elke gave maar twee mensen bestaan die hem kunnen bezitten.
    Deze zullen zich sterk tot elkaar aangetrokken voelen, al hoeft dat niet seksueel te zijn. Het zijn ook lang niet altijd mensen van het tegenovergestelde geslacht. Hun band is sterk, geestelijk gezien, en zelfs als zij het niet bewust willen, zullen zij vaak perongeluk in elkaars buurt verkeren. Zo niet, is hun telepathie nog een tweede mogelijkheid op contact. Want hoewel sommigen (twee, als het er dus is) met iedereen kunnen telepatheren, is de connectie tussen 'zielsverwanten'
    altijd het sterkst gebleken. Voor velen is het verhaal van de zielsverwanten echter een sprookje: binnen de inrichting bestaat niet zoiets als liefde. Daar heeft de regering wel voor gezorgd - denken ze.
    Een zeer naar, en nog onopgelost detail aan de begaafden, is de jonge leeftijd waarop de meesten van hen heengaan. De regering is al sinds het begin nieuwsgierig naar deze ontwikkeling in het verloop daarvan, maar vele begaafden kunnen het zelf niet eens bevatten.
    Denk eens in: is het logisch voor een fit, jong persoon om voor de dood te kiezen? Nee. Dat is het allesbehalve.
    Toch zijn er begaafden die gemakkelijk de zestig halen.
    Waarom? Nageslacht. Dat lijkt het voor de hand liggende antwoord.
    Alerion schonk iedere begaafde zijn of haar kracht bij de geboorte, al ontdenken sommigen dit pas later. Zij liet hen leven met de zweem van macht, en verbond hen in koppels om vele van hen ware liefde te geven. Maar wat is de prijs van al die privileges?
    Niet lang nadat een begaafde zijn of haar genen heeft doorgegeven - zullen de krachten en het leven dat deze persoon ooit bezat - wederom opgeëist worden door Alerion.

    Deze RPG speelt zich af in een van de onderzoekscentra waarover je gelezen hebt. Rollen zijn hybriden (deze begaafde jongeren dus), onderzoekers of beveiliging. Onderzoekers mogen absoluut NIET zachtaardig zijn.




    Verhaallijn:

    De onderzoekers besluiten (worden overtuigd?) dat het een goed idee is met de hybriden naar buiten te gaan om te zien welk effect de frisse lucht, verschillende plaatsen etc. op hen hebben.
    Een paar hybriden weten te ontsnappen. De rest wordt snel teruggebracht naar het centrum. Elliott en Stevie-Ann hebben seks. Rosper vindt ze en brengt ze terug.

    Tijdsprong van 9 maanden

    Stevie-Ann bevalt van een kindje en weet zichzelf op de een of andere manier in haar badkamer te verdrinken, alsof ze niet anders kan, gedwongen. De onderzoekers vinden de baby niet interessant en een van de hybriden (misschien Lucy, omdat die Stevie-Ann’s zielsverwant is? Iemand anders mag ook.) neemt de zorg voor het kleine wezentje op zich. Stevie doet Rosper aan zijn verleden denken en hij draait door om haar dood.
    Wat de onderzoekers echter wel interessant is, is wat Stevie-Ann gedaan heeft. Ze beginnen een afschuwelijk onderzoek om de relatie tussen nageslacht en sterfte te onderzoeken (hier kan nog veel creativiteit in geprut worden, qua hoe het onderzoek eruit ziet. Als het maar gruwelijk is.).

    Vanwege deze gruwelijke behandeling beginnen de hybriden een opstand. Dit is waar Avalerion in beeld komt (al kwam de dood van het eerder genoemde meisje natuurlijk ook door haar). Avalerion bestookt al een tijdlang iemand met opdrachten (Ik stel Elliott of Daniel voor, maar als iemand anders volunteert?) en tijdens de opstand neemt zij kort bezit van diens lichaam. Dit heeft tot gevolg dat deze persoon iemand ongezien afslacht (onderzoeker of bewaker lijkt mij het meest logisch, maar als daar niemand bij is die dood mag kan een hybride ook wel).

    Door het besef wat hij/zij gedaan heeft draait hij/zij door en begint meer mensen uit te moorden. Een aantal hybriden schaart zich achter deze persoon, een ander deel gaat ertegen in de aanval. Er ontstaat een heuse oorlog, waarin uiteindelijk iedereen een kant gekozen heeft.

    Een van de twee groepen weet door middel van gaven uit te breken. (Ik stel voor dat dit de groep is waar Alex toe behoort. Als we zorgen dat hij in een van de kamers van de onderzoekers kan komen (door anderen hun vechtgaven) kan hij uit het raam kijken en samen met een hybride die in staat is vanbuiten de deur te openen naar buiten teleporteren. Zo kan de rest dan ook naar buiten.)

    De andere groep hybriden zitten nog een tijd onder extra strenge bewaking vast, maar weten uiteindelijk ook te ontsnappen.

    Iedereen bevindt zich nu in de buitenwereld. Er wordt op hen gejaagd en zijzelf zijn gehard door wat ze meegemaakt hebben. Hun oorlog zet zich buiten voort, en het verspreidt zich als een virus.
    Wat er dan gebeurt moeten we denk ik nog even zien. Heeft er iemand al een idee?





    Regels:
    Niet alleen meiden aanmaken.
    Geen ruzie OOC.
    Geer Mary sue's.
    OOC tussen haakjes. {}[]()
    Minstens 10 regels.
    Tenzij anders aangegeven open alleen ik de topics.
    Langdurige afwezigheid melden.
    Speel met de ander mee, blokkeer niet.
    Niet alleen 1 op 1 spelen.
    Je personage draagt altijd een uniform, verdere versiering zoals sieraden zijn niet toegestaan.
    Huisdieren natuurlijk ook niet.

    Lees andermans posts, a.u.b. Dit is wel zo sociaal...


    Deze kleding krijgen hybriden van het centrum. De onderzoekers dragen een labjas of een pak, inclusief stropdas. Dat ligt eraan wat ze gaan doen.


    De tekst in het plaatje is niet zo heel duidelijk. Onder mannelijke hybriden staat "Mily's (Natsune's vorige gebruikersnaam) advies iets te letterlijk genomen" en onder vrouwelijke hybrides "Maar dan zonder stropdas".
    De hybriden krijgen geen schoenen, en lopen dus op blote voeten.


    Rol:
    Naam:
    Leeftijd: - Hybride tussen 12 en 25, medewerker tussen 23 en 100-
    Geslacht:
    Uiterlijk: -inclusief foto('s)-:
    Innerlijk:
    Gave: -indien Hybride-
    Extra:


    Rollen tot nu toe:

    Hybriden:
    Nathan James Gibson - 22 - Plaatsen dingen in andermans hoofd - Avalerion 1,3
    Alexander Evan “Alex” Anderson - 18 - Teleportatie - Avalerion 1,3
    Elliott Layton King - 19 - Doden of verlammen door gedachten - IAmLightning 1,3
    Raffaël Seager - 17 - Vliegen - Natsune 1,4
    Daniel Michael Gabriel DiRosilia - 20 - Herinneringen veranderen - Incedunt 1,9
    Blane - 19 - Onzichtbaarheid - Natsune 1,14
    Connor Marten McGary - 21 - Genezing - Creaturi 1,14
    Jake Douglas Jonshon - 15 - Van uiterlijk veranderen - XbrownieX - 1,15

    Lavina Tara Carré -17- Transformatie - Tesserae 1,4
    Eres Elena Slowayk - 21 - Kracht - Pwettyness 1,8
    Cloe Marianne Feline Rivière - 17 - Energie controleren/gebruiken/aftappen voor/van planten - Annickemiek 1,10
    Myrcella Rhaella Baratheon - 24 - Symplysatie (verdubbelen vervelende emoties) - Pwettyness 1,10
    Stevie-Ann Carter - 16 - Tekeningen tot leven wekken - Avalerion 1,13
    Lucy Mary King - 15 - Tekeningen tot leven wekken - IAmLightning 1,13
    Maere Rose Lostock - 16 - Telekinese Traitor 1,17
    Vrouwelijke hybride gerserveerd voor Goldwing

    Onderzoekers:
    Caine Douglas Wayn - 32 - Miserere 1,3
    Dean Edward Collin Rosper - 27 - Tesserae 1,9
    Emile William Jack Starlek - 30 - Annickemiek 1,10

    Valesca Tatiana Charina Raevenwood - 25 - Avalerion 1,13

    Beveiliging:
    Tzin - tussen 24 en 26 - LordoftheAir 1,15




    Het centrum is aan de buitenkant een betonnen blok, en ramen zijn er alleen in de kamers van de onderzoekers.

    De rollenstory
    Het rollentopic
    Speeltopic 1
    Story met alle posts
    Meedoen kan altijd. c:

    [ bericht aangepast op 27 okt 2013 - 22:00 ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [Juaaah, met een aanzienlijk aandeel Avalerion-hypnose. c: ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Stevie-Ann Carter
    Gemompel. Voedsel zweeft dicht bij mijn gezicht, maar ik kan me niet bewegen. Ik kan het niet aanpakken. Mijn ogen zakken weer dicht terwijl ik zachtjes begin te huilen.
    Ik heb het heet en koud tegelijk. Alles draait. Het kost me de grootst mogelijke moeite bij zinnen te blijven. Misselijk.
    Hijs me overeind en stop het in mijn mond, alsjeblieft. jammer ik in Lucy’s hoofd. Hopelijk kan ze het horen, ben ik niet te verzwakt voor telepathie. Hopelijk voldoet ze aan mijn smeekbede of geeft ze de boodschap door. Stiekem hoop ik een klein beetje op het laatste.
    Ik wou dat dat vogelgeluid eens ophield.


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Lucy Mary King

    Ik ga naast Stevie zitten als Elliott zegt dat ze er weer is.
    Godzijdank !
    Als ik haar vraag of ze ok is, merk ik dat ik de paniek in mijn stem niet geheel kan onderdrukken.
    Ik schrik als haar ogen weer dichtgaan en ben even bang dat ze weer wegvalt.
    Ze begint zachtjes te snikken.
    Opeens hoor ik haar stem in mijn hoofd.
    Hijs me overeind en stop het in mijn mond, alsjeblieft.
    Van de schrik val ik achterover. Hoe vaak het ook gebeurt, ik kan het nog steeds niet geloven.
    Dan besluit ik dat ik de stem, haar stem, niet ongehoord kan laten.
    Ik tik Elliott aan.
    “Zet haar op je bed en geef het eten aan mij”.
    Zonder te vragen waarom, maar met enige verbazing op zijn gezicht doet hij wat er van hem gevraagd wordt.
    “Zorg dat ze niet omvalt. “
    “Waarom ?”.
    “Doe het gewoon even ok?”
    Ik probeer het eten in haar mond te doen.
    “Stevie, hier, please eet dit. Wat is er gebeurt ?”
    Ik hoop dat ze snel weer bij zinnen is …

    Stevie-Ann Carter
    Eindelijk word ik opgetild, eten wordt in mijn mond gestopt en ik slik het met enige moeite door.
    Meer. Ik leg mijn hoofd tegen de hals van de jongen die me overeind houdt, terwijl ik kleine beetjes eten tegelijk vermaal en doorslik.
    Hij ruikt lekker. Wanneer ik na wat een heel leven lijkt helemaal geen honger meer heb, sla ik slapjes mijn armen om hem heen en val in een diepe slaap.

    Wanneer ik wakker word lig ik nog steeds tegen hem aan. Ik open mijn ogen en knipper hevig, kom een stukje overeind, maar laat me weer terug zakken omdat alles nog altijd draait.
    ‘Dank jullie wel.’ fluister ik verlegen, en ik hef mijn hoofd op naar de jongen op wie ik zo schaamteloos heb liggen slapen. Ik zou graag van hem af gaan, maar ik ben simpelweg nog lang niet op krachten gekomen, en hij ligt zo lekker.
    ‘Wie ben jij? Jullie hebben dezelfde ogen.’
    Ik klink ongetwijfeld verschrikkelijk stoned. Zo zie ik er waarschijnlijk ook uit, en mijn stem is niet meer dan een rauw gekraak. ‘Mag ik een beetje water?’
    Uitgeput sluit ik mijn ogen weer en zucht zachtjes. ‘Bedankt.’ fluister ik nog eens.

    Iets trekt aan mijn mond. Elastiek?
    Iets prikt in mijn wang. Een snavel?
    Plotseling ben ik wel heel dicht bij zíjn gezicht.
    Geschrokken verstop ik mijn gezicht in zijn hals.
    Wat moeten ze wel niet denken?


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [Kom op! Onderzoekers?]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    {wojoooooow ik ga eff weg en ik kom terug en we zijn opeens twee bladzijdes verder XD }


    welkome to my garden of fantasy

    Elliott Layton King

    Ik ga met Stevie op bed zitten en probeer haar overeind te houden terwijl ze beetje bij beetje het eten op eet.
    Uit het niets legt ze haar hoofd tegen mijn hals aan. Ergens schrik ik, maar tegelijkertijd geeft het ook een warm gevoel.
    Zo'n gevoel heb ik eigenlijk nooit echt gevoeld. Niet op die manier.
    Ze slaat haar armen om mij heen. Het warme gevoel wordt alleen maar groter en de eerste glimlach sinds tijden strijkt zich weer neer op mijn gezicht.

    Ze wordt wakker en knippert hevig.
    Ik schrik er een beetje van. Sinds dat ik haar gezien heb heeft ze eigenlijk geen moment bewust om zich heen gekeken..
    Het voelt of ze een hevig gevecht levert om er weer helemaal bij te zijn, maar laat zich uiteindelijk weer terugvallen in mijn armen.
    "Wie ben jij ? Jullie hebben dezelfde ogen." De woorden komen traag en breekbaar uit haar mond.
    Ze ziet er dan ook breekbaar uit.
    "Ik ben Elliott, Elliott King. En dat van die ogen klopt, Lucy is mijn zusje."
    "Mag ik een beetje water".
    "Sure. Lucy, ik kan een beetje moeilijk weg. Kun jij even water halen ?"
    "Tuurlijk, geen probleem" zegt Lucy. Ik weet dat ze het niet echt meent.
    Ze wil op dit moment niets liever dan hier blijven, maar ik kan niet echt weg.
    Op het moment dat Lucy net weg is om water te halen, voel ik een zucht tegen mijn hals.
    "Bedankt".
    Ze lijkt weer vredig in slaap te vallen als ze opeens rare geluidjes maakt.
    Haar gezicht komt steeds dichter bij het mijne. Ik weet niet wat ik moet doen.
    Aan de ene kant wil ik haar van me af duwen, maar iets in me zegt me dat ik hetzelfde moet doen en haar nooit meer los moet laten.
    Ik schrik als ze plotseling wakker wordt en zich tegen mijn hals aandrukt.
    "Wat, wat gebeurde er?"
    Ik kijk haar verbaasd aan.
    Dat gevoel laat me niet los. Dat vreemde warme gevoel.
    "Wat is er aan de hand ?" vraag ik, meer aan mezelf dan aan haar.

    annickemiek schreef:
    {wojoooooow ik ga eff weg en ik kom terug en we zijn opeens twee bladzijdes verder XD }


    [Yup. I guess Mette and I are super-productive when we're in the same room.]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Stevie-Ann Carter

    ‘Ik ben Elliott, Elliott King.’
    Elliott heeft een mooie stem.
    ‘En dat van die ogen klopt. Lucy is mijn zusje.’
    Ik lach zachtjes. Mijn zielsverwant heeft een hele leuke broer. Ze zijn nu mijn favoriete personen binnen bereik.
    Wanneer ik geschrokken mijn gezicht in zijn hals verstop, voel ik dat dezelfde emotie hem in zijn gezicht slaat. ‘Wat, wat gebeurde er? Wat is er aan de hand?’
    Het is vreemd. Vreemd dat ik mezelf nauwelijks kan bewegen, maar dat mijn hoofd nu vanzelf weer omhoog komt, aangestuurd door onzichtbare veren. Ze strijken over mijn wangen.
    Ik wil dat hij ze ook voelt, ik wil….
    Uit het niets omsluiten mijn handen zijn wangen, mijn lippen zijn lippen. Ik heb geen idee hoe ik hier ben gekomen. Ik probeer me los te trekken, maar iets heeft me in zijn greep.
    Paniek sluit me om het hart, maar in mijn hoofd bevindt zich iets sufs, iets dat me koest houdt, die andere emotie onderdrukt.
    Ik wil… Ik wil méér, en toch wil ik weg. Ik wil dat hij me plat op het bed drukt, ik wil lust in zijn ogen zien, ik wil het voelen in zijn lichaam.
    Tegelijkertijd wil ik zo verschrikkelijk graag door de aardbodem zakken en voorgoed verdwijnen, deze onbekende van me af duwen en hem nooit meer terug zien.
    Wat gebeurt er met me? Wat ben ik aan het doen?

    [Avalerion heeft wel een reden nodig voor dit alles. Ik stel voor dat ze haar partner kwijt is, en dat ze Stevie’s kindje nodig heeft voor een hele belangrijke gave die ze nog nodig heeft om hem terug te vinden. Iemand een suggestie? De rest van de hybriden zijn hier ook voor gecreëerd.
    Ze zijn bijna 60 en als ze niet snel eieren leggen zal hun soort uitsterven. Klinkt dat goed?]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Avalerion schreef:
    [Avalerion heeft wel een reden nodig voor dit alles. Ik stel voor dat ze haar partner kwijt is, en dat ze Stevie’s kindje nodig heeft voor een hele belangrijke gave die ze nog nodig heeft om hem terug te vinden. Iemand een suggestie? De rest van de hybriden zijn hier ook voor gecreëerd.
    Ze zijn bijna 60 en als ze niet snel eieren leggen zal hun soort uitsterven. Klinkt dat goed?]


    {Zou het niet beter zijn dat Avalerion ofzo eerst zelf een hybride was en dat ze is overleden door iets (ik weet niet wat een onderzoek, gevolgen van haar krachten, opgejaagd door woedende menigde die dacht dat ze een heks was ofzo) en dat ze wil dat de hybriden van nu niet het zelfde overkomt dus ze stuurt ofzo?}


    welkome to my garden of fantasy

    annickemiek schreef:
    (...)

    {Zou het niet beter zijn dat Avalerion ofzo eerst zelf een hybride was en dat ze is overleden door iets (ik weet niet wat een onderzoek, gevolgen van haar krachten, opgejaagd door woedende menigde die dacht dat ze een heks was ofzo) en dat ze wil dat de hybriden van nu niet het zelfde overkomt dus ze stuurt ofzo?}


    [Dat lijkt me niet logisch. Het is een mythisch wezen. Kun je het allereerste stukje van de beginpost nog even lezen?]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Avalerion schreef:
    (...)

    [Dat lijkt me niet logisch. Het is een mythisch wezen. Kun je het allereerste stukje van de beginpost nog even lezen?]


    {Ik weet wat er in de beginpost staat. Maar reïncarnatie is een mogelijke optie. En al helemaal als een persoon vol zit met haat of onvervulde wensen. En misschien is dat juist wat het wezen mythisch maakt.}


    welkome to my garden of fantasy

    annickemiek schreef:
    (...)

    {Ik weet wat er in de beginpost staat. Maar reïncarnatie is een mogelijke optie. En al helemaal als een persoon vol zit met haat of onvervulde wensen. En misschien is dat juist wat het wezen mythisch maakt.}


    [Ik vind het persoonlijk niet echt een leuk idee, maar we kunnen mensen weer laten stemmen. Pb graag, iedereen. ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Elliott Layton King

    Uit het niets pakt ze mijn gezicht vast en begint me te zoenen.
    Het hartstochtelijke gevoel zwelt nog meer aan en ik kan mezelf niet bedwingen hetzelfde te doen.
    Ik wil dit niet, waarom doe ik dit.
    Toch kan ik het niet stoppen en ik begin het steeds fijner te vinden.
    De neiging om meer dan alleen dit te doen is ontzettend groot.
    Maar mijn principes houden haar vastgesnoerd aan mijn lippen.
    Mijn tempo vertraagd en mijn grip die net zo heftig was verslapt.
    Ik merk dat mijn gedachtes weer helder worden en laat Stevie los.
    Mijn handen gaan door mijn haar en ik probeer te achterhalen waarom dit überhaupt is gebeurd.
    Als ik op kijk zie in de deuropening mijn zusje staan, die het water uit haar handen laat vallen.
    "O mijn god".

    Lucy Mary King

    Ik loop richting mijn kamer met een glas.
    Eigenlijk wilde ik helemaal geen water halen, maar Stevie lag eindelijk rustig bij Elliott op schoot. Ik kon het gewoon niet maken om
    hem water te laten halen.
    Ik raak het staal van de kraan aan en ril bij de koelte ervan.
    Het glas vult zich met water en ik kan het niet laten om zelf wat te drinken.
    Ik loop terug naar de slaapkamer van Elliott.
    Eenmaal in de deuropening zie ik een zoenende Stevie, wiens lippen duidelijk vastgezogen zijn aan die van Elliott.
    Ze stoppen en wanneer Elliott mij aankijkt laat ik het glas water uit mijn handen vallen. Een geschokte "O mijn god" ontsnapt door mijn mond.

    {Oké, ik broed op iets (ha-ha-ha, broeden, snap je 'm? Yes I know, lame.) Zodra ik de losse eindjes aan elkaar heb geknoopt, zal ik idee plaatsen.}


    Tijd voor koffie.