Van verbazing trok Ezra een wenkbrauw op. "Het beeld van een trucker die je enkel een lift geeft voor wat extra's."
“Komt wel in de buurt,” mompelde ik niet veelzeggend. Ik was er niet zo trots op, maar die lift had ik toen heel erg nodig en mijn auto had ik toen nog niet. In die tijd kon ik dat nog maken. Nu niet meer, zoiets zou ik nooit doen nu ik bij Ezra was.
We misten het goed verborgen, kleine politie gebouw een paar keer. Toen we eenmaal binnen waren, leek het geluk aan onze kant te staan. Zonder al te veel complicaties kregen we de beelden te zien die ik haastig tot stilstaan riep toen ik wat verdachts zag bewegen. Het bleek enkel maar wat porno te zijn. "O… Laat maar, zet maar alweer aan."
Ezra naast me moest er jongensachtig op grinniken en hij stootte me bijna onzichtbaar maar plagerig aan. "Wat voor beeld heb jij van truckers, Cath?"
Ik reageerde er enkel met een bittere glimlach op, ook al zou ik vast wel wat terug gezegd hebben moest die agent er niet bij geweest zijn.
Voor de tweede keer legde ik de film stil toen ik weer wat zag. Ik leek op scherp te staan vandaag, bijna niets ontglipte mijn ogen meer. "Wacht, spoel even terug. "Kijk. Dat is zeker wel wat."
Er verscheen een frons op Ezra’s wenkbrauwen. Hij boog wat dichter naar het scherm toe om het beter te kunnen bestuderen en al snel hingen we met ons drieën tegen het scherm aangeplakt. "Duidelijk een vrouw. Ik wil een lijst van alle vrouwen waarvan bekend is dat ze er waren," gebood hij de man, die onderdanig de kamer weer uitliep. Daarna draaide hij zich naar mij. "We zullen er wel binnenkort achter komen of het iets voor ons is of niet." Hij klonk tevreden, maar zijn tweede vraag kwam geheel onverwacht. "Hou je trouwens ook van mannen in uniform?"
Mijn hand gleed automatisch door mijn haar heen terwijl ik ontstemt met mijn ogen knipperde. “Hangt er vanaf welke man,” besloot ik uiteindelijk met een mysterieuze glimlacht. Kort daarop kwam de agent weer naar binnen gelopen. Hij overhandigde Ezra een blad papier, maar hetgeen erop stond ontging me toen Ezra het meer naar zicht toedraaide om het te vlug bestuderen. Ook hiermee leek hij tevreden te zijn en hij bedankte de agent vriendelijk, waarna we beiden het politiegebouw verlieten.
"Heb je zin om nog een bezoekje te brengen aan deze dames of ga je liever naar het motel terug?” vroeg hij toen ik me in zijn mooie auto had laten zakken. "Als je geen zin meer hebt kan ik ook alleen gaan."
Ik draaide me grijnzend naar hem toe. “Echt niet dat ik je alleen plezier laat beleven.” Er weerklonk een zachte bonk toen ik de autodeur toesloeg en mijn gordel omdeed. Het papier dat hij naar me uitreek nam ik met een glimlach aan. “Eens kijken. Laten we gewoon naar de eerste gaan en zo het rijtje afgaan.”
Ik gaf het papier alweer naar hem door en zakte onderuit in zijn auto terwijl ik wat verveeld voor me uitstaarde. “Vanwaar die vraag over mannen in uniform opeens?” vroeg ik.
Af en toe werd ik door elkaar geschud door een paar hobbels. Het leek alsof ik dan wakker geschud werd uit mijn staarpartij naar Ezra. Hij zag er in ieder geval lekker uit in uniform, dat moest ik hem naleven. Ik vroeg me ook wel af hoe hij eruit zou zijn als agent of militair. Dat moest vast ongelooflijk sexy zijn.
Toen de auto tot stilstand kwam, rechtte ik me weer op en fatsoeneerde ik mijn haar. “Zal ik nog een keer het woordvoeren zodat ik ook iets productiefs gedaan heb?”
We stapten uit en liepen samen naar de oud uitziende voordeur. Het duurde een tijdje eer de deur openzwaaide en er vrouw van rond de veertig in de deuropening verscheen. Ik probeerde haar nog een vriendelijke glimlach te schenken, maar kwam al snel ter zake. “Goede avond mevrouw, we zijn van de FBI. We zouden graag een paar vragen stellen.” Stellig toonde ik mijn badge, met mijn hand een beetje over de foto heen. De ogen van de vrouw werden meteen zo groot als maantjes en ik kon gewoon zien dat ze al begon te panikeren. Maar dat probeerde ik nog niet als verdacht te beschouwen. Volgens mij zou ik ook panikeren moesten er plots twee agenten voor mijn deur staan. “Waar was u tussen 16 en 18 uur?”
Ik kon me het uur van de opnamen niet meer herinneren, dus nam ik maar het uur waarrond Ezra zei dat we ons moesten aankleden en er weer wat gebeurd was.
De vrouw krabde wat verward achter haar oor. “Ik was aan het koken,” zei ze. “We hebben namelijk een familiefeest.”
Toen ik achter haar door keek kon ik wel degelijk zien dat ze niet loog. Ik draaide mijn hoofd wat hulpeloos naar Ezra, aangezien ik ook niet echt het idee had dat zij er moest zijn. Ik was niet zo goed in deze dingen. Zeker niet in professioneel overkomen. Daarom ging ik normaal ook nooit als agent.
Ledecky
31 okt 2013 - 18:15
