RPG - The House in the mountains [speeltopic] [11] - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek

27 okt 2013 - 15:13

Patholoog 13766

In een huis, diep in de bergen, wonen Gregory McEwan en Anna Sharp. Zijn zijn bereid om een aantal jongeren in huis te nemen die het nodig hebben om terug op de rails te komen, die extra aandacht nodig hebben, die niet in de maatschappij passen of gewoon jongeren die een break nodig hebben van de hele wereld. De vorige groep jongeren heeft besloten om samen te gaan reizen, dus is nu is het de beurt aan een heel nieuwe groep.
Zullen zij net zo'n hechte groep vormen, of zullen ruzies en liefdesaffaires de groep uiteen drijven?'

Lees alle regels even door, dat bespaart weer een hele hoop werk, commentaar, etc.
Wij doen het namelijk net iets anders als alle andere RPG's.

Alle regels:

Regels RPG:
-OOC plaats je tussen haakjes of iets.
-16+ is toegestaan, maar maak het niet alleen daarom.
-een minimum aan aantal regels is niet van toepassing, maar zorg wel dat het geen one-liners worden. Als je herhaaldelijk niet weet wat je moet posten, kun je tips vragen aan de rest.
-Als je op vakantie gaat of langere tijd wegblijft, 'parkeer' je personage of geef iemand duidelijk toestemming om jouw personage te mogen bespelen. En geef dit ook door aan een van ons (MissAlice of Patholoog).
-Als je wilt stoppen, of je komt langere tijd niet online zonder iets te melden, 'parkeren' wij je personage of verwijderen wij je personage van de RPG.
Als iemand weg gaat, komt er weer een plaats vrij en kan iemand inspringen.
-Als de docenten in rood staan, dien je die post te lezen en eventueel op te volgen.
-Locatie van je personage altijd naast de naam neerzetten.
-Alleen MissAlice en ik(Patholoog) openen nieuwe topics. Pas als er na 12 uur niemand van ons online is geweest, mag je een topic openen, maar dan wordt de link in een reactie op de story geplaatst én er wordt een melding gemaakt in onze gastenboeken.
-Al mag je zoveel doopnamen hebben, er wordt gebruik gemaakt van één voornaam, tenzij je echt een duidelijke tweeduidige naam hebt, maar dan wordt die naam met een streepje gekoppeld.
-Vragen of tips (nodig), laat van je horen!

Regels binnen het huis:
(-je spreekt de begeleiders aan met meneer McEwan en mevrouw Sharp.)
-het is geen vakantie en meneer McEwan en mevrouw Sharp zijn geen beulen, dus ten alle tijden voer je hun opdrachten uit. (Vandaar: 'Als de docenten in rood staan, dien je die post te lezen en eventueel op te volgen.')
-Het huis mag alleen verlaten worden onder toestemming van de leiding. Dus of je nu even voor een wandeling wilt gaan of naar het dorp, eerst toestemming vragen aan de begeleiding. En áls het mag, moeten jullie met minimaal twee personages zijn.
-Als er iets is met je personage, áltijd naar de leiding komen, als is het maar voor een paracetamol.

Het niet opvolgen van de regels resulteert in een ban van het RPG.

Personages: (0/20 vrij)

Docenten:
-Gregor McEwan - MissAlice
-Anna Sharp - Patholoog

Jongens (10)
-John Hunter Bell - KiliOfDurin
-Ethan Brooks - Patholoog
-Jeremy Devoné - Appelboompje
-Tyler Jason Devoné - Roww
-Thomas William 'Loki' Laufreyson - KiliOfDurin
-Pete David Mikaelson - Roww
-XXXX
-XXXX
-XXXX
-James Yaser - MissCastle

Meisjes (10)
-Melody Black - MissCastle
-Rose Black - Patholoog
-Dena Fields - Patholoog
-Lizzy Franklyn - MissCastle
-Delilah Gerson - MissAlice
-XXXX
-Denise Kate Parks - Roww
-Abigail Narelle Pierce - Appelboompje
-Laurinda Tiana Pearl - Appelboompje
-XXXX

De groepen

Groep 1:
-Denise Parks
-John Hunter Bell
-Tyler Devoné
-Dena Fields
-XXXX

Groep 2:
-Ethan Brooks
-Jeremy Devoné
-Thomas 'Loki' Laufreyson
-XXXX
-Rose Black

Groep 3:
-XXXX
-Abigail Pierce
-XXXX
-Delilah Gerson
-Lizzy Franklyn

Groep 4:
-James Yaser
-Melody Black
-Pete Mikaelson
-Laurinda Pearl
-XXXX

De kamerindeling:

Kamer 1: XXXX, XXXX, John Hunter Bell, Dena Fields.
Kamer 2: Thomas 'Loki' Laufreyson, James Yaser
Kamer 3: Abigail Pierce, XXXX
Kamer 4: Tyler Devoné, Rose Black, Ethan Brooks, XXXX
Kamer 5: Pete Mikaelson, Jeremy Devoné, Lizzy Franklyn, Delilah Gerson
Kamer 6: Denise Parks, Laurinda Pearl
Kamer 7: Melody Black, XXXX
Kamer 8: Miss Sharp en mister McEwan..

Het huis:

Derde verdieping: Slaapkamer begeleiders + badkamer begeleiders.
*
Tweede verdieping rechts:
-slaapkamer (2) 7
-slaapkamer (2) 6:
-badkamer
Tweede verdieping links:
-slaapkamer (4) met badkamer 5
-slaapkamer (4) met badkamer 4.
*
Eerste verdieping rechts:
-slaapkamer (2) 3
-slaapkamer (2) 2.
-badkamer
Eerste verdieping links:
-slaapkamer (4) met badkamer 1
-bovenste deel bibliotheek
*
Begane grond rechts: woonkamer en eetkamer.
Begane grond links: Bibliotheek en keuken
*
Kelder: zwembad.

Praattopic [4]
De story

Veel plezier
Vragen kunnen altijd gesteld worden.

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 11 nov 2013 - 9:48 ]
You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

15 nov 2013 - 14:38

Andria 9753

Sam Davis
Ethan. Ethan Brooks, zo heette hij. De naam kwam me bekend voor, maar niet op deze manier. Niet op deze plek, in dit huis. Ik had hem nog niet eerder gezien, geloof ik. Of misschien wel? Ik snapte het niet meer. 'En jij?' vroeg hij, toen hij zijn naam gezegd had. 'Sam. Sam Davis.' zei ik glimlachend. Ik probeerde aardig over te komen en ik hoopte dat het lukte. 'Kun jij me misschien helpen? Ik weet niet wat ik moet doen, waar mijn kamer is en waar ik naartoe moet.'

15 nov 2013 - 16:13

PluviophiIe 8413

Wie gaat er eigenlijk achterkomen dat de keuken een enorme bende is??
Eieren, cacaopoeder en slagroom ontploffing x'D

Little do you know

15 nov 2013 - 16:15

Exile 2658

mwhahaha idk x'D

ik zal even gaan schrijven

en omg Pete en Laurinda in 1 badkamer waar wil jij heen?

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

15 nov 2013 - 16:24

Exile 2658

Abigail Pierce
Ik grinnik en haal mijn schouders op. "Scrabble is prima als je scrabble bij je hebt...." en ik kijk hem vragend aan. "Anders zouden we er naar opzoek moeten en dan is het hele 'Abby en Loki zijn verdwenen' grapje voorbij en hebben we kans dat we Sharp tegen het lijf lopen... Misschien spoort ze ons wel op door een zwaai met haar toverstokje". en ik kijk hem grijnzend aan. "Of we zien James die inmiddels hoog en laag beweert dat wij in een relatie zijn... " En een zucht een keer.

Laurinda Pearl
Pete pakt mijn hand en trekt me al rennend mee naar boven en vraagt waar mijn kamer is zodat we ons kunnen wassen. Ik grinnik en knik waarna ik hem nog een trap mee omhoog neem de tweede verdieping op om vervolgens naar kamer 6 te gaan wat mijn kamer was. "Tadaa, maar eeh.... Onze kleertjes zitten er ook onder, en mijn kleertjes zijn wel hier... Maar jij hebt geen schoon shirt...? Had je daar al over nagedacht hoe je je kleding gaat zoeken zonder dat iemand jou als voedselbom ziet?" grinnik ik. Als iemand pete zou zien buiten dan zouden ze ons direct linken aan de voedselbom in de keuken want ja, wij zagen er inmiddels zelf ook uit als een voedselbom...

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

15 nov 2013 - 16:31

KIaus 21035

John Hunter Bell
Toen ik over thee met koekjes begon kneep ze wat harder in mijn geslacht. Ik kneep mijn billen wat samen voor een paar seconden. Bij haar stem liep er een rilling over mijn rug. Ze was zo goed. Ik genoot erg van dit spelletje van haar en speelde maar al te graag mee. Ik grijnsde bij haar woorden. "Nooit, popje." zei ik met een lichte grom in mijn stem. Ze trok langzaam weg. Gelukkig was ze al snel terug met haar hand, alleen nu in mijn boxer. Ik grijnsde bij haar woorden. "Zal ik zeker doen, popje." zei ik voor een zachte kreun over mijn lippen rolde. Ze was echt heel goed. Hoe klein haar aanrakingen ook waren, ze wist echt waar ze mee bezig was. Zelf drukte ik haar met mijn handen wat dichter tegen me aan. Ik drukte mijn lippen in haar nek en begon er een rij kleine langzame kleffe zuigzoentjes te zetten als een soort ketting.

Bowties were never Cooler

15 nov 2013 - 16:49

KIaus 21035

Loki Laufeyson
Ik luisterde naar Abby met een scheve grijns. Ze had gelijk. We konden niet weg, maar daar hadden we geluk. Uit mijn tas haalde ik een scrabbelspel en legde hem op haar bed voor ik mijn tas er weer onder schoof. "Voila. Geen heksen of klikspanen voor nodig." zei ik met een grijns. Ik plofte naast haar op het bed neer en begon het spelbord op te zetten. Ik legde een plankje voor haar en nam er zelf een voor ik nog even met het zakje stenen schudde. Ik hield het toen open voor haar. "Dames eerst. 7 stenen." zei ik galant. Dit was gewoon een leuk casual spelletje. Ik vond het wel leuk om met met Abs een spel te spelen.

Bowties were never Cooler

15 nov 2013 - 17:49

Eunomia 2284

Ethan Brooks
Het meisje volgde me en ik voelde me er erg ongemakkelijk bij, zeker toen ze een hele hoop chilisaus over haar eten gooide. Zoiets hoorde niet. Het was barbaars. Ik stond op om richting mijn kamer te gaan om dan later terug te komen. Ik had nu de behoefte om even alleen te zijn. Dat is wat ik wilde. Plotseling zag ik in de gang een jongen staan met zijn tassen vol geladen en een ander meisje weggedrukt in een hoekje. 'Moet jij ook hier in het huis zijn?' vroeg ik aan de jongen. Domme vraag, Ethan. Natuurlijk, anders wat hij hier niet.
[@Sam.]

Sam Davis
Ik stond al een tijdje bij het meisje dat niets meer durfde te zeggen, toen er een jongen aankwam. 'Moet jij ook hier in het huis zijn?' vroeg hij. Eindelijk was er iemand die naar me toe kwam, ook al duurde het even. 'Ja!' zeg ik enthousiast. 'Ik heb geen idee wat ik moet doen. Ik was hier al eerder, maar iedereen is nieuw en niemand komt naar me toe en ik snap het niet meer... En ik moet echt rustiger praten,' zei ik en ik hapte naar adem. Ik was een beetje heel erg enthousiast, vooral omdat er iemand naar mij toe kwam. De jongen leek me wel aardig en hij zag er ook niet verkeerd uit. Ik was benieuwd naar hoe hij heette. 'Mag ik vragen hoe je heet?'

Ethan Brooks
Juist ja, zijn naam. Goed punt. Wie denk daar nu niet aan? 'Ethan,' antwoord ik. 'Ethan Brooks. En jij?' De jongen leek nieuwsgierig te zijn naar vanalles, maar hij zei dat hij hier al eerder was. Waarom zou hij dan terugkomen? Was deze therapie niet goed genoeg of was hij te ver weg om nog "gered" te worden? Ik durfde het hem ook niet te vragen, misschien was hij wel een psychopaat.

Sam Davis
Ethan. Ethan Brooks, zo heette hij. De naam kwam me bekend voor, maar niet op deze manier. Niet op deze plek, in dit huis. Ik had hem nog niet eerder gezien, geloof ik. Of misschien wel? Ik snapte het niet meer. 'En jij?' vroeg hij, toen hij zijn naam gezegd had. 'Sam. Sam Davis.' zei ik glimlachend. Ik probeerde aardig over te komen en ik hoopte dat het lukte. 'Kun jij me misschien helpen? Ik weet niet wat ik moet doen, waar mijn kamer is en waar ik naartoe moet.'

Lizzy Franklyn
Er kwam een jongen binnen die zich voorstelde als Ethan. Fijn om te weten, kon ik ook weer in mijn boekje opschrijven. Gelukkig begonnen ze een gesprek en kon ik wegglippen. Ik sloop door de woonkamer, waar gelukkig niemand mij opmerkte. Toen kwam ik in de keuken en zag dat er van alles op de grond en op de kastjes lag. Het was een mengsel van eieren, slagroom en cacao zo te zien. Het zag er echt vadsig uit. Bij het zien van deze smurrie begon ik nog harder te huilen. Wat als de leiding hier achter kwam en dacht dat het mijn schuld was? Wat als ik hier voor moest opdraaien? Ik pakte dus zo snel mogelijk wat broodjes uit de kast en propte ze in mijn zak. Ik zou vanavond dus op droge broodjes moeten leven, ach ja, als ik maar iets had. Ik sloop terug richting mijn kamer, hopend dat niemand mij zou zien.

[ bericht aangepast op 15 nov 2013 - 17:49 ]
~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

15 nov 2013 - 17:56

Eunomia 2284

Roww schreef:
Denise Parks
James verteld me dat hij het logisch vind dat ik het hem niet wilde vertellen. Dan zegt hij dat het vast een probleem voor me moet zijn om hier met hem te zitten en ik knik. Als hij zegt dat hij het knap vind dat ik niet allang weg gerend ben kijk ik hem beledigt aan. Hij verteld me dat hij nu weet dat hij voorzichtig moet zijn en dan vraagt hij of het goed is als hij dat doet, waarop ik zachtjes knik. Als hij dan vraagt of ik liever heb dat hij helemaal uit mijn buurt blijft schud ik mijn hoofd.
"Ehm.. ik ben bang voor jou soort, maar dat betekent niet dat ik meteen weg ren als ik een man of jongen tegen kom. Het enige wat mijn beangstigd is als jullie te dichtbij komen of aan me zitten" mompel ik zacht, maar ondanks dat ik bijna geen geluid maak klinkt het toch vel.
"En daarbij, ik ben hier om over die angst heen te komen. Dus als je uit m'n buurt gaat blijven kom ik er nooit achter dat jullie mannen misschien wel te vertrouwen zijn. Tot nu toe is er nog niemand geweest die dat bewezen heeft dus ja, mijn pleegouders hebben me hierheen gestuurd" vertel ik hem vervolgens neutraal "Ze willen dat ik er over heen kom. Dat ik leer te vergeten wat er acht jaar geleden is begonnen. en ik zou willen dat de meeste jongen geen viespeuken zijn, maar ja dat gaat ook niet gebeuren" dat laatste zei ik zo zacht dat het bijna onverstaanbaar was. Ik wil niet dat hij zich aangesproken gaat voelen en me alsnog een klap verkoopt, ondanks van wat hij allemaal gezegt heeft vertrouw ik het nog steeds niet dat hij me niet zal aanraken, op welke manier dan ook.

James Yaser
"Ehm... Ik ben bang voor jou soort, maar dat betekent niet dat ik meteen weg ren als ik een man of jongen tegen kom. Het enige wat mijn beangstigd is als jullie te dichtbij komen of aan me zitten. En daarbij, ik ben hier om over die angst heen te komen. Dus als je uit m'n buurt gaat blijven kom ik er nooit achter dat jullie mannen misschien wel te vertrouwen zijn. Tot nu toe is er nog niemand geweest die dat bewezen heeft dus ja, mijn pleegouders hebben me hierheen gestuurd. Ze willen dat ik er over heen kom. Dat ik leer te vergeten wat er acht jaar geleden is begonnen. En ik zou willen dat de meeste jongens geen viespeuken zijn, maar ja, dat gaat ook niet gebeuren." zei Denise. Ik knikte. Ze zei iets van acht jaar geleden en ik vermoedde dat ze was verkracht door haar vader of een andere man, ofzoiets.
"Ik wil je best helpen, hoor." bood ik aan. "Ik kan je niet beloven dat ik soms geen viespeuk ben, maar ik wel proberen geen viespeuk te zijn. Want ik weet niet precies wat je bedoelt met viespeuk. Weet je, ik heb een paar maanden in een pleeggezin gezeten. Maar ik had het hen zo lastig gemaakt, dat ze me niet meer wilden hebben en toen ben ik weggelopen van hen, toen heb ik een tijdje op straat geleefd en daarna ben ik opzoek gegaan naar mijn moeder. En heb haar gevonden. En daar woon ik nu nog. En zij heeft mij hier naar toegestuurd."

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

15 nov 2013 - 18:55

PluviophiIe 8413

Patholoog schreef:
Rose Black
'Oké, kamer vier,' mompelde Tyler. Ik keek om me heen en liep toen naar de andere kant van de trap, want daar waren ook nog kamers. Maar ook daar was geen kamer vier. Misschien nog een trap hoger en ik liep naar de tweede verdieping. Op een van die deuren prijkte een sierlijke vier. 'Ty, hier,' riep ik vrolijk en ik opende de deur. Aan de ene kant was een groot, breed raam en andere kant waren twee stapelbedden naast elkaar. Naast de stapelbedden stond een kast en er was een andere deur. Ik liep door naar die deur en opende hem. Een mooie blauwe badkamer kwam tevoorschijn met een ruime douche. Ik liep terug naar de kamer en wachtte totdat Tyler ook zover was. 'Nou, waar wil je slapen?' vroeg ik hem. 'Of wil je wachten totdat de andere twee hier zijn?'

Tyler Devoné
Rose loopt de andere kant de gang in en niet veel later hoor ik haar naar boven lopen. Ik volg haar die kant op als ik tot de conclusie kom dat kamer vier hier niet is en hoot haar al roepen dat ze het gevonden heeft. Ik loop de hal door en de kamer in waar de deur van open staat.
"Best wel mooie kamer dit, alleen niet zoveel ruimte in een bed" zeg ik grinnikend.
Rose vraagt me waar ik wil slapen of dat we wachten op de anderen. Een lachje rolt over mijn lippen.
"Wie het eerst komt, wie het eerst maalt.. of zoiets, Rose" zeg ik met een grinnik. Ik kijk naar de stapelbedden.
"Ik neem het bovendste bed aan de linkerkant" zeg ik met een glimlachje.
"Trouwens, volgens mij is er al een stelletje gecreëerd, het klinkt namelijk érg gezellig in kamer één" zeg ik dan lachend tegen Rose.

Appelboompje schreef:
Laurinda Pearl
Pete pakt mijn hand en trekt me al rennend mee naar boven en vraagt waar mijn kamer is zodat we ons kunnen wassen. Ik grinnik en knik waarna ik hem nog een trap mee omhoog neem de tweede verdieping op om vervolgens naar kamer 6 te gaan wat mijn kamer was. "Tadaa, maar eeh.... Onze kleertjes zitten er ook onder, en mijn kleertjes zijn wel hier... Maar jij hebt geen schoon shirt...? Had je daar al over nagedacht hoe je je kleding gaat zoeken zonder dat iemand jou als voedselbom ziet?" grinnik ik. Als iemand pete zou zien buiten dan zouden ze ons direct linken aan de voedselbom in de keuken want ja, wij zagen er inmiddels zelf ook uit als een voedselbom...

Pete Mikaelson
Laurinda trekt me mee een trap omhoog naar de tweede verdieping en na een tijdje staan we in kamer zes.
"Tadaa, maar eeh.... Onze kleertjes zitten er ook onder, en mijn kleertjes zijn wel hier... Maar jij hebt geen schoon shirt...? Had je daar al over nagedacht hoe je je kleding gaat zoeken zonder dat iemand jou als voedselbom ziet?" vraagt ze me dan als we in de kamer staan.
Ik grinnik zacht "niet aan gedacht, maar ik weet ook nog niet op welke kamer ik lig. Dus ja, dat word een moeilijke klus" vertel ik haar grinnikend.
"Maar goed, gelukkig is mijn broek niet zo vies als de rest" vervolg ik dan schouderophalend.

VitaIncoluma schreef:
James Yaser
"Ehm... Ik ben bang voor jou soort, maar dat betekent niet dat ik meteen weg ren als ik een man of jongen tegen kom. Het enige wat mijn beangstigd is als jullie te dichtbij komen of aan me zitten. En daarbij, ik ben hier om over die angst heen te komen. Dus als je uit m'n buurt gaat blijven kom ik er nooit achter dat jullie mannen misschien wel te vertrouwen zijn. Tot nu toe is er nog niemand geweest die dat bewezen heeft dus ja, mijn pleegouders hebben me hierheen gestuurd. Ze willen dat ik er over heen kom. Dat ik leer te vergeten wat er acht jaar geleden is begonnen. En ik zou willen dat de meeste jongens geen viespeuken zijn, maar ja, dat gaat ook niet gebeuren." zei Denise. Ik knikte. Ze zei iets van acht jaar geleden en ik vermoedde dat ze was verkracht door haar vader of een andere man, ofzoiets.
"Ik wil je best helpen, hoor." bood ik aan. "Ik kan je niet beloven dat ik soms geen viespeuk ben, maar ik wel proberen geen viespeuk te zijn. Want ik weet niet precies wat je bedoelt met viespeuk. Weet je, ik heb een paar maanden in een pleeggezin gezeten. Maar ik had het hen zo lastig gemaakt, dat ze me niet meer wilden hebben en toen ben ik weggelopen van hen, toen heb ik een tijdje op straat geleefd en daarna ben ik opzoek gegaan naar mijn moeder. En heb haar gevonden. En daar woon ik nu nog. En zij heeft mij hier naar toegestuurd."

Denise Parks
James biedt aan mij te helpen met verwerken van dingen, maar al snel daarna zegt hij dat hij niet kan beloven geen viespeuk te zijn maar dat hij het wel zal proberen.. Ja James, dat helpt echt heel erg met vertrouwen krijgen en zo. Als hij daarna zegt dat hij niet helemaal weet wat ik bedoel met viespeuk haal ik mijn schouders nonchalant op. Dan verteld hij me dat hij voor een tijdje in een pleeggezin heeft gezeten maar dat hij hen het leven een beetje zuur gemaakt heeft en vervolgens weggelopen is. Dat hij een tijdje op straat gewoont heeft en dat hij zijn moeder heeft gezocht en gevonden. Ik knik als teken dat ik het hele verhaal gehoord heb.
Dat hij zomaar alles van zijn leven verteld aan een vreemde.. iemand die hem eigenlijk niets wil vertellen. Vragend kijk ik hem aan, maar al snel laat ik deze blik varen. Ik heb geen zin dat hij vragen gaat stellend.
"Dus, waarom zit jij dan eigenlijk hier?" vraag ik hem zacht en voorzichtig. Als zijn moeder hem gestuurd heeft zal er vast wel iets zijn wat haar belemmert of zo.
Vast woedeproblemen.. klinkt het argwanend in mijn hoofd. Hoe hij daarnet reageerde in de eetkamer lijdt daar wel een beetje naartoe.

Zow (:

Little do you know

15 nov 2013 - 18:59

PluviophiIe 8413

Hahaha!
Rowena bedenkt een Shippingname:
Pohn :'D
Rara wie zijn dat ^-^
Perfect shippingname x'D

Little do you know

15 nov 2013 - 19:10

KIaus 21035

Bowties were never Cooler

15 nov 2013 - 19:12

Exile 2658

(ik moest net zelf even opzoeken hoe scrabble ook al weer ging x'D ik heb dat een tijd geleden gespeeld maar inmiddels doe ik eht nooit meer x'D)
Abigail Pierce
Ik schud ongelovig mijn hoofd zodra Loki werkelijk waar een scrabble bord uit zijn tas haalt en hem op mijn bed legt. Hij komt naast me zitten en begint met alles klaar te maken waarna hij het zakje stenen voor mijn neus opent. Ik grabbel 7 stenen uit het zakje en zet ze op het plankje. "Ik waarschuw bij deze, ik ben een ramp in woordspelletjes.... Zie vaak door de letters het bord niet meer.." grinnik ik waarna ik wacht tot Loki zijn stenen gepakt heeft.

Laurinda Pearl
Pete verteld me dat hij niet eens weet in welke kamer hij ligt waarna ik begin te grinniken. Hij vervolgd zijn zin door te vertellen dat zijn broek niet zo vies is als de rest... Dus? Hij bedoeld dat hij... O god. Ik wandel naar mijn tas en haal er een nieuw shirt en broek uit, want mijn jeans zit helaas wel helemaal onder de eier zooi waarna ik richting de badkamer loop en in de spiegel kijk. "VERDOMME PETE HOE KRIJG IK DIE TAKKE ZOOI UIT MIJN HAAR!" roep ik uit als ik zie hoe het eruit ziet, mijn lange blonde haren hangen vol met vette slagroomresten, bruine cacoa poeder en eier schillen. "o god..." kreun ik geërgerd. Dit ging ik er met een wasbeurt toch nooit uitkrijgen.

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

15 nov 2013 - 19:49

KIaus 21035

Loki Laufeyson
Ik glimlachte naar haar. "Komt goed. Ik zal je helpen waar nodig." Ik speelde altijd erg technisch, net als bij poker of zelfs sparren met mijn broer of anderen. Velen noemden het valsspelen, ik noemde het nadenken. Ik grabbelde zelf 7 stenen en legde ze op mijn plankje. Ik knikte naar haar als teken dat zij mocht beginnen. Ik kon genoeg. Ik zou het vandaag wel bij simpele woorden houden om haar niet te veel tegen te zitten. Ik ging met een vrije habd door mijn door de wind warrige zwarte haren en probeerde ze zo goed mogelijk weer achterover te krijgen.

Bowties were never Cooler

15 nov 2013 - 20:52

Patholoog 13766

Sam Davis
Ethan. Ethan Brooks, zo heette hij. De naam kwam me bekend voor, maar niet op deze manier. Niet op deze plek, in dit huis. Ik had hem nog niet eerder gezien, geloof ik. Of misschien wel? Ik snapte het niet meer. 'En jij?' vroeg hij, toen hij zijn naam gezegd had. 'Sam. Sam Davis.' zei ik glimlachend. Ik probeerde aardig over te komen en ik hoopte dat het lukte. 'Kun jij me misschien helpen? Ik weet niet wat ik moet doen, waar mijn kamer is en waar ik naartoe moet.'

John Hunter Bell
Toen ik over thee met koekjes begon kneep ze wat harder in mijn geslacht. Ik kneep mijn billen wat samen voor een paar seconden. Bij haar stem liep er een rilling over mijn rug. Ze was zo goed. Ik genoot erg van dit spelletje van haar en speelde maar al te graag mee. Ik grijnsde bij haar woorden. "Nooit, popje." zei ik met een lichte grom in mijn stem. Ze trok langzaam weg. Gelukkig was ze al snel terug met haar hand, alleen nu in mijn boxer. Ik grijnsde bij haar woorden. "Zal ik zeker doen, popje." zei ik voor een zachte kreun over mijn lippen rolde. Ze was echt heel goed. Hoe klein haar aanrakingen ook waren, ze wist echt waar ze mee bezig was. Zelf drukte ik haar met mijn handen wat dichter tegen me aan. Ik drukte mijn lippen in haar nek en begon er een rij kleine langzame kleffe zuigzoentjes te zetten als een soort ketting.

Tyler Devoné
Rose loopt de andere kant de gang in en niet veel later hoor ik haar naar boven lopen. Ik volg haar die kant op als ik tot de conclusie kom dat kamer vier hier niet is en hoot haar al roepen dat ze het gevonden heeft. Ik loop de hal door en de kamer in waar de deur van open staat.
"Best wel mooie kamer dit, alleen niet zoveel ruimte in een bed" zeg ik grinnikend.
Rose vraagt me waar ik wil slapen of dat we wachten op de anderen. Een lachje rolt over mijn lippen.
"Wie het eerst komt, wie het eerst maalt.. of zoiets, Rose" zeg ik met een grinnik. Ik kijk naar de stapelbedden.
"Ik neem het bovendste bed aan de linkerkant" zeg ik met een glimlachje.
"Trouwens, volgens mij is er al een stelletje gecreëerd, het klinkt namelijk érg gezellig in kamer één" zeg ik dan lachend tegen Rose.

Ethan Brooks
'Kun je me misschien helpen? Ik weet niet wat ik moet doen, waar mijn kamer is en waar ik naartoe moet,' vroeg Sam mij. Zoveel vragen. Dat wilde hij allemaal van mij? Nog nooit wilde iemand mijn hulp zomaar. Ik twijfelde even. Wat als het een valsstrik was.. 'Natuurlijk wil ik je wel helpen,' antwoordde ik met een brede glimlach nadat ik besloten had een gok te wagen en hem te vertrouwen. 'Op het papier staat waar je moet zijn.' Ik wees op het prikbord en liep er direct naar toe. Iedere naam liep ik af, maar ik zag Sam's naam niet. Ik herlas het om zeker te zijn, maar zijn naam stond er niet bij. Wel waren er wat open plekken bij kamer één, kamer drie, kamer vier en kamer zeven. 'Wist mevrouw Sharp dat je nu terug ging komen? Misschien heeft zij een andere kamerindeling,' suggereerde ik.

Dena Fields
Een zachte kreun rolde over Hunter's lippen. Bingo. Een glimlach van genot ging over mijn lippen. Aan de ene kant was het genot van macht, en aan de andere kant was het genot van de zuigzoenen die Hunter over mijn nek legde en natuurlijk mijn hand die nog steeds ritmische om en over zijn geslacht ging. Met mijn andere hand maakte ik de knoop van zijn broek los om zijn hard wordende geslacht plaats te geven. Daarnaast was het ook wat prettiger voor mijn hand, die nu ook wat meer plaats kreeg. Ik voelde mezelf ook al nat worden, maar ik moest me beheersen. 'Meer?' vroeg ik hem speels.

Rose Black
'Trouwens, volgens mij is er al een stelletje gecreeërd, het klinkt namelijk érg gezellig in kamer één,' zei Tyler. Ik grinnikte. Dat was waarschijnlijk niet het enigste stelletje wat gecreeërd ging worden. Misschien werd het iets tussen Tyler en mij, misschien ook niet. Maar er zouden zeker andere stelletjes gevormd worden. 'Dat zal niet het enigste zijn,' antwoordde ik terwijl ik mijn handtas op het linker, onderste bed gooide. Dat zou mijn bed worden. Er was nog een persoon onbekend, maar ik gokte dat het een meisje ging worden. Ik had geen idee. 'Hee Ty, wat zullen we doen?' Ik had geen honger, mijn koffer zou ik vanavond wel halen, dus ik had geen idee.

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

15 nov 2013 - 21:20

KIaus 21035

John Hunter Bell
Terwijl ik zuigzoentjes in haar nek drukte ging haar hand ritmisch over mijn geslacht. Zolang ze zo rustig en regelmatig ging hield ik het wel vol. Ik voelde wel langzaam aan een erectie ontstaan, maar het waren vaak vooral de snelle plotse handelingen die me deden hunkeren naar meer. Ze begon wat aan mijn broek te frutten en al snel was de knoop los. Met mijn handen schoof ik de band tot halverwege mijn bovenbenen om haar nog wat ruimte te geven. Bij haar vraag grijnsde ik. "Wat denk je zelf, popje?" Mijn ene hand schoof ik terug onder haar shirt, maar met de andere gleed ik langzaam via haar buik haar broek aan. Ik wreef zacht over haar slipje en voelde dat ze al best nat was. "Jij bent denk ik ook ergens hongerig voor." zei ik hees in haar oor waarna ik zacht kreunde. Haar natheid gaf me wel een wat moeilijkere tijd omdat ik wist hoe graag ze ook wilde. Ik kon haar zo omdraaien en beginnen, maar ik moest me inhouden en dat was lastig. Mijn vingers bleven over de natte plek in haar slipje liggen en met mijn duim wreef ik zacht rondjes door de dunne stof heen ober haar clitoris.

Bowties were never Cooler

Index RPG Actieve Topics Zoek