RPG Jongerencamping x Tijdmachine - Speeltopics

Een groep jongeren vindt een tijdmachine en gaat twintig jaar terug in de tijd, om schokkende gebeurtenissen te voorkomen die hun ouders hebben meegemaakt tijdens hun zomervakanties. Op deze manier hopen ze het leed in hun families te kunnen doen verdwijnen.

Personages

[ bericht aangepast op 5 dec 2013 - 12:14 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Het duurde iets meer dan vijf minuten voordat iedereen was verschenen. Onwennig keken ze elkaar aan.
‘Nou, laten we maar gaan,’ verbrak Raphael de stilte.
June hing haar tas wat hoger over haar schouder en liep achter de rest aan. Ze wist nog niet goed wat ze van de situatie moest denken, maar hoopte dat iets konden doen. Ze vond het fijn om even niet bezig te zijn met haar therapie en zelfontwikkeling. Dit leek zoveel makkelijker…
Als ze papa kon overtuigen dat hij niet in de band moest gaan spelen, zouden ze niet worden ontvoerd en zou geen van hen zo gebroken zijn als ze nu waren. Bovendien konden ze niet alleen hun eigen pijn laten verdwijnen, maar ook dat van hun ouders.
Terwijl ze het campingterrein op liep, vroeg June zich af of het wel zo zou werken. Wat als het de volgende keer zou lukken om haar vader ervan te overtuigen dat hij uit de band moest stappen? Zou haar geheugen dan gewist zijn zodra ze weer terug werden geflitst.
Ze kon het zich niet voorstellen en diep van binnen wist ze ook niet of ze dat wel wilde. Ze was nu al twee jaar suïcidaal. Het hoorde gewoon bij haar.

Every villain is a hero in his own mind.

Grace overhandigde de vrouw haar paspoort en hoopte dat hij goed genoeg vervalst was door Scorpius. Ze was een beetje zenuwachtig, want het was niet zeker of hun plannetje zou slagen. Misschien konden ze niet eens op de camping komen omdat ze niet hadden gereserveerd. Terwijl de vroeg haar paspoortgegevens intypte, blikte ze even naar Scorpius, die bij de andere balie stond. Ze wist niet of ze zich op haar gemak voelde in zijn buurt of juist niet. Hij deed haar natuurlijk aan Luke denken en alle terreur die hij had veroorzaakt, maar het was eveneens aan hem te danken dat ze hier überhaupt stond.
Ze zag Davey met een grijns bij de balie weglopen en wist dat het aanmelden bij hem gelukt was. Godzijdank was een reservatie niet verplicht.

Every villain is a hero in his own mind.

Het was een raar idee dat ze nu in het verleden waren. Myrthe krabbelde overeind, veegde het zand van haar kleren en pakte haar mobiel uit haar zak. Ze klikte de mail ervoor die ze in haar concepten had opgeslagen en las deze nog een keer door. Haar glimlach verbreedde zich. Als Myrthe haar moeder vroeger had gevraagd waarom ze niet met haar vader getrouwd was, dan antwoordde haar moeder steevast dat ze elkaar niet goed genoeg hadden leren kennen bij hun eerste vakantie. Daardoor konden haar ouders nooit heel goed met elkaar opschieten, al deden ze nog zo hun best voor Myrthe. Het was een soort vicieuze cirkel geweest.
Misschien kon Myrthe dat veranderen. Als zij het verleden zouden kunnen veranderen… Dan zou haar vader misschien nog wel leven.

[ bericht aangepast op 26 nov 2013 - 16:12 ]

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Archie keek naar de plattegrond van de camping die de vrouw hem had meegegeven. Een café, winkel en er was een meer! Hij wist dat zijn ouders daar veel tijd hadden doorgebracht en stiekem popelde hij om hun jongere versies te zien. Hij kende ze van foto's, toen zijn vader nog tien vingers en tenen had en zijn moeder jong en levendig was geweest. Haar haren blond en glanzend, omlijstten haar nog volle gezicht. Archie had die foto's vaak gezien, maar er was al jaren niets van terug te vinden.
'Onze ouders zaten op H4,' zei Faëlla geheel overbodig, want dat gegeven hadden ze allemaal wel in hun hoofd geprent. Toch liepen ze even langs het veld, dat halfleeg was, omdat vele campinggasten al plaats hadden gemaakt voor hun opvolgers. Het was best een grote camping en Archie vermoedde dat ze elkaar gemakkelijk zouden kunnen ontlopen als ze dat zouden willen.
Ze zetten hun tenten op, hij zorgde er voor dat hij zowel bij Faëlla als bij Brian uit de buurt bleef, al kon hij het met die laatste nog het beste vinden. Archie kon gewoon niet tegen dat hysterische gedrag van zijn zus en hoefde haar reactie op hun ouders ook helemaal niete zien. Ze zou waarschijnlijk gelijk gaan huilen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Brian boog zich over de haringen van de tent heen en hoorde twee vrolijke stemmen achter zich.
'Hoi! Jullie zijn de nieuwe campinggasten, zo te zien!' Hij zag een jongen en meid staan en Brian nam ze in zich op. Hij kwam overeind en knikte. 'Eh, ja. We zijn net aangekomen.' Hij grijnsde scheef.
'Gezellig!' zei het meisje. 'Ik ben Kelly, en dit is Ethan. Wij zijn campingleiders.' Brians ogen flitsten naar die van June en hij wist dat zij het zelfde dacht. Gelijk een ontmoeting die veel te betekenen had. Kelly overhandigde hen allemaal een flyer en glimlachte opgetogen. 'Er komen deze hele week nieuwe gasten binnen, dus de gehele week organiseren we om drie uur 's middags een informatie bijeenkomst. Over alle activiteiten en zo! Kom gerust langs!' knipoogde ze.
Brian knikte en wisselde een blik met zijn vrienden. Daar moesten ze maar heen gaan.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

[Ze zullen hun eigen mobieltjes niet meer kunnen gebruiken. Dus ze kan beter gebruik maken van het internetcafe ]

Every villain is a hero in his own mind.

Met nieuwsgierige ogen keek June naar Ethan. Het was haar moeders eerste liefde geweest. Ze had niet veel over hem gesproken en June begreep waarom… Hij zou volgend jaar sterven.
Het idee benauwde haar en ze keek gauw een andere kant uit. Gelukkig zette de groep zich weer in beweging en betraden ze het kampeerveld, waar ze hun tentjes opzetten.
June zag dat Haloony en Brian samen aan hun tent begonnen en ze zuchtte zachtjes. Ze vond het helemaal niet fijn dat zij in haar eentje moest slapen en geen tent met hem kon delen. Vroeger hadden ze dat wel eens gedaan. Beiden een eigen cabine weliswaar, maar hij zou in een paar tellen bij haar zijn geweest als er wat was. Blijkbaar kon het hem niet zoveel schelen en gaf hij er meer om om met Haloony te vrijen.
Ze werd misselijk van het idee en durfde te wedden dat die slet makkelijk dezelfde "vergissing" zou maken als vorig jaar. Ze hoopte het, want zoiets zou Brian haar vast geen twee keer vergeven.

[ bericht aangepast op 25 nov 2013 - 20:08 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Faëlla liet dankbaar haar tas van haar schouders glijden en ging in het gras zitten. Het was al helemaal plat en verdord op de plaats waar voor haar bezoek een tent had gestaan en het leek haar het beste om hem op een andere plek te zetten, zodat dat gras weer kon aangroeien. Ze had in haar leven nooit gekampeerd. Niet met haar ouders, tenminste en toen ze twee jaar geleden naar Frankrijk waren gegaan, was dat ook haar eerste keer geweest.
'Zal ik helpen?' vroeg ze aan June. Ze had gezien dat Brian al begonnen was aan zijn eigen tent en ook Archie keek niet naar haar om. Ze hadden niet echt geweldige broers en Faëlla vond dat Abigail het maar getroffen had met Raphael. Hun band was in ieder geval niet aan stukken gereten door wat er allemaal gebeurd was. 'Dan kunnen we daarna de mijne wel doen.' Ze was er zelf namelijk helemaal niet goed in. Faëlla vond het daarom ook jammer dat ze dit jaar niet weer één tent met zijn allen zouden delen, maar daarvoor waren niet alle vriendschappen even sterk gebleven.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

June knikte. ‘Dat is goed.’
Het contact met Faella ging nog het beste. Rosita had ze al tijden niet gesproken en Abigail had blijkbaar leukere vrienden. Ze leek haar in elk geval niet te missen. Isabel was niet mee, al wist ze niet of ze dat erg vond of niet. Ze had immers haar broer moeten verkrachten. En Marit... die was ook erg veranderd en ze hadden het beiden druk genoeg met hun eigen problemen om die van de ander er nog eens bij te nemen.
Ze ritste de tas waar de tent in zat open en trok de binnentent eruit.

Every villain is a hero in his own mind.

Faëlla vond het fijn dat ze iets met June kon doen. Ze spraken elkaar niet veel, maar als dat wel het geval was, was het altijd goed. Faëlla wist wel dat June niet gemakkelijk met iedereen omging en hoopte dat zij June niet op een gegeven moment op de zenuwen zou werken.
Stiekem hoopte ze dat er ruimte over zou zijn voor ontspanning. Misschien konden ze er wel voor zorgen dat Ashlee haar been brak en weer naar huis ging. Dan zouden hun ouders veilig zijn en konden zij de rest van de tijd uitzitten en weer naar huis gaan.
Ze pakte de gebruiksaanwijzing en probeerde wijs te worden uit alle figuurtjes en cijfers.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Ruben had een klein, simpel eenpersoons tentje meegenomen die in één klap uit elkaar zou vallen. Hij wist niet veel van het verleden van de ouders van de rest, maar hij was dan ook vooral mee om June te steunen. En stiekem vond hij het ontzettend interessant om in het verleden te zijn. Hij kon het nog steeds maar moeilijk geloven en liet het daarom vooral zoveel mogelijk over zich heen komen.
Hij zag June en Faëlla samen een tent opzetten en glimlachte. Het was altijd fijn om June met iemand in contact te zien, want hij wist dat ze dat met maar weinigen had. Hoewel het langzaam beter ging, was ze nog steeds erg gesloten en daarom was het altijd een goed teken als ze met iemand anders dan hijzelf omging. Hij vond het ook jammer dat de relatie tussen June en Brian niet meer was zoals het geweest was en hij kon niet anders dan het Brian een beetje kwalijk nemen. Het was moeilijk om met June om te gaan, dat wist hij uit ervaring, maar June had haar broer nodig en hij was toch vooral bij Haloony te vinden. Het was natuurlijk fijn dat dat weer goed gekomen was, maar Ruben vond het jammer dat het ten koste ging van June. Hij wist ook dat dat de grootste reden was dat June veel naar hem toe trok.
Hij vond het leuk dat hij Faëlla weer zag. Achteraf gezien was het een verschrikkelijke avond geweest omdat June toen was vreemdgegaan, maar hij had zich de avond van dat feest wel met Faëlla vermaakt en het was een tijd geleden geweest dat hij een luchtig gesprek met iemand had gehad. Hij had haar daarna niet tot nauwelijks meer gezien, omdat zijn enige contact met haar via June verliep en die nodigde hen alleen tegelijk uit op een verjaardag.
'Lukt het een beetje of hebben jullie hulp nodig?' zei Ruben grinnikend. Zijn eigen tent had hij uitgeklapt en hij had een paar haringen in de grond geslagen, dus hij was klaar en het leek bij June en Faëlla niet echt op te schieten.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

June was op haar knieën in het gras gaan zitten en tuurde naar de inhoud van de tentzakken.
‘Nou, ik kan er niet echt wegwijs uit worden,’ zuchtte ze.

Every villain is a hero in his own mind.

Brians tent was snel opgezet. Hoewel ze vroeger niet vaak gekampeerd hadden - ze hadden meer hotelvakanties gehad door de jaren heen - wist hij toch hoe zo'n ding in elkaar stak. Hij gooide zijn spullen in de tent en besloot die later wel uit te pakken. Het was nu veel te warm. Hij keek vanuit zijn ooghoeken naar June. Nu Ruben er bij was komen staan wilde hij zich niet meteen zo opdringen. Ze zat vast toch niet op zijn gezelschap te wachten. Thuis was ze de laatste tijd ook niet zo spraakzaam. Alsof ze in haar eigen wereldje leefde, soms.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Ruben was niet handig, maar begreep de plaatjes wel en daarom pakte hij het boekje en begon hij instructies te geven, die June en Faëlla uitvoerden. Het ging nog steeds moeizaam, maar het ging wel iets sneller.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Denk je dat ik mijn hulp ook moet gaan aanbieden?' vroeg Brian aan Haloony. Het was eigenlijk een idiote vraag, maar hij wilde het graag goed doen. Anders zou zijn relatie met June nooit beter worden.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?