RPG Jongerencamping x Tijdmachine - Speeltopics

Een groep jongeren vindt een tijdmachine en gaat twintig jaar terug in de tijd, om schokkende gebeurtenissen te voorkomen die hun ouders hebben meegemaakt tijdens hun zomervakanties. Op deze manier hopen ze het leed in hun families te kunnen doen verdwijnen.

Personages

[ bericht aangepast op 5 dec 2013 - 12:14 ]

Every villain is a hero in his own mind.

'Mijn tent was wel iets gemakkelijker,' zei Ruben, terwijl hij naar zijn tentje knikte. 'Gewoon weggooien en klaar.'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Natuurlijk.' Raphael zakte door zijn knieën en bekeek de spullen die het meisje had meegenomen. 'Ik ben trouwens Raphael.'
Hij overwoog even of hij haar de hand moest schudden, maar bedacht zich dat ze misschien wel zou schrikken als hij plotseling haar vingers zou omsluiten.
'Ik heb hem gevonden,' meende hij toen hij een grijs omhulsel in handen had met daarop een in plastic gestoken foto van een oranje tent. 'Waar wil je staan? Aan het pad?' Het was vast een hel als je steeds over de scheerlijnen viel.

-

June glimlachte waterig en was blij dat hij hen wel hielp, in tegenstelling tot haar eigen broer.
Met een tevreden zucht kwamen ze tien minuten later overeind. Ook Faella's tent stond.
'Nou, blij dat we dit gehad hebben.'

[ bericht aangepast op 26 nov 2013 - 18:45 ]

Every villain is a hero in his own mind.

"Aangenaam Raphael" ze stak haar hand uit om deze jongen een te schudden. Ze kon niet plaatsen, maar zijn stem was aangenaam, vriendelijk en waarschijnlijk zou hij best beschermend kunnen zijn. Een glimlach sierde haar gelaatstrekken toen ze hoorde dat Raphael haar tent had gevonden. "Aan het pad lijkt me beter" zei ze tegen hem. Eigenlijk had Allison nooit bij het pad gestaan, meestal was dat altijd ergens anders, maar dat kwam omdat ze haar man bij zich had altijd, alleen nu niet. Ze hoopte dat het goed ging met haar zoontje, over een paar weken zou ze hem wel weer zien. Shadow bleef rustig aan haar zijde, maar keek Raphael wel doorgrondelijk aan.

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

Grace zweeg. Zij was nergens goed in. Ze kon niet eens een tent opzetten. ‘Laten we dan maar hopen dat ze snel terugkomt.’

-

Raphael blikte even op de hond. Tot zijn aller eerlijkheid moest hij bekenden dat hij maar weinig met honden op had. Ze hadden thuis alleen twee schildpadjes. Met harige dieren hadden ze geen van allen wat.
‘Nou, dit is wel een mooi plekje, denk ik. Dan heb je nog een beetje schaduw.’

Every villain is a hero in his own mind.

Marit knikte. 'Maar we moeten wel blijven proberen. Misschien gaat het ons lukken voordat ze er weer is. Dan is ze vast trots op ons.' Ze lachte even om te laten merken dat het een grapje was.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'En nu?' vroeg Faëlla, die de anderen in een groepje zag staan. Ze had hen iets over 'de omgeving verkennen' horen zeggen en eigenlijk was ze ook wel nieuwsgierig. 'Zouden we niet al iets veranderd hebben door hier alleen al te zijn?'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Misschien is het veld straks vol en ontmoeten ze elkaar niet eens,' bedacht June. 'Dat zou pas een hoop extra werk zijn.'

Every villain is a hero in his own mind.

"Dank je" ook al kon ze het niet zien. Ze kon het wel voelen dat Raphael een mooie plek voor haar heeft gevonden. Ze pakte zijn hand en schudde die even, ze voelde een tinteling langs haar lichaam gaan. Dit was vreemd? Niet eerder had ze zo'n tinteling gevoeld, het voelde vreemd toch ook heerlijk aan. "Dank je nogmaals" sprak ze tegen hem en glimlachte vriendelijk. Wat betekende deze tinteling?

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

'Ze hadden toch wel gereserveerd?' dacht Ruben luidop mee.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Ik neem aan dat je niet voor een veld reserveert. Je wordt gewoon naar een plek gebracht waar ruimte is,' vermoedde June.

-

'Geen probleem, hoor. Als je nog iets nodig hebt, roep je maar. Ik - eh - ik moet even een kennis zoeken.'
Hij had al een bepaalde voorstelling van Steve en was benieuwd in hoeverre dat overeenkwam.

Every villain is a hero in his own mind.

'Dat kan ook…' Ruben haalde zijn schouders op. 'Als ze elkaar niet ontmoeten, kunnen wij ze nog wel laten ontmoeten.'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Allison hoorde Raphael en knikte, ze hoorde dat die weg ging. Ze vroeg zich af wat die mensen wouden van Steve en waarom ze die tinteling voelde?Er klopte gewoon niet iets aan die mensen. Even zuchtte ze en ging zitten op het grasveld. Ze voelde de kop van Shadow op haar schoot en streelde rustig door zijn vacht heen. Nee Allison was niet iemand die zich bemoeit met andermans zaken, tenzij het misschien een ware noodgeval was.

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

Damiën had zijn tent opgezet. Hij had besloten zich deze vakantie niet te richten op het oplossen van problemen. Zijn ouders waren hier niet eens en hij was hier alleen maar om even uit zijn eigen situatie verdwenen te zijn. het was een unieke kans om het verleden in te gaan - het was nog steeds moeilijk te beseffen - en daarom kon hij maar beter zoveel mogelijk genieten. Dat deed hij altijd te weinig.
Daarbij hoorde het ontmoeten van nieuwe mensen. Het was niet dat hij zijn vrienden niet meer mocht, maar hij vond het fijn om met anderen te spreken die nog niets van zijn verleden af wisten. Daarom liep hij naar het meisje met de hond af en glimlachte naar haar. Toen ze niet reageerde, keek hij naar de hond en herkende hij de halsband. Het meisje was blind…
'Hallo,' zei hij.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Al heel snel voelde ze dat de hoofd Shadow niet meer op haar schoot lag en begon te grommen, seconde later hoorde ze een jongens stem. "Rustig Shadow" sprak ze kalm, maar lichtelijk streng. "Hallo," zei ze richting de jongen. Net als Raphael was deze jongen ook nieuw, zijn stem had ze nooit eerder gehoord. "Kan ik soms iets voor je betekenen?" vroeg ze aan de jongen. Hij leek haar redelijk aardig, door de klank in zijn stem. Net als Raphael. Ze glimlachte vriendelijk naar hem en aaide Shadow zodat hij rustig bleef. In haar gedachten bleef het rondcircelen waarom ze die tinteling voelde bij Raphael, ze bleef erover peinsen een beetje.

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

Faëlla knikte.
'Het maakt vast niet uit hoe ze elkaar ontmoeten.' Ze wilde er echter wel voor zorgen dat haar vader de eerste jongen was die haar moeder bij aankomst op de camping zou zien. Zij moest hem zien en hij moest haar zien. Dan zou hij meteen beseffen dat hij van haar hield en teruggaan naar zijn vriendin om het uit te maken. Zo moest het gaan, of misschien iets minder romantisch, maar dat was de volgorde, vond Faëlla.
'Zouden ze ons niet herkennen?' vroeg ze zich hardop af. 'Sommigen van ons lijken best op hun ouders.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes