Live and Let Die • One Direction [01] - Speeltopics

• Rollen •
• Meisjes • :
- Charlie Lea Montgomery HaIcyon
- Jacelyn Evelanté Deveraux Daddario
- Jenna Avery Fresno Heap *
- Gereserveerd door Kayal
(-)

Jongens :
- Harry E. Styles Tenacious
- Niall J. Horan SnowHeart
- Liam J. Payne Kendizzzzle
- Zayn J. Malik
- Louis W. Tomlinson HelloSweety
(-)

Lijstje:


Er zijn extra rollen beschikbaar, maar het moet wel even blijven - zes jongens en zes meisjes -.

[ bericht aangepast op 26 dec 2013 - 15:09 ]

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Liam James Payne.

Ze zuchtte, en beet op haar lip. 'Ben ook blij jou weer te zien' Zei ze sarcastisch. 'Dacht ik nou ook. En je beseft toch wel dat ik dit niet door de vingers kan zien he?' Vroeg ik met een grijns. Gelukkig was ik sterk, anders had ik haar nooit alleen mee terug gekregen. Binnen een paar minuten waren we weer in het hoofdkwartier, en zette ik haar met geweld op de stoel, en bond haar misschien wel te strak vast zodat ze niet meer kan ontsnappen, en trok het touw hard met geweld aan. Ik ging weer op de stoel tegenover haar zitten. 'Wat zal ik eens met je gaan doen?' Vroeg ik meer aan mijzelf dan aan haar. 'Hmm.' Zei ik, en pakte mijn mes, en poetste hem even sarcastisch met mijn shirt. Ik liep naar haar toe, en ging achter haar staan, en ik hield mijn mes strak tegen haar keel aan. 'Van mij mag je best zeggen dat het je spijt hoor.' Zei ik, en drukte het mes iets harder tegen haar keel zodat er een lichte snee in kwam.

---

How far is far

Charlie Lea Montgomery

'Dacht ik nou ook. En je beseft toch wel dat ik dit niet door de vingers kan zien he?' vroeg hij met een grijns. 'Wat jammer nou, maar ja, inderdaad. Dat had ik al gedacht' zei ik tegen hem. Binnen een paar minuten waren we weer in het hoofdkwartier en zette hij mij met geweld op de stoel, waarna hij voor mijn gevoel twintig keer strakker vastbond en het touw met veel geweld hard aantrok. Een kreun van pijn verliet mijn mond. Hij ging weer op de stoel tegenover mij zitten. 'Wat zal ik eens met je gaan doen?' vroeg hij meer aan zichzelf dan aan mij. 'Hmm' zei hij en hij pakte zijn mes. Hij poetste hem even met zijn shirt. Hij liep naar me toe en ging achter mij staan. Hij hield zijn mes strak tegen mijn keel aan. 'Van mij mag je best zeggen dat het je spijt hoor' zei hij en hij drukte het mes iets harder tegen mijn keel zodat er een lichte snee in kwam. 'Het spijt me' verliet zachtjes mijn mond. Ik meende het totaal niet, maar ik wilde niet dat mijn keel doorgesneden werd.

| Ik ga slapen. DOEII. |

---

That is a perfect copy of reality.

Liam James Payne.

'Wat jammer nou, maar ja, inderdaad. Dat had ik al gedacht' Zei ze. Ik grijnsde alleen maar, en negeerde het verder. Een kreun van pijn verliet haar mond toen ik het touw twintig keer zo strak aan trok. 'Het spijt me' Verliet zachtjes haar mond. 'Dat dacht ik ook.' Zei ik, en liep naar mijn stoel toe, en ik kon het niet laten om onderweg mijn es langs haar arm te laten gaan zodat er een snee in kwam. 'O, sorry, ik zag je niet.' Zei ik sarcastisch met een grijns. 'Je kan het nu wel schudden dat ik je los maak, ik maak je niet eens meer losser.' Zei ik, en haalde het verse bloed met mijn shirt van mijn mes af. 'Het was heel dom van je om weg te rennen.' Zei ik. 'Je brengt je zelf daar alleen maar meer mee in de problemen.' Zei ik.

[Ik ga ook slapen welterusten ^-^]

---

How far is far

Charlie Lea Montgomery

'Dat dacht ik ook' zei hij en hij liep naar zijn stoel toe. Ik voelde hoe zijn mes in mijn arm ging en ik keek hem kwaad aan. 'O, sorry, ik zag je niet' zei hij sarcastisch. Ik keek hem nog steeds kwaad aan. 'Dan moet je je ogen maar is na laten kijken' zei ik kwaad tegen hem. 'Je kan het nu wel schudden dat ik je los maak, ik maak je niet eens meer losser' zei hij toen en hij haalde het verse bloed met zijn shirt van zijn mes af. 'Dat was ook allang in mijn hoofd opgekomen, maar bedankt voor de bevestiging' zei ik kwaad tegen hem. 'Het was heel dom van je om weg te rennen' zei hij tegen mij. 'En het was heel dom van jou om achter me aan te komen. Ze weten al dat ik even vrij was, dus ze zullen denken dat ik snel terug kom, als ze merken dat ik nog steeds heel lang wegblijf zullen ze me alleen maar meer komen zoeken. Dat is toch niet wat je wilde?' zeg ik met een grijns tegen hem. 'Je brengt je zelf daar alleen maar meer mee in de problemen' zei hij daarna. 'Hetzelfde geldt voor jou ook' zei ik terug.

---

That is a perfect copy of reality.

Liam James Payne.

'Dan moet je je ogen maar is na laten kijken' Zei ze kwaad tegen me. 'En jij je gehoor. Je hoorde me anders niet aankomen, of wel?' Siste ik terug. 'Dat was ook allang in mijn hoofd opgekomen, maar bedankt voor de bevestiging' Zei ze kwaad. 'Graag gedaan' Zei ik sarcastisch. 'En het was heel dom van jou om achter me aan te komen. Ze weten al dat ik even vrij was, dus ze zullen denken dat ik snel terug kom, als ze merken dat ik nog steeds heel lang wegblijf zullen ze me alleen maar meer komen zoeken. Dat is toch niet wat je wilde?' Zei ze met een grijns. 'Misschien, maar ze weten niet waar je zit of wel?' Zei ik op dezelfde toon als haar en met een grijns. 'Hetzelfde geldt voor jou ook' Zei ze daarna. 'Ik zorg wel dat ik uit de problemen blijf. Ik ben toch met meer mannen dan jou slappe MI6.' Zei ik lachend.

---

How far is far

Charlie Lea Montgomery

'En jij je gehoor. Je hoorde me anders niet aankomen, of wel?' siste hij terug. 'Ik wist al dat je achter me stond, dus ik hoefde je niet meer horen aankomen' zei ik tegen hem. 'Dat was ook allang in mijn hoofd opgekomen, maar bedankt voor de bevestiging' zei ik kwaad. 'Graag gedaan' zei hij sarcastisch. En het was heel dom van jou om achter me aan te komen. Ze weten al dat ik even vrij was, dus ze zullen denken dat ik snel terug kom, als ze merken dat ik nog steeds heel lang wegblijf zullen ze me alleen maar meer komen zoeken. Dat is toch niet wat je wilde?' zei ik met een grijns. 'Misschien, maar ze weten niet waar je zit of wel?' zei hij op dezelfde toon als mij en met een grijns. 'Nou, dat weet ik net zo niet. Ik heb al genoeg aanwijzingen gegeven, ze moeten alleen nog tijd maken en dan is het hoppa. Ik wil zeggen dat ik valse aanwijzingen gegeven heb, in ruil dat jij mij vrijlaat' zei ik tegen hem. 'Ik zorg wel dat ik uit de problemen blijf. Ik ben toch met meer mannen dan jou slappe MI6' zei hij lachend. Ik lachte spottend. 'Dan ben je al te laat, want je zit al in de problemen' siste ik tegen hem.

---

That is a perfect copy of reality.

Liam James Payne.

'Ik wist al dat je achter me stond, dus ik hoefde je niet meer horen aankomen' Zei ze. ' Tuurlijk wist je dat ik achter je stond, daarom kon ik je ook zo makkelijk neer slaan.' Zei ik droog. 'Nou, dat weet ik net zo niet. Ik heb al genoeg aanwijzingen gegeven, ze moeten alleen nog tijd maken en dan is het hoppa. Ik wil zeggen dat ik valse aanwijzingen gegeven heb, in ruil dat jij mij vrijlaat' Zei ze. 'Hoe weet ik zo zeker dat jij de waarheid spreekt, en als ik je vrijlaat je breiclubje van agentjes niet naar het hoofdkwartier stuurt?' Vroeg ik. Ze lachte spottend toen ik zei dat ik met meer mannen was dan met haar MI6. 'Dan ben je al te laat, want je zit al in de problemen' Siste ze tegen hem. 'O ja? dat zullen we nog wel eens zien.' Lachte ik schamper.

---

How far is far

SnowHeart schreef:
Niall James Horan

Het verbaasde me niet dat iedereen achteruit sprong toen ik overgaf. Er was een MI6 agente binnengekomen, die het waarschijnlijk op Harry had gemunt. Ik smeekte stilletjes dat ik niet zou opvallen, ik had echt geen slechte bedoelingen. 'Hoe is't ermee?' vroeg de agente. 'Flikker een end op, trut.' vloekte Louis naar haar. 'Je ziet dat het niet goed met hem gaat. Als je nu wat tegen ons doet ben je nog laffer dan een sluipschutter. Echt. Als MI6 je heeft opgeleid om alleen mensen in zwakte aan te vallen dan snap ik waarom jullie zulke problemen hebben de onderwereld te controleren.' Ik bewonderde Louis echt, ik zou dat niet snel tegen een agent zeggen. 'Want prinses, in een wereld van gesloten deuren is degene met de sleutel koning en je zou me eens in een kroon moeten zien.' vervolgde Louis. Jace kwam erbij staan. Normaal gesproken zou ik er alles aan doen zodat ze wegging, maar daar voelde ik me nu te zwak en te ziek voor. 'Zo, wilde de dubbelspion even wegglippen en zo vluchten voor ons en zijn vrienden? Dieptepunt van triestheid.’ zei Jace, wat mij niet aanstond. 'Zo triest…' ze schudde haar hoofd even. Dat was voor mij de druppel die de emmer liet overlopen. 'Hij vluchtte niet, hij wilde mij helpen.' besloot ik. Ik wist dat het niet honderd procent waar was, maar mijn vrienden wilde me helpen. 'Hij is echt geen lafaard, hoor. De enige lafaards zijn jullie…' Ik kon mijn zin niet afmaken, want een tweede lading maaginhoud goot over de vloer.

HelloSweety schreef:
Louis Tomlinson
Toen ik klaar was met mijn tirade kwam er nog zo'n laf trutje bij staan. Ze begon over triestheid. Ik draaide me zo dat ik nu naar beide trutjes kon kijken. Niall begon tegen haar te tieren, maar ging al snel weer over zijn nek. "Voor jou geldt hetzelfde af voor je laffe vriendinnetje: Flikker op! Laat ons voor onze zieke zorgen. Als jullie ons alleen durven te confronteren en aanvallen in een uur van zwakte, dan zal het Britse koninkrijk niet lang meer bestaan. Jullie zijn de lafaard hier met jullie pistolen en zonder eergevoel. Wij gaan nu niet vechten, we gaan nu niemand omleggen, we gaan gewoon naar huis. Als jullie dat niet kunnen accepteren en echt ons neerschieten mogen jullie branden diep in de hel. Ik dacht dat MI6 dappere agenten had, maar blijkbaar zijn het alleen een stel trutjes die niet eens het eergevoel hebben om de tegenstander zijn zieken te laten verzorgen. Dan zijn wij misschien 'de onderwereld', maar dan hoor ik daar veel liever bij dan bij de bovenwereld. Zij kennen ten minste eer, echte moed en echte vechtkunsten. Iedereen kan een verdomme trekker overhalen, daar is niets aan. In een straat of kooigevecht, alleen ondergoed, zouden jullie geen poot hebben om op te staan. Puur techniek en kracht, geen fancy technieken of wat dan ook. Denk daar maar over na en verdwijn." siste ik. Ik wist het zeker. In een steeg of in een kooi zouden ze zo aan de tegenstander overgeleverd zijn, en die zouden zo zoizo niet sparen.

Tenacious schreef:
Harry Styles
Ook Jace voegde zich nu gezellig in het clubje, die ging zeuren over hoe triest ik wel niet was. Dacht dat kind nou echt dat -dat me zou raken of zo? Verkeerd gedacht dan, ik keek haar net zo ongeïnteresseerd aan als ik bij het ander meisje had gedaan tot dat Niall me begon te verdedigen en weer overgaf. Zuchtend bleef ik de jongen stevig vasthouden, no way in hell dat hem nu in zo'n zwakke staat zou loslaten. Toen begon ook Louis zich erin te mengen met een zeer lange tirade over eer en moed, maar ik van hem al zo vaak dergelijke dingen gehoord dat ik bijna de hele speech kon meepraten. Hij had wel gelijk, daar niet van, mqar ik had het gewoon te vaak voorbij horen komen. Ik streek even door de lichte lokken van de jongen naast me, om te laten weten dat ik nog wist dat hij er was en dat ik nu voor hem zou zorgen, koste wat het kost. Ik zou zelfs riskeren gepakt te worden en hier ter plekke een van die meiden neer te schieten. Twijgelend ging ik met een hand richting mijn jaszak, waar ik nog een reserve pistool had zitten.

---

Bowties were never Cooler

Charlie Lea Montgomery

'Tuurlijk wist je dat ik achter je stond, daarom kon ik je ook zo makkelijk neer slaan' zei hij. 'Misschien liet ik je het doen, ooit daar aan gedacht?' siste ik tegen hem. 'Nou, dat weet ik net zo niet. Ik heb al genoeg aanwijzingen gegeven, ze moeten alleen nog tijd maken en dan is het hoppa. Ik wil zeggen dat ik valse aanwijzingen gegeven heb, in ruil dat jij mij vrijlaat' zei ik tegen hem nadat hij tegen mij had gezegd dat het dom was om weg te rennen. 'Hoe weet ik zo zeker dat jij de waarheid spreekt, en als ik je vrijlaat je breiclubje van agentjes niet naar het hoofdkwartier stuurt?' vroeg hij toen. 'Ik spreek de waarheid, ik wil je wel de berichten laten lezen, moet je alleen even mijn mobiel pakken en anders laat je toch iemand meegaan?' zei ik tegen hem. Ik lachte spottend toen hij zei dat hij met meer mannen was dan met mijn MI6. 'Dan ben je al te laat, want je zit al in de problemen' siste ik tegen hem. 'O ja? dat zullen we nog wel eens zien' lachte hij schamper. Ik zuchtte even. 'Sla me even bewusteloos wil je, ik wil niet langer met je praten' zei ik zuchtend tegen hem.

---

That is a perfect copy of reality.

Liam James Payne.

'Misschien liet ik je het doen, ooit daar aan gedacht?' Zei ze. 'En jij laat je voor de lol neer slaan.' Lachte ik. 'Ik spreek de waarheid, ik wil je wel de berichten laten lezen, moet je alleen even mijn mobiel pakken en anders laat je toch iemand meegaan?' Zei ze. Ik knikte. Ze zuchtte even. 'Sla me even bewusteloos wil je, ik wil niet langer met je praten' Zei ze zuchtend. 'O, weet je dat zeker?' Vroeg ik en grijnsde. Ik stond op, en gaf haar een harde klap recht op haar neus die daardoor aan het bloeden was, en waarschijnlijk ook nog eens gebroken is. 'Ik sla je niet bewusteloos, zo is het leuker.' Grijnsde ik. Ik vroeg me nu zo langzamerhand wel eens af wat Styles, Horan, Malik, en Tomlinson aan het doen waren. Waarschijnlijk een of ander groepje tieners aan het plagen dacht ik met een grijns.

---

How far is far

| Liam, wees eens aardig en verzorg straks haar wonden is |

Charlie Lea Montgomery

'En jij laat je voor de lol neer slaan' lachte hij. 'Nee, oké. Ik loog. Ik loog daarover. Nu blij?' zei ik zachtjes. 'Ik spreek de waarheid, ik wil je wel de berichten laten lezen, moet je alleen even mijn mobiel pakken en anders laat je toch iemand meegaan?' zei ik nadat hij wilde weten of ik wel de waarheid sprak over die aanwijzingen. Payne knikte. Ik zuchtte even. 'Sla me even bewusteloos wil je, ik wil niet langer met je praten' zei ik zuchtend.. 'O, weet je dat zeker?' vroeg hij en hij grijnsde. Ik knikte. Payne stond op en gaf mij een harde klap recht op mijn neus die daardoor aan het bloeden was, en waarschijnlijk ook nog eens gebroken is. Ik gil het weer uit en uit reflex wil ik mijn handen onder mijn neus zetten zodat het bloed niet blijft stromen. Ik was alleen even vergeten dat mijn armen mega strak vastzaten, dus ik voel al snel weer een hevige pijnscheut bij mijn armen, waardoor ik nog een keer gil. Weer vallen er tranen naar beneden van de pijn. 'Ik sla je niet bewusteloos, zo is het leuker' grijnsde hij toen. 'Alsjeblieft, sla me bewusteloos. Ik wil geen pijn meer voelen. Alsjeblieft' smeekte ik hem.

---

That is a perfect copy of reality.

[Oke, oke, Liam zal wat liever gaan doen sorreh ]

Liam Jame Payne.

'Nee, oké. Ik loog. Ik loog daarover. Nu blij?' Zei ze. 'Oke, nieuwe regel, er wordt niet meer gelogen.' Zei ik. Ze gilde het uit toen ik op haar neus sloeg, en wou haar handen onder haar neus houden, maar ze was blijkbaar vergeten dat ze vast zat, en gaf nog een gil. Weer vielen er tranen naar beneden. 'Alsjeblieft, sla me bewusteloos. Ik wil geen pijn meer voelen. Alsjeblieft' Smeekte ze. 'Oke, oke, maar eerst zorg ik wel dat je stopt met bloeden, want anders krijg ik op mijn flikker dat het hier weer zo'n klere bende is.' Zei ik, en liep naar het kleine keukentje wat je niet echt een keuken kun noemen, en ik pakte een paar tissues. Het verbaasd me dat ze dat hier hebben, er was er vast een verkouden. Ik liep naar haar toe, en veegde haar bloedende neus af, en zette hem weer recht. 'Sorry, die was misschien niet nodig, moet je er maar niet om vragen, want dan kan ik het niet laten.' Zei ik. Ik had mezelf weer laten gaan. Als ik eenmaal een schot mag lossen, of iemand een pak rammel mag geven kan ik niet stoppen. Ik heb geen idee waarom, maar nu was ik inmiddels al weer wat ingedimt, eindelijk. 'Aan de rest van je wonden kan ik nu niet echt iets doen.' Zei ik. En gooide de bebloede tissues weg. Ik maakte haar handen los, en haar benen iets losser, maar niet helemaal los omdat ik dan wist dat ze m weer zou smeren. Ik liep weer naar het keukentje en vulde een glas met water, en gaf het daarna aan haar en ging daarna weer op mijn stoel zitten.

---

How far is far

| Liam heeft wel een goed hart <3 |

Charlie Lea Montgomery

'Oke, nieuwe regel, er wordt niet meer gelogen' zei hij en ik knikte maar even. Ik gilde het uit toen hij op mijn neus sloeg. Weer vielen er tranen naar beneden. 'Alsjeblieft, sla me bewusteloos. Ik wil geen pijn meer voelen. Alsjeblieft' smeekte ik. 'Oke, oke, maar eerst zorg ik wel dat je stopt met bloeden, want anders krijg ik op mijn flikker dat het hier weer zo'n klere bende is' zei hij en hij liep de kamer uit. Hij liep naar mij toe en veegde mijn bloedende neus af, waarna hij hem weer recht zette. Ik gaf weer een gil van de pijn, 'Sorry, die was misschien niet nodig, moet je er maar niet om vragen, want dan kan ik het niet laten' zei hij. Ik knik even. 'Dan weet ik ook weer dat ik daarom niet moet vragen' zei ik en ik liet een klein glimlachje zien. 'Aan de rest van je wonden kan ik nu niet echt iets doen' zei hij nadat hij mijn neus had schoongemaakt. 'Dat snap ik, maakt ook niet uit. Ben al blij dat er iets aan gedaan wordt' zei ik. Hij gooide de bebloede tissues weg. Hij maakte mijj handen los en mijn benen iets losser, maar niet helemaal los omdat hij wist dat ik 'm dan weer zou smeren. Hij liep weer naar het keukentje en vulde een glas met water en gaf het daarna aan mij, waarna hij weer op zijn stoel ging zitten. Ik pak het glas aan en dronk er wat van. 'Dankje' mompelde ik weer.

---

That is a perfect copy of reality.

[Ja, onder die stoere gast zit wel een lieve jongen ^-^ hahah]

Liam James Payne.

Ze gilde weer even door de pijn toen ik haar neus weer recht trok. 'Sorry..' Mompelde ik. Ik was echt heel erg ingedimd, nu was ik de kant van mij die ik haat omdat ie zo makkelijk te overtuigen is, en een makkelijke prooi voor pesterijen is. Als ik op mijn werk ben, ben ik mijn harde kant, die zelfs zijn eigen moeder nog een klap kon verkopen, een soort van strijdmodus die ik mezelf had aangeleerd zodat ik niet steeds het slachtoffer was, en niet steeds gepakt werd. Ik haat die kant misschien nog wel meer dan mijn makkelijk te overtuigen kant, omdat ik met deze kant mensen echt pijn doe, en er soms ook mensen mee vermoord heb voor mijn werk. Eigenlijk vergeef ik mezelf dat nooit. Ze knikte even toen ik zei dat die laatste klap niet nodig was. 'Dan weet ik ook weer dat ik daarom niet moet vragen' Zei ze, en ze liet een klein glimlachje zien. 'Ja.. Het is, weet je.. Ik kan het niet uitleggen, laat maar.' Zuchtte ik. 'Dat snap ik, maakt ook niet uit. Ben al blij dat er iets aan gedaan wordt' Zei ze, en ik knikte even. Ze pakte het glas water aan, en dronk er wat van. 'Dankje' Mompelde ze. 'Graag gedaan' Zei ik terug.

---

How far is far

Charlie Lea Montgomery

Sorry..' mompelde Payne nadat ik weer een gil slaakte omdat hij me neus weer goed zette. 'Maakt niet uit' mompelde ik. Nadat ik zei dat ik de volgende keer niet meer moest vragen of hij me bewusteloos kon slaan zei hij 'Ja.. Het is, weet je.. Ik kan het niet uitleggen, laat maar.' Hij zuchtte even en ik knikte alleen maar. Ik wilde nog steeds los komen en wat aan mijn wonden doen. Ik zat nog liever met riemen vast aan een bed dan met dit schurende touw aan een stoel. 'Dat snap ik, maakt ook niet uit. Ben al blij dat er iets aan gedaan wordt' zei ik en hij knikte even. Ik pakte het glas water aan, en dronk er wat van. 'Dankje' mompelde ik. 'Graag gedaan' zei hij terug. 'Moet ik echt als joun gevangene hier blijven zitten? Naja, denk het wel, dan vraag ik het anders. Is er ook een andere manier om me vast te binden? Ik wil even mededelen dat mijn lichaam het niet uithoudt als die langer dan één/twee uur vastgeketend zit aan een stoel of iets dergelijks' mompel ik.

---

That is a perfect copy of reality.