Live and Let Die • One Direction [01] - Speeltopics

• Rollen •
• Meisjes • :
- Charlie Lea Montgomery HaIcyon
- Jacelyn Evelanté Deveraux Daddario
- Jenna Avery Fresno Heap *
- Gereserveerd door Kayal
(-)

Jongens :
- Harry E. Styles Tenacious
- Niall J. Horan SnowHeart
- Liam J. Payne Kendizzzzle
- Zayn J. Malik
- Louis W. Tomlinson HelloSweety
(-)

Lijstje:


Er zijn extra rollen beschikbaar, maar het moet wel even blijven - zes jongens en zes meisjes -.

[ bericht aangepast op 26 dec 2013 - 15:09 ]

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Liam James Payne.

'Omdat?' Siste ze. 'Omdat' Begon ik. 'Jij en dat vriendinnetje van je ons hebben uitgescholden, en mij op een nog al pijnlijke lek getrapt.' Zei ik en keek haar vuil aan. Ja, die trap voelde ik wel, en goed. 'Omdat we daar nou eens lekker veel zin in hadden. Gast. Gebruik die hersens van je is, als je die überhaupt al hebt' Siste ze kwaad tegen me. 'Nee, fout antwoord.' Zei ik, en maakte de riem los van mijn broek, en sloeg haar er hard mee tegen haar wang. 'En maak me godverdomme los!' Riep ze er kwaad achteraan. 'Wil je soms nog een mep?' Siste ik tegen haar. Ze probeerde nog steeds losser te raken, en verdomd, het lukte haar ook nog aardig terwijl ik toch aardige knopen kon leggen. Ik schudde mijn hoofd afkeurend. 'Weet je nu nog niet hoe het werkt?' Zei ik terwijl ik de knoop waar haar armen vast zaten met geweld strakker trok. 'Ik hoop dat je nu wel weet hoe de speregels werken.' Zei ik, en ging weer zitten, en klootte wat met mijn riem. 'Vertel eens wat jullie met ons van plan waren? En waarom moesten jullie ons hebben volgens die zogenaamde "M" ' Vroeg ik.

---

How far is far

Louis Tomlinson
Gelukkig werkte Harry mee en sleepten we samen al snel Niall weg, terwijl een of andere crazy chick met een mes achter ons aan zat. Had niemand haar geleerd nooit met een mes zo uit te rennen? Zo maakte je alleen maar meer slachtoffers. Vooral onschuldige slachtoffers. Bij Harry's woorden knikte ik, maar ik keek niet naar hem. We moesten blijven bewegen. Ik trok ze uiteindelijk mee een bocht om en in de hoop om het meisje af te schudden in de drukke spits in de metro trok ik ze mee daarheen. Ik viste uit mijn kontzak 3 vervalste metrokaarten. Die had ik van mijn neef gekregen. Hij was een vervalser eersteklas en zat nu voor 4 maanden in de cel voor witwassen. Ach, hij zou toch direct weer aan het werk gaan. Daarbij was het alleen omdat hij zijn zoontje het aan het leren is, dat hij is gepakt. Ik trok ze mee naar het invalidepoortje en liet de 3 aan de man ernaast zien. "Het gaat niet goed met onze vriend en we willen hem graag snel naar huis brengen." zei ik met grote bange ogen. Gelukkig had ik het pistool in mijn mouw geschoven zodat hij het niet kon zien. De man checkte de pasjes en liet ons toen door de dichte mensenmassa in. Ik stopte snel de kaartjes weer weg en sloot mijn hand weer om het gevest van het mes in mijn zak, voor als het nodig zou zijn, terwijl ik ons met moeite richting de juiste metrolijn probeerde te sturen.

---

Bowties were never Cooler

Charlie Lea Montgomery

'Omdat' begon Payne. 'Jij en dat vriendinnetje van je ons hebben uitgescholden, en mij op een nog al pijnlijke lek getrapt' vervolgde hij toen en hij keek me vuil aan. 'Omdat we daar nou eens lekker veel zin in hadden. Gast. Gebruik die hersens van je is, als je die überhaupt al hebt' siste ik kwaad tegen hem. 'Nee, fout antwoord' zei Payne en hij maakte de riem los van zijn broek, waarna hij er mij er hard mee tegen mijn wang sloeg. Een klein gilletje verliet mijn mond. 'En maak me godverdomme los!' riep ik er kwaad achteraan. 'Wil je soms nog een mep?' siste hij tegen mij. 'Nee dankje' siste ik terug. Ik probeerde nog steeds losser te raken, en verdomd, het lukte me ook nog is aardig. Hij schudde zijn hoofd afkeurend. 'Weet je nu nog niet hoe het werkt?' zei hij terwijl hij de knoop waar mijn armen vast zaten met geweld strakker trok. Weer slaakte ik een gil. 'Ik weet allang hoe jou stomme spelletje werkt, maar bedankt voor de vraag' siste ik tegen hem. Ik voelde hoe de plek waar de riem terecht kwam op mijn wang steeds heviger begint te branden. Ik kijk Payne fel aan. 'Ik hoop dat je nu wel weet hoe de speregels werken' zei hij en hij ging weer zitten. Ik negeerde die opmerking.'Vertel eens wat jullie met ons van plan waren? En waarom moesten jullie ons hebben volgens die zogenaamde "M" ' vroeg hij toen. Ik spuugde mijn speeksel op zijn gezicht. 'Ziet het er na uit dat dat jou ook maar iets aangaat?' siste ik nog altijd kwaad tegen hem. Ik voelde hoe mijn voeten nu ook los begonnen te komen en ik probeerde tegen zijn stoel te schoppen zodat hij achterover zou vallen.

---

That is a perfect copy of reality.

Liam James Payne.

Een klein gilletje verliet haar mond toen mijn riem haar wang raakte waardoor ik moest grijnzen. 'Nee dankje' Siste ze op mijn vraag of ze nog een mep wou. Ze slaakte een gil toen ik de knoop harder aan trok waardoor mijn grijns nu nog breder werd. 'Ik weet allang hoe jou stomme spelletje werkt, maar bedankt voor de vraag' Siste ze. 'Waarom werk je dan niet gewoon mee? Dat zou je een hoop pijn besparen.' Zei ik met een gemene grijns. Ze keek me nu fel aan. Nee, nog steeds geen effect. Ze spuugde haar speeksel op mijn gezicht. 'Ziet het er na uit dat dat jou ook maar iets aangaat?' Siste ze kwaad. Ik lachte schamper. 'Ik denk dat dat mij heel veel aan gaat als jij nog heel wilt blijven.' Zei ik vlakbij haar gezicht, en sprak expres met veel consumptie. En pakte haar kaak nu beet, en draaide al knijpend haar hoofd naar me toe zodat ze me wel aan moet kijken. 'Dus nu je weet hoe de spelregels exact werken, kan je het wel zeggen.' Zei ik.

---

How far is far

Harry Styles
Louis knikte even maar keek me niet aan, want anders zou Jenna ons gegarandeerd inhalen. Hij trok ons mee een hoek om, waar we snel konden opgaan in de drukte bij de metro's. Bij het invalidenpoortje liet hij drie overduidelijk vervalste metrokaarten zien en verzon snel een excuus dat eigenlijk ook wel waar was en de man, zo blind als hij was, liet ons erdoor. Hier was de drukte nog veel erger, dus we konden Jenna in principe makkelijk hebben afgeschud, tenzij ze echt zo goed was dat ze ons zelfs hier zou kunnen vinden. Ik keek vlug over de hele massa heen om te kijken of ik de goede metro kon spotten, en zodra ik hem in het oog had trok ik de twee jongens met me mee, oppassend dat Niall niet zou vallen. De metro zou al snel vertrekken en.ik kon ons net op tijd het ding inkrijgen, en plaatste de blonde jongen voorzichtig op een van de stoelen, waarna ik zelf naast hem ging zitten zodat ik hem goed in het oog kon houden. Ik keek met een afwachtende blik op naar Louis, wachtend op de preek van huer tot Tokyo die ik zou krijgen. Of hij wou het niet op zo'n openbare plek doen, maar die preek zou ik sowieso krijgen.

---

Because I love him, do I need another reason?

NOOO het praattopic is vol xd

---

How far is far

http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=158475

---

That is a perfect copy of reality.

Charlie Lea Montgomery

'Waarom werk je dan niet gewoon mee? Dat zou je een hoop pijn besparen' zei Payne met een gemene grijns. Ik keek hem nu fel aan. 'Omdat jou een aantal dingen niets aangaan' zeg ik tegen hem. 'Ziet het er na uit dat dat jou ook maar iets aangaat?' siste ik kwaad nadat hij vroeg wat M ons had verteld. Hij lachte schamper. 'Ik denk dat dat mij heel veel aan gaat als jij nog heel wilt blijven' zei hij vlakbij mijn gezicht, en sprak expres met veel consumptie. Ik moest kokhalzen. Walgelijk. Hij pakte mijn kaak beet en draaide al knijpend mijn hoofd naar zich toe zodat ik hem wel aan moest kijken. 'Dus nu je weet hoe de spelregels exact werken, kan je het wel zeggen' zei ik. Ik schudde mijn hoofd en ik trok mijn goede been los uit het touw. Ik trapte met volle kracht zijn stoel omver en dus hem ook. Inmiddels waren mijn benen bevrijdt en probeerde ik in alle paniek mijn armen ook los te krijgen voordat hij weer op zou staan.

[ bericht aangepast op 25 dec 2013 - 0:07 ]

---

That is a perfect copy of reality.

Liam James Payne.

Ik zag dat ze moest kokhalzen doordat ik met veel consumptie sprak, waardoor ik de grijns op mijn gezicht niet kon onderdrukken. Ze schudde haar hoofd, en trok haar goede been los uit het touw, en trapte mijn stoel omver, en ik ging mee. Inmiddels waren haar benen bevrijd en begon ze een soort van te spartelen, in de hoop dat ze los zou geraken, dom kind. Ik lag nu dus op de grond met de stoel op me. Ik trapte de stoel met geweld van me af, en stond met een soepele beweging weer op. 'Stomme trut.' Zei ik, en klopte mijn kleren even af, waarna ik hard uithaalde met mijn riem en die met een klap in haar nek terecht kwam. Ik bond haar benen weer vast, en dit keer nog strakker dan net, en trok haar armen weer strakker vast. 'Voortaan blijf je van dat touw af ja.' Zei ik, en ging weer zitten. 'Ik verwacht antwoord.' Snauwde ik.

---

How far is far

-

[ bericht aangepast op 25 dec 2013 - 0:21 ]

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Charlie Lea Montgomery

'Stomme trut' zei Payne nadat ik hem en zijn stoel naar de grond getrapt had. Hij klopte zijn kleren even af, waarna hij hard uithaalde met zijn riem en die met een klap in mijn nek terecht kwam. De tranen sprongen in mijn ogen. Hoelang moest ik dit nog ondergaan? Hij bond mijn benen weer vast, dit keer nog strakker dan net en trok mijn armen weer strakker vast. Ik voelde het touw in mijn huid snijden en de tranen sprongen weer in mijn ogen. Ik zou er werkelijk alles aan doen om los te komen, ook al zouden er wonden voor in de plaats komen. 'Voortaan blijf je van dat touw af ja' zei hij en hij ging weer zitten. Ik schudde mijn hoofd alleen maar. 'Ik verwacht antwoord' snauwde hij. Ik negeerde hem en begon mijn armen weer te bewegen, waardoor het touw begon te schuren. Er kwam een auw uit mijn mond en de tranen begonnen nu te stromen. Ik moest een leugen bedenken als antwoord en snel. 'Oké goed. M vertelde ons dat we jullie moesten opzoeken en moesten meenemen voor verhoor, aangezien jullie een aantal moorden hadden gepleegd ofzo. Het werd een soort 'missie' genoemd omdat jullie niet de zwakste zijn' zei ik toen maar. Het was een grote leugen, alleen dat zou hij nooit te weten komen. Ik was namelijk een glasharde leugenaar en iedereen trapte in mijn leugens, maar dan ook echt íédereen.

---

That is a perfect copy of reality.

Louis Tomlinson
Eenmaal tussen de gigantische hordes mensen nam Harry de leiding over. Ik voelde me er niet helemaal prettig bij, maar ik ging toch mee. Er moest iemand Niall beschermen als hij een MI6 bleek te zijn. Net optijd trok de krullenbol ons de metro in. Niall plaatste hij op een bankje en hij ging er zelf naast zitten. Ik bleef tegenover hem staan en stak ongezien Greg's pistool veilig weg tussen mijn broekband. Harry keek me afwachtend aan. Dat ging vast over de speech waarvan we allebei wisten dat hij hem ging krijgen. Ik schudde mijn hoofd kort. Hier waren teveel mensen. Daarbij wilde ik zorgen dat hij ontwapend en vastgebonden was voor ik van wal stak. Nu wist ik niet waar zijn handboeien lagen, maar onder zijn bed was nog wel een goede kanshebber. Die van mij lagen daar ook. Wat moet maffia met handboeien, zou je denken, maar die dingen waren verdompt handig. Vooral met lastige vuile zaakjes op kantoor. Al zou touw een goed alternatief zijn. "Onder vier ogen." zei ik zacht tegen Harry om mijn punt duidelijker te maken. De metro was namelijk stampvol en mijn woorden zouden geensinds gepast zijn en zouden zorgen dat we direct werden opgepakt. "Welke moeten we eruit?" vroeg ik na een seconde of 5 in de hoop deze rit nog iets gemakkelijker te maken voor ons allemaal.

---

Bowties were never Cooler

Liam James Payne.

De tranen sprongen in haar ogen. Net goed, moet ze maar niet zo irritant doen met dat kut touw, en gewoon normaal antwoord geven, dan waren die twee klappen haar gespaard gebleven. Ze schudde haar hoofd en begon weer los te raken. 'Damn it, hoe vaak moet ik dat rot touw nou nu vast maken?' Vloekte ik. 'Blijf er nu vanaf, anders krijg je dit keer een leuke snee in je wangetje.' Zei ik, en pakte mijn mes alvast uit de binnenzak van mijn jack. Waarschijnlijk begon het touw te schuren door haar bewegingen, want er kwam een auw uit haar mond, en de tranen stroomden over haar wangen. 'Oké goed. M vertelde ons dat we jullie moesten opzoeken en moesten meenemen voor verhoor, aangezien jullie een aantal moorden hadden gepleegd ofzo. Het werd een soort 'missie' genoemd omdat jullie niet de zwakste zijn' Zei ze toen uit eindelijk. 'Je weet wel hoe het werkt.' Zei ik, en ik maakte het touw iets losser. 'Kijk, als je mee werkt doe ik je niks, maar heb het lef is om weg te rennen, ik heb altijd deze vriend nog.' Zei ik terwijl ik naar het mes keek. 'Maar jij gaat die M zeggen dat wij die moorden niet gepleegd hebben, en dat hij de verkeerde heeft toch?' Eiste ik meer dan vragen. Ik moest die smerissen niet aan mijn hielen.

---

How far is far

Charlie Lea Montgomery

'Damn it, hoe vaak moet ik dat rot touw nou nu vast maken?' vloekte hij. 'Vaak' mompelde ik zachtjes. 'Blijf er nu vanaf, anders krijg je dit keer een leuke snee in je wangetje.' zei hij toen en hij pakte zijn mes alvast uit de binnenzak van zijn jack. 'Oké goed. M vertelde ons dat we jullie moesten opzoeken en moesten meenemen voor verhoor, aangezien jullie een aantal moorden hadden gepleegd ofzo. Het werd een soort 'missie' genoemd omdat jullie niet de zwakste zijn' zei ik toen uiteindelijk. 'Je weet wel hoe het werkt.' zei hij en hij maakte het touw iets losser. 'Dat zei ik toch al?' zei ik geïrriteerd. Ik zuchtte even. Ik wist nu al doordat ik door dat antwoord dat ik net gaf hier nog wel is een poosje zou moeten blijven. Hij ging nu sowieso doorvragen. 'Kijk, als je mee werkt doe ik je niks, maar heb het lef is om weg te rennen, ik heb altijd deze vriend nog' zei hij terwijl hij naar het mes keek. Ik slikte even zachtjes. 'Maar jij gaat die M zeggen dat wij die moorden niet gepleegd hebben, en dat hij de verkeerde heeft toch?' eiste hij meer dan dat hij het vroeg. Ik schudde mijn hoofd even. 'Dat kan ik echt niet doen. Ze zullen me vermoorden' zeg ik tegen hem en ik kijk hem recht in zijn gezicht aan. 'Ze hebben een goede reden gehad om jullie die daden aan jullie te geven. Ik bedoel, kijk naar jezelf. Je zit doodleuk iemand te martelen. Waarom zou je dan geen moord plegen?' siste ik tegen hem.

---

That is a perfect copy of reality.

Niall James Horan

Ik wist niet wat er allemaal gebeurde, maar op een gegeven moment zat ik in een metro, met Harry en Louis. Eigenlijk wachtte ik totdat Louis zijn "vriend" een flinke preek zou geven, maar hij deed het niet. Ik voelde me zwak, misselijk en moe. Langzaam zakten mijn ogen dicht, maar ik dwong mezelf ze open te houden. 'Onder vier ogen, ' hoorde ik Louis zacht zeggen. Fijn. Vier ogen, twee van Louis, twee van Harry. Ik voelde me een beetje buitengesloten, maar dat was vast niet hun bedoeling. Louis had de stukken van Greg's pistool genomen. Ik wist wat ik moest doen, dat was beter voor mij, ons allemaal. 'Jongens…' fluisterde ik. 'Ik stap eruit, dat is beter voor iedereen.' Ik bedacht me dat ik een heel nieuw leven kon opstarten, miss hier bij mijn ouders, maar die hadden me sinds ik met Greg meeging nooit meer opgezocht. Ik móést er gewoon uit, het ging niet meer langer zo. Ineens overspoelde een golf van misselijkheid me. 'Louis, Harry…' begon ik, 'ik denk dat ik zo ga…' verder kwam mijn zin niet, want ik gaf over van de stress, en het verdriet.

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa