Live and Let Die • One Direction [01] - Speeltopics

• Rollen •
• Meisjes • :
- Charlie Lea Montgomery HaIcyon
- Jacelyn Evelanté Deveraux Daddario
- Jenna Avery Fresno Heap *
- Gereserveerd door Kayal
(-)

Jongens :
- Harry E. Styles Tenacious
- Niall J. Horan SnowHeart
- Liam J. Payne Kendizzzzle
- Zayn J. Malik
- Louis W. Tomlinson HelloSweety
(-)

Lijstje:


Er zijn extra rollen beschikbaar, maar het moet wel even blijven - zes jongens en zes meisjes -.

[ bericht aangepast op 26 dec 2013 - 15:09 ]

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

HelloSweety schreef:
[MT]

---

El Diablo.

Charlie Lea Montgomery

'Wauw, Montgomery, wat een enthousiasme. Gelukkig is mijn revolver leeg' zei Jenna met een licht glimlachje. Het liefste wilde ik die verdomde glimlach van haar kop smijten, maar ik hield me in. Jace's vingers gleden naar de plek waar haarjas haar revolver verstopte. 'Die van mij niet, maar ik houd me in, zoals altijd' siste Jace en ze keek me furieus aan. 'Wat jammer nou. Ik had gehoopt dat je met je domme kop al had doodgeschoten. Dan hoefde ik nu niet hier te zijn' siste ik tegen hun beide. 'Houd op, Deveraux en Montgomery. We hebben jullie allen nodig, maar er moeten nog twee meiden komen. Ga maar.' Ik begon spottend te lachen. 'Jullie hebben mij nodig? Waarvoor? Om er voor te zorgen dat de band tussen deze groep alleen maar slechter wordt?' riep ik naar M. Normaal zou ik nooit zo tegen haar praten, maar ze hadden me al kwaad gekregen. 'Je bent te erg, ik zie er nu al naar uit om met je samen te werken' moest Delakruis ook zo nodig zeggen. Een neppe glimlach was op haar gezicht te zien en ze rolde met haar ogen. 'Ik ook met jou' zei ik tegen haar en ik schonk haar ook een neppe glimlach. 'Montgomery en Deveraux, verlaat het pand nu!' riep M toen ook boos. Ik zuchtte even maar deed daarna toch wat ze zei.

[ bericht aangepast op 23 dec 2013 - 22:25 ]

---

That is a perfect copy of reality.

Liam James Payne.

Ik keek rond. Ik probeerde tussen die menigte onwetende mensen die klootzak die net aan me ontsnapt was. Nee, ik was nog niet klaar met hem, nog lang niet. Ineens zag ik hem tussen de menigte lopen, en pakte gauw mijn revolver uit mijn zak. Fuck, hij zag me. Hij rende weg, en ik rende achter hem aan tussen de menigte door, die ik boze blikken toe wierp. Hij dacht dat hij me kwijt was. Wat een sukkel. Ineens ging mijn mobiel keihard of, shit, nu had hij me weer door en rende weg. 'Fuck!' Schreeuwde ik geergerd, en keek gefrustreerd op mijn mobiel. Niall belde me. Ik nam op. 'Fuck Niall! Ik zat net een klootzak acterna.' Zei ik geergerd. 'Dus, jij wilt iemand met ons kennis laten maken? I'm in.' Zei ik met een gemene grijns rond mijn lippen. 'Dus, ik kom naar jou toe? Waar ben je?' Vroeg ik, en keek rustig wat om me heen, met nog steeds die gemene grijns op mijn gezicht.

---

How far is far

Niall James Horan

De telefoon was nog niet eens opgenomen of Liam's boze stem klonk door mijn mobiel. 'Fuck Niall! Ik zat net een klootzak achterna!' Ik schrok van zijn woorden en een licht rilling liep langs mijn ruggengraat bij het horen van Liam's harde stemgeluid. 'Sorry…' piepte ik. 'Ik dacht gewoon… Zullen we even iemand pakken?' Bij die woorden liep ik snel naar boven, naar mijn kamer. Ik wist al dat Liam "ja" zou zeggen, hij was altijd wel in voor een spelletje maffia. Ik rukte één van de vele bureaulades open en haalde daar Greg's geweer uit. 'Dus, jij wilt iemand met ons kennis laten maken? I'm in.' was Liam's antwoord. Ik knikte, ook al kon Liam dat niet zien, laat staan horen. 'Dus, ik kom maar jou toe? Waar ben je?' Ik snikte even zacht, want bij het woord "thuis" dacht ik aan Greg, mijn steun en toeverlaat. Liam mocht niet horen dat ik huilde, dus ik veegde mijn tranen weg. 'T - Thuis.' Mijn stem sloeg even over. 'Ik pak mijn spullen. Sta jij zo voor de deur?' Na even gedag gezegd te hebben hing ik op en maakte ik me klaar voor een nieuwe ronde, nieuwe kansen.

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Liam James Payne.

'Sorry…' Piepte Niall. Hij is nooit zo hard geweest als de rest van ons, hij was veel liever. 'Het is al goed.' Zei ik. 'Ik dacht gewoon… Zullen we even iemand pakken?' Zei hij daarna, waar ik maar al te graag ja op zeg. 'T - Thuis.' Zei hij terwijl zijn stem even oversloeg. Dat was het teken dat hij aan het huilen is. Tuurlijk, als hij thuis zegt moet hij natuurlijk aan zijn doodgeschoten broer Greg denken. Greg was zijn steun en toeverlaat, en zat ook bij de Maffia, tot de dag dat die klootzak, Deveraux hem zondig dood moest schieten. Ik vind het zielig voor Niall, en zou die vent dan ook graag terug willen pakken, en daarbij ook zijn lieve dochtertje, Jacelyn. 'Ik pak mijn spullen. Sta jij zo voor de deur?' Zei hij. 'Yes, uno momento.' Zei ik, waarna Niall gauw gedag zei en ophing. Ik liep gauw het steegje uit, richting Niall zijn huis. Binnen een paar minuten was ik er, en klopte op de deur. 'Niall, kom je nog? Ik ben er.' Riep ik, en wachtte tot hij de deur open zou doen.

---

How far is far

Jacelyn Evalanté Deveraux

'Wat jammer nou. Ik had gehoopt dat je met je domme kop al had doodgeschoten. Dan hoefde ik nu niet hier te zijn' Ik sloot mijn ogen en haalde diep adem in en uit, vechten was er enkel voor verdediging. Mijn eigenwijze zelf riep in mijn gedachten dat het wel zelfverdediging was, maar dat negeerde ik. 'Jullie hebben mij nodig? Waarvoor? Om er voor te zorgen dat de band tussen deze groep alleen maar slechter wordt?' Ik lachte even schamper en knikte. "Monkey heeft een keer gelijk." Zei ik en glimlachte sarcastisch. 'Montgomery en Deveraux, verlaat het pand nu!' M werd kwaad en keek ons toen iets te furieus aan dan ik had gedacht. Een zucht verliet mijn lippen, maar deed toen wel wat me werd opgedragen. "En bedankt Monkey." Zei ik en gaf haar een klap op haar achterhoofd voordat ik wegliep. Mijn vader zou kwaad worden als hij me zo zou zien, maar ach ja. Hij was hier nu eenmaal niet.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Niall James Horan

Opeens hoorde ik geklop op de deur. Dat kon twee dingen betekenen. Of Liam was er, of de politie was er om me te arresteren of om me te ondervragen over mijn vrienden. Ik zou toch mijn mond houden, dus dat ondervragen had geen zin. Ik stopte mijn spullen die ik bij elkaar had geraapt in een rugtas en zorgde ervoor dat deze op mijn rug hing. Als een gek wilde ik de trap afstormen om de deur te openen, maar met een luide klap rende ik tegen de deur aan. Ik kreunde even pijnlijk en wreef over mijn neus, die een behoorlijke klap had gehad. Het wrijven liet bloed achter op mijn handen, lekker een bloedneus. De pijn negerend wist ik biet hoe snel ik de trap af moest sjezen om de deur te openen. 'Niall, kom je nog? Ik ben er!' hoorde ik Liam roepen. Al snel had ik mijn hand op de deurklink gelegd, om die te openen en Liam te begroeten. Voordat mijn vriend vragen kon stellen over mijn nog steeds bloedende neus, zei ik: 'Nee, ik ben niet aangevallen door een onzichtbare ninja die zich onder mijn bed had verstopt, ik rende tegen de deur aan. Ik vergeet hem soms open te doen, oké?'

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Liam James Payne.

Ik bekeek even mijn hand, met mijn eigenlijk nog steeds bloedende knokkels. Ik hoorde een harde klap tegen de deur aan. Waarschijnlijk was Niall weer eens tegen de deur aan geknald. Hij deed de deur open en begroette me. Zijn neus bloedde hevig, dat was voor mij al genoeg bewijs dat hij tegen de deur aan geknald was. 'Nee, ik ben niet aangevallen door een onzichtbare ninja die zich onder mijn bed had verstopt, ik rende tegen de deur aan. Ik vergeet hem soms open te doen, oké?' Zei hij. 'Haha echt weer een actie voor jou he?' Lachte ik. Ik keek naar zijn volgepakte rugzak. 'Wat sleep jij toch allemaal mee man?' Vroeg ik lachend. 'Ik heb alleen mijn revolver bij me.' Zei ik. Ik had niks nodig, alleen mijn trouwe geweer, die me al vaak zat geholpen had.

---

How far is far

Charlie Lea Montgomery

Jacelyn lachte even schamper en knikte. 'Monkey heeft een keer gelijk' zei ze en ze glimlachte sarcastisch. 'Dat is een keer meer dan jij ooit hebt gehad' siste ik tegen haar. 'Montgomery en Deveraux, verlaat het pand nu!' M werd kwaad en keek ons toen iets te furieus aan. Een zucht verliet zowel mijn lippen als die van Jacelyn, maar we deden toen wel wat ons werd opgedragen. 'En bedankt Monkey' hoorde ik Jacelyn zeggen terwijl ze me een klap op mijn achterhoofd gaf. Verscheidene andere collega's keken Jacelyn raar aan toen ze dat deed, maar zowel ik als Jacelyn besteedden er geen aandacht aan. Ik liep Jacelyn achter na en pakte haar toen bij haar schouder vast. 'Hé Jacelyn. Schiet dan een kogel door m'n kop heen. Ik weet dat je het wilt. En het boeit me geen flikker dat hier mensen zijn. Dan ben je ook mooi van me af. Niet?' zei ik tegen haar. Ik wist toch wel dat ze zou missen, dus ik kon het gerust aan haar voorstellen. 'Doe maar hoor, ik vind het niet erg' zeg ik er nog achterna.

---

That is a perfect copy of reality.

Niall James Horan

'Haha echt weer een actie voor jou hè?' lachte Liam, toen hij hoorde dat ik weer eens tegen een deur aan was geknald. Het kleed in mijn kamer bevatte inderdaad wat bloedspetters, net zoals de grond zelf en de overige delen van de kamer. Liam liet zijn blik rusten op mijn rugzak, die zo groot was dat het leek alsof ik een maand lang op vakantie ging. 'Wat sleep jij toch allemaal mee man?' vroeg Liam. 'Ik heb alleen mijn revolver bij me.' Ja hoor, natuurlijk. Liam en zijn revolver. Als een hamburger zonder broodje, als Patrick zonder SpongeBob, als mij zonder Greg… Ik besloot alle gedachtes die weer in me opkwamen te negeren met een frisse lading zuurstof en een snikje. Dan maar antwoord geven op Liam's vraag. 'Nou…' begon ik en in mijn hoofd somde ik al op wat er in mijn rugzak zat. 'Mijn pistool, Greg's pistool… een extra pistool, mochten de anderen kapot gaan, verband, want je weet maar nooit, een fles met spul dat wonden schoonmaakt, een boekje met goede smoezen, voor als de politie langskomt… en eten.' Jep, dat was het wel. Om mijn woorden kracht bij te zetten, trok ik de rugzak wat beter op mijn rug. 'Zullen we gaan, Li?'

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Jacelyn Evalanté Deveraux

Ik rolde met mijn ogen en gaf geen aandacht aan de collega's die mij raar aankeken. Ze verwachten natuurlijk dat ik op en top gedroeg, alleen dat omdat mijn vader een goede agent was. Monkey trok me aan mijn schouder en ik keek haar gefronst aan. 'Hé Jacelyn. Schiet dan een kogel door m'n kop heen. Ik weet dat je het wilt. En het boeit me geen flikker dat hier mensen zijn. Dan ben je ook mooi van me af. Niet?' Ik zuchtte diep. "Ten eerste, noem me nooit meer Jacelyn, noem me dan maar eerder Delakruis of wat dan ook. Ten tweede, ik ga mijn kogels niet aan je vieze bloed verspillen, dat weet je toch zelf ook wel?" Zei ik en trok mezelf uit haar grip. Ik beende weer verder totdat ik uit het pand was en ademde de frisse winterlucht in. Montgomery moest eens nadenken bij haar daden, voordat ik het echt deed.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

[Iemand voor Louis? Hij is in het hoofdkwartier koekjes aan het eten op de bank]

---

Bowties were never Cooler

Liam James Payne.

'Nou…' Begon hij. Zet je maar schrap, nu komt er waarschijnlijk een waslijst aan spullen die hij bij zich heeft, dacht ik met een grijns op mijn gezicht. Niall is zo voorspelbaar, en naïef en daarom is hij nou juist mijn beste vriend. 'Mijn pistool, Greg's pistool… een extra pistool, mochten de anderen kapot gaan, verband, want je weet maar nooit, een fles met spul dat wonden schoonmaakt, een boekje met goede smoezen, voor als de politie langskomt… en eten.' Somde hij op. Echt weer een Niall actie om drie pistolen mee te slepen voor het geval er een of twee kapot gingen, en ik lachte kort. 'Dat is niet niks nee.' Lachte ik. 'Zullen we gaan, Li?' Vroeg hij, en trok de rugzak wat beter op zijn rug. 'Ja, we gaan. Kom wandelend boodschappen magazijn.' Grapte ik, en liep naar de stoep toe, om daar vervolgens op Niall en zijn waarschijnlijk over zware rugzak te wachten.

---

How far is far

Niall James Horan

Ik lachte om Liam's grapje en liep al snel achter hem aan. Mijn rugzak voelde redelijk zwaar aan, maar niet zo erg dat ik elk moment kon neerstorten. Toen ik klein was droomde ik altijd hoe het zou zijn om slecht te zijn, terwijl dat eigenlijk helemaal niet in me zat. Ik keek te veel films, bedacht ik me, alhoewel ik goed met dialogen kon omgaan. Van die detective-dialogen. Met heel veel clichés, maar ze zijn telkens weer erg pakkend. Ook kan ik mijn pistool mijn vriend noemen. Het is precies naar mijn hand gaan staan en nu kan ik er ook trucjes mee! Greg's pistool was meer een soort talisman, iets wat me geluk bracht, want ik gebruikte het niet. Wanneer ik naar Greg's pistool keek, was het net alsof ik naar Greg zelf keek. Zijn volledige karakter zat in het wapen verborgen, dat wist alleen ik. Toen ik even opkeek zag ik een groepje tieners over straat lopen. Twee jongens, drie meisjes. Allemaal rond de zestien. 'Hé, kijk eens Li.' zei ik en ik stootte mijn vriend aan. Ik wenkte naar het groepje, zo moest Liam toch wel snappen waar ik het naar toe wilde leiden.

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Liam James Payne.

We liepen over straat, en ik zag een groepje tieners over straat lopen, twee jongens en drie meisjes. 'Hé, kijk eens Li.' Zei Niall en stootte me aan, en wenkte vervolgens naar het groepje. Ik grijnsde breed, en liep richting het groepje. Ik wist wat Niall bedoelde toen hij me aanstootte, we hebben onze slachtoffers gevonden. Ik genoot ervan om mensen zomaar uit het niets aan te vallen, geen idee waarom, waarschijnlijk omdat dat vroeger regelmatig bij mij gedaan werd, en ik nu de rollen om wou draaien. Eigenlijk ben ik niet door en door slecht, maar ik kom er wel dicht bij de laatste tijd, Alleen Niall, Zayn, Louis, en Harry kende mijn aardige en lieve kant, want die kant houd ik het liefst verborgen. Inmiddels stonden we voor het groepje, en hielden ze tegen. 'Waar denken jullie dat jullie heen gaan?' Vroeg ik plagerig, met een gemene grijns rond mijn lippen. Ja, ik vind dit geweldig om te doen.

---

How far is far