Het gekkenhuis. ~Speeltopic - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek

27 dec 2013 - 5:21

Bougeotte 909

Het huis

Kennelijk vind iedereen dat er bij jou een schroefje los zit. Je woord in een kliniek gestopt, puur omdat andere mensen vinden dat je anders bent. Dat is toch geen goede reden om iemand op te sluiten tussen 9 andere gestoorde mensen? Wie weet wat er wel niet mis is met al die mensen. Helaas zal je daar snel genoeg achter komen, aangezien je ouders je toch wel naar dat gekkenhuis zullen sturen. Je hebt geen idee hoe lang je daar vast zal blijven zitten, maar je weet nu al dat het de vervelendste periode van je leven zal worden.

Het gekkenhuis.
Deze kliniek is in Nederland en voor iedereen jong en oud. 10 gestoorde mensen zullen worden opgesloten in een huis samen met twee begeleiders. De 10 gekken kunnen alle leeftijden hebben en door wat voor reden dan ook hier terecht zijn gekomen. Misschien heb je iemand vermoord, heb je anorexia of een dubbele persoonlijkheid. Het maakt niet uit je bent van harte welkom. Niet dat de meeste mensen die hier zijn hier vrijwillig zijn. Sommige worden door hun ouders geforceerd of door een vriend of misschien door de politie. Of gewoon door jezelf, dat kan ook. Hoe dan ook als je eenmaal binnen bent, kom je niet zo maar meer buiten. Het is zomer als de patiënten aankomen.

De rest van het huis
Slaapkamers (denk bij de 2persoons slaapkamers 1 bed weg)
De lounge
De dineer kamer
Het meer (beeld je in dat de omgeving het zelfde is als bij de andere foto van het huis, dit is de achterkant)

Rollen
Grijs, kamer 1 | ~ | Blauw, kamer 2
Jongens
ImaCreep - Miguel Apollo | Alcoholisch, traumatische ervaringen en veel angsten
Noticed - Lukas Strümer | Stalker en moordenaar
Enface - Luke Owens | Agressief en een perfectionist waardoor hij moeite heeft met sommige dingen los te laten
OPEN
Noticed - Christian Lenuta | Voorspellende beelden in zijn hooft en gevoelig voor extreem felle lichten en extreem schelle en luide geluiden

Meisjes
Pebble - Annabeth Isabelle Brandon | Dubbele persoonlijkheid
Thirlwall - AbbeyGail Elizabeth Dragomir | Sociale angststoornis, automutilatie
Imacreep - Sarah Macey | Denkt dat ze iemand anders is, haar eigen ik is depressief
Noticed - Mirela Razvan | Agressie stoornis
Magicales - Santana Fedelia Martinez | Gemarteld in het verleden waardoor ze nu andere martelt

Begeleiders
Enface - David Crowley

Regels

Uiteraard de standaard huisregels van Quizlet
Altijd je naam boven je stukje!
16+ mag, maar geef het aan
Minimaal 200 woorden
Of topic in een spoiler of tussen haakjes
Maximaal 2 rollen
Geen minimum of maximum leeftijd voor "gekken"
Omdat het soms lastig is als je niet zeker weet of ... het tegen jou heeft kan je voortaan bovenaan jou berichtje zetten tegen wie je het hebt!

Begin
Iedereen komt aan in de lounge van de kliniek. De bedoeling is dat iedereen er tussen 15.30 en 16.00 is. Dan zal een van de begeleiders de kamers aangeven.
Veel plezier!

Kamer verwijzing
De begeleiders komen binnen eerst Daniel en dan Chanel. Daniel en Chanel zien er allebei uit als eind 20! Vervolgens geeft Daniel deze toespraak en daarna vertrekken ze allebei weer.
Mag ik even jullie aandacht allemaal? Ik ben Daniel en dit is mijn medewerkster Chanel. Jullie weten allemaal vast wel waarom jullie hier zijn en niet iedereen zal een vergelijkbare reden hebben. Wat die rede ook is, wij zijn er om jullie van de reden af te helpen. Om te beginnen zal ik jullie naar jullie kamers verwijzen. Als er vragen zijn kan je die altijd aan een van ons stellen. Gaan jullie nu maar naar de kamers om jullie spullen uit te pakken en dan zien we jullie vanavond stipt 6 uur bij het avondeten terug.
Let goed op, lees de stukjes van andere goed door zodat het verhaal goed samenvalt!
Succes!

Eten
Het is nu 6 uur en alle patiënten/begeleiders gaan naar de eetkamer. Het is de bedoeling dat de begeleid aangeeft van we gaan nu een rondje doen en dan kan iedereen wat over zichzelf vertellen en vertellen waarom je hier zit. We eten spaghetti.
Have fun

Praattopic
Rollentopic

[ bericht aangepast op 7 jan 2014 - 21:36 ]
It's very important for you to believe that you are the one

28 dec 2013 - 20:03

Bougeotte 909

[Gister te laat wakker geworden en vervolgens de hele dat weg geweest en toen ziek thuis aangekomen, dus ik begin nu met het topic doorlezen
Wow jullie hebben veel geschreven Heel veel zelfs, te veel om nu allemaal te lezen dus iemand die weet waar ik kan inspringen? Oftewel wie o wie voor sarah en/of Miguel?]

[ bericht aangepast op 28 dec 2013 - 20:16 ]
It's very important for you to believe that you are the one

28 dec 2013 - 20:25

Alleidis 549

Geen idee waar je in kunt springen Ima, ik zou gewoon alles op m'n dooie gemakje gaan lezen als ik jou was. Lekker rustig aan! Sorry trouwens dat het zo lang duurde voordat ik postte, mijn inspiratie was nogal ver te zoeken en ik zat nogal vol van de foto's die ik gemaakt had van m'n paardje.

Mirela Razvan
Ik weet niet wat ik nou precies moet denken als het meisje uit haar beker drinkt, en hoe ze daar op reageert. Ik neem een flinke slok van mijn eigen drinken, God wat had ik dorst gekregen van dit hele gedoe vandaag. Terwijl ik de halve inhoud van mijn beker al naar binnen heb gewerkt, zie ik hoe AbbeyGail van haar drinken nipt. Zou ze het niet lekker vinden? Zou ze nu een strijd in haar hoofd voeren, omdat ze niets mag drinken? Misschien is ze wel ziek, anorexia of zo. Ze is zo dun, en dan die blik in haar ogen... Het zou me niet verbazen. Maar de grootste vraag die nu in mijn hoofd rondspookt, is waarom ze zich telkens verontschuldigd tegenover mij. Ze doet helemaal niets verkeerd, is ze dan zo in een hoekje gedrukt haar hele leven, dat ze bij alles haar excuses aanbied? Ik schraap zacht en kort mijn keel, en weiger om nog verder in gedachten te zinken. "Waarom zeg je telkens sorry?", vraag ik met een zachte stem, terwijl ik probeer door te dringen bij haar. Ik zoek oogcontact, maar het gaat niet. Om haar een klein duwtje in de juiste richting te geven, ga ik nog eens zacht met mijn hand over haar schouder en glimlach ik gemeend. "Hmm?", vervolg ik.

[ bericht aangepast op 28 dec 2013 - 20:25 ]
Normal is an illusion. What's normal for the spider, is chaos for the fly.

28 dec 2013 - 20:38

Bougeotte 909

Sarah Macey
Ik opende mijn ogen en keek om me heen. Ik zat in de auto. Het duurde even voor alles tot me door drong. Ik was weer mezelf. Toen ik in de auto stapte eerder vandaag was ik dat niet. Ik was daarom ook niet helemaal vrijwillig de auto ingestapt. Hoe erg ik alles ook vond, ik was blij dat ik de kliniek ten minste als mezelf in zou gaan. Hopelijk kwam ik er op dezelfde manieer weer uit. Mijn vader bestuurde de auto. "We zijn er bijna", zei hij. Mijn moeder was thuis achtergebleven. Die kon het niet aan om me hiernaar toe te brengen. Het liefste wou ik dat dit allemaal een nare droom was. Niet alleen dat ik hier nu naar toe ging, maar gewoon alles. Ook het auto ongeluk waardoor ik hier uiteindelijk terecht ben gekomen. Helaas was het allemaal echt. De auto ging een bocht om en nu kon ik eindelijk het huis waar ik de komende tijd vast zou zitten voor me zien. Het was een mooi en groot huis wat in een rustige omgeving lag. Ik vond het heerlijk. Rustig stopte mijn vader de auto. "We zijn er", melde hij. Hij wou zijn portier openedoen, maar ik stopte hem. "Laat maar pap, ik ga nu liever alleen verder". Hij vroeg nog of ik het zeker wist en toen ik knikte zei hij nog dat hij van me hield en dat soort dingen. Ik stapte uit de auto en pakte mijn wiekend tas en rugtas. Meer had ik niet bij me. Rustig liep ik stap voor stap naar de deur. Ik keek niet meer achterom omdat ik mijn tranen nu helemaal niet meer kon inhouden en ik niet wou dat mijn vader me zag huilen. Ik opende de deur en stapte de lounge binnen. Het was al best druk. Misschien was ik wel de laatste. Ik telde snel de mensen en zag dat er met mij erbij pas 5 meisjes en 4 jongens waren. Er moest dus nog 1 jongen komen. In plaats van ergens te gaan zitten zette ik mijn spullen neer en leunde een beetje tegen een muur aan. Zelf had ik niet viel intresse om met iemand te gaan praten. Ik bewoog mijn hoofd een beetje en liet mijn haren voor mijn gezicht vallen in de hoop dat de rest mijn betraande gezicht niet zou zien.

[Wie o wie voor Sarah?]

It's very important for you to believe that you are the one

28 dec 2013 - 20:48

Hollstein 4358

AbbeyGail Elizabeth Dragomir
Mirela legt haar hand weer op mijn schouder en vraagt zacht "Waarom zeg je telkens sorry? hmm?" Ik weet dat ze het goed bedoelt, maar toch weiger ik oogcontact te maken. Snapt ze het dan niet, alles wat ik doe is fout. Ik twijfel of ik het wel moet zeggen, maar weet dat als er iemand is aan wie ik de waarheid zou vertellen, het dit aparte maar behulpzame meisje is. "Alles wat ik doe is toch fout. Ik had gewoon naar binnen moeten lopen, maar ik kon het niet. Ik kon het gewoon niet. Daar hoor je je toch voor te veronschuldigen, als je iets niet kan?" Mirela's vraag brengt mij in de war, omdat mijn ouders altijd hebben gezegd dat als ik iets niet kan wat heel gewoon lijkt, ik sorry moet zeggen. Sorry dat ik niet perfect ben, sorry dat ik anders ben dan normale mensen. Zo zeiden mijn ouders het niet, maar dat is wat ze bedoelden.

[ bericht aangepast op 28 dec 2013 - 20:49 ]
Tell her she's beautiful, wonderful, everything she doesn't see

28 dec 2013 - 20:56

Bougeotte 909

Miguel Apollo
Ongeduldig zat ik in de auto. We waren al een hele tijd onderweg, maar nog steeds niet aangekomen bij de kliniek. Niet dat ik daar zo graag heen wilde, maar onder mijn jas zat een klein flesje met whiskey er in. In mijn koffer zaten nog wat anderen flessen drank die ik handig onder mijn kleren had verstopt. Gelukkig was niemand daar achter gekomen, want anders had ik een probleem gehad. Ik wist dat ik niet moest drinken, maar hoe moest ik anders alle zware dagen hier doorkomen. Nu snakte ik ook al naar alcohol, al was het maar een klein slokje. Eindelijk stopte de auto en ik sprong bijna naar buiten. Mijn vader, eigenlijk mijn pleegvader, keek me een beetje raar aan, maar zei niks. Snel viste ik mijn koffer uit de achterbak. "Succes", zij mijn pa. Vrij snel liep ik naar de ingang, maar draaide me halverwege om en stak een hand uit naar mijn vader en wachte tot hij eindelijk weg zou rijden. Daarna draaide ik me weer terug en viste het flesje uit mijn jas. Snel zette ik het aan mijn mond en gretig nam ik een paar flinke slokken. Het spul brande nog altijd een beetje in mijn keel als ik het dronk, maar dat was niet erg. Het ging mij om het gevoel dat ik ervan kreeg. En als ik maar genoeg dronk, kon ik alles om me heen ook eindelijk vergeten. Het liefste dronk ik nu het hele flesje leeg, maar ik besloot zuinig te zijn omdat ik niet wist hoe lang ik hier zou moeten blijven en of ik ondertussen nog alcohol kon kopen. Ik stopte het flesje weer in mijn jas en liep snel verder naar de ingang. Ik opende de deur en stapte naar binnen met mijn koffer

[En wie o wie voor Miguel, oh vinden jullie het goed als zo meteen iemand aankomt die idereen hun kamers verteld en ze daar naartoe stuurt? Of wachten jullie liever nog even? En willen jullie graag een praattopic of is het wel goed zo?]

It's very important for you to believe that you are the one

28 dec 2013 - 21:14

Vanth 23147

Jayden Emilio Lockwood

Met genoeg kracht trok ze me omhoog en vanuit mijn ooghoeken keek ik haar aan. Toen ik de brede glimlach op haar gezicht zag verscheen er automatisch een kleine lach op mijn gezicht. Ik zag dat Christian de kamer verliet en ik kijk hem even na. Vervolgens kijk ik voorzichtig naar Santana, en glimlach zwakjes. Ik kijk weer weg, maar voel dat het trillen iets minder wordt. Ik bijt op mijn lip en kan mezelf wel vervloeken. Hoe zwak moet ik er nu wel niet uitzien.. Maar dat ben ik ook. Ik zucht even en schud mijn hoofd. 'Dankje..' verlaat zachtjes mijn mond. Waarvoor ik haar bedankte wist ik eigenlijk niet. Misschien omdat ze me niet gelijk afkeurde bij de eerste indruk? Het is voor mij zelfs een raadsel...

El Diablo.

28 dec 2013 - 22:01

Schweetz 21318

Santana Martinez
De nieuwe glimlach van Christian deed me goed en dat zag ik ook veel liever dan de tranen, die zojuist nog over zijn wangen hadden gestroomd. Net als de kleine lach die op Jayden zijn gezicht verscheen. Het deed me goed om te zien dat ik wel voor iemand wat kon betekenen, iets goed kon doen en dat zij me -hopelijk- niet liever zagen verdwijnen. Ik keek de eerst genoemde jongen na toen hij de lounge verliet. Ergens had ik de neiging om het jongetje te volgen door het voorval van net,ik nog niet helemaal gerustgesteld was, maar ook omdat hij er van mij gerust bij mocht blijven. Toch onderdrukte ik dit en richtte me met dezelfde voorzichtige glimlach op de overgebleven jongen. Het wegkijken bleef, maar het trillen wat iets minder werd van zijn kant, liet me weten dat het goed zat. Dat was ook de reden dat de voorzichtigheid in mijn glimlach langzaam verdween. De zucht en het schudden van zijn hoofd, zorgde dat ik mijn hoofd wat schuin hield en wat angstig keek aangezien het idee dat ik iets fout deed, toch terugkeerde. 'Geen dank,' zei ik na zijn woorden, die een hoop duidelijk maakte, mijn idee weer liet verdwijnen, maar ook voor vragen zorgde. 'Het is een kleine moeite,' voegde ik er zachtjes aan toe waarna ik even moest slikken. Sommige woorden moest ik leren achterwegen te laten. Niet zozeer door de betekenis, maar de herinneringen.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

28 dec 2013 - 22:48

Alleidis 549

Zelf heb ik nog niet echt de nood om ook nog een praattopic te volgen. Zoals het nu gaat, kort overleggen, vind ik zelf wel prima en ook wel fijn. Ik denk dat het wel goed is om binnenkort even de kamers aan te wijzen, dan kunnen we wat meer door zeg maar.

Mirela Razvan
Ik schrik een beetje van de woorden van AbbeyGail. Het is zo herkenbaar. Ik schud licht mijn hoofd, een stille zucht rolt over mijn lippen. "Nee...", zeg ik ietwat terneergeslagen. "Als je iets niet kunt, hoef je daar geen sorry voor te zeggen.", vervolg ik. "Het... Je...", brabbel ik. Verdomme, ik kom gewoon niet uit mijn woorden. Mijn gedachten schieten heen en weer. Eerst haar doodsbange blik, dan haar littekens die ik link aan mijn eigen, dan haar woorden, en dan weer opnieuw. Het doet bijna pijn, en dat terwijl ik het meisje pas net twintig minuten ken. "AbbeyGail, als je iets niet kunt betekend dat niet meteen dat je een mislukkeling bent.", vervolg ik. Ik bijt zacht op mijn lip terwijl ik heel even een pijnlijk gezicht trek. "Maar.. Ik begrijp wel heel goed hoe je je voelt.", geef ik toe. Er valt een korte stilte, ik kan het niet helpen dat ik telkens terug schiet naar haar littekens. "En, die littekens hè?", begin ik twijfelachtig. "Ik weet dat ze nu geestelijk veel meer pijn doen dan toen je ze maakte...". Ik slik mijn tranen weg, ik wil niet huilen. Ik wil niet zwak zijn. Ik wil er nu voor haar zijn, nu het nog kan.

Christian Lenuta
Hij dwong zichzelf in de realiteit te blijven, en stopte het lijstje terug in zijn koffer die ongeveer net zo groot was als hem zelf. Hij liep de lounge in, en zag Santana nog steeds in dezelfde positie staan. Hij keek vlug de kamer rond, er waren eigenlijk best veel mensen. Mensen die hij niet had opgemerkt, mensen die hij niet eens had zien binnenkomen. Zijn oog viel op het bijna onzichtbare meisje wat tegen de muur leunde. Hij zag door het licht wat glinstering op haar gezicht, en wist dondergoed dat het tranen waren. Hij snelde naar de keuken en scheurde een stuk keukenpapier af. Vervolgens liep hij op het meisje af, zonder enige twijfel tikte hij haar aan. Hij reek het papier aan haar uit. "Alsjeblieft.", mompelde hij, in de hoop dat het meisje het zou accepteren.

[ bericht aangepast op 28 dec 2013 - 22:52 ]
Normal is an illusion. What's normal for the spider, is chaos for the fly.

28 dec 2013 - 23:05

Enface 493

Nee ik heb er ook geen behoefte aan hoor. En ja het is prettig als zo de leiding komt, alhoewel het misschien handiger is als Pebble er ook is. Maarja aan de andere kant kan ze ook morgen pas weer online komen. Oh, en het is misschien handig dat als je een personage aanspreekt je boven je stukje dik gedrukt zet tegen wie je het hebt. Tot nu toe gaat het prima hoor, maar zo kun je lekker snel zien als er tegen een van je personages gepraat wordt. Maar het is maar een idee

28 dec 2013 - 23:14

Alleidis 549

Ja .. is wel handig. Ik ga slapen, ben doodop. Morgen reageer ik pas in de avond weer, heb een druk dagje voor de boeg. Foto's maken van mijn beste vriendin en d'r paard. Tot later!

Normal is an illusion. What's normal for the spider, is chaos for the fly.

28 dec 2013 - 23:45

Bougeotte 909

[Enface, dat lijkt me inderdaad en best goed idee ik zal het zo erbij zetten in de regels en we kunnen inderdaad wel ff op pebble wachten, kan vast geen kwaad ]

It's very important for you to believe that you are the one

29 dec 2013 - 14:20

Hollstein 4358

AbbeyGail Elizabeth Dragomir
Als Mirela niet reageert, begin ik opeens te twijfelen of ik dat wel had moeten zeggen, maar dan schudt ze licht haar hoofd "Nee... Als je iets niet kunt, hoef je daar geen sorry voor te zeggen.Het... Je...",Mirela begint te brabbelen en een klein glimlachje vormt zich om mijn lippen.Ik ken het dat je zoveel wil zeggen, maar niet weet hoe en dan begint te brabbelen, het gebeurt bij mij alleen niet zo vaak hardop, meestal in mijn hoofd. "AbbeyGail, als je iets niet kunt betekend dat niet meteen dat je een mislukkeling bent.", vervolgt ze.."Maar.. Ik begrijp wel heel goed hoe je je voelt.", Ik frons lichtjes. Ik heb nog nooit iemand ontmoet die zegt dat ze weten hoe het voelt, en volgens mijn ouders komt dat niet alleen doordat ik niet praat, maar ook omdat de rest van de wereld normaal is. Om te horen dat ik niet de enige ben die zich zo voelt, is een grote opluchting. "En, die littekens hè?", begint ze twijfelachtig. "Ik weet dat ze nu geestelijk veel meer pijn doen dan toen je ze maakte..." Ik kijk omhoog en weet dat de paniek die ik voel duidelijk zichtbaar is op mijn gewicht. Het was niet de bedoeling dat Mirela mijn littekens zag. Ik wil wat zeggen maar zie dat Mirela een aparte gezichtsuitdrukking heeft, alsof ze ergens heel veel moeite is. 'Gaat het wel?' vraag ik, omdat ik me echt zorgen om haar maak, maar ook omdat ik Mirela's vraag niet wil beantwoorden.

Tell her she's beautiful, wonderful, everything she doesn't see

29 dec 2013 - 16:14

Pebble 2172

Annabeth Isabelle Brandon II Twee persoonlijkheden.
'Ja, graag. Dank je,' antwoordde Luke en pakte het zuurtje uit mijn hand, waarbij zijn vingers de mijne aanraakten. Een warm gevoel schoot naar mijn wangen en ik trok mijn hand terug, waarna ik met het papiertje in mijn hand speelde. De glimlach die Luke me schonk zorgde dat er opnieuw een glimlach op mijn gezicht verscheen. Ik voelde me door hem iets meer op mijn gemak, hoewel ik hier nog steeds tegen mijn zin zat. Ach, ik was het gewent. Sinds het bekend was wat er met me aan de hand was, bestond mijn leven uit bezoeken aan artsen en psychologen. Ik had amper tijd voor schoolwerk. Vrienden had ik niet. Ik kon zeggen dat Alex mijn leven aardig verpestte. Het enige waar ik mezelf in kon verliezen waren boeken en klassieke muziek. Ik had ontdekt dat ik Alex hierdoor beter tegen kon houden en sinds dien waren dat mijn favoriete hobbies. Ik keek opnieuw op toen Luke sprak. 'Geef me de verpakking maar, dan gooi ik hem weg in de keuken. Tenzij je er zo aan gehecht bent,' zei hij, waarna ik in de lach schoot. Mijn hand sloeg ik voor mijn mond terwijl ik lachte en ik duwde het papiertje in zijn handen. 'Nee, gooi hem maar weg,' antwoordde ik, de grijns nog steeds rond mijn lippen. 'Ik weet dat ik mijn handen niet stil kan houden. Dat is een soort tik wanneer ik nerveus ben,' vertelde ik hem, waarna ik een hand door mijn haar haalde en mijn handen tussen mijn over elkaar geslagen benen stopte, zodat ik ze wel stil moest houden.

[Sorry dat ik gisteren niet antwoordde. Ik had de hele dag gewerkt en was 's avonds te moe om te reageren. Ik zal het de volgende keer aangeven. Daarbij zit ik op mijn telefoon, dus het kan even duren voor er weer een reactie komt. ]

[ bericht aangepast op 29 dec 2013 - 17:57 ]
Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

29 dec 2013 - 18:08

Enface 493

(Top Imacreep! Ahjoh geeft niet Pebble Hopelijk is iedereen vanavond online)

Luke Owens.
Lachend sloeg ze haar hand voor mond, waarop ik met haar mee lachte. Pas later had ik bedacht dat ze zich misschien beledigd had kunnen voelen, ook al bedoelde ik het echt niet zo. Ik moest hier sowieso meer gaan opletten met wat ik zeg, gezien het soort mensen wat hier zat en dat was ook niet lullig bedoeld. 'Nee, gooi hem maar weg,' antwoordde ze nog steeds grijzend. Het papiertje kreeg ik in mijn handen geduwd, ik verfomfaaide het bij het andere papiertje wat ik al in mijn hand had. 'Ik weet dat ik mijn handen niet stil kan houden. Dat is een soort tik wanneer ik nerveus ben,', na dit gezegd te hebben stopte ze haar handen tussen haar benen. Niet op de foute manier. Nee gewoon omdat haar benen over elkaar geslagen waren. 'Ach, het maakt mij echt niet uit hoor. Ik heb er toch geen last van', nonchalant haalde ik mijn schouders daar bij op. Ze hoefde echt niet voor mij te stoppen, maar blijkbaar voelde ze zich dus inderdaad wat nerveus. Met mijn handen drukte ik mezelf omhoog zodat ik op kon staan, ik liep door de kamer heen om de papiertje in de prullenbak te gooien die in de keuken stond. Terug in de lounge liet ik me op dezelfde plek op de bank vallen. 'Volgens mij voelt niemand zich trouwens op zijn gemak' zei ik.

29 dec 2013 - 18:09

Alleidis 549

Mirela Razvan
Ik knik. "Jawel.", bevestig ik. Eigenlijk niet, eigenlijk gaat het helemaal niet goed. Maar ik wil nu niet zwak zijn, het mag niet en het kan niet. Ik richt mijn blik kort en vragend op haar arm, in de hoop dat ze alsnog antwoord zal geven op mijn vraag. Ik span mijn rechterwang een beetje aan, zodat er een gemaakte glimlach op mijn gezicht komt. Van binnen kan ik wel janken, en mijn ogen lachen dan ook absoluut niet mee. Maar om dat te verbergen wend ik mijn blik gewoon af, en zoek ik even geen oogcontact. Ik vraag me af of ik haar nu te veel heb gepusht, of dat ik nu direct alles al heb stuk gemaakt. Mijn ademhaling versnelt, ik wil niet huilen en het gaat niet gebeuren ook. 'Kom op Mirela, je hebt jaren geen emotie getoond dus dan kan dit er ook nog wel bij.', denk ik bij mezelf.

Normal is an illusion. What's normal for the spider, is chaos for the fly.

Index RPG Actieve Topics Zoek