Het gekkenhuis. ~Speeltopic - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek

27 dec 2013 - 5:21

Bougeotte 909

Het huis

Kennelijk vind iedereen dat er bij jou een schroefje los zit. Je woord in een kliniek gestopt, puur omdat andere mensen vinden dat je anders bent. Dat is toch geen goede reden om iemand op te sluiten tussen 9 andere gestoorde mensen? Wie weet wat er wel niet mis is met al die mensen. Helaas zal je daar snel genoeg achter komen, aangezien je ouders je toch wel naar dat gekkenhuis zullen sturen. Je hebt geen idee hoe lang je daar vast zal blijven zitten, maar je weet nu al dat het de vervelendste periode van je leven zal worden.

Het gekkenhuis.
Deze kliniek is in Nederland en voor iedereen jong en oud. 10 gestoorde mensen zullen worden opgesloten in een huis samen met twee begeleiders. De 10 gekken kunnen alle leeftijden hebben en door wat voor reden dan ook hier terecht zijn gekomen. Misschien heb je iemand vermoord, heb je anorexia of een dubbele persoonlijkheid. Het maakt niet uit je bent van harte welkom. Niet dat de meeste mensen die hier zijn hier vrijwillig zijn. Sommige worden door hun ouders geforceerd of door een vriend of misschien door de politie. Of gewoon door jezelf, dat kan ook. Hoe dan ook als je eenmaal binnen bent, kom je niet zo maar meer buiten. Het is zomer als de patiënten aankomen.

De rest van het huis
Slaapkamers (denk bij de 2persoons slaapkamers 1 bed weg)
De lounge
De dineer kamer
Het meer (beeld je in dat de omgeving het zelfde is als bij de andere foto van het huis, dit is de achterkant)

Rollen
Grijs, kamer 1 | ~ | Blauw, kamer 2
Jongens
ImaCreep - Miguel Apollo | Alcoholisch, traumatische ervaringen en veel angsten
Noticed - Lukas Strümer | Stalker en moordenaar
Enface - Luke Owens | Agressief en een perfectionist waardoor hij moeite heeft met sommige dingen los te laten
OPEN
Noticed - Christian Lenuta | Voorspellende beelden in zijn hooft en gevoelig voor extreem felle lichten en extreem schelle en luide geluiden

Meisjes
Pebble - Annabeth Isabelle Brandon | Dubbele persoonlijkheid
Thirlwall - AbbeyGail Elizabeth Dragomir | Sociale angststoornis, automutilatie
Imacreep - Sarah Macey | Denkt dat ze iemand anders is, haar eigen ik is depressief
Noticed - Mirela Razvan | Agressie stoornis
Magicales - Santana Fedelia Martinez | Gemarteld in het verleden waardoor ze nu andere martelt

Begeleiders
Enface - David Crowley

Regels

Uiteraard de standaard huisregels van Quizlet
Altijd je naam boven je stukje!
16+ mag, maar geef het aan
Minimaal 200 woorden
Of topic in een spoiler of tussen haakjes
Maximaal 2 rollen
Geen minimum of maximum leeftijd voor "gekken"
Omdat het soms lastig is als je niet zeker weet of ... het tegen jou heeft kan je voortaan bovenaan jou berichtje zetten tegen wie je het hebt!

Begin
Iedereen komt aan in de lounge van de kliniek. De bedoeling is dat iedereen er tussen 15.30 en 16.00 is. Dan zal een van de begeleiders de kamers aangeven.
Veel plezier!

Kamer verwijzing
De begeleiders komen binnen eerst Daniel en dan Chanel. Daniel en Chanel zien er allebei uit als eind 20! Vervolgens geeft Daniel deze toespraak en daarna vertrekken ze allebei weer.
Mag ik even jullie aandacht allemaal? Ik ben Daniel en dit is mijn medewerkster Chanel. Jullie weten allemaal vast wel waarom jullie hier zijn en niet iedereen zal een vergelijkbare reden hebben. Wat die rede ook is, wij zijn er om jullie van de reden af te helpen. Om te beginnen zal ik jullie naar jullie kamers verwijzen. Als er vragen zijn kan je die altijd aan een van ons stellen. Gaan jullie nu maar naar de kamers om jullie spullen uit te pakken en dan zien we jullie vanavond stipt 6 uur bij het avondeten terug.
Let goed op, lees de stukjes van andere goed door zodat het verhaal goed samenvalt!
Succes!

Eten
Het is nu 6 uur en alle patiënten/begeleiders gaan naar de eetkamer. Het is de bedoeling dat de begeleid aangeeft van we gaan nu een rondje doen en dan kan iedereen wat over zichzelf vertellen en vertellen waarom je hier zit. We eten spaghetti.
Have fun

Praattopic
Rollentopic

[ bericht aangepast op 7 jan 2014 - 21:36 ]
It's very important for you to believe that you are the one

31 dec 2013 - 23:38

Alleidis 549

Christian Lenuta
Hij pakte de rugtas vol trots aan. Hij schudde zijn hoofd. "Nee, ik heb nog niemand ontmoet.", mompelt hij. Hij pakt de rugzak aan en begint de trap op te lopen. Hij grinnikt even bij wat Santana zei. Het herhaalt zich even in zijn hoofd. Hij kijkt halverwege de trap even om, gewoon om te kijken of ze er nog wel was, gewoon voor de zekerheid. Toen hij zag dat het meisje inderdaad achter hem aan kwam, liep hij verder. Hij wachtte op boven voor de deur waar Santana moest zijn, en wachtte geduldig tot ze kwam. Hij zette de rugtas even op de grond, hij wilde niets claimen wat niet van hem was. Zo was hij nou eenmaal opgevoed. Toen Santana boven was wees hij naar de deur waar hij voor stond. "Dit is het.", vertelde hij met een zachte stem, alsof hij niemand wilde storen of zo. Hij klopte voor haar op de deur, en verdween naar zijn eigen kamer. Of nou ja, eigen kamer... Hij sloot de deur en glimlachte nog kort naar haar. 'Ze wil vast even haar spullen uitpakken.', nam hij zichzelf voor.

Normal is an illusion. What's normal for the spider, is chaos for the fly.

31 dec 2013 - 23:53

Enface 493

Dit is mijn laatste reactie How ik twijfel al twee dagen of ik vanavond een jurkje aan doe of niet. Je zou maar geen keuzes kunnen maken :') Maar goed, Fijne nieuwjaarswisseling!

Luke Owens
Volgens mij had ik iets goeds gezegd want er ontstond een soort van glimlachje voor even op haar gezicht. Hierdoor ontstond er een klein trots glimlachje op mijn gezicht, tot nu toe deed ik het goed. Op mijn vraag of ze even alleen wilde zijn schudde ze haar hoofd, goed dan zou ik gewoon blijven. Ze leek ook al een beetje te stoppen met huilen. "Laten we maar even naar buiten gaan" zei ze toen ze redelijk op adem was. Zelfs haar stem klonk naar huilen, ik vond huilen maar iets naars. Het was ook naar. 'wat een gentlevrouw' grapte ik toen ik door de opengehouden deur stapte. 'Nu voel me slecht omdat ik in mijn taak als man gefaalt heb' lachte ik. Het waren flauwe grappen, maar het was een slechte gewoonte als ik iemand verdrietig of boos was. Mijn zusjes konden me daar af en toe wel om schieten als ze gewoon even boos wilde zijn. Ik haalde een sigaret uit het pakje dat in mijn broek zak gezeten had, 'Sorry ik weet niet of je er last van hebt maar ik moet echt even roken' melde ik. Nadat ik mijn eerste beetje rook had uitgeblazen keek ik haar aan, 'Wil je het vertellen?' vroeg ik rustig. Het kalmerende gevoel van de sigaret stroomde direct mijn lichaam in, gelukkig.

31 dec 2013 - 23:57

Bougeotte 909

Ik heb even helemaal geen zin te reageren nu, doe ik straks wel
Overigens hele fijna jaarwisseling voor jullie, bij mij duurt het nog ff

It's very important for you to believe that you are the one

1 jan 2014 - 12:56

Alleidis 549

Christian Lenuta
Hij liep naar zijn bed, en begon zijn spulletjes ook langzaam maar zeker uit te pakken. Hij wist precies waar alles moest liggen, en binnen mum van tijd lag alles zoals het in zijn hoofd moest. "Hm.", murmelde hij opgelucht. Het jongetje had ongelooflijk veel dorst, maar hij zou wel wachten tot het avondeten. Hij plantte zichzelf op de rand van zijn bed, zijn beentjes bungelden wat losjes heen en weer. Er zat zo'n veertig centimeter tussen zijn voeten en de grond, en toen het jongetje zich dat besefte voelde hij zich weer even heel erg klein. Uit pure verveling begon hij zacht met zijn benen heen en weer te wiebelen. Hij pakte zijn bruine beer, Teddy, van zijn kussen en klemde het knuffeldiertje tussen zijn armen. Kort week hij zijn blik af naar Nandeau, die de boel aan het verkennen was op zijn bed. Hij had de rattenkooi al bij zijn bed gezet, maar Nandeau liep liever vrij. En dat vond de kleine Christian helemaal prima.

Normal is an illusion. What's normal for the spider, is chaos for the fly.

1 jan 2014 - 14:53

Pebble 2172

Gelukkig nieuwjaar iedereen (:

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

1 jan 2014 - 20:05

Hollstein 4358

AbbeyGail Elizabeth Dragomir
Mijn ogen zijn gefixeerd op mijn arm. Ergens ver weg hoor ik Mirela mijn naam roepen, maar ik reageer niet. Ik zit doodstil op mijn bed, met het mesje in mijn ene hand, en mijn andere hand onder het bloed. Het is pas als Mirela een handdoek op mijn arm legt. 'Nee,' fluister ik. 'Nee, nee, nee, nee, NEE!' mijn stem word steeds luider en ik duw Mirela's hand en de handdoek van me af. Tranen stromen over mijn wangen en ik spring van het bed af. Het mesje glipt uit mijn handen maar ik doe geen moeite om hem op te pakken. Ik ren de kamer uit en val bijna van de trap af. Het maakt mij allemaal niks meer uit. Ik ren naar de voordeur en rammel de deurknop. Als ik hem niet meteen openkrijg, draai ik me weer om en ren door het huis heen. Door de lounge, de keuken en de dineer kamer. Uiteindelijk vind ik een deur en als ik hem opendoe, zie ik een trap de kelder. Ik heb een enorme angst voor onbekende kelders maar ik ga niet meer naar boven, ik kan niet meer naar boven.

[ Ik heb al vier keer het topic geopend en geprobeerd een goed stukje te schrijven, en dit is het beste wat er vandaag uit gaat komen, ben ik bang.]

Tell her she's beautiful, wonderful, everything she doesn't see

1 jan 2014 - 22:02

Alleidis 549

Als het even niet gaat, Thirlwall; niets moet! Rustig aan, als het even niet lukt om te schrijven, lukt het gewoon niet.
Gelukkig Nieuwjaar allemaal. c: Ik hoop dat jullie jaarwisseling wél geslaagd is.

Mirela Razvan
Ik schrik me helemaal wezenloos door de reactie van AbbeyGail. Het moment dat ze, hevig bloedend, de kamer uit rent, herhaalt zich nog een aantal keer in mijn hoofd. Ik word licht in mijn hoofd, en een onbeschrijflijk rot gevoel grijpt me bij mijn keel. 'Goed gedaan Mirela.', denk ik sarcastisch. Dat mijn hulp niet gewaardeerd werd, dat werd me vroeger al duidelijk gemaakt. Maar ik dacht dat het allemaal wel mee viel, ik begon echt in mezelf te geloven na wat er in het halfuurtje tussen AbbeyGail en mij gebeurde in de gang. Totaal verbijsterd en in de war loop ik, weliswaar wankel, naar mijn bed. 'Moet ik achter haar aan gaan?', spookt er door mijn hoofd. "Nee! Natuurlijk niet, verdomme! Naïef kind dat je bent. Ze loopt voor je weg, ze vlucht voor je! Ze wil niets met je te maken hebben, omdat je een nietsnut bent!", schreeuw ik tegen mezelf. Ik kan niet tegenhouden dat ik in tranen uitbarst. Mijn stem slaat over, mijn ademhaling schokt, mijn hele lichaam reageert. Ik ga tegen de muur staan om niet om te vallen, maar ik ben zo ontzettend woest. Zo kwaad op mezelf. Terwijl ik snikkend mijn tranen probeer in te houden, knapt er iets in mij. Ik knijp mijn ogen dicht, en ik bal mijn vuist. Even twijfel ik, maar de woede overheerst alles. Ik sla keihard mijn knokkels tegen de muur. Ik herhaal het nog eens, en nog eens. Ik schreeuw, niet van de pijn, want dat voel ik niet.

Normal is an illusion. What's normal for the spider, is chaos for the fly.

2 jan 2014 - 16:10

Enface 493

Stil hier

2 jan 2014 - 16:34

Bougeotte 909

Sarah Macey
'wat een gentlevrouw', grapte hij. 'Nu voel me slecht omdat ik in mijn taak als man gefaalt heb'. Het ware flauwe grappen. Hele flauwe grappen, maar toch kon ik het niet helen dat ik een klein beetje moest lachen. Een heel klein beetje, maar toch luchtte het op. Zijn hand verdween in zijn broekzak en hij viste er een pakje sigaretten uit. 'Sorry ik weet niet of je er last van hebt maar ik moet echt even roken', melde hij. Ik had er geen problemen mee dus ik knikte maar. Zelf had ik het nog nooit gedaan, roken. Nooit interesse gehad. Waarom zou je er ook aan beginnen als je van te voren weet dat het verslavend en slecht voor je is? Hij blies wat rook uit. 'Wil je het vertellen?', vroeg hij rustig. Ik zuchtte en dacht na over hoe ik het moest gaan zeggen als ik zelf niet eens precies wist wat het was. 'Ik weet het eigenlijk niet', begon ik. Ja daar had hij veel aan dacht ik sarcastisch. 'Het is gewoon een beetje een combinatie van alles. Dat ik hier ben blijft me constant herinneren dat er iets mis met me is. Vervolgens slaap ik ook nog op een kamer die het samen hartstikke gezellig hebben, maar wel al mooi duidelijk gemaakt hebben dat ze mij daar niet bij nodig hebben.' Zo, nu had ik hem verteld wat er aan de hand was maar nog niet wat er met mij persoonlijk aan de hand was. Als in de reden dat ik hier zit. Ik wist nog steeds niet of ik het hem wel of niet zou vertellen namelijk.

It's very important for you to believe that you are the one

2 jan 2014 - 16:35

Bougeotte 909

[Sorry voor je zo lang laten wachten Enface, ik had het een beetje druk
Ik heb Kayal gevraagd of hij ooit nog gaat reageren trouwens ik ben wel erg tevreden met dat de rest gewoon goed actief mee doet ]

[ bericht aangepast op 2 jan 2014 - 16:42 ]
It's very important for you to believe that you are the one

2 jan 2014 - 17:23

Enface 493

[Geeft niet, kan gebeuren!
Ik hoop dat Kayal het ook gewoon druk heeft, zou jammer zijn! Ja tot nu toe gaat het leuk! ]

Luke Owens
Gelukkig keurde ze het roken niet af en kwam er geen preek over hoe slecht roken wel niet was. Geloof me, dat wist ik zelf ook wel toch scheen het iets te zijn wat men je direct duidelijk moest maken. Vreemd. Ze zuchtte voor ze haar antwoord begon, 'Ik weet het eigenlijk niet'. Aha. Ik stop een hand in mijn broek zak om het tegen de kou te beschermen, in de ander hield ik nog steeds mijn sigaret waar ik af en toe een trekje van nam. 'Het is gewoon een beetje een combinatie van alles. Dat ik hier ben blijft me constant herinneren dat er iets mis met me is. Vervolgens slaap ik ook nog op een kamer die het samen hartstikke gezellig hebben, maar wel al mooi duidelijk gemaakt hebben dat ze mij daar niet bij nodig hebben.' vertelde ze toch maar. Ik knikte begrijpend. 'Dat snap ik wel, ik bedoel dat mis-met-je-zijn. Ik probeer het dan ook meer te zien als een zomerkamp' bij mijn woorden haalde mijn vrije hand door mijn haar. Dat hielp om me niet compleet gestoord te voelen. 'Dat kamer gedoe komt vanzelf goed. Misschien heb je het verkeerd opgevat of waren ze verlegen. En als het echt niet werkt met hen zijn er hier nog 7 andere waarmee je het misschien wel kunt vinden. Uiteindelijk hoef je er toch alleen maar te slapen' zei ik en ik glimlachte even bemoedigend naar haar. 'Als het je beter laat voelen, ik ben net over het hoofd gezien door een kind' grijnsde ik. 'Hij kon er ook niet veel aan doen hoor, hij was in gedachte verzonken en ik hoorde hem pas laat omdat ik oortjes in had' legde ik snel uit. Ik wilde hem nou ook niet slecht afschilderen. Rustig tikte ik de sigaret af.

2 jan 2014 - 17:49

Alleidis 549

Mirela Razvan
Ik wilde mezelf niet verliezen, niet nu al. Niet op de eerste dag, niet in het eerst uur dat ik hier ben. Ik wil mezelf niet meteen beschadigen, ik wil niet dat iemand het zal zien. 'Vanavond...', denk ik. 'Vanavond kan het wel, als iedereen slaapt.', neem ik mezelf voor. 'Vanavond moet het.', besluit ik. Door die gedachte, die bevestiging, word ik iets rustiger. Ik vraag me af waar AbbeyGail naartoe is gerend, hoe ze dit op gaat lossen. Maar ik, ik trek mijn handen er vanaf. Nu in ieder geval, ze wil niets van mij weten. Mijn oog valt op de bebloede handdoek. Ik kan het niet aanzien, het maakt me bijna misselijk. Ik raap het op en gooi het in de wasmand in de badkamer. Ik besef me dat het niet goed is om langer op deze kamer te blijven. Nu ik wat rustiger ben, voel ik mijn hand tintelen. Mijn knokkels steken een beetje. Als mijn oog er op valt, zie ik dat de knokkels van mijn middel en ringvinger open liggen. Het bloeden is gestopt, dus daar hoef ik niets meer aan te doen. Ik veeg met mijn mouw mijn nog natte wangen af, en trek mijn mouw over mijn hele hand tot alleen de topjes van mijn vingers nog zichtbaar zijn. Zo zal niemand het zien, zo zal niemand er naar vragen of er iets over denken. Mijn ogen zijn fel van kleur, maar dat is altijd zo nadat ik gehuild heb. Ik loop de kamer uit en slenter de trap af. Bang om AbbeyGail tegen te komen ben ik niet, ze wil mijn hulp niet. Prima. Ik loop via de lounge naar de keuken, en schenk voor mezelf wat limonade in. Ik staar uit het raam terwijl ik staand aan het drinken ben.

Normal is an illusion. What's normal for the spider, is chaos for the fly.

2 jan 2014 - 17:58

Hollstein 4358

AbbeyGail Elizabeth Dragomir
Helemaal buiten adem ga ik op de trap zitten. Het maakt niet uit hoe erg de situatie is, ik ga niet de kelder van een gekkenhuis in. Eenmaal zittend dringt het tot me door wat ik gedaan heb. Ik heb mezelf gesneden, en daarna de hulp geweigerd. Ik heb de enig persoon die me niet haat, weggeduwd. Als ze daarvoor niet dacht dat ik compleet gestoord ben, denkt ze dat nu wel. Ik hoor hier dus wel, want ik ben niet normaal. Ik kan mensen niet onder ogen zien, ik kan niet in grote groepen zijn, ik kan geen hulp aannemen, er is echt iets mis met mij. Ik moet sorry zeggen tegen Mirela ze is de eerste die mij echt wilde helpen, ze verdient dit niet. Maar ik kan haar niet zo onder ogen komen, mijn arm zit onder het opgedroogde bloed, mijn vestje zit onder het bloed, mijn ogen zijn waarschijnlijk helemaal rood en opgezwollen. Ik blijf nog even op de trap zitten om moed op te bouwen en loop dan langzaam naar boven. Ik besluit om eerst naar onze kamer te gaan, want zelfs als Mirela daar niet is, en ergens hoop ik van niet, dan kan ik mezelf wel even schoonmaken en zo normaal mogelijk uit laten zien, voordat ik anderen onder ogen moet zien. Ik ren de trap op en open onze deur in een tijd die goed genoeg zou zijn voor de olympische spelen en slaak een zucht van verlichting als ik zie dat de kamer leeg is. Nu heb ik tenmiste wat voorbereidingstijd voordat ik Mirela weer zie.

Tell her she's beautiful, wonderful, everything she doesn't see

2 jan 2014 - 18:12

Alleidis 549

Mirela Razvan
Ik hoorde dat iemand de trap op rende. 'AbbeyGail.', schiet door mijn hoofd. Heel even heb ik de neiging om er achter aan te gaan, om te kijken of ze weer op onze kamer is. Maar ik hervat mezelf al snel. 'Ze wil mijn hulp niet.', bedenk ik me weer. Mijn trek in de limonade is compleet bedorven, ik hoef het niet meer. Ik giet de nog bijna volle inhoud van de beker door de gootsteen. Opgerot ermee. Ik leun met mijn onderrug tegen het aanrecht, en ik krab kort aan mijn kin. Ik begrijp niet waarom het beeld van AbbeyGail's bebloede arm me zo achtervolgd, mijn eigen bloed zie ik niet eens meer ondanks dat ik het al zo vaak heb gedaan. Ik herinner het mij niet meer, maar Abbey blijft me bij. Zin om te roken heb ik niet, dat heb ik net gedaan, en dat liep net ook niet goed af. Iets houd me tegen om naar boven te gaan, dus ik ga naar de lounge en plof in de grote zwarte stoel neer. Ik betrap mezelf er op dat ik eigenlijk doodmoe ben. Maar goed, erg vreemd is dat niet. Ik slaap al tijden heel erg slecht. Ondanks dat het druk in mijn kop is, vallen mijn ogen telkens weer dicht. Ik wankel tussen slapen en waken in, maar uiteindelijk kan ik het niet voorkomen dat ik echt even wegdommel en in slaap val.

[ bericht aangepast op 2 jan 2014 - 18:13 ]
Normal is an illusion. What's normal for the spider, is chaos for the fly.

2 jan 2014 - 22:10

Bougeotte 909

Sarah Macey
Hij knikte begrijpend. 'Dat snap ik wel, ik bedoel dat mis-met-je-zijn. Ik probeer het dan ook meer te zien als een zomerkamp', zei hij terwijl hij zijn hand door zijn haar haalde. Een zomerkamp. Hoe komt hij er op. Het klopte wel. Behalve voor het feit dat me allemaal gestoord waren en in nette kamers sliepen en niet in tentjes. Ineens vroeg ik me af wat er mis met hem was, maar ik durfde het niet te vragen. Misschien later, dacht ik bij mezelf.'Dat kamer gedoe komt vanzelf goed. Misschien heb je het verkeerd opgevat of waren ze verlegen. En als het echt niet werkt met hen zijn er hier nog 7 andere waarmee je het misschien wel kunt vinden. Uiteindelijk hoef je er toch alleen maar te slapen'. Hij glimlachte bemoedigend terwijl hij dat zei. Ergens had hij gelijk, zelf had ik ook niks gezegd tegen hun. Misschien was het niet eerlijk dat ik nu boos op hun was. Misschien zou het na een tijdje wel goed gaan tussen ons drie. Misschien ook niet. Dan had ik een probleem. Want er zijn misschien 7 anderen in het huis, maar wat moet ik dan als ik weer eens denk dat ik iemand anders ben. Dan zit ik daar met 2 meisjes die mij totaal niet bekend voorkomen en geen idee hebben wat er met me aan de hand was! Misschien moest ik het ze gewoon van te voren vertellen, of ik ze nou aardig vond of niet. 'Als het je beter laat voelen, ik ben net over het hoofd gezien door een kind' zei hij grijnzend. Mijn mondhoeken krulde een beetje omhoog. Dat is toch wel erg. Wat nog erger was is dat hier een kind zat natuurlijk. Gelijk verdween mijn glimlach weer als sneeuw voor de zon. Ik had hem even in de lounge gezien voor we naar de kamers gingen. Het was echt nog een klein jongetje. Hartstikke zielig dat hij hier zat. De jongen zij nog wat waarom dat jongetje hem niet had gezien, waarschijnlijk om het jongetje niet zwart te maken. Ik had hem ook niet als slecht gezien omdat hij iemand eens niet opmerkte, maar goed. "Misschien heb je wel gelijk of die meisjes", mompelde ik. Ineens bedacht ik me dat ik me nog niet had voorgesteld aan hem. "Ik ben trouwens Sarah", zei ik. Het voelde goed om met hem te praten. Dit zou misschien de eerste vriend zijn die ik in tijden heb gehad, omdat ik thuis nooit meer ergens heen kon gaan omdat ik kon veranderen van persoon. In mijn gedachten dan. Op die manier vrienden hebben was best wel lastig.

[oops die is een beetje heel lang ]

[ bericht aangepast op 2 jan 2014 - 22:11 ]
It's very important for you to believe that you are the one

Index RPG Actieve Topics Zoek