Het gekkenhuis. ~Speeltopic - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek

27 dec 2013 - 5:21

Bougeotte 909

Het huis

Kennelijk vind iedereen dat er bij jou een schroefje los zit. Je woord in een kliniek gestopt, puur omdat andere mensen vinden dat je anders bent. Dat is toch geen goede reden om iemand op te sluiten tussen 9 andere gestoorde mensen? Wie weet wat er wel niet mis is met al die mensen. Helaas zal je daar snel genoeg achter komen, aangezien je ouders je toch wel naar dat gekkenhuis zullen sturen. Je hebt geen idee hoe lang je daar vast zal blijven zitten, maar je weet nu al dat het de vervelendste periode van je leven zal worden.

Het gekkenhuis.
Deze kliniek is in Nederland en voor iedereen jong en oud. 10 gestoorde mensen zullen worden opgesloten in een huis samen met twee begeleiders. De 10 gekken kunnen alle leeftijden hebben en door wat voor reden dan ook hier terecht zijn gekomen. Misschien heb je iemand vermoord, heb je anorexia of een dubbele persoonlijkheid. Het maakt niet uit je bent van harte welkom. Niet dat de meeste mensen die hier zijn hier vrijwillig zijn. Sommige worden door hun ouders geforceerd of door een vriend of misschien door de politie. Of gewoon door jezelf, dat kan ook. Hoe dan ook als je eenmaal binnen bent, kom je niet zo maar meer buiten. Het is zomer als de patiënten aankomen.

De rest van het huis
Slaapkamers (denk bij de 2persoons slaapkamers 1 bed weg)
De lounge
De dineer kamer
Het meer (beeld je in dat de omgeving het zelfde is als bij de andere foto van het huis, dit is de achterkant)

Rollen
Grijs, kamer 1 | ~ | Blauw, kamer 2
Jongens
ImaCreep - Miguel Apollo | Alcoholisch, traumatische ervaringen en veel angsten
Noticed - Lukas Strümer | Stalker en moordenaar
Enface - Luke Owens | Agressief en een perfectionist waardoor hij moeite heeft met sommige dingen los te laten
OPEN
Noticed - Christian Lenuta | Voorspellende beelden in zijn hooft en gevoelig voor extreem felle lichten en extreem schelle en luide geluiden

Meisjes
Pebble - Annabeth Isabelle Brandon | Dubbele persoonlijkheid
Thirlwall - AbbeyGail Elizabeth Dragomir | Sociale angststoornis, automutilatie
Imacreep - Sarah Macey | Denkt dat ze iemand anders is, haar eigen ik is depressief
Noticed - Mirela Razvan | Agressie stoornis
Magicales - Santana Fedelia Martinez | Gemarteld in het verleden waardoor ze nu andere martelt

Begeleiders
Enface - David Crowley

Regels

Uiteraard de standaard huisregels van Quizlet
Altijd je naam boven je stukje!
16+ mag, maar geef het aan
Minimaal 200 woorden
Of topic in een spoiler of tussen haakjes
Maximaal 2 rollen
Geen minimum of maximum leeftijd voor "gekken"
Omdat het soms lastig is als je niet zeker weet of ... het tegen jou heeft kan je voortaan bovenaan jou berichtje zetten tegen wie je het hebt!

Begin
Iedereen komt aan in de lounge van de kliniek. De bedoeling is dat iedereen er tussen 15.30 en 16.00 is. Dan zal een van de begeleiders de kamers aangeven.
Veel plezier!

Kamer verwijzing
De begeleiders komen binnen eerst Daniel en dan Chanel. Daniel en Chanel zien er allebei uit als eind 20! Vervolgens geeft Daniel deze toespraak en daarna vertrekken ze allebei weer.
Mag ik even jullie aandacht allemaal? Ik ben Daniel en dit is mijn medewerkster Chanel. Jullie weten allemaal vast wel waarom jullie hier zijn en niet iedereen zal een vergelijkbare reden hebben. Wat die rede ook is, wij zijn er om jullie van de reden af te helpen. Om te beginnen zal ik jullie naar jullie kamers verwijzen. Als er vragen zijn kan je die altijd aan een van ons stellen. Gaan jullie nu maar naar de kamers om jullie spullen uit te pakken en dan zien we jullie vanavond stipt 6 uur bij het avondeten terug.
Let goed op, lees de stukjes van andere goed door zodat het verhaal goed samenvalt!
Succes!

Eten
Het is nu 6 uur en alle patiënten/begeleiders gaan naar de eetkamer. Het is de bedoeling dat de begeleid aangeeft van we gaan nu een rondje doen en dan kan iedereen wat over zichzelf vertellen en vertellen waarom je hier zit. We eten spaghetti.
Have fun

Praattopic
Rollentopic

[ bericht aangepast op 7 jan 2014 - 21:36 ]
It's very important for you to believe that you are the one

30 dec 2013 - 23:29

Hollstein 4358

AbbeyGail Elizabeth Dragomir
Het meisje stormt opeens weg en ik laat mijn spitzen geschokt uit mijn handen glijden. De deur knalt dicht en een enkele traan rolt over mijn wang. Ik weet precies waarom, als ik gewoon iets had gezegd, dan had ik het meisje niet weggejaagd. Ik zie Mirela op haar rug op haar bed liggen, en een liedje neurieën. 'Het is niet jouw schuld,' zeg ik. Het is mijn schuld, voeg ik er in mijn hoofd aantoe. Ik ga maar verder met door mijn koffer kijken. Ik zie een paar broekjes liggen. Ik voel een steek in mijn hart als ik het kostuum zie dat ik aanhad toen ik bevroor. Stille tranen stromen over mijn wangen, en weer vraag ik me af waarom ik hem mee heb genomen. Maar ik heb hem nodig, waarom weet ik niet, ik kan hem gewoon niet wegdoen. Ik leg hem weer neer en zie iets glinsteren in mijn koffer. ik duw de kleding opzij en opeens moet ik happen voor lucht. Al mijn mesjes liggen er, ik weet heel zeker dat ik ze er niet in heb gedaan, dat was een bewuste beslissing. En nu, nu is er niks om me te stoppen met zo diep snijden dat alles weg gaat.

[wow, sorry echt een slecht stukje]

[ bericht aangepast op 30 dec 2013 - 23:29 ]
Tell her she's beautiful, wonderful, everything she doesn't see

31 dec 2013 - 11:12

Enface 493

(Noticed, Luke was ook al in de kamer waar Christian in slaapt )

Luke Owens
Een klein jongetje was de kamer waarin ik me bevond ook in gelopen. Hetzelfde jongetje wat beneden met het ratje had gezeten, ik vroeg me af hoe hij dat zou doen met de kooi van het beestje. Zou het hier komen staan? Ach ik zou het geen probleem vinden, slapen deed ik toch amper en volgens mij stonken die beesten niet zo. Zonder me op te merken had hij een van de achterste bedden geclaimd, hierna was hij de kamer weer uit gelopen. Ik haalde mijn schouders op, blijkbaar was hij in gedachten verzonken geweest of hij wilde me niet zien. Naja. Het andere bed stond nog steeds leeg. Je kon zeggen dat mijn plan om mijn kamergenoten te leren kennen compleet mislukt was. Ik wist tot nu toe niet eens een naam. Hoewel, ik had al wel kennis gemaakt met Anna. Ik hoopte maar dat het haar beter verging. Veel zorgen maakte ik me ook weer niet, het zou vanzelf wel komen. Ik stond op en trok mijn koffer onder mijn bed, mijn kleren haalde ik er wel uit zodra ik dat nodig vond. Toen ik klaar was slenterde ik weer naar beneden om buiten te gaan roken. Toen ik me echter omdraaide om te kijken of er toevallig iemand in lounge zat haalde ik verbaasd een wenkbrauw op. Een meisje stond in de lounge te huilen. Ik draaide me om en tikte toen ik bij haar in de buurt stond zachtjes op haar schouder. 'Hey gaat het wel?' vroeg ik.

(Luke heeft het tegen Sarah)

[ bericht aangepast op 31 dec 2013 - 11:34 ]

31 dec 2013 - 11:43

Alleidis 549

Mirela Razvan
'Zet het uit je hoofd, Mirela.', dwong ik mezelf. Eindelijk, eindelijk lukte het om mijn gedachten van de mesjes af te zetten. Ik ga weer rechtop zitten, en kijk naar AbbeyGail. 'Het is niet jouw schuld.', herhaalt zich in mijn hoofd. "Ook niet jouw schuld.", vervolgde ik misschien iets te laat. Ik zag haar wat rommelen tussen haar spullen, haar blik leek even te blijven hangen bij iets. Ik ging op de rand van mijn bed zitten, en liet mijn benen hangen. Het is best warm om deze kamer, maar ik verdom het om mijn vest uit te trekken. Het kan gewoon niet, punt. Ik kijk de kamer opnieuw rond, dit keer wat beter. En ik besef me, dat dit eigenlijk helemaal niet zo vreselijk is. Ik moet hier best kunnen overleven. Ik krijg ontzettend veel trek in een sigaret, en ik haal het pakje sigaretten uit mijn handtas. Ik haal er één uit. "Ik ga even roken.", zeg ik rustig tegen haar, terwijl ik gemeend glimlach. Dan heeft ze even tijd voor zichzelf, ik kan me namelijk goed voorstellen dat je ook wel eens alleen wilt zijn. Ik loop de trap af naar beneden, en schenk geen aandacht aan twee mensen die op de trap zitten. Ik open de voordeur en stap naar buiten. Dit keer zet ik mijn handtas tussen de deur, zodat ik niet hoef aan te bellen. Ik steek mijn peuk aan en inhaleer de adem diep in.

Normal is an illusion. What's normal for the spider, is chaos for the fly.

31 dec 2013 - 15:15

Hollstein 4358

AbbeyGail Elizabeth Dragomir
'Ook niet jouw schuld,' zegt Mirela, echt wel denk ik, maar ik zeg het niet, omdat ik niet wil overkomen als iemand met heel veel zelfmedelijden. Ik zie Mirela met een pakje sigaretten in haar handen staan 'Ik ga even roken,' zegt ze en ze loopt weg. 'Oké,' zeg ik tegen de lege kamer. Mijn blik glijd weer naar de mesjes, nu Mirela er niet meer is, is er niks om mij tegen te houden. Ik pak een klein mesje op, ik weet nog precies wanneer ik deze gekocht heb. Ik weet van al mijn mesjes precies wanneer en waar ik ze gekocht heb. Ik kijk nog even door mijn koffer en vind dan het mini ehbo-kitje dat je als danser altijd bij je moet hebben. Omdat ik hem toch altijd bij me heb, heb ik er verband, pleisters en ontsmettingsmiddel bij gedaan voor mijn wonden. Ik duw voorzichtig mijn mouw omhoog en een zieke glimlach verschijnt op mijn gezicht als ik mijn littekens zie. Ik kan er niks aandoen, ik vind ze gewoon mooi. Ik duw het mesje voorzichtig tegen mijn pols aan en sluit mezelf af van mijn omgeving.

Tell her she's beautiful, wonderful, everything she doesn't see

31 dec 2013 - 15:40

Alleidis 549

Mirela Razvan
De stilte is bedrieglijk buiten. Alles wat te horen is zijn de vogels, en heel in de verte wat auto's. Zo nu en dan waait er een frisse wind door mijn haren, en het klinkt gek maar dat soort dingen laten mij beseffen dat ik leef. Ik neem nog een hijs van mijn sigaret, dit keer blaas ik de rook niet weg maar maak ik er rondjes van. Alle rondjes zweven langzaam omhoog, en langzaam maar zeker breken ze en verdwijnen ze. Ik tik de as voor de zoveelste keer af, en omdat ik op dit moment toch niets te doen heb, neem ik nog maar een flinke hijs. Ik ga met de hand die ik vrij hem even door mijn haren, en de haren die in mijn gezicht zijn geblazen doe ik rustig achter mijn oor. De sigaret brand langzaam maar zeker steeds verder op. Ik neem een laatste hijsje, niet al te diep, want anders brand ik mijn lip. Ik laat de peuk op de grond vallen, en druk hem met mijn linker schoenzool uit. Ik sluit kort mijn ogen om nog heel even te genieten van de wind. Een stille zucht rolt over mijn lippen. Ik pak mezelf weer bij elkaar, en loop weer naar binnen. Met mijn handtas loop ik eerst nog even naar het toilet, nu ik hier toch ben. Ik zet mijn tas op de gang, en ga nog snel even naar het toilet voor ik weer naar boven ga.

Normal is an illusion. What's normal for the spider, is chaos for the fly.

31 dec 2013 - 15:58

Hollstein 4358

AbbeyGail Elizabeth Dragomir
Ik kijk gefascineerd naar hoe het boed uit de snee opbubbelt en dan langs mijn arm naar beneden glijd. Het maakt niet uit hoevaak ik mezelf snijd, elke keer weer vind ik het enorm interessant om naar het bloed te kijken. Ik laat het mesje nog een paar keer over mijn arm glijden, maar geen van allen zijn ze zo diep als de eerste. Het maakt niet uit, want ik snijd alleen maar om een overlading aan emoties eruit te laten, en meestal zijn die er na een snee wel uit, daarna ga ik alleen maar door omdat ik het kan. Zoals vandaag.

Tell her she's beautiful, wonderful, everything she doesn't see

31 dec 2013 - 16:08

Bougeotte 909

Sarah Macey --> luke
Opeens tikte iemand me op mijn schouder. Ik schrok enorm en het had niet veel gescheeld of ik had het hele huis bij elkaar geschreeuwd. 'Hey gaat het wel?', zei een jongens stem. Snel draaide ik me om en probeerde zo goed als mogelijk alle tranen uit mijn gezicht te vegen maar erg veel beter werd het niet. Voor me stond een jongen die ongeveer een kop groter was met mooie groenige ogen. Hij was best wel breed, maar ik weer niet super. Toen bedacht ik me dat ik misschien moest antwoorden. Ik haalde drie keer diep adem en opende mijn mond op iets te zeggen. Ik had iets in gedachten zoals "Ja het gaat wel", maar dat lukte niet erg. Ik keek hem recht aan en probeerde het nog een keer. Dit keer zei ik wel iets maar niet het gewilde. "Nee", zei ik waarna er nog meer tranen over mijn gezicht rolde

[beetje kort maarja]

It's very important for you to believe that you are the one

31 dec 2013 - 16:28

Alleidis 549

Mirela Razvan
Nietsvermoedend loop ik uit het toilet nadat ik netjes heb doorgespoeld. De bekers waar we zonet uit hadden gedronken stonden nog altijd op de gang. Ik besteedde er geen aandacht aan, niemand zou weten dat ze van ons waren dus iemand anders zal het wel opruimen. Met mijn handtas loop ik langzaam weer de trap op, richting onze kamer. Om AbbeyGail niet te laten schrikken, klop ik zacht op de deur. Ik wacht echter niet op een 'ja?', geen idee waarom. Terwijl ik naar de deurkruk kijk en de deur open doe, bekruipt mij een naar gevoel. Ik kijk kort de kamer rond en zie wat AbbeyGail aan het doen is. Ik laat mijn handtas vallen en ik snak voor een seconde naar adem. Mijn ogen worden groot, en mijn hart lijkt voor even stil te staan. Ik kan mijn blik niet afwenden, ik kan niet doen alsof ik dit niet zie. Een wanhopig piepje verlaat mijn keel. Ik spring snel de kamer in en sluit de deur met een klap. "A, AbbeyGail!", roep ik wanhopig terwijl ik bijna sta te springen. Ik ren naar het meisje toe, en ga daarbij bijna op mijn smoel. Ik bereik half struikelend haar bed. "Abbey! Abbey wat doe je!?", gil ik, terwijl ik heel goed weet wat ze doet. Ik sta perplex, maar dan schiet me iets te binnen. "Ha, handdoek. Handdoek!", stotter ik vol paniek. Ik kijk schichtig de kamer rond maar ik zie nergens een handdoek of iets waarmee ik het hevige bloeden kan verhelpen. "Kut! Kut!", roep ik. Ik kan de tranen niet langer onderdrukken, en ik laat ze de vrije loop. Ik sta op en ren naar de badkamer, ik bedenk mij dat daar wel handdoeken móeten zijn. Godzijdank, ze liggen netjes op een stapeltje. Ik ruk de hele stapel op. 'Dat komt later wel.', zeg ik tegen mezelf in mijn hoofd. Nog steeds snak ik naar adem. Ik ren terug naar de kamer en struikel over mijn eigen benen. Ik knal met mijn arm tegen een kastje aan, maar ik voel de pijn even niet. Hijgend, huilend en totaal overstuur leg ik de handdoek op haar arm. 'Je moet me helpen AbbeyGail, ik kan dit niet alleen!', schreeuw ik in mijn hoofd.

Normal is an illusion. What's normal for the spider, is chaos for the fly.

31 dec 2013 - 19:41

Enface 493

Luke Owens
Kut. Ik had mijn best gedaan om haar niet te laten schrikken maar dat liep ook al minder goed als gepland. Toen ze zich omgedraaid had haalde ze eerst een paar keer diep adem voor ze me antwoorden. Of nouja, een poging deed tot. Ik had medelijden met haar, ze had zelfs de moeite genomen haar tranen weg te vegen. Maar ik was niet compleet achterlijk en jammer genoeg bleven sporen van tranen lang zichtbaar, ook nadat de desbetreffende tranen al weggeveegd waren. "Nee" antwoorde ze uiteindelijk waarop ze meer begon te huilen. Koortachtig dacht ik na wat ik moest doen, hoe troost je nou een vreemde? 'Loop anders even mee naar buiten, vaak helpt het om even buiten te zijn. En misschien kun je me dan rustig vertellen wat er aan de hand is.' opperde ik en glimlachte even. Ik haalde ongemakkelijk een hand door mijn haar, 'Maar als je even alleen wil zijn dan begrijp ik dat hoor.' voegde ik er aan toe.

31 dec 2013 - 21:42

Bougeotte 909

Sarah Macey
'Loop anders even mee naar buiten, vaak helpt het om even buiten te zijn. En misschien kun je me dan rustig vertellen wat er aan de hand is', opperde hij en glimlachte. Ik glimlachte ook een beetje. Het was een zielig waterig glimlachje wat snel weer van mijn gezicht verdween, maar het was iets. Het feit dat hij niet gewoon snel was weggelopen toen hij zag dat ik aan het huilen was deed me goed. 'Maar als je even alleen wil zijn dan begrijp ik dat hoor.' zei hij. Ik schudde mijn hoofd. Dat ik me zo alleen voelde was juist een van de redenen dat ik aan het huilen was. Het huilen stopte inmiddels wel een beetje. Genoeg om me tranen weg te kunnen vegen zonder dat binnen een seconde weer te moeten doen. Nadat ik ze had weggeveegd had ik nogsteeds niet het idee dat mijn gezicht er weer normaal uit zag, maar het was goed genoeg. "Laten we maar even naar buiten gaan", zei ik nadat ik weer een beetje normaal kon ademen. Mijn stem klonk een beetje schor door het huilen, maar het was niet al te erg. Terwijl ik langzaam naar de buitendeur liep bedacht ik me wat ik hem moest vertellen. Zou ik hem vertellen over waarom ik hier zat of niet? Ieder normaal persoon zou zeggen dat ik gek was, maar we zaten hier wel in een gekkenhuis dus ik zou niet weten hoe hij zou reageren. Ik deed de deur open maar liet hem voor gaan naar buiten.

It's very important for you to believe that you are the one

31 dec 2013 - 21:46

Schweetz 21318

(Moest ik nog ergens op reageren?)

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

31 dec 2013 - 21:48

Alleidis 549

Oh, shit! Ik had helemaal niet gezien dat je gereageerd had. o_o
Ik ga nu schrijven!

Normal is an illusion. What's normal for the spider, is chaos for the fly.

31 dec 2013 - 21:49

Schweetz 21318

( Haha, maak niet uit, maar mijn telefoon werkt niet helemaal mee, dus kan het lastig teruglezen.)

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

31 dec 2013 - 21:53

Alleidis 549

Christian Lenuta
Hij glimlachte, en in zijn gedachte maakte hij een 'yes!' gebaar. Eindelijk kon hij iets voor een ander betekenen, zonder dat hij zichzelf daarvoor hoefde te bewijzen. Hij stond op en rende bijna naar beneden. Hij wilde haar helpen met de koffer, maar kwam al snel tot de ontdekking dat het ding veel te zwaar voor hem was. Een kleine teleurstelling was te zien op zijn smoeltje. "Zal ik anders die dragen?", vroeg het jongetje, terwijl hij naar haar rugzak wees. Hij kon haar de weg wel wijzen, hij wist al precies waar Santana sliep. Hij had de kamerdeur al gezien, en op de één of andere manier voelde het jongetje ook al op welk bed ze sliep, en in welke houding ze sliep. Hij wachtte geduldig op haar goedkeuring of antwoord, en pakte de rugzak nog niet op. Hij was vroeger zo vaak op zijn vingertjes getikt dat hij niets meer deed zonder het te vragen. Niets meer.

Normal is an illusion. What's normal for the spider, is chaos for the fly.

31 dec 2013 - 22:20

Schweetz 21318

Santana Martinez
Ik had een vermoeden dat het jongetje blij was dat hij iets kon betekenen voor een ander. Daardoor verscheen een brede glimlach ook weer op mijn gezicht, want ik was blij dat ik iemand weer eens wat anders dan verdrietig kon maken. Langzaam kwam ik overeind, om Christian te volgen naar beneden, om een zachte grinnik over mijn lippen te laten rollen toen hij zich aan mijn koffer waagde. 'Niet zo teleurgesteld, schat, want ik blijf een meisje, dus een zware koffer. Daarbij ben ik al blij dat je me wilt helpen en ben ik al trots op je,' zei ik, om mijn koffer zelf vast te pakken en eventjes om te kijken. 'Ja, dat mag als je zou willen,' antwoordde ik toen ik zag dat hij naar mijn rugzak wees, iets wat ik eigenlijk al had moeten kunnen weten. 'En dan mag je me de juiste weg wijzen,' voegde ik er nog met een onschuldige grijns aan toe, wetende dat zijn richtingsgevoel sowieso al beter zou zijn dan de mijne en hoogstwaarschijnlijk de weg ook al wist. 'Heb je jouw kamergenoten eigenlijk al ontmoet?' vroeg ik, wetende dat we die hadden en ik niet echt veel mensen kende, maar ook niet heel graag onder de mensen was.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Index RPG Actieve Topics Zoek