Midden Aarde RPG - Speeltopic 1 - Speeltopics

Dit is het inschrijftopic voor een verhaal in Midden Aarde.

De rode lijn:

Regels:


Personages

Personages

Elfen:
Thranduil Oropherion(m) – ThranduiI
Saralinde "Alesia" Elensar (v) – WenseKronik
Ithilwen Cûtalion (v) – LakeTown
Larduin Paarthunax (m) – DelanoDKM
Elrohir Elrondion (m) – Erebor
Ireth Sáralondë (v) – Pinkrock
Galahad (m) – Unox22

Mensen :
Angel Elthenin (v) – Niniel
Gawain Strongbow (m) – Stapper
Brennen Uquenyondo (m) – Erebor
Keyla (v) – FiIi
Sha’rin Gawahir (v) – Venomis
Caylith Maera (v) – MargotAnne

Hobbits:
Chase Hidden (m) – Stapper
Hobson Gamgee (m) – Theatre
Prisca Baggins (v) – Snowqeeun

Dwergen:
Lili Houtblad (v) – WenseKronik
Thorin Oakenshield (m) – Venomis
Fíli (m) – FiIi
Kíli (m) – Elvithien
Gengi (v) - Theatre


Verwante topics:
Brainstormtopic
Rollenstory
Praattopic
Inschrijftopic
Speeltopic 2

[ bericht aangepast op 7 jan 2014 - 10:42 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

[dank u. (: en ach, oefening baart kunst, toch?]

---

Every villain is a hero in his own mind.

DelanoDKM schreef:
"Ik neem aan dat mijn rij-tuig arriveert." Zei Larduin tegen Ithilwen. Een van Thranduil's bediendes gaf een zwarte hengst aan Larduin. "Dharlock mijn vriend. Nooit gedacht dat een wild paard uit Rohan te temmen viel.' En hij aaide het beest op zijn kop en steeg daarna op zijn rug.
"Vind je dat ook niet gek?' Vroeg Larduin aan Ithilwen. "Wat?' antwoordde Ithilwen. "Dat we vanuit het Demsterwold naar Isengard moeten reizen en dan naar Erebor, terwijl Erebor niet ver van het woud ligt." Thranduil die voorop reed zei; "Ik ga het niet weer riskeren om weer onder Drakenvuur bedolven te worden."
Thranduil draaide zijn hoofd links om naar Larduin. Larduin zag dat heel zijn gezicht begon te veranderen, zijn linker oog begon blind te worden en het vlees aan de linker kant van zijn gezicht begon weg te branden. Thranduil draaide zijn hoofd waarbij gelijk zijn gezicht weer normaal werd.

{ Je bestuurd hier wel andermans personage's. Ik vind het niet zo erg hoor, maar ik weet niet wat Thranduil vind. Heb je toestemming aan haar gevraagd om haar personage te besturen? Ik vind het persoonlijk niet zo erg hoor, maar ik weet dat anderen daar soms anders over kunnen denken. Bovendien is het de regel dat je altijd eerst toestemming moet vragen ^^ Tenzij de eigenaar anders zegt, want Thranduil heeft bij mij altijd toestemming om mijn personage te besturen omdat ik weet dat zij snapt hoe mijn personage denkt
Het is maar een suggestie : ') }

[ bericht aangepast op 6 jan 2014 - 13:47 ]

LakeTown schreef:
(...)

{ Je bestuurd hier wel andermans personage's. Ik vind het niet zo erg hoor, maar ik weet niet wat Thranduil vind. Heb je toestemming aan haar gevraagd om haar personage te besturen? Ik vind het persoonlijk niet zo erg hoor, maar ik weet dat anderen daar soms anders over kunnen denken. Bovendien is het de regel dat je altijd eerst toestemming moet vragen ^^ Tenzij de eigenaar anders zegt, want Thranduil heeft bij mij altijd toestemming om mijn personage te besturen omdat ik weet dat zij snapt hoe mijn personage denkt
Het is maar een suggestie : ') }

[Ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat Thranduil aan iedereen zijn littekens laat zien. Hij verbergt het niets voor niets met magie.]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Venomis schreef:
(...)

[Ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat Thranduil aan iedereen zijn littekens laat zien. Hij verbergt het niets voor niets met magie.]

{ daarom lijkt het me ook belangrijk dat er toestemming word gevraagd ^^ De betovering word alleen verbroken als hij van streek is, en dat lijkt hij me niet op dat moment }

[Eyoo, ik zag dit net pas en ik vind het eerlijk gezegd niet realistisch dat Thranduil zomaar zijn controle verliest. Dat zinnetje ervoor vind ik best, maar zou dat stukje over het litteken weggehaald kunnen worden?]

---

Caution first, always.

Hobson was geen beste kaartlezer en hij had geen idee hoever hij nog zou moeten reizen. Misschien was hij zelfs wel verdwaald, al voelde het niet zo.
Hij keek naar de dikke pony aan het touw. Het beest snoof gretig aan het gras onder de boom waar ze zaten te rusten na een paar uur flink gelopen te hebben. Hobson was uiteindelijk maar afgestegen en had het beest voortgetrokken aan de teugels. Lopen vond hij prettiger en de pony was niet het meest fitte beest dat er was – het deed dan ook niet veel - waarna Hobson had besloten het dier een beetje te ontzien. De spullen – potjes, pannetjes, kaarten, schrijfgerei, kleding en voedsel – had hij wel op de rug van de pony gebonden. Het beest leek er verder geen problemen mee te hebben, maar Hobson wist, hoewel hij om de paar passen op de kaart tuurde, niet of ze nu wel een beetje opschoten of niet.
Hij legde die middag weer een paar mijl af voor het tijd was om thee te zetten en de pony ook niet verder wilde. Hij vroeg zich tijdens het roken van zijn pijp af hoe het leven er thuis voor stond. Zou men hem al missen? Begrepen ze wat hij had ondernomen? Hobson hoopte dat ze hem nog wel zouden willen zien als hij eenmaal terug kwam. Daar ging hij in ieder geval wel van uit.
Hij tuurde een beetje gespannen in de verte toen hij luide voetstappen hoorde en vreemde, raspende stemmen. Hij had niet de tijd om zijn vuurtje te doven of zijn pony los te maken. Het beest zou er vast niet als een pijl vandoor zijn geschoten, dus het was misschien maar beter ook dat Hobson alleen zijn knapzak en pijp in de hand nam en in de berm rolde, zodat hij tussen het gras kon kijken naar wie hem passeerden.
De stemmen spraken in een taal waar Hobson alleen in griezelige verhalen over had gehoord. Hij had nooit ook maar één zo’n wezen gezien en ook nooit geweten hoe hun spraak zou klinken. Hoe hun verschijning was.
Een groepje Orks kwam de hoek om en sloeg in eerste instantie geen acht op de hobbit in de berm. Ze keken wel naar de pony die daar een beetje rusteloos met zijn hoeven schraapte en toen naar het vuurtje waar nog een pannetje water op stond te borrelen. De thee was klaar… Hobson wenste dat hij het water in zijn veldfles had gegoten. Dan had hij er straks nog thee van kunnen trekken. Nu was het te laat. De Orks bleven even staan, keken elkaar aan en zeiden iets wat Hobson niet begreep, maar hij kon wel raden dat ze zich afvroegen wie hier nog had gezeten.
Hij dook nog wat dieper weg in het struikgewas toen de Orks blijkbaar hadden besloten om rond te kijken en hoorde de takken in nabije struiken en bosjes ritselen toen ze de weg af stapten.
Hobson tuurde vanuit zijn schuilplek naar de pony maar die was blijven staan. De lus die hij in de teugels had gemaakt was niet straks en als de Orks ietsje verder de bosjes in zouden lopen… Hobson besloot het erop te wagen.
Toen de grootste – en lelijkste – zich van hem had afgekeerd en zich over een struik boog, sprong hij zwijgend overeind, zijn knapzak over de schouder en zijn lichtjes rokende pijp nog in de hand, en sprintte naar de pony. Gelukkig kreeg hij met één haal de teugels los, maar het duurde een stuk langer om op het onrustige dier te klimmen dat blijkbaar helemaal niet blij was met zijn berijder en er zo snel mogelijk vandoor wilde.
Hobson was het met de pony eens en wilde dag ook. De Orks hadden hem intussen opgemerkt en hij zette zijn hielen in de flanken van het beest. Het deed neits dan wild met zijn kop zwaaien en een paar passen achteruit te zetten.
‘Toe, toe nou,’ smeekte Hobson die doodsbang was en zich tegelijkertijd bedacht dat dit het meest heldhaftige was wat hij ooit had gedaan. Het dreigde alleen te mislukken nu de pony op zijn plaats bleef staan.
Hij steeg af, de Orks keken naar hem om en riepen iets wat Hobson weer niet verstond, al kwam dat deze keer door het bloed dat in zijn oren bonkte en de drie stemmen luid door elkaar brulden. Hij greep de teugels van de pony, gaf er een ruk aan en het beest liep achter hem aan. Hijzelf zette het op een lopen, de verbaasde Orks achter zich latend.

---

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Prisca Baggins

Ze hoorde een echo door de hal galmen en trok even haar wenkbrauw op. Oke? Dacht ze in zichzelf. Lamgzaam en voorzichtig liep ze verder de hal in en hoorde hoe de deur gewoon achter haar dichtsloeg, verschrikt keek ze even achter zich en liep daarna gewoon verder. Haar tas had ze stevig vast. Waar moest ze nu eigenlijk heen gaan?

---

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

[aangepast, verbetering aanpassingen of opmerkingen zijn welkom . tis allemaal weer nieuw voor me dus bedankt dat iedereen zich ervan laat horen. En ik geef dan hierbij toestemming dat het genootschap van Thranduil ook Larduin mag besturen, tenzij ik iets niet vind kunnen en dan aangepast moet worden maar dat vind iedereen weer zo]

[ bericht aangepast op 6 jan 2014 - 14:16 ]

---

Swift as the Wind, Silent as a forest, Fierce as Fire, Immovable as a Mountain~Takeda Shingen, Fuurinkazan

Snowqeeun schreef:
Prisca Baggins

Ze hoorde een echo door de hal galmen en trok even haar wenkbrauw op. Oke? Dacht ze in zichzelf. Lamgzaam en voorzichtig liep ze verder de hal in en hoorde hoe de deur gewoon achter haar dichtsloeg, verschrikt keek ze even achter zich en liep daarna gewoon verder. Haar tas had ze stevig vast. Waar moest ze nu eigenlijk heen gaan?

Thorin staat zo ongeveer voor haar neus... :')

---

Every villain is a hero in his own mind.

Venomis schreef:
(...)

Thorin staat zo ongeveer voor haar neus... :')

-Hehe, thnks dat je het zegt, ga zo wel reageren dat ze dan tegen hem aanbotst ofzo xd-

---

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

Snowqeeun schreef:
(...)

-Hehe, thnks dat je het zegt, ga zo wel reageren dat ze dan tegen hem aanbotst ofzo xd-

Gewoon begroeten mag ook hoor. Ik neem aan dat ze niet blind is. x]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Venomis schreef:
(...)

Gewoon begroeten mag ook hoor. Ik neem aan dat ze niet blind is. x]

-lol, nee ze is niet blind. Ja dat kan ook nog-

Prisca Baggins

In de verte zag ze iemand opdoemen, het leek wel een dwerg. Ze liep maar op diegene af. Meteen leek het wel alsof ze haar tong had verloren want er kwam geen enkele woordje meer uit. Ze knipte met haar vingers om de dwerg -ja het was zeker weten een dwerg- om zijn aandacht te krijgen.
Ze hoopte dat die haar zou zien. Ze durfde eigenlijk niet woordelijk met hem te praten, beetje bang hoe hij zal reageren als die haar stem zou horen.
Dat bij de Shire had ze voor het eerst haar mond open gedaan en dat zal ook zeker weten misschien ook wel de laatste keer zijn. Natuurlijk hoopte ze dat Chase optijd zal komen, plus natuurlijk die andere hobbit Hobson ofzo.

---

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

Thorin II Oakenshield

Thorin ademde woest door zijn neusgaten. Hij kon zich niet herinneren dat hij ooit zo werd beschimpt door een ander wezen, laat staan een wezen als dit; een jonge vrouw die de grootte had van een dwerg, maar te lelijk was om er daadwerkelijk eentje te kunnen zijn! Een wezen dat in zijn vingers knipte, alsof hij een hond was. Hij boorde zijn ogen in de hare en zag tot zijn genoegen dat ze wegkeek. Met een dreigende frons bekeek hij haar van top tot teen, hopend dat zij de eerste was die door het drakenvuur verteerd zou worden.
‘Wat mag jouw bijdrage zijn? Denk je soms dat Smaug gedwee door zijn poten zakt als je met je vingers knipt?’ vroeg hij laatdunkend.

---

Every villain is a hero in his own mind.

[Thorin is so mean, >.<]

---

What do we say to the god of death? ''Not today.''

-dubbel-

[ bericht aangepast op 6 jan 2014 - 15:22 ]

---

What do we say to the god of death? ''Not today.''