The cursed house in the woods [200w] - Speeltopics

De regels:
(gelieve deze door te lezen voor je überhaupt begint met het aanmaken van je rol)
• Er is een minimum van 200 woorden.
• OOC is altijd alleen in het praattopic.
• 16+ is toegestaan, houd het netjes.
• Je bestuurt alleen je eigen personage(s)
• Niemand is perfect.
• Naamsveranderingen en afwezigheden altijd doorgeven.
• Let op spelling en interpunctie.
• Reserveringen blijven 3 dagen staan.
• Denk goed na voor je meedoet.
• Max. 2 Personages per persoon. (Man en vrouw)
• Alleen ik maak de topics aan! Tenzij ik daar iemand anders voor vraag.
• Houd bij het aanmaken van rollen het aantal mannen en vrouwen een beetje gelijk.
• Van te voren wordt er niet besproken wie een relatie krijgt met wie.
Als je je niet aan deze regels houd, zal ik je moeten kicken uit deze RPG.

De rollen:
• Chase Carter - RapunzeI (pagina 5)
• Micardo Guiseppe Vercini - Neverland (pagina 17)
• Drake Justin Parker - Kendizzzzle (pagina 2)
• Jongen
• Noah Riker Constantines - Teresa (pagina 5)
• Raven May Winter - Roww (pagina 17)
• Cassie Elora Mears - Bash (pagina 3)
• Meisje gereserveerd voor BarnOwl
• Agnes Meryl Ellery - Sheridan (pagina 18)
• Athalia Sevillia Espironaz - EIias (pagina 7)

Geesten van McAllister's (maximaal 4)
• Euphemia (Mia) Ainsley Cresent McAllister - Candira (pagina 10)
• Lily McAllister - Saviorself (pagina 9)

Belangrijke topics:
- Praattopic
- Rollentopic


Het begin: De kinderen hebben al enkele uren in de bus gezeten en zijn inmiddels op de plek van bestemming aangekomen. Een paar mensen besluiten zich los te rukken van de grote massa en met een klein groepje rond te gaan dwalen.

[ bericht aangepast op 5 jan 2014 - 12:33 ]

---

26 - 02 - '16

Athalia Sevillia Espironaz

      "Ah wel, ik blijf liefst zo lang mogelijk op de campus als ik kan," mompelde hij. Aan zijn gemompel hoorde ik dat hij zijn rede was.
      '' Had ik ook wel verwacht van jou, je bent zeker iemand die bij de populaire zit? '' Ik knikte naar Cassie die bezig was met een jongen. Cassie was een van de weinige studenten die ik bij de naam kon. Maar ze kon niet on opgemerkt blijven. Ze was 'bloedmooi' en elke jongen lag aan haar voeten. Ze leek wel een godin zoals sommige jongens haar aanbidden. Het enige punt was dat ze zo dom was als een banaan. Over elk meiden ding wist ze is maar het zou me niks verbazen als ze niet wist wat stam van 49 was. Of 36. Maar in de 21ste eeuw ging het om het uiterlijk. En niet om het innerlijk zoals vroeger. Alsnog wist ik dat ik op beide schalen laag scoorde. Ik was niet wat je kon noemen een natuurlijke beauty. En doordat ik zo een 'gereserveerd' karakter had vonden de mensen die mij ontmoete altijd wat bazig, ijdel en te veel zelfvertrouwen hebben. Het was niet fijn om opmerkingen te horen dat je een magere tak was. Of dat ik aan anorexia leed. Het was dood irritant en ik kon er niet tegen. Je kon toch mensen in hun eigen waarde laten? Maar dat kon niet. Weer een punt wat mensen irritant aan mij vonden. Ik hechte mij te veel aan dingen waar ik waarde aan schenk. Het was iets waar ik niks aan kon doen. Eigenlijk was ik teveel zelfstandig. Waarschijnlijk vonden mensen dat dus niet leuk.
Ik bedacht me iets en keek hem vreemd aan. Ik had gezien dat hij geschrokken was en dat hij zijn mond had open gelaten. Hij wist meer dan hij hoorde te weten. Hij had het niet zelf hebben gehad. Dat merkte ik wel aan zijn houding. Of hij kende iemand die kanker had gehad of hij studeerde in de Geneeskunde.
      'Wat doe je eigenlijk voor studie? Aangezien ik je nooit heb gezien in mijn blokken. Dus je doet niet iets in de business of journalistiek.''

---

| 'Sorry for being awesome, losers,' Call had said before he blacked out. | The Iron Trial

Is het trouwens anders een idee dat we een paar uur doorspoelen en dat ze dan al aan het ronddwalen zijn, anders moeten degene die de geesten spelen nog láááng wachten.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Waar kan ik inspringen. Sorry dat ik een tijdje niet gereageerd heb. Ik heb het echt druk gehad met privézaken.]

---

How far is far

Lethe schreef:
Is het trouwens anders een idee dat we een paar uur doorspoelen en dat ze dan al aan het ronddwalen zijn, anders moeten degene die de geesten spelen nog láááng wachten.

Uhu, dat was ik vanmiddag ook aan het denken. :')

@Kendizzzzle: Je zou ook jouw personage kunnen iemand laten meesleuren - die zin klopt niet - om het bos te gaan verkennen? En dan kan het avond worden en komen ze niet terug en begint de rest bezorgd te worden.

---

help

• Micardo Guiseppe Vercini

      'Ach – Ik hou gewoon van marshmallows boven het vuur houden en ze dan op eten, is echt enorm lekker. Als je dat nog nooit hebt gehad, dan moet je dat vanavond echt even proberen. Als de leraren ons een kampvuur laten maken, ten minste.'
Alhoewel er rondom mijn mondhoeken een automatische, lichte glimlach verschijnt door de uitnodiging van Raven – dringen haar woorden langzaam door in mijn gedachten, waar ik ze langzaamaan kan ontcijferen. Ik had me er de afgelopen tijd meester in gemaakt in het ontwijken van alle vormen van vriendschappen en/of relaties, maar zij leek de mogelijkheid te bezitten om direct tot me door te dringen en overal in te betrekken. Ik wist nog niet precies of ik daar tevreden mee was, of dat ik nog niet wist wat ik er van zou moeten denken ...
      'Ik ken iedereen, zelfs de meeste buitenbeentjes. Je moet wel heel goed zijn moet ik je niet kennen, tenzij je nieuw bent.'
Het lichte knikje dat Raven me met haar hoofd geeft, maakt me duidelijk dat ze nog steeds denkt dat ik een nieuweling op de Campus ben – Terwijl ik er al enkele jaren rond heb gelopen en uiteindelijk gewoon voor een lange periode weg ben gegaan. Vrijwel niemand die hier rondliep wist volgens mij waarom ik zo lang ben weg gegaan ; niemand had het ooit aan me gevraagd.
'Eigenlijk – ben ik niet nieuw. Ik liep hier al een periode rond, voordat ik wat tijd voor mezelf nodig had. Ik had wat dingen uit mijn verleden wat ik niet kon verwerken, en dat hakt er na zo'n lange periode zo hard in dat je jezelf gaat verliezen," mijmer ik dan – voornamelijk in mijn eigen gedachten verzonken, omdat ik het niet gewend was dit zo hardop uit te spreken.
Ik weet dat er een aantal personen op de Campus wisten wat er met mijn familie was gebeurd en dat dat de reden was dat ik zo'n lange tijd afwezig ben geweest – maar ik heb nooit geweten of dit is verspreid naar anderen. Aan de ene kant was ik er bang voor ; omdat ik dan bekend zou staan als 't watje dat een ongeluk na zo'n zeven jaren nog steeds niet goed kon verwerken en er uiteindelijk nog depressief van was geworden.
'Nu heb ik het uiteindelijk kunnen verwerken – zo goed als, ten minste ...' mompel ik dan even nadenkend, niet wetend of deze woorden geheel naar waarheid waren. 'Maar het hele verhaal is een beetje duister voor zo'n mooie dag,' grijns ik dan snel terwijl ik de cola – fles open draai en er een grote slok uit neem ; waardoor ik direct in een hoestbui terecht kom. Domme dingen doen om mijn onzekere gedrag te maskeren was altijd een van mijn specialiteiten geweest ...
'Maar, nog goede roddels over de personen die hier rondlopen? Meisje – die – iedereen – kent?'

[ bericht aangepast op 18 jan 2014 - 23:28 ]

---

•

Noah Riker Contantines.
"Had ik ook wel verwacht van jou. Je bent zeker iemand die bij de populaire zit?" Dit deed Noah een wenkbrauw doen optrekken en hij staarde haar een beetje afstandelijker aan, met gekruiste armen. Athalia knikte naar Cassie. Iedereen leek haar te kennen. Noah vond het best wel amusant.
      "Het feit dat ik zo lang als mogelijk op de campus blijf, heeft een heel andere reden," zei de jongeman ietwat monotoon. "Trouwens, ik ben niet het soort iemand die graag tot helemaal bovenaan de sociale ladder van het schoolleven klimt. Ik heb wel betere dingen te doen dan me bezig te houden met status." Dat was iets waar zijn vader hem de godganse dag mee rond de oren slingerde als hij thuis was: status. Het was belangrijk een hoog aanzien te hebben, de rijkere - of in dit geval 'populairdere' - mensen hadden het ten slotte altijd beter af dan die met een lagere status. Je moet je status zijn, ervoor vechten, blablabla. Het enige wat Noah belangrijk vond om status, was dat je het verdiende. Je moest ervoor werken - op de juiste manier - om een hoog aanzien te krijgen. En dan liefst niet zo'n aanzien van "oh mijn God, wat is die rijk, zeg. Die heeft waarschijnlijk de halve wereld in zijn macht", waarna ze op hun knieën zouden vallen zodat die persoon één van hen om zijn hand zou vragen zodat die net zo'n hoog aanzien - en net zoveel geld - had als degene met 'de hoge status'. Ugh.
      "En Cassie is iemand die ik al langer dan vandaag ken..." mompelde Noah. Hij glimlachte even half.
      "Wat doe je eigenlijk voor studie?" vroeg Athalia plotseling. "Aangezien ik je nooit heb gezien in mijn blokken. Dus je doet niet iets in de business of journalistiek." Noah knikte.
      "Daar heb je gelijk in. Ik zit in mijn laatste jaar geneeskunde en daarna heb ik nog eens zes jaar te gaan voordat ik ook werk kan gaan zoeken," mompelde hij. Hij wilde naar de interne geneeskunde gaan in de specialisatie oncologie. De reden daarvoor was duidelijk genoeg. Noah had een doel voor ogen en hij zou het bereiken, al betekende dat dat hij dertig zou zijn voordat hij afstudeerde en waarschijnlijk dan pas buiten zou geraken bij zijn vader. De moed had hem een beetje in de schoenen gezonken toen hij voor de eerste keer had gezien wat de studie had ingehouden, maar hij zou niet opgeven. Hij was nu al zo ver geraakt. Het zou zonde zijn.

---

help

Lethe schreef:
Is het trouwens anders een idee dat we een paar uur doorspoelen en dat ze dan al aan het ronddwalen zijn, anders moeten degene die de geesten spelen nog láááng wachten.

Goed plan. Dat maakt het verhaal ook meteen een stuk interessanter, misschien dat mensen dan sneller zullen reageren.

Lethe schreef:
Is het trouwens anders een idee dat we een paar uur doorspoelen en dat ze dan al aan het ronddwalen zijn, anders moeten degene die de geesten spelen nog láááng wachten.

[Sure thing]


BIJ DEZE IS DE TIJD MET EEN PAAR UREN VOORUIT GESPOELD!

---

26 - 02 - '16

Chase Carter

We waren nu al een uur, althans dat dacht ik, aan het ronddwalen in het bos. Was het nou wel zo slim om weg te gaan van het kamp? Ik had geen idee of het wel slim was, maar oké. Misschien vonden we wel een coole plek om te verblijven. Niet dat je dat kon verwachten in een bos als deze. Bij de grote groep, ook wel onze klas, blijven was ook maar saai. Dan zouden we immers helemaal niks te zien krijgen. 'Ik heb het idee dat we niks gaan vinden' mompelde ik tegen Cassie. Ik staarde even voor me uit en keek haar vervolgens weer aan. 'Maar je weet maar nooit...' zuchtte ik erachteraan. Ik merkte dat mijn voeten moe begonnen te worden. Zouden we überhaupt wel iets vinden? Dat was een vraag die de hele tijd door mijn hoofd spookte. Was er nog wel een weg terug? Was dit überhaupt wel slim om te doen? Het antwoord was hoogstwaarschijnlijk nee. Ik wilde net alle moed op gaan geven tot ik ineens een huis op zag doemen in de verte. 'Mensen! KIJK!' riep ik uit waarna ik een sprintje trok richting het opdoemende huis. Het zag er verlaten uit, maar dat maakte mij niks uit. We hadden een plek gevonden om te blijven en te verkennen. Dit zou een geweldig avontuur worden.

---

26 - 02 - '16

[Is het wel goed dat wij eerst nog onze conversatie afwerken of zo? :'D

Stiekem wil ik gewoon Athalia's reactie weten.

Is iedereen nu in het bos aan het ronddwalen, of alleen een paar mensen?]

---

help

[Jullie kunnen gerust je conversatie afwerken en daarna richting mijn post toe werken]

---

26 - 02 - '16

| Ik zou ook graag m'n conversatie af willen werken.
Oh – En Mica dwaalt niet met de groep rond, maar of met één andere persoon ; of in z'n eentje. |

---

•

Walt schreef:
| Ik zou ook graag m'n conversatie af willen werken.
Oh – En Mica dwaalt niet met de groep rond, maar of met één andere persoon ; of in z'n eentje. |

[Same met Noah. :'D Ahja, ik verzin wel iets. :]]

---

help

-Sorry dat ik weer best lang niet gepost heb.. :[
Ik heb nogal problemen op/met school gehad en werd daar een beetje depri van waardoor ik even geen zin had om te schrijven :[-

Micardo verteld me de reden waardoor ik hem waarschijnlijk niet ken,
''Eigenlijk – ben ik niet nieuw. Ik liep hier al een periode rond, voordat ik wat tijd voor mezelf nodig had. Ik had wat dingen uit mijn verleden wat ik niet kon verwerken, en dat hakt er na zo'n lange periode zo hard in dat je jezelf gaat verliezen," verteld hij me dan op een redelijk zachte toon.
"Oh.." mompel ik zachtjes. Het is altijd lastig voor me als iemand me dit soort dingen verteld, aangezien ik zelf ook nooit iemand heb verteld over mijn 'problemen' en dingen waar ik moeite mee heb, dus ik zou niet weten hoe ik moet reageren op zoiets..
''Nu heb ik het uiteindelijk kunnen verwerken – zo goed als, ten minste ...'' mompelt hij dan een beetje nadenkend. Ik knik zachtjes. Ik heb het nooit echt kunnen verwerken dat de dood van mijn moeder eigenlijk mijn schuld is. Ik was te vroeg geboren, net op het moment dat zij het niet aan ging kunnen..
"Maar het hele verhaal is een beetje duister voor zo'n mooie dag," grijnst Micardo dan naar me, waarop ik zachtjes grinnik en mijn hele vrolijkheid komt weer omhoog.
Als hij me dan vraagt om goeie roddels over de personen die hier rondlopen schud ik grinnikend mijn hoofd.
"Nee, ik weet namen, status en dat soort dingen, maar roddels, daar let ik niet op" grinnik ik zacht tegen Micardo.

-Crappy stukje tho, geen inspiratie meer x'd-

[ bericht aangepast op 17 jan 2014 - 16:51 ]

---

Little do you know

[Athalia? ^^]

---

help