Rehab || One Direction - Speeltopics

Een paar jongens met ieder hun eigen problemen, zitten al voor korte of langere tijd opgenomen in een psychiatrische kliniek. Het bestuur van de kliniek heeft een nieuw project bedacht, dat misschien de jongens zou kunnen helpen. Vanaf nu zitten ze niet meer in hun eentje op een kamer, maar delen ze er één met z'n vijven. Zal dit hen helpen? Of komen er alleen maar meer problemen van? En hoe zit het met hun gevoelens? Krijgen ze een hekel aan elkaar, of ontstaat er bij sommigen een grote liefde?

Rollen:
-Zayn Malik (Knetterdisco)
-Louis Tomlinson (Bergling)
-Harry Styles (KhaIeesi)
-Niall Horan (AmazaynLOVE)
-Liam Payne (PresIey)

Regels:
-Geen oneliners, minstens 150 woorden per post. Je kan wel eens een slechte dag hebben, maar laat het niet te vaak gebeuren.
-Niet de personages van anderen besturen
-Gebruik alsjeblieft leesbare grammatica en spelling
-Liefst mensen met een beetje ervaring
-Blijf actief, liefst elke dag, reageer je zeven dagen niet zonder een reden, lig je eruit
-OOC in het praattopic, anders tussen () of []
-Naamsveranderingen doorgeven
-Alleen Knetterdisco maakt de nieuwe topics aan

Begin:
Het lijkt een gewone dag in de inrichting, maar na een sessie met hun therapeut krijgen de jongens te horen dat ze vandaag een nieuw kamer krijgen die ze zullen delen met vier wildvreemde jongens die ze nog nooit hebben gezien.

[ bericht aangepast op 20 feb 2014 - 13:33 ]

Zayn Malik
"Ik hoef niet," zei ik terwijl ik mijn bord van me af schoof.
"Ik wil me er niet mee bemoeien, maar je zal toch wat moeten eten," zei Liam toen met een bezorgde stem. Ik schudde mijn hoofd. Misschien hadden ze er wel vergif in gedaan. Ja, dat was waar ik bang voor was: dat iemand me zou vermoorden. Dat was ook de reden dat ik Liam niet kon vertrouwen. Misschien was hij een huurmoordenaar. Als een soort automatische reactie schoof ik ongemerkt een stukje bij hem vandaan, terwijl ik zenuwachtig op mijn stoel begon heen en weer te wippen. Straks zou er een begeleider komen die me zou dwingen te eten, maar ik zou weigeren. Ik wist nu vrijwel zeker dat er vergif in het eten zat, dus niets kon me nog op andere gedachten brengen. Dan zou ik me maar weer uithongeren vandaag. "Wat is er Zayn?" Hij schoof zijn bord bij hem vandaan, die hij tot de laatste kruimels had leeggegeten. "Zayn?" vroeg hij nog een keer. Ik kon niets anders dan hem bang aanstaren. Straks ging hij dood omdat hij was vergiftigd.. Ik keek bezorgd of ik al iets aan hem kon merken, maar hij zag er nog gewoon normaal uit. Even keek ik naar mijn bord toen mijn maag begon te knorren. Misschien.. Een paar hapjes kon geen kwaad toch?
Ik pakte het bord en had net drie kleine hapjes genomen, toen Liam me vroeg of ik hem echt mocht. Ik keek hem fronsend aan. "Ik weet het niet.. Natuurlijk wel. Maar ik weet alleen niet of je te vertrouwen bent." Ik schoof het bord weer bij me vandaan, ik durfde het niet aan om nog meer te eten. "Het is zo vreemd. Normaal gesproken kan ik niet normaal omgaan met andere mensen, zoals met Louis en dat andere joch, weet ik veel hoe hij heet. Laten we hem Jantje noemen." Even grinnikte ik, toen praatte ik weer verder. "Ik heb altijd ruzie met iedereen en vertrouw niemand. Toch.. Bij jou is dat anders. Ik weet niet waarom. Ik vertrouw je niet voor honderd procent, maar ik mag je wel." Wauw, ik was nog nooit zo eerlijk geweest.

Ik slikte toen ik zag dat er een begeleider, Carl, onze kant op liep. Toen hij inderdaad bij ons stopte begon ik weer zenuwachtig op mijn stoel te wippen. "Zayn Malik. Waarom heb je nog niets gegeten?"
"Waarom spreken jullie ons altijd aan met de voor- en achternaam?" ontweek ik zijn vraag. Hij keek me doordringend aan, snel keek ik weg. "Ik heb al wel iets opgegeten."
"Dat is nooit genoeg. Je moet meer eten."
Ik sprong op, tranen stonden in mijn ogen. "Jullie willen me vergiftigen! Iedereen wil me gewoon dood hebben! Ik eet dat vergif niet, bekijk het maar!"
Ik wilde weglopen, maar Carl greep me bij mijn arm beet. "Jij gaat dat bord leeg eten, Zayn."
Woedend rukte ik me los, een rode was trok voor mijn ogen. "Ik moet helemaal niks!" schreeuwde ik uit. "Donder gewoon op!" Zonder er bij na te denken verkocht ik de man een harde klap in zijn gezicht, waardoor hij achterover op de grond viel. "Laat me met rust!" Nu had ik helemaal geen controle over mezelf en begon ik flink op hem in te trappen.

-sorry, ik heb inspiratie

Liam Payne.

Zayn schudde zijn hoofd toen ik zei dat hij toch wat moest eten. Hij fronste toen ik vroeg of hij me mocht. "Ik weet het niet.. Natuurlijk wel. Maar ik weet alleen niet of je te vertrouwen bent." zei hij. Ik knikte. "Het is zo vreemd. Normaal gesproken kan ik niet normaal omgaan met andere mensen, zoals met Louis en dat andere joch, weet ik veel hoe hij heet. Laten we hem Jantje noemen." zei hij en grinnikte even. Ik grinnikte ook. "Ik heb altijd ruzie met iedereen en vertrouw niemand. Toch.. Bij jou is dat anders. Ik weet niet waarom. Ik vertrouw je niet voor honderd procent, maar ik mag je wel." ging hij verder. 'Ik heb hetzelfde probleem, nou ja, niemand mag mij. Ik word altijd gezien als de agressieveling. Bij voorbaat wil al niemand proberen met me om te gaan. En jou mag ik ook' zei ik met een glimlach. Zayn is de eerste die zegt dat hij me mag. Even later komt een van de begeleiders naar Zayn toe, en zei dat hij moeste eten. Ze wisselde een aantal woorden, en daarna begon Zayn op hem in te trappen. Het is wel leuk dat die klote begeleider nu eindelijk op zijn donder krijgt, maar ik moet wat doen. 'Ik greep Zayn bij zijn schouders. 'Shhh, Zayn zo wordt je alleen maar gestraft door ze. Laat zien dat je beter weet dan hem, en kom gewoon mee naar de kamer.' zei ik.

---

How far is far

Harry Edward Styles
Zacht neuriënd bleef ik water over mijn voeten gooien. Als ik dit lang genoeg zou doen, zou het uiteindelijk vast wel helpen. Ondertussen was de badkamer een groot waterballet geworden en trappelde ik met mijn voeten in het water. Vergetend wat ik hier eigenlijk aan het doen was. Vrolijk keek ik op naar Louis toen hij de deur open gooide. Maar mijn glimlach verging al snel toen ik zijn blik zag die alles behalve vrolijk stond. Stil keek ik toe hoe hij de kraan uitdraaide. Ik snapte totaal niet wat ik fout had gedaan en zwijgend liet ik hem mijn gezicht schoon maken. Schuldbewust pakte ik het washandje over, terwijl ik langzaam begon te beseffen dat ik waarschijnlijk weer wat stoms had gedaan. Braaf maakte ik mijn voeten schoon zoals van me gevraagd werd, waarna ik een handdoek pakte en treurig de vloer begon droog te maken. Ik wilde niet dat Louis boos op me was.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Ik probeerde zo rustig mogelijk te blijven, maar blijkbaar kon Harry aan me zien dat ik geïrriteerd was. Een klein glimlachje speelde weer rond mijn lippen toen hij het washandje overnam en deed wat ik verwachtte. Wat niet nodig was geweest was dat hij nu degene was die de badkamer aan het droog deppen was. Het ergens was dat hij er ook nog bijzat als een geslagen hond, zo was mijn bedoeling niet om over te komen. Ik schudde mijn hoofd even en nam de handdoek van hem over. 'Dat hoef jij toch niet te doen, schat?' mompelde ik. Voor mij was het normaal iemand zo te noemen, en dacht er al niet meer over na hoe de bijnaam over kon komen. Bij wijze van goedmaken drukte ik nog een kusje tegen zijn wang en pakte zijn hand om hem mee terug te kunnen nemen naar de woonkamer. Daar liet ik hem los en maakte een gebaar dat hij op een van de bedden kon gaan zitten terwijl ik door de gigantische stapel dvd's rommelde. Uiteraard zat er geen horror of die andere zooi tussen, dat was niet zo slim in een psychiatrische inrichting. Na nog wat speuren trok ik er de Disney versie van Rapunzel uit en draaide me om naar Harry voor goedkeuring. Disney was altijd leuk, hoe oud je oud werd. Daarbij vond ik Flynn helemaal geweldig en kon ik al zijn scènes meepraten.

---

Because I love him, do I need another reason?

Harry Edward Styles
Onthouden, niet meer spelen met water. Ik dreunde het op in mijn hoofd, terwijl ik verwoed de vloer probeerde droog te krijgen. Het was mijn manier om dingen te proberen te inhouden. Ik geloofde zelf ook echt dat ik dat dan deed, maar mijn acties bewezen altijd het tegendeel. Net als het instellen van een douche. Hoe simpel kon iets zijn, en zelfs dat onthield ik niet. Geschrokken keek ik op naar Louis toen hij zijn hoofd schudden en de handdoek over nam. Ik snapte het niet. Ik had geleefd dat als ik rotzooi maakte, ik het ook op moest ruimen. Dat was tenminste wat mijn begeleider mevrouw Noway me altijd zei. Niet dat ik tegen Louis in durfde te gaan. Niet dat ik er überhaupt nog bij stil stond toen hij me weer een kusje toedrukten. Ik trippelde met hem mee en deed meteen weer wat er van me verwacht werd. Ik herkende mijn bed aan mijn lion king dekbed en meteen wikkelde ik mezelf helemaal in de deken. De stof was enorm versleten en ieder ander had het allang weggegooid. Maar op dit moment was het, het enige vertrouwde in deze nieuwe kamer. Ik trok hem tot hoog aan mijn kin, terwijl ik gefascineerd naar Louis keek en hoe hij een film uit koos. Net op het moment dat ik hem wilde duidelijk maken dat ik alleen tekenfilms mocht kijken, hield hij rapunzel omhoog en knikte ik vrolijk. Het feit dat ik geen onderscheid kon maken tussen een speelfilm en het echte leven, maakte dat ik dat niet mocht kijken. Daarentegen begreep ik wel dat animatiefilms Niet echt waren.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Ik nam het hem niet kwalijk, echt niet. Het was immers mijn eigen probleem dat ik zo'n kort lontje had en daar hoefde hij niet onder te lijden. Braafjes trippelde hij weer mee en ging naar zijn eigen bed, waar de eigenlijk heel opvallende deken me nu pas opviel. Zelf had ik een saai wit ding wegens slecht gedrag, terwijl het echt niet mijn schuld was dat de vork in de huid van de man bleef steken. Dat krijg je als je probeerde mijn eten af te pakken, het was gewoon zo. Ik was blij dat hij het eens was met mijn keuze in film, en stopte het ding gauw in de dvd speler, om vervolgens naar mijn eigen bed te lopen. Met mijn handen in mijn zij geplaatst besloot ik dat dit niet echt gezellig was om zo op aparte bedden te zitten. Dus duwde ik mijn bed tegen het zijne en kroop vlug onder de deken. Stiekem was het wel heel schatting hoe hij er zo ingewikkeld zat, en pakte de afstandsbediening van mijn nachtkastje om vervolgens op play te drukken. Zuchtend besefte ik hoeveel deze dag me uitgeput had en de vermoeidheid kwam opzetten. Alles boeide me niet zoveel meer en ik nestelde me onbewust tegen de borst van Harry. Hij was warm en dat had ik nodig. Ik grinnikte zacht toen de film echt begon, dit was toch echt de beste Disney film tot nu toe.

---

Because I love him, do I need another reason?

Harry Edward Styles
Ik was blij dat er nog enigszins rekening met me werd gehouden bij deze veranderingen. Mijn hoeslaken rook zoals het hoorde en zelfs mijn veelte oude knuffel konijn lag op mijn kussen. Helemaal gevaagd en nog maar met een oor. Maar hij was van mij en ik zou hem never nooit wegdoen. Volgens de begeleiders had ik hem van mijn echte moeder gekregen als baby. Al kon in me alles behalve iets herinneren van deze vrouw.
Mijn blik bleef Louis volgen, terwijl ik mijn neus in het dekbed stopten. Verward en met grote ogen keek ik toe hoe hij zijn bed tegen die van mij schoof. Wat deed hij nou. Dat hoorde helemaal niet. Even bleef ik hem stom verbaast aankijken, maar zodra ik het geluid van de film hoorde schoot mijn blik naar het scherm en kroop ik ver in mijn dekens en dicht tegen Louis aan. Totaal vergetend dat we eigenlijk moesten eten nu, bleef ik met kleine oogjes naar het scherm kijken.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Zayn Malik
Ik wilde weglopen, maar Carl greep me bij mijn arm beet. "Jij gaat dat bord leeg eten, Zayn."
Woedend rukte ik me los, een rode was trok voor mijn ogen. "Ik moet helemaal niks!" schreeuwde ik uit. "Donder gewoon op!" Zonder er bij na te denken verkocht ik de man een harde klap in zijn gezicht, waardoor hij achterover op de grond viel. "Laat me met rust!" Nu had ik helemaal geen controle over mezelf en begon ik flink op hem in te trappen.
Plots werd ik van de man weg getrokken doordat iemand me bij mijn schouders pakte. Ik verstarde bij de nieuwe aanraking en had me al woedend omgedraaid, nog net op tijd zag ik dat het Liam was. "Shhh, Zayn zo wordt je alleen maar gestraft door ze. Laat zien dat je beter weet dan hem, en kom gewoon mee naar de kamer," zei hij.
Ik ontspande iets en knikte toen. De rode waas was weggetrokken en ik ontwaakte uit mijn roes. Nog even keek ik naar de begeleider, die was opgestaan en nu dreigend voor ons stond. "Ga nú naar jullie kamer! Zayn, ik ga dit melden aan Hannah, dit gaat ze niet leuk vinden.."
Ik pakte Liam vast bij zijn arm en trok hem mee maar onze kamer. Daar troffen we Louis en Jantje aan die samen een film keken, ik keurde ze geen blik waardig en plofte op mijn bed neer. "Het spijt me van net," fluisterde ik verontschuldigend naar Liam. "Nu krijg jij ook nog op je kop. En dat komt allemaal door mij.."

Louis Tomlinson
Het was een grappig gezicht hoe verward hij keek toen ik de bedden tegen elkaar schoof, maar ik was van mening dat het anders niet gezellig was. Snel kroop ik dicht tegen hem aan en zette de dvd speler aan. Ik zat net lekker tegen hem aan en de film te kijken, toen de twee sukkels natuurlijk weer terug moesten komen. Als ze een keer te hard zouden praten zou ik moordneigingen krijgen, en even schoot ik ze een giftige blik toe. Met een zucht pakte ik de hand van Harry onder de dekens, en drukte weer een kus op zijn wang. 'Je bent lief,' mompelde ik even. Ik begreep niet waarom ik me zo op mijn gemak voelde bij de jongen, dat deed ik nooit, bij niemand niet. Meestal was dat omdat ik me niet wou binden aan mensen en ze dan ontweek, maar het was onmogelijk deze onschuldige jongen niet te mogen. Mijn gedachten dwaalden weer af naar de beelden op het scherm, en lachte zachtjes bij de koekenpan scene, ik wou dat ik zo creatief was. Dat ik zelf zo'n geniale Disney film kon bedenken en maken, daar was ik niet goed genoeg voor. Ik keek even op naar Harry, om zijn reactie op de film te kunnen peilen.

---

Because I love him, do I need another reason?

Liam Payne.

Gelukkig kalmeerde hij, en stopte met op de begeleider in trappen toen ik hem bij zijn schouders pakte, en vertelde dat hij zo alleen maar meer straf krijgt. "Ga nú naar jullie kamer! Zayn, ik ga dit melden aan Hannah, dit gaat ze niet leuk vinden.." zei de begeleider tegen ons, en Zayn sleepte me aan mijn arm mee naar de kamer. De andere twee jongens zaten een film te kijken, en Zayn plofte op zijn bed neer, en ik ging naast hem op het bed zitten. "Het spijt me van net," verontschuldigde hij zichzelf. 'Het is niet erg, ik zou ook boos worden als een van die debielen mij de les zou lezen' zei ik. "Nu krijg jij ook nog op je kop. En dat komt allemaal door mij.." zei hij daarna. Ik haalde mijn schouders op. 'Dat valt vast wel mee, en ik heb het er voor over' zei ik. Ik heb momenteel alles over voor een vriendschap. Ik heb nog nooit echte vrienden gehad, en hoopte nu stiekem dat Zayn wel een vriend van me is. Nu alleen nog maar hopen dat ik ook een vriend voor hem ben en hij me vertrouwd.

---

How far is far

Zayn Malik
Hij zei dat hij het er voor over had, wat me verbaasd liet opkijken. "Echt?" vroeg ik twijfelend. "Dat zegt nooit iemand.." Even was ik stil, toen viel mijn oog op Louis die Jantje een kus op zijn wang gaf, waardoor ik hard begon te lachen. Ja, ik was soms erg snel afgeleid. "Louis en Jantje zaten in een bootje.. Weet je wat ze deden? Broekje naar beneden! Gaat 'ie lekker?" juichte ik. Ik keek ze grijnzend aan en begon te klappen. Oke, in principe had ik niks tegen homo's, maar ik had gewoon een hekel aan Louis en Jantje. Vooral aan Louis. Jantje leek me te gestoord om hier echt iets van te begrijpen, maar ik wist dat Louis dit zeker wel begreep en ik wist ook zeker dat hij er kwaad om zou worden. Ik keek ze triomfantelijk aan en wachtte tot Louis zou reageren.

Louis Tomlinson
Ik raakte een beetje afgeleid door de twee andere jongens op de bedden naast ons, en ving wat enkele dingen op. Zo zo, onze stoere Zayn was een beetje onzeker? Dat kon ik wel eens goed tegen hem gebruiken. Proberend me weer op Harry en de film te richten kroop ik iets dichter tegen hem aan en keek naar hem op. In een keer schrok ik op toen de getinte jongen hard begon te lachen, en begon gevaarlijk te grommen. Niemand beledigde mij of deze jongen. Ik liet Harry los en schoot als een pijl uit een boog op Zayn af, waardoor ik hem van hem bed af duwde en bovenop hem belandde. 'Zeg dat nog eens,' siste ik dreigend, en pinde zijn benen met de mijn op de grond, om vervolgens met een hand zijn polsen boven zijn hoofd neer te pinnen. Met mijn overgebleven hand greep ik naar zijn keel en kneep zacht. 'Nou?' siste ik weer. Ik was heel sadistisch bezig, aangezien hij van mij moest antwoorden maar zijn luchtwegen afsneed met mijn hand. Nu besefte ik ook pas hoe hij Harry had genoemd. 'Hij. Heet. Harry.' Ik drukte zijn keel verder dicht, en als ik nog even zo door zou gaan ging ik hem zeker wurgen. Het kon me niks schelen, zijn leven boeide me niet. Het enige dat ik wist was dat hij een hele grote fout had gemaakt door mij zich tegen hem in het harnas te jagen.

---

Because I love him, do I need another reason?

Zayn Malik
Blijkbaar vond hij het niet zo leuk dat ik dat had gezegd, want hij schoot op me af en drukte me op de grond. Zijn benen en handen pinde hij vast en en drukte lichtjes mijn keel dicht. "Zeg dat nog eens," siste hij dreigend.
Ik kon het niet laten om te grijnzen. Nee, bang was ik totaal niet. Niet voor hem. "Och arme.. Je komt ook nog voor onze Jantje op? Je geeft echt veel om hem.."
"Hij. Heet. Harry." Met die woorden kneep hij mijn keel verder dicht, waardoor ik het toch wel benauwd kreeg.
Maar ik kon de rollen zo omdraaien. In één simpele beweging lag ik bovenop hem, zijn benen en handen net zoals hij had gedaan vastgepind zodat hij geen enkele kant op kon. Ik had zo veel vaker gevochten, jaren oefening op straat. "Ik noem hem toch liever Jantje, als je het niet erg vind. En ach.. Als je dat wel doet heb je lekker pech." Mijn vrije hand legde ik ook in zijn nek en drukte behoorlijk hard, maar net niet zo erg dat hij niet meer zou kunnen ademen. Nee, zo sadistisch was ik niet. "En niemand raakt mij zomaar aan. En dus ook jij niet." Ik gaf hem een harde stomp in zijn gezicht en sprong toen van hem af. Nog in een vechthouding bleef ik staan, elke beweging die hij deed volgde ik met mijn ogen.

Liam Payne.

"Echt?" vroeg Zayn twijfelend. "Dat zegt nooit iemand.." zei hij daarna. 'Ja echt' zei ik. Daarna was het even stil. Louis gaf een kus op de wang van de andere jongen, en Zayn schoot in de lach. "Louis en Jantje zaten in een bootje.. Weet je wat ze deden? Broekje naar beneden! Gaat 'ie lekker?" juichte hij en keek ze grijnzend aan en begon te klappen. Oke, die krijgt problemen. Hij had het niet mogen zeggen, zelfs ik vond dat, maar he, we zijn hier allemaal zo onvoorspelbaar als de pest. Louis duwde Zayn ineens van zijn bed en dook boven op hem. 'Zeg dat nog eens,' siste hij, en hield hem zo vast zodat hij niets kon. Daarna kneep hij zijn keel zacht dicht. 'Nou?' vroeg hij weer. Zayn lag nu boven op hem, en gaf hem een aantal stompen. Even later sprong hij van Louis af, en bleef in een vechthouding staan. 'Blijf van hem af!' gromde ik, en dook op mijn beurt boven op Louis, en hield hem nu zo vast zodat hij niets kon. 'Laat hem met rust. Je had het gewoon kunnen negeren, maar in plaats daarvan ga je er op in, en nu ben jij de gene die op de grond ligt' siste ik. Ik zou hem geen klap geven, nog niet. Ik zou hem alleen zo vast houden en proberen te laten kalmeren. Hij moet gewoon van Zayn afblijven, ook al zei Zayn iets stoms, hij is mijn vriend, mijn enigste.

---

How far is far

Harry Edward Styles
Ik zat al meteen helemaal in de film en zat er dan ook met grote ogen naar te kijken. automatisch greep ik Louis had stevig vast, toen hij de mijne vastpakten en een glimlach verscheen op mijn lippen, na zijn kusje op mijn wang. maar mijn blik bleef op het scherm gericht. Ik was totaal afgeleid en had niet door dat de andere twee jongens weer binnen kwamen. Laat staan dat er dingen over Louis en mij geroepen werden. Ik snapte dan ook totaal niet toen Louis opeens van het bed sprong en op de getinte jongen sprong. Heel even waren mijn hersens uitgeschakeld, maar zodra de jongen Louis een klap verkocht, werd het zwart voor mijn ogen. Ik schoot uit het bed en sprong zo op de jongen zijn rug, zodra hij weerd stond. Ik begon te gillen en mijn nagels schoten als kleine mesjes over de jongen zijn gezicht. Louis was de eerste in de tien jaar dat ik hier zat, die mijn vriend wilde zijn. En dat liet ik me niet afpakken. 'Je blijft met je vieze tering poten van Louis af!' Deze jongen moest duidelijk nog heel veel leren. Iedereen wist dat je geen ruzie moest zoeken met iemand die een rood bandje droeg. Mijn nagels pinde ik in zijn nek en ik wist dat als ik 5 mm opzij schoof, ik zo zijn slagader uit zijn keel kon trekken,

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''