[300] The Tv-Show ||Speeltopic 1|| - Speeltopics

Ben jij tussen de 16 en 21 jaar oud, en heb je altijd al gedroomd in een film te spelen? Meld je aan via www.inthemovie.com en wij nodigen vier jongens en vier meiden, totaal onervaren, uit om mee te spelen in onze film!

Zal de droom van de acht jongeren uitkomen? Zelf denken ze van wel en melden zich, vol enthousiasme, aan. Tot hun grote verbazing worden ze uitgekozen en worden ze van huis opgehaald en naar de locatie gebracht.
Aangekomen op de locatie krijgen ze instructies en worden ze per busje naar de plek van filmen gebracht. Maar wanneer ze daar aankomen en uitgestapt zijn, rijd het busje met een noodvaart weg. Ze zijn in de val gelopen. Hoewel ze niet verwachten dat ze nog in een film spelen, is dat fout gedacht. De jongeren zijn deel van een reality show genaamd; We know how to survive.
De jongeren moeten zien te overleven in het beboste terrein terwijl, zonder dat zij het weten, er camera's op hun gericht zijn.
Liefde, haat, vriendschap, leugens en teamwork spelen een grote rol in deze show.

~De story
~Rollentopic

Rollen;
Jongens; NOG EEN PLEK!
~ Emrys Einion Cyffin||17||RlN||
~ Jake Dylan Cooper||17||quin98||
~ Sergio Rafael Madiedo||20||IcanBreathe||
~ Sem Varrell||21||Chiroptera||

Meiden; VOL!
~ Isabeau Sky Ferina||16||Enface||
~ Eos Meraya Aquilon||18||Maximesa||
~ Raven Ariana mcCalley||20||Eavan||
~ Alexandra Udinov||20||Tonkin
~ Alaska Swan||19||MiIls

Regels;
- Leeftijden verschillend graag!
- Ik wil het liefst wat ervaren rpg’ers, en mensen die gemotiveerd zijn
- Maximaal 1 personage per account
- Géén perfecte personages. Iedereen heeft zijn minpunten wel
- Geen ééndagsvliegen die na een paar reacties of topics al stoppen
- Er is een minimum aantal woorden en dat is 300. Ik wil dat je, je eraan houd. Halve zinnen tellen niet! Gebruikt omgeving, gedachten etc.
- Naamsverandering doorgeven
- Alleen meedoen wanneer je het zeker weet
- Bestuur alleen je eigen personage.
- OOC tussen haakjes of in het praattopic
-Alleen RlN opent nieuwe topics. Tenzij anders vermeld
- 16+ is toegestaan, maar het gaat hier niet alleen maar om.
- Let op je Nederlands
- Houd rekening met elkaar! Niet iedereen heeft elke dag de tijd om te reageren. Daarom wil ik dat het rpg géén sneltrein wordt, maar reageer wel minimaal 2 keer in de week
- Wacht minimaal 2 posts na jouw eigen post voor je weer reageert, dit is dan zodat mensen die nog in moeten springen makkelijker mee kunnen komen


The beginning;

Iedereen wordt bij zijn huis opgehaald per taxi en worden naar de locatie gebracht. Daar krijgen ze zometeen verder te horen wat er gaat gebeuren, als ze er allemaal zijn!

[ bericht aangepast op 18 feb 2014 - 13:05 ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[Sorry Kelly, maar ik ga me uitschrijven, want ik ben amper nog actief in rpg's.]

---

16 - 09 - '17

Quaintrelle schreef:
[Sorry Kelly, maar ik ga me uitschrijven, want ik ben amper nog actief in rpg's.]

[Is goed, ik zal je eruit halen]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Isabeau Sky Ferina
Ik haalde geamuseerd een wenkbrauw op toen Sem in zichzelf grinnikte, juist waarom het gezelschap van een ander opzoeken als je jezelf had? Toch zou ik het kunnen waarderen als hij zijn binnenpretjes af en toe met me kon delen, gewoon om mijn nieuwsgierigheid te stillen. Na mijn woorden ontstond er een kleine glimlach op zijn gezicht, “Maar een beetje zelf liefde kan geen kwaad.”. Ik kon niet anders dan instemmend knikken want daar had hij inderdaad een punt. Té veel was inderdaad niet goed maar te weinig ook niet, ik was er niet helemaal uit welke van de twee ik nou beter zou vinden.
“Jammer.” zei hij toen ik hem vertelde dat ik mijn eigen piano spel niet had opgenomen. “Ik had graag iets van je willen horen.” sprak hij even kalm en sereen als dat hij had gekeken.Tuurlijk plots was hij de kalmte zelve waar dat vandaan kwam wist ik ook niet maar zijn interesse vond ik wel lief. Rustig sloot hij zijn ogen en ik liet mijn blik nu over zijn gezicht heen glijden, hij zou het toch niet kunnen zien. Ik hield ervan om naar mensen te bekijken en te bestuderen maar dat deed ik liever onopvallend in momenten zoals nu. Alle rust die had uitgestraald was echter direct weer verdwenen zodra ik mijn mond had gesloten en mijn woorden tot hem doordrongen. Fronsend herhaalde ik de woorden in mijn hoofd maar ik begreep niet waarom hij zo reageerde. Ik had toch niets geks gezegd?
“Er is niks wat je over me zou hoeven te weten, want er is niks speciaals.” hij keek weer voor zich, “Niks, behalve dat ik een gozer ben die Sem heet en 21 jaar ben.”. En weer terug naar dezelfde serene blik van net. 'Dat is weinig'. Niet begrijpend schudde ik mijn hoofd, net op het moment dat ik opzij naar hem keek in een laatste poging iets uit hem te krijgen veranderde voor een paar seconden zijn ogen naar hetzelfde kille paar wat hij me eerder had laten zien. Nog voor ik kon knipperen was hier al weer niets meer van te zien, ach misschien had ik het ook verkeerd gezien. Toch leek hij anders dan hij hiervoor had gedaan, stiller en kalmer. Hiervoor waren zijn antwoorden vlug en een soort van enthousiast, nu leek hij wat meer te denken over wat hij deed en zei. Vreemde omslag. 'Vertel me dan wat je leuk vind, of niet. Wat voor opleiding je doet?' vroeg ik eigenwijs door en ik keek naar hem op.
Met een pijnlijk gevoel wreef ik over mijn neus, ik vond het een rot gevoel om de rook door mijn neus te laten gaan en kon het bijna zelf voelen nu ik hem het zag doen. Het zag er wel leuk uit zo, een beetje als een draak. Zelfs op de vraag of dit zijn droom was zuchtte hij alsof ik hem een moeilijk vraag stelde. Ik snapt er werkelijk niets meer van en gefrustreerd nam ik een diepe hijs van mijn sigaret die ik daarna in mijn vingers hield. Hij was inmiddels op, maar op het moment kon ik hem niet uitrappen omdat mijn enkellaarsjes zich op mijn stoel bevonden en ik moest van mezelf altijd mijn peuk uittrappen. Beetje vervelende tic, maar het was nog vreemder dat ik het liefst die van een ander ook uitmaakte als dat niet goed gedaan was.
“Het is zeker niks voor mij.” begon hij, “Ik ben een muziekman. Heb ook een –“. Juist op het moment dat hij zijn zin af wilde maken ging er een telefoon af, blijkbaar die van hem. Te opgelucht naar mijn zin keek hij op naar mij en knikte me vriendelijk toe dat hij deze moest opnemen. 'Pas op, ik zou bijna denken dat je blij bent dat je weg mag' bracht ik er sarcastisch uit voor hij naar buiten toe liep.
Ik zuchtte en staarde toen afwezig voor me uit. Great, nu zou ik nooit weten wat hij wilde zeggen en ik kon het ook niet echt hebben dat ik nu nog steeds niets over hem wist en hij wel over mij. Behalve dat hij een muziekman was dan. Oh en dat hij er goed uit zag. Dat hij van muziek hield was overigens wel tof maar ik vroeg me af wat hij dan zoal met muziek deed. Het bleef vreemd dat hij niets wilde vertellen, tot nu vond ik hem sowieso apart. Voor nu hield ik het op goed apart, ik bedoel beter dan normaal, maar het zou mooi vervelend zijn als hij psychopaat bleek te zijn. Grijnzend schudde ik mijn hoofd en besloot hem voor nu even uit mijn gedachten te zetten.
De loods leek met de minuut kleiner te worden, mede door het sfeertje hier en omdat ik me simpelweg rot verveelde. Ik kon nog net niet Sem horen praten en die stond buiten. Het liefst wilde ik even rustig een rondje lopen buiten maar ik wilde ook niet overkomen alsof ik Sem stalkte of per ongeluk de instructie missen. Drie keer was ik anders op mijn stoel gaan zitten maar uiteindelijk sprong ik toch maar van mijn stoel af. Een andere jongen was ook naar buiten gelopen dus zo vreemd zou het niet zijn, en dan nog. Ik was het goed zat daarbinnen.
Ik wilde langs het meisje lopen wat eerder had gevraagd of ze hier goed zat maar zodra ik langs haar was draaide ik me toch naar haar om. 'Als je voor inthemovie hier bent dan zit je goed' zei ik tegen haar en hierna draaide ik me terug om en liep door naar buiten. Eenmaal buiten zag ik dat de jongen die naar buiten liep zich bij Sem had gevoegd, ik twijfelde of ik door ging met het rondje lopen of dat ik me bij hen zou voegen. 'Hey' begroette ik de vrij brede jongen en ik glimlachte even naar Sem. Ik pakte mijn pakje sigaretten uit mijn jaszakje, 'Was jij het ook even zat daar binnen?' vroeg ik hem zonder op te kijken. Wel op een zachter volume om Sem niet te storen. Nadat de sigaret had aangestoken en mijn aansteker en pakje weer terug in mijn zak zaten keek ik de knul pas even aan. Naast Sem was hij niet heel groot, hoewel hij wel weer breed was. Dat maakte het verschil tussen hen optisch gezien kleiner.

[ bericht aangepast op 11 feb 2014 - 18:44 ]

Alexandra 'Alex' Udinov

Zuchtend keek ik nog eens op mijn vaders horloge. Waar bleef die taxi nou? Verdomme, je kan ook nooit echt een tijd met die chauffeurs afspreken, ze komen toch altijd te laat. Áltijd.
Met de wijsvinger van mijn rechterhand gleed ik over het uurwerk die om mijn linkerpols sierde. Echt witgoud, het enigste wat ik nog van mijn vader had. En wat had ik van mijn moeder? Niks.
Ik slikte de brok in mijn keel weg en liep naar de spiegel in het halletje. Een meisje met lichtbruin haar en lichtblauwe ogen keek me aan. Ik haalde een hand door mijn haar en het meisje in de spiegel deed precies hetzelfde. Weer zuchtte ik en liep onrustig naar de keuken, waar ik een glas water pakte.
Na het glas helemaal hebben leeggedronken, waste ik het snel af, droogde het glas en zette het terug in de kast.
Zelf leunde ik tegen het aanrecht en keek naar mijn twee grote koffers die bij de deur stonden. Ik kan het nog steeds niet geloven dat ik dit ga doen. Een film opnemen! Eindelijk is mijn droom uitgekomen. Vanaf toen ik al een klein meisje was, wilde ik al actrice worden, en het gaat nu gewoon echt gebeuren. Ik hoop ze erg dat de andere mensen aardig zijn en dat je goed met hen kan lachen.
De zoemer klonk door mijn lege appartement. Ik duwde mezelf wat overeind en liep naar de deur, waar ik via het cameratje naar buiten keek. En inderdaad zag ik een dikke man met een uniform aan op de stoep staan. De taxichauffeur, eindelijk.
Ik drukte het knopje in en riep dat ik eraan kwam. Ik schoot in mijn bruine, leren jasje en pakte mijn koffers, die ik in het trappenhuis neerzette. Zelf deed ik de deur dicht en stopte de sleutel diep in mijn jaszak. Met de twee zware koffers liep ik naar beneden, naar de taxi die me weg zou brengen.

---

"Fuck feelings, be a bitch" - Blair Waldorf

• Mijn topics.

---

" icarus had loved the sun, and so daedalus lost his. "

Alaska Swan.

Al jaren droomde ik van een carriére als actrice – en het zag ernaar uit dat het ging lukken. Opgewonden rende ik door mijn appartement heen, opzoek naar eventuele dingen die ik vergeten kon zijn. Na een paar minuten vond ik mijn slaap pillen, die ik in een rap tempo in mijn tas propte. Ook gooide ik er wat boeken bij in, zodat ik altijd wat te doen had. Een lichte glimlach doorbrak op mijn gezicht en opgewekt keek ik via de spiegel naar mijn spiegelbeeld. Ik had niet echt mijn beste kleding aangetrokken maar het kon er mee door. Mijn blonde lokken, die goed matchte met mijn ogen, vielen in lichte slagen over mijn schouders heen. Ik pakte mijn tas van de grond af en huppelde enthousiast naar buiten – waar een taxi mij op stond te wachten.
Mijn mondhoeken krulde lichtjes om bij het zien van de chauffeur, die mij ook een glimlach schonk. Ik gaf mijn tas af aan hem en ging snel in de taxi zitten, met enkel een boek op mijn schoot. Verwonderd begon ik met lezen. Het was altijd al één van mijn favoriete bezigheden geweest, ik kon mezelf compleet verliezen als ik las. Je reist naar verschillende werelden terwijl je -je maar op één plek bevind, en dat allemaal door middel van lettertjes, die tot woorden zijn gevormd, en samen een verhaal vertellen. Ik beet zachtjes op mijn lip wanneer de chauffeur aangaf dat we er bijna waren. Ik ben vreselijk benieuwd!
Ik legde mijn boek aan de kant en keek nieuwsgierig naar het landschap. Om eerlijk te zijn ziet het er verlaten uit, té verlaten. Maar misschien hoort dit allemaal bij de film. Ineens stopte de taxi voor een loods en de chauffeur gebaarde dat ik naar binnen moest. Hij gaf me mijn tas aan en scheurde weg. Op naar mijn avontuur.


• Crack, ik zie nu dat ik tegenwoordige tijd en verleden tijd door elkaar doe. Ik ga nu slapen maar zal het morgen aanpassen! •

[ bericht aangepast op 12 feb 2014 - 22:12 ]

---

" icarus had loved the sun, and so daedalus lost his. "

Sem Varrell, 21 jaar.
'Dat is weinig,' had ze gesproken wanneer ze haar hoofd schudde. Een kleine glimlach moest ik onderdrukken. Het was weinig inderdaad, maar ik wilde niet te koop lopen door iets wat vroeger gebeurd was. Daardoor rakel ik alleen maar slechte dingen op. En ik wist ook wel dat Sky vast niet meteen de persoonlijke dingen bedoelde, maar voor mij kwam dat eng dichtbij de dingen waar ik van hield.
De dingen waar ik van hield heeft me gemaakt tot wie ik ben, het heeft me gemaakt tot de kledingstijl die ik nu droeg en de muziek waar ik naar luisterde. Met alles moet ik daaraan denken en als ik dat doe, dan wil ik liever niet dat ze mij op een manier ziet dat totaal niet mezelf is.
Alsof ze wist wat ik dacht had ze haar mond geopend en gezegd waar ik net aan dacht. 'Vertel me dan wat je leuk vind, of niet.' Mijn lippen bleven echter strak op elkaar. 'Wat voor opleiding je doet?' Oh, wat haatte ik die vraag! Op de een of andere manier was die vraag mij aan het achtervolgen; iets wat ik totaal geen fijne gedachte vond, maar om elke keer er bot op te antwoorden was ook weer wat. Ze wisten het immers niet, dus ze konden er niets aan doen. Het was alleen zo'n enorme standaard vraag, waar ik niet tegen kon en me een onbehaaglijke kriebel gaf in mijn lichaam.
      'Pas op, ik zou bijna denken dat je blij bent dat je weg mag.' Had ze er sarcastisch uit geworpen voor ik wegliep. De neiging om haar te zeggen dat haar gedachte verkeerd was en ik niet bij zo'n mooie dame weg zou lopen was groot, maar in plaats van dat ik dat zei begon ik tegen Jason te praten.

Eenmaal buiten had Jason gezegd dat ik nog altijd een grootheidswaanzin had en als ik eenmaal terug kwam, dat hij die er eens uit zou slaan – bedoeld als grapje, wat ook zeker werkte want zo hard sloeg hij niet. Een meid sloeg harder. Wat ook precies mijn reactie was en ik tegen hem vertelde. Zijn reactie had ik echter niet verwacht, want hij begon een heel verhaal tegen me aan te hangen dat hij had gewilt dat ik bij de audities voor nieuwe drummer was die ze nu deden, maar het was nou eenmaal niet anders. Ik kon moeilijk teruggaan om de audities bij te wonen.
      “Ik kan vanaf hier ook duidelijk de audities horen. Damn, wat is het luid.” Zei ik hem, waarna ik de telefoon wat van mijn oor hield. Vanuit mijn ooghoeken zag ik een man naar buiten lopen die vervolgens een sigaret opstak. Ik had niet verwacht dat hij mij zijn aansteker aan zou bieden, maar ik had hem toch aangenomen waarna ik de sigaret in mijn mond had gedouwd. “Yo.” En ik stak de sigaret aan met dat ik een grote hijs nam. “Bedankt.” Ik gaf de aansteker aan hem terug. Mijn ogen blikten op het blonde meisje dat nu naar buiten kwam lopen. Miste me ze nu al? Ik moest zachtjes glimlachen, terwijl ik de sigaret uit mijn mond haalde en de rook in de lucht uitblies.
'Hey.' Had ze de jongen begroet en Sky wierp me kort een glimlach toe. Mijn oren waren meer bij het gesprek van Sky en de jongen, dan bij Jason die nu een heel woordenval liet over een jongen die zijn drumsticks zogenaamd van Neil Sanderson had gekregen. 'Was jij het ook even zat daarbinnen?' Een korte blik had ik naar hen gegeven, waarna ik mij van de loods had geduwd en enkele stappen van hen wegdeed.
“Dat zal vast een leugen zijn om in de band te komen, man. Ga nou niet helemaal enthousiast worden.” Jason begon kort te lachen en vertelde dat het echt zo was. “Hoe weet jij dat nou? Je moet die dingen eens voor de grap gaan onderzoeken op vingerafdrukken van die gozer.”
'Dat is een goede!' “Niet zo serieus opvatten. Het was maar een grapje.” Ik zuchtte. 'Maar gast, die gozer is wel echt goed.' “Stuur eens een filmpje van hem op dan.”
Soms werd ik wel echt gek van zijn naïviteit. Sommige dingen was het beter als ik die niet aan hem overliet, maar aan Devon, de bassist.

[ bericht aangepast op 13 feb 2014 - 11:22 ]

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

//Iemand voor Emrys? Ik wil ook wat doen, hahah. Zit al een tijdje te wachten ^^ //

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[Ik heb Raven als je wil (: ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

//Is goed. Doe maar anders (waar is Raven) dat Emrys daar ook is ^^ //

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[Raven zit op een van de stoelen, ik zal eens kijken of het me lukt een goede post te maken. Wordt alleen wel pas VNV. Ik moet van half 8 tot 9 dansen, als het gaat doe ik het nog van te voren en anders pas daarna.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

RlN schreef:
//Iemand voor Emrys? Ik wil ook wat doen, hahah. Zit al een tijdje te wachten ^^ //

Kun je haar dan niet beter een berichtje sturen? Mensen kunnen druk zijn en totaal vergeten wat ze nog moeten doen of waar ze nog op moeten reageren. Ik had aangeboden om ze een berichtje te sturen, maar ik heb daar nog geen antwoord op gekregen.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

//Je mag van mij best berichten sturen hoor ^^ //

[ bericht aangepast op 13 feb 2014 - 11:31 ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Sergio Rafael Madiedo
“Yo”, zei de jongen as een begroeting waarna hij mijn aansteker aanpakte. Hij bedankte me en op hetzelfde moment kwam het meisje waarmee de jongen eerder in gesprek was aangelopen. Ik zelf ademde de sigaretten rook diep in en liet het langzaam door me neus weer naar buiten gaan. Een vriend van me zei dan altijd dat ik op een draak of een kwaaie stier leek. 'Hey.', groette het meisje. Ik groette haar terug. 'Was jij het ook even zat daarbinnen?', zei ze. Op hetzelfde moment verplaatste de jongen zich een paar stappen bij ons vandaan. Ik naam zijn oude houding aan en ging ook tegen de loods hangen zoals hij eerder had gedaan. "Viel wel mee, het was alleen een beetje saai", mompelde ik schouder ophalend. Ik was niet goed in gesprekken. Wel goed in ze dood laten lopen. Ik hield eigenlijk ook niet van praten. Samen met iemand die je aardig vond zijn was goed genoeg, je hoefde echt niet aan een stuk door te leuteren. Stilte hoefde niet akelig te zijn. Het kon geweldig zijn en als ik niet zo nu en dan stilte om me heen had werd ik gek. Gewoon even rustig me hoofd leegmaken. Nergens aan denken. Niks maakte op dat soort momenten uit. Opeens hoorde ik een auto aankomen. Of beter gezegd een busje, merkte ik toen ik me omdraaide. De bestuurder stapte uit en ging bij de ingang van de loods staan, zodat zowel de mensen buiten als binnen hem konden horen, vermoede ik. Het kon ook zijn omdat hij te lui was om verder naar binnen te lopen. "Iedereen die mee doet aan de film moet instappen", melde hij. Ik zuchtte, nog meer rijden. "Ik ga even mijn spullen pakken", mompelde ik naar het meisje en slofte naar binnen. Ik had eigenlijk geen idee of ze ook maar iets had verstaan van wat ik tot nu toe had gezegd. Luid en duidelijk spreken kon ik wel, maar ik deed het meestal niet. Binnen pakte ik snel mijn spullen en zette mijn Ipod muziek weer aan. Ik gaapte, ik was moe van wachten en rijden en liep weer naar buiten. Buiten aangekomen schoot ik snel mijn peuk weg, die kon ik beter niet in de bus meenemen. In de bus liep ik helemaal naar de achterste stoelen en ging bij het raam zitten waar ik vervolgens met me hoofd tegen aan leunde.

[ bericht aangepast op 15 feb 2014 - 22:11 ]

---

It's very important for you to believe that you are the one

Raven Ariana McCalley

Omdat het langdurig stil zitten op de harde stoel pijn aan mijn kont begon te doen, duwde ik mezelf overeind en begon een klein rondje door de loods heen te lopen. Af en toe liet ik mijn blik over iemand heen glijden, glimlachte daarbij vriendelijk wanneer deze het zag en liep vervolgens weer door. Het wachten begon me net iets te lang te duren en ik vroeg me af wanneer er iemand kwam om te zeggen wat de bedoeling was. Ik was helemaal niet ongeduldig, maar aan de andere te zien begon ook hun het te lang te duren.
Net toen ik besloot een kijkje buiten te nemen, omdat ik daar enkele naar toe had zien gaan, kwam een van de jongens teruggelopen. Buiten stond een bus met daarbij een man die aankondigde dat iedereen die meedeed aan de film moest instappen. Met een lichte frons draaide ik me terug om en liep naar de stoel waar ik al even had gezeten. Daar pakte ik mijn koffer op, en hing mijn rugzak terug over mijn schouder heen. Lichtelijk nieuwsgierig door wat er nu ging gebeuren liep ik terug naar buiten en hielt even halt bij de chauffeur.
‘Waar gaan we heen?’ vroeg ik hem, maar deze keek me alleen maar met een verveelde blik aan. Met een lichte frons keek ik hem even na en stapte vervolgens de bus in. ‘Dan niet,’ mompelde ik en liep zo ver mogelijk door naar achteren de bus in. Een stoel voor de jongen die er al zat liet ik me zakken en zetten mijn koffer zo neer dat mijn rugzak erop kon, en er nog iemand langs me kon zitten mocht hij, of zij, dat willen. Daarna leunde ik met mijn elleboog op de rand van het raam en staarde stilletjes naar buiten.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'