[200] Final Domination || One Direction || Speeltopic 1 - Speeltopics

Rollen
Jongens
• Harry Edward Styles || SaIvatore • Robin
• Zayn Javadd Malik || Serenitae • Louise
• Niall James Horan || Escada • Nicole
• Liam James Payne || Kendizzzzle • Larah
• Louis William Tomlinson || Fluitsma • Leah

Meisjes
• Larah Feliciana Rose || Serenitae
• Nicole Valencia Martinez || BuzoIic
• Leah Roselynn Smith || CrazyGirlxx
• Louise Mikayla Miller || StyIinson
• Robin Eve Amadou || After

Regels
• Er is een minimum van tweehonderd woorden.
• Ga alleen OOC als dit dringend is. Gesprekken kun je in gastenboeken houden.
• Mary Sue’s en/of Gary Stu’s zijn ten strengste verboden.
• Als je voor een langere tijd afwezig bent, gelieve dit eventjes te melden.
• Als ik afwezig ben, mag er gewoon een nieuw topic worden aangemaakt, mits de link terug te vinden is in het vorige topic of als het nieuwe topic naar iedereen wordt doorgestuurd.
• Bij onduidelijkheden of problemen, aarzel niet om het aan te geven!
• Bromances veranderen niet in romances. (Biseksualiteit, seksuele historie of een hoog knuffelgehalte vallen hier niet onder.)
• Gelieve geen sneltrein spelen, godmodden of ruzie zoeken met anderen. Houd het gezellig.

Het begin:
De jongens hebben het concert van de meiden bijgewoond. Natuurlijk vinden ze het jammer dat het is afgelopen, maar langzamerhand wordt het toch tijd om te vertrekken, aangezien de meiden zich buiten hebben opgesplitst om contact met hun Engelse fans te maken. Wees origineel en probeer een gesprek met één van de meiden (Of de jongens!) aan te knopen. Dit hoeft niet meteen je favoriete bandlid te zijn, natuurlijk. Des te meer iedereen zich met elkaar mengt, des te hoger de spanning die in het RPG zal oplopen.

[ bericht aangepast op 19 jan 2014 - 19:39 ]

---

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

[Mijn topics.]

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Essink schreef:
[Mijn topics.]

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

- Woohoo. -

---

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Larah Feliciana Rose

Een glimlach krulde rondom mijn lippen zodra ik het luide applaus en gejoel van de aanwezige fans hoorde. Het geluid was oorverdovend, maar verschrikkelijk fijn om te horen als je wist dat het speciaal voor jou bestemd was. Het gaf me een heerlijk gevoel, en ik merkte al vrijwel direct dat ik meer energie kreeg door het feit dat al deze mensen hier voor mij en de andere meiden stonden te juichen.
Zodra ik merkte dat één van de vele medewerkers me een bemoedigend knikje gaf, nam ik zoals altijd op een uitgebreide manier afscheid van het publiek en verliet ik het podium, om vervolgens een luide zucht te slaken en snel wat woorden wisselde met de jongeman die daarnet het teken had gegeven dat ik de grote zaal kon verlaten. Nu ik backstage was, merkte ik pas hoe snel mijn hart tekeer ging van de zenuwen en pret.
"Ik trek even iets anders aan voordat ik naar buiten ga, deze broek zit nogal strak," verontschuldigde ik me aan de jongen, die fijntjes glimlachte om zich vervolgens weer van me weg te draaien.
Ik liep naar de grote kledingruimte en werkte mijn plakkerige make-up bij, friste me snel op en trok andere kleding aan, bestaande uit een rok met een hoge taille, een bijpassende top en een paar elegante, maar gemakkelijk lopende schoenen. De pastelkleuren fleurden me direct op, in tegenstelling tot de donkere, strakke kleding die ik daarnet aanhad.
Zodra ik er zeker van was dat ik er netjes en verzorgd uitzag, pakte ik mijn tasje - Die de inhoud had van een mobiele telefoon, een stift en welgeteld twee pennen - en verliet ik het grote gebouw, om er vervolgens achter de komen dat de Engelse fans het niet zo snel voor gezien hielden. Velen stonden te dringen bij de ijzeren hekken en hoewel het barstte van de ruimte, leek iedereen toch erg dicht op elkaar te staan. Ik besloot om mezelf zo geduldig mogelijk op te stellen en liep in de richting van een groep meisjes, waarvan ik de vragen op een vriendelijke manier beantwoordde, foto's liet maken en handtekeningen begon te zetten.

(Excuses voor de lengte. :'))

[ bericht aangepast op 18 jan 2014 - 21:48 ]

---

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

(MT)

---

Because I love him, do I need another reason?

¤ Robin Eve Amadou.
Met een brede lach op mijn gezicht verliet ik de kleedkamer, en op mijn zwarte boots loop ik het zonlicht in. Het was een fantastisch concert en onze Engelse fans waren geweldig. Ik deelde glimlachend handtekeningen uit en ging met mensen op de foto. Stiekem keek ik of ik nog ergens wat knappe boyfans zag, maar de groep meisjes die voor me stond was veel te groot. 'Hey, Amadou, ' riep een stem in mijn oor. Ik keek opzij en zag een knap meisje staan. Ze hadblonde haren, blauwe ogen, een ttypische barbiepop. 'Wat een kutoptreden. Ik snap niet dat zulke lekkere jongens hier naartoe komen, zeg.' Ze wees naar een groepje verderop, en ik greep haar bij haar shirt. 'Moet jij eens goed luisteren, bitch. Als je ons slecht vind, wat doe je hier dan,' gromde ik. Een groepje bodyguards zag het gebeuren en trokken me van het meisje af, die nu een zelfingenomen grijns om haar knalrode lippen. Ik moest me inhouden om haar mooie smoeltje niet te slaan, maar samen met de bodyguards slaagde ik erin. Ik blies geïrriteerd losgekomen plukken haar uit mijn gezicht, en liep naar het groepje "lekkere" jongens. 'Hey. Hoe vonden jullie het concert?'

---

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

(Mijn topics)

---

'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

Essink schreef:
[Mijn topics.]

---

El Diablo.

Harry Styles
Het was ongelooflijk, echt ongelooflijk. Het was al bizar dat we kaartjes hadden kunnen krijgen aangezien het in een kwartier was uitverkocht, maar dat ik hier stond, zelfs nu het was afgelopen geloofde ik het nog niet. Natuurlijk waren ik en de jongens samen met een gigantische groep andere mensen bij de uitingang gaan staan, met de kleine hoop dat ze ons zouden opmerken. Persoonlijk verwachtte ik niet veel, daarom schreeuwde ik ook niet, in tegenstelling tot de rest. Het enige dat ik deed was tegen het koude, ijzeren hek aan staan en met grote oogjes toekijken toen Robin en Larah buiten verschenen. Stiekem was Robin altijd a mijn favoriet geweest, ze had gewoon zo'n rebelse en vrolijke persoonlijkheid, en daarbij zag ze er niet bepaald slecht uit. Ik grinnikte zacht toen ik de confrontatie tussen haar en dat meisje zag, en vond het jammer dat ik niet kon horen wat er gezegd werd. Dat gegrinnik stierf al snel weg omdat ik merkte dat ze hierheen kwam. Ik hield even mijn adem in en durfde niet meer te bewegen. Ze stond nu wel heel erg dichtbij en sprak ons aan. Ze sprak ons aan. Op slag kon ik alle woorden waarvan ik ooit bedacht had dat ik tegen haar zou zeggen mijn keel niet meer uitkregen. In plaats daarvan stamelde ik wat onbegrijpelijk dingen, maar kreeg er uiteindelijk toch wat fatsoenlijks uit. 'Het was geweldig, echt waar. Jullie waren geweldig,' zei ik, wangen rood van de spanning en de ondraaglijke hitte door de menigte.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louise Mikayla Miller
Ik kon er niets aandoen, maar het eerste wat ik deed toen ik buiten aangekomen was, nadat ik een tussenstop bij de kleedkamers had gemaakt, was toch in mijn tas graaien naar het pakje sigaretten. Deze gevonden stak ik er eentje op, om me om het hoekje van het gebouw te begeven, zodat ik uit het zicht was. Tenminste dat hoopte ik toch. Normaal kon ik de moed nog wel opbrengen, om me eerst onder de fans te begeven, niet gelijk af te sluiten, maar ik wist dat er nu een pesthumeur tevoorschijn zou komen, als ik dat eerst nog zou doen. Dat was iets wat ik iedereen, al helemaal onze fans, wilde besparen.
De mensen die buiten op ons te wachten stonden. waren namelijk wel de reden dat wij zo ver waren gekomen, dat wij hier op dit moment stonden, en een uitbrander hadden ze dan ook echt niet verdiend. Ik meldde me dan liever vijf minuten later met een vrolijk humeur dan gelijk. Daarbij waren de andere meiden er ook nog.
Een zachte zucht rolde over mijn lippen terwijl ik één hand door mijn witblonde lokken haalde en tegen de muur leunde, stiekem proberende vast een blik te werpen op de menigte bij ijzeren hekken. Het bleef me keer op keer verbazen en het was nog steeds niet helemaal tot me doorgedrongen dat dit werkelijk voor ons was. Maar als je droom uitkomt, of in ons geval nog steeds in vervulling is, dan is dat toch ook nauwelijks te bevatten?

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Javadd Malik

Met uitgestrekte hals, een paar grote, nieuwsgierige ogen en een kleine glimlach op mijn gezicht leunde ik tegen het ijzeren hek aan, kijkend naar twee van de vijf meisjes die al naar buiten waren gelopen. Larah hield zich op de achtergrond en deelde handtekeningen uit aan de voorzijde van het gebouw terwijl Robin daarentegen meteen naar voren liep en al in confrontatie ging met een meisje dat er niet al te aardig uit leek te zien. Ik vond het leuk om te weten dat die meiden zulke, verschillende persoonlijkheden hadden en toch in eenzelfde band waren belandt, wat één van de redenen was waardoor ik een groot fan was geworden. Daarnaast vond ik hun muziek gewoon goed en waren het geen oneven meisjes om te zien; integendeel zelfs.
Een zachte grinnik verliet mijn mond zodra één van mijn vrienden, Harry, tegen Robin begon te praten, wie inmiddels bij ons was komen staan en ons een beetje aandacht wist te geven. Wetende dat Harry Robin helemaal het einde vond, nam ik een behoedzame stap naar achteren en besloot ik om de krullenbol eventjes met rust te laten, zodat hij zijn droom kon waarmaken en een gesprek met het meisje kon voeren.
Ikzelf vond Robin ook verschrikkelijk leuk, eerlijk waar. Ze had een geweldig, rebels karakter en leek me een leuk meisje om mee rond te hangen, maar ikzelf had Louise, ofwel Mickey, gekozen als mijn favoriet. Zij had net zoals Robin ook een pittig karakter, maar qua uiterlijk had ze net een streepje voor. Haar witblonde lokken en haar opvallende irissen deden me smelten, ook al wisselde ik deze gedachten niet graag uit met de andere jongens. De andere meiden waren stuk voor stuk ook leuk, maar Mickey bleef mijn lievelingetje.

(Crappy post. -.-)

---

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

[Late my topiczzzz]

---

How far is far

Liam Payne.

Ik kon nog steeds niet geloven dat ik met mijn vier beste vrienden bij het concert van Final Domination zijn. Het was inmiddels af gelopen, maar no way dat we nu al naar huis gingen. We gingen liever nog even rond de hekken zwerven in de hoop we een van de bandleden tegen komen. Iedereen heeft zo zijn favoriet, ik vind ze allemaal geweldig, maar mijn favoriet is toch wel Larah. Ik keek nogal on geduldig om me heen. Waarschijnlijk zouden ze zo naar buiten komen om met de fans op de foto te gaan en dingen te signeren. Ik hoopte nog steeds dat ik een van de vijf tegen zou komen, maar ik denk dat ik dat kan vergeten aangezien de menigte fans echt enorm is. Ik keek op toen ik een bekende stem hoorde, namelijk de stem van Robin. Ze praatte tegen Harry, en laat Robin nou net de favoriet van Harry zijn. Ik keek nog steeds in de menigte of ik Larah ergens kon ontdekken, hopeloos in deze menigte. 'Ik ga wat drinken halen' zei ik tegen de jongens en liep richting het gebouw waar hopelijk iets te drinken te krijgen is. Ik wurmde me tussen honderden fans door, en botste per ongeluk tegen iemand aan. 'Sorry, ik zag je niet.' verontschuldigde ik mezelf aan het meisje, dat dus Larah was. Ik verschoot gelijk van kleur. 'Eh, sorry' zei ik nog een keer. Nou ik ben haar tegen gekomen, maar op wat voor manier.

---

How far is far

Larah Feliciana Rose

"Larah, mag ik nog een foto maken?"
"Hou je van katten?"
"Larah!"
De pen kraste vliegensvlug over het papier en af en toe wisselde ik de pen in voor de donkerblauwe stift, waarmee ik een shirt of een ander kledingstuk signeerde. Af en toe keek ik op met een flauwe glimlach om iedereen de kans te geven om een foto te maken en ik probeerde alle vragen te beantwoorden, hoewel ik me toch behoorlijk benauwd begon te voelen tussen alle fans, die om je aandacht bleven schreeuwen alsof ze hongerige luipaarden waren. Ik hield van de fans, eerlijk waar, maar af en toe kroop ik het liefste weg in een hoekje als de drukte begon toe te nemen.
Toen ik op het punt stond om verder te lopen in de richting van de ijzeren hekken, wetende dat ik het daar nog drukker zou krijgen, voelde ik hoe iemands lichaam tegen het mijne botste. Wetende dat dit vaker gebeurde, schrok ik niet direct, maar dankzij mijn tengere bouw wist ik mijn evenwicht toch eventjes te verliezen. Gelukkig kon ik mezelf net op tijd corrigeren, zonder dat ik op de grond zou vallen.
Ik wuifde de bezorgde, maar strenge blik van één van de bodyguards weg voordat ik een glimlach op mijn gezicht toverde en in de richting van de jongeman keek die tegen me was aangebotst. Zijn wangen waren roodgekleurd van schaamte, spanning of de warmte en hij verontschuldigde zich dubbel, waardoor ik mijn schouders ophaalde.
"Het geeft niet," antwoordde ik, terwijl ik het geschreeuw naast- en achter me probeerde te negeren. "Je bent wel zo origineel geweest om me niet om te duwen. Dat stel ik wel op prijs." Ik grinnikte eventjes. "Dus, wat vond je van het concert? Is dit de eerste keer dat je ons live hebt zien optreden?"

[ bericht aangepast op 19 jan 2014 - 1:04 ]

---

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

[MT, ik ga zo bezig met een stukje.]

[ bericht aangepast op 19 jan 2014 - 9:59 ]

---

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''