MSV - Midden Aarde RPG - Speeltopic 3 - Speeltopics

Dit is het schrijftopic voor een verhaal in Midden Aarde.

De rode lijn:

[ bericht aangepast op 8 sep 2014 - 12:53 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Hobson keek op naar de elf die hem aansprak.
'Ja...'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Ze zit naast hem, dus hij hoeft niet op te kijken :')

Ithilwen glimlachte de Hobbit toe.
'Weet je, zelfs de kleinste persoon kan het lot van de toekomst wenden.Sommige mensen zijn gezegend met een bijzondere hoeveelheid moed, en ik denk dat jij daar bij hoort.' sprak ze. Wauw, ze voelde zich echt een betweter. Het was haar bedoeling iets kleins te zeggen waardoor hij zich wat beter zou voelen. Maar ze besefte dat ze dit vooral tegen zichzelf zei.
'Het spijt me, ik moet niet zo wijs doen. Ik snap heel goed dat je bang bent, dat ben ik ook. Maar dan denk ik aan de mensen thuis, aan degenen van wie ik hou. En dan ben ik nog banger, om ze te verliezen. Dan weet ik waar ik voor vecht, voor wie ik vecht. En dat maakt het waard om bang te zijn.'

Hahaze kan echt zo predikant worden ^^"

Hobson wist niet of hij moedig was. Hij had niet eens een wapen om zich te verdedigen en die wetenschap deed hem op zijn benen trillen. Hij hoopte eigenlijk dat de orks hen niet eens zouden zien, maar de anderen zouden waarschijnlijk toch wel tevoorschijn springen op het moment dat er eentje in hun buurt kwam en dan kon hij hen niet in de steek laten...
Hij knikte en ademde even diep in.
'Bedankt!'
Haar woorden waren oprecht en waar, maar hij wist niet of ze hem zouden helpen. Hopelijk kon Lili's pollepel hem in ieder geval zo ver brengen dat een ander de tijd had hem te redden.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Gengi staarde in de verte. Haar ogen waren dan misschien niet zo goed als die van de hobbit of de elfen, maar ook zij wist dat de orks met rasse schreden naderden. Ze keek even naar Thorin, die er ook gefocust uitzag. Ze zou er hoe dan ook voor zorgen dat hij veilig was. Gengi wilde dat hij de eerste was die Erebor binnen zou lopen en dat moest hij zonder ondersteuning kunnen doen.
Toen de orks dichtbij genoeg waren, sprong ze als een van de eersten naar voren. Met haar houweel houwde ze in de borst van een van de orks, die daardoor ter aarde stortte en hij stierf na nog een slag.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Thorin was opgelucht toen de eerste orks in zijn blikveld verschenen. Hij was geen geduldig man en loste problemen het liefste direct op. Hij stak zijn zwaard in de romp van een gillende ork en draaide zich toen zestig graden zodat hij bij een ander het hoofd eraf kon houwen. Mens, elf en dwerg kwamen in actie om de troep uit te dunnen en voor het eerst had hij het gevoel dat hij misschien niet enkel door verraders werd omringd. Vanuit zijn ooghoek wierp hij even een blik op de hobbits, want hij betwijfelde of zij konden vechten, maar ze bevonden zich dichtbij de elfen en dus moesten ze daar hun bescherming maar zoeke. Hij smeet een dolk richting een vijand die zijn neef van achteren besloop en trok een gezicht toen zijn gezicht besmeurd raakte door de spatten bloed toen een hoofd vlak voor zijn neus doorkliefd werd door de bijl van Gengi.

Every villain is a hero in his own mind.

'U zou beter uit moeten kijken,' zei ze en ze schopte het losse hoofd weg. 'Uw neven vechten voor u, niet voor hun eigen leven. Laat dat niet voor niets zijn.'
Ze draaide zich weer om en trok een ork aan zijn arm naar omlaag, zodat ze de punt van haar pikhouweel door zijn keel kon steken. Het lichaam van het wezen werd direct zwaarder en ze schopte hem weer van zich af.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Thorin keek haar verontwaardigd aan. Er was geen enkele reden waarom ze hem de les zou moeten lezen. Bovendien waren het zijn bloedverwanten. Hij zou hen niet voor zich laten sterven. Niemand hoefde voor hem zijn leven te wagen.
'Ik red me best,' gromde hij en hij hakte een ork in tweeën om dat te bewijzen.

Every villain is a hero in his own mind.

Ithilwen schrok toen het gekrijs van de orcs van dichtbij klonk. Ze trok haar zwaard, Näria, en plantte haar benen stevig uit elkaar. Toen de eersten in hun blikveld verschenen sprongen Gengi en Thorin meteen naar voren, waarna verscheidende leveloze lichamen op de grond vielen. Ze gaf Hobson een klopje op zijn schouder en liet haar zwaard rondbalanceren in haar hand. Ze hief het en kruiste het met het botte zwaard van een orc. Ze hield niet zo van vechten en verbaasde zich er altijd om dat zo'n beetje iedereen hier na één of twee slagen al een orc had gedood. Zelf had ze er altijd meer moeite mee, tegen de tijd dat de orc met een gapend gat in zijn buik te aarde stortte hijgde ze en bloedde ze zelf ook. Tot haar ontsteltenis hadden Thorin en Gengi naast het vechten ook nog eens de tijd om met elkaar te lopen bekvechten. Geïrriteerd draaide ze zich om.
'Zeg, misschen moeten jullie nog eens goed kijken naar wat jullie prioriteiten zijn. In dit geval lijkt het me een goed idee om ruzie te zoeken met jullie vijanden in de plaats van met elkaar!' snauwde ze de twee toe.

'Je bent anders hard op weg om hetzelfde te doen,' bromde Gengi, die het nooit in haar hoofd zou halen om ruzie te zoeken met haar koning, maar ze zou hem wel gerust de waarheid vertellen. Ze duwde een ork opzij toen die op haar afkwam en sloeg met haar bijl naar een ander, die daardoor een hand verloor.
'Zorg er liever voor dat de hobbit niet wordt afgeslacht!'
Echte paniek voelde ze niet, maar ze hield wel haar adem in toen er een ork op Hobson afliep met opgeheven zwaard. Ze had echter niet de tijd om daar lang stil te blijven staan, want de handloze ork had er nog een en wist daarmee zijn eigen wapen nog goed te hanteren.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Er zal eens een woordenwisseling zijn waarmee jij je niet bemoeit,' gromde Thorin. Het was nogal idioot dat zij hen iets verweet waarbij ze zelf exact hetzelfde deed. Hij kon prima praten en vechten tegelijk. Het was lang niet de eerste ork die hij aan zijn zwaard reeg en hij was ervan overtuigd dat ze deze troep konden vernietigen zonder dat hij zich buitensporig hoefde in te spannen.
De elf stond op het punt om haar mond open te trekken en een ork sloop op haar af. Hij kneep zijn ogen even samen en wierp een korte bijl rakelings langs haar hoofd, die zich in de keel van haar belager boorde.
'Laten we ieder op onze eigen manier vechten.'
Hij draaide zich weer van haar af omdat een ork zijn aandacht opeiste, die een flink stuk groter was dan zijn soortgenoten, waardoor hij ook torenhoog boven hem uittorende. Hij greep met beide handen zijn zwaard weer af, woog hem even in zijn hand en kruiste toen het wapen met de ork.

Every villain is a hero in his own mind.

Ithilwen glimlachte lichtjes toen Thorin's bijl zijn doel trof.
'Ik ben het met je eens, maar desondanks lijkt het me beter dat je je beter kan concentreren op dat daar.' zei ze wijzend op de groot uitgevallen orc. De opmerking van Gengi negeerde ze, ze werd een beetje moe van de dwerg die constant maar sprak alsof ze alles beter wist. Het irriteerde haar nog meer dat Hobson ineens aan haar werd toegeschreven, maar Gengi had wel gelijk. Het leek er op dat de hobbit het niet alleen zou redden. Ze dook weg, onder de arm van een orc door, en ging weer naast Hobson staan.
'Hé daar, beetje hulp nodig?' riep ze terwijl ze zich op de orc stortte. Met haar andere hand wierp ze hem een lang mes toe. 'Hier, met die misvormde boomtak van je kom je niet ver. Je moet jezelf wel een beetje kunnen verdedigen!'

Kili negeerde de elf die zelfs op zíjn zenuwen begon te werken. Hij concentreerde zich op de misbaksels die van alle kanten leken te komen. Nadat Thorin in gevecht raakte met een enorme ork, leken er nog meer van die monsters te zijn. Kili zuchtte diep toen er een op hem kwam afgestormd en haalde uit naar zijn buik, waarna er ingewanden naar buiten puilde. Hij grijnsde even voldaan, maar zijn gezicht betrok toen hij een felle pijn in zijn zij voelde.

Lili had wel eens gestoeid met Kili en Fili, maar dit was andere koek. Ze vond het doodeng wat er allemaal gebeurde. Ze pakte een zwaard op toen ze zag dat een tweede Orc haar broer bevocht. Waar ze de moed vandaan had gehaald wist ze even niet. Ze rende op de Orc af en sprong op zijn rug. Het zwaard stak voor een deel uit zijn rug. Woedend draaide de Orc zich om en richtte zich op Lili die begon te gillen.

Angel zat op de rand van het camp toen ze in de verten een harde gil hoorde. zonder na te denken sprong ze op, negeerde haar angst en rende naar voren, links van haar hoorde ze voetstappen en gehinnik. Minas, schoot het door haar hoofd en daar draafde haar betrouwbare vriend naast haar. Als een elf sprong Angel op de rug van Minas en daverde het strijd veld op. Angel keek waar de gil vandaan kwam en vond al gouw de dwerg Lili die gillend naar een ork keek die op haar af kwam. Nee, schoot het door Angel hoofd.
Angel gaf Minas de sporen, trok haar zwaard en reed naar voren 'ELENDIL,' kwam er brullend uit en toen ze bij de ork kwam sloeg ze met een omhaal zijn hoofd er af.
'Is alles goed met je?' vroeg Angel nadat ze haar zwaard terug trok en Lili aan keek.

(Ik hoop dat ik dit goed heb beschreven, Wensekronik , oja ik ben straks een paar daagjes weg en kan ik niet reageren, sorry)

A wizzard is never late Frodo Baggins, nor is he urly. he arrives precisely when he means to ~Gandalf

Ignatius de Blauwe bleef achter de rest staan. Hoewel hij zich goed kon verdedigen, had hij geen zwaard bij, slechts zijn staf en een houten staf was, zo wist hij uit ervaring, niet het meest geschikte wapen om je te verdedigen tegen zwaarden.
Hij drukte zijn staf hard in de grond en begon met het prevelen van magische woorden. Spoedig trokken donkere wolken boven hen samen en begon het steeds harder te regenen. In de verte klonken donderslagen en een harde wind kwam opzetten.

[ bericht aangepast op 24 aug 2014 - 15:16 ]