MSV - Midden Aarde RPG - Speeltopic 3 - Speeltopics

Dit is het schrijftopic voor een verhaal in Midden Aarde.

De rode lijn:

[ bericht aangepast op 8 sep 2014 - 12:53 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Nadat Brennen was aangekomen, kwam het hele kamp in beweging en hij was blij dat het zo snel ging. Veel tijd zouden ze namelijk niet hebben. Echter was er een vrouw die op hem af kwam en uit haar houding vermoedde Brennen dat ze het niet eens was met zijn idee.
'Te veel voor ons,' antwoorde hij kort, waarna hij afsteeg. Al zijn spullen bevonden zich al in de zadeltassen van zijn paard, maar hij zou anderen nog kunnen helpen snel weg te komen. Toen bedacht hij zich, dat hij misschien wel wat meer informatie zou mogen geven.
'Ik weet niet precies hoeveel het er zijn, gezien het daar te donker voor is, maar aan hun lawaai te horen zijn ze ons ruim in de meerderheid. Het zijn hersenloze wezens, maar in het donker zijn ze wel in het voordeel.'
Hij wist dat als de orks echt achter hen aanzaten, ze de confrontatie alleen maar zouden uitstellen door te vluchten, maar hij wilde het risico niet nemen om de orks nu midden in de nacht aan te vallen, zonder weinig informatie. Ze konden nu beter vluchtten en de volgende morgen informatie verzamelen en een plan bedenken. Ze moesten een situatie in hun voordeel creeëren.

Stenenlikker

Ignatius' nachtrust werd ruw verstoord toen hij wakker werd geschud, gevolgd door luide stemmen om zich heen. Ze konden maar beter een goede reden hebben, want iedere nacht te vroeg wakker worden zat niet in zijn plan om bij Erebor te komen.
Vermoeid wreef hij door zijn ogen om vervolgens langzaam op te staan en zijn staf te vinden. Toen hij om zich heen keek, zag hij dat vrijwel iedereen in rep en roer was en er over orks gesproken werd.
'Als we een voordeel willen creëren, is het misschien slim om niet zo hard te praten - ze kunnen je van hier tot Erebor horen!' onderbrak hij het gesprek tussen Sha'rin en een elf.

[ bericht aangepast op 13 juli 2014 - 16:01 ]

'Ze weten heus wel dat we hier zijn,' beet Sha'rin hem toe.

Every villain is a hero in his own mind.

'Ja, nu wel!' gromde Ignatius en hij draaide zich om.
'Hoe lang voordat ze er zijn?'

Ithilwen sprong op en keek doelloos om zich heen. Steeds meer mensen werden wakker en keken verward om zich heen. Degenen die al waker waren waren heftig in discussie. Toen ze het woord 'orcs' opving stonden al haar zenuwen op scherp. Met de punt van haar laars gaf ze Thranduil een tikje om hem wakker te maken. Ze keek om zich heen, opzoek naar een metgezel. Als ze werden aangevallen had ze liever geen ongedekte rug. Haar blik viel op een donkerharige elf, die nog in slaap leek te zijn. Wat op zich wel logisch was, gezien er maar weinig geluid werd gemaakt. Afgezien van Sha'rin, die flink tekeer ging tegen Ignatius. Ze onderdrukte haar irritatie en glipte naar de half slapende elf toe. Een beetje onwennig duwde ze hem zachtjes tegen zijn schouder. Toen hij zijn ogen open deed beet ze op haar lip, hopend dat het haar nu voor de verandering wel eens lukte een vriend te maken.
'Hé, uhm... Elrohir was het toch? Ik denk dat het beter is als je jezelf klaar maakt, we worden namelijk een soort van aangevallen door Orcs.' hakkelde ze ongemakkelijk.

(Ellooh Belle, ik ga je stalken )

Thorin was niet van plan om als een wilde weg te vluchten zodra er gevaar dreigde. Hij vond dat er eerst iemand poolshoogte moest nemen en hoewel hij het niet graag toegaf, was hij geen snelle ruiter. De grote paarden van de elfen en de mensen waren veel sneller.
'Wie kan hen tegemoet rijden en nauwkeurigere informatie verzamelen?'

Every villain is a hero in his own mind.

'Zij maken meer geluid dan wij doen, meester tovenaar,' beet Brennen de tovenaar toe. 'Dus als wij hen niet horen, zullen zij ons ook niet horen.' Het irriteerde hem dat er zovelen tegen hem in gingen, terwijl ze gevaar liepen. Waarom leek iedereen zo dom te zijn om dat niet te snappen?
'Maar ik reed er ongeveer 20 minuten over, en dat in volle gallop, dus ik vermoed binnen een half uur.' Zijn gevoel voor tijd was eigenlijk best slecht, maar dat wilde hij naturlijk niet toegeven. Hij hoopte dus dat zijn schatting klopte, want dit kon wel voor levens belang voor hen zijn.
Brennen wilde weer op zijn paard stappen, zodat ze hopelijk snel verder konden, maar hij liet zich weer zakken toen hij een dwerg hoorde spreken. Weer iemand die niet door leek te hebben in wat voor gevaar ze zaten.
'Nauwkeurige informatie kan je zeker krijgen, maar dan weet ik niet zeker of degene die dat gaat halen wel terugkomt,' snauwde hij de dwerg toe. De niet-meewerkendheid van iedereen begon hem ondertussen flink op de zenuwen te werken. 'Ik heb de informatie gehaald die ik kon halen, zonder zelf gevaar te lopen, gezien ieder hier wel moet weten dat wij allemaal gevaar lopen. Dus ophouden met tegenwerken en gaan! Morgen kunnen we kijken hoe we met ze afrekenen. In het donker ga ik liever geen strijd leveren tegen een half leger aan orks.'

Stenenlikker

Ignatius trok zijn wenkbrauw op.
'Je wil zeggen dat je informatie nauwkeuriger was geweest als je wél gevaar had gelopen? Je wilt zeggen dat je er niet alles aan hebt gedaan om de groep, boven jezelf, veilig te stellen?'
Hij wendde zich van Brennen af en liet zijn ogen over de elven glijden.
'Ik denk inderdaad dat het een goed idee is als één van jullie uitrijdt om mij nauwkeurigere informatie te geven. Ondertussen kunnen wij allen een strijdplan klaarmaken.'

Sha'rin was blij dat ze niet door enkel lafaards omgeven werd en dat zelfs de tovenaar een goed punt had. De orks bevonden zich tussen het brandende dorp en hen in. Die Brennen moest haast hebben gekropen als hij er zolang over deed. Ze was zelf echter niet echt thuis op een paard en het leek haar beter als iemand anders de klus klaarde, al was er niemand die bereid was om zijn nek uit te steken én een paard uiterst goed kon berijden. Voor hen wegvluchten, zou hen niets verder helpen, want de richting van het dorp was waar het pad hen zou leidden en ze zouden hoe dan ook de orks moeten confronteren.

Every villain is a hero in his own mind.

Dit keer begon het de arme Brennen gewoon teveel te worden. Hij wilde helpen, hij wilde zich nuttig maken, maar hij was nooit goed in omgang met vreemden geweest, andere wezens dan elven meed hij liever, behalve als het orks of oosterlingen waren, die maakte hij liever een kopje kleiner. Maar niemand leek naar hem te willen luisteren, hij werd alleen maar bespot.
Dit keer stapte hij vastberaden op zijn paard, niet van plan om binnenkort terug te komen. Ze zouden het prima zonder hem kunnen redden.
'Als jullie niet willen luisteren, dan ga ik wel weer, laat ik jullie wel lekker aan jullie lot over,' riep hij de groep toe. 'Ik wens jullie veel succes om niet in de pan gehakt te worden, want wat ik weet is dat het er teveel zijn om nu aan te kunnen.' In volle vaart reed hij weg, van plan om zichzelf in veiligheid te brengen. Hij was geen lafaard, dat zeker niet, maar hij wist het verschil tussen verstandigheid en domheid en een groep orks van die grote nu tegemoed komen, was gewoon domheid. Dat hij niet dichterbij was gegaan voor meer informatie, kwam doordat hij wist dat hij niet veel meer informatie had kunnen krijgen daarbij, iets waar hij zijn leven niet voor wilde wagen. Aan hem dood hadden ze niets gehad, en had een groot deel nu misschien nog liggen te slapen. Hoe ondankbaar waren ze daar.

[ bericht aangepast op 13 juli 2014 - 23:22 ]

Stenenlikker

Kili hield zijn boog in de aanslag en keek schichtig om zich heen. Zijn mond viel bijna open van verbazing toen de idiote elf ervandoor ging.
'Dat meen je toch niet?' gromde hij, waarna hij op zijn pony klom. 'Als niemand poolshoogte durft te nemen, dan doe ik het wel.'

'Nee,' antwoordde Thorin kortaf. Zijn neef was niet sneller op zijn pony dan hij. Een elf of een mens moest gaan en hij blikte even op de elfenvrouwe die haar stem al een paar keer had laten weerklinken. Haar naam was hem ontschoten.
'Bent u snel?'

Every villain is a hero in his own mind.

Angel reageerde niet toen Ithilwen wat zei, Maar moest we lachen, en had een tijdje liggen slapen. Maar nu werd ze kreunend wakker terwijl ze om zich heen keek. Iedereen was in rep en roer. Angel keek van uit haar plekje bij een boom hoe de man Brennen in discussie kwam met Sha'rin. Waarom moeten ze altijd zo met elkaar vechten, schoot het door Angels hoofd. Toen Brennen weg reed stond ze op. Haar benen schreeuwde het uit omdat ze nu moesten lopen, maar Angel negeerde haar lichaam. Ze wilde niet dat iemand van de groep zich ongemakkelijk voelde en zocht Elrohir op. Als zoon van de elfenheer Elrond, wist hij wel raad.
Enzo niet, dacht Angel, ga ik zelf wel achter hem aan.
Achter Angel sjokte Minas langzaam zijn meesteres achterna.
'Elrohir!.' Toen de zwartharige elf in Angels gezichtsbeeld kwam rende ze op hem af. 'Kan jij helpen.'

A wizzard is never late Frodo Baggins, nor is he urly. he arrives precisely when he means to ~Gandalf

OakenshieId schreef:
'Nee,' antwoordde Thorin kortaf. Zijn neef was niet sneller op zijn pony dan hij. Een elf of een mens moest gaan en hij blikte even op de elfenvrouwe die haar stem al een paar keer had laten weerklinken. Haar naam was hem ontschoten.
'Bent u snel?'

De jouwe natuurlijk.

Every villain is a hero in his own mind.