MSV - Midden Aarde RPG - Speeltopic 3 - Speeltopics

Dit is het schrijftopic voor een verhaal in Midden Aarde.

De rode lijn:

[ bericht aangepast op 8 sep 2014 - 12:53 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Gengi streek haar haren uit haar gezicht.
'Nee.'
Ze leunde op haar houweel en speurde de omgeving af. Er waren even geen orks die op hen letten en daar was ze blij om. Ze was een keer hard op haar rug gevallen, die nu behoorlijk pijn deed als ze liep en ook zat er een diepe wond in haar bovenarm, waar ze maar geen aandacht aan schonk.
Toen er toch een gewonde ork op hen af kwam klossen die blijkbaar dacht dat hij twee vermoeide dwergen wel aankon, smeet ze haar bijl op hem af en het ding raakte hem met het heft op zijn schedel, waardoor hij omviel en Gengi de kans had om haar houweel in zijn beide ogen te steken voor ze hem van zijn hoofd ontdeed. Met haar goede arm smeet ze het hoofd van de ork naar een andere toe, die daardoor ook een fikse klap kreeg.
'Ik ga hem wel zoeken.'
Er waren niet meer zoveel vijanden en dat gaf haar de gelegenheid om iets kalmer door het strijdgewoel te lopen. Toch was ze op haar hoede en af en toe schoten haar ogen naar de tovenaar, om te zien wat die voor onzin uithaalde.

[ bericht aangepast op 31 aug 2014 - 21:06 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Gawain had zich al die tijd een beetje afzijdig gehouden van de groep. Hij moest er ernstig aan wennen om zoveel verschillende.. wezens, om zich heen te hebben en kon het gekibbel tussen iedereen erg slecht hebben. Maar een gevecht ging hij nooit uit de weg. En al helemaal niet als het een gevecht met orks was. Want er was niets waar hij meer een hekel aan had, dan aan orks. Hij wreef even over zijn akelige litteken en greep zijn zwaarden van zijn rug, voor hij in alle rust naar het gevecht toe wandelde. Vlak voor hij zich er in wilde storten, zag hij iets in zijn linkerooghoek dat zijn aandacht trok. Hij keerde zich om en zag Chase zitten. Een domme, kleine hobbit waarvan hij nog altijd niet begreep waarom deze mee was. Hobbits waren nutteloos. Chase zat in elkaar gedoken, verstopt en leek te bidden, of wat hij ook deed. 'Kom op,' Gromde Gawain geirriteerd en greep de hobbit in zijn kraag. 'Je bent niet de hele reis meegekomen om hier te zitten bidden.' Hij sleurde de hobbit mee, richting de orks. 'Ik heb nog nooit gevochten!' Riep Chase angstig. Gawain keek hem aan en drukte zijn dolk in zijn handen. 'Eens moet de eerste keer zijn. Gewoon rondsteken op alles. Met je pijl en boog kom je niet ver.' Hij grijnsde gemeen en duwde Chase naar een ork. 'Het lukt je wel!' Nu pakte hij zijn beide zwaarden ook weer beet en begon op de orks in te hakken. Zonder het zelf echt door te hebben, hield hij vanuit zijn ooghoeken de hobbit in de gaten, maar hij was niet van plan om in te springen. De hobbit moest zichzelf maar redden, of bij iemand anders schuilen.

Woeeshh.. Goed? Ik moet even wennen aan de schrijfstyle en ik wist niet echt hoe in het verhaal te komen. :] Maaarremm.. I'm back!
En mn naam staat nog verkeerd in het beginding.

You know, sometimes when you cage the beast, the beast gets angry.

Ik heb even alle schrijvers eruit gehaald die al meer dan vier maanden niet online zijn geweest. De inactieve personages met een streep erdoor ga ik een berichtje sturen of ze nog mee willen doen.

Every villain is a hero in his own mind.

Larduin klom met een noodvaart in een boom schuin achter de tovernaar en besloot iedereen rugdekking te geven. Hij balanceerde zichzelf op een enkele tak die in het open uitstak. Larduin wist dat hij zichzelf in groot gevaar bracht en makkelijk geraakt zou kunnen worden door een van de ork schutters, en mocht dat gebeuren, helaas! Hij trok zijn boog en schoot een paar pijlen naar de orks, alle pijlen waren doeltreffend. Hij zag ook een ork van achter op Gawain in rennen, hij spande de pees aan en kneep zijn oog dicht. Met volle vaart landde de pijl in het achterhoofd van de ork. Maar tevergeefs kwam Larduin's voorspelling ook uit. Zonder fatsoenlijk op te letten vloog er een ork-pijl naar Larduin toe. De pijl schampte daarbij zijn linkerwang en sneed de pees van zijn boog door.
'Heb ik weer.' Mompelde hij en hij stopte de boog terug op zijn plek.
Hij trok zijn zwaard en sprong van de tak recht in het gevecht.

{heeft lang geduurd maar hierbij een stukske}

[ bericht aangepast op 5 sep 2014 - 13:43 ]

Swift as the Wind, Silent as a forest, Fierce as Fire, Immovable as a Mountain~Takeda Shingen, Fuurinkazan

Ter info: Pabu en Merril hebben aangegeven te stoppen, waardoor de personages Thranduil, Fili en Keyla vrijkomen. Iemand die een van hen wilt spelen?

Every villain is a hero in his own mind.

FILI! <3

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Alesia keek toe hoe vele van hun groep afgeslacht werd maar de andere vochten ook terug, ze voelde hoe het regen op haar gezicht drupte. Ze proefde de modder op haar lippen en het bloed haar lichaam verliet door de vele wonden die ze had opgelopen. Ze wou huilen van de pijn die ze had, maar ze kon het niet van de uitputting. Ze was nooit een vechter geweest, ze dacht aan haar tuin. Waar een heerlijke geur was, een klein bankje omhuld door bloemen en daarachter een grote oude eik. Het voelde fijn om daar aan te denken, was dit haar einde. Ze wou er niet aan denken en richtte haar gedachtes weer op haar tuin. Ze voelde de warmte van de zon op haar lichaam in haar gedachten, de vogels stjierpte vrolijk hun lied. Er stond in het midden van haar tuin een stenen harp met een kruk. Ze nam plaats op de kruk en speelde haar laatste lied. Dood gaan voelde alsof je je lichaam niet meer voelde, alsof je een steen veranderde vond Alesia.

Nadat Kili een ork had neergehaald voor Skylars neus, moest hij even bijkomen. Hij tastte naar de wond in zijn zij en beet op zijn lip. Het was niet erg diep, maar toch kwam er aardig wat bloed uit. Toen er weer een ork op hem af kwam, rolde hij met zijn ogen en hief zijn zwaard op. Hij woog zijn zwaard even kort in zijn hand, voordat hij zich op het monster stortte. Dit keer was het een taaie en het gevecht duurde aardig lang. Kili ving harde klappen, maar deelde ze zelf ook uit. Toen de ork zijn been openhaalde, sloeg hij een kreet, maar hij was niet van plan op te geven.

Mag ik even tussendoor vragen of Thranduil overgenomen word? Gezien Ithilwen hem leuk vind lijkt het me wel handig als ze hem ziet sterven, mocht hij eventueel dood gaan in dit gevecht....

Ik hoop heel erg dat iemand Thranduil zou willen overnemen, want hij is wel belangrijk in het gezelschap. Als niemand het aanbiedt wil ik dat zelf ook wel doen, maar aan de andere kant vind ik het niet zo leuk om Thorin én Thranduil te hebben. Maar ik vind het wel een heel moeilijk personage om vanuit te schrijven (en Merril deed het echt geweldig) dus diegene moet zijn gedrag van toen wel goed kunnen overnemen. Anders kan hij inderdaad beter sterven en dan mag je dat van mij best schrijven.

[ bericht aangepast op 6 sep 2014 - 17:54 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Chase deed zijn best om niet in paniek te raken, maar hij had echt een hekel aan gevechten. En orks. En ook een beetje aan bloed. Maar hij deed wat Gawain hem had opgedragen, want Gawain had gelijk. Hij was niet de hele reis hierna toe gekomen om in een hoekje te sterven.. Dus stak hij waar hij steken kon met de dolk. Maar het was niet genoeg, het leek zelfs of de orks hem uitlachten. En toen er maar orks bleven komen, raakte hij opnieuw lichtelijk in paniek. Hij besloot om het op een rennen te zetten, op zoek naar een veiligere plek of iets bekends. Gelukkig zag hij Hobson staan, die beschermd leek te worden door Ithilwen [wat een lastige naam!], dus rende hij daar op af. Hobson kende hij wel een beetje, hobbits kende elkaar vaak. 'Hobson!' Riep hij opgelucht toen hij deze veilig had bereikt. Hij wist weer hoe hij adem moest halen en een deel van zijn paniek zakte weg. 'Ik houd niet van vechten.' Gaf hij zuchtend toe terwijl hij de dolk met een trillende hand voor zich uithield. Wat dacht Gawain wel niet, hem zo maar in het gevecht te gooien.. Hij zocht wel dekking bij anderen. x]

You know, sometimes when you cage the beast, the beast gets angry.

Ithilwen stak een zwaard door de buik van een orc en duwde het lijk met een vies gezicht weg. Toen ze een geluid achter haar hoorde draaide ze zich verbaasd om. Ze zag een andere Hobbit bij Hobson staan en trillend probeerde zijn dolk te hanteren.
'Hé hallo, is dit ineens een verzamelpunt voor doelloze Hobbits? Welkom bij de club!' riep ze. Toen rolde ze met haar ogen. 'Zorg dat je vlak achter me blijft, en gebruik die dolk een beetje, wil je? Dat zou een stuk helpen en-' ging ze verder, maar ze werd onderbroken door een beweging in haar ooghoek. Een nieuwe orc dook voor haar op. Hij hief zijn gruwelijk uitziende, maar korte, platte hamer en grijnsde vuil. Ithilwen stootte een ijselijke gil uit toen de hamer haar hoofd raakte, waardoor ze naar de grond stortte. Vlekken zweefden voor haar ogen en haar oren tuitten. Haar rechter oog begon dicht te zwellen en er liep een kriebelend straaltje bloed over haar wang. Alles ging in slow-motion terwijl ze naar adem hapte en omhoog keek naar de Hobbits. Ze wist dat ze ieder moment gedood kon worden en haar laatste hoop was gevestigd op de Hobbits, die er welliswaar niet uit zagen als vechters, maar het volgens haar wel in zich hadden om moedig te zijn op de momenten dat het nodig was.


Ghehe, inmiddels gaat die naam vanzelf. Maar idd het is een lastige naam, maar zo zijn Elvennamen vaak wel ^^

[ bericht aangepast op 6 sep 2014 - 19:39 ]

'Ik ook niet,' zei Hobson, die vastberaden naar de orks keek en wist dat hij het zo niet zou redden. De elf kon hen niet altijd blijven beschermen. Ze zouden Erebor nooit bereiken als ze niet wisten hoe ze zich moesten wapenen.
'Kom op, Chase,' zei hij en hij rechtte zijn rug. 'Met zijn tweeën maken we meer kans!'
Hij durfde echter niet op een ork af te stappen zonder er zeker van te zijn dat zijn soortgenoot hem zou bijstaan en keek hem daarom vragend in de ogen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Zijn mond viel open toen hij zag hoe Ithilwen neerviel en hij kreeg er bijna braakneigingen van. Maar een of andere zwarte roes nam bezit van hem en hij knikte vastbesloten naar Hobson. Ze moesten Ithilwen helpen. En niet alleen haar, maar iedereen. Hij wist niets meer uit te brengen, dus schreeuwde hij maar voor hij op de ork afrende en Gawains dolk in diens been stak. Zijn lichaam leek overgenomen te zijn door een gevechtroes, zijn hele blik leek zwart behalve de ork die hij besprong. Hij voelde zich niet bang, of dapper, hij voelde eigenlijk helemaal niets. Hij deed gewoon precies wat Gawain zei: Gewoon rondsteken op alles!

Gawains mond vertrok in een scheve glimlach toen hij zag dat beide Hobbits zich schuilhielden achter Ithilwen. Mooi, nu hadden ze zelfs een Hobbit-oppasser in de groep. Misschien moest hij haar daar later voor bedanken, maar daar had hij nu geen tijd voor. Hij sloeg net de kop van een kleine ork af toen hij Chase plotseling hoorde schreeuwen en keek verrassend op. De hobbits waren nog dapperder als hij had gedacht. Hij grijnsde geamuseerd en trapte de kop van de ork aan de kant voor hij zich ook weer op de vijand stortte. Hij zou er persoonlijk voor zorgen dat er hier straks geen levende ork meer te zien was. Afschuwelijke gedrochten.

You know, sometimes when you cage the beast, the beast gets angry.

"Hobbit-oppasser", serieus? x)