RPG - Instituut voor Bijzondere Gevallen: Hawaï - 7 - Speeltopics

Het verhaal begint zeven jaar na het begin van het eerste verhaal. Nadat ze het Instituut hebben verlaten, wonen Kato, Cordelia, Emily, Wyatt en Rodey op het eiland waar Kato is opgegroeid. Inmiddels hebben Cordelia en Emily een kind gebaard.
De vulkaan op het eiland Montserrat begint weer actief te worden. Uit angst dat hij gaat uitbarsten, verhuisd iedereen met de kindertjes naar Hawaii, plus enkelen van Kato's familieleden die dieper in het bos wonen en hem geloven. Omdat ze allemaal zo verschillend leven en de luxe van het Instituut gewend zijn, zijn ze altijd afhankelijk gebleven van de mensen aan het vaste land van de Verenigde Staten.
Op Hawaii blijkt een hele nederzetting te zijn van vreemde wezens die niet in de mensenwereld kunnen wonen en om welke reden dan ook, hebben besloten om niet bij hun soortgenoten te zijn. Er is maar een kleine groep van die wezens die hen durft te vertrouwen.Langzaam wennen ze aan het leven op Hawaï, maar later blijkt dat ook daar niet altijd alles veilig is.

Meer uitleg en het inschrijftopic vind je hier

Het dorpje

[ bericht aangepast op 9 maart 2014 - 15:02 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Maar waar was je heen, dan?' Ze keek hem met grote ogen aan. 'Ik maakte me zorgen! Ik dacht dat ik je nooit meer zou zien!'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Ik heb gezegd dat ik terug zou komen,' antwoordde hij ontwijkend.
Rodey was blij dat ze bij Emilys kamerdeur waren en keek haar vragend aan.
'Ga je niet opendoen?'

~ ~

'Hmm.'
Kato wist niet wat er precies was voorgevallen en gezegd, dus hij vond dat hij daar niet zo veel over zou kunnen zeggen. Hij sloeg daarom maar gewoon zijn armen om haar heen en wilde net zijn ogen weer sluiten toen Liae's stem door het huisje schalde. Die had natuurlijk al een tijdje geen eten meer gehad...

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Ik wil nog niet weg,' zei Emily. 'Ik wil niet -' Ze zuchtte. 'Ik wil gewoon weten waar je geweest bent... Ik heb je echt heel erg gemist...'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Rodey zuchtte.
'Later. Nu moet je je knie verbinden en je roes uitslapen.'
Hij wachtte tot ze de sleutel in het slot had gestoken en kuste haar kruin.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'O. Ik ga wel.' Cordelia sloeg haastig de dekens van zich af en liep naar haar kamertje. Dadelijk zou ze Nykin nog wakker maken. 'Hallo kleine prinses,' zei ze zacht. Ze nam Liae in haar armen en streek met haar hand over haar rug. Ze werd direct rustig en Cordelia neuriede een liedje, terwijl ze in de schommelstoel ging zitten. Ze hield Liae's handje vast terwijl ze haar voedde en keek terug in haar blauwe ogen. Cordelia praatte zachtjes tegen haar en ze merkte dat Liae haar stemgeluid prettig vond. Ze sloot alle nare gebeurtenissen van vanavond af en bleef met haar dochter tegen zich aan in de schommelstoel zitten. Het was alles dat ze nodig had.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

[Mooi!]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Oké. Dan moet je me beloven dat ik je morgen weer zie.' Ze keek hem in zijn ogen.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Dat kan ik niet... Ik ie je over een paar dagen. Dat kan ik wel beloven.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Ze keek hem nog iets langer aan, maar knikte toen. 'Oké. Zo snel mogelijk.'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Cordelia gaf Nykin de volgende morgen ontbijt op de veranda. Er was warmer weer dan normaal voorspeld voor vandaag en ze kriebelde met haar vingers aan Nykins teentjes. Hij kreeg de slappe lach en Cordelia knuffelde hem.
'Lief klein knuffelbeertje van me. Mmm.' Ze glimlachte toen Kato met Liae naast haar kwam zitten en ze gaf hem een kus. 'He slaapkop. Ik wilde gaan zwemmen met de kleintjes vandaag. Wil je ook mee?'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Sorry, lief.' Hij kuste haar en liet Nykin Liae ook een kusje geven. Hij lachte erbij en aaide over Liae's haar. 'Ik moet zo gaan. Ik hoorde dat Yati en Qako gingen vissen, dus je bent in ieder geval niet alleen.'
Dat vond hij wel fijn, want hij vond het maar niets als Cordelia in haar eentje in de grote, open zee ging zwemmen met twee kleine kindertjes die haar al gauw te snel af zouden kunnen zijn.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Gaan ze vissen?' vroeg Cordelia met grote ogen. 'Daar wil ik geen getuige van zijn!' Het zou afschuwelijk zijn om te moeten toe kijken.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'O, nee, natuurlijk niet!' zei Kato die daar niet over na had gedacht. Hij kuste haar slaap. 'Ik bedoel gewoon dat je hen kunt roepen als er iets misgaat. Ik verwacht helemaal niet van je dat je om ze heen zwemt terwijl ze bezig zijn'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Venomis begon zich te vervelen. Het observeren van haar dorpsgenoten was niet erg bevredigend: de meesten hadden geen flauw idee wat ze aan het doen waren en drentelden maar een beetje heen en weer. Tot nu toe was Satyr haar enige aanknopingspunt, maar ze wilde een beetje afstand houden omdat hij haar het beste kende van iedereen die hier woonde. Toch was de relatie met zijn vader niet zo heel goed en betwijfelde ze of ze via hem de raad kon binnendringen. Ze had wel ontdekt dat er alleen maar mannen waren die de baas speelden over het dorp, waardoor ze zich begon af te vragen of het niet praktischer was geweest als ze een mannenlichaam had gekozen.
Zuchtend sloeg ze de bladzijde van het boek dat ze aan het lezen was om. Het ging over de creatie van verschillende gassen, maar van de meeste bestanddelen had ze nooit gehoord. De stof was langdradig en ze merkte dat haar gedachten af en toe naar Rodey afdwaalden. Hij was al lang weg. Ze vermoedde dat Erich het haar wel had laten weten als hij de man in zijn macht had, maar zijn karakter bleef onvoorspelbaar en erg zeker voelde ze zich er niet over. Ze kon echter niet teruggaan naar het bos en hem erom vragen, want dan vond hij het waarschijnlijk juist geestig om achter Rodey aan te gaan.
Nou ja, hij zou zichzelf wel weten te redden en anders was het zijn eigen schuld. Ze had hem gewaarschuwd…

Every villain is a hero in his own mind.

De nacht was goed verlopen. Zipp was al die tijd rustig gewest en was ook gaan slapen toen Rodey hem dat had opgedragen. Hij was echter al wakker voordat Rodey zijn eigen ogen weer opende en hij vroeg om voedsel. Rodey gaf hem water, waar hij wel genoegen mee nam en hij vertelde Zipp dat hij bladeren voor hem mee zou nemen als hij weer terug was.
Het kind vroeg neit wat hij ging doen en daar was hij blij om. Hij wist niet hoe hij dat onder woorden zou moeten brengen. Hij stapte de deur uit en klom door het raam op de overloop naar buiten. Met zijn nagels werkte hij zich de buitenmuur van het hotel op om bij de volgende verdieping te komen. Deze was gespiegeld aan die waar hij zijn kamer had en hij hoopte dat Venomis nog altijd in dezelfde kamer sliep.
Hij kom naar het juiste raam, waarvan de luiken openstonden en stak zijn hoofd nieuwsgierig naar binnen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes