RPG - Instituut voor Bijzondere Gevallen: Hawaï - 7 - Speeltopics

Het verhaal begint zeven jaar na het begin van het eerste verhaal. Nadat ze het Instituut hebben verlaten, wonen Kato, Cordelia, Emily, Wyatt en Rodey op het eiland waar Kato is opgegroeid. Inmiddels hebben Cordelia en Emily een kind gebaard.
De vulkaan op het eiland Montserrat begint weer actief te worden. Uit angst dat hij gaat uitbarsten, verhuisd iedereen met de kindertjes naar Hawaii, plus enkelen van Kato's familieleden die dieper in het bos wonen en hem geloven. Omdat ze allemaal zo verschillend leven en de luxe van het Instituut gewend zijn, zijn ze altijd afhankelijk gebleven van de mensen aan het vaste land van de Verenigde Staten.
Op Hawaii blijkt een hele nederzetting te zijn van vreemde wezens die niet in de mensenwereld kunnen wonen en om welke reden dan ook, hebben besloten om niet bij hun soortgenoten te zijn. Er is maar een kleine groep van die wezens die hen durft te vertrouwen.Langzaam wennen ze aan het leven op Hawaï, maar later blijkt dat ook daar niet altijd alles veilig is.

Meer uitleg en het inschrijftopic vind je hier

Het dorpje

[ bericht aangepast op 9 maart 2014 - 15:02 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Het spijt me. Hij - hij moet zich nog leren aanpassen.'
Met zijn vingers duwde hij haar wang voorzichtig terug, zodat hij haar in de ogen kon kijken.
'Je kunt hem gauw zien, goed? Ik wil alleen niet dat hij direct probeert je hoofd van je lichaam te rukken.'
Hij streek lichtjes over haar zachte, tere huid.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Atheïsme werd wakker van een irritant geluid in jaar kamer. Ze probeerde het te negeren en verder te slapen, want het was gisteravond toch behoorlijk laat geworden.
Nadat ze Wyatt was tegengekomen, kon ze zich thuis nergens meer op concentreren. Hij was weken weggeweest en hij had daarna ook geen contact meer met haar gezocht wn. Nu ineens wilde hij bezorgd doen. Dat pikte ze niet.
Toen ze haar ogen weer dichtdeed om verder te slapen, hoorde ze dat geluid weer. Getik op de luiken van haar slaapkamerraam.
Athiabbe kwam moeizaam overeind. Haar haren zaten door de war en ze wreef de slaap nog uit jaar ogen toen ze het raam opende.
'Hé, Aat!'
Athiabbe keek Yati een paar tellen verward aan, alsof ze hem voor het eerst echt zag.
'Of moet ik 'schone slaapster' zeggen?' Yati glimlachte en leunde op het kozijn. 'Ga je zo mee vissen?'
'Vissen?' geeuwde ze.
'Ja. Zoveel wordt hier niet verkocht en ik heb er best trek in. Qako gaat ook mee en ik heb Limany ook al gevraagd.'
Ze dacht even na. Het was nog vroeg en eigenlijk wilde ze gewoon weer haar bed in. Dar zou ze tenminste geprobeerd hebben, maar nu ziezo stond, was zwingelend klaar wakker.
'Oké.'
Yati gooide enthousiast zijn handen in de licht
'Dan zie ik je zo op het strand!' Hij kuste haar wang voordat ze allebei in een wolf veranderden.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Venomis slaakte een gefrustreerde zucht. ‘Soms haat ik dit lichaam,’ gromde ze. ‘Ik kan verdorie niet eens naar een klein kind kijken.’
Woede borrelde in haar op. Het was niet háár schuld dat ze hier niet kon wonen, zoals ieder ander, maar zich moest verstoppen in een nutteloos mensenlichaam.

Every villain is a hero in his own mind.

Het leven als een nereïde viel Masrl behoorlijk tegen. Hij had verwacht dat ze na drie maanden toch wel met hem geslapen zou hebben, iets waar hij het meeste naar uit had gekeken in zijn nieuwe leven, maar het was net alsof ze het niet wilde. Hij was haar man, ze waren getrouwd, maar toch weigerde ze het bed met hem in te stappen. In plaats daarvan verwachtte ze van hem dat hij op de kinderen paste, dat hij gezellige familiedingen met hem zou doen.

[En toen moest ik alweer stoppen omdat ik weg moet. Balen.]

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Rodey sloeg zijn armen om haar heen.
'Het maakt niet uit hoe je eruit ziet. Zipp is gewoon te onvoorspelbaar.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

‘Onvoorspelbaar of niet, maar in mijn gewone lichaam zie ik er toch wel wat indrukwekkender uit en kan hij me nauwelijks kwaad doen,’ mompelde ze in zijn omhelzing. Zijn naakte borstkas schuurde tegen haar borsten en ze grinnikte omdat ze geleerd had dat mensen elkaar alleen omhelsden als ze elkaar een tijdje niet gezien hadden, maar blijkbaar gebeurde het vaker. Ze durfde wel te stellen dat het haar een goed gevoel gaf om iemands huid tegen de hare te voelen, maar het was ook erg onwennig en daardoor vermakelijk.
‘Maar je zoon heet dus Zipp. Heb jij dat bedacht? Of zijn moeder?’

Every villain is a hero in his own mind.

'Eh...' Dat wist hij eigenlijk niet meer. 'Het is een vrij normale bosduivelnaam.'
Hij vond het wel fijn dat ze in zijn armen bleef staan, er geen vragen over stelde en erg zacht aanvoelde. Hij vroeg zich af hoe het zou zijn om haar originele vorm vast te houden, maar hij dacht niet dat hij dat minder prettig zou vinden. Haar zachtheid was fijn, maar het deed hem ook teveel aan Emily denken, waardoor hij een beetje in de war werd gebracht door zijn eigen daden.
Hij drukte zijn neus lichtjes in haar haren om zich te blijven herinneren dat ze niet Emily was.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Cordelia legde de strandspullen even later in het zand neer en smeerde Nykin en Liae in met zonnebrand. Ze zag Yati, Qako, Limany en Athiabbe ook al, zoals Kato gezegd had. Ze zwaaide naar hen, maar had nu geen behoefte om naar hen toe te gaan. Niet zolang ze aan het vissen waren. Wat zouden de visjes wel niet van haar denken? Cordelia ging daarom een eindje bij hen vandaan zitten en nam haar kinderen in de arm toen ze het water in liep. Haar benen veranderden gelijk in een staart en ze sloot even haar ogen. Wat een fijn gevoel. Ze wist dat ze de laatste tijd niet genoeg zwom, en dat was ook aan haar conditie in het water te merken. Ze at ook niet genoeg zeewier, wat ze juist zo erg nodig had om haar staart krachtig te houden. Ze hield Liae in haar armen toen ze onder water ging, maar Nykin spartelde wild met zijn beentjes en Cordelia liet hem glimlachend los. Hij zakte direct naar de bodem, omdat hij nog veel te klein was om te leren zwemmen. Ze ging naast hem op de bodem zitten en kietelde hem in zijn buikje. Hij lachte en wees met zijn vinger naar de vissen die enthousiast om hen heen zwommen.
'Ja, dat zijn onze vriendjes,' zei ze. Een van de visjes raakte met zijn staartje Nykins gezicht aan en hij probeerde hem te grijpen. Cordelia grijnsde en zei het visje gedag. Liae was rustig en keek alleen maar naar Nykin. Ze was nog veel te klein om alles hier in zich op te nemen. Cordelia vond het bijzonder hoe ze Nykin vaker leek te herkennen en hoe ze ineens kon lachen als ze hem zag. Als wolfjes waren ze ook aan elkaar gewaagd. Nykin was groter en sterker en probeerde steeds met haar te stoeien, terwijl ze dat nog niet echt kon.
'Wat fijn om je weer te zien, Cordelia,' zei een van de vissen tegen haar.
'Insgelijks,' zei ze opgewekt.
'Je baby's worden groot.'
'En of,' glimlachte ze. 'Veel te groot.'
Een andere vis kwam wat dichter naar haar toe en fluisterde iets in haar oor. 'We mijden het net. Jij kent ze hè?'
Cordelia knikte mistroostig. 'Ja. Ik kan het ze moeilijk verbieden. Ik ben alleen bang dat niet alle vissen het net mijden.' Ze zag in de verte het net verdwijnen boven het wateroppervlak en slikte de brok in haar keel weg. Daar ging een vriend. Hoeveel zouden er nog volgen vandaag?

[ bericht aangepast op 13 maart 2014 - 11:06 ]

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Yati zuchtte toen het koele water rond zijn knieën kolkte. Hij hield het net aan de ene kant vast en Qako aan de andere. Athiabbe en Limany deden hetzelfde een eindje verderop.
Toen ze het net binnenhaalden, bleek er nauwelijks vis te zijn. En de vissen die er waren, zwommen ze door de mazen van het net heen.
'De vissen hier zijn veel te klein!' riep Limany. 'We moeten dieper.'
Qako schudde zijn hoofd. 'Zou je dat nou wel doen?'
'Ja, natuurlijk! Ik heb honger.'
Ze liep een paar meter dieper het water in waar zie een stevigere stroming voelde en het water al halverwege haar torso kwam.
'Ja, kijk! Het werkt!' De vissen konden geen kant meer op en Limany verheugde zich al op de lunch. Ze stak triomfantelijk haar armen in de lucht toen Qako en Yati Athuabbe hielpen met het binnenhalen van de vis.
Ze verloor hierdoor haar evenwicht en ging kopje onder. Limany schrok zo dat ze midden in haar kreet in een wolf veranderde.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Cordelia hoorde iemand gillen en keek om zich heen. 'Wat was dat nou?'
'Het zijn die netters!' zei een visje geschrokken. Cordelia zou hebben gelachen om zijn woordkeuze als ze niet in deze situatie had gezeten. Ze zag een grote wolf wegdrijven. Ze wist niet wie het was, maar handelde direct. Ze pakte Nykin en Liae en schoot als een speer door het water. De anderen schrokken toen ze plotseling boven water kwam en Cordelia duwde haar kinderen in hun armen.
'Ga terug naar de kust en let op mijn kleintjes!' zei ze haastig. Ze dook terug het water in en zwom met krachtige slagen vooruit. De wolf was verdwenen en Cordelia spitste haar oren. Ze zwom snel naar de wolf toen ze die eindelijk zag en greep haar beet. Het was Limany.
Limany leek zo in paniek te zijn dat ze Cordelia niet direct opmerkte en haar bijna verwondde met haar achterpoot. Gelukkig wist Cordelia haar te ontwijken en ze vouwde haar staart om Limany heen. Ze greep haar kop vast om haar rustig te krijgen en trok haar langzaam mee naar boven. Het ging niet gemakkelijk, want Limany was ontzettend zwaar, zeker nu haar vacht nat was.
'Rustig maar,' zei Cordelia buiten adem. 'Ik breng je terug naar de kust.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Uiteindelijk maakte Venomis zich van hem los. Ze keek hem een tijdje aan omdat ze het gevoel had dat ze iets moest vragen of zeggen, maar ze kon er haar vinger niet opleggen en uiteindelijk liet ze het maar zitten.
‘Hoe oud is Zipp?’ vroeg ze nieuwsgierig nadat er even een stilte was gevallen.

Every villain is a hero in his own mind.

'Ongeveer vier jaar.'
Hij zwaaide nietszeggend wat met zijn staart heen en weer en wist dat hij meer moest zeggen.
'Dat zou je allen niet zeggen. Hij is erg slim voor zijn leeftijd.' Net zoals hij was, maar het leek hem te arrogant om dat te zeggen.

~ ~

Qako liep vlug op Limany af toen Cordelia haar naar de kust sleepte en hielp haar. Hij zorgde ervoor dat Limany op haar zij lag en strekte haar poten met zijn neus.
Yati rende intussen achter Nykin aan die enthousiast weer naar het water wilde rennen. Athiabbe hield Liae vast en liep met grote ogen op hen af.
'Jeetje,' zei ze dankbaar en geschrokken en ze knielde bij Limany neer, die haar ogen open had en water ophoestte. Ze aaide haar vacht en keek dankbaar op naar Cordelia. ''Bedankt!'
Limany knikte met dezelfde blik in haar ogen als Athiabbe.
Yati liep terug met Nykin en sloeg en arm om Cordelia heen. 'Je bent een held!'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Cordelia schudde bescheiden haar hoofd. 'Welnee.' Ze zou het voor iedereen gedaan hebben. Ze keek naar Limany. 'Gaat het?' vroeg ze.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Nou, dat heeft hij dan vast niet van een vreemde,' grinnikte Venomis en ze pakte een mantel en trok die over haar schouders. Ze had even behoefte aan een frisse neus.

Every villain is a hero in his own mind.

'Hij lijkt op zijn moeder.'
Rodey keek naar de mantel die ze om deed.
'Ik kan maar beter weer gaan. Ik denk dat Zipp nu wel lang genoeg alleen is geweest.'

~~

Limany knikte traag en legde haar kop in het zand.
''Ik loop wel met je mee naar huis,' stelde Athiabbe voor. 'Zogauw je klaar bent om op te staan.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes