• SPEELTOPIC

    De titel zegt het eigenlijk al een beetje. Dit verhaal speelt zich af in die diepste gronden in het kasteel van Satan/ Lucifer. Jij bent als een van de 10 mensen uitgekozen om hem te vergezellen als een van zijn "Angels". Als Angel haal de mensen naar beneden, die in de hell horen, zodra ze dood zijn. Als Angel heb je veel vrijheid en kan je soms je eigen leven opbouwen voor een tijdje als je op aarde bent. Er zijn altijd 3 dagen waarbij je weer naar beneden moet om je krachten op pijl te houden. Elke Angel (vrouwen) of Demon (mannen) heeft zijn eigen unieke kracht om de zielen mee te nemen naar de plek waar ze horen.

    Rollen:
    Vrouw van Satan: Nemesis Sarris|| 500 jr || maybetonight
    Angels (Vrouwen): 1 OVER!
    - Sky Rosalie Crowley || 943 jr. || MissVendetta
    - Gereserveerd voor LyraPhoenix
    - Rose Katherine Lightwood || 1241 jr. || MissVendetta
    - Lauren Zinovjev || 70 jr. || Daughters
    -

    Satan/ Lucifer: Lucifer/ Luc || unknown || BlackDesire
    Demons (Mannen): 1 OVER!
    - Sebastian/ Seb || 1000 jr ||MarkOfCain
    - Vetis Lifeless || 100 jr. || LyraPhoenix
    - Alex Carson || 300 jr. || XLaheyX
    - Hades || 3599 jr. || MarkOfCain
    -



    -Alleen ik (Dangerx) mag topics aanmaken!
    -Geen gescheld of gepest! Na 2 waarschuwingen word je eruit gezet!
    -Minimaal 200 woorden per stukje.
    -Er moet minimaal 1 post tussen zitten voordat je weer een post plaats!
    -Rollen uitgebreid inleveren en laten nakijken! GEEN PERFECTE MENSEN!
    -Beheers alleen je eigen rol en niet dat van iemand anders! Jij hebt je eigen rol en daar bemoei je je ook mee!
    -Problemen of vragen? Stuur een pb en leg het graag allemaal uit


    - Rollentopic
    - Praattopic

    [ bericht aangepast op 23 april 2014 - 22:16 ]


    "I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

    Sebastian

    Sebastian zat in een dure lederen zetel van Cabe Smith, de rijkste man van Chicago. Vijftien jaar geleden had hij een deal gesloten met Sebastian. Seb zat verveeld naar zijn vingers te kijken. Aan het veel te grote raam zat zijn Hellhound onrustig heen en weer te lopen. Hij voelde gewoon dat zijn maal er snel aan zou komen. Sebastian floot naar hem om zijn aandacht te krijgen. Direct keek de Hellhound terug naar hem. “Sta stil, hij komt eraan”, siste hij naar de Hellhound. Seb deed zijn voeten op het glazen salontafeltje en drukte zijn vingers tegen elkaar. Plots werd de deur geopend naar het Penthouse. “What the Hell?” vroeg Cabe. “Hell is wat er inderdaad aan de hand is vriend”, zegt Sebastian en dan veranderen zijn groene ogen in zwarte. "Jij”, siste Cabe. “Nee, het is nog geen tijd!” gilde hij en hij rende naar de deur maar plots stond de Hellhound ervoor. “Wat is dat?” vroeg Smith. “Dat is mijn Hellhound en hij zal je meenemen naar Hell, ik ben eenmaal aan de luie kant”, zegt Sebastian met een sadistische grijns. “Nee”, fluisterde Cabe. Hij keek met horror naar Sebastian, die dan op zijn beurt zijn schouders ophaalde en zei alsof dat alles duidelijk maakte: “Wat, ik ben een Demon.” Dan grijnsde hij nog eens naar Cabe en zei dan: “Etenstijd.” De Hellhound keek direct op en begon dan te grommen. Traag en soepel wandelde hij op zijn doel af. Sebastian zette zich nog wat gemakkelijker in de zetel. De Hellhound pakte Cabe al snel beet, waardoor hij begon te gillen. De Hellhound begon te bijten en krassen achter te laten op de miljonair zijn huid. Zodra de man voor de laatste keer ademhaalde opende hij een poort naar Hell en liet hij de Hellhound Cabe meesleuren naar de krochten van Hell. Vlak voor Sebastian door de poort ging zag hij tot zijn afschuw dat er een bloeddruppel op zijn pak zat. “Oh, komaan, dit was nieuw!” zegt hij gefrustreerd. “Mensen”, mompelt hij dan geïrriteerd als hij door de poort wandelt.

    [ bericht aangepast op 20 maart 2014 - 6:24 ]


    "I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

    [ MT ]


    Yeah, and people in hell want Slurpees.

    [ MT ]


    And if we only die once... I wanna die with you ~ One Republic

    Nemesis Sarris | gevoelswerker (dus ze kan de gevoelens van mensen beinvloeden)

    outfit:

    http://www.polyvore.com/its_beautiful_day_cant_stop/set?id=104422288


    Nemesis was al vroeg vertrokken uit Lucifer's kasteel, Luc sliep zelfs nog. Ze had een afspraak in de mensenwereld en ze had geen zin gehad om Luc daarvan op de hoogte te stellen, het waren simpelweg niet zijn zaken. Gestoken in chice kleren was ze onderweg naar een date. Niet zomaar een date, nee ze had een date met een van de beroemdste acteurs van dat moment. Ze had hem verleidt, en ze wachtte op het juiste moment om wraak op hem te nemen. Hij had het verdient, al vond hij dat zelf niet.

    Op haar hooggehakte schoenen liep ze het dure restaurant binnen, ze zag hem al zitten met zijn gladgestreken haren en op maat gemaakte pak. Het stond hem goed, maar hij was zeker niet haar type, dat zou ze hem niet laten merken. Ze wierp hem een sensuele glimlach toe en liet zich gracieus op haar stoel zakken. Ze sloeg haar gladde benen over elkaar en tikte daarmee 'per ongeluk' tegen zijn been aan. Ze voelde de siddering die door hem heen ging. " Sorry dat ik wat laat ben liefje, ik moest nog wat afhandelen." zei ze zo lief ze kon, ze sloeg ' verlegen' haar ogen neer en keek hem toen weer recht in de ogen. Hij zei dat dat geen probleem was, natuurlijk was dat geen probleem, en dat hij alvast voor hen besteld had. Natuurlijk was dat het duurste wat op de kaart stond. En natuurlijk vond Nemesis dat om te kotsen. " Heerlijk.." zei ze vleierig. Hij schonk een glas prosecco voor haar in en samen proostten ze op een geweldige avond.

    Toen Nemesis na deze geweldige avond weer terug naar de hel ging zat haar haar in de war en was er geen lippenstift meer op haar lippen te zien, wat ze er ook niet voor over had om wraak te nemen.


    And if we only die once... I wanna die with you ~ One Republic

    Lucifer

    Nadat ik overal in de kelder was geweest kwam ik tot de conclusie dat ze hier niet was. Ik was nog een paar keer blijven staan bij een cel en had toe gekeken hoe een jong meisje, -waarschijnlijk de leeftijd van 16 droeg- angstig in elkaar gedoken in de hoek zat. Op haar haast naakte lichaam was geen enkele blauwe plek of wond te zien. Wat betekende dat ze niet lichamelijk gestraft werd. Om eerlijk te zijn vond ik het zonder en bijna zielig voor deze jonge meid. Maar ik wist dat ze haar eigen ouders had vermoord om het geld. Maar dit niet aan kon en uiteindelijk zelfmoord had gepleegd. Kort schudde ik mijn hoofd en liep bedenkelijk weg. Ergens vroeg ik me toch af hoe ik dit elke keer weer aan kon. Maar dan dacht ik weer aan de dingen die ik mee had gemaakt door God. Alles was gewoon zijn schuld. Zuchtend stak ik mijn handen in mijn zakken waarna ik de fakkel terug had gehangen en de trappen op liep. Het duurde niet lang voor ik weer in mijn toch wat meer vertrouwde omgeving was. Zodra de zware deuren achter me dicht vielen was de stilte er meteen. Het duurde niet lang voor ik mijn vrouw Nemesis zag. Met een grote glimlach liep ik op haar af. Net wanneer ik mijn armen om haar heen wou slaan en mijn lippen op de huid van haar wang wou drukken viel me haar haren op. Mijn blik gleed meteen naar haar lippen. Haar haren zaten voor haar doen te veel in de war en er was geen lippenstift meer op haar lippen te zien. Mijn humeur veranderde meteen. Dit kon niet waar zijn. De glimlach verdween meteen en woede was duidelijk in mijn ogen te zien. Toch gaf ik haar de voordeel van twijfel dus stapte ik op haar af greep haar stevig bij haar arm en dwong haar zo mee te lopen naar een van de vele kamers in het kasteel. "Wat heb jij gedaan en ben jij geweest?" Ik kon moeilijk mijn woede onderdrukken en wist eigenlijk al bijna genoeg aan haar kapsel en haar lippen waar geen lippenstift meer op zat. In de tussen tijd liet ik haar arm los en sloeg mijn armen over elkaar heen terwijl ik haar strak aan bleef kijken.

    Sky Rosalie Crowley || Elektriciteit



    Nadat Sky de ziel in zijn cel had geplaatst, liep ze heupwiegend de zaal uit en duwde de deur voor haar uit open met een elektrische schok. Ze liep met een grijns naar buiten en deed de zware deuren dicht, waarna ze de balk ervoor plaatste. Sky liep heupwiegend door het kasteel naar een plaatselijk lounge voor Angels en Demons. Niemand was er nog, dus haalde ze haar schouder en schonk wat bourbon voor haarzelf in. Ze beet op haar lip en draaide de ijsklontjes rond in haar glas. Ze grinnikte en plofte neer op haar stoel bij de open haard. Charmant legde ze haar benen op de grote leren leunen en leunde met haar rug tegen de andere grote leuning. Sky grijnsde en nam een slok van haar bourbon. Met een poke stookte ze de vuur in de open haard meer op. Haar bruin/groene ogen kreken rond in de kamer. Ze vond het eigenlijk best lekker om zo alleen boven te zitten. Niemand die even aan haar kop zeurde of iets aan haar vroeg. Ook hoefde ze vandaag even niet de jonkies te trainen, dus genoot ze van haar dagje vrij. Ze leunde achterover en nam een slok van haar bourbon. Sky likte langs haar lippen en genoot van haar klein momentje alleen.


    "I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †


    Gehuld in haar strapless jurkje liep ze door de poort terug naar haar vertrek. Ze had haar dag voornamelijk besteed aan wat lezen in de bibliotheek. Ze had zich zo ver weg gestopt in een hoek dat vele gedachten's uit haar buurt bleven. Bride wist hoe ze ze moest buiten sluiten maar dat kostte haar zoveel moeite en kracht dat ze de rest van de avond gesloopt was. Daarom vermeed ze maar zoveel mogelijk mensen of Angels. Het was nu al 302 jaar zo en het leek alsof ze er elke dag gekker van werd. 'Oh, komaan, dit was nieuw!' hoorde ze ergens dicht bij en daar begon het weer. Al zijn gedachten vormde zich in haar hoofd en kreunend masseerde ze haar slapen. Ze wilde echt de gedachten van haar mede Angels en Demons niet weten. Ze sloot hem zo goed mogelijk buiten en met haar hoofd naar de grond gericht liep ze verder. Hoe dichter ze bij hem kwam hoe moeilijker het werd. In een vluchtig pasje stormde ze hem bijna voor bij en ze haalde opgelucht adem toen ze eindelijk bij haar vertrek aan kwam. Bride opende haar deur en sloot die meteen achter zich. En net nu ze geen zin had om nog meer Angels of Demons te zien, begon ze zin te krijgen in iets lekkers. Ze opende haar kamer deur en bekeek de lege gang. Ze trippelde naar de keuken en ging op haar tenen staan om een kastje te openen. Daar stond haar koekjes voorraad. Waarom dat verdomde kastje nou zo hoog zat vroeg ze zich telkens weer af. Ze sleurde een stoel naar het kastje en ging er op staan. Ze pakte het pak koekjes en sprong er soepel af. Bride zette de stoel weer terug en ging er op zitten. Ze scheurde de verpakking open en pakte het eerste koekje eruit. Knabbelend aan het koekje liep ze de keuken even uit en bekeek het uitzicht van uit het raam. Wat ze het meeste miste was de natuur. Hoe het rook als alles in volle bloei stond. Of hoe het haar tuin altijd kleurde. Met een triest glimlachje liep ze terug en pakte een tweede koekje.


    Smile, someone could be falling in love with it.

    Sebastian

    De Hellhound staat braaf op hem te wachten als hij door de poort wandelt. Plots rent er langs hem een Angel. Sebastian fronst maar gebaart dan dat de Hellhound hem moet volgen, in de andere richting dan de Angel ging. Braafjes sleurt hij Cabe mee en loopt hij mee met Sebastian. Sebastian wil juist naar beneden wandelen als hij ziet hoe Lucifer Nemesis stevig vasthoudt. “Pff, hebben ze nu weeral ruzie?” zucht hij. Snel loopt hij naar benden, want hij wilt zich absoluut niet bemoeien met hun relatie. Zodra ze in de kelder zijn horen ze duidelijk de geluiden van mensen die gillen en schreeuwen. Een sadistische grijns speelt op Seb zijn lippen en hij wandelt langs vele cellen tot hij op een lege uitkomt. De Hellhound sleept Cabe naar binnen en trippelt dan naar buiten. Kwispelend zet hij zich neer voor Sebastian. Seb aait de Hellhound even en zegt dan: “Hup, ga maar wat rondlopen en als ik je roep kom je ,oké?” De Hellhound knikt en loopt weg. Het waren nog steeds wilde dieren en die moesten vrij lopen, of zo dacht Seb er toch over. Hij deed de celdeur net dicht toen Cabe wakken werd. “Welkom in Hell”, grijnsde Seb toen hij zijn ogen opende. Vol shock en verbazing keek hij Sebastian aan. ‘”Ik zie je later”, zegt Seb en hij verdwijnt. Snel loopt hij de trappen op. “God, ik heb alcohol nodig”, denkt hij. Hij loopt rechtstreeks zonder iemand te begroeten die langsloopt naar de lounge. Eenmaal binnen zit er maar één vrouw. Haar naam wist hij niet, wat apart was want hij kende toch bijna iedereen hier, hij was hier dan ook al eeuwig, of zo leek het toch. Hij liep naar de dranktafel en pakte een fles whisky en vulde zijn glas vol. Toen zette hij zich in een andere zetel naast het haardvuur en zei: “Wat apart, ik ken de meeste demonen van naam maar jij niet, hoe heet je, ik ben Sebastian.”

    [ bericht aangepast op 24 maart 2014 - 19:17 ]

    Sky Rosalie Crowley || Elektriciteit


    Sky was gefascineerd door hoe het vuur zich bewoog. Ze grijnsde licht en keek op toen ze geluid op de trap hoorde. Ze keek op toen ze een schaduw naar binnen zag lopen richting de dranktafel. Al gauw ging hij zitten in de andere stoel naast de open haard. Sky glimlachte toen ze hoorde wat hij zei. "Ik ben Sky. Ach, ik zit hier vaak en hier komen niet al teveel demonen. Gelukkig niet." Zei ze met een brede grijns en nam nog een slok van haar bourbon. De ijsblokjes rolde rond in haar lege glas, dus liep ze naar de tafel en schonk meer in haar glas. Heupwiegend liep ze terug naar haar leren stoel en ging weer zitten zoals ze eerst zat. "Dus, en wie mag jij dan wel wezen?" Vroeg ze en keek hem met nieuwsgierige ogen aan. Hij leek best interessant, maar dat leken er wel meerderen. Bij dat idee rolde ze kort haar ogen en haalde ene hand door haar kastanje bruine krullend haar. Sky grijnsde en nam een flinke slok van haar bourbon. "Ach, sommige ken je en sommige niet." Antwoordde ze later op wat hij eerder had gezegd en haalde kort haar schouders op, terwijl haar blouse mee bewoog op de bewegingen die ze maakte. Haar zwarte skinny jeans trok strak om haar benen en ze glimlachte kort.


    "I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

    Sorry even iets verkeerds gedaan, let er maar niet op~

    [ bericht aangepast op 23 maart 2014 - 18:13 ]

    Maakt niet uit hoor (:


    "I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

    Bride pakte het pak met de koekjes en glipte de keuken weer uit. Neuriënd liep ze door de gang en verbaasd bleef ze stil staan. Ze zag de achter kant van een hond? Bride fronste haar wenkbrauwen die konden hier helemaal niet zijn. Nieuwsgierig liep ze dichter en nadat hij zich omdraaide wist ze dat dit echt een hele domme fout was. Dit was geen hond, dit was een Hellhound. Hij ontblote zijn tanden en Bride stapte langzaam op haar hoede achteruit. 'Rustig aan' probeerde ze nog maar hij zag haar niet aan voor een Angel. Bride voelde zich toch tamelijk beledigd, ze was zeker weten een Angel. Waarom zag dat stomme beest dit niet. 'Ik doe je niks' fluisterde ze en ze stapte nog verder naar achteren. Heel langzaam schuifelde ze naar achteren en toen ze dicht genoeg bij de deuropening was nam ze een sprint naar de keuken waar ze op een tafel klom. 'Ga weg' snauwde ze boos toen het beest naar haar begon te springen. 'Ik ben een Angel, achterlijk beest. En zoals ik al zei ik doe je niks' haar stem was ijzig en ze voelde het bloed snel door haar aders glijden. Ze keek naar de koeken in haar hand en haalde er een uit. Misschien lustte die ze, ze gooide een koek tegen zijn kop aan maar wild schudde het beest dit van hem af. 'Wat moet je toch?! Ik heb niks voor je'! Waarom was ze dan ook zo stom geweest om zijn aandacht te trekken. Ze had er gewoon voorbij moeten lopen.


    Smile, someone could be falling in love with it.

    Sebastian



    De vrouw draaide zich glimlachend naar hem om en zei: “Ik ben Sky.” “Zit je hier vaak?” vroeg ik nieuwsgierig. Ik kwam hier alleen maar als ik nood had aan drank en meestal was ik in de kelder of in één van de gangen te vinden. Met een grijns zei ze: “Ik zit hier vaak en hier komen niet al teveel demonen, gelukkig niet.” “Ik hou ook niet zo van druktes”, antwoorde ik. Ze glimlachte en dronk haar ,Bourbon denk ik, leeg en heupwiegend liep ze naar de dranktafel. Ik keek haar even na maar al snel vonden mijn ogen weer het vuur. Ik mijd vrouwen meestal nog meer dan ik Lucifer meed, hij is tenminste een man en ik probeer nooit meer voor een vrouw te vallen. Voor hun charmes dan tenminste en Angels waren nog erger, voor hen moest ik zeer oppassen. Ondertussen was ze al teruggelopen en zette ze zich met elegantie terug neer in de zetel. “Dus wie mag jij dan wezen?” vroeg ze. “Ik ben Sebastian”, zei hij terug zonder zijn ogen van het vuur te halen. Ondanks dat hij niet naar haar keek ,voelde hij hoe ze naar hem aan het kijken was. Toen ik haar terug aankeek , glimlachte ze kort en trok ze haar broek nog dichter tegen haar huid. Hij rolde met zijn ogen. Zo makkelijk liet hij zich niet doen door een Angel. Hij dronk zijn drankje leeg en toen zette hij zich recht. Hij legde zijn glas terug en liep toen naar de deuren. Zonder dag te zeggen, liep hij weg. Zodra Seb de gang inkwam zag hij hoe de Angel die daarnet naast hem was weggelopen tegen een muur stond. Voor haar stond een Hellhound, niet zijn Hellhound maar hij kon iedere Hellhound wel ongeveer beheersen, Het zag er niet uit alsof de Hellhound door had dat ze een Angel was. "Ik doe je niks", zei ze. Sebastian rolde automatisch met mijn ogen. Het waren Hellhounds! Je moest tonen dat je gezag had. "Hey, laat haar met rust", riep Seb luid. De Hellhound draaide zich om om te grommen maar zag Seb toen. Piepend liep hij achteruit. Hij wist dat hij iets verkeerds had gedaan. "Ze is een Angel, geen mens, behandel haar met respect!" riep Seb naar de Hellhound. "Hup, ga!" riep Seb. De Hellhound gromt zachtjes maar loopt dan toch weg. Sebastian loopt naar de Angel en vraag: "Alles oké?"

    [ bericht aangepast op 23 maart 2014 - 22:08 ]

    Vetis Lifeless
    Rustig liep ik de deuren door de hal in. Ik besloot om op een van de tredes te gaan zitten en trok mijn shirt uit. Ik raakte voorzichtig een van mijn lettekens aan die open gesprongen was.
    Ik beet op mijn lip om het niet uit te scheeuwen zoon pijn deed die kleine snee van en halve centimeter. Ik scheurde een reep van mijn kleding af en wikkelde het om de wond om te zorgen dat het niet verder beschadigd raakt. Ik was enkel bang dat het zou ontsteken.
    Ik keek vervloekt naar het teken op mijn borst, die ik gekregen had toen ik mijn allereerste fout had gemaakt. Het zou mijn allereerste ziel zijn geweest die ik zou stelen toen ik niet ouder was dan 95 jaar. Ik werd verliefd op de persoon die ik haar leven had moeten beroven, maar ik liet haar gaan, met als straf...
    100 jaar was de maximum leeftijd van een ziel, alleen wij angels en demonen werden duizende jaren. Wij zijn de dood zelf.
    Ik stond op en besloot om naar mijn kamer te gaan, trok mijn shirt weer aan en liep de trappen omhoog, opweg naar mijn kamer.

    [ bericht aangepast op 23 maart 2014 - 22:15 ]


    Vampire + Servant = Servamp