• Wereldoorlog IV ligt achter ons. De wereld is één grote puinhoop; corrupte regering, verwoeste steden, bijna geen vegetatie meer door de biowapens en alles wat nog maar naar verzet ruikt, wordt met harde hand in de kiem gesmoord. Het leven is hard, voor iedereen. Wat heb je aan geld als je er geen eten is om te kopen? Kleine organisaties bestaan maar ze zijn niet met velen. Een groep jongeren word uitgekozen voor een geheim project. Project Morbid. Ze zijn met niet veel maar ze zijn heel verschillend en afkomstig uit bijna alle werelddelen. Op het kleine eiland worden ze getraind en opgeleid zonder dat ze weten waarom, zonder te weten dat ze speciaal zijn, anders zijn. Want iedere mens heeft bepaalde Machten, ze moeten alleen maar tot uiting gebracht worden. Het project bestaat al jaren en bevindt zich volledig onder de radar dankzij hoofdtrainster Valerie en haar rechterhand, die enkel bekend staat als "de technicus". Dit jaar gaat fase drie in. Fase drie is de belangrijkste fase van het project; hierin worden de jongeren overgebracht.



    Trainers en hoofdtrainer
    Tolstoy - Valerie Savarin [1,9] - Levende leugendetector
    Paracosm - Noel "No" Cadence Hamish [1,3] - Metaal
    Haunter - Andrew Nightingale [1,8] - Pijn
    Magnus - Gabriel "Gabe" Fabio Gamini [1,13] - zelfhelend
    Cashby - Mickey Tyron Donovan - dokter [1,12] - zand

    'Spion' Delish - Alvaro Garcia - [1,10] - multiplicatie
    Vrij personage - (Aleksandr Andreyevich Potemkin-Tavricheski) "De Technicus" [1,9]

    Jongeren.


    JamesPotter - Maureo Pepe Riveros - Teleportatie [1,1]
    ZaIa - Isabella ''Bella, Bells'' Marie Swan. - Snelheid [1,1]
    Ninuturu - Ryan Wing - Elektriciteit [1,2]
    xxjiggerxx - Melody Kapel - Helende krachten [1,2]
    Jafar - Lilliam Sophia O’Dair - Snelheid van de moleculen beïnvloeden [1,2]
    Jafar - Daelan Jeremiah Galloway - Psychometrie [1,2]
    Nageki - Rin Takashita - Telekinese [1,3]
    Delish - Jess(ica) Alexis Lane - Helende krachten [1,4]
    Hiraeth - Lilith [Ghost, Night monster] Ophelia Blackthorn.- Duisternis [1,5]
    Curuxa - Fria Yune Meadow Jones - Ijs [1,7]
    Dauntlessone - Sebastian (Bastian) Oliver Brinston - Gedaanteverwisseling [1,8]


    Start: De jongeren komen allemaal apart aan op het eiland. De omgeving is groen, vol tropische planten met een strand, kliffen en een bos. Dit is iets nieuw voor hen sinds de meeste mensen amper bekend zijn met één plant, laat staan met een eiland vol planten. In het midden van het eiland staat een hypermodern wit gebouw met veel ramen. Het is vier verdiepingen hoog. De jongeren worden verwelkomt door een streng uitziende, lange man. "De Technicus".

    "Welkom in Het Project. Ik ben De Technicus. Dit gebouw zal de komende maanden jullie nieuwe thuis zijn. De bovenste twee verdiepingen zijn niet toegankelijk voor jullie. Probeer er dan ook niet te geraken, het is onmogelijk. Gelijkvloers: trainingszalen, eetzaal, keuken, wapendepot en lab. Enkel de eetzaal is vrij bereikbaar. Trainingszalen zijn enkel te betreden met toestemming van een trainer. Wees niet bang om die te vragen. De eerste verdieping zijn de slaapzalen. Linkervleugel meisjes, rechtervleugel jongens. Iedereen heeft een aparte kamer met badkamer die aangepast is naar jullie eigen smaak. En om jullie nieuwsgierigheid te bevredigen; derde verdieping zijn de vertrekken van de trainers, bovenste verdiep is research en het kantoor van onze oprichtster. Mevrouw Valerie Savarin." Hij stopte even om te glimlachen. "Ga en zoek jullie kamers, fris jullie op. Om zeven uur wordt het eten geserveerd. Wees stipt."

    Met die woorden deed de man een grote stap opzij waardoor de deuren achter hem automatisch open gleden. Nog voor iemand een vraag kon stellen of iets anders kon zeggen, was hij verdwenen.


    Trainingsgroepen

    Noel C. Hamish

    Maureo Pepe Riveros
    Lilith Ophelia Blackthorn
    Daelan Jeremiah Galloway
    Rin Takashita
    Jess(ica) Alexis Lane
    Alvaro Garcia

    Gabriel F. Gamini

    Isabella Marie Swan
    Ryan Wing
    Lilliam Sophia O’Dair
    Melody Kapel
    Sebastian Oliver Brinston
    Fria Yune Meadow Jones




    [ bericht aangepast op 17 mei 2014 - 22:29 ]


    Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

    Ryan Wing - Elektriciteit
    Terwijl ik het boordje uit elkaar trek en in kleine stukjes in mijn mond stop kijk ik wat om mij heen naar de andere, ik probeerde wat gesprekken om me heen op te vangen maar dat was nogal moeilijk als er zoveel mensen tegelijk praten. Ik neem een hapje yoghurt en kauw erop, je hoeft eigenlijk niet te kauwen op yoghurt maar ik deed het eigenlijk altijd, zelfs met appelmoes deed ik het, en er was ook een enkele keer geweest dat ik het met vruchtensap deed, ik wist eigenlijk niet waarom ik dat deed. Opgegeven moment kwam er een meisje naast me zitten waardoor ik een iets wat ongemakkelijke rilling over mijn rug voelde, maar naar een paar seconden verdween dat gevoel. Het meisje had blond haar en at een broodje met kaas, ik staar normaal nooit zoveel naar mensen dus ging ik weer verder met de yoghurt. Onderhand kijk ik toe hoe de vrouw die ons eerder aan had gesproken uit de zaal verdwijnt en een meisje met zwart haar en een duister uiterlijk, volgens mij, zichzelf in de problemen werkte. Ik voel opeens een licht prikkend gevoel in het litteken op mijn rug en ik rol even met mijn schouder bladen om er vanaf te zijn. "Hoi", het meisje naast mij had het gezegd, ik richtte me weer op haar, "Hey" zeg ik terug, "Heb jij al in je kamer gekeken?" vraag ik erachter aan, ik was wel nieuwsgierig naar de andere kamers, puur omdat elke anders was en ik benieuwt was of het meisje ook naar haar wens was ingericht. "Mijn naam is Ryan trouwens" stel ik mezelf voor en steek een hand naar haar uit, hopend dat zij zich ook zou voorstellen.


    "Find peace in who and what you are." — Saphira

    melody kapel-helende krachten

    "Hey"zei hij terug, "heb jij al in je kamer gekeken" vroeg hij er gelijk achter aan. "ja en jij" vroeg ik. "mijn naam is Ryan trouwens" stelde hij zich voor en stak een hand naar mij uit. Ik nam de hand aan. “ik ben Melody trouwens” zei ik met een glimlach op mijn gezicht. “hoe ziet jou kamer er eigenlijk uit” vroeg ik. misschien kwam ik nieuwsgierig over maar goed zo was ik nou. “en weet jij toevallig waarom we hier zitten?” vroeg ik weer. Ik bestudeerde hem nu pas een beetje. Hij had bruin haar en ik schat ongeveer 1.85 lang. Ik merkte zelf dat ik wel erg lang naar hem staarde dus wendde mijn hoofd af naar de andere. ik zag daar een meisje met zwart haar. Zodra ik naar haar keek kreeg ik de rillingen al. Ik vond donkere kleuren maar niks liever had ik lichte zachte kleuren. uiteindelijk wendde ik mijn hoofd weer naar de jongen genaamd ryan en glimlachte liefjes.



    Gabriel "Gabe" Fabio Gamini || Leider

    Geërgerd rolde Valerie met haar ogen, maar dit was iets waar ik niet oplette. Ik kon het minder goed vinden met Valerie, dan met Gabe. No was meestal degene die met Valerie was, ik niet. Daarom lette ik op kleine dingen zoals zij die met haar ogen geërgerd om mij rolde, niet.
    Met een scheve grijns op zijn gezicht keek Mickey me man aan.
    “Ik wilde ook eens iemand voor jou overlaten, daarbij ben ik verloofd, remember?” Zei de jongen naast me. Ik maakte een snuivend geluid over de eerst deel van zijn zin. Een grijns was op mijn gezicht komen te staan.
    "Iemand voor mij overlaten? Maar dat hoeft toch helemaal niet, Mickey. Ik heb al genoeg meiden kunnen hebben, als je niet verloofd was had ik beter kunnen zeggen dat ik voor jóú over had moeten laten," zei ik met een grijns. "En ja, ik kan me wel herinneren dat je verloofd bent. Maar aangezien je er niet veel over praat vergeet ik het soms nog wel eens."
    “Heb jij zo nog altijd niemand op het oog, Gabe?” Zei de man naast me en ik zag hem zijn poging om de harde boter op zijn brood te smeren staken. Met fonkelende ogen keek hij me toen aan.
    "Nope, ik ben de laatste tijd niet echt veel rond enige meiden geweest," zei ik met een quasi-verdrietig gezicht.
    “Ik heb zo het gevoel dat dat meisje nog wel eens voor problemen kan zorgen,” merkte Mickey toen op. Ik keek naar waar haar keek en zag No dreigend over een meisje staan. Lillith dacht ik. “Oh well, zolang iemand van jullie haar in de hand kan houden is er geen probleem toch?” Ik nam het meisje even in me op en probeerde me te herinneren wat ik over haar in haar dossier had gelezen. O ja...
    "Ja, dat zou zo maar eens kunnen. Ik ben benieuwd bij wie ze komt. Misschien is No een beter persoon om haar recht te stellen dan ik," zei ik tegen hem en lachte even. Ik was meer van de sociale kant dan No. "Ja, ik denk dat No dat wel kan. Het ziet ernaar uit dat hij in ieder geval al een goede indruk op haar heeft gemaakt." Ik grijnsde even en nam een hap van mijn eten om die een paar seconden later weer door te slikken. Het meisje zag ik opstaan en even keek ik haar na tot ze uit het zicht was. Even vroeg ik me af wat ze ging doen.
    Ik keek even naar Mickey en zei toen met een knikje naar Lillith:
    "Ik ben even aan het checken wat ze aan het doen is. Ik ben zo terug." Met die woorden stond ik na een korte "Doei" op en liep in de richting waar ik Lillith heen zag gaan. Na even gelopen te hebben trof ik haar aan in een doodlopende gang, wat eigenlijk niet zo doodlopend was. Maar dat wist het meisje dat in de gang stond niet, ik wist het bijna zeker.
    "Lillith, wat doe je hier?" Vroeg ik toen fronsend aan haar, wachtend tot ze zich zou omdraaien.

    [ bericht aangepast op 25 mei 2014 - 15:35 ]


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    Delish -> Gaikotsu.


    Don't walk. Run, you sheep, run.

    Lilith Ophelia Blackthorn
    Duisternis — 19
    † † †


    Net op het punt dat de jongedame rechtsomkeert had gemaakt, stuitte ze op het idee om vervolgens met haar vingers langs de muren te gaan. Dit was immer toch daadwerkelijk de richting die ze Valerie op had zien lopen, waardoor ze niet abrupt in het niets had kunnen verdwijnen. Er is vast een verklaring voor waarom zij nu de enige in deze gang staat, in plaats van met zijn tweeën. Met enkele stappen was ze al bij de dichtstbijzijnde muur, waar ze haar bleke, slanke vingers over de bakstenen begaf. Niets. Lilith begreep dan ook niet waar ze naar op zoek was -- een geheime ingang naar een ruimte; een gang, of was het iets anders?
          Net toen het onder haar vingertoppen schaafde, hoorde ze door de voetstappen dat er iemand aankwam, waardoor ze haastig enkele passen terugdeed. Zo wist diegene in elk geval niet wat ze van plan was geweest, maar ergens baalde ze dat er een persoon tussen zou komen. Ze wilde nog altijd graag vragen stellen aan Valerie, zaken die ze niet begreep maar haar bleven martelen. Eerlijk gezegd kon ze niet bepaald geloven dat ze enkel naar het eiland werden uitgenodigd om speciale leer- en sporttraining te krijgen, omdat het in de daadwerkelijke wereld een puinzooi was.
          'Lilith, wat doe je hier?' In haar hersenkronkels kwamen er meerdere vragen opzetten toen ze de mannenstem niet herkende, en één van die vragen was hoe ze wist dat dit haar naam was. Het was dan wel een uitnodiging geweest, maar ze kon niet geloven dat elk persoon van de leiding - wat hij vast moet zijn, hij straalde autoriteit uit - haar gegevens zou weten. Ondertussen had ze zich traag omgedraaid, om hem aan te kunnen blikken.
          'Wachten op de dood,' vloeide zo haar mond uit, op een zwartgallige manier, waarbij ze haar hoofd iets kantelde. Vragend, ze wilde meer informatie. Onbewust was haar kracht de kop nogmaals opgestoken, net zoals bij de man van daarstraks, en gedachteloos stelde ze zichzelf de vraag wat zijn macht zou zijn -- die van de man voor haar. 'Hoe weet je mijn naam?' murmelde ze vervolgens, op zo'n wijze alsof ze zich stierlijk verveelde. Om haar woorden en expressie kracht bij te geven, besloot ze haar armen strak over elkaar heen te doen.

    [Mijn excuses, hopelijk kan je er wat mee.]


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    [Eventjes hier een korte mededeling/vraag; wil iedereen met examens het anders even laten weten? Ik heb er namelijk zelf ook en het viel me onlangs op dat ik al bijna een hele week niet op Q geweest was. Dan weet iedereen het van iedereen (: ]


    Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

    -ik heb geen examens maar wel een proefwerk week-

    (Sorry, maar ik denk dat ik mij hiervoor uit ga schrijven. Ik heb het best druk, ondanks dat mijn CE's voorbij zijn en ik vergeet dit de hele tijd... Het spijt mij echt ontzettend, maar ik red het ook gewoon allemaal niet en als ik er dan weer aan denk, voel ik mij weer slecht, omdat ik het dan stom vind dat ik het vergeet en daardoor mensen op mij laat wachten. Jullie hebben er niks aan en het houdt alleen maar op. Ik vind het overigens wel een hele leuke verhaallijn en de personages zijn ook heel leuk.)


    Happy Birthday my Potter!

    Ik meld me af.


    Quiet the mind, and the soul will speak.



    Gabriel "Gabe" Fabio Gamini || Leider

    "Wachten op de dood," kwam haar mond uit op een zwartgallige manier, ze kantelde haar hoofd iets. Alsof ze iets wou vragen. Van haar antwoord schrok ik niet, had ik wel kunnen verwachten
    "Hoe weet je mijn naam?" murmelde ze vervolgens, alsof ze zich stierlijk verveelde. Haar armen deed ze strak over elkaar heen. En ik kon haar ook nog wel een wenkbrauw omhoog zien doen, maar dit was iets wat ze niet doen.
    "Ik weet ieders naam hier. Je dossier. En heel fijn dat je op de dood wacht, ga dat maar ergens anders doen," zei ik tegen het meisje tegenover mij. Afwachtend keek ik haar aan, wachtend tot ze weg zou lopen. Iets wat ik niet verwacht dat ze snel zou doen. Zelf sloeg ik ook mijn armen over elkaar heen.
    "Waarom kwam je hier in de eerste plaats sowieso naartoe?" Vroeg ik aan haar. Ik had een idee, maar wist niet of dit goed was. Het feit dat Valerie wegging en dat ze hoogstwaarschijnlijk hiernaartoe was gelopen was waarschijnlijk waarom Lilith hier was. Ze had haar achtervolgd. Dit was echter iets wat ik niet kon bewijzen, dus ik zei er niks over. Lilith was anders dan alle anderen hier, voor zover dat kon, en had de kracht duisternis. Ik vroeg me af of ze bij mij in de groep zou komen of bij No.

    [Een beetje een crappy post. Sorry.:x]


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    melody kapel|genezende krachten|16

    Ik had genoeg van het binnen zitten en ik zat ook al vol. Ik wilde naar buiten om een frisse neus te halen. “ik ga naar buiten, een frisse neus halen snap je?” zei ik tegen Ryan met een glimlach. Ik wachtte niet op antwoord en liep door de deur naar buiten. Op de weg naar buiten was het heel verleidelijk om naar de verboden plekken te gaan, maar dat deed ik toch maar niet. Het zou zeker weten voor problemen zorgen en dat haat ik. Ik liep naar buiten richting het strand. Waar ik al een paar mensen zag. Ik besloot om weer naar het bos te gaan waar ik al was geweest. Ik zag de grote groene bladeren van de bomen al van ver. Het laatste stukje rende ik erheen. Op een vreemde manier voelde ik me op mijn gemak tussen al die planten. Ik wist dat sommige ervan giftig waren maar die waren juist heel mooi. Ik plukte een mooie rood rozige bloem en stak hem in mijn haar. Heel vrolijk wandelde ik verder het bos in. De bomen gingen steeds dichter bij elkaar staan en het werd steeds donkerder. Ik werd een beetje bang. Ik wilde terug gaan, maar wist niet meer waar ik was. Ik probeerde nog terug te gaan, maar het lukte niet. Ik zat gevangen in het bos. Ik liet me hopeloos op de grond vallen. En viel zo huilend in slaap.

    Offing schreef:
    Ik meld me af.


    ''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''