• Een groep jongeren komt vast te zitten op een onbewoond eiland in de tropen. Alsof dat niet rampzalig genoeg is, ontdekken ze dat er iets mis is met het eiland. Er leven dieren die allang uitgestorven moeten zijn en de mensen die er wonen, lijken uit een ander tijdperk te komen. Hoe gaan de jongeren, ieder met hun eigen, misschien wel puberale karakter daarmee om?

    Regels:
    - Er wordt in één tijd geschreven, derde persoon en verleden tijd, zoals de meest gebruikelijke manier is in een boek.
    - Er is geen minimaal woordenlimiet.
    - Stukken tekst hoeven niet letterlijk herhaald te worden als je op een ander reageert. Het is ook niet nodig om een ander te quoten.
    - Alle jongeren zijn tussen de 16 en 25 jaar en zijn avontuurlijk genoeg om mee te gaan op een jongerentrip.

    Personages:
    Abigail den Marschkramer – 18 [Delano]
    Alex Keynes – 22 [Marjanne]
    Audrey-Rose D’Ablaing – 19 [Kim]
    † Caleb Finnigan – 19 [Lisa]
    Daniel Harlem – 27 [Maartje]
    Deborah Ann Dyer “Skin” – 24 [Alicia]
    Dolly – 20 [Marjanne]
    Eden Steenwijk– 19 [Natas]
    Emma Eleanor Swan – 22 [Stefanie]
    Esau Konings – 20 [Jeffrey]
    Ezelle 'Ez' Ophelia Stornoway – 20 [Marthe]
    Hielke Marskramer – 19 [Maartje]
    Hugo Nieber – 20 [Natas]
    Jack Alexander Hunter – 22 [Marthe]
    Jade Alastair – 19 [Lisa]
    Killian Jones – 24 [Stefanie]
    Kirito Barrow – 21 [Delano]
    Laurens Oliver – 16 [Ellen]
    Lillium Martell – 18 [Jilly]
    Maeghan Rodriquez – 18 [Lisa]
    Maeve Riordan – 19 [Stefanie]
    Mickey Eggebeen – 22 [Natas]
    Mitchell Hathaway – 22 [Lisa]
    Neil Flynn Cooper – 23 [Lisa]
    Nicole – 20 [Marjanne]
    Piper Davis – 21 [Alicia]
    † Rebekah Mikaelson – 20 [Maartje]
    Sentis Oliver – 16 [Ellen]
    Slade – 20 [Natas]
    Søren Hjulmand – 23 [Alicia]
    Syn(yster) Gates – 24 [Natas]
    Vyvyanne – 19 [Jeffrey/Alicia]

    Verwante topics:
    Rollenstory.
    Rollentopic.
    Verhaaltopics: 1, 2

    [ bericht aangepast op 8 mei 2014 - 22:42 ]

    [Mi topicos]


    Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

    Onbewoond eiland


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    *O*


    Every villain is a hero in his own mind.

    Maeve bevond zich in een paradijs. Ze zat niet meer op het eiland, maar iets dat haar deed denken uit een film. Het was een prachtige omgeving, gras zo groen dat het haast niet te geloven was en enkel bloemen verstoorde de groene kleur. In het midden van het veld zag ze haar broer staan, waar ze naartoe liep met tranen in de ogen. Ze had het gevoel dat ze iemand miste hier, maar de aanwezigheid van haar broer zorgde ervoor dat ze er niet veel aandacht aan besteedde. Net voor ze haar broer kon omhelzen, viel ze naar beneden door een donker gat. Het leek wel oneindig lang te duren, maar ze raakte geen grond. Ze wist hierdoor dat ze waarschijnlijk bewusteloos lag en voor Neil meer een last betekende. Ze vervloekte zichzelf, terwijl ze verder de diepte in viel.



    'Ik heet Emma.' stelde ze zichzelf voor aan Laurens, de jongen die voor haar stond. Ze dacht aan de andere jongen die daarnet weg was gegaan nog voordat Emma iets kon terug antwoorden. Het vliegtuig zou waarschijnlijk een eind verderop liggen en daardoor was hij een hele tijd al onderweg. Emma zette zich recht en verloor bijna haar evenwicht, maar wist die snel terug te vinden door de steun van de stok die ze had gevonden. Ze stapte naar de waterkant en zette zich daar opnieuw neer, terwijl ze haar blik op Laurens vestigde.
    'Ik kan anders helpen vissen, dat deed ik vroeger soms ook samen met Killian.' zei ze, waarbij ze Killian's naam wat droevig uitsprak. Ze mistte hem, ook al haatte ze hem voor wat hij had gedaan.

    Killian wist niet welke kant hij nu op zou moeten gaan, stel dat hij Emma's lijk zou vinden in plaats van haar levend en wel terug te vinden? Hij mocht er niet aan denken, maar zijn gedachten dwaalden steeds af naar het idee dat hij haar niet levend zou terug vinden. Een liedje uit een van zijn favoriete bands klonk plots in zijn gedachten en zachtjes zong hij de tekst mee.
    'It's scratchin on the walls
    In the closet, in the halls.
    It comes awake and I can't control it.

    My secret side I keep
    Hid under lock and key.
    I keep it caged but I can't control it

    Cause if I let him out
    He'll tear me up, break me down

    I feel it deep within,
    It's just beneath the skin.
    I hate what i've become,
    The nightmare's just begun
    I must confess that I feel like a monster

    There's no escape for me,
    It wants my soul it wants my heart.
    No one can hear me scream,
    Maybe its just a dream.'
    (Iemand die op Killian's pad wilt komen? Ik vind hem zo zielig alleen.)

    [ bericht aangepast op 21 april 2014 - 0:57 ]


    'It's stings' Says the creature. Yes indeed, Sting is a great name for the sword. {The Hobbit}

    I FEEL LIKE A MONSTER <3

    Oké, nu ga ik Mickey erheen schrijven. (:


    Every villain is a hero in his own mind.

    'Maybe it's inside of me, stop this monster,' vulde Mickey aan toen de jongen stopte omdat hij de takken onder haar voeten hoorde kraken.
    Een opgeluchte grijns tekende haar gezicht toen ze de jongen zag en ze vloog hem om de hals, blij dat ze een ander wezen was tegen gekomen. Ze dwaalde al bijna een uur alleen door het bos, doodsbang dat er een tyrannosaurus achter haar zou opdoemen.
    'Hallo,' groette ze hem bij het loslaten. 'Ik had even behoefte aan een knuffel. Er werd net iemand voor mijn neus uit elkaar gerukt.'
    Een rilling kroop langs haar ruggengraat.


    Every villain is a hero in his own mind.

    Hugo was op de grond neergezakt en had zich door de modder gerold. Daar was hij blijven liggen, terwijl de grote dinosaurussen rondom hem heen en weer stapten. Hij was als de dood dat ze bovenop hem gingen staan, maar de angst had zijn hersenen uitgeschakeld en dus kon hij alleen maar blijven liggen, hopend onopgemerkt te blijven totdat de beesten hun interesse in zijn dode reisgenoten verloren. Hij had zijn ogen stijf gesloten omdat hij niet om zich heen durfde te kijken, bang dat hij zou overgeven bij de aanblik van alle los gerukte ledematen.

    *
    Eden moest even uithijgen tegen een boom. Haar enkel klopte pijnlijk, maar ze dacht niet dat ze hem gebroken had. In de verte hoorde ze het gebrul van de T-rexen, maar ze verwachtte niet dat zij nog veel gevaar liepen. Niet van hen, in ieder geval.
    Ze blikte even op de jongen die bij haar was. Ze wist dat hij bij die andere debielen hoorde en vroeg zich af wat hij over haar dacht. Was hij erop uit om haar wapen te stelen? Of begreep hij nu waarom ze hem graag had willen te houden?

    *
    Syn had een paar kogel gelost, maar toen hij merkte dat zijn kaliber te klein was, was hij ermee op gehouden omdat hem alleen maar in gevaar bracht. Hij had de aandrang om weg te rennen weerstaan, maar was achter een paar struiken neergeknield. Jade en Nicole bevonden zich vlakbij hem, maar Mitchell was nergens te bekennen.
    Zijn blik was op de tas gericht dat tenmidden van een grote hoop lag. Als zo’n monster er maar niet op ging staan, want dan waren ze gedoemd…
    ‘Misschien moeten we een nest zoeken,’ fluisterde hij. Hij kon zich niet voorstellen waarom ze anders met zijn tweeën zouden aanvallen. Dat deden ze vast alleen als ze zich bedreigd voelden.

    *
    Slade had weten te ontkomen en was weggerend, samen met een donkerharige jongen die vast even oud was als hij. Toen een rivier hun het plan afsneed, waren ze er zonder aarzelen in gedoken en naar de overkant gezwommen. Hij stond niet eens stil bij de beesten die hem daarin konden aanvallen – als hij maar weg kon van die afschrikwekkende schepsels.
    Hij hees zich op de oever en hijgde even uit, terwijl hij naar de overkant staarde. Hij verwachtte dat de dino’s het water in drie stappen konden oversteken, maar hoopte maar dat ze daarvan af zagen.


    Every villain is a hero in his own mind.

    Killian keek haar verbaasd aan toen ze hem knuffelde. Hij keek haar eerst even aan, waarna een kleine glimlach op zijn gezicht tevoorschijn kwam.
    'Dat moet inderdaad een erg beeld geweest zijn. Killian is mijn naam.' zei hij, waarna hij een hand uitnodigend uitstak als onderdeel van zijn begroeting. Hopelijk was Emma daar niet in de buurt, hij zou niet haar lijk willen vinden uiteen getrokken op de grond.


    'It's stings' Says the creature. Yes indeed, Sting is a great name for the sword. {The Hobbit}

    [Mijn topics]

    Laurens liep naar het water en gaf de vislijn aan Emma. 'Doe jij het maar, ik durf het niet,' zei hij en stapte weer een paar passen achteruit.


    Vampire + Servant = Servamp

    ‘Mickey,’ antwoordde ze, terwijl ze zijn hand schudde. ‘Zullen we, eh, nog wat verder lopen? Die beesten zijn hier met een paar stappen.’


    Every villain is a hero in his own mind.

    Piper stond achter een boom en hoopte dat de T-rexen haar niet zouden zien, hoewel ze zo hard ademde dat ze bang was dat ze haar alsnog zouden horen. Ze had schoten gehoord, had mensen hun laatste doodskreet horen slaken, maar het gebrul van de dinosaurussen overstemde toch het meeste. De tranen bleven maar over haar wangen stromen en het lukte haar op een gegeven moment niet eens meer om geluidloos te huilen, zo bang was ze.
    Ze vroeg zich op een gegeven moment zelfs af of ze zou flauwvallen van het hyperventileren en hoopte daar stiekem op, zodat ze de dood niet zo bewust zou meemaken.


    Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

    Emma keek Laurens even na, hij leek er niet echt gerust op te zijn en had haar de vislijn gegeven.
    'Kom naast me zitten, het is echt niet zo eng als het lijkt hoor.' zei ze rustig, ook al had ze pijn. Ze hoopte dat ze hem kon gerust stellen.



    'Goed, ik ben op zoek naar iemand. We zullen dan de andere kant opgaan, zodat we niet recht in het gevaar lopen.' deelde Killian mee. Hij kon maar best open kaart spelen, hij had de laatste tijd al genoeg schade aangericht door te zwijgen en te liegen.

    [ bericht aangepast op 23 april 2014 - 13:36 ]


    'It's stings' Says the creature. Yes indeed, Sting is a great name for the sword. {The Hobbit}

    Mickey keek hem aan. Hier iemand zoeken was waarschijnlijk een hel en ze was blij dat ze deze reis in haar eentje ondernomen had. 'Naar wie ben je op zoek? Misschien heb ik haar bij de anderen gezien. We waren met een flinke groep.'


    Every villain is a hero in his own mind.

    Killian kreeg een beetje hoop, hoop dat hij Emma misschien sneller zou vinden.
    'Haar naam is Emma, ze heeft blonde haren en kleurrijke ogen. Ze is meestal heel vriendelijk, maar soms een beetje eigenwijs.' omschreef Killian haar in het kort. Hij keek Mickey verwachtingsvol aan, dit was misschien een kans om haar terug te vinden.


    'It's stings' Says the creature. Yes indeed, Sting is a great name for the sword. {The Hobbit}