Grapjes maken over psychische aandoeningen. - Liefde, Vriendschap & Familie

Zo, nou... mijn eerste zeiktopic op dit forum.

Ik kan er écht niet tegen. Bij ons op school moeten we dus een toneelstuk opvoeren, en we bedenken het zelf. Eén jongetje speelt een soort bosjesman, als ''grappig'' typetje bedoelt. Eén probleem, hij zit chronisch in een psychose. Hij speelt het zo ontzettend realistisch, en het doet me gewoon heel erg terugdenken aan mijn tijd toen ik zelf in een psychose zat. Maar hij maakt er een grapje van, en iedereen lacht niets vermoedend mee. ''Haha, kijk hem nou, hij is gek!''
Er zit gewoon zo'n taboe op psychische problemen, en ik kan er echt niet tegen. Mensen weten bij lange niet na hoe afschuwelijk het is om in een psychose te zitten. Het is afschuwelijk. Je zit letterlijk in een nachtmerrie waar je niet wakker uit kunt worden, je bent namelijk al wakker. Het is op dat moment voor jou realiteit en dat is dood en doodeng. En dan wordt het hier afgebeeld als iets grappigs, terwijl dat alles behalve grappig is. Ik ga toch ook niet mijn hoofd kaalscheren en dan zogenaamd doen alsof het ''grappig'' is om kanker te hebben?! Waarom mag dit dan wel?
De lerares heb ik er al wel op aangesproken. Maar veel doet ze er niet mee. Ze heeft het even kort genoemd voor de klas, maar heeft mij er niet echt bij betrokken. Ze weet ook niet echt mijn verhaal en hoe ik er echt over denk, omdat ik dat eigenlijk ook niet durf te vertellen en ook niet voor mijn mening durf uit te komen. Bang om zijn rol te verpesten. Want hij speelt het verder wel echt heel goed en is ergens ook heel grappig. Maar door wat ik zelf heb meegemaakt kan ik er gewoon niet op die manier naar kijken. Het maakt het zo moeilijk...

Zo, dat is er even uit. Bedankt voor het lezen.

---

It took me four years to paint like Raphael, but a lifetime to paint like a child - Pablo Picasso

Dit doet me denken aan mijn oude docent natuurkunde. Hij heeft ooit eens beweerd dat mensen die depressief zijn alleen maar om aandacht smeken. Ik voelde me echt verschrikkelijk boos daarover, vooral omdat mijn hele klas het beaamde. Als ik niet zo laf was geweest, had ik hem graag eens wat anders verteld. Helaas durfde ik toen niet tegen een hele groep in te gaan, zelfs mijn beste vriendin vond dat mijn docent gelijk had.

Maar enfin, ik zou het proberen los te laten. Ik weet dat het hartstikke moeilijk is, vooral omdat je het zelf hebt moeten meemaken, maar ik denk niet dat jouw klasgenoten expres de spot proberen te drijven met psychoses.

---

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Dat herken ik wel in eigen situaties. Vaak is het uit onbegrip denk ik.
Natuurlijk niet altijd een excuus.

Proberen los te laten is inderdaad wel een goed idee. Of je zou iets kunnen vertellen erover. Algemeen dan. Maar ik weet dat dat erg moeilijk kan zijn.

---

If only humans could have vertical asymptotes ~ Quinn

Dit zijn lastige dingen, inderdaad. Probeer er toch maar mee om te gaan. Ik heb ook regelmatig in situaties gezeten waarin men grapjes maakten over eetstoornissen.
"Whoa, voel me tien kilo dikker door die pizza."
"Oh joh, steek een vinger in je keel en het is weer weg!"
En dat is slechts een voorbeeldje. Heel pijnlijk als je zelf met een fucking eetstoornis rondloopt. Probeer je er dus niet over op te winden, hoe pijnlijk het ook kan zijn. Mensen begrijpen het toch niet.

Wat je trouwens zegt over kanker, klopt helemaal. Kanker is verschrikkelijk, maar het is hartstikke hypocriet dat niemand daar ook maar een grapje of opmerking over mag maken terwijl er over depressies, psychoses, down syndroom, eetstoornissen etc allemaal niet moeilijk wordt gedaan .

---

ars moriendi

Ik kan er ook niet tegen als mensen om zo'n dingen grapjes maken, dat doe je gewoon niet. Mensen die ziek zijn of een aandoening hebben hebben hier niet om gevraagd en hebben het er allemaal moeilijk mee. Die mensen die hier grapjes over maken en er mee lachen zouden het ook niet fijn vinden moesten zij ziek zijn of een aandoening hebben, dan lachen ze vast ook niet meer.
Helaas zal hier denk ik niet veel aan te doen zijn, je hebt nu eenmaal zo van die mensen die tonen dat ze geen respect hebben, wat wel jammer is.

---

16 - 09 - '17

Ik kan er niet tegen dat mensen vaak grappen zitten te maken over autisme. Dat als mensen dan iets heel stoms/doms doen, ze zeggen "Wat ben jij toch een autist zeg." Dit vind ik vervelend niet omdat ik het zou hebben, maar omdat ik vriendinnen heb met autisme die daarom ontzettend zijn gepest en als het nog langer door was gegaan er niet meer waren geweest. Meestal negeer ik dat gewoon en af en toe zeg ik er ook wat van, dat hangt van de situatie af. Dat zeggen mensen natuurlijk ook maar voor de grap en ze bedoelen het zeker niet zo, maar toch is het vervelend.
Ik denk dat je het beter een beetje moet proberen te negeren, en vooral veel succes verder met het toneelstuk.

---

Let's go outside and all join hands, but until then you'll never understand…

Ik vind die grappen over autisme dus totaal niet leuk of wanneer mensen bij het minste of geringste roepen "oh ik ben zo depressief". Ugh.

---

26 - 02 - '16

Wacht, als ik het goed begrijp zit hij zelf in een chronische psychose en maakt híj er grapjes over? Dan is dat toch geen probleem?
Ik maak ook continue grapjes over mijn eigen psychische problemen, omdat dat mijn manier is om er mee om te gaan en om te laten zien dat ik het wel héb, maar dat het geen definitie van mij is.

---

If a writer falls in love with you, you can never die

Ik vind dat men best wat luchtiger mag doen over ziektes/aandoeningen etc. Een grapje kan er best af... zolang je het maar in die context gebruikt en niet op een beledigende/haatdragende manier; al verschilt het natuurlijk per persoon wat als 'beledigend' wordt opgevat. Zo grap ik bijv. ook weleens over autisme.

---

"I shut my eyes in order to see.'

Vasilisa schreef:
Wacht, als ik het goed begrijp zit hij zelf in een chronische psychose en maakt híj er grapjes over? Dan is dat toch geen probleem?
Ik maak ook continue grapjes over mijn eigen psychische problemen, omdat dat mijn manier is om er mee om te gaan en om te laten zien dat ik het wel héb, maar dat het geen definitie van mij is.

Nee, in het echt is hij gewoon normaal hoor. Hij speelt in het toneelstuk als een persoon die altijd in een psychose zit. Kijk, ik had het zelf ook een minder groot probleem gevonden als hij zelf in het verleden bijvoorbeeld ook een psychose zou hebben gehad of er op een andere manier mee te maken zou hebben gehad, maar tot zover ik weet, is dat niet zo. En dat is gewoon heel pijnlijk. Zelf maak ik regelmatig ook grapjes over mijn eigen (psychische) problemen, maar ik weet ook dat het helemaal niet alleen maar grappig is en dat er ook nog een serieuze kant aan het verhaal zit. Terwijl hij (en de rest van de klas) totaal geen idee hebben hoe het werkelijk is om psychotisch te zijn. Dat is alles behalve grappig.

[ bericht aangepast op 25 juni 2014 - 16:43 ]

---

It took me four years to paint like Raphael, but a lifetime to paint like a child - Pablo Picasso

Ik kan me wel voorstellen dat jij daar anders naar kijkt, maar dit soort dingen hou je. Het is toneel. Iedereen met en beetje verstand weet dat toneel niet echt is, die weet dat de grappen in hete echte leven niet grappig hoeven te zijn.

Mensen weten ook niet beter en je kunt je klas niet kwalijk nemen dat ze erom lachen. Mijn oom heeft het downsyndroom en kan niet praten. Dan vind ik het totaal niet grappig of komisch als hij om koffie vraagt, maar ik kan best lachen als iemand dat nadoet. Zolang dat met respect gebeurd.

Je zou je klas toch kunnen zeggen dat jij weet hoe dat voelt, zonder er een drama van te maken of er heel diep op in te gaan?

---

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Ik begrijp je wel, denk ik. Zelf maak ik ook weleens grappen over mijn eigen problemen en als iemand anders eens iets zegt dat kwetsend zou kunnen zijn, maak ik daar niet gelijk een punt van. Ik trek het me maar gewoon niet aan. Het hangt voor mij heel erg van de situatie af en hoe ver een grapje gaat. Het hoeft eigenlijk niet eens een grapje te zijn. Ik kan me namelijk herinneren dat we in de klas een serieus gesprek hadden en toen zei iemand iets in de trant van:"Ik heb echt respect voor meisjes met een eetstoornis, omdat ze zoveel discipline hebben. Daar kunnen veel mensen wat van leren."
Achteraf is dat uitgesproken en ik weet dat dit meisje dit niet slecht bedoelde, maar dat schoot bij mij toen toch echt in het verkeerde keelgat. Ik heb wel geleerd dat je, als je aangeeft dat je zoiets vervelend vindt, veel op kan lossen. Tenminste, als je met mensen bent die daar voor openstaan.

---

If you wanna fly, you got to give up the shit that weighs you down.

Klopt. Daar kan ik ook niet tegen, ook in het algemeen gewoon - dan zeggen ze het, alsof het heel gewoons is.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Als mensen dom doen en dat andere dan zeggen ''Je bent echt een autist'' dat steekt me ergens wel, vooral omdat ik het ook heb maar ik totaal geen labiel persoon ben. Ik hoor het inmiddels soms niet eens meer en vat ik het ook niet meer zo persoonlijk op, puur omdat ik beter weet.

---

There's nothing the matter with my face! I got character! ~ Hatchet-face