• Hoi, de laatste tijd gaat het niet zo goed met me.
    Zodra ik voor school moest leren (heb nu me laatste proefwerkweek achter de rug en heb nu net vakantie) raakte ik helemaal gestrest en kreeg ik huil buien omdat ik dacht dat ik t niet kon.
    Ook heb ik het gevoel dat ik niks waard ben, en zou ik het niet erg vinden als ik nu een ongeluk zou krijgen en dood ben.
    Ik voel me regelmatig ellendig.
    Alleen een paar vrienden en vriendinnen weten dit.
    Voorderest heb ik regelmatig ruzie met mijn ouders, omdat ik vaak boos reageer op dingen die ze zeggen omdat ik alles negatief opvat.

    Wat is het beste wat ik kan doen in deze situatie?
    Het wordt steeds erger...

    anoforeffa schreef:
    (...)

    Ik wil het niet aan me ouders te vertellen want dan worden ze heel bezorgd en ik wil t hun niet aan doen ..


    Het zou nogal onmenselijk zijn als ze níet bezorgd zouden worden.
    Maar doen alsof er niets aan de hand is, doet hen uiteindelijk veel meer pijn. Ik heb ouders gezien die ten einde raad waren omdat hun dochter jarenlang depressief was en zij dat niet zagen. Dat vergeven ouders zichzelf nooit. Zij geven zichzelf hoe dan ook de schuld.

    Dus ik hoop echt dat je uiteindelijk je ouders in vertrouwen kan nemen. Dat is beter voor jou, maar ook voor hun eigen eigenwaarde.


    Every villain is a hero in his own mind.

    Ik wil hier bijna even doorlinken naar een lotgenotenfora voor automutilatie. (: Mij heeft het heel erg geholpen, dus als mensen interesse hebben PM maar. ^^


    It took me four years to paint like Raphael, but a lifetime to paint like a child - Pablo Picasso

    Misschien moer ik het dan toch gaan vertellen tegen me ouders...
    Maar dat durf ik niet..
    En het is nu ook geen goed moment want we gaan over een paar dagen op vakantie .
    Als ik me na de vakantiw nog steeds zo voel ga ik t miss wel vertellen..
    Maar dan wel met een brief ofzo

    Ik zou als ik jou was gewoon zoveel mogelijk proberen te ontspannen op je vakantie, en na de vakantie alsnog aan de tafel gaan zitten om met je ouders te praten. Je kunt het ze het beste gewoon vertellen inplaats van een brief.. zo leer je ook meteen hoe je moet omgaan als je wilt praten over iets wat je dwars zit.


    I'm a warrior, and you can never hurt me again.

    Als het wél goed gaat daarna, is het helemaal een goed moment om er met ze over te praten. Als het dan weer een keer minder gaat, is de stap veel kleiner om je ei kwijt te kunnen.


    Every villain is a hero in his own mind.

    Precies hetzelfde heb ik, maar dan denk ik aan de dingen wat mijn leven leuk maakt en dan wil ik het niet meer. Bijvoorbeeld mijn hond die me echt heel blij maakt, mijn vriendinnen, familie en wat ik later nog wil bereiken (:
    Sorry maar ik vind dat praten erover totaal niet helpt zoals sommige mensen zeggen :/

    iCalum schreef:
    Precies hetzelfde heb ik, maar dan denk ik aan de dingen wat mijn leven leuk maakt en dan wil ik het niet meer. Bijvoorbeeld mijn hond die me echt heel blij maakt, mijn vriendinnen, familie en wat ik later nog wil bereiken (:
    Sorry maar ik vind dat praten erover totaal niet helpt zoals sommige mensen zeggen :/


    Super vervelend dat jij dat ook hebt !
    Oja en denken aan leuke dingen heeft bij mij meestal niet veel zin.

    En praten erover helpt bij mij meestal inderdaad ook niet, het helpt alleen als je er iets uit gooit waar je al lang meer rond loopt maar tegen niemand heb verteld. dan voel je je echt opgelucht daarna. (heb ik 1 keer gehad. )
    Maar voorderest helpt het inderdaad niet..

    Je moet er wel iets mee doen. Je zegt zelf dat je er nog steeds mee rondloopt van de pijn toen je gepest werd. Desnoods ga je naar een maatschappelijk werker en kun je daar samen met je ouders praten. Dan heb je ten minste iemand. Als je er niets tegen doet blijft 't zo.
    Je wilt er toch iets tegen/mee doen? Je zet 't hier niet voor niets op. Wij geven je die tips, maar dan moet je er wel zelf iets mee doen.


    Don't walk. Run, you sheep, run.

    Helianthus schreef:
    Je moet er wel iets mee doen. Je zegt zelf dat je er nog steeds mee rondloopt van de pijn toen je gepest werd. Desnoods ga je naar een maatschappelijk werker en kun je daar samen met je ouders praten. Dan heb je ten minste iemand. Als je er niets tegen doet blijft 't zo.
    Je wilt er toch iets tegen/mee doen? Je zet 't hier niet voor niets op. Wij geven je die tips, maar dan moet je er wel zelf iets mee doen.


    Op vakantie zijn mijn ouders erachter gekomen hoe ik me voel en ze gaan een psycholoog regelen dus ik krikg hulp !

    anoforeffa schreef:
    (...)

    Op vakantie zijn mijn ouders erachter gekomen hoe ik me voel en ze gaan een psycholoog regelen dus ik krikg hulp !

    Das mooi nieuws! (:


    Don't walk. Run, you sheep, run.