• Hoii

    Als ik ergens ben dan heb ik altijd het gevoel dat mensen naar me kijken, of nastaren. Dan denk ik of ik iets op mijn gezicht hebt zitten of iets raars heb maar dat is dan helemaal niet zo. Mijn moeder loopt wel eens naast me en zegt dan dat ze dat doen omdat ze me een mooi meisje vinden maar kom op dat zegt elke moeder over haar kind. Ik word er verschrikkelijk nerveus van. Ook op school als er jongens in de buurt van mij staan heb ik zon ongemakkelijk, irritant gevoel en weet ik me geen houding te geven..
    Ik heb dan ook nog nooit een vriendje gehad of 'verkering' gevraagd...
    Het punt is ik word erg onzeker en nerveus wanneer mensen (vooral jongens) langslopen of in de buurt staan... Hoe kan ik hier mee omgaan?

    Wauw, ik ben precies hetzelfde! Dus ik heb zelf geen tips, maar beschouw dit dan maar als een upje. (:

    Jup, heel erg, vooral wanneer ik met mijn luid pratende moeder/oma en opa/kleine kinderen ben, dan voel ik me enorm bekeken en ben ik bang dat mensen raar kijken naar me, lekker irritant. xd


    You only see the stars when they fall like rain.

    Ik ken het, maar ik ben er uiteindelijk van af gekomen door het gevoel te negeren en gewoon te doen alsof ze er niet staan ;3


    26 - 02 - '16

    Dat hebben heel veel mensen, meer dan je denkt. Zoiets heet onzekerheid, en daar kom je moeilijk van af.


    I long for this feeling to not feel at all.

    Penta schreef:
    Dat hebben heel veel mensen, meer dan je denkt. Zoiets heet onzekerheid, en daar kom je moeilijk van af.

    Oh, dat herken ik. Als mensen me aanstaren, vraag ik gewoon of ze me iets willen vertellen en dan lopen ze altijd snel door. :')
    Onzekerheid is moeilijk te overwinnen, maar het mindert met de jaren. Ik heb me tot mijn veertiende heel onzeker gevoeld, maar nu ben ik al een heel stuk zelfverzekerder geworden. Ik trek me niets meer van mensen aan. Als ze niet blij met mij zijn, dan is dat toch hun probleem?


    "Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

    Vroeger wel. Nu heb ik dat gelukkig niet meer


    "Ignite, my love. Ignite."

    Mensen staren mij ook altijd na, maar dat komt omdat ik vrijwel altijd eyeliner rond mijn ogen heb, in zwart ben gekleed en mijn haar is elke maand weer een andere kleur. Gewoon negeren c:


    Dear Molly. Watching over Fred like you have been watching over Harry all these years. Love, Lily.

    Ja, maar ik ben gewoon hot.


    "She was fury, she was wrath, she was vengeance."

    Ik herken het wel, het is mij ook wel overkomen. Vroeger vond ik het irritant en nu staar ik gewoon terug.
    Vaak kijken mensen heel snel weer weg als ze merken dat je terug kijkt ^^


    It's never gonna happen, Guys.

    Edd schreef:
    Ja, maar ik ben gewoon hot.


    Grapje. Ik heb dat niet zo, omdat ik zelf mensen ook wel een aan staar zonder dat ik er wat mee bedoel. Plus ik let nauwelijks op de mensen om me heen als ik loop, ik ben dan meer bezig met waar ik heen loop.


    Alleen maar tranen van geluk

    Vroeger had ik dat echt heel erg. Maar het is wel weer een beetje weg.
    Ik denk niet dat je er heel veel aan kunt doen. Misschien is het gewoon een kwestie van tijd. (Hoewel sommige mensen kunnen helpen.)


    --

    Caraphernelia schreef:
    Mensen staren mij ook altijd na, maar dat komt omdat ik vrijwel altijd eyeliner rond mijn ogen heb en (meestal) in zwart ben gekleed. Gewoon negeren c:


    Don't walk. Run, you sheep, run.

    Bedenk je dat mensen het heel druk hebben met zichzelf, dus als ze de tijd nemen om naar je te kijken, moet dat wel echt de moeite waard zijn! Ik kijk persoonlijk alleen naar mensen die ik aantrekkelijk vindt. Maak je niet te druk over die jongens, ze hebben echt niets tegen je. Waarschijnlijk heeft je moeder gewoon gelijk!


    Rest in Peace, Son of Gondor

    Toen ik iets van 11/12 heel erg dat was echt de periode waar ik heel onzeker was.
    Daarna kwam ik echt in de Fuck it all periode en daar zit ik nog steeds in ik weet niet het boeit me gewoon niet enorm wat anderen mensen over me denken. Sure ik trek het me wel aan als iemand zegt dat iets wat ik heb gemaakt lelijk is of iets in die richting. Maar ik ben niet echt meer heel onzeker als ik nog maar 30 minuten heb om naar school te gaan bijvoorbeeld (het is 25 minuten fietsen) ga ik af en toe gewoon in mijn pyjama en dan staren mensen je pas aan.


    ''Every child is an artist. The problem is how to remain an artist once we grow up.''