The 37th Hunger Games || Speeltopic 1 || [200] - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek

14 okt 2014 - 21:44

SiriuslyBlack 6424

The 37th Hunger Games

Welcome at the 37th Hunger Games
May the odds be ever in your favor

Geachte tributen,

Het is weer tijd voor de hongerspelen in een geheel nieuwe arena met vierentwintig nieuwe tributen. Het is de bedoeling dat jullie vechten in deze arena tot één van jullie over is en tot winnaar kan worden uitgeroepen.
In totaal zullen en tijdens het bloedbad vier jongens en vier meisjes sterven, wat betekend dat er acht in te vullen meisjes en acht in te vullen jongens zijn. Tussen de doden zullen sowieso geen beroeps uit district één en twee zitten dus die vier tributen moeten sowieso ingevuld worden.
Verdere sterfte zal bepaald worden aan de hand van of mensen wel reageren (lange tijd niks van je laten horen betekent dus dat je tribuut vermoord mag worden) en of men zich aan de regels houdt. Blijft er een vaste groep over die reageert volgens de regels, dan zal er in eerste instantie gevraagd worden aan de mensen met twee tributen of zij één van de twee willen kiezen om mee verder te gaan. Dit om simpelweg iedereen die goed mee doet de kans te geven zolang mogelijk mee te kunnen RPGen. Uiteindelijk zal er tussen de overgebleven mensen worden geloot wie er dood zal gaan, tot er nog één iemand over is. Dit zal volkomen eerlijk verlopen en noch ik zal mijzelf noch anderen voortrekken.
Voor wapens en andere spullen bij de hoorn vandaan, moet je mij pben. Dan kunnen we overleg plegen. Denk erbij aan waar je tribuut vandaan komt en hoe ver hij het bloedbad in zal kunnen gaan zonder vermoord te worden. Beroeps kunnen dus makkelijk tot de hoorn gaan waar de beste wapens liggen, maar iemand uit district twaalf zal dat waarschijnlijk niet na kunnen vertellen. Ik zal dus simpelweg kijken of het realistisch genoeg is. Voor populaire wapens als de pijl en boog moet misschien geloot worden, omdat er daar geen honderden van zullen liggen.
Wanneer je gesponsord wil worden , je tribuut kan bijvoorbeeld ernstig gewond zijn en dus medicijnen nodig hebben, moet je dit even overleggen met mij of XY390. Is het realistisch genoeg, dan krijg je toestemming. Ook als je per se je cijfer van de trainingen wilt kunnen noemen, kan je hiervoor toestemming vragen. Je kan hem ook buiten beschouwing laten. In ieder geval wil ik niet dat iedereen met torenhoge cijfers rondloopt.
Als er nog vragen zijn, hoor ik dit graag.
©Starlord

Met vriendelijke groet,
De spelmaker

______________________________________________________________________________

De Arena:

Dit jaar vinden de Spelen zich plaats in een wonderlijk landschap. Het is niet zomaar dat de pakken van deze spelen dikker en warmer zijn dan normaal. De Spelen zullen zich afspelen in een winters landschap vol sneeuw en ijs. De arena is omringd door bergen. Je kan deze bergen bereiken, maar het zal je niet veel positieve kanten brengen. In de bergen is er geen voedsel en er is geen water te vinden. Er is veel kans, ook voor ervaren klimmers, te vallen en te sterven, of dood te vriezen aangezien de temperatuur er nog kouder is dan in de rest van de arena. Het is vroeg donker omdat de zon achter de bergen staat en het is hierdoor ook laat licht. Sneeuw zal regelmatig vallen, maar door de bescherming van de bergen zal een sneeuwstorm niet dagelijks voorkomen, hoewel de kans daarop natuurlijk bestaat. De Hoorn staat in het midden van de arena en dit jaar is deze lastig te bereiken, doordat hij op een klein stuk land in meer staat en de tributen aan de buitenrand van het meer beginnen. Je moet dus over het ijs om de hoorn te bereiken. Het zal niet snel gebeuren dat er iemand door het ijs zakt want het is erg dik en kan veel mensen dragen. Om dit meer heen ligt aan de westkant een groot heuvelig landschap, met hier en daar een dun dennenboompje. Het bied weinig bescherming maar veel bewegingsvrijheid en er valt te jagen. Aan de oostkant is een dennenbos dat zich uitstrekt tot het noorden en rond het meer langzaam overloopt naar het heuvelachtige landschap van het westen. In dit dennenbos is het gemakkelijk je te verschuilen door de vele schaduwen en bomen, maar er zijn dus ook veel tributen. Dan heb je het zuiden nog. In het zuiden is het altijd mistig en er is niet veel bekend over wat er daar is. Er zijn wel wat bomen, maar veel minder dicht op elkaar dan het bos. Het meer loopt daar door tot een brede, natuurlijk bevroren rivier, met minder dik ijs dan het grote meer. Dan zijn er nog de warmwaterbronnen, die alleen te vinden zijn in het oosten en het zuiden. Hierdoor zul je ze in het bos dus niet vinden. Warmwaterbronnen zullen erg geliefd zijn door de warmte die ze bezitten, iets wat de tributen hard nodig gaan hebben. Ook is er meer voedsel te vinden rond warmwaterbronnen. Deze plek is dus geliefd, gevaarlijk en zeldzaam. Het zijn er een stuk of vijf, ver van elkaar af. De sneeuw om de warmwaterbronnen smelt niet. Het zal geen makkelijke arena zijn. Negatieve punten zoals kou, voedseltekort, het moeilijk kunnen uitwissen van sporen en weinig licht zullen het de tributen niet makkelijk maken.

Mutilanten
Deze zullen aangepast zijn op de sneeuw en zullen het meest lijken op ijsberen, vossen, wolven en sneeuwuilen.

Arena overzicht

~~Ik kan dit uitwerken mocht dit nodig zijn.~~

©XY390

______________________________________________________________________________

Tributen:
District 1 || Luxury:
Pyralis Fianna Velarde – XY390 || 1.2
Man - † - Dawn - Vanaf tweede nacht

District 2 || Masonry:
Briar Autumn Alaska Duarte – Aureolus || 1.4
Zyan Augustus Devins – Gally || 1.6

District 3 || Technology:
Vrouw † - Zyan - VERMOORD
Lighten Jason Northblack – DontDropp || 1.4

District 4 || Fishing:
Judith Lana Griffith – JamesPotter || 1.7
~~Man~~ † BLOEDBAD

District 5 || Power:
Vrouw † BLOEDBAD
Lucca Valentino Brown - Gally || 1.9

District 6 || Transportation:
Vrouw † BLOEDBAD
Man † BLOEDBAD

District 7 || Lumber:
Callidy Dolor – Rosea || 1.3
Kiefer Jennings – WillNotLearn || 1.7

District 8 || Textiles:
Vrouw † BLOEDBAD
Man † BLOEDBAD

District 9 || Grain:
Dawnelle Eguskine – Starlord || 1.1
Flynn Poynter – XY390 || 1.1

District 10 || Livestock:
Vrouw † BLOEDBAD
Man - † - Callidy - Vanaf dag 2

District 11 || Agriculture:
Vrouw † BLOEDBAD
Man † BLOEDBAD

District 12 || Mining:
Taylor Alison o' Neill – Risu || 1.4
Man † BLOEDBAD

Regels

#Er geldt een minimum van 200 woorden
#Mary Sue’s/Gary Stu’s zijn ten strengste verboden
#Geen gebruik van de oorspronkelijke acteurs als FC, het speelt zich immers voor de boeken af.
#Maximaal 2 personages. Dit moeten dan een jongen en een meisje zijn.
#Naamveranderingen doorgeven
#Houd het realistisch, dit geldt voor alles. Van specialiteiten tot liefdes in de arena.
#Tributen uit district 1 en 2 zijn beroeps, tributen uit 4 kunnen hier ook bij horen.
#Het is verboden personages van anderen te besturen
#Je mag nooit iemand zonder toestemming vermoorden of verwonden. De moorden worden geloot en verwondingen kan je onderling afspreken
#Gebruik ABN
#Vermeld boven je post altijd minimaal de naam van je personage
#Je reservering komt te vervallen na 48h
#Reageer minimaal 1 keer in de week (speciale omstandigheden moet je doorgeven)
#16+ is toegestaan, het is immers een RPG waar iedereen elkaar uit moet moorden
#Alleen ik of Starlord maken nieuwe topics aan
#OOC tussen haakjes () {} []
#Geen OOC ruzies, IC mag wel, dus vat dat niet persoonlijk op
#Sluit niemand buiten
#Originaliteit wordt zeer op prijs gesteld!

Wanneer je je niet aan de regels houdt, krijg je maximaal 3 waarschuwingen. Daarna zal er een mutilant op je tribuut/tributen worden afgestuurd en betekent dit einde deelname.

Begin

Hoe je begint, hangt af van wat jij wilt. De Spelmakers beslissen wanneer de gong gaat en wanneer dus het echte spel begint. Bepaal dus NIET zelf wanneer de gong gaat. Je mag meerdere posts maken, of een enkele voordat we de Hunger Games écht laten beginnen.
De gong gaat op de avond van 15 oktober! Tot dit moment kan je dus al wel schrijven. Vragen kunnen gesteld worden in het Rollentopic of in een bericht naar mij of Starlord.

[ bericht aangepast op 24 nov 2014 - 15:46 ]
"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

16 okt 2014 - 16:42

Bardugo 2912

Taylor Alison o'Neill

"Fear is not in my dictionary. Never been, and it's never gonna be."

20.. 19.. 18.. 17.. Naarmate de klok minder seconden op zijn plaat kreeg, begon mijn hart harder te bonzen. Er was een grote kans dat ik werd betrokken bij het Bloedbad. Wat dus betekende dat mijn foto, naam en Districtnummer deze avond nog aan de hemel zouden verschijnen. Wat had ik toch een geluk dat ik uit de bol was getrokken.
10.. 9.. 8.. Mijn hart klopte inmiddels in mijn keel. Hoe wilde ik in hemelsnaam ooit deze vreselijke Spelen overleven? Nee, Tay, nu doe je het weer. Angst heb je nooit gekend, en je zal het ook nooit kennen. Ik mocht de moed niet verliezen. Koste wat het kost.
3.. 2.. 1.. De gong galmde door mijn gehoorgangen, en meteen sprong ik van mijn plaat af. Met als gevolg dat ik meteen op mijn bek ging. Alle kijkers zullen wel dubbel hebben gelegen om mijn belachelijke actie. Vuile egoïsten.
Eenmaal overeind zag ik een rugzak liggen, een paar meter verderop. Ik probeerde er voorzichtig heen te "schaatsen". De schoenen die ik aan had gekregen werkten niet echt mee bij deze actie. Eenmaal bij de rugzak aangekomen gooide ik hem snel over mijn rug, waarna ik even om me heen keek om te kijken of nog niemand mij als doelwit had gemarkeerd.

(Iemand die haar licht wil verwonden mag dat gewoon, zolang diegene maar een wapen heeft waarmee dit kan, het logisch verwoord en haar niet zwaar verwond/vermoord.)

I don't know if life is greater than death — but love was more than either

16 okt 2014 - 17:28

Bardugo 2912

[Aequor >> Risu (Latijn voor glimlach)]

I don't know if life is greater than death — but love was more than either

16 okt 2014 - 17:59

Hephaestus 5882

Callidy Dolor
District 7
Act like a lady, think like a boss

De plaat duwt me steeds hoger door het donker. Mijn hart begint steeds sneller te kloppen en ik begin licht te hijgen, terwijl ik nog stilsta. Dan, plotseling, wordt ik verblind door heel veel wit. Tegen de tijd dat ik wat kan zien, staat de klok al op 45 seconden. Zo snel als ik kan neem ik de omgeving in me op. Wit. Heel veel wit. Vooral aan mijn linker kant, waar het enige wat ik zie is wit. De grond onder mijn plaat is ook wit. Ug, ik houd niet van wit. Geef mij maar groen of bruin, niet deze kleurloze oneindigheid.
Nog 32 seconden. Ik kijk naar rechts. Bomen! Daar hebben we wat aan. Natuurlijk moesten de Spelmakers er hout in verwerken, maar dat hadden ze ook op een andere manier kunnen doen.
28 seconden. Recht tegenover me staat de Hoorn des Overvloeds. Het goud blinkt in het witte licht. Spullen liggen verspreid rond de Hoorn tot vlak bij mij. Mijn blik wordt getrokken naar een bijl dat vlak bij de Hoorn ligt. Die wil ik het liefst halen, maar dat ga ik niet doen. Niet omdat ik het dan niet overleef, want overleven is het probleem niet. Ik wil gewoon niet opvallen.
17 seconden. Mijn hartslag gaat nog verder omhoog terwijl ik zoek naar een rugzak dat ligt op een plaats waar ik langs moet rennen op weg naar het bos. Natuurlijk zullen alle tributen in het bos zitten, maar dat maakt voor mijn toch niet zoveel uit. Iedereen die ik tegenkom vermoordt ik toch wel.
Er ligt een klein rugzakje (een beetje te klein naar mijn wens) precies tussen mij en het bos in. Ik besluit daar maar voor te gaan.
12 seconden te gaan. Mijn benen gaan automatisch in een renpositie staan. De tribuut aan mijn rechterkant doet me na. Hij lijkt ook voor het rugzakje te gaan. Volgens mij is hij van 10, als ik me niet vergis. Nou, helaas voor hem ga ik de rugzak al halen.
Vier. Drie. Twee. Eén.
BOEM.
En ik ren, zo hard als ik kan. Of dat probeer ik. Want op het moment dat mijn voeten de grond raken, besef ik dat het geen grond is. Het is ijs. Meteen glij ik uit, net zoals bijna alle andere tributen. Ik kom overeind en glibber naar de rugzak. De District 10 jongen doet zijn best om er ook te komen, maar ik duw hem weg met mijn linkerhand en hij glijdt richting de Hoorn, bijna dansend om zijn evenwicht te houden. Ondertussen hebben de Beroeps de Hoorn bereikt en grijpen ze naar hun favoriete wapens.
Snel slinger ik de rugzak over mijn schouder en gilbber ik naar de bosrand, waar ik een aantal andere tributen al in zie verdwijnen. Razendsnel ren ik er heen en spring op de bevroren, harde grond. Ik ga achter een boom staan en rits het rugzakje open. Het eerste wat ik zie is een mes. Voldaan glimlachend haal ik het eruit en doe de rugzak om. Dan begin ik rustig te joggen, hopend dat ik nog een tribuut tegen kom om te vermoorden.

hehehehe ze is echt moordzuchtig.

[zaterdag zal ik niet kunnen reageren, misschien 's ochtends nog, want ik ga naar Walibi Fright Nights (IK HEB ER ZO EEN ZIN IN) dus ik zeg het alvast]

[ bericht aangepast op 16 okt 2014 - 18:28 ]
“A queen will always turn pain into power.”

16 okt 2014 - 18:57

Josten 2639

Briar Autumn Alaska Duarte.
District twee, beroeps.

Briar irriteerde zich mateloos aan haar stylisten die maar niet van haar haren af konden blijven. Het irriteerde haar al genoeg dat ze haar lokken veel te strak hadden gevlecht, maar toen ze een koppige poging had gedaan het zelf te doen was ze op haar neus getikt en hadden ze het vervolgens toch weer in hetzelfde, verschrikkelijk zittende kapsel gebracht.
Ze voelde zich dan ook een stuk beter in de kleding die ze aan had. Een dikke, maar enigszins strakke broek omsloot haar benen. Een wijde sweather waar ze gelukkig nog net niet in verdronk was samen met een dikke, donkerbruine jas over haar hoofd getrokken. De kleding was dik en warm, maar ze kon zich er gemakkelijk in voortbewegen zonder dat het te strak of te wijd was, perfect.
'Het komt wel goed Taylor. Blijf. Gewoon. Geloven.' Klonk er van het meisje naast haar. Vaag herkende Briar haar als het meisje van twaalf. Terwijl ze begon te lachen wapperde ze wat met haar vlecht om het wat losser te krijgen. 'Geloof me meis, je gaat dit echt niet winnen.' Een licht sadistische glimlach verscheen op haar gezicht terwijl ze aanstalten maakte op haar plaat te stappen. 'Je bent misschien wel als een van de eerste dood, mogelijk wel na die kleine van vijf.' Ze knipperde even met haar ogen om te laten zien dat Taylor dit op moest vatten als een "Ik maak het je deze spelen niet makkelijk"-bedreiging en stapte vervolgens haar buis binnen.
Briar had het absoluut niet op kleine ruimtes en haalde even diep adem. Het was verschrikkelijk benauwd zo in deze kleding, maar het duurde niet lang voordat ze haar ogen dicht moest knijpen vanwege het felle licht. Sneeuw, sneeuw en nog eens sneeuw. Haar hart ging enkele seconden als een gek tekeer bij het zien van wat er zich rond de hoorn bevond. -- Een meer, een fucking meer.
Het feit dat er een laag ijs overheen lag, stelde haar enigszins gerust. Er van uitgaand dat als ze goed oppaste voor zwakke plekken in het ijs ze niet zou verdrinken, ging ze klaarstaan. Drie... Twee... Een. Rennen.
Wetend dat ze toch wel even de tijd kon nemen, stapte ze rustig van haar plaat zodat ze niet op haar bek zou gaan. Ze begon hardop te lachen toen ze minstens de helft van de tributen vol onderuit zag gaan. 'Sukkels.' Ze vestigde haar blik op de enige boog in het hele spel, gezien de messen een eind verderop lagen. Zo snel schuifelend als ze kon, begon ze er heen te gaan. Op een manier die er verschrikkelijk debiel uit zag wist ze zich snel vooruit te brengen en toen ze zag dat iemand uit vier de boog wilde grijpen, maakte ze wat extra snelheid.
Toen ze struikelde, maakte ze er maar het beste van. Het wapen lag binnen handbereik en met haar vingers omklemde ze de boog. Uit de pijlkoker griste ze een pijl, die ze spande terwijl ze overeind ging zitten. Haar doel was nu het jongetje uit vier. Hij zakte in elkaar terwijl het bloed uit de wond op zijn borst liep. In een reflex waren zijn handen naar zijn wond gegaan, maar het was al te laat. Een sadistische grijns sierde Blaise haar lippen. -- Nog tweeëntwintig te gaan.
Haar onderlijf voelde koud aan nadat ze op was gestaan van het ijs. Ze gooide de pijlkoker over haar rug en schuifelde verder naar de messen. Wat een kutarena was dit, je kon niet eens fatsoenlijk lopen. Beter voor haar waren er al enkele tributen onderuit gegaan, ze zouden zo makkelijk te doden zijn...
Met haar linkerhand griste ze een messenset van minstens tien wapens van de grond. 'Perfect..' Ze bewapende haar riem met de messen en spande haar boog nogmaals aan met de pijl die ze aan had gelegd. Blondie van twaalf rent weg, wat schattig. Schoot er door haar hoofd. Het meisje zou nog niet dood hoeven, maar een pijl in haar arm zou niets mis mee zijn.
Voor een seconde richtte ze en vervolgens vloog de pijl richting het meisje haar arm.

~~(De spelmakers zijn wel gemeen voor Briar met dat meer, haha )~~

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

16 okt 2014 - 19:17

Bardugo 2912

Taylor Alison o'Neill

"Fear is not in my dictionary. Never been, and it's never gonna be."

Een stekende pijn schiet door mijn arm als ik probeer weg te schuifelen, richting een vlakte met heuvels. Ik kijk naar mijn arm en zie dat er met een pijl in is geschoten. Ik kijk in de richting van waar de pijl vandaan kwam en zag dat het meisje uit 2 hem in mijn arm had geschoten. Briar was haar naam, als ik het me goed kon herinneren. Dat kind had net nog tegen me gezegd dat ik de Spelen niet kon winnen.
Ik keek haar ietwat angstig aan, om haar het idee te geven dat ik "bang" was. Later in de Spelen moest ik een kruisboog krijgen, en Briar had de eer om het eerste slachtoffer te worden. Hoe. Dan. Ook.
Ik schuifelde door, en toen ik eenmaal aan de rand van het meer was aangekomen sprong ik van het meer af, op de ijsvlakte. Ik rende door en rende langs een paar heuvels, waarna ik bij een soort grot aankwam. Ik klauterde er snel in, en verborg me in de kille schaduw. Ik had wel een vuur nodig, wilde ik hier nog iets kunnen zien. Maar het bos was aan de andere kant van het meer, en met een vuur had ik grote kans dat de Beroeps binnen een paar seconden voor mijn neus stonden. Inclusief Briar.

I don't know if life is greater than death — but love was more than either

16 okt 2014 - 20:15

Ken_ 18286

Zyan Augustus Devins

|District 2 | 17 | Beroeps| Hoorn |

Met een brede neppe glimlach rond mijn lippen gekruld luisterde ik -enigszins geïrriteerd- naar het geratel van Ramp. Niet dat dat haar naam is, ik zou het niet meer weten, maar kortom....Ze was een ramp. Als dat teringwijf niet één keer haar mond kon houden, ik zou zo haar nek omdraaien als ik wilde. mijn vingers strekte ik ongeduldig tot vuist en weer los, vuist en weer los. "Wat ben je toch enig! Ik hoop dat ik weer win, ik bedoel jij natuurlijk. District twee, dat maakt me altijd zo trots." zei ze met een lachje en ik rolde geërgerd met mijn ogen. Ze merkte het niet eens op, dom wicht. Ik haalde even adem en ontspande me. Nog even en ik ben op de plek waar ik hoor te zijn, de plek waar ik ga laten zien wie de echte Zyan Devins is. Geen vriendelijk gedoe meer. Zal vast een verschot zijn van al die domme tribuutjes die werkelijk dachten dat ik hun aardig of überhaupt leuk vond. Uiteindelijk zullen hun lijken toch opgestapeld worden en zal ik zege vieren. De vreemde kleding die ik aan had was enorm warm, iets wat ik niet fijn vond. Ik was het gewoon om lichte kleding te dragen, soepel zodat ik lenig en snel kon zijn. Dit... Leek me eerder op een pinguïn lijken dan wat anders. Al wist ik nu wel wat me boven te wachten zou staan. Sneeuw, kou, een plek waar mijn ijskoud hart zijn plekje heeft gevonden. Een kleine grimas sierde mijn lippen. Straks gingen ze nog de Yeti op ons afsturen, lekker origineel. De monotone stem melde dat ik nog enkele minuten had en ik twijfelde geen moment om me richting de glazen buis te versnellen. "Adieu ! Ik zal je trots maken!" grijnsde ik naar het vrouwmens toe en zette mijn charmante blik op. Wierp haar nog een kushandje toe en stapte de buis in. Eindelijk, ik begon gek te worden van die verdomde zenuwen. Ik wilde starten en wel nu!
Eenmaal ik boven aankwam, voelde ik de ijskoude wind mijn huid snijden en liet ik mijn blik over de arena scannen. Ijs, Bergen, Bos Mist en Hoorn Des Overvloeds. Ik probeerde zoveel mogelijk spullen te bekijken en vond dan het floret. Mijn wapen, MIJN. De gong ging op en ik sprong meteen van de startplaat af. Ik tegenstelleng tot de andere sulletjes stond ik stevig in mijn schoenen, al zag ik onder me wel kleine barstjes ontstaan. een zacht lachje verliet mijn lippen en daarna snelde ik het ijs op. Ik was nooit dol geweest op glibberige dingen, al wist ik wel dat ik op mijn bek kon gaan zodra ik aarzelde. Mijn versnellingen gingen zo dat ik mijn voeten liet glijden over het ijs. Eenmaal ik de hoorn bereikte leek een jongen, die van een onbelangrijk district me voor te zijn. Hij leek me totaal niet op de merken en zat in een haastje alles te doorspitten. De jongen was donkergekleurd en had zwart kroezelhaar. Mijn hand klemde ik vast in zijn haren en daarna ramde ik hem tegen het ijzeren oppervlak aan. Hij riep een pijnkreet uit wat me hem opnieuw tegen het ijzer liet rammen en opnieuw. De jongen stribbelde tegen en wist me een klap tegen mijn kaak te geven en even leek hij mij te overmeesteren. Mijn blik werd strak en het duurde niet lang voordat ik hem een kopstoot haf en hij achteruit deinsde. Dat haf me genoeg tijd om mijn floret van de stapel te gristen en het scherpe lemmet door zijn keel te piercen. De jongen keek bang, verbaasd en stilaan verdween het leven uit hem. Een sadistisch lachje verliet mijn lippen en ik verliet de hoorn om deze zo goed mogelijk te beschermen tegen de andere tribuutjes.

Lucca Valentino Brown

|District 5 | 13 | Momenteel geen bondgenoten | Mistig gebied|

Mijn donkerbruine kijkers vestigden zich op mijn pols waar nog geen twintig minuten geleden wat vreemds ingespoten was. Volgens hen een Tracker. Het neep wat maar leek zich in mijn pols vast genesteld te hebben, iets wat me de rillingen haf. Onbewust liet ik mijn vinger over dat plekje glijden waar ik inderdaad een klein bubbeltje voelde. Luide voetstappen deden me opkijken, tijd om me om te kleden. De basic uitrusting had ik al.Het pak welke niet van natuurlijk materiaal gemaakt leek te zijn. "Hier jochie, doe maar aan." de hoge stem van mijn stylist -welke blijkbaar een man was- overhandigde me een best grote stapel warme kleren. Een zachte dikke sweater, de zachtheid tintelde over mijn vingers wat me de neiging had om de stof in mijn gezicht te drukken en in een droomloze slaap te vallen, helaas kon dit niet. Helaas moet ik de arena in, helaas kwam mijn einde in zicht. Met wat tegenzin trok ik de lekker zittende trui aan en pierceten mijn vingers zich in de rand van de mouw, zenuwen begonnen op te wellen. Mijn stylist, welke Germanio noemde leek het op te merken. "He kereltje, niet zo sip. Het is een grote dag voor je! Weet je, mijn zoontje van jou leeftijd staat altijd te popelen om de spelen te zien. Niets om bang voor te zijn." de man haf me een schouder klopje, maar het enigste wat ik kon doen was stil slikken. Niets om bang voor te zijn? Ik sta hier verdomd in mijn broek te doen om die arena in te gaan en hij moedigt me alleen maar aan. Ongewillig verliet een snik mijn lippen en griste ik de jas uit zijn handen, en deed deze lipbijtend aan. Ik wilde niet huilen, niet nu. Niet nooit, dat mag gewoon niet. Voor een laatste keer deed ik een klein schietgebedje en keek ik naar het metalen bedeltje rond mijn pols. Blijven hopen Lucca, ik opende mijn mond om een flinke teug adem in te slikken en daarna liep ik richting de doorzichtige buis, welke meteen dichtklapt. Het plotse gebeuren liet me uit schrik mijn adem uitblazen en trillerig ademen. Misschien maar best ook, anders zou ik groen zien van mijn adem in te houden. Zodra de metalen plaat onder mijn voeten ter beweging kwam trok angst zich over me heen en klopte ik op de buis roepend om me niet voor de leeuwen te gooien maar helaas. Ik verloor mijn evenwicht bijna en vlak daarna werd ik verblind door een fel licht. Mijn oogjes had ik dichtgeknepen en na een tijdje opende ik mijn linker een klein beetje zodat ik er aan kon wennen wat na even uiteindelijk gebeurde. "Wauhw-" het was een zucht van verbazing toen ik het winterwonderland zag. De warme kleding bleek nu wel een nut te hebben gezien een koude bries door mijn blonde haren ging. De haartjes in mijn nek kwamen overeind te staan en het deed me enorm twijfelen wat ik zou doen. Het winterlandschap leek voor iedereen wel in zijn nadeel te liggen Mijn ogen gleden eens rond de andere tributen. Nope, laat ik maar zo rap mogelijk wegwezen. Ik, het kleine jochie van district 5 zou geen schijn van kans hebben tegen, hen. Bij de trainingssessies had hij maar een 6 gekregen wat in vergelijking met de andere tributen erg laag is. De gong begon te tellen wat zijn blik naar zijn mede districtsgenoot bracht. Julie, het zestienjarige meisje welke erg uitblonk in het klimmen. Lucca daarentegen zou enorm snel vallen. Met het geluid van de gong leek hij te verstijven, terwijl de anderen renden. De meeste naar de hoorn des overvloeds. Wat moest ik doen! Mijn blik ging schichtig heen en weer terwijl ik het eerste bloederige gevecht zag, een kleine gil verliet mijn lippen waarna ik er zo snel mogelijk vandoor ging. Ik sprong van de plaat af en gleed vrijwel meteen uit. Ijs. Ijs! rennen zou me alsmaar meer naar de dood gaan leiden dus probeerde ik zo snel mogelijk naar de overkant te schuifelen en af en toe een snelle sprint. Springen durfde ik niet gezien ik niet door het ijs wilde zakken. Een ijsklontje worden leek me namelijk niet prettig. Toen ik eindelijk veilige haven bereikte merkte ik een mistig gebied op. Waar ik dan ook als een gek inrende. Geen zin om achterna gezeten te worden door anderen

(Wie is bereid om Zyan een uitdaging te geven )

[ bericht aangepast op 16 okt 2014 - 20:16 ]
I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

16 okt 2014 - 20:26

LilsEvans 23252

Gally schreef:

(Wie is bereid om Zyan een uitdaging te geven )

(Hij mag Dawn wel aanvallen en verwonden? Misschien kan ze uiteindelijk sneeuw in zijn gezicht gooien om weg te komen en ze heeft ook niet giftige blaaspijpjes om zich te verdedigen, dus het zou op zich kunnen zonder onrealistisch te worden... of er kan een andere tribuut tussen komen? Idk?)

Happy Birthday my Potter!

16 okt 2014 - 20:28

Ken_ 18286

MissSwan schreef:
(...)

(Hij mag Dawn wel aanvallen en verwonden? Misschien kan ze uiteindelijk sneeuw in zijn gezicht gooien om weg te komen en ze heeft ook niet giftige blaaspijpjes om zich te verdedigen, dus het zou op zich kunnen zonder onrealistisch te worden... of er kan een andere tribuut tussen komen? Idk?)

(Is goed ^^ Waar mag hij haar dan verwonden? En als je wilt mag je hem wel een mep verkopen of een snee geven . Deze hufter verdient dat wel :') )

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

16 okt 2014 - 20:32

LilsEvans 23252

Gally schreef:
(...)

(Is goed ^^ Waar mag hij haar dan verwonden? En als je wilt mag je hem wel een mep verkopen of een snee geven . Deze hufter verdient dat wel :') )

(maakt niet zoveel uit, zolang het maar oppervlakkige wonden zijn (of kneuzingen, laat je lekker gaan) en er dus geen slagaders geraakt worden. Oh en ze moet nog levend genoeg zijn om weg te rennen. Ze komt immers weg met haar favo wapen en is uit district 9, dus ze mag best even lijden. Hoe lief ze ook is. Zal ik eerst een post maken of begin jij? Ze is in de buurt van de hoorn bij het blaaspijpje met pijpjes en de lege waterzak die ze wil pakken...)

Happy Birthday my Potter!

16 okt 2014 - 20:36

Ken_ 18286

MissSwan schreef:
(...)

(maakt niet zoveel uit, zolang het maar oppervlakkige wonden zijn (of kneuzingen, laat je lekker gaan) en er dus geen slagaders geraakt worden. Oh en ze moet nog levend genoeg zijn om weg te rennen. Ze komt immers weg met haar favo wapen en is uit district 9, dus ze mag best even lijden. Hoe lief ze ook is. Zal ik eerst een post maken of begin jij? Ze is in de buurt van de hoorn bij het blaaspijpje met pijpjes en de lege waterzak die ze wil pakken...)

(Is prima En begin jij? Ik moet nog posten voor andere rpg's :x )

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

16 okt 2014 - 20:40

LilsEvans 23252

Gally schreef:
(...)

(Is prima En begin jij? Ik moet nog posten voor andere rpg's :x )

(Oké, is het dan goed als ik hem haar wel al laat aanvallen -zo min mogelijk besturing natuurlijk. Het is alleen een beetje vreemd als dat andersom gebeurd... Ik zie Dawn niet zo snel stom genoeg zijn om achter een beroeps aan te gaan :') )

Happy Birthday my Potter!

16 okt 2014 - 20:55

Josten 2639

(Als er iemand is die Briar ergens voor nodig denkt te hebben, geef maar een gil.)

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

16 okt 2014 - 21:15

Ken_ 18286

MissSwan schreef:
(...)

(Oké, is het dan goed als ik hem haar wel al laat aanvallen -zo min mogelijk besturing natuurlijk. Het is alleen een beetje vreemd als dat andersom gebeurd... Ik zie Dawn niet zo snel stom genoeg zijn om achter een beroeps aan te gaan :') )

(Geen probleem ^^)

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

16 okt 2014 - 21:16

JamesPotter 14103

Judith Lana Griffith

Er zijn twee soorten mensen; mensen die opgeven en mensen zoals ik. Die doorzetten en er alles aan doen om hun doel te bereiken. Zwakke mensen en de sterke. Bij deze spelen zijn er 23 mensen van het eerste soort en maar 1 van de tweede. Ik ben diegene en ik ga er alles aan doen om te winnen. Het is alsof je een grote sterke vis aan de lijn hebt. De meesten zouden de vis los laten als het te zwaar wordt. Ik niet. Ik zorg ervoor dat die vis binnen een paar minuten mors dood is en voor mij, voor mij zijn alle andere tributen vissen. Over een paar minuten liggen ze dood op de grond.
Met stevige passen loop ik richting de tube en ga op het platform staan. Laat die Arena maar komen. Laat maar eens zien hoe "creatief" de spelmakers dit keer geweest zijn. Eindelijk komt de tube van zijn plaats en ik staar vastberaden voor me uit.Een fel licht dat in mijn ogen schijnt en ik ben er eindelijk. Kom maar op met al die zielepoten.
Ik kijk om me heen. Ijs. Is het winter? Zou het ijs dik genoeg zijn om op te lopen? Ergens hoop ik van niet en dat de helft nu al verdrinkt. Lijkt me echt hilarisch en daarbij, ik ben in District 4, vis opgegroeid. Ik weet hoe ik moet zwemmen. De hoorn glanst en ik werp een laatste blik op de tributen. Ik ben er klaar voor.
5... 4.... 3.... 2.... 1... Zo snel als ik kan stap ik van mijn plateau af. Het ijs is sterk genoeg om ons te houden, helaas. Ik zie al verschillende tributen vallen door het gladde ijs, idioten.
Ik loop snel, maar ren niet zodat ik mijn evenwicht goed bewaar. Binnen een paar seconden ben ik bij de goede spullen en ik grijp meteen wat ik nodig heb. Ik hou een speer dreigend vast. Een jongen rent langs en valt dan hard op het ijs. Zonder ook maar een moment te twijfelen, steek ik de speer diep in hem en ik zie hoe zijn bloed op het ijs vloeit en wordt opgenomen in een laagje sneeuw. Kil staar ik de jongen aan terwijl hij hapt naar lucht. Net als een vis.

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

16 okt 2014 - 21:44

LilsEvans 23252

Dawnelle Eguskine || District 9
Status: Niet gewond || Bondgenoten: Geen || Beschikt over: Een blaaspijp met 10 niet giftige en 10 giftige pijltjes en een lege waterzak || Locatie: Bevroren meer rondom de hoorn

Zo vlug als ik kon, griste ik het blaaspijpje met de pijltjes van de grond en bond dit aan mijn riem mijn vingers vlochten zich net om het zakvormige object ernaast, toen ik een tweede blik over mijn schouder wierp. Precies op dat moment leek de jongen van district 2, een kolossaal gespierde jongeman die -als je langs zijn sadistische lach wist te kijken- een zeer knappe verschijning was. Een oogappeltje van het Capitool, dat bekend stond onder de naam Zyan, hoewel ik hem liever "Charming" noemde in mijn hoofd de afgelopen dagen. Zijn blik ving de mijne en ergens ontstond opeens de vreemde drang om te vloeken. Ik deed het niet, deed het nooit daar was ik veel te netjes voor, maar toch was de neiging er even. Hoe kon ik zoveel pech hebben op één dag. Vluchtig keek ik om mij heen of hij de enige dreiging voor mij was op dit moment en laadde toen soepeltjes mijn wapen met het eerste pijltje dat ik grijpen kon. Natuurlijk had ik zoveel geluk dat het een niet giftige was, eerder bedoelt om wild te jagen dan om iemand te vermoorden. Dat maakte het wel een stuk minder lastig om hem straks af te vuren, mocht het echt nodig zijn. Iets waar ik zelfs nu mijn wapen niet zo snel dodelijk zou zijn toch liever nog mee wachtte. Misschien kon ik vluchten, of mijzelf ergens onderuit praten. Hij bleef immers ook gewoon een mens. We moesten optimistisch blijven.
Met een ruk draaide ik mij om en probeerde weg te rennen, wat zinloos en ontzettend naïef was, want we stonden op ijs. Ik wankelde even en verloor toen mijn evenwicht. Ik schoof nog redelijk vlot een aantal meters bij mijn naderende vijand weg, voor ik toch echt als een rat in de val zat. Ik hield mijn wapen gereed en deed een hopeloze poging met hem te praten. 'Bestaat er een kans dat je mij niet vermoord, Charming?' riep ik in de secondes voor ik zou moeten vechten voor mijn leven. Ik lag op koud hard ijs met slechts een blaaspijpje in mijn handen om mij te verdedigen tegen een reusachtige beroeps. Ik was goed in positief blijven en zou nooit zomaar opgeven, maar dit zag er toch wel heel slecht uit.

(zoiets?)

Happy Birthday my Potter!

Index RPG Actieve Topics Zoek